(صفحه(12(صفحه(6(صفحه(9(صفحه(7(صفحه(8(صفحه(15(صفحه(11(صفحه(5(صفحه(16(صفحه(13(صفحه(4(صفحه (2.3.14


چهارشنبه 30  تير 1389- شماره 19661

دشمنان ميهن پرستي

E-mail:shayanfar@kayhannews.ir




دشمنان ميهن پرستي

رسانه هاي سوئيس، بيلدربرگ را در كانون توجه قرار دادند؛ ماجرا را تعريف كرديم
رسانه هاي سوئيس ثابت كرده اند از رسانه هاي جريان غالب در آمريكا جرئت بيشتري دارند. روز 22 مه 1995، با ارسال اطلاعيه هاي مطبوعاتي به رسانه هاي عمده خبري در ايالات متحده، برگزاري نشست سري امسال گروه بيلدربرگ را اعلام كردم. گفتم اطلاعاتي دارم كه مايلم در اختيار آنها بگذارم. جوابي دريافت نكردم.
همچنين اين اطلاعيه مطبوعاتي را براي رسانه هاي عمده اروپا فرستادم، به خصوص براي نشريات سوئيس كه نشست بيلدربرگ در اين كشور برگزار مي شد. سوئيسي ها پاسخ دادند، اين حقايق را براي خوانندگان خود گزارش كردند و دست كم از من تشكر كردند كه سرنخ اين تحقيق را به آنها دادم.
اينجا ترجمه گزيده اي از مطبوعات سوئيس عرضه مي شود.
در شماره جمعه 26 مه نشريه تاگس شاو1، روزنامه سوئيسي، اين تيترها درج شده بود: «كنفرانس سري روي كوه بورگنستاك»، «بورگنستاك كانون نخبگان سياست و امور مالي در ماه ژوئن.»
و «ارتش سوئيسي از اقتصاددان ها و دولتمردان بين المللي و برجسته حفاظت خواهد كرد.»
ترجمه اين گزارش به شرح زير است:
رهبران برجسته جهان سياست و اقتصاد براي حضور در كنفرانس بسيار سري بيلدربرگ در نيدوالدن2 بر فراز كوه بورگنستاك در سوئيس با هم ديدار مي كنند انتظار مي رود حدود 100 نفر، از تاريخ 8 تا 11 ژوئن، در اين نشست شركت كنند. بانكداران، سياستمداران و صاحبان صنايع برجسته از اروپا و آمريكاي شمالي در آن حضور دارند.
شركت كنندگان دور از رسانه هاي خبري جهان به بحث درباره موضوع هاي جاري در عرصه سياست جهان مي پردازند. موضوع اصلي بحث سري است. فقط موضوع ها و اسامي شركت كنندگان اعلام شده است.
نخستين نشست اين گروه سال 1954 در هتل بيلدربرگ، نزديك اوستربيك3، در هلند برگزار شد. اين سومين بار است كه از هتل مجلل ريزورت پالاس4 در بورگنستاك براي اين نشست ها استفاده مي شود.
از جمله چهره هاي برجسته حاضر در نشست 1995 عبارت اند از كرت فرگلر5 ، والتر شيل، هنري كيسينجر، هلموت كهل، جيوواني آنيلي6رئيس هيئت مديره فيات، استاووس نياركوس7 صاحب شركت كشتيراني، ديويد راكفلر و شاهزاد كلاوس از هلند. برگزار كننده كنفرانس امسال ديويد دپوري8، مدير ارشد اجرايي شركت عظيم و قدرتمند آسه آ براون بووري (اي بي بي) از سوئيس است.
به نوشته لوتسرنر تسايتونگ9 در روز 26 مه:
پليس محلي از ارتش سوئيس خواسته است در هتل نگهباني دهد و از شركت كنندگان نشست حفاظت كند. هليكوپتري ويژه براي آوردن مهم ترين شركت كنندگان نشست به هتل استفاده مي شود. فقط شركت كنندگان نشست به هتل ها دسترسي خواهند داشت. اشخاص همراه شركت كنندگان (شامل محافظان آنها) بايد در هتل پارك يا گراند هتل در آن نزديكي مستقر شوند.
براي برقراري ارتباط سريع با دولت ها و مقر شركت ها درهر نقطه اي از جهان خطوط تلفن اضافي نصب خواهد شد. در آخرين نشست، شركت هواپيمايي سويس اير تا آنجا پيش رفت كه براي شركت كنندگان نشست گيشه هاي دريافت بليت ويژه نصب كرد.
شماره 26 مه لوتسرنر تسايتونگ گزارش كرد: «زمان برگزاري نشست در هفته نامه آمريكايي اسپات لايت برملا شد و دولت سويس آن را تأييد كرد.»
از نشريه بوندر تسايتونگ 10:
دولت سايه جهان تشكيل جلسه مي دهد
هرجا كه نخبگان بين المللي در قالب كنفرانس ها تشكيل جلسه مي دهند، همواره رسانه ها آنها را تعقيب مي كنند. اما وقتي كه كنفرانس بيلدربرگ يا به اصطلاح «دولت سايه جهاني» برگزار مي شود، گويي در فضاي رسانه ها گرد مرده پاشيده اند. پنجشنبه اين هفته اين نشست بار ديگر شروع مي شود. برآورد مي شود كه 100 نفر شخصيت مهم از اروپا و آمريكا به مدت چهار روز ديدار خواهند كرد تا درباره مشكلات مهم اقتصادي و سياسي بحث كنند.
اين نخستين بار است كه اين گروه براي دومين بار در يك مكان تشكيل جلسه مي دهند. آنها درسال 1981 نيز در بورگنستاك ديدار كردند. ] در واقع درسال 1961 بود- مؤلف[ بورگنستاك مكاني آرماني براي اين نشست هاست چرا كه در جايي قرارداد كه دسترسي به آن به راحتي قابل كنترل است. در واقع، به نظر مي رسد تصويري كه مردم از كنفرانس بيلدربرگ دارند، بيشتر مربوط به پنهان كاري آن است. اين گردهمايي ها واقعا سري هستند و در نتيجه شايعات فراوان و گمانه زني هاي زيادي درباره نشست اين باشگاه اختصاصي در پشت درهاي بسته پديد مي آيد. نه فهرست شركت كنندگان عرضه و نه اطلاعيه مطبوعاتي صادر مي شود... اطلاعات واقعي اندكي به مردم مي رسد. در بهترين حالت، به رسانه ها وعده بيانيه پاياني را مي دهند و حتي نمايندگان رسانه هاي حاضر در اين باشگاه اختصاصي، مانند كاترين گراهام رئيس واشنگتن پست، قانون سكوت را رعايت مي كنند.
از پست شوايتز 11 مورخ 6 ژوئن:
جدول زماني تشكيل دوت سايه جهاني
همان طور كه در نشريه آمريكايي اسپات لايت گزارش شد، كنفرانس امسال بيلدربرگ به اين موضوع ها خواهد پرداخت؛ «توده گرايي خطرناك جديد در آمريكا، سرمايه گذاري جهان غرب در اتحاد شوروي سابق و موضوع گسترش ناتو به شرق اروپا.» همچنين با توجه به نظم جهاني آينده، اسپات لايت، از جدول زماني تشكيل دولت جهاني تا سال 2002 مي نويسد. قراربود نشست امسال به جاي سه روز هميشگي، چهار روز برگزار شود.
از زونتاگس تسايتونگ 12 مورخ 11 ژوئن:
بورگنستاك: دژ قدرت
اهميت شركت كنندگان اين كنفرانس، گمانه زني هايي را درباره دولت سايه جهان باعث شده است. نشريه آمريكايي اسپات لايت كه در واشنگتن دي سر منتشر مي شود، ادعا مي كند تأسيس يك دولت جهاني زمان بندي شده است. اين نشريه چند سال است كه به موضوع بيلدربرگي ها مي پردازد. جيمز تاكر خبرنگار اسپات لايت گفت: «گشايش سياسي شرق و افول مارگارت تاچر در انگليس نتايج راهبردهاي بيلدربرگي هاست.» تاكر كه معمولا غيرقابل دسترسي است، دراين كنفرانس، حاضر نيست. در عوض، وي در نزديك ترين مكان ممكن به محل برگزاري كنفرانس نشسته است. مردم نمي توانند در اين كنفرانس شركت كنند و تدابير امنيتي شديد است. پليس محلي لوسرن 13، مجهز به سگ، در محل حضور دارد.
كينگ سيتي14، انتاريو
ملي گرايي فزاينده، در سال 1996، بيلدربرگ را مجبور كرد در راهبرد خود براي تسلط بر جهان بازنگري كند.
بيلدربرگ در اوج تبليغات ناخوشايند، راهبرد جديدي براي تحقق هدف خود به منظور ايجاد دولت جهاني تدوين كرد. بيلدربرگ، كه در مركز راهبري بانك تجارت امپريال كانادا 15 تشكيل جلسه داده بود، برنامه هاي خود را در نشست ساليانه از 30 مه تا 1 ژوئن 1996 تعيين كرد.
در ابتدا، اين گروه جهاني مي خواست به كمك فنون جديد تبليغاتي به مصاف ميهن پرستي فزاينده در جهان برود.
تحقيقات علمي جديد درباره فجايع جهاني قريب الوقوع هشدار مي داد: ترك مزارع به علت نبود رشد پايدار كه قحطي در شهرها را در پي دارد. همچنين قرار بود در مورد آلودگي آب و هوا نگراني شديد ايجاد شود.
سخنراني گفت: «بايد به مردم جهان، به ويژه آمريكايي هاي سرسخت متمسك به آخرين رشته هاي خودمختاري، فهماند كه همه ما هواي آلوده تنفس مي كنيم و آب كثيف مي نوشيم. هوا و مجاري آب مرزي نمي شناسد و به كسي وفادار نيست. بديهي است كه يك سازمان فراملي زير نظر سازمان ملل بايد به اين مشكل رسيدگي كند.»
وي افزود: «به همين اندازه بديهي است كه در زماني كه بر شمار آوارگان افزوده مي شود، سازمان ملل بايد فصل الخطاب مسائل مربوط به مهارت باشد.»
سخنران ديگري گفت: « از آخرين باري كه ديدار كرديم
]در بورگنستاك در سويس[ ديده ايم كه مشكل ملي گرايي در اروپا و به ميزان بيشتري در ايالات متحده نه كاهش بلكه افزايش يافته است. اگر قرار است اصلاحات موفق شود، بايد طبقه متوسط را متقاعد كنيم كه حمايت از اختيارات جديد سازمان ملل، وظيفه اي ميهن پرستانه است تا اين كشور از گزند بلاياي طبيعي حفظ شود.»
اين روزنامه نگاران خودفروش هم كه قول داده بودند چيزي گزارش نكنند، گوش مي كردند: كنراد بلك16، كه مالك بيش از نيمي از نشريات كاناداست؛ ويليام اف باكلي كوچك، سردبير آزاد نشنال ريويو؛ پل گيگات17، ازروزنامه وال استريت ژورنال؛ مارگاريدا مارانته18، كه روزنامه نگار تلويزيوني معرفي شد؛ پيتر جوب19 از انگليس، كه رئيس رويتر است؛ اندرونايت از انگليس كه اكنون رئيس نيوز كورپوريشن20، امپراتوري رسانه اي روپرت مورداك21 ميلياردر صهيونيست است؛ نورمن پادهورتز22 سردبير نشريه كامنتري23، كه سخنگوي محافظه كار شاخه كميته يهوديان آمريكا در نيويورك است؛ توجر سيدن فادن24 از دانمارك، سردبير نشريه پوليتيكن آلاس25 و والتر ولتروني26 از ايرلند، سردبير لونيتا27.
حضور دو سخنگوي برجسته محافظه كار در جمع اين دولتمندان، يعني بالكي و پادهورتز كه در بالا به آنها اشاره شد، نشان مي دهد كه بيلدربرگ قصد دارد در جرگه به اصطلاح «راست جمهوري خواه» و «جنبش محافظه كاري» بر «مخالفين وفادار» اعمال نفوذ كند.
مسئوليت سركوب شورش توده گرايانه و ملي گرايانه حزب جمهوري خواه را، كه نامزدي تك روانه بوكنان در انتخابات رياست جمهوري نشان دهنده آن است، باكلي و پادهورتز بر عهده دارند. در نشست سال گذشته بيلدربرگ در بورگنستاك در سوئيس، مهمان محافظه كار، ويليام كريستول، منتقد برجسته بوكنان و ناشر ويكلي استاندارد مورداك بود.
در گردهمايي نخبگان بين المللي موارد ديگري مطرح شد:
«به ]توده ها[ بفهمانيد كه اگر دولت جهاني نيرومندي نداشته باشيم كه از اختيار عمل موثر، سريع و قاطع برخوردار باشد، فاجعه اي كه نهايتا گريبان گير كره زمين مي شود، دامن آنها را نيز مي گيرد و تكان دادن پرچم بي معنا خواهد شد. اگر دولت - ملت نتواند اين چالش ها را از بين ببرد، فايده آن چيست؟»
در آن سال، بيلدريرگ اين حس كلي را ترويج مي كرد: آماده تبليغاتي شويد كه هدف از آن اين است كه احساس كنيد ميهن پرست نيستيد، مگر اينكه از انتقال مقادير عظيم دلارهاي حاصله از دريافت ماليات از آمريكايي ها حمايت كنيد. بايد ديدگاهي «لينكلني» را ترويج كنيم ... جهان نمي تواند تامدت زيادي فقر نيمي از مردم و غناي نيمي ديگر را تحمل كند ... گرسنگي در آفريقا و فقر در روسيه به اندازه بزرگراه ها و پل ها براي آمريكا و ساير ملل صنعتي اهميت دارد.»
اين تبليغات اين گونه ادامه مي يافت كه اگر اقدامي صورت نگيرد، اين كشورها با سيل غيرقابل توقفي از آوارگان روبه رو مي شوند.
سخنراني پرسيد: «بهتر نيست براي رسيدگي به مشكلات جهان، در سطح جهاني، بخش قابل توجهي از استقلال را واگذار كنيم، تا به گرفتاري بي معناي مرزهاي گران بهايمان دچار نشويم؟»
سخنراني ديگر گفت: «نمي توانيم اجازه دهيم آمريكا يا هيچ كشور ديگري خودسرانه مرزهايش را ببندد و بار آوارگان بر دوش ديگران قرار بگيرد. اما ايجاد يك سازمان فراملي در چارچوب سازمان ملل، براي حكميت در اين موضوع ها، به همان اندازه دشوار است كه قبولاندن آن.»
به رغم مخالفت بيلدربرگ با افزايش كوته بيني و ملي گرايي، اين گروه چيزي داشت كه آن را جشن بگيرد. سخنراني گفت: «ما اكنون ناتو را همچون ابزاري براي سازمان ملل تثبيت كرده ايم، و به جز از جانب جناح راست افراطي، واكنش منفي چنداني نداشته ايم.» وي پيش بيني كرد كه ناتو منشور خود را به گونه اي تغيير مي دهد كه بتواند در خارج از اروپا وارد عمل شود - در هر نقطه اي از جهان.
وي اعلام كرد: «تجربه اروپا موفق بوده است.» وي به اين حقيقت اشاره مي كرد كه ناتو تحت فرمان شوراي امنيت سازمان ملل در يوگسلاوي سابق مداخله كرد. آمريكايي ها تحت فرمان يك فرمانده خارجي بودند؛ رئيس جمهور و كنگره، به رغم نص قانون اساسي، هيچ اختياري در اين ميان نداشتند.
ويليام پري، وزير وقت دفاع آمريكا كه قبلا به اين نويسنده اطمينان خاطر داده بود كه با ارتش سازمان ملل مخالفت كند، به نظر نمي رسيد با اين اظهارات مخالفت كرده باشد، هر چند كه در جلسه حضور داشت.
شنيده شد كه يك بيلدربرگي به ديگري گفت: «حتي محافظه كاران آمريكايي از نفتا استقبال مي كنند و خواستار گسترش آن هستند. پس ميهن پرستي و ملي گرايي افراطي جناح راست تنها مشكلي است كه بايد با آن روبرو شويم.»
اين دولتمندان متفق القول بودند كه برنامه ايجاد ابردولتي در اروپا با پولي واحد در مسير درست به پيش مي رود و جامعه اقتصادي آسيا - اقيانوس آرام28 با شتابي رضايت بخش به اتحاديه اقيانوس آرام تبديل مي شود.
يك سخنران در تكريمي ناخواسته از ايالات متحده گفت: «بزرگ ترين مشكل ما آمريكاست. در كشوري كه قبلا مي توانستيم بدون دغدغه پيشرفت كنيم، هر سال مشكلات بيشتري با ملي گرايي آمريكاي داريم كه برخي مسائل را از نظر سياسي دشوار مي كند.»
يكي از اهداف قطعي اين گروه جهاني گسترش اتحاديه اروپا براي دربرگرفتن لهستان و نهايتا ديگر كشورهاي پيمان ورشوي سابق و آنگاه جمهوري هاي عضو شوروي سابق بوده است، تا اين پديده سراسر اين قاره را دربگيرد. به همين شكل، رهبران جهان اول براي در برگرفتن تمام كشورها در نيمكره غربي خواهان گسترش نفتا بودند تا اساسا زمينه اي فراهم شود كه اين نيمكره نهايتا از پارلمان حاكم براي اتحاديه آمريكا برخوردار شود. گام آخر ايجاد اتحاديه اقيانوس آرام است كه به اين شكل، جهان را به سه منطقه بزرگ تقسيم مي كند، آن گونه كه جورج اورول در كتاب خود با عنوان 1984 پيش بيني كرد.
جريان غالب براساس دستورهاي بيلدربرگ عمل مي كند
چند روز پس از پايان نشست بيلدربرگ، در سال 1996 در كانادا، اين جهان اولي ها به سرعت طرح هاي سختگيرانه تري براي تقويت اين گروