روايتي از سفر جهادگران به روستاهاي سيستان و بلوچستان (بخش پاياني)
حفظ ارزش ها با قناعت و مقاومت
مرد چندين بار كوچه باريك ده را بالا
و پايين كرد. مدام دستانش را به هم مي ماليد و سنگريزه هاي زير پايش را به اطراف مي
زد. مانده بود چگونه خبر را به او بدهد. نمي دانست زن طاقت دارد يا نه؟ بالاخره
كوبه در خانه را به صدا درآورد و پس از چند لحظه «ماهو» با همان چادر گلدار هميشگي
و حجاب محكمش سر بيرون آورد. پيش از آنكه مرد حرفي بزند «ماهو» همه چيز را از
چشمانش خواند و فقط يك جمله گفت: خدايا خودت ياريم ده تا بچه هاي «خدابخش» را در
راه انقلاب و اسلام تربيت كنم.
سالهاست كه استان مظلوم سيستان و بلوچستان در كنار محروميت هاي عمراني و فرهنگي با
مشكل شرارت تروريست هاي وهابي- آمريكايي نيز دست و پنجه نرم مي كند.
مردم اين ديار مقاوم علاوه بر حماسه آفريني هاي فراوان در دوران دفاع مقدس، طي سال
هاي اخير نيز براي مقابله با گروهك هاي مزدور و قاچاقچيان مواد مخدر شهداي بي شماري
تقديم انقلاب اسلامي كرده اند كه از آن جمله مي توان به 9 شهيد روستاي «شگيم» از
توابع شهرستان نيكشهر اشاره كرد.
ماجراي مقاومت ساكنان اين روستا در برابر حمله اشرار وهابي زبانزد بسياري از اهالي
ديار نخل و آفتاب است.
«شگيم» كه شامل دو روستاي بالا و پايين است در فاصله 28 كيلومتري شمال شهرستان
نيكشهر واقع شده و جزو مناطق سرسبز استان خشك سيستان و بلوچستان است.
مردمان اين آبادي كه شغل اصلي آنها دامداري و كشاورزي است از آغازين روزهاي پيروزي
انقلاب اسلامي با تمام توان به پشتيباني از آرمانهاي والاي امام راحل پرداختند و در
اين راه از بذل جان و مال دريغ نكردند. همراهي جانانه شگيمي ها با آرمانهاي انقلاب
و امام خشم دشمنان زبون را برانگيخت تا جايي كه آنها در حملات جداگانه به روستا طي
سالهاي 72 و 73 قصد غارت اموال و خونريزي ها داشتند كه با دلاوري مردان و جوانان
مبارز شگيم ناكام ماندند. هر چند اين مقاومت به ياد ماندني با تقديم 7 شهيد به ثمر
نشست.
به هر حال هر انسان آگاهي با شنيدن اين مجاهدت خالصانه علاقه مند به ديدار از اين
ديار مجاهدپرور مي شود كه بر همين اساس جوانان جهادگر نيز در سفر اخير خود به
سيستان و بلوچستان سراغ اين روستاي مقاوم رفتند.
مهماني بي پيرايه
تعدادي از خانواده هاي شهداي شگيم به محض اطلاع از حضور جوانان جهادگر در مسجد شگيم
بالا جمع مي شوند و ظرف چند دقيقه مهماني باشكوه و بي پيرايه اي برپا مي شود.
دختران و زنان بلوچ با چهره هاي ساده و حجاب هايي محكم تصاوير پدران و همسران شهيد
خود را در دست گرفته و هر يك به نوبت و با كلي حيا و خجالت اندكي از خصوصيات
شهيدشان مي گويند.
خانم «ماهو بلوچي» يكي از اين زنان مقاوم است كه در راه انقلاب رنجهاي فراواني
كشيده اما سخنانش بسيار گهربار و سنجيده است. او كه همسر دو شهيد است 30 سال پيش و
در دوران جنگ تحميلي نخستين همسرش شهيد «عيسي درزاده» را تقديم انقلاب كرد و از او
4 پسر به يادگار دارد.
خانم بلوچي چند سال بعد هم مجدداً ازدواج كرد اما اين بار اشرار بد دل كانون زندگي
اش را ويران كردند و «خدابخش درزاده» را از او گرفتند.
اين زن مقاوم و صبور كه چندان هم اهل حرف و سخن نيست و بيشتر سكوت را مي پسندد در
برابر سوال هايم مي كوشد پاسخ هاي كوتاه و موجز بدهد. مي پرسم؛ خانم بلوچي الان
اوضاع روستاي شما چگونه است؟
مي گويد: خدا را شكر، مشكل خاصي نداريم.
- چه خواسته اي داريد؟
- چيزي نمي خواهم همه چيز دارم.
وي از شهدايشان اينچنين مي گويد: «آنها در راه خدا شهيد شدند و من راضي ام به رضاي
خدا. قاتلان آنها را هم به خدا حواله كرده ام.»
