دلفين ها هم ديابت مي گيرند

مطالعات جديد دانشمندان نشان مي دهد امكان ابتلاي دلفين ها به گونه اي از بيماري ديابت نوع 2 در حالي وجود دارد كه اين جاندار مي تواند آن را فعال و غير فعال كند. به اين ترتيب دلفين پس از انسان تنها جانداري است كه به اين بيماري مبتلا مي شود.
محققان در سازمان ملي جانداران دريايي دريافته اند كه دلفين هاي Bottlenose مي توانند به اختلال مقاومت انسوليني دچار شوند شرايط مشابه با شرايطي كه در هنگام ابتلاي انسان ها به ديابت مشاهده مي شود.
به گفته محققان اين پديده معمولا براي دلفين ها مفيد است زيرا اين جاندار از رژيم غذايي با سطح بالاي پروتئين و سطح پاييني از كربوهيدرات ها برخوردارند و مي توانند براي طولاني مدت هيچ غذايي نخورند اما مغز بزرگ آنها نيازمند مقادير زيادي انرژي است. از اين رو به دليل اينكه سيستم تغذيه دلفين ها حاوي مقادير كوچكي از قند است، شرايطي كه بتواند قند خون بدن خود را حفظ كند براي اين جانداران بسيار سودمند خواهد بود.
محققان براي انجام اين مطالعات از خون دلفين هايي كه در طول روز از وعده هاي كوچك غذايي تغديه كرده و در طول شب غذايي مصرف نكرده بودند نمونه برداري كرده و مشاهده كردند تغييراتي كه در ساختار شيميايي خون دلفين ها در طول شب به چشم مي خورد با ساختار شيميايي انسان هاي ديابتي برابر است: در اين نمونه ها انسولين، هورمون كاهش دهنده قند خون هيچ تاثيري بر دلفين ها ندارد. با اين حال زماني كه دلفين ها بامداد روز بعد غذا مي خورند دوباره به حالت عادي خود بازمي گردند.
محققان تاكيد كردند اين شباهت با ويژگي هاي انسان به اين مفهوم نخواهد بود كه بايد از دلفين ها به عنوان موجودات آزمايشگاهي براي مطالعه در زمينه ديابت استفاده كرد زيرا مغز بزرگ و هوش پيشرفته و سرشار آنها چنين رفتاري را غير اخلاقي خواهد كرد. در عوض مي توان با مطالعه بر روي نمونه هاي خوني و ژنتيكي دلفين ها اطلاعات با ارزشي را از توانايي اين جانداران باهوش در فعال و غير فعال ساختن انسولين به دست آورد.
بر اساس گزارش سي بي سي، محققان دانشگاه فلوريدا نيز به تازگي شباهت ديگري ميان بيماري هاي انساني و دلفين ها كشف كرده اند كه اين كشف نيز مي تواند به توسعه تحقيقات در زمينه سلامت انسان ها كمك بزرگي كند. دانشمندان در اين كشف دريافتند دلفين ها دومين جانداراني هستند كه به گونه هاي چندگانه ويروس هاي «پاپيلوما» مبتلا مي شوند، ويروسي كه با سرطان رحم در ارتباط بوده و درك ساختار و عملكرد اين ويروس ها در بدن دلفين مي تواند تاثير فراواني در يافتن روش هاي جديد پيشگيري يا درمان اين سرطان داشته باشد.

پاي اينترنت به منظومه شمسي باز مي شود

با تحولات گسترده اي كه انقلاب صنعتي و پس از آن انقلاب الكترونيكي و ديجيتالي به دنبال داشت، اوضاع فرق كرد و انسان ماجراجو توانست بدون دردسر به تمام نقاط كره زمين سفر كند و ناشناخته هاي بيشتري را بشناسد. در حال حاضر به كمك اينترنت و پيشرفت هاي انجام گرفته در ارتباطات الكترونيك به سرعت برق مي توانيم با دورافتاده ترين نقاط جهان ارتباط برقرار كنيم. امروزه ديگر همچون گذشته فاصله، يك محدوديت محسوب نمي شود.
در حال حاضر با حل مشكلات فواصل زميني، متخصصان سازمان هوافضاي ايالات متحده (ناسا) به دنبال روشي براي برقراري ارتباطات پرسرعت با ديگر سياره ها و فضانوردان مستقر در فضا هستند. بدون شك در آينده اي نزديك، اينترنت تا اعماق دوردست منظومه شمسي نيز نفوذ خواهد كرد تا بر اين اساس سيستمي ارتباطي براي سفر انسان به ديگر كرات هم پايه ريزي شود. سازمان هاي فضايي به خوبي مطلع هستند كه براي شناخت دقيق تر ديگر كرات منظومه شمسي به سيستم ارتباطي پيشرفته تري براي سفرهاي فضايي آينده نياز است. با وجود سرعت رو به افزايش ارتباطات الكترونيكي در جهان، متأسفانه رشد ارتباطات در فضا با سرعت لاك پشتي پيش مي رود و البته اين موضوع داراي دلايل مهمي نيز هست. اولين دليل آن فاصله است. اطلاعات روي زمين مي تواند حتي با سرعت نور هم حركت كند (به وسيله فيبر نوري) و همين امر ارتباط همزمان اينترنتي با سراسر جهان را نيز ممكن ساخته است. اين در حالي است كه هر چه از زمين فاصله بگيريم با تأخير بيشتري در اين زمينه رو به رو خواهيم شد، زيرا نور بايد ميليون ها كيلومتر در فضا طي كند در حالي كه فاصله بين گيرنده و فرستنده در زمين از چند هزار كيلومتر بيشتر نيست.
يكي ديگر از مشكلات ارتباطي فضانوردان موانع فضايي است. يعني ميليون ها مانع ناشناخته در فضا وجود دارد و هر آنچه بين فرستنده و گيرنده سيگنال ها قرار گيرد، مي تواند به راحتي كانال ارتباطي بين فضانورد و پايگاه زميني را مسدود كرده و اختلال ايجاد كند. سومين عامل مهم در اين زمينه وزن پايگاه هاي مستقر در فضا است. به عبارت ديگر حمل اشياي سبك وزن به فضا آسان است در حالي كه آنتن هاي قدرتمندي كه بتوانند ارتباط با اعماق فضا را تقويت كرده و به بهترين شكل سيگنال هاي پيام را منتقل كنند، بسيار سنگين و در نتيجه ارسال آنها غير ممكن است.
اگر نگاه دقيقي به فضاپيماي روباتيك مريخ پيما در سال 1997 داشته باشيم، متوجه مي شويم كه فضاپيماها براي ارتباط با زمين از اعماق فضا، به ارتباط ويژه و گسترده اي نياز دارند. در مأموريت مريخ پيماي روباتيك سال 1997، اطلاعات با سرعت 400 بيت در ثانيه به زمين ارسال مي شد در حالي كه هم اكنون كامپيوترهاي ما مي توانند حداقل با 500 برابر اين سرعت، اطلاعات را منتقل كنند. «ريچارد ويمبسون» كارشناس ارشد امور هوافضا در مريلند مي گويد «در صورت راه اندازي اينترنت بين مريخ و زمين مي توان اطلاعات و داده ها را با سرعت يك ميليون بيت در ثانيه منتقل كرد. هر چند اين سرعت باز هم از سرعت انتقال روي زمين پايين تر است، ولي براي ارسال تصاوير از ديگر سيارات با جزئيات و شفافيت بالا، كافي است.» پژوهشگران پروژه هاي سازمان ناسا تخمين مي زنند كه با آغاز فعاليت شبكه اينترنت فضايي، سرعت آن به تدريج تا سه مگابيت در ثانيه هم افزايش مي يابد حتي در گام هاي بعدي افراد معمولي هم مي توانند به راحتي همراه با فضانوردان در سفرهاي فضايي شركت داشته باشند.
شبكه ارتباطي ميان سياره اي در واقع نسخه اي از اينترنت زميني در مقياس بسيار گسترده تر و بازيرساخت هايي بسيار بيشتر است. سه بخش اصلي اين شبكه بزرگ عبارتند از شبكه بين المللي Deep Space Network DSN) ناسا به اضافه هفت ماهواره كوچك كه دور كره مريخ در حركت هستند و همچنين يك پروتكل جديد براي انتقال اطلاعات. شبكه بين المللي DSN در اختيار سازمان ناسا است و از چندين آنتن مخابراتي عظيم تشكيل شده است كه از اين آنتن ها براي كنترل حركت فضاپيماهاي ناسا در فضا استفاده مي شود و به نحوي طراحي شده اند كه امكان ارتباط هميشگي راديويي با فضاپيماها را فراهم مي كنند. سازمان ناسا تجهيزات گسترده اين شبكه را در سه سايت مختلف واقع در آدلايد استراليا، جنوب اسپانيا و سن ديگوي كاليفرنيا مستقر كرده است.
در هر يك از اين سايت ها، يك دكل آنتن 35 متري با دقت بسيار بالا، يك آنتن 35 متري براي هدايت پهناي امواج، يك آنتن 26 متري، يك آنتن 70 متري و يك آنتن 12 متري وجود دارد. براساس برنامه ريزي هاي انجام شده قرار است شبكه DSN به عنوان پل ارتباطي زمين با شبكه ارتباطي ميان سياره اي عمل كند. محققان سازمان ناسا پيشنهاد كرده اند آنتن هاي DSN هر روز به مدت 12 ساعت به سمت مريخ يا ديگر سيارات مورد نظر چرخانده شوند تا امكان ارتباط بين زمين و سياره مربوطه وجود داشته باشد. از سوي ديگر ماهواره هايي هم كه در مدار سياره مربوطه گردش مي كنند بايد ارتباط دوطرفه موجود را به طور 24 ساعته تأمين كنند. يك پايگاه ويژه يا كاوشگر هم مي تواند نقش مشابه شبكه DSN براي ورود يا خروج اطلاعات از سياره مربوطه را داشته باشد. براساس طرحي كه پژوهشگران سازمان هوافضاي ايالات متحده براي شبكه ارتباطي مريخ- زمين پيشنهاد كرده اند، شبكه بين المللي DSN با 6 ماهواره كوچك و يك ماهواره بزرگ به نام Marsat كه با فاصله اندكي از مريخ در مدار قرار گرفته است، ارتباط برقرار خواهد كرد، ضمن اينكه هفت ماهواره كوچك به عنوان ماهواره هاي پخش كننده براي فضاپيماهاي سطح مريخ يا نزديك به آن عمل خواهند كرد. ماهواره Marsat هم وظيفه دريافت داده ها از هر يك از هفت ماهواره و ارسال اطلاعات به زمين را برعهده خواهد داشت، ضمن اينكه بين زمين و سفينه هاي فضايي، ارتباط پيوسته اي برقرار است و ارسال اطلاعات و تصاوير از سياره مربوطه را با پهناي باند بالا امكان پذير مي كند. سازمان ناسا اعلام كرده است كه در صورت موفقيت در بخش هاي اوليه پروژه، تا اواسط سال 2010 ميلادي، ماهواره هاي خود را در مدار مريخ نصب خواهد كرد.
نكته ديگري كه كارشناسان پروژه به آن مي انديشند، ماهواره هايي است كه بايد در مدار مريخ نصب شوند و صدها ميليون كيلومتر با كره زمين فاصله دارند كه تعمير و عيب يابي آنها در صورت لزوم، بسيار سخت و پيچيده خواهد بود. بنابراين بايد قطعات و ساختار اين ماهواره ها از ديگر ماهواره هايي كه نزديك به مدار زمين در حركتند، بسيار ايمن تر، قوي تر و باكيفيت تر باشد. نكته مهم ديگر در زمينه طراحي اين شبكه اين است كه برخلاف فواصل زميني كه به يكديگر نزديك هستند، فاصله بين يك ايستگاه فضايي روي زمين و يك پايگاه فضايي ديگر در نزديك مريخ، مي تواند حدود 300 ميليون كيلومتر و حتي بيشتر باشد. بنابراين در چنين فاصله اي ممكن است سيگنال راديويي براي رسيدن به مقصدش چندين دقيقه در راه باشد. از سوي ديگر كارشناسان پروژه هاي نجومي مي دانند كه ايجاد اختلاف در سيستم هاي ارتباطي و ناوبري فضاپيماها در مأموريت هاي فضايي، واقعاً فاجعه بار خواهد بود و يك اختلاف كوچك در سيستم هاي الكترونيكي مي تواند همان بلايي را كه بر سر فضانوردان فضاپيماي كلمبيا در سال 2005 آمد، مجدداً تكرار كند. كارشناسان سازمان ناسا اعلام كرده اند براي ايجاد شبكه ارتباطات فضايي، برنامه هاي پيچيده اي وجود دارند. به همين دليل هم نويد ايجاد اين شبكه تا پايان سال 2010 ميلادي را داده اند تا در نهايت با گسترده شدن آن بتوانند در گام هاي بعدي تا اعماق منظومه شمسي را تحت كنترل يك شبكه بين المللي همچون اينترنت داشته باشند. اين رويا چندان هم دور از ذهن نيست.
ترجمه: عليرضا سزاوار

مفهوم حالات چهره بيانگر هزار واژه

محققان موسسه ماكس پلانك با بررسي ميزان درك افراد ا ز حالات چهره ديگران در هنگام مكالمه يا برقراري ارتباط اعلام كردند، بيان مفاهيم مختلف به واسطه حالات چهره ارزشي برابر بيان هزاران واژه توسط زبان را دارد.
ارتباطات يكي از جنبه هاي مركزي زندگي روزانه انسان به شمار مي رود، حقيقتي كه در تنوعي گسترده از شيوه هايي كه افراد به رد و بدل كردن اطلاعات مي پردازند انعكاس يافته است. اين شيوه ها تنها در استفاده از واژه هاي مختلف خلاصه نشده است و بدن و چهره افراد را نيز شامل مي شود.
دانشمندان از موسسه سيبرنتيك يا فرمان شناسي بيولوژيك ماكس پلانك در آلمان دريافته اند ميزان درك انسان از بيان حالات مختلف به واسطه حركات چهره بسيار بيشتر از درك نسبت به يك عكس است. توالي تصاوير ويديويي بايد حداقل يك دهم ثانيه باشد تا فرد بتواند احساس القا شده در تصوير را درك كند.
حالات چهره افراد توانايي بيان بسياري از ناگفته ها را دارد، براي مثال تكان دادن سر مفهوم درك كردن و ابرو در هم كشيدن مفهوم تكرار مجدد آنچه بيان شده است را دارد. محققان موسسه مكس پلانك دريافته اند انسان مي تواند يك احساس را هنگام بيان شدن توسط حركات صورت بسيار بهتر از احساسي منجمد شده در يك عكس درك كند.
به منظور درك اطلاعات ديناميك يا فعال انسان بايد احساسات متحرك را براي حداقل 100 ميلي ثانيه مشاهده كند، در صورتي كه تصاوير متحرك كوتاهتر از اين زمان باشند، توانايي مغز در ترجمه حالات و بيانات چهره كاهش پيدا خواهد كرد. دانشمندان براي تعيين ميزان گستردگي درك انسان از حالات چهره افراد ديگر عكسهايي را در حال بيان احساسات مختلف با كمك حركات صورت به داوطلبان نشان دادند. در ميان تصاوير حالاتي ساده مانند شاد و غمگين و حالاتي پيچيده تر مانند توافق، سردرگمي يا شگفت زدگي قرار داشتند. همچنين به منظور مقايسه ميزان درك افراد از اين عكسها نسبت به تصاوير ويديويي فيلم كوتاه مدت ويديويي براي داوطلبان پخش شد.
براساس گزارش ساينس ديلي، نتايج اين آزمايشها نشان مي دهد افرادي كه در هر شرايطي از تصاوير ويديويي درك بهتري داشتند توانستند حالات و بيانات چهره افراد در تصاوير را با دقتي بالاتر درك كنند. اين ميزان درك در حالات طبيعي نسبت به حالات تصنعي بسيار قوي تر بود.

مهاجرت گياهان

نتايج تحقيقات دانشمندان نشان مي دهد كه به دليل گرماي جهاني حداقل هزار گونه گياهي بيگانه در حال مهاجرت به ارتفاعات كوههاي زمين هستند.
تغييرات آب و هوايي زمين به مرحله بحراني رسيده است و گياهان كوهستاني نيز با مهاجرت خود به ارتفاعات اين افزايش دما را تائيد مي كنند.
نتايج يك تحقيق علمي كه در مجله مرزها در اكولوژي و محيط زيست منتشر شده است نشان مي دهد كه افزايش ترافيك و گردشگري در كنار تغييرات آب و هوايي منجر به مهاجرت بي رويه گياهان بيگانه به ارتفاعات سلسله جبال مختلف در سراسر دنيا شده است.
گونه هاي گياهي كه پيش از اين در گوشه انتهايي سلسله جبال آلپ و آپنينو زندگي مي كردند اكنون به قله ها نزديك تر شده اند. اين مهاجرت غيرقانوني، تنوع زيستي كوهستاني و گستردگي اكوسيستمهاي مهم را با خطر مواجه كرده است.
برپايه اين گزارش، حداقل هزار گونه گياهي در حال پيشروي به ارتفاعات كوهستانها هستند. اين تحقيقات كه ثمره تلاش يك همكاري بين المللي بين گياه شناسان و متخصصان اكولوژي است، خبر از مهاجرت گونه هاي علفي به سمت بالا مي دهد.
اين مهاجرت در كوهستانهاي تمام قاره ها از آلپ تا جزاير قناري، از كوههاي روشوز در سلسله جبال آند تا كوههاي استراليا و هاوايي رصد شده است.دو ماه قبل كميسيون بين المللي حفاظت از كوههاي آلپ گزارش داد كه گياهان ساكن اين كوهستان به شدت با تهديد مواجهند و 45درصد از گونه ها تا سال 2100 در معرض خطر نابودي قرار مي گيرند.براساس گزارش لارپوليكا، گياهان كوهستاني به دو روش توسعه مي يابند. گروهي از آنها به سمت عرضهاي جغرافيايي بالاتر و به سوي مناطق سرد و برفي حركت مي كنند و گروه ديگر در دامنه ها مي مانند. بنابراين زماني كه گياهان ساكن دامنه ها به طرف ارتفاعات مهاجرت كنند، فضاي گسترش گياهان ساكن نزديك قله كاهش يافته و در معرض نابودي قرار مي گيرند.