افتتاح آمريكايي با مجري انگليسي درجشنواره كن

جشنواره كن امسال با يك فيلم آمريكايي افتتاح مي شود و مجري مراسم افتتاحيه اين جشنواره يك بازيگر انگليسي است.
شصت و سومين دوره جشنواره فيلم كن در فرانسه 22 ارديبهشت ماه با فيلم آمريكايي «رابين هود» گشايش خواهد يافت. كارگردان اين فيلم، «ريدلي اسكات» از جمله فيلمسازان سفارشي ساز هاليوود است. فيلم قبلي او «فهرست دروغ ها» نام داشت كه به توجيه هجوم نظامي آمريكا به خاورميانه مي پردازد.
همچنين مجري مراسم افتتاحيه و اختتاميه اين دوره از جشنواره كن، يك بازيگر انگليسي به نام كريستين اسكات توماس است.
گفتني است، جشنواره فيلم كن طي سال هاي اخير به سمت تبليغ به سود دولت هاي غربي رفته است.

مشروطه؛ اين بار به روايت احمد شاكري

كتاب «انجمن مخفي» نوشته احمد شاكري، به زودي به فيلم تبديل خواهد شد.
شوراي اقتباس سيما فيلم، اقتباس از اين رمان را تصويب كرده است. «انجمن مخفي» به وقايع و مسائل انقلاب مشروطه با تمركز بر انجمن هاي مخفي فعال در اواخر عصر قاجاريه مي پردازد.
علاوه بر اين رمان، 13 اثر ادبي ديگر نيز از سوي شوراي اقتباس سيما فيلم براي تبديل شدن به فيلم تصويب شده است كه عبارتند از:
«سه روايت از يك مرد» نوشته محمد رضا بايرامي، «با جام هاي شوكران» نوشته عبدالمجيد نجفي، «نقشبندان و كارگاه سركرده» نوشته داريوش عابدي، «دوستان خداحافظي نمي كنند» نوشته داوود اميريان، «نخل هاي تشنه» نوشته سميرا اصلان پور، «مردان ميدان مين» نوشته مژگان شيخي، «برف ها آب مي شوند» نوشته محمد حنيف، «مجموعه يادهاي كودكي» نوشته نورا حق پرست، «گمشده» نوشته سپيده خليلي، «پاييز در قطار» نوشته كاظم مزيناني و «در كمين گل سرخ» نوشته محسن مومني.

نظر ضرغامي درباره «ملك سليمان»

عزت الله ضرغامي، رئيس سازمان صدا و سيما معتقد است، فيلم «ملك سليمان» به كارگرداني شهريار بحراني تراز سينماي ايران را افزايش داده است.
وي استفاده هنرمندانه از منبع فياض و پربركت قرآن را موجب سعادت، آگاهي و فرهيختگي همه كساني دانست كه در معرض اين نسيم حيات بخش روحاني قرار مي گيرند.
ضرغامي با اشاره به تلاش سازندگان فيلم سينمايي ملك سليمان در استفاده از فناوري هاي جديد فيلم سازي در جهان افزود: اين تلاش كه در كنار محتواي داستان با پرداخت خوب و هنرمندانه همراه شده، تراز فيلم سازي در كشور را ارتقاء داده است.

انتشار فراخوان پنجمين جشنواره سراسري تئاتر خياباني مريوان

فراخوان پنجمين جشنواره سراسري تئاتر خياباني كه نيمه دوم شهريورماه در مريوان برگزار مي شود، منتشر شد.
براساس اين فراخوان، جشنواره در سه بخش مسابقه، كارگاه هاي آموزشي و بين الملل برگزار مي شود كه متقاضيان بايد طرح آثار خود را در صورت عدم امكان اجراي عمومي تا 19 خرداد و در صورت اجراي عمومي آثار، لوح فشرده آن را تا 23 تير به دبيرخانه جشنواره ارسال كنند. همچنين اولويت انتخاب با آثاري است كه اجراي عمومي شوند.زمان اعلام آثار پذيرفته شده در بخش مسابقه، نيمه دوم مردادماه اعلام شده است. اين درحالي است كه بخش بين الملل پنجمين جشنواره تئاتر خياباني به شكل غيررقابتي و با حضور چند گروه شناخته شده خارجي برگزار مي شود.
گفتني است گروه هاي شركت كننده شهرستاني بايد تأييديه اجراي عمومي خود را از ادارات كل فرهنگ و ارشاد اسلامي استان و گروه هاي تئاتر تهران از دفتر تئاتر خياباني مركز هنرهاي نمايشي، دريافت كنند. علاقمندان براي دريافت كامل اين فراخوان مي توانند به سايت ايران تئاتر به نشاني WWW theater ir مراجعه كنند.

نشست دانشجويي سينما، تلويزيون و اصلاح الگوي مصرف

در آستانه برپايي نخستين مسابقه ملي فيلم هاي يك دقيقه اي با موضوع اصلاح الگوي مصرف نشست دانشجويي برگزار مي كند.
به گزارش روابط عمومي مسابقه ملي فيلم هاي يك دقيقه اي با موضوع اصلاح الگوي مصرف، اين نشست با عنوان «سينما، تلويزيون و اصلاح الگوي مصرف» روز دوشنبه 6 ارديبهشت از ساعت 10 تا 13 در دانشكده صداو سيما برگزار مي شود.
گفتني است، مراسم معرفي برگزيدگان نخستين مسابقه ملي فيلم هاي يك دقيقه اي با موضوع اصلاح الگوي مصرف توسط موسسه رسانه هاي تصويري اول خرداد 89 همزمان با روز «بهره وري و بهينه سازي مصرف» در تهران برگزار مي شود.

«طهران- تهران» يك بيانيه عوامانه!

پژمان كريمي
«طهران- تهران» قرار بوده است فيلمي باشد در معرفي تهران و زيبايي ها و ويژگي هايش! فيلمي در ستايش ام القراي جهان اسلام، پايتخت جمهوري اسلامي ايران! فيلمي كه در ديدگاه مخاطب داخلي و خارجي- و شايد بيشتر خارجي- جاذبه ايجاد كند. جذابيت هاي تاريخي و فرهنگي كلان شهر ما را به رخ بكشد و مدرنيسم شهري را تحسين نمايد.
اما «طهران- تهران» نه تنها با بودجه بيت المال، در نقش اثري تبليغاتي از آب درنيامده كه تبديل به فيلمي عليه نظام جمهوري اسلامي ايران شده است. تاكيد مي كنم «عليه نظام جمهوري اسلامي»!
شايد تعجب كنيد! شايد بپرسيد: مگر سفارش دهنده فرق فيلم تبليغاتي با فيلمي شبه سياسي را نمي داند؟ مگر سفارش دهنده نفهميده است كه طهران- تهران در نظر او با اين «طهران- تهران» كه به بهانه سفارش اش ساخته شده، زمين تا آسمان فرق دارد. اين فيلم نه مدح تهران كه بيانيه اي عليه نظام سياسي حاكم بر كشور است. دروغ است، تهمت است، گزافه گويي است!
من به شما مي گويم لطفا تعجب نكنيد! دو حالت دارد:
يك- احتمالا سفارش دهندگان گرامي- با عرض پوزش- از بهره لازم هوشي برخوردار نيستند. چرا كه اگر بهره داشتند مي فهميدند كه طهران- تهران آني نيست كه بايد باشد. حالا چه در مرحله رويت فيلم نامه و چه در بخش ساخت، بايد مي فهميدند كه نفهميدند!
اگر نفهميدند بايد مسئولان نهاد سفارش دهنده را مؤاخذه كرد كه چرا كارشناسان و كارگزاران فرهنگي شما از بهره هوشي لازم و صلاحيت فرهنگي برخوردار نيستند و هر كسي از راه رسيده و نارسيده، به راحتي سر آنها كلاه مي گذارد و بدل را به ازاي اصل به آنها قالب مي كند!
دو- يا شايد هم سفارش دهندگان دقيقا مي دانستند چه چيزي مي خواهند و به بهانه و به اسم تحسين و تكريم و معرفي «تهران»، سفارش كاري «ضدنظام» را به عناصري شناخته شده داده اند. كه ان شاالله اين گونه نباشد و دليل اصلي همان خلاصه به بهره هوشي اندك شود (كه شايد هم نشود).
در «طهران- تهران» با دو داستان روبروييم! داستان اول را آقاي داريوش مهرجويي كارگرداني كرده است و دومي را مهدي كرم پور!
داستان اول، صرفا ظاهري معقول و متين دارد. به دليل فرسودگي سقف خانه قديمي خانواده اي چهار نفري در حال فرو ريختن است. به پيشنهاد پسر خانواده، آنها در تور تهران گردي شركت مي كنند. از بناهاي تاريخي و برج ميلاد و... ديدن مي كنند. سرانجام افرادي از نسل گذشته درصدد تعمير و ترميم خانه قديمي برمي آيند. در نگاه اول قصه مشكلي ندارد. الحمدلله حضرت مهرجويي هم كارگرداني اس و اساس داري انجام داده است. اما نبايد ساده بود. آقاي مهرجويي، آدمي نيست كه به سادگي و ناپختگي كارگردان دوم طهران- تهران باشد. او دست خود را دست كم زود رو نمي كند. حرف خود را بسيار ظريف مي زند، در لفافه مي گويد و زبان استعاره جسته است و مي جويد! بگذاريد داستان اصلي را- آنچه در ذهن نويسنده و كارگردان است- اين جوري روايت كنيم:
«سقف خانه اي به نام ايران در حال فرو ريختن است. ايراني كه روزگاري جلال و شكوهي داشته است و حالا نسل گذشته جهان ديده و استخوان خرد كرده كه اسير احساس و عواطف لغزاننده نيست، بايد بيايد و آستين بالا بزند و سقف اين خانه را ترميم كند و ناجي نسل امروز و فردا باشد!
بي رودربايستگي «اين» همه حرف مهرجويي اپيزود «طهران، روزهاي آشنايي» است. آيا به واقع سقف خانه مان ايران در حال فرو ريختن است؟
خانه اي كه 31 سال است در برابر انواع پلشتي هاي اشرار داخلي و خارجي، سياسي و شبه سياسي و غيرسياسي، ايستادگي كرده و هر روز به ثبات و جلالت آن افزوده شده و به استقلالي دست يافته و شكوهي، در حال متلاشي شدن است؟
آقاي مهرجويي چه مستندي در تصريح و تأييد، كشف و عريضه شان دارند؟!
اينكه فردي حرف ضدانقلاب داخلي و داخلي خارج نشين و دشمنان ايران و ايراني را به زبان بياورد، به فضيلتي دست پيدا نكرد، كه رو به قهقهرا گذاشته است!
اما كارگردان بخش دوم فيلم «تهران- سيم آخر»، ناپخته و حسابي آشفته و پريشان است؛ تمركز ندارد. به در و ديوار مي زند تا كينه اش را نسبت به انقلاب و نظام بروز دهد. با تحريف واقعيت جامعه، به واقعيت و مخاطب ستم مي كند و اهانت!
او يك فيلمنامه بي مايه، سطحي و عوام زده را دستمايه قرار داده است.
فيلمنامه مي گويد: «نظام جمهوري اسلامي در برابر خواست و نيازهاي جوانان ايران ايستاده است، با هنر و بالاخص موسيقي مخالف است و در كنار همه اينها، هر كه مذهبي است؛ اهل تجاهل و واپس زدگي و ريا و گناه است!»
فيلم نامه نويس و كارگردان اما چنان اسير سطحي نگري اند كه اتهام جفاكارانه خود به نظام و جامعه را- سركوب خواست و نياز جوانان و رياكاري مذهبيون- به بدترين و مشمئزكننده ترين شكل ممكن و به بستري غيرهنرمندانه ايراد مي كنند.
«تهران- سيم آخر» به اندازه اي به دور از واقعيت و شعاري و سطحي است كه صفتي جز «مهوع آور» بودن، در شأن آن نيست!
براستي، آيا در جامعه ما «جوانان» سركوب مي شوند؟
آيا در جامعه ما به جوانان بي توجهي و ستم روا مي گردد؟
پس دانشمندان جواني كه به قله هاي «دانش هسته اي»، «سلولهاي بنيادين»، «فن آوري ماهواره»، «صنايع نظامي» و... دست يافته اند، از كشور ديگري آمده اند؟!
آنها جوانان همين سرزمين اند!
اما افرادي از گونه سازندگان «طهران- تهران» براي اين سرزمين چه كرده اند؟
در كجاي قله هاي افتخار اين سرزمين ايستاده اند؟
نقش آنها در هشت سال دفاع از كشور در برابر تهاجم بيگانگان چه بود؟
در دوران پس از جنگ، تا چه اندازه پا به پاي مردم و آرمان هاي ملي قدم برداشته اند؟
تا چه ميزاني براي گسترش فرهنگي ايراني و هنر متعهدانه كوشش كرده اند؟
به چه حقي از واقعيت فاصله مي گيرند، قضاوت سرسري مي كنند و بي دانشي و بي بصيرتي سياسي خود را به جامعه تزريق مي نمايند؟ آيا غر زدن و مشكلات را به گردن اين و آن انداختن و سياه نمايي و پز روشنفكري دادن و در عين حال عوامانه نگريستن و مرثيه سرائي رياكارانه براي هنر و فرهنگ سر دادن، يعني هنرمندي و روشنفكري و خدمت به ايران و فرهنگ ايراني؟!
حرف و درد دل بسيار است و مجال اندك!
در پايان اما به همين نكته اكتفا مي كنيم كه «طهران- تهران» نه يك اثر هنري، نه يك فيلم، نه يك سند و برگ و قدم فرهنگي، كه بيانيه اي عوامانه از ذهنيت هايي سطحي نگر و به دور از دانش و بصيرت سياسي است كه در سايه عدم صلاحيت فرهنگي و يا سوءغرض سفارش دهندگان دولتي ساخته شده است.

رسانه ملي و تقليد از برنامه هاي ماهواره ها پركردن آنتن؛ به هر قيمتي؟!

محمد رضا محقق
آيا برنامه سازان تلويزيوني ما شناخت و آگاهي لازم را از متون اصيل و گنجينه هاي غني فرهنگ ديني و ميهني خود دارند؟ آيا نوع برنامه هاي تلويزيوني كه در ساحت ها و قالب هاي مختلف ساخته و پرداخته مي شود از بعد كيفي حائز حداقل هاي استاندارد از جنبه آموزشي و پرورشي هستند؟ اين قبيل برنامه ها در حال تربيت كدام نسل و با كدام ويژگي ها هستند؟
نوع نگاهي كه به عموم و اغلب برنامه سازي هاي تلويزيوني ما حاكم است، اقتباسي است و نه ابتكاري. اين شيوه و منش و نوع توليداتي كه براساس آن پديد مي آيد، دربردارنده ويژگي هاي معيوب و ضعف هاي ساختاري و محتوايي در نوع اين برنامه هاست كه اخذ و اقتباس و به عبارت رساتر و گوياتر بهره گيري از ابتكار و هدفمندي هاي ديگران در شكل و ساختار برنامه هاي توليدي شان را محل عرضه نداشته ها و سست انديشي هاي خود مي سازند و بدون آن كه عرضه برنامه ها و تصوير رسانه را محل ظهور و بروز خلاقيت ها و ابتكارات خويش سازند، آن را موقعيتي براي ارائه نسخه دست دوم از برنامه هاي شبكه هاي ماهواره اي مي كنند.
اينجا بحث، قالب است، ما در بسياري از برنامه هاي تلويزيوني- و به طور اعم رسانه اي- مان قالب هاي حاضر و آماده برنامه هاي شبكه هاي خارجي را برداشته و بدون توجه به ساختار آنها و به شكلي يكپارچه و بي تدبير و بدون اينكه بررسي كنيم آيا محتوايي كه مدنظر ماست متناسب با اين قالب برنامه اي و ظرفيت اين مديوم رسانه اي هست يا نه، و به مثابه ظرف و مظروفي كه در اختيار ماست و تسلط و تفوقي همه جانبه و مطلق بر آن داريم، عمل مي كنيم و البته نتايجي كه معمولاً از اين روند و رهيافت عايد برنامه سازانمان مي شود تاسف آور و تاثربرانگيز است و اگر نتيجه عكس و دافعه نداشته باشد، خنثي و عبث مي شود.
نوع اتفاقي كه در برخي از برنامه هاي تلويزيوني ما هم مي افتد، از اين جنس است. ما بايد توجه كنيم كه پشتوانه و طبع و مزاج و مذاق ما و قوم و جماعتمان با خيلي از فرهنگ ها و ملل ديگر و به ويژه جامعه غرب متفاوت و بعضاً متنافر است. مثلا نمي شود حكايت هاي باستاني و ضرب المثل هاي سنتي و قصه ها و قصه گويي هاي اصيل و نياكاني مان را در ظرف و ظرفيت شكل مدرن و خاص رسانه هاي غربي و جوامع مدرن و پست مدرن بريزيم و توقع بازيابي و انعكاس درخور و تاثيرگذاري مطلوب در مخاطبمان داشته باشيم.
مثلاً آنچه به عنوان نقالي و حكايت خواني و شاهنامه خواني در جامعه ما وجود داشته و بقاياي سخيف و رو به انقراض آن كماكان موجود است يا سبك و شكلي كه در مكتب خانه هاي قديم وجود داشت و به نوعي نماد و نمود خرد جمعي و روحيه حاكم بر مردمان جامعه ايراني شرقي ما به شمار مي رفت، از جمله صورت بندي هاي مالوف و مانوس جامعه محسوب مي شد كه اتفاقاً با مضامين و نرم افزارهاي آن هم منطبق بود و تاثيرگذار و به اصطلاح «به هم مي آمد.»
چه منطق و تضمين و تجربه اي هست كه نشان دهد همان «مفاهيم» و «مضامين» و نمادها و نمودها، در قالب هاي امروزي و به ويژه در مدل ها و الگوهاي اخذ شده از رسانه هاي غربي و يا ساير رسانه هاي متفاوت و متنافر با فرهنگ و آيين جامعه ما همساز و مكمل و در خور همديگر باشد؟
جالب و خاصه آن كه در همين فرهنگ ميهني و آييني خودمان، نمونه هايي از حركات نمايشي يا اجراهاي آهنگين وجود دارد، پس چرا بايد مفاهيمي كه كاملاً منطبق بر روح و كالبد اين گونه اجراهاست و با منش و ملكه نفساني ما هم مطابقت التزامي و تضميني بيشتر و بهتري دارد، در قالب هايي ريخته شود كه كمترين همپوشاني و همگرايي با هم ندارند؟ نوع آيتم هايي كه در برنامه هايي همچون «فيتيله» به كار گرفته مي شود موجد همين موقعيت و مستعد همين آسيب ها و مشكلات است كه مي تواند عواقب و تبعات جبران ناپذيري را براي مخاطبان مهم و معصومش- كودكان و نوجوانان و حتي عموم مردم- به همراه داشته باشد. بي ترديد، رسيدن به الگويي بومي و بازتوليد مفاهيم و مضامين آييني و ملي و در عين حال توليد برنامه اي جذاب و موثر، نيازمند يك عقبه كارشناسي در ابعاد متنوعي از متن و نگارش تا شكل اجرا و... است كه مي تواند به بازآفريني امروزين و در عين حال وفادار به اصل و اصالت هاي غني متون ارزشمند كهن و درك و دريافت ها و تاثير و تاثرات مفيد فايده در سازنده و مخاطب منجر شود.
در برنامه اي مثل «فيتيله» ]بدون انكار جنبه هاي مثبت آن[ اشتباه است اگر گمان كند مي توان جاي خالي مفاهيم سترگ و منابع غني و امثال و حكم و مباني آييني و حكمت هاي ايراني را با نمايش و آهنگ و هياهو رنگ پر كرد، حتي اگر براي كودكان باشد. گو اينكه كودكان، بسياري از مفاهيم و كژي ها و كاستي ها را خيلي بهتر و دقيق تر از ديگران مي فهمند و در فكر و رفتارشان بازتاب مي دهند. مهم آن است كه چشم بينا و تدبير توانايي در تدارك دريافت و فهم درست اين بازخوردها برآيد و براي آسيب شناسي دقيق و حركت سالم و زدودن آفت ها از نوع برنامه سازي هاي اين چنيني راهي ديگر بپيمايد؛ راهي كه در طول اين سال ها، در غبار رخوت و نخوت و سرقت دستاوردهاي «شكل»ي ديگران و درجا زدن در تكرار و رونويسي از دست ديگران، محو و مهجور و فراموش نشده است.

هنرمندان از راه هاي صيانت از سينماي دفاع مقدس گفتند
لزوم گسترش حمايت دولت و همراهي ارتش و سپاه

در نشست صيانت از سينماي دفاع مقدس ، هنرمندان بر لزوم حمايت دولت از اين سينما براي گسترش تكنولوژي روز و همراهي سپاه و ارتش براي تقويت سينماي دفاع مقدس تاكيد كردند.
به گزارش خبرگزاري ها ، محمد رضا شرف الدين ، رئيس انجمن سينماي انقلاب و دفاع مقدس در اين نشست گفت : بايد اين جلسه را مطلع يك خيزش براي سينماي دفاع مقدس بدانيم و از همين جا دستمان را هم براي كمك و هم براي ارائه كمك دراز مي كنيم.
وي در ادامه خاطر نشان كرد: امروز تكنولوژي توليد فيلم در سينما اين نيست كه معطل چيزهايي مثل فشنگ باشيم.چون علم جديد در سينماي ما نيز وارد شده است بايد در رابطه با اهداف، رويكردها و مباني نظري سينماها وارد فاز هاي جديدي شويم.
شرف الدين ادامه داد : امروز ديگر با ورود جلوه هاي ويژه جديد استفاده از توپ و تانك فايده اي ندارد و به همين دليل لازم است كه دولت سرمايه گذاري جدي در زمينه ي فناوري سينما داشته باشد. اگر ما بر اين باوريم كه دنيا تشنه شنيدن حرف هاي ماست نمي توانيم با اين تكنولوژي ناقص حرف مهمي بزنيم.
وي اظهار داشت : امروز ضعف هاي مختلفي در سينما داريم كه اين ضعف ها از بخش مالي و فني گرفته تا مديريتي وجود دارد. حال در زمان ساخت فيلم لازم است كه برخي از اين ضعف ها با قدرت هنر جبران شوند؛ اما متاسفانه اكنون فيلم هاي ما از نظر هنري هم بسيار بي كيفيت هستند و طبيعي است كه اين نوع فيلم ها نمي توانند بين المللي شوند اين مساله هم ربطي به دولت ندارد؛ بلكه به بدنه و افراد برمي گردد.
مديرعامل انجمن سينماي انقلاب و دفاع مقدس در ادامه گفت: اصولا سينماي ايران يك سينماي مستقل است ، هرچند كه دولت در اين سينما تأثيرگذار است.
شرف الدين تصريح نمود : فيلم هايي كه بدون رعايت شئونات ملي و حرمت ملي ساخته مي شوند و در خارج هم مورد تشويق واقع مي شوند، در كليت سينماي ايران جايي ندارند.
احمد ميراعلايي مديرعامل بنياد سينمايي فارابي نيز در اين نشست به لزوم همكاري سپاه و ارتش با انجمن سينماي دفاع مقدس اشاره كرد و گفت: درباره كمبود امكاناتي كه در اين جلسه از آنها سخن گفتيم، بنياد سينمايي فارابي بر اساس فيلم نامه عمل مي كند؛ اما برخي از تجهيزات نيازمند حمايت هاي سپاه پاسداران و ارتش است.
وي افزود: دفاع مقدس بحثي ريشه اي است و لازم است كه در پرداختن به اين بحث، سازمان ها و نهادهاي مختلف همكاري كنند و ارتش و سپاه هم امكانات لازم را در اختيار سينماگران قرار دهند، اما اكنون امكاناتي كه به اين افراد تعلق مي گيرد بسيار كمتر از حد لازم است.
اين تهيه كننده به بحث تهيه كنندگي در سينماي دفاع مقدس پرداخت و عنوان كرد: براي تهيه فيلم دفاع مقدسي بايد نوعي تشويق وجود داشته باشد. اكنون در تمام دنيا هم وضعيت به همين گونه است و اگر هم نيست، ما بايد الگويي باشيم كه آن ها هم اين گونه عمل كنند. چرا كه اكنون براي ساخت فيلم هاي جنگي، سازندگان اين آثار بسيار اذيت مي شوند.
ميراعلايي در بخش ديگري از صحبت هاي خود با تاكيد مجدد بر اين كه بخش مهمي از سينماي دفاع مقدس به امكانات نظامي بستگي دارد، خاطر نشان كرد: در حال حاضر تكليف ما به عنوان تهيه كننده با وضعيت سينماي دفاع مقدس نامشخص است. اكنون شهركي داريم تحت عنوان شهرك دفاع مقدس؛ اما اين شهرك بسيار نقص دارد و اين رويه اي غلط محسوب مي شود. در هر حال بايد از نظر امكانات وضعيت سينماي دفاع مقدس روشن شود و لازمه اين امر آن است كه تكليف ما با ارتش و سپاه مشخص شود.
مديرعامل سينماي فارابي در ادامه صحبت هاي خود هم به بحث اكران فيلم هاي جنگي اشاره كرد و گفت: بايد انجمن در اكران به كمك فيلم هاي خوب و ارزشي بيايد. سينماداران هم به هرحال مشكلات خود را دارند و نمي توانند به تنهايي به حمايت از اين آثار بپردازند؛ لذا بايد در مرحله اكران از اين فيلم ها حمايت شود.
ميراعلايي در پايان با تاكيد بر اهميت بين المللي شدن فيلم هاي دفاع مقدس ، يادآورشد: مقام معظم رهبري در نشستي كه در ماه رمضان داشتيم تاكيد كردند كه به دنبال راهكارهايي براي اين موضوع باشيم تا اين فيلم ها را به گونه اي بسازيم كه مخاطبان آن سوي مرزها هم بتوانند به تماشاي آنها بنشينند و از ديدن آنها لذت ببرند.
وي پايان گفت: به نظر من انجمن سينماي انقلاب و دفاع مقدس در حوزه حمايت نبايد كاري انجام دهد ولي در مورد پخش بايد حمايت جدي از آثار صورت بگيرد. همچنين بين المللي كردن حوزه دفاع مقدس موضوع مهمي بود كه رهبر معظم انقلاب به آن تأكيد داشتند و در اين زمينه هم بايد راهكار پيدا شود.

مجري برنامه اعلام كرد: «سلام تهران» به حق الناس مردم احترام مي گذارد

مجري برنامه سلام تهران با انتقاد از برنامه هاي صبحگاهي تلويزيون گفت: سلام تهران به حق الناس مردم احترام مي گذارد.
به گزارش شبكه خبر دانشجو، فرزاد جمشيدي صبح امروز در نشست خبري در خصوص برنامه سلام تهران اظهار داشت: برنامه سلام تهران اتفاق بزرگي است كه براي اولين بار بعد از گذشت 30 سال از انقلاب اسلامي در صدا وسيماي ما اتفاق افتاده است.
خرمشاهي تهيه كننده اين برنامه نيز تاكيد كرد: برنامه سلام تهران با تقسيم بندي شش روزه كار خود را از 14 فروردين شروع كرد وچون مهمترين اتفاقات در استان تهران رخ مي دهد، سعي كرديم برنامه اي را متناسب با مردم استان تهران ارائه دهيم.
تهيه كننده برنامه سلام تهران افزود:روز شنبه برنامه ما مختص معارف و برنامه ورزشي است كه براي هر كدام از اين موضوعات كارشناس مجري در نظر گرفته ايم. وي تاكيد كرد: آشنا كردن نسل جوان با آداب و فرهنگ گذشتگان موضوع برنامه يكشنبه ها و موضوع روانشناسي در تمامي حوزه ها روزهاي دوشنبه پخش مي شود. خرمشاهي تاكيد كرد: بحث دانش و فناوري روزهاي سه شنبه و موضوع استان تهران روزهاي چهارشنبه، همچنين موضوع كارآفريني در روزهاي پنجشنبه شش موضوع اصلي برنامه سلام تهران است.
تهيه كننده برنامه سلام تهران بيان داشت: آيتم خانه دوست كجاست، آيتمي است كه نخبگان علمي و فرهنگي كشور را معرفي مي كند.

واكنش سلحشور به رسانه هاي اختلاف افكن

فرج الله سلحشور، كارگردان مجموعه تلويزيوني «يوسف پيامبر» به تلاش هاي اختلاف افكنانه برخي از رسانه ها واكنش نشان داد.
اين كارگردان در يادداشتي كه يك نسخه از آن در اختيار «كيهان» قرار گرفت نوشت: بعضي از روزي نامه هاي كذايي و معلوم الحال از اينكه آقاي «ده نمكي» پاسخ بنده را نداده ناراحت اند. ضمن تشكر از آقاي ده نمكي كه تحمل انتقاد كردند و حرمت دوستي را نگه داشتند و نشان دادند كه روحيه انتقادپذيري دارند، بايد به اين روزي نامه ها و مجلات كه نان خود را از ميان لجنزار اختلافات ديگران پيدا مي كنند و با دو بهم زني تفرقه مي اندازند و حكومت مي كنند! عرض كنم كه بنده تنها انتقادي سازنده و دوستانه از كار يك برادر مسلمان كردم و ايشان هم اگر صلاح بدانند پاسخ مي دهند و اگر هم نياز نباشد مي پذيرند.
وي سپس خطاب به اين گروه از رسانه ها تصريح كرد: اين اختلاف افكني ها و دو بهم زني ها ماهيت حقيقي شما را بر ملا مي كند و نشان مي دهد آنچه بنده در مورد ماهيت سينما و تلويزيون و روزي نامه و مجلات سينمايي مي گويم پر بي راه نيست. از كوزه همان برون تراود كه در اوست... از شما كه سرنخ هايتان جاي ديگري است و عروسك هاي عروسك گردانان آن سوي مرزها هستيد انتظاري جز اين نيست.
بازهم از آقاي ده نمكي به خاطر تحمل بنده تشكر مي كنم و عرض مي كنم، به كوري چشم اختلاف افكنان، نيروهاي معتقد به نظام و ولايت با يكديگر همدل و همسو هستند و طرح و توطئه هاي شما به حول و قوه الهي تأثيري در اين همدلي ندارد.