حذف سحري اثرات مفيد روزه را از بين مي برد

حذف وعده سحري براي سلامت افراد ضرر دارد و با توجه به طولاني بودن زمان روزه داري در فصل تابستان، به همه روزه داران توصيه مي شود كه حتما سحري را در برنامه غذايي خود داشته باشند.
با توجه به طولاني بودن زمان روزه داري در فصل تابستان كه حدود 14 تا 15 ساعت مصرف غذاي مقوي و نوشيدن مايعات در وعده غذايي سحري مي تواند انرژي مورد نياز براي فعاليت روزانه روزه داران را تامين كرده و عوارض ناشي از كمبود مواد غذايي و مايعات را در بدن كاهش دهد.
توصيه مي شود در برنامه سحري روزه داران از يك برنامه غذايي كامل و مناسب كه حاوي پروتئين كافي، كربوهيدرات و چربي متناسب باشد استفاده كند يعني برنامه غذايي سحر بهتر است شبيه يك وعده غذايي ناهار باشد.
بهتر است در وعده غذايي سحر از خوردن غذاهاي چرب و خشك مانند كوكوسبزي و كوكو سيب زميني، كتلت، گوشت هاي سرخ شده، ماهي سرخ شده، فست فودها، كالباس، سوسيس، غذاهاي ادويه دار و انواع سس ها پرهيز شود كه اين غذاها باعث عطش زياد، احساس ترش كردن و سوزش معده در طول روز مي شوند.
بهترين برنامه غذايي در وعده سحر غذاهاي آب پز و بخارپز، برنج و خورشت هاي كم چرب است كه روزه داران لازم است در سحر مايعات مثل آب، چاي و آب ميوه مصرف كنند.
نخوردن سحري ممكن است اثرات مفيد روزه را از بين ببرد چون باعث تأمين نشدن نيازهاي تغذيه اي ضروري روزه دار مي شود و در نتيجه بدن او به سوخت ناقص چربي ها متوسل مي شود و سوخت ناقص چربي ها در بدن تركيبات كتوني را به وجود مي آورد كه نتيجه آن بوي بد دهان روزه دار است.
عوارض ديگر مصرف نكردن سحري سردردها و دردهاي عضلاني و بي حالي مفرط است كه حذف برنامه سحري باعث افت قند خون و كاهش يادگيري بي حوصلگي و خستگي مي شود حتما توصيه مي شود براي خوردن سحري بيدار شويد.
واما افطاري
خوردن شام پس از صرف افطاري كامل باعث بروز سوء هاضمه و آسيب هاي گوارشي مي شود.
پرخوري در زمان افطار سيستم پاراسمپاتيك را تحريك كرده و منجر به بي حالي شديد و حتي غش مي شود و فاصله افطار تا سحر بهترين زمان براي مصرف مايعات مثل آب، چاي، آب ميوه هاي طبيعي، ميوه و تنقلات سالم مثل بادام، پسته و گردو است.
خوردن زولبيا ، باميه و ساير شيريني ها فايده اي جز چاقي، اضافه وزن و ابتلا به افزايش بي رويه قند و چربي هاي خون ندارد و توصيه مي شود از مصرف بي رويه اين شيريني ها در برنامه افطاري و پس از افطار پرهيز شود.
در روزه داري چربي مي سوزانيد يا پروتئين؟
بدن انسان علاوه بر نياز به انرژي براي زنده ماندن و انجام فعاليت هاي روزمره، به پروتئين ها نيز براي سوخت سلول هاي جديد نياز دارد، اگر مقدار انرژي كه از كربوهيدرات ها (قند، شكر و نشاسته) و چربي ها به بدن مي رسد، كافي نباشد، بدن ناچار به سوزاندن پروتئين هاي با ارزش بدن روي مي آورد و به قول معروف گوشت بدن را مي سوزاند، دكتر درستي با اشاره به اين موضوع، يادآور مي شود: افرادي كه در اثر داشتن رژيم هاي غذايي نادرست وزن زيادي را در مدتي كوتاه از دست مي دهند، در واقع تا حدودي گوشت هاي خود را از دست مي دهند.
گفتني است پروتئيني كه در بدن از بين مي رود ممكن است مدت ها وقت و غذاي مناسب لازم باشد تا بتواند دوباره جايگزين شود، به همين ترتيب اگر روزه داري براي كساني منجر به سوخت شديد پروتئين هاي بدن شود، لازم است رژيم غذايي اين افراد به دقت مورد بازنگري و كنترل قرار بگيرد.
اگر غذا بسيار آبكي باشد و نان در آن تيليت شود و همچنين نوشيدن مايعات فراوان در طول غذا خوردن موجب كاهش دسترسي آنزيم هاي گوارشي به غذاها مي شود و برخي بيماري ها و نارسايي هاي گوارشي را منجر مي شود، دكتر درستي با اعلام اين مطلب در ادامه مي گويد: روزه داران بايد توجه داشته باشند كه مصرف ادويه فراوان علاوه بر ناراحتي هاي دستگاه گوارش، به تشنگي در طول روز هم دامن مي زند.
گفتني است مصرف غذاهاي سرخ كرده نظير كوكوسبزي، كوكو سيب زميني، كتلت و گوشت هاي سرخ شده مثل كباب، جوجه كباب و ماهي نيز مي تواند عوارض مشابهي را ايجاد كند.
مصرف سس مايونز، خامه، سوسيس و كالباس در سحر نامناسب است. اين مواد غذايي باعث بروز ناراحتي هاي گوارشي از قبيل «ترش كردن» مي شوند.
اگر قرار است در وعده سحر غذاي پختني مصرف كنيد بايد به مقدار كم از آن غذا استفاده شود و بهتر است از نان، پنير، سبزيجات و ميوه جات هم استفاده شود و براي پيشگيري از مسموميت غذايي، شايسته است غذاي سحري زودتر تهيه شود و پس از كمي خنك شدن در يخچال قرار داده شود و هنگام سحر دوباره خوب گرم شود.
اگر قرار است در وعده سحر از غذاهاي پخته استفاده كرد، بهتر است سحري از غذاهاي حاوي قندهاي پيچيده مثل نان، سيب زميني آب پز، ماكاروني و مقدار كمي برنج استفاده كرد. به عنوان نمونه در يك و عده سحري مناسب مي توان 8 تا 10 قاشق برنج دم پخت كم روغن، يك پياله خورش قورمه سبزي كه گوشت آن چربي كمي دارد و سبزي آن فقط تفت داده شده است استفاده كرد ولي بايد توجه داشت كه غذا نبايد ترش باشد و بسيار مناسب است كه همراه آن از سبزي خوردن استفاده كرد و در پايان يك پياله ماست و در انتهاي غذا يكي دو خرما، يك عدد ميوه و نوشيدن آب كافي فراموش نشود.

كودكان از محيط مي آموزند

كودك 10 ماهه اي را در نظر بگيريد كه روي صندلي خود در آشپزخانه نشسته است و به پدر و مادر خود كه در حال پخت وپز و گفت وگو با يكديگر و كودك هستند، خيره شده است. اين صحنه ساده همه روزه حجم عظيمي از اطلاعات را در مقابل ذهن اين كودك قرار مي دهد كه بايد آنها را تجزيه و تحليل كند. والدين اين كودك مرتب چيزهاي مختلفي را جابه جا مي كنند و در عين حال يكسره با يكديگر صحبت مي كنند. به رغم پيچيدگي شرايط، اين كودك بايد طي سال هاي پيش رو به طريقي با جريان لغات و كنش هايي كه در پيش روي او قرار مي گيرند، كنار بيايد. او به طور دقيق قادر خواهد بود هزاران لغت را به اشياي مربوط به آن لغات نسبت دهد و درعين حال ظرفيت ذهن خود را در تفسير اين حجم فراوان اطلاعات بالا ببرد.
«ديربالدوين» كه يك روانپزشك است، تلاش هاي درازمدت پژوهشي خود را وقف اين واقعيت كرده است كه كودك توانايي بنيادي براي كسب آگاهي دارد. «وي» تلاش كرده است نشان دهد كه چگونه كودكان و حتي نوزادان، اطلاعات فراوان موجود در محيط خود را تجزيه و تحليل مي كنند. بررسي هاي «بالدوين» تاكنون نشان داده است كه كودكان حتي در سنين بسيار كم نيز قابليت خيره كننده اي در تجمع آگاهي از خود نشان مي دهند. اين آگاهي مي تواند از راه صدا، كلمات به ظاهر بي معني يا حركت بدن صورت گيرد.
«بالدوين» سعي كرده است با بررسي چگونگي خيره شده، پز طرز قرار دادن بدن و نمايش احساسات، حساسيت نوزادان را نسبت به تجربه هاي محيطي نشان دهد. اين پژوهش ها نشان داده است كه كودكان 8 تا 12 ماهه وقتي كه مخاطب قرار مي گيرند، سعي مي كنند بين لغاتي كه براي آنها تازه است با اشياي مورد نظر ارتباطي بيابند. كودك اين روش از بسياري از خطاهاي بالقوه مصون مي ماند. تلاش براي ايجاد ارتباط بين واژه ها و اشياي جديد (البته چيزهايي كه به كودك نشان داده مي شود) كمك قابل توجهي به كودك مي كند تا به تدريج شناخت خود را از محيط پيرامون، بهتر كند. در بخشي از اين پژوهش ها نشان داده شده است كه كودكان خجالتي مهارت كافي براي ايجاد ارتباط بين واژه ها و اشياي جديد از خود نشان نمي دهند. اين امر موجب مي شود كه امر يادگيري زبان با تاخير صورت پذيرد. اين روانپزشك و شاگردانش تلاش كرده اند بفهمند كه آيا كودكان 3 تا 4 ساله قادرند آگاهي طرف مقابل خود را بسنجند؟ اگر كودكان بتوانند افراد آگاه و غيرآگاه را از يكديگر تشخيص دهند، كمك فراواني به يادگيري خود مي كنند. فرض كنيد كه كودك 3 تا 4 ساله مجذوب دنياي دايناسورها شده است. اگر او نام يكي از دايناسورها را از پدر خود بپرسد و پدر او با ترديد نامي به زبان بياورد، كودك نبايد اين نام را ياد بگيرد، چرا كه پدر او مطمئن نبوده است. پژوهش هاي «بالدوين» نشان داده است كه در واقع كودكان وقتي با مخاطبان نامطمئن روبه رو هستند، از آنها چيز كمتري مي آموزند.
پژوهش هاي قبلي نشان داده بود كه كودكان 12 تا 18 ماهه
مي توانند چيزهايي در موردانگيزه هايي كه رفتار افراد را هدايت مي كنند، بفهمند. با توجه به اينكه رفتار انسان مجموعه پيچيده اي از انگيزه، نمايش و گفتار است اين قابليت در كودكان نقش مهمي در تجمع آگاهي او بازي مي كند.
در حال حاضر، موضوع اصلي پژوهش هاي «وي» پيدا كردن ريشه اين توانايي هاي خيره كننده است. آيا كودكان كمتر از يك سال در تلاش خود براي كشف جهان خارج، قادرند ساختارهايي را در تركيب پيچيده بيروني كشف كنند؟ به تعبير ديگر آيا آنها مي توانند واحدهاي كنشي را در رفتار افراد مخاطب خود دريابند؟ اگر كودك قدرت تفكيك ساختاري رفتارها را از خود نشان مي دهد، تا چه حد قادر است اين توانايي را در شرايطي كه اين واحدهاي كنشي چندان آشكار به نظر نمي رسند، دنبال كند؟ براي نمونه بسياري از رفتارهاي انساني در ساختاري از كنش ها به شرح زير جاي داده مي شود؛ ما به چيزي خيره مي شويم، آن را لمس مي كنيم، آن را دستكاري مي كنيم، آن را رها مي كنيم و سپس جهت بدن خود را به سمت چيز ديگري تغيير داده و فرآيند قبلي را تكرار مي كنيم. اگر كودكان بتوانند هر يك از اين اجزاي هدفمند رفتاري را تشخيص دهند، در قدم بعد خواهند توانست انگيزه افراد را براي به نمايش گذاشتن آن رفتار دنبال كنند. «بالدوين» و همكاران او با انجام مجموعه فراواني از آزمايش ها، توانستند نشان دهند كه در واقع كودكان كم سن مي توانند سيل عظيم اطلاعات مربوط به محيط پيرامون خودرا تكه تكه دريافت كنند. فراتر از اين، آنها توانستند نشان دهند اين توانايي براي درك اجزاي رفتار مي تواند توسط كودك با انگيزه اي كه رفتار را برانگيخته است در ارتباط قرار گيرد.
امير ستارزاده

زايمان در آب

به گفته «مريم كاشانيان» متخصص زنان و زايمان، عمل زايمان در آب آسان تر از زايمان بر روي تخت است، ميزان مداخلات پزشكي حين زايمان را كاهش مي دهد و اثرات آرامش دهنده آب باعث كاهش اضطراب، ترس و درد زايمان مي شود.
با توجه به پيشرفت علم پزشكي تلاش مي شود تا زنان كمترين درد و ناراحتي را هنگام زايمان تجربه كنند.
دشواري تحمل درد زايمان بر كسي پوشيده نيست. درد طاقت فرساي زايمان يكي از شديدترين دردهاست و زنان در طول زندگي خود آن را تجربه مي كنند.
هر چند علم پزشكي براي شمار زيادي از زنان در كشورهاي توسعه يافته اين فرصت را فراهم كرده تا بر اين درد جسماني كه نوعي فرايند فيزيولوژيك است غلبه كنند، با اين وجود هنوز هم ترس از درد زايمان از مهمترين علت هاي امتناع زنان در كشورمان از زايمان طبيعي است.
علاوه بر ترس از درد زايمان باورهاي نادرست از روند زايمان نيز باعث اصرار زنان باردار به سزارين مي شود. آگاهي زنان باردار از شيوه هاي تسكين درد زايمان بسيار كم بوده و اغلب آنها به عنوان تنها جايگزين، عمل جراحي سزارين را انتخاب مي كنند.
از جمله موفق ترين اين روش ها، زايمان در آب است كه به عنوان يك روش غيرتهاجمي، غيردارويي و طبيعي همراه با كاهش بالقوه درد زايمان است. اثر بي وزني آب باعث به وجود آمدن فشار يكسان بر تمام اعضاي بدن مي شود.
در حين انجام زايمان در آب عامل زايمان عملكردي به مراتب آسان تر از زايمان بر روي تخت داشته و از ميزان مداخلات پزشكي حين زايمان كاسته خواهد شد. اثرات آرامش دهنده آب باعث كاهش اضطراب، ترس مادر و باعث كاهش درد زايمان نيز مي شود.
از اثرات مثبت زايمان در آب احساس سبك وزني، شناوري، توانائي تحرك بيشتر، قابليت قرار گرفتن در وضعيت هاي مختلف، مشاركت فعال در روند زايمان، كاهش ترس، خشم و اضطراب مي توان نام برد.

فوايد دويدن در افراد مسن

مطالعات محققان امريكايي نشان مي دهد دويدن با قاعده و صحيح مي تواند باعث كاهش تأثيرات افزايش سن بر افراد شود. افراد مسني كه راهپيمايي مي كنند يا مي دوند 50درصد كمتر از ساير همتايان خود به خاطر سرطان جان خود را ازدست مي دهند. اين افراد در عين حال ناتواني هاي جسمي كمتري خواهند داشت و از زندگي سالم تري هم برخوردار خواهند بود.
به گفته كارشناسان اين يافته ها اهميت ورزش منظم در افراد مسن را مشخص مي كند. دراين مطالعه وضعيت 500نفر از افرادي كه براي بيش از 20سال به صورت منظم دويده بودند بررسي شده است. اين افراد ازسن 50سالگي دويدن را شروع كرده بودند. دراين تحقيق مشخص شد تنها
15 درصد افرادي كه دويده اند تا قبل از رسيدن به 90سالگي مرده اند اما آنهايي كه ندويده اند
34 درصد تا قبل از رسيدن به 90سالگي جان خود را ازدست داده اند. درعين حال ناتواني هاي جسمي 16سال زودتر در افرادي كه ندويده اند بروز كرده است. به گفته كارشناسان افراد مسني كه مي دوند كمتر بر اثر عواملي چون سرطان، بيماري هاي عصبي و عفوني جان خود را ازدست مي دهند. بسياري از افراد مسن به خاطر ترسي كه از آسيب ديدن دارند كمتر ورزش مي كنند. آمارها نشان مي دهد
90 درصد افراد بالاي 75 سال در انگلستان استانداردهاي جهاني ورزش كردن براي افراد مسن را رعايت نمي كنند و به گفته پزشكان افراد مسن بايد روزي نيم ساعت و حداقل پنج بار در هفته فعاليت متوسط فيزيكي داشته باشند.
گوردون ليشمن يكي از كارشناسان اين مطالعه مي گويد؛ «اين تحقيق فوايد ورزش كردن براي افراد مسن را ثابت مي كند. قلبي سالم، وزني متعادل و خواب بهتر از ديگر فوايد ورزش براي افراد مسن است.»