تپش قلم

عباسعلي كامرانيان
وقتي «گناه» زياد شود، گناهكار از حقايق محجوب مي شود و به جاي بيان حقايق، به تشريح ذهنيات خويش مي پردازد!
¤ ¤ ¤
سياست بازاني كه در دنياي مجازي خود سير مي كنند نوعاً گرفتار «اعتباريات و توهمات خودساخته» خويشند و در برابر «حق گرايان واقع بين» قرار دارند.
¤ ¤ ¤
مكر و حيله، استفاده توهمي از قوه عاقله و انحراف از مسير خدا و قرار گرفتن در كجراهه شيطان است.
¤ ¤ ¤
اگر نمي توانيم كسي را ببخشيم، از بزرگي گناه او نيست، از كوچكي قلب ماست!
¤ ¤ ¤
به خاطر اشتباه ديروز دوست، او را از صفحه دوستي فردايت خط نزن كه تنها مي ماني.
¤ ¤ ¤
كسي كه آزادي را به خاطر آزادگي نمي خواهد، برده اي است كه در حال ترويج بردگي است!
¤ ¤ ¤
اگر بدانيم كه كوچكترين مهرباني ها از ضعيف ترين حافظه ها پاك نمي شود، دنيا گلستان مي شود.
¤ ¤ ¤
مؤمن از ديگران مي گذرد، پيش از آنكه آه و فرياد برآيد كه: او درگذشت!
¤ ¤ ¤
قلب هر انسان، بزرگترين دريچه نفوذ به اوست و «مهرباني صادقانه» بهترين و مطمئن ترين شيوه ورود به قلب انسانهاست.
¤ ¤ ¤
خدايا! نمي گويم دستم را بگير زيرا، از ازل گرفته اي، رهايم نكن كه در اين رهايي، نابودم!

پيامبر اسلام گوهر يگانه آفرينش

حسين ابراهيم نژاد
پيرامون ابعاد شخصيتي برترين موجود عالم پيامبر اسلام (ص) كتاب ها و مقالات فراواني به رشته تحرير درآمده است كه هدف آن شناساندن مقام والا وپرارزش آن حضرت مي باشد. نوشتار حاضر به دنبال همين هدف بوده و در آن سعي شده است تا با نگاهي متفاوت به آيات قرآن كريم و مقايسه نوع خطابه هاي خداوند متعال نسبت به پيامبران ديگر و پيامبر اعظم(ص)، به بخشي از امتيازات و ويژگي هاي متمايز پيامبر اعظم(ص) اشاره كند. اينك مطلب را با هم ازنظر مي گذرانيم:
1-حضرت آدم(ع) از خداوند متعال مغفرت را طلب مي كند؛ (وان لم تغفرلنا و ترحمنا لنكونن من الخاسرين: اگر ما را نبخشي و بر ما رحم نكني، از زيان كاران خواهيم بود. اعراف/23)
ولي خدا به پيامبر اعظم(ص) مژده مغفرت مي دهد! (ليغفرلك الله ما تقدم من ذنبك و ما تأخر- تا خداوند گناهان گذشته و آينده اي را كه به تو نسبت مي دادند ببخشد. فتح/2).
2-حضرت نوح(ع) از خداوند درخواست نابودي دشمنانش را مي كند؛ (رب لاتذر في الارض من الكافرين ديارا: پروردگارا هيچ يك از كافران را بر روي زمين باقي مگذار- نوح/26) اما به پيامبر اعظم پيشاپيش مژده مصونيت از شر دشمنان داده مي شود؛ (انا كفيناك المستهزئين: ما شر استهزاء كنندگان را از تو دفع خواهيم كرد. حجر/95).
3-يكي از پيامبراني كه نامش در قرآن آمده ابراهيم(ع) است. در آيات مختلف قرآن با عبارات كم نظيري از وي تجليل شده است. با اين حال مقايسه برخي از آيات درمورد ايشان و آياتي كه در مورد مشابه درباره پيامبراعظم(ص) آمده است نشان دهنده توجه ويژه خداوند متعال به حضرت رسول اكرم(ص) است كه ذيلاً به برخي از موارد يافت شده اشاره مي گردد:
الف: ابراهيم(ع) از خداوند درخواست مي كند تا در روز قيامت خوار و رسوا نگردد! (ولاتخزني يوم يبعثون- و در آن روز كه مردم برانگيخته مي شوند، مرا شرمنده و رسوا مكن! شعراء 87) اما به پيامبر اعظم(ص) وعده عدم خزي در روز قيامت داده مي شود؛ (يوم لايخزي الله النبي: روزي كه خداوند پيامبر را خوار ورسوا نمي كند! تحريم/8)
ب: حضرت ابراهيم(ع) از خداوند متعال طهارت ذريه خود را طلب مي كند (و اجنبني و نبي- أن نعبد الاصنام: پروردگارا! من و فرزندانم را از پرستش بت ها دور نگاه دار! ابراهيم/35) ولي به پيامبر اعظم(ص) گفته مي شود: خداوند اراده كرده است تا ذريه ات را طاهر و پاك گرداند! (انما يريدالله ليذهب عنكم الرجس اهل البيت و يطهركم تطهيراً- احزاب/33)
ج: حضرت ابراهيم(ع) از خداي متعال درخواست مي كند كه وارث بهشت شود؛ (واجعلني من ورثه جنه النعيم: مرا از وارثان بهشت پرنعمت قرار بده! شعراء/58) اما به پيامبر اعظم(ص) وعده بهشت داده مي شود!! (والاخره خيرلك- ضحي/4)
4-يكي از پيامبران ذكر شده در قرآن كريم حضرت لوط(ع) است او از خداوند طلب ياري كرده و مي فرمايد: (قال رب انصرني علي القوم المفسدين: لوط عرض كرد: پروردگارا مرا در برابر اين قوم فاسد ياري فرما! عنكبوت/03) ولي به پيامبر اعظم(ص) وعده ياري و مژده نصرت داده مي شود! (وينصرك الله نصراً عزيزاً: و پيروزي شكست ناپذيري نصيب تو كند. فتح/ 3)
5- حضرت شعيب از خداوند فتح و پيروزي بر دشمنانش را طلب مي كند (ربنا افتح بيننا و بين قومنا بالحق وأنت خيرالفاتحين: پروردگارا ميان ما و قوم ما به حق داوري كن كه تو بهترين داوراني. اعراف/98)
ولي در مقابل به پيامبر اعظم(ص) وعده و مژده پيروزي داده مي شود (انا فتحنالك فتحاً مبيناً- ما براي تو پيروزي آشكاري فراهم ساختيم. فتح/1)
6-يكي از پيامبراني كه بارها نامش در قرآن ذكر شده است موسي(ع) است. تا آنجا كه بخش زيادي از آيات قرآن كريم پيرامون شخصيت او قوم و قبيله بني اسرائيل، فرعون و... مي باشد. با اينهمه با مقايسه آيات پيرامون حضرت موسي(ع) و پيامبر گرامي اسلام نكاتي به دست مي آيد كه نشانگر عطاياي خاص خداوند متعال به پيامبر اعظم(ص) است. كه ذيلا به برخي موارد يافت شده اشاره مي گردد:
الف: حضرت موسي(ع) از خداوند درخواست مي كند كه كارها را بر او آسان كند (ويسر لي امري: و كارم را برايم آسان گردان- طه/62) ولي به پيامبر اعظم(ص) مژده آسان شدن كارهايش داده مي شود! (فسنيسره لليسري: ما او را در مسير آساني قرار مي دهيم! ليل/7)
ب: حضرت موسي از خداوند متعال «شرح صدر» را درخواست مي كند (رب الشرح لي صدري: پروردگارا! سينه ام را گشاده كن. طه/52) در مقابل به پيامبر اعظم(ص) پيشاپيش «شرح صدر» عنايت مي شود! (ألم نشرح لك صدرك: آيا ما سينه تو را گشاده نساختيم؟! الشرح/1)
ج: حضرت موسي وقتي از خداوند علم را درخواست نمود به حضرت خضر حواله داده شد (هل أتبعك علي أن تعلمن مما علمت رشداً: موسي به خضر گفت: آيا از تو پيروي كنم تا از آنچه به تو تعليم داده شده و مايه رشد و صلاح است به من بياموزي؟! كهف/ 66) در مقابل وقتي به پيامبر اعظم(ص) مي رسد مي فرمايد: از خداوند علم را درخواست كن!!! (قل رب زدني علماً: بگو: پروردگارا! علم مرا افزون كن) طه/411
د: خداوند در مورد موسي(ع) مي فرمايد: (ولما جاء موسي لميقاتنا: هنگامي كه موسي به ميعادگاه ما آمد. اعراف/ 341)
ولي به پيامبر اعظم(ص) مي فرمايد: (سبحان الذي اسري بعبده ليلا... پاك و منزه است خدايي كه بنده اش را در يك شب از مسجد الحرام به مسجد الاقصي سير داد. اسراء/1) تفاوت: موسي به ميقات ما آمد- خداوند پيامبر اعظم(ص) را به ميقات برد!!
هـ: خداوند به موسي(ع) گفت: (اخرج قومك من الظلمات الي النور: قومت را از ظلمات به سوي نور بيرون آور- ابراهيم/5) ولي به پيامبر اعظم(ص) فرمود: (لتخرج الناس من الظلمات الي النور تا مردم را از تاريكيها به سوي روشنايي آوري- ابراهيم/ 1) به موسي مي فرمايد: قوم خودت را از ظلمات خارج كن نه باقي مردم را، ولي به پيامبر اعظم(ص) مي فرمايد: بايد كل بشر را در تمام طول تاريخ از ظلمات نجات دهي!! و فرق است بين «قوم» - گروهي خاص در يك زمان - و «ناس» - كه همه مردم در طول تاريخ هستند.
7- در قرآن «يا موسي»، «يا ابراهيم» و «يا نوح» هست ولي «يا احمد» و «يا محمد» نيست! بلكه در جاي جاي قرآنش هر وقتي مي خواهد پيامبر اعظم(ص) را خطاب كند مي فرمايد: «يا ايها النبي» و «يا ايها الرسول» و اين نشانه كمال محبت و نهايت احترام به جايگاه و مقام پيامبر اعظم(ص) در ميان پيامبران الهي است!!
8- خداوند در دو جا فرمود كه: اين دو كار را انجام مي دهم فقط به اين خاطر كه تو راضي شوي!!
الف: «فلنولينك قبله ترضها؛ قبله را تغيير مي دهيم تا راضي شوي! بقره/441)
ب: (ولسوف يعطيك ربك فترضي؛ و به زودي پروردگارت آن قدر به تو عطا كند كه خشنود شوي! ضحي/5)
يعني: آنقدر در روز قيامت شفاعت كن تا خودت راضي شوي!!! و اين فقط مختص پيامبر اعظم(ص) است و لا غير.
9- تنها پيامبري است كه خداوند، دو تا از نامهايش را در قرآن كريم براي حضرتش بكار برد!!!
(حريص عليكم بالمؤمنين رؤوف الرحيم؛ پيامبر اصرار بر هدايت شما دارد و نسبت به مؤمنان، رئوف و مهربان است. توبه / 821) رؤوف و رحيم دو اسم از اسماءالهي هستند كه در اين آيه آن را در وصف رسول خويش بكار برد و در غير شخص او، چنين چيزي در قرآن كريم وجود ندارد!
01- در ميان تمام انسانها و مخلوقات و پيامبران الهي حضرت محمد(ص) تنها پيامبري است كه به اندازه اي به خدا نزديك شد كه نه قبل از او و نه بعد از او هيچكس به چنين قرب و نزديكي نائل نشده و نمي شود!! (قاب قوسين أو أدني؛ تا آنكه فاصله ميان او (با پيامبر) به اندازه فاصله دو كمان يا كمتر بود. نجم/9)
11- تنها پيامبري است كه ريز ريز زندگي اش، حتي تك تك اعضاي بدن او در قرآن ذكر شده است! (جمالت وجهك بقره/441)، (زبانت! لسانك قيامت/61)، (چشمانت! عينيك حجر/88)، (دستانت! يدك اسراء/92)، (سينه ات، صدرك شرح/1)، (پيراهنت! ثيابك مدثر /4) (نسائك، بناتك، قريتك، و...)
هيچ پيغمبري اينقدر ريز ريز جزئيات زندگي اش در قرآن نيامده است و فقط اختصاص به پيامبر اعظم(ص) دارد!
21- فقط در مورد پيامبر اعظم(ص) در قرآن آمده است كه: تو براي همه هستي رحمت هستي! و در مورد هيچ پيغمبري، چنين تعبيري نيامده است!! (و ما ارسلناك الا رحمه للعالمين. انبياء/701)
دقت بفرمائيد! خداوند نفرمود؛ رحمه للناس بلكه فرمود: رحمه للعالمين. تو براي يك زمان خاص رحمت نيستي بلكه براي تمام طول اعصار و براي تمام تاريخ بشريت رحمت هستي!!!
31- پيامبر اسلام(ص) پيامبري است كه خداوند در مورد او مي فرمايد: (ان الله و ملائكته يصلون علي النبي يا ايها الذين امنوا صلوا عليه و سلموا تسليما: خدا و فرشته گان بر پيامبر(ص) درود مي فرستند اي كساني كه ايمان آورده ايد، بر او درود فرستيد و سلام گوييد و كاملاً تسليم (فرمان او) باشيد احزاب/ 65)
«يصلون» فعل مضارع است و براي استمرار است يعني خداوند و ملائكه دائما و پيوسته بر پيغمبر اعظم(ص) صلوات مي فرستند.
اين مسئله فقط اختصاص به پيامبر اعظم داشته و در مورد هيچيك از پيامبران الهي نيامده است!
¤ بي شك موارد ذكر شده در اين مقاله ناقص، فقط اندكي بود از هزاران نكته نابي كه در مورد پيامبراعظم(ص)، در جاي جاي قرآن كريم آمده است.