وي در پاسخ به اين سؤال كه فرزندانتان را طي اين سالها چگونه بزرگ كرديد، مي گويد:
«پسرانم را همواره تشويق مي كنم كه راه پدرشان را بروند. از همسر اولم چهار پسر
دارم و از همسر دوم نيز يك پسر و يك دختر كه الان 21 ساله و 17 ساله شده اند.»
وي درباره بچه هايش مي گويد: «بچه ها هم الحمدلله به كارهايشان مشغولند. ولي من به
آنها گفته ام اگر درس نمي خوانند و يا بيكارند مقصر خودشان هستند چون دولت و انقلاب
در حد توانش به ما كمك كرده اند و لذا اين فرزندانم هستند كه بايد خودشان كار كنند
و درس بخوانند تا پيشرفت كنند.»
اين صحبت هاي پندآموز نشان از شعور و بصيرت بالاي اهالي شگيم دارد چون با ساير
خانواده ها هم وارد گفت وگو مي شوي همين گونه مقاوم و قانع اند.
نتيجه قناعت و مقاومت
خانم مهري درزاده همسر شهيد شهسوار پازند كه شوهرش به دست اشرار به شهادت رسيده نيز
همچون خانم بلوچي سخن مي گويد.
وي تصريح مي كند: «هر سه فرزندم را پس از شهادت پدرشان بزرگ كردم و به لطف خدا هر
سه آنها به دانشگاه رفتند و داراي تحصيلات عاليه هستند. اين در حالي است كه بچه
هايم در زمان شهادت پدر، سن و سال بسيار كمي داشتند ثريا 3 ساله بود و رحيم بخش 2
ساله و محمد مراد 4ساله ولي خوشبختانه آنها الان زندگي خوبي دارند.»
از او مي پرسم آيا فرزندانتان را تشويق مي كنيد كه راه پدر را بروند؟
پاسخ اين سؤالم را به جاي مادر، پسرش محمد مراد مي دهد و با لحني قاطع مي گويد:
«بله ما صددرصد راه پدرمان را ادامه مي دهيم.»
او كه در رشته مهندسي فني در شهرستان نيكشهر مشغول به تحصيل است مي افزايد: «من عضو
بسيج روستا هستم و در تمام مراسم انقلابي و مذهبي شركت مي كنم.»
مي پرسم: فكر مي كنيد چرا اشرار، اهالي شگيم را به شهادت رساندند؟
پاسخ او چنين است: «چون انقلابي بودند و وفادار به اسلام و امام.»
وي در پاسخ به اين سؤال كه آيا الان هم مردم اين روستا همان روحيه را دارند، مي
گويد: «بله، صددرصد. مردم شگيم علي رغم تمامي كمبودها و محروميت ها بيشترين فعاليت
انقلابي را در سطح منطقه دارند و هرگز از آرمان هاي انقلاب و رهبري دست نمي كشند.»
- به غير از تحصيل چه مي كني؟
- درحال گرفتن وام كشاورزي هستم تا در كنار درس دانشگاه به كشاورزي در آبادي خودمان
هم مشغول شوم.
«محمدامين درزاده» يكي ديگر از فرزندان شهداي شگيم است كه در رشته حسابداري دانشگاه
نيكشهر درس مي خواند و همچون محمد مراد با روحيه و انقلابي است. البته اين روحيه در
ساير اهالي نيز كمابيش به چشم مي خورد و با هر كدام از آنها كه وارد صحبت مي شوي به
طريقي وفاداري خويش را به ارزش هاي انقلاب بيان مي كند.
نكته مهم درباره شگيمي ها اينكه 85درصد آنها باسواد و تحصيل كرده اند و اين در
شرايطي است كه نوجوانان از بدو ورود به مقطع راهنمايي بايد كيلومترها راه بپيمايند
تا به مدرسه راهنمايي برسند يا اينكه اين روستا خصوصا شگيم پايين علي رغم وجود
آبشارها و چشمه هاي زيبا بعضا با كمبود آب شرب روبه روست و در برخي فصول سال زنان
روستايي مجبورند براي تهيه آب آشاميدني يك مسير 2كيلومتري را طي كنند تا دبه هايشان
را از آب پر كرده و دوباره اين راه طولاني را برگردند.
اين روستاي 1200نفري در مجموع نسبت به بسياري از روستاهاي استان از امكانات رفاهي
مناسبي همچون جاده آسفالته، خانه بهداشت، نعمت برق و روشنايي، دهياري و... برخوردار
است.
تقويت روحيه بسيجي و انقلابي
البته قصه مجاهدت مردان سيستان فقط به شگيم محدود نمي شود بلكه در ساير نقاط اين
خطه پهناور نيز مي توان به راحتي اين قصه را بازخواني كرد.
روستاي كريم آباد از توابع بخش قصرقند شهرستان نيكشهر هم علي رغم جمعيت محدودش
7شهيد و تعدادي جانباز تقديم انقلاب كرده كه اغلب آنها متاهل بوده و فرزندانشان هم
اكنون به رغم كمبودها اكثرا بسيجي و انقلابي اند.
يكي از جهادگران با اشاره به همين روحيه معنوي و فضاي انقلابي استان مي گويد: «اين
روحيه و فضاي معنوي واقعا يك نعمت الهي است كه ما و مسئولان بايد به خوبي قدر آن را
بدانيم و اين قدرشناسي هم فقط به لفظ و شعار محدود نمي شود بلكه بايد در عمل از
آنها قدرداني كنيم.»
وي سپس به برخي محروميت هاي استان اشاره مي كند و مي افزايد: «يكي از اصلي ترين
مشكلات اغلب روستاها و حتي شهرستان هاي سيستان وبلوچستان مشكل بهداشت است. مثلا در
تمام بخش فنوج از توابع شهرستان نيكشهر حتي يك يونيت مخصوص دندانپزشكي كه قابليت پر
كردن دندان را داشته باشد وجود ندارد با اين وصف ديگر نبود پزشكان متخصص جاي خود را
دارد.»
اين جهادگر جبهه منتظران خورشيد همچنين به مشكلات آموزشي نيز گريزي مي زند و مي
گويد: «در بيان مشكل آموزشي فقط همين بس كه در اولين حضور جهادگران در سال88 در
شهرستان نيكشهر فقط يك معلم فيزيك وجود داشت كه او هم درحال انتقال به شهرستان
ديگري بود.»
او البته تاكيد مي كند كه بخشي از محروميت هاي فوق با همت مردم، مسئولان و جهادگران
طي سه سال گذشته برطرف شده است اما آنچه مسلم است اينكه با توجه به گستردگي استان
از يك سو و نيز كمبودهاي فراوان از سوي ديگر بايد مسئولان كشوري نگاه ويژه اي به
اين استان داشته باشند.
حيدر پوينده يكي از روستائيان تابع نيكشهر هم با تاييد سخنان اين جهادگر مي گويد:
«بسياري از زمينهاي استان قابليت كشت و زراعت دارد حتي در برخي نقاط مثل چابهار به
دليل تنوع آب و هوايي شاهد پرورش درختان موز، انبه و انجير هندي هستيم. با اين
شرايط كافي است مسئولان قدري توجه بيشتري به منطقه نشان دهند تا فضاي كسب و كار در
استان بهبود يابد. به طور نمونه اگر كار تسهيلات دهي به كشاورزان سرعت بيشتري يابد
و كشاورز بتواند با دريافت وام ماشين زراعت يا تراكتور بخرد مطمئن باشيد كه زندگي
در اين استان رونق مضاعفي مي يابد.»
وي با اشاره به نتايج ناهنجاري كه معضل بيكاري جوانان براي استان فراهم كرده است مي
افزايد: «اگر مي خواهيم مشكل شرارت و بروز باندهاي قاچاق و... تا حد فراواني در
استان از بين برود بهترين راهش اشتغالزايي خصوصا ترويج زراعت و كشاورزي است.
تشريح اهداف بلندمدت جهادگران
در آخرين سطرهاي گزارش سفر جهادگران به استان پهناور سيستان وبلوچستان اشاره اي هم
به سخنان اسماعيل احمدي مسئول جبهه جهادي منتظران خورشيد مي كنيم كه چند سالي است
با جوانان دانشجو و مومن به نقاط محروم كشور مي رود و متولي بخشي از اردوهاي جهادي
است.
او با اشاره به اينكه گروه منتظران خورشيد از سال86 فعاليت خود را آغاز كرد، مي
گويد: «در سال هاي اخير به لطف خدا و با كمك دولت هاي نهم و دهم وسعت كار جهادگران
افزايش يافته است و بسياري از روستاهاي محروم كردستان، كرمان و سيستان و بلوچستان
با حضور بچه هاي جهادي رنگ و بوي ديگري گرفته است.»
وي سپس به تشريح اهداف بلندمدت جبهه جهادي مي پردازد و تصريح مي كند: «ما 3هدف
درازمدت را با تشكيل جبهه جهادي دنبال مي كنيم. نخست، نوآوري و ابداع و پرهيز از
كارهاي تكراري. دوم، الگوسازي كارهاي جديد جهادي و تعميم آن به سراسر كشور و سوم
جريان سازي جهادي و دوري از زندگي تجملاتي و اشرافي.»
اسماعيل احمدي با اشاره به تاكيدات مكرر اسلام و قرآن و نيز بيانات امام و رهبري در
حمايت از كارهاي مخلصانه و بي ريا و خدمت بي منت به درراه ماندگان و محرومان مي
گويد: «خوشبختانه الان جوانان مومن كشور در بسياري از شهرها خودشان گروه هاي جهادي
تشكيل داده اند و به طور بعضا گمنام به كمك محرومان استان خود مي روند. البته جبهه
جهادي منتظران خورشيد هم با تشكيل 4قرارگاه در نقاط مختلف كشور به ياري اقشار ضعيف
و آسيب ديده مي شتابد و در اين راه پذيراي ياري همه جوانان انقلابي اعم از دانشجو،
متخصص و شغل آزاد است.»
گزارش روز
|
