توصيه هاي سايبري پليس براي مقابله با هكرها

سرپرست معاونت تشخيص و پيشگيري پليس فتا ناجا گفت: نهادينه شدن فرهنگ استفاده صحيح از اينترنت در بين كاربران، باعث پيشگيري از وقوع جرم در فضاي سايبري مي شود.
سرهنگ علي نيك نفس، سرپرست معاونت تشخيص و پيشگيري پليس فتا ناجا با اشاره به اينكه ميليون ها خانواده در سرتاسر دنياهر روز از اينترنت براي يادگيري، پژوهش، خريد و فروش، استفاده از خدمات بانكي، سرمايه گذاري، به اشتراك گذاري عكس، بازي كردن، دانلود فيلم و موزيك، ارتباط با دوستان، آشنا شدن با افراد جديد و غيره براي ساير فعاليت ها استفاده مي كنند، اظهار داشت: گرچه فضاي مجازي مزايا، فرصت ها و آسودگي هاي متعددي را به ارمغان مي آورد، اما به صورت افزايشي خطرناك است به طوري كه روزانه بسياري از تهديدهاي جديد، ظهور و بروز مي يابند.
وي افزود: خانواده ها مي توانند علاوه بر نصب نرم افزارهاي امنيتي قوي از محصولات شركت هاي قابل اعتماد براي دفاع از خانواده خود در برابر هكرها، سارقان هويت، كلاهبرداران ايميلي و تبهكاران استفاده كنند.
وي گفت: در خانه اي كه كودكان حضور دارند، توصيه مي شود كه رايانه را در يك فضاي پرتردد از محيط خانه قرار دهيد و همچنين تعداد ساعت هايي را كه كودكان صرف آن مي كنند، محدود كنيد.
اين مقام ارشد انتظامي در خاتمه با اشاره به اينكه بايد فرهنگ استفاده صحيح از اينترنت در بين كاربران نهادينه شود تا باعث پيشگيري از وقوع جرم در فضاي سايبري شود، برخي قوانين را به خانواده تحت عناوين ذيل توصيه كرد:
- هرگز با نام كاربري كه هويت واقعي را نشان مي دهند يا تحريك آميزند به رايانه وارد نشويد.
- هرگز كلمه عبور خود را به نمايش نگذاريد.
- هرگز شماره هاي تلفن يا آدرس هاي خود را به نمايش نگذاريد.
- هرگز اطلاعاتي را كه نشان دهنده هويت شماست، ارسال نكنيد.
- هرگز تصاوير نامناسب يا چيزهايي را كه هويت شما را به نمايش مي گذارند ارسال نكنيد. (براي مثال: عكس هايي كه در آن روي لباس شما نام مدرسه يا شهر شما نوشته شده است).
- هرگز هيچ گونه اطلاعاتي را با غريبه هايي كه آن ها را به صورت آنلاين مي بينيد، به اشتراك نگذاريد.
- هرگز به صورت چهره به چهره با غريبه هايي كه آنها را به صورت آنلاين مي بينيد، ملاقات نكنيد.
- هرگز فايل هاي رايانه اي متصل شده به ايميل هايي كه از غريبه ها دريافت مي كنيد را باز نكنيد.
 

