يمن پيروزي الحوثي ها و شكست صنعا و رياض

¤ محمد معرفي
شيعيان صعده از سوي دولت مركزي به رياست علي عبدالله صالح، مورد شديدترين فشارها در يمن قرار دارند. دولت مركزي يمن به دليل مخالفت شيعيان صعده با سلطه وهابي ها و سلفي ها، پس از وحدت يمن در سال 1990، خواسته هاي آنها را با توپ و تانك پاسخ داده است.
شيعيان صعده تاكنون در شش جنگ نابرابر با ارتش تا دندان مسلح يمن درگير شده اند، اما نبردها با دولت مركزي، آنها را آبديده كرده است و اين موضوع را به اثبات رساند كه حاضر نيستند به سادگي از خواسته هاي خود صرفنظر كنند. الحوثي ها، داشتن مدارس مذهبي، اجازه برگزاري آزادانه مراسم ديني و فعاليت هاي سياسي را در كنار توجه دولت به مسائل اقتصادي و عمراني از دولت مركزي علي عبدالله صالح خواستار شده اند، ولي پاسخ خود را با گلوله دريافت كرده اند.
پس از كشته شدن حسين الحوثي در سال 2005، عبدالملك بدرالدين الحوثي برادر وي رهبري شيعيان صعده را به دست گرفت و توانست، از لحاظ سياسي و نظامي آنها را مجدداً سازماندهي و رهبري كند.
دولت يمن گرچه با استفاده از اهرم مبارزه با تروريسم آمريكا و حمايت مالي عربستان، توانست الحوثي ها را در محاصره قرار دهد، اما در جنگ ششم مقاومت الحوثي ها باعث شد كه دولت آتش بس با شيعيان صعده را بپذيرد.
بر مبناي اين آتش بس كه ازسوي حزب بعث سوريه به دو طرف پيشنهاد شد، طرفين درگير به تبادل اسرا، تخليه مناطق و پايگاه هاي نظامي و اجازه بازگشت به آوارگان رضايت دادند.
فرمانده الحوثي ها در بيانيه اي گفت كه پذيرش آتش بس با دولت مركزي پس از آن صورت گرفت كه وساطت علما و ريش سفيدان يمن براي جلوگيري از ريخته شدن خون مردم بيگناه به ميان آمد و براي اثبات حسن نيت آن را مي پذيرد.
عبدالملك الحوثي در بيانيه اي كه در روز 31 ژانويه سال جاري ميلادي صادر شد، اعلام كرد كه شرط هاي پنجگانه دولت يمن براي آتش بس را مي پذيرد. در حالي كه شيعيان صعده بارها و بارها اعلام كرده بودند كه اگر دولت يمن حمله به مواضع آنها را متوقف كند، اين آمادگي را دارند تا با دولت مركزي گفت وگو كنند، اما دولت صنعا، دوبار اعلام آتش بس كرد ولي مجدداً آن را ناديده گرفت. اين در حالي است كه براساس آمار سازمان ملل، در درگيري هاي ميان ارتش يمن و الحوثي ها، هزاران نفر كشته و 250 هزار نفر از خانه و كاشانه خود آواره شدند.
دخالت آمريكا و عربستان
ارتش آمريكا نيز با بمباران مواضع شيعيان يمن، رسماً وارد جنگ بر ضد الحوثي ها و كشتار شيعيان صعده شد.
در اين حملات هوايي كه از هواپيماهاي بسيار پيشرفته آمريكايي و بمب هاي هوشمند ضد خودرو هدايت شونده ماهواره اي استفاده شده بود، مناطق مختلف استان صعده هدف قرار گرفت.
مشاركت علني آمريكايي ها در جنگ عليه الحوثي ها زماني فاش شد كه ژنرال «ديويد پترائوس» رسماً اعلام كرد كه ارتش آمريكا در چارچوب همكاري هاي نظامي و امنيتي با هم پيمانان خود در منطقه از يمن پشتيباني و حمايت مي كند.
شديدترين حمله هواپيماهاي آمريكايي به يمن زماني صورت گرفت كه آمريكا به بهانه مبارزه با القاعده به استان «ابين» حمله و 62 نفر را كه اكثر آنها را زنان و كودكان تشكيل مي دادند به خاك و خون كشيدند. اين در حالي بود كه ارتش عربستان در نوامبر سال 2009 به بهانه كشته شدن يك سرباز گارد مرزي خود و به طرفداري از حكومت مركزي يمن وارد جنگ بر عليه الحوثي ها شد.
رژيم آل سعود با استفاده از حمايت تسليحاتي و اطلاعاتي آمريكا روزانه هزاران گلوله توپ و موشك را بر سر مردم بي دفاع صعده فرو ريخت و صدها نفر از آنها را قتل عام كرد و تعداد زيادي نيز به دليل بمباران هاي فسفري و سنگين هواپيماهاي عربستان مجروح و معلول شدند.

رويدادهاي بين المللي در سالي كه گذشت جهان سياسي 88 حزب الله، بازيگر اصلي منطقه

¤ فريده شر يفي
تحولات مهم لبنان درسال گذشته اهميت اين كشور درمنطقه را دو چندان كرده و چشم هاي زيادي منتظر تحولات بعدي آن هستند.
لبنان بحران هاي مختلفي را پشت سرگذاشته و از گذرگاه هاي خطرناكي عبور كرده ليكن پيروزي مقاومت درجريان جنگ 33 روزه در تابستان 6002ميلادي باعث شد كه حزب الله با پايداري و ايستادگي مقابل دشمن صهيونيستي آرامش و ثبات را در لبنان برقرار سازد.
هرچند رژيم صهيونيستي به طرق مختلف مي كوشد به اين كشور مجدداً حمله كند و از طريق نقض حريم هوايي بارها حاكميت اين كشور را مورد تعرض قرارداده ليكن قدرتمندي حزب الله و اتحاد مقاومت، ارتش و مردم باعث شده كه تهديدهاي نظامي اين رژيم بيشتر شعار باشد تا واقعيت، به همين دليل اين حربه قديمي هم مؤثر واقع نشده و حزب الله همچنان بي توجه به اين تهديدها، پايداري و ايستادگي مي كند.
سيدحسن نصرالله دبيركل حزب الله لبنان اخيراً گفته است كه در صورت هرگونه حمله رژيم صهيونيستي تل آويو و ديگر شهرهاي اسرائيل با خاك يكسان خواهد شد و همين مسئله باعث شده كه رژيم صهيونيستي از تهديدهاي خود دست بردارد.
الگو گرفتن ديگر گروه هاي مقاومت از حزب الله لبنان باعث شده كه كشورهاي غربي و در رأس آنها آمريكا، همچنين برخي كشورهاي عربي منطقه تحولات سياسي اين كشور مديترانه اي را به دقت زيرنظر داشته باشند و مراقب اوضاع سياسي لبنان باشند تا جايي كه يكي از نمايندگان پارلمان لبنان كه عضو حزب الله نيز هست گفته سفارت آمريكا درمسائل كوچك و بزرگ لبنان دخالت مي كند...
از وقايع مهم سال گذشته لبنان برگزاري انتخابات پارلماني از هفتم ژوئن (17خرداد) بود كه با رقابت 701 نامزد براي تصدي 128 كرسي نمايندگي برگزار شد.
سرانجام با دلارهاي آمريكا و عربستان گروه 14مارس به پيروزي رسيد و طرفداران 14مارس فقط پنج ميليون دلار براي خريد آرا دو حوزه انتخاباتي رشوه دادند، عربستان نيز 715 ميليون دلار براي انتخابات لبنان هزينه كرد.
حزب الله لبنان در واكنشي به دخالت كشورهاي ديگر براي خريد آراي مردم اعلام كرد به آراي مردم احترام مي گذارد و نتيجه را مي پـذيرد چرا كه براي حزب الله مسئله مهم حضور مردم درپاي صندوق هاي رأي است.
جريان 14مارس 71كرسي، جريان 8مارس 57 كرسي را به خود اختصاص دادند و سخنان نصرالله باعث شد كه هيچ اختلاف و مشكلاتي پس از انتخابات به وجود نيايد.
با تشكيل پارلمان جديد و انتخاب مجدد نبيه بري به عنوان رئيس مجلس تلاش ها براي انتخاب نخست وزير آغاز شد و سرانجام درتاريخ 8/4/88 سعدالدين حريري از سوي ميشل سليمان رئيس جمهور مأمور تشكيل كابينه شد.
سعدالدين حريري چندين ماه براي تركيب كابينه تلاش كرد تا اينكه در تاريخ 20/8/88 دولت وحدت ملي لبنان متشكل از 30وزير تشكيل شد.
براساس فرمول جديد كابينه، 15 وزير براي 14مارس، 10وزير براي 8مارس و 5وزير براي رئيس جمهور تعيين شد.
دركابينه جديد لبنان مهمترين مسئله تاكيد بيانيه وزارتي بر سلاح مقاومت بود كه از وقايع مهم سال گذشته به حساب مي آيد چرا كه به رغم مخالفت بسياري از دشمنان داخلي و خارجي حزب الله، اين جنبش رسماً به عنوان نيروي بازدارنده و دفاعي كشور به حساب آمد.در واقع مي توان گفت پس ازپيروزي حزب الله در جنگ 33 روزه سال هاي بعد همچنان حزب الله پيشرو وجلودار تحولات لبنان و منطقه بوده وبه گونه اي درمعادلات منطقه نقش بازي كرده كه همگان اعتراف كردند كه به هيچ وجه نمي توان حزب الله را ناديده گرفت.اين نقش به حدي است كه حتي آمريكا و متحدانش درداخل و خارج لبنان نمي توانند از اهميت آن بكاهند و اوضاع را به نفع خويش كنترل كنند.

