تغذيه خوب ضامن سلامت استخوان

كلسيم از مهم ترين املاح براي جلوگيري از پوكي استخوان و بهبود آن است. از بهترين منابع كلسيم لبنيات مثل شير، ماست، پنير، كشك و قره قوروت و نيز غذاهاي دريايي به ويژه ماهي تن، كيلكا و ساردين است. ساير منابع كلسيم شامل: سبزيجات برگ سبز مثل كلم پيچ، اسفناج، كرفس، جعفري و نيز شلغم، هويج، زيتون، پرتقال، انگور، توت فرنگي، خرمالو، كشمش، بادام، پسته، بادام زميني، گردو و حبوبات است. توصيه مي كنم:
1- سعي كنيد در روز حداقل 2 ليوان شير و 1 كاسه ماست مصرف كنيد. ساير منابع كلسيم را نيز كه برايتان ذكر كردم مصرف كنيد.
2- ويتامين D براي سلامتي استخوان ها و جذب كلسيم لازم و ضروري است. بنابراين سعي كنيد مدتي از روز را در معرض مستقيم نور آفتاب (نه از پشت شيشه يا پنجره) قرار بگيريد و نيز منابع ويتامين D را نيز به مقدار كافي در روز مصرف كنيد.
3- به طور منظم ورزش كنيد. استراحت و عدم تحرك باعث تحليل بافت استخواني مي شود. بهترين و بي خرج ترين ورزش براي افراد بالغ به ويژه افراد مسن پياده روي است.
توجه كنيد كه ورزش هاي تحمل وزن مثل پياده روي در انباشت كلسيم در استخوان موثرتر هستند. و ورزش هايي كه فشار و تحمل استخواني ندارند كمتر از پياده روي در اين مسئله اثر مثبت دارند.
4- از مصرف افزايش دهنده هاي پوكي استخوان مثل قهوه و نوشابه فراوان و... خودداري كنيد.
به ياد داشته باشيد كه: مصرف نيم ليتر روزانه شير 50 درصد نياز افراد بالغ به پروتئين و 100 درصد نياز آنها را به كلسيم تأمين مي كند.
تغذيه براي بهبود آرتروز:
تغذيه مناسب، كليد اصلي جلوگيري از انواع بيماري ها از جمله آرتروز است. اولين مرحله اصلي در درمان آرتروز، رساندن وزن به حد ايده آل است. وزن اضافي باعث ايجاد فشار بر روي مفاصل و در نتيجه عوارض آرتروز مي گردد. رعايت يك رژيم غذايي كه حاوي فيبر بيشتري باشد (فاقد مواد شيميايي آلوده كه باعث ايجاد استرس در بدن مي شود، باشد)، مصرف بيشتر ميوه ها و سبزيجات تازه، ماهي، دانه ها و غلات سبوس دار توصيه مي شود. مصرف ماهي هاي آب ها سرد از جمله ماهي آزاد (سالمون) توصيه مي گردد. مصرف چربي هاي اشباع، روغن هاي هيدروژنه يا جامد، غذاهاي پرچرب و سرخ كرده و شكر توصيه نمي گردد، چرا كه اين مواد غذايي باعث ايجاد اسيديته بالاي محيط داخلي مفاصل شده و اين حالت موجب درد بيشتري در مفاصل و در نتيجه التهابات آنها مي شود.
گوشت هاي پرچرب، تخم مرغ، مارگارين، كره، كافئين، الكل، شكر سفيد، تنباكو و محصولات لبني بايد از رژيم غذايي حذف شوند. در حدود يك سوم از افرادي كه از بيماري آرتريت روماتوئيد رنج مي برند به سولانين ها و يا بعضي گياهان حساس اند كه از آن جمله مي توان سيب زميني، فلفل ها، بادمجان، گوجه فرنگي و تنباكو را نام برد كه بايد از رژيم غذايي اين گروه از افراد حذف گردد. توصيه مي شود كه حداقل 6 تا 8 ليوان آب در طول روز جهت دفع سموم از بدن مصرف شود.
غذاهايي كه مي توان مصرف كرد:
- سبزيجات برگ سبز مانند جعفري، شاهي، كرفس، كلم پيچ
- هويج
- جو دوسر، محصولات تهيه شده از گندم
- محصولات تهيه شده از سويا
- غلات كامل مانند برنج قهوه اي، ارزن، جو، گندم، جوي دوسر
- ماهي هاي آب هاي سرد مانند ماهي آزاد ساردين، شاه ماهي.
غذاهايي كه بايد از مصرف آنها پرهيز كرد:
تحقيقات نشان داده كه علائم آرتروز، حتي در كساني كه آرتريت روماتوئيد دارند، كاهش خواهد يافت، به شرط آن كه اين افراد با يك رژيم گياهخواري سازش يابند. اين رژيم فاقد غذاهاي با منشأ حيواني به خصوص محصولات لبني است. مواد غذايي كه نبايد در اين بيماري مصرف شوند، شامل گروه هاي زير است:
- مهاركننده هاي جذب كلسيم: گوشت قرمز، لبنيات، تخم مرغ، جوجه، الكل، قهوه، شكر تصفيه شده، اكثر شيريني جات، نمك اضافي
- غذاهاي داراي اگزالات بالا: ريواس، زغال اخته، آلوها، كنگر، اسفناج
- غذاهاي خانواده گياهان تاج ريزي ها: گوجه فرنگي، بادمجان، سيب زميني، فلفل ها، تنباكو
- غذاهايي كه موجب تورم و آب آوردگي مي شوند: گندم سياه، لبنيات، كليه چربي هاي حيواني، مغزها و آجيل ها، دانه هاي چرب دار، كره حاصل از دانه ها.

دعواهاي كودكانه

«مامان داداشي عروسكم را برداشته و نمي دهد.» مشابه چنين جملاتي معمولا بين تمام خواهر و برادرها يا دوستان مدرسه و مهدكودك ديده مي شود. بچه ها همان قدر كه يكديگر را دوست دارند و با هم بازي مي كنند، بعضي اوقات نيز با هم اختلاف نظر پيدا مي كنند كه گاه نيز به دعوا و گريه و زاري ختم مي شود. شايد اين مسئله به خودي خود چندان عجيب و پيچيده نباشد، اما رفتار درست بزرگترها در اين ميان بسيار مهم است. بزرگترها در درجه اول بايد ناراحتي خود در اين زمان را به خوبي با صبر و حوصله مديريت كنند. دعواهاي خواهر و برادري هميشگي، غيرقابل اجتناب و حتي بهتر است بگوييم لازم و سازنده است. هنگام بگو و مگو و دعوا، بچه ها ابراز ناراحتي مي كنند و به دنبال پيدا كردن جايگاه خود در خانواده هستند. مي توان گفت كه يكي به دو كردن ها به نوعي پيش گرفتن راهي نادرست براي رسيدن به هدف است. اما والدين نيز در اين ميان نقشي دارند. دخالت پدر و مادر براي بچه ها مهم است، چون آنها اين ميانجيگري را راهي براي خلاص شدن از گرفتاري و پايان زد وخوردها مي دانند و مي توانند به هدف خود نيز برسند. مسلما به اين معنا نيست كه با شنيدن اولين سروصداي بچه ها والدين سر برسند، بلكه در برخي موارد حضور آنها لازم خواهد بود.
محافظت از جسم و روح بچه ها
زماني كه دعواي بچه ها از حد عادي فراتر رود و امكان دارد يكي از آنها چه از لحاظ جسمي و چه از نظر روحي (به خاطر فحش و توهين) صدمه ببيند، والدين حتما بايد وساطت كنند. شخصيت و اعتماد به نفس بچه ها با همين روابط خواهر و برادري است كه شكل مي گيرد، اما بايد توجه كنيم كه يكي از بچه ها احساس خرد شدن و تخريب احساسات نكند. اگر در دعوا دخالت كنيم چه مي شود؟ نبود ميانجي در دعواها به منزله دادن برگ برنده به بچه هاست كه هر كاري مي خواهند انجام دهند و در قالب نقشي كه در آن هستند، باقي بمانند كه اصلا با شخصيت آنها هماهنگي ندارد. در نتيجه بچه اي كه در دعوا برنده مي شود، احساس مي كند هر كار بخواهد مي تواند انجام دهد و خود را در موقعيت حاكميت و برتري بر بقيه مي بيند. احساس محكوم به قبول خواسته هاي ديگران نيز در كودكي كه هر بار بازنده مي شود، شكل مي گيرد.
نقش ميانجي
بهتر است هنگام دعواي بچه ها از به عهده گرفتن نقش «قاضي» دوري كنيم. نكته مهم در اين زمان، شنيدن صحبت هاي بچه هاست. به هر كدام اجاز دهيد كه حرف ها و ناراحتي هايش را بزند و طرف ديگر نيز به او گوش دهد. حالا نوبت شماست كه قوانيني مانند كتك زدن، فحش دادن و... ممنوع را به آنها بياموزيد. خوبي هاي يك رابطه آرام، بي دردسر و اوقات خوشي را كه با هم خواهند داشت را به آنها گوشزد كنيد. مسلما همه چيز با يك چوب دستي جادويي و در يك لحظه حل نمي شود؛ بايد چند روز بعد هم راجع به اين مسئله با هم گفتگو كنيد.
دعواهاي بچه ها در مدرسه
در دعواهاي دوستان غالبا شرط بندي كاملا مشخصي پنهان است: امتحان كردن محبتي كه هر كدام نسبت به ديگري دارد. در اين شرايط نيز شما نقشي مهم به عهده داريد. اما مسئله اينجاست كه شما آنجا نبوده ايد و همه چيز را زماني مي فهميد كه فرزندتان با چشماني غمگين و چهره اي درهم به خانه برمي گردد. در اين زمان چند توصيه براي دلداري دادن به فرزندتان را فراموش نكنيد:
به ناراحتي هايش گوش دهيد؛ زيرا مطمئنا تمام شدن يك رابطه دوستانه براي او آسان نيست. با سخنان نرم، كمي غم و غصه ماجرا را كم كنيد.
به فرزندتان اطمينان خاطر و اعتماد به نفس بدهيد كه «گرچه دوستت با تو قهر كرده، اما دليل نمي شود كه تو بچه خوبي نباشي تو هم ويژگي هاي مثبتي داري كه براي ديگران شناخته شده است.»
او را متوجه كنيد كه جر و بحث و اختلاف نظر در هر رابطه دوستانه اي وجود دارد و هيچ وقت به خاطر اين مسائل به هم نمي خورد و دوستان همديگر را ترك نمي كنند.
گاهي اوقات پدر و مادر مي بينند كه فرزندشان مرتب با دوستش قهر و دعوا مي كند. در اين شرايط بهتر است دايره روابط او را گسترش دهيد. در اين صورت بدون آنكه متوجه هدف شما شود، او را در كلاس هاي فوق برنامه ثبت نام كنيد. كم كم او با بچه هاي ديگر آشنا مي شود و مي تواند با آنها روابط دوستانه اي برقرار كند.
مديريت صحيح بزرگترها
در نظر بگيريد كه براي فرزند كوچكتان جشن تولدي ترتيب داده ايد و دوستانش را دعوت كرده ايد. هنوز چند دقيقه اي از ورود آنها نگذشته است كه بين كودكتان و يكي ديگر از بچه ها، بگومگو شكل مي گيرد. علت دعوا هم اين است كه فرزندتان نمي خواهد هلي كوپترش را به او بدهد. اين درحالي است كه شما مي دانيد او اصلا اين اسباب بازي را دوست ندارد و فقط بهانه مي آورد. در اين موقع شما بايد قوانيني را براي آنها وضع كنيد و نشان دهيد كه اين تقسيم وسايل چه خوبي هايي دارد. يك تكنيك مفيد ديگر را نيز به خاطر داشته باشيد: حواس بچه ها را از موضوع دعوا پرت كنيد. «باشه عزيزم، به جاي هلي كوپتر چه اسباب بازي ديگري به دوستت مي دهي؟»، «بچه ها بياييد با هم گروهي بازي كنيم.»...
بعضي بچه ها هم «روحيه مورچه وار» دارند و به فكر جمع كردن وسايلشان هستند. آنها قبل از مهماني، اسباب بازي هايي كه نمي خواهند به دوستانشان بدهند قايم مي كنند.
اما بقيه وسايل و اسباب بازي ها را در اختيار دوستان قرار مي دهند. به هر حال اين هم مي تواند ايده خوبي براي پيشگيري از بروز دعوا باشد.
و سخن آخر اينكه...
باز هم به خاطر داشته باشيد كه دعواهاي كودكانه براي رشد بچه ها لازم است. در جريان همين بگومگوهاست كه كودك ارتباط اجتماعي را ياد مي گيرد و مي تواند نسبت به خودش شناخت پيداكند. به علاوه براي والدين نيز بي تأثير نيست. بله تعجب نكنيد! همين بحث هاي كودكانه صبر را در شما تقويت مي كند؛ موهبتي جاودانه كه نمي توان هيچ قيمتي روي آن گذاشت.

ترشي و ادويه پليپ بيني را تشديد مي كند

گرفتگي بيني علت هاي متفاوتي دارد و پليپ بيني، انحراف تيغه بيني و بزرگي شاخك بيني از مهمترين علل گرفتگي بيني است.
پليپ بيني ناشي از حساسيت است و زمينه ارثي دارد، پليپ بيني، انحراف تيغه بيني و بزرگي شاخك بيني هركدام علائم خاص خود را دارد و نبايد هرگونه گرفتگي بيني و مجاري تنفسي را به اشتباه به پليپ ارتباط داد.
درصورتي كه يك سمت بيني به طور دائم دچار گرفتگي باشد، نشانه اي از وجود انحراف در تيغه وسط بيني است و بايد توسط جراحي درمان شود.
گرفتگي بيني در هنگام خواب نيز مي تواند نشانه اي از بزرگي شاخك بيني باشد. زيرا در هنگام خواب جريان خون در شاخك هاي بيني افزايش مي يابد و شاخكي كه به سمت پايين قرار مي گيرد دچار تورم شده و موجب انسداد موقت بيني مي شود.
پليپ بيني به دو شكل منفرد و يا خوشه اي ظاهر مي شود و در مواجهه با هركدام از انواع پليپ بيني درمان هاي متفاوتي اتخاذ مي شود.
براي درمان پليپ بيني ابتدا بايد حساسيت را درمان كرد. گاهي مشاهده مي شود برخي پزشكان بدون توجه به زمينه حساسيت فرد، اقدام به جراحي پليپ بيني مي كنند و موجب مي شود پس از مدتي دوباره پليپ ظاهر شود.
رژيم غذايي در تشديد و يا بهبود پليپ بيني بسيار مؤثر است و مصرف غذاهاي ترش و تند و استفاده بيش از حد ادويه همراه غذا موجب تشديد پليپ مي شود.
استفاده زياد از عطر و ادكلن و قرار گرفتن در معرض بخار مواد شيميايي مانند جوهر نمك و مواد شوينده، موجب تشديد پليپ مي شود.

زياد هويج مصرف نكنيد

مصرف بيش از اندازه هويج براي بدن مضر است و سبب زردي پوست و مسموميت در كبد افراد مي شود.
براي حفظ سلامت چشم ها يك رژيم متعادل شامل شير، كره، سبزيجات سبزرنگ و پروتئين ها لازم است.
يك رژيم غذايي ايده آل شامل غذاهاي طبيعي و نپخته است. ميوه هاي تازه مانند پرتقال، سيب، سبزيهايي مانند كاهو، كلم، اسفناج و سبزيهاي ريشه اي مانند سيب زميني، شلغم، هويج، پياز، غلات و ميوه هاي خشك و محصولات لبني از مواد ضروري براي حفظ سلامت چشم محسوب مي شوند.
مصرف ويتامينهاي گروه آ و ب جهت دستيابي به سلامت بينايي ضروري است، سبزيها، پنير، تخم مرغ، شير، موز، گوجه فرنگي و روغن بادام منابع ارزشمند اين ويتامينها محسوب مي شوند.
كاهش ديد مي تواند در اثر كمبود ويتامين ب2 (ريبوفلاوين) ايجاد شود كه با مصرف آن قابل جبران است؛ ضروري ترين تركيب براي سلامت چشم ها ويتامين A است. بنابراين مصرف مقادير قابل توجه از اين ويتامين را بايد در رژيم غذايي قرار داد.
در صورتي كه ميزان ويتامين آ در رژيم غذايي كم باشد ممكن است مشكلاتي همچون حساسيت به نور، پرش در ديد و خستگي در چشم ها ايجاد شود و در موارد كمبود شديد ويتامين آ اين حالات تشديد مي شود.
ماهي را بطور منظم ماهيانه 2 تا 3 بار در برنامه غذايي قرار دهيد زيرا مصرف ماهي در بينايي موثر است و موجب افزايش قدرت بينايي مي شود و در بهبود بينايي افراد سالمند كه دچار ضعف بينايي هستند اهميت بسزايي دارد.
يك سري از بيماران دچار پيري سلولهاي شبكيه مي شوند كه اين حالت در افراد ميانسال رو به افزايش مي رود اما با اضافه كردن روي به رژيم غذايي مي توان چشم را در برابر شب كوري محافظت كرد؛ زيرا روي بخشي از يك آنزيم است كه تعداد مواد آسيب رسان را كم مي كند و در جذب ويتامين آ موثر است كه در غذاهاي دريايي و جوانه گندم بيشتر يافت مي شود.مصرف زياد آب هويج سبب تغيير رنگ پوست بدن به زردي و مسموميت در كبد مي شود كه اين بسيار خطرناك است.
رژيم غذايي حاوي سبزيجات و ويتامين و لبنيات همانطور كه براي كل بدن ضروري است براي سلامت چشم هم ضروري است. اما سبزيجات و ميوه جات نمي توانند مانع از خستگي چشم شوند.