صداي پاي برف مي آيد
شهر را آماده كنيد

هر سال با فرا رسيدن فصل سرما، دهها ايستگاه برف روبي در تهران و برخي از شهرها و در مسير بسياري از جاده هاي برون شهري كشور ايجاد و ميليون ها تومان صرف استفاده از روش مطرودي مي شود كه عوارض و پيامدهاي آن ميلياردها تومان خسارت نه تنها بر زيرساخت هاي حمل و نقل شهري، بلكه بر محيط زيست و ناوگان حمل و نقل جاده اي وارد مي سازد.
اگر چه تلاش شهرداري ها و راهداري ها براي جلوگيري از مسدود شدن يا كندي ترافيك خيابانها و جاده هاي شهري و برون شهري بر اثر يخبندان قابل تقدير است، اما قطعا شن ريزي و نمك پاشي معابر، تنها راه براي مقابله و رفع اين مشكل نيست، زيرا همان گونه كه اشاره شد، اين روش مسكن موقتي است كه هر سال با برپايي دهها ايستگاه ، تامين صدها نفر نيروي انساني، دهها دستگاه ماشين آلات غيرتخصصي، تهيه و دپوي هزاران مترمكعب شن و نمك در نقاط مختلف شهر و جاده هاي بين شهري و يا بسته بندي آنها و همچنين تامين و استقرار هزاران سطل مخصوص نگهداري كيسه هاي حاوي شن و نمك مورد نياز آن، ميليون ها تومان هزينه را به بودجه بيت المال تحميل مي نمايد.
همان گونه كه اشاره شد، تجارب چند سال گذشته نشان داده كه استفاده از اين روش هر سال ميليون ها تومان هزينه براي رفع يخبندان و ميلياردها تومان هزينه براي بازسازي و ترميم آسفالت خيابانها و معابر شهري و جاده هاي بين شهري (كه بر اثر شن ريزي و نمك پاشي مستهلك و تخريب شده) را به همراه دارد، اما متاسفانه بهره بردن از اين شيوه، به خصوص در بزرگراه هاي تهران به يك روش جاري تبديل شده است.
علاون بر اين، نتايج بررسي هاي صورت گرفته در ساير كشورها نشان مي دهد، نمك پاشي جاده ها مي تواند در درازمدت آثار تخريبي قابل ملاحظه اي بر محيط زيست به ويژه بر گياهان و همچنين منابع آبهاي زيرزميني برجاي گذاشته و منجر به شوري آبهاي زير سطحي و حتي سطحي و خشك شدن گياهان شود و اين صدمات به جز صدماتي است كه بر اثر پراكندگي قطعات سطل هاي شكسته و كيسه هاي پلاستيكي حاوي شن و نمك كه بر اثر استهلاك ناشي از تغييرات جوي، به محيط زيست وارد مي شود.
به اين موارد بايد استهلاك زودهنگام لاستيك و صدمه ديدن جلوبندي و بدنه خودروها و نيز ده ها مورد شكستگي ناشي از پرتاب شن هاي پخش شده در سطح معابر و احتمال لغزش خودروها بر روي شن هاي باقيمانده پس از رفع يخبندان و خطرات جانبي آن و يا هزينه جمع آوري آنها نيز اضافه شود.
در اين رابطه اگرچه كيفيت پايين و غيراستاندارد بودن آسفالت نيز در تخريب سطح معابر بي تاثير نيست، اما در هر حال بايد به ياد داشته باشيم كه اين شيوه يعني شن ريزي و نمك پاشي بر روي برف و يخ سطح جاده ها، روش منسوخي است كه در اكثر كشورها به ندرت و فقط در موارد خاص مورد استفاده قرار مي گيرد.
چاره كار چيست؟
1- بي شك تجهيز دستگاه هاي ذي ربط در اين زمينه به ماشين هاي مختلف و متنوع برف روبي مانند؛ دستگاه مكنده برف، يكي از راهكارهايي به شمار مي رود كه قطعا در بلندمدت هزينه آن بيشتر از هزينه هاي متنوع و متعدد روش هاي سنتي نخواهد بود.
2- طراحي و ساخت انواع دستگاه هاي سبك و سنگين تخصصي برف روبي مانند؛ دستگاه مكنده برف، دستگاه ذوب كننده برف و يخ، دستگاه جارو كننده برف، دستگاه فشرده ساز و آجدار كننده برف، دستگاه پرس كننده برف جمع آوري شده براي حمل و نقل، دستگاه حمل كننده و يا تركيبي از دستگاه هاي مذكور به عنوان يك ماشين چند منظوره، روش ديگري است كه اگرچه ممكن است هزينه طراحي و توليد آنها سنگين به نظر برسد، اما قطعا اين هزينه ها در قياس با هزينه اي كه هر سال براي استفاده از روش هاي سنتي صرف مي شود، بسيار كمتر بوده و با توليد انبوه، در كوتاه مدت جبران و مستهلك خواهد شد.
3- اگرچه ممكن است استفاده از روش هايي مانند؛ گرم كردن سطح جاده ها ناشدني و دور از ذهن به نظر برسد، اما شايد انديشيدن و استفاده از ساير روش ها از جمله؛ احداث كانال يا تعبيه لوله در زير سطح آسفالت براي عبور جريان هواي گرم، آب گرم يا بخار آب يا بكار بردن نوعي المنت براي عبور جريان برق در فصل يخبندان (در معابر اصلي و پرتردد)، هزينه كمتري را نسبت به روش هاي سنتي فعلي در پي داشته باشد.
4- البته اجراي هر طرحي مستلزم بررسي هاي فني و كارشناسي دقيق و آزمودن روش هاي مورد نظر است، اما شايد در برخي از نقاط مانند؛ گردنه ها و ساير معابر كوتاه و برفگير كه در فصل سرما همواره دچار يخبندان هستند، امكان ايجاد سازه هاي سبك و كم هزينه براي نصب سقف متحرك به هنگام بارندگي نيز ممكن باشد.
بديهي است كه روش هاي متعدد ديگري را نيز مي توان برشمرد كه كشف آنها مستلزم بهره گرفتن از نوآوري و ابتكار ذهن خلاق و مستعد خيل عظيم جوانان و متخصصين متعهدي است، كه به خصوص در سالهاي اخير بارها شگفتي آفريده و با اجراي طرح ها و پروژه هاي مختلف، نظر جهانيان را معطوف خود ساخته اند.
در پايان متذكر مي شود كه طرح جابه جايي اصولي درختان موجود در مسير ساخت جاده هاي جديد نيز، موضوع مشابه ديگري است كه مستلزم استفاده از روش ها و ابزارهاي جديد به جاي ريشه كني آنهاست.
احمدرضا هدايتي
كارشناس ارشد مديريت
 

معرفي كتاب
تحليلي بر شاخص توسعه انساني در ايران

هيچ حكومتي در جهان نيست كه مدعي تلاش براي توسعه و پيشرفت كشور خود نباشد. اغلب دولت ها در برنامه هاي تبليغي از تلاشها و دستاوردهاي خود در راستاي تعالي و پيشرفت كشورشان سخن مي گويند. اما به راستي توسعه مطلوب چيست؟ آيا همه معيارهاي توسعه، رشد اقتصادي و نمادهاي آن هستند؟ جايگاه عدالت و توزيع ثروت در توسعه كجاست؟ و اينكه نسبت سلامت و رفاه با توسعه چيست؟
اين قبيل سوال ها متاسفانه پاسخي درخور در ادبيات توسعه جهان نيافته اند اما طراحي «شاخص توسعه انساني» قدمي بود براي پاسخ به اين گونه سوال ها و يافتن راهي براي انساني كردن شاخص هاي توسعه. طرح اين شاخص براي بار اول مسئوليت هاي دولت در توانمندسازي مردم را مطرح نمود.
اكنون از زمان طرح اين شاخص بيش از دو دهه مي گذرد و ارائه گزارش هاي ساليانه توسط صندوق توسعه ملل متحد (UNDP) اين امكان را فراهم آورده است كه روند تغييرات شاخص و اجزاي آن را در تك تك كشورها در مقايسه با روند عمومي جهان رصد نمود. با تحليل صحيح اين گزارش ها و با به وجود آمدن امكان شناخت و تحليل تفاوت ها مي توان به سياستگذاران و برنامه ريزان كمك نمود تا به جبران كاستي هاي موجود بپردازند.
انگيزه اوليه تاليف كتاب پيش رو توجه به اين شاخص در سياست هاي كلي برنامه توسعه پنجم ابلاغي از سوي رهبر فرزانه انقلاب اسلامي بود. در بند 31 اين سياست ها آمده است:
«ارتقاء و هماهنگي ميان اهداف توسعه اي: آموزش، بهداشت و اشتغال به طوري كه در پايان برنامه پنجم، شاخص توسعه انساني به سطح كشورهاي با توسعه انساني بالا برسد.»
در اين كتاب تلاش شده تا مفاهيمي كه منجر به طرح شاخص توسعه انساني به جاي رشد اقتصادي گرديد مورد بحث قرار گيرند. بعد از اين بحث، به تحليل دستاوردهاي كشور عزيزمان در سال هاي پس از پيروزي انقلاب اسلامي در اين عرصه در مقايسه با ساير كشورها به ويژه كشورهاي منطقه پرداخته ايم. در نهايت نيز راهكارهايي براي تسريع در روند رشد اين شاخص باتوجه به سناريوهاي محتمل ارائه گرديده است.
دكتر كامران باقري لنكراني
استاد دانشگاه علوم پزشكي شيراز