پيشتازي ائتلاف شيعيان در انتخابات عراق

¤ سبحان محقق
عراق در سال 88 همچنان با انفجارهاي تروريستي سال هاي قبل همراه بود كه مهمترين آنها عمدتاً در بغداد روي داده است.
اين انفجارها عمدتاً دو واكنش سياسي رهبران اين كشور را در پي داشت: نخست، اعتراض ملايم به سران دولت رياض و مفتي هاي اين كشور بود كه به زعم مقامات عراقي، تروريست ها را پشتيباني مالي و ديني مي كردند و دوم، اعتراض شديد عليه دمشق و متهم كردن سازمان اطلاعات سوريه به همكاري با تروريست هاي بعثي. اين اعتراضات تا بدانجا اوج گرفت كه دو كشور سفيران خود را اوايل شهريور فراخواندند و اين روابط تاكنون به وضعيت عادي برنگشته است، هرچند از سطح تنش اوليه آن كاسته شده است. البته سوري ها اتهامات مقامات عراقي را واهي دانستند و از آنها خواستند در مورد قضيه، شتابزده قضاوت نكنند.
مرجعيت عراق و شخص آيت الله «سيدعلي سيستاني» نيز طي سال جاري كار ويژه اش را روي دعوت به وحدت ملي و مشاركت فعال مردم در انتخابات پارلماني عراق كه 16 اسفند برگزار شد متمركز كرد و خارج از اين چارچوب موضع ديگري نگرفت.
اما، واقعه سياسي مهم و بسيار تأثيرگذاري كه اوايل تابستان رخ داد، شكاف سياسي ميان شيعيان بود؛ در انتخابات مجلس قبل، همه شيعيان و بسياري از گروه هاي اهل سنت و ساير اقليت ها تحت فهرست «ائتلاف عراق يكپارچه» متحد شده بودند. ولي روزهاي نخست مهرماه خبرگزاري ها اعلام كردند «نوري مالكي» نخست وزير، فهرست مستقلي تحت عنوان «ائتلاف دولت قانون» براي انتخاب پارلماني 16 اسفند ارايه مي دهد و در مقابل آن نيز «ائتلاف ملي عراق» به رهبري «سيد عمار حكيم»، فرزند «سيد عبدالعزيز حكيم» شكل گرفت.
با برگزاري انتخابات در روز موعود (16 اسفند)، هرچند مشخص شد كه مالكي نسبت به ساير رقباي خود پيشتاز است و حدود 100 كرسي مجلس را به خود اختصاص داده است، ولي در يك مجلس 325 نفري بازهم يك اقليت پيشتاز محسوب مي شود. به همين خاطر، دولتي كه بعداً در عراق شكل خواهد گرفت، يك دولت ائتلافي خواهد بود و آن قدرت و استحكام دولت فعلي را نخواهد داشت.
تحول ديگري كه در اين انتخابات روي داد، حضور «اياد علاوي»، رهبر فهرست «العراقيه» است؛ وي كه گرايشات ليبرالي دارد، در آغاز تبليغات انتخاباتي، سفري به رياض داشت و در آنجا با «عبدالله بن عبدالعزيز»، شاه عربستان ديدار كرد. اين مسئله به همراه دلارهاي تزريقي، باعث شد كه رأي مناطق اهل سنت مثل استان هاي صلاح الدين و الانبار، به سوي علاوي متمايل شود.
لذا، فهرست علاوي با حدود 60 كرسي پس از فهرست مالكي قرار دارد و فهرست حكيم نيز با كسب حدود 55 تا 60 كرسي، رتبه سوم را به خود اختصاص داده است. «ائتلاف كردستان عراق» نيز با حدود 40 تا 45 كرسي در جايگاه چهارم است.
اما، اين انتخابات يك وجهه مثبتي هم براي ملت عراق داشت و آن حذف بعثي ها از نامزدي براي مجلس بود. اين طرح طبيعتاً با واكنش منفي آمريكا و عربستان همراه شد، هر چند رايزني ها و فشارهاي آنها بر دولت بغداد، نهايتاً با ورود مردم به صحنه و تظاهرات آنها، نتيجه اي نداد.
با توجه به تحولات فوق، به نظر مي رسد كه عراق در سال آتي ميلادي علاوه بر اينكه با حركات تروريستي به طور جسته و گريخته مواجه خواهد بود، گروه بازي و تنش هاي سياسي در اين كشور و مجلس شديدتر خواهد شد و مسلماً، آمريكا و عربستان نيز از اين شرايط به نفع خود بهره برداري خواهند كرد.

رژيم سعودي در تعقيب شيعيان

برخوردهاي ضد انساني نيروهاي امنيتي عربستان با شيعيان آن كشور، در طول سال هاي گذشته به عنوان يكي از عوامل مهم نقض حقوق بشر همواره مورد انتقاد قرار گرفته است.
جلوگيري از برگزاري اعياد اسلامي، منع برگزاري آئين هاي ديني و تخريب مساجد به بهانه در طرح قرارگرفتن و بازداشت نمازگزاران و عزاداران حسيني از جمله اقدامات رژيم عربستان درمورد شيعيان درسال گذشته بوده است.
در درون حاكميت نيز با اينكه رژيم عربستان از هر لحاظ حلقه به گوش آمريكا و مجري سياست هاي آن در بين خاورميانه مسلمان است، اما برخي از حوادث درسال گذشته نشان داد كه كاخ سفيد تلاش مي كند لايه سنتي حكومت در عربستان را كنار زده و افرادي كه خود مي خواهد برمسند قدرت بنشاند.
تحركات چند ماه گذشته «بندربن سلطان» ، سفير سابق عربستان درآمريكا براي قبضه كردن قدرت و كنار زدن ملك عبدالله از اين دست اقداماتي است كه سردمداران آمريكايي به دنبال آن درحكومت آل سعود هستند. گرچه تلاش اين سفير سابق عربستان و شاهزاده سعودي با ناكامي مواجه شد، اما نشان از اختلافات عميق دراين سرزمين داشت.
به گفته صاحبنظران مسائل عربستان، اختلاف برسرجانشيني پادشاه درعربستان، درگيري و تنش درخانواده سلطنتي را آشكارتر كرد و بندربن سلطان شاهزاده 60 ساله سعودي كه فردي شناخته شده در غرب به ويژه آمريكا است، تلاش كرد تا براي تثبيت جايگاه خود دراين كشور، ملك عبدالله را از پادشاهي بركنار كند.
بيماري طولاني مدت «سلطان بن عبدالعزيز» پدر بندربن سلطان كه از او به عنوان جانشين ملك عبدالله نام برده مي شود مزيد بر علت شده است و شاهزاده 60ساله سعودي تلاش كرد قبل از مرگ پـدرش با كنار زدن رقبا، ملك عبدالله را نيز از قدرت بركنار كند.
مداخله مستقيم ارتش عربستان درجنگ با شيعيان صعده نيز مهم ترين حادثه خاورميانه درسال جاري بود، چرا كه دولت رياض پس از اينكه به اين نتيجه رسيد كه ارتش يمن به تنهايي قادر به شكست الحوثي ها به دليل پايگاه مردمي آنها نيست، خود مستقيماً وارد جنگ داخلي يمن شد.
دولت رياض كه مترصد فرصتي براي مداخله درجنگ داخلي يمن بود، كشته شدن سرباز گارد مرزي خود را بهانه كرد و با شليك روزانه هزاران گلوله توپ و موشك و استفاده از پيشرفته ترين تجهيزات اهدايي آمريكا و غرب براي سركوب الحوثي ها ده ها كيلومتر وارد خاك يمن شد.

پاكستان، بهشت تروريسم

اگر بخواهيم بهترين جمله را در توصيف شرايط فعلي پاكستان بگوئيم، هيچ جمله اي بهتر از اين نيست كه بگوئيم «پاكستان بهشت سازمان سيا و تروريسم» است.
بيش از دو دهه است كه گروه هاي افراطي مثل «لشكر جهنگوي» و «سپاه صحابه» در پاكستان فعاليت دارند و عمدتا رهبران شيعي را ترور مي كنند. سازمان سيا نيز پس از وقوع انقلاب اسلامي ايران، در پاكستان فعال شد و اين فعاليت هم اكنون بسيار گسترده است و حتي به اعتقاد كارشناسان، اين سازمان با سرشاخه هاي تروريستي ارتباط دارد و كلا حملات تروريستي در پاكستان را مديريت مي كند. مديريت سيا بعضا رنگ منطقه اي نيز به خود مي گيرد كه گروه جندالله «عبدالمالك ريگي» در ايران، بهترين مثال براي آن است.
طي سال جاري ميلادي، طالبان پاكستان (موسوم به طالبان محلي) شديدا فعال شد و علاوه بر مراكز دولتي، اهداف مدني و غيرنظامي را نيز هدف عمليات تروريستي خود قرار داد.
علت اين فوران عمليات تروريستي، دو عمليات جداگانه ارتش در «دره سوات» و «وزيرستان جنوبي» عليه طالبان بود كه عمليات دوم همچنان ادامه دارد.
شبه نظاميان طالبان كه در نوار قبايلي شمال غرب مستقر هستند، به راحتي مي توانند به شهرهاي پرجمعيت به ويژه شهر «پيشاور» مركز ايالت سرحد نفوذ كنند، كما اينكه خونين ترين انفجارهاي سال جاري را در اين شهر ترتيب دادند.
انفجارهاي زنجيره اي پنجشنبه گذشته شهر «لاهور» و ناآرامي هاي «كراچي»، همگي نشان مي دهند كه پاكستان هنوز در آغاز راه است و بايد حملات تروريستي زيادي را از سر بگذراند.
مردم پاكستان همه اين مصيبت ها را حاصل همراهي دولت با آمريكا در جنگ كذايي عليه تروريسم مي دانند و البته اين احساسات ضدآمريكايي با حملات هواپيماهاي بدون سرنشين آمريكا به ايالت وزيرستان شمالي تشديد مي شود.
به هرحال، هيچ آينده آرامي را براي پاكستان نمي توان پيش بيني كرد. تقريبا تمامي بحران هاي پاكستان منشاء خارجي دارد؛ افراط گرايي مذهبي گروه هايي مثل جهنگوي و سپاه صحابه، سوغات وهابيون سعودي است پديده طالبان نيز به تحولات افغانستان و سياست هاي واشنگتن مربوط مي شود. اتفاقا هندي ها كه بايد انگيزه بيشتري براي ايجاد بي ثباتي در پاكستان داشته باشند (به خاطر مسئله كشمير و خطر سلاح هسته اي و...) در اين ميان، نقشي ندارند.

مرگ انقلاب نارنجي !

¤ جعفر بلوري
جمهوري اوكراين، از جمله كشورهايي است كه ظرف سال 88 تحولات بنياديني در حيطه مسائل سياسي به خود ديد.
گروهي از جوانان اين كشور اروپايي كه پنج سال پيش با ادعاي وقوع تقلب از سوي گروه هاي مخالف و برخي رسانه هاي غربي به خيابان ريخته و به اميد داشتن كشوري آزاد و اقتصادي شكوفا، موجب وقوع يك انقلاب رنگي (انقلاب نارنجي) در كشور خود شده بودند، پس از گذشت 5 سال حاكميت نارنجي ها به رهبري «ويكتور يوشچنكو» و «يولياتيموشنكو» متوجه شدند تمام وعده هاي داده شده از سوي مجريان اين انقلاب در همان حد وعده مانده و در اين ميان نه تنها شاهد هيچ تغيير مثبتي در وضعيت كشور نشدند بلكه به قول «نيكلاي آزاروف»، نخست وزير جديد اوكراين، اموال و ذخاير كشورشان هم غارت شد.
28 ديماه 1388 مردم نااميد از تغييرات دموكراتيك در حالي كه به شدت از وضعيت وخيم اقتصادي رنج مي بردند، با شركت در دور نخست انتخابات رياست جمهوري و حذف «ويكتور يوشچنكو» مجري انقلاب نارنجي در همان دور نخست نشان دادند، هيچ اميد و اعتمادي بر حاكم غربگراي خود ندارند. «يوشچنكو» در اين دور از انتخابات 95 درصد از آرا را از دست داده و تنها پنج درصد از آراي مردم را به خود اختصاص داده بود.
ماه ژانويه، دور دوم انتخابات با مشاركت 69 درصدي واجدين شرايط بين «تيموشنكو» نخست وزير و «يانكوويچ» از حزب مخالف مناطق برگزار شد. خانم تيموشنكو، به عنوان تنها نماينده باقي مانده از نارنجي ها، قبل از شروع رسمي انتخابات، با استفاده از همان تاكتيك انقلاب هاي رنگي، زمزمه هاي احتمال وقوع تقلب در انتخابات را مطرح مي كرد. وي مدعي شد، اطلاعاتي به وي رسيده كه نشان مي دهد رقيب وي قصد انجام تقلب در انتخابات را دارد و در صورت صحت اين اطلاعات حادثه اي به مراتب شديدتر از انقلاب نارنجي را رقم خواهد زد.
پليس اوكراين نيز براي جلوگيري از تكرار ناآرامي هاي سال 2004 برگزاري هرگونه تجمع را به مدت يكماه ممنوع اعلام كرد.
رسانه هاي در خدمت انقلاب نارنجي همچون بي بي سي نيز، تمام تلاش خود براي حفظ اين انقلاب و نامزد آن را به كار گرفت. اما اعلام نتايج رسمي كميسيون مركزي انتخاباتي اوكراين مبني بر پيروزي يانكوويچ با كسب بيش از 48 درصد از آرا تكليف اين انقلاب رنگي را نيز مشخص كرد. هر چند خانم تيموشنكو با ادعاي وقوع تقلب سعي در حفظ سمت رسمي خود داشت، اما پس از نااميدي از اين تاكتيك نخ نما شده رسماً اعلام كرد از شكايت خود صرفنظر كرده است. يانكوويچ نيز سرمست از پيروزي حاصله در نخستين اظهارات خود از خانم تيموشنكو خواست هر چه سريعتر از سمت نخست وزيري كنار رفته و شغل ديگري براي خود برگزيند! پارلمان اوكراين نيز اوايل ماه جاري ميلادي ، با تشكيل يك ائتلاف اكثريتي، رأي به بركناري تيموشنكو داد تا آخرين مقام رسمي نارنجي ها نيز بركنار شده باشد. «نيكلاي آزاروف» به عنوان نخست وزير پيشنهادي يانكوويچ در جريان مراسم راي اعتماد خود در مجلس علياي اوكراين، گفت: نارنجي ها در حاكميت پنج ساله خود منابع كشور را غارت كردند و او تمام تلاشش را خواهد كرد تا با كمك دولت خود بر مشكلات به ميراث مانده از نارنجي ها در اسرع وقت پايان دهد.
و اينگونه بود كه انقلاب نارنجي رنگ باخت.

آزمون و خطاي اوباما در افغانستان

برخي تحليلگران و رسانه ها در جمع بندي تحولات يك سال اخير افغانستان، سطح بي سابقه تلفات نيروهاي سازمان پيمان آتلانتيك شمالي (ناتو) را برجسته مي كنند و برخي به شمار تلفات غيرنظاميان در حملات ناتو نظر دارند. اما در اين ميان و در بسياري از تحليل ها، طرح افزايش نيروي «باراك اوباما» رئيس جمهور آمريكا ناديده گرفته مي شود.
اگر نگاه عميق تري به 9سال جنگ در افغانستان بيندازيم، و طرح اوباما را در ادامه روند تحولات جنگي و نظامي افغانستان در نظر بگيريم، به اين نتيجه مي رسيم كه 1388 سال آزمون و شكست طرح افزايش نيروي اوباما براي افغانستان بود.
همه مي دانيم كه رئيس جمهوري آمريكا پاييز گذشته حدود 30 هزار نيرو به افغانستان اعزام كرد و اواخر بهمن نيز در چارچوب همان طرحش، عمليات بزرگي در ولايت جنوبي هلمند به اجرا درآورد. اما، نتيجه يك چنين حمله اي كه بزرگترين عمليات ناتو از سال 2001 تاكنون در افغانستان نام گرفت، چه بود؟
قبل از حمله، اعلام شده بود كه بيش از 1000شبه نظامي طالبان در آنجا حضور دارند. آيا حداقل نيمي و يا يك سوم آنها كشته و يا دستگير شدند؟
هدف ديگر ناتو، كه قبل از حمله به هلمند اعلام شده بود، جلوگيري از عمليات چريكي، انتحاري و انفجار بمب توسط طالبان بود. آيا واقعا چنين شد؟ آيا پس از حملات گسترده به هلمند، طالبان عمليات ضدخارجي و ضددولتي خود را متوقف كرد؟ مگر ما شاهد حمله انتحاري شش عضو طالبان پس از عمليات هلمند به هتل هاي كابل، آن هم در روز روشن نبوديم؟ مگر نيروهاي اشغالگر آمريكايي و ناتو به طور روزانه تلفات نمي دهند؟ تنها حدود 40نظامي ناتو طي همين 40روز اخير كشته شده اند! در قندهار نيز چهار عمليات انتحاري جداگانه كه روز شنبه (22/12) صورت گرفت، مرگ 40 نفر و جراحت 100تن ديگر را درپي داشت.
واقعيت اين است كه سربازان اوباما در افغانستان به دنبال دشمن نامرئي مي گردند و همين، آنها را به قدر كافي فرسوده كرده است.
¤ ¤ ¤
طي سال گذشته شمسي خارجي ها در افغانستان تلفات زيادي داده اند كه در 9سال اشغال بي سابقه بوده است.
هلاكت اشغالگران در برخي از حملات و انفجارها به 24نظامي و حتي 30نفر در يك روز هم مي رسد. چنين تلفات گروهي زياد براي تفنگداران آمريكايي و نظاميان انگليسي و ايتاليايي، كم سابقه بود.
علاوه بر آن، براي نخستين بار سازمان سيا نيز در افغانستان تعداد زيادي از مأمورانش را از دست داد.
سال گذشته همچنين، حمله به مناطق غيرنظامي توسط ناتو ادامه داشت و اين وقايع، شكاف ميان مردم و اشغالگران را عميق تر كرد. شديدترين اين حملات، سيزدهم شهريور روي داد و دست كم 90كشته و 60مجروح بر جاي گذاشت.
تلفات نظاميان غربي در افغانستان نيز باعث اعتراضات گسترده در اروپا و آمريكا شد؛ دولت ائتلافي هلند به خاطر اختلاف بر سر حضور سربازان اين كشور در افغانستان، بهمن ماه گذشته سقوط كرد. در آمريكا، بيست و ششم آبان ماه، حدود 30هزار مادر نظاميان آمريكايي، در اعتراض به اعزام فرزندانشان به جبهه هاي افغانستان و عراق، تظاهرات كردند. در بسياري از كشورهاي اروپايي مثل آلمان و ايتاليا، مردم به طور مداوم عليه جنگ افغانستان تظاهرات مي كنند.
با توجه به اين تحولات و سوابق، به نظر مي رسد كه سال آينده، شرايط براي ناتو در افغانستان سخت تر مي شود و اوباما نيز از داخل و خارج تحت فشار بيشتري قرارمي گيرد.
از جمله تحول سياسي مهمي كه سال قبل در افغانستان روي داد پيروزي حامد كرزاي در انتخابات رياست جمهوري تابستان گذشته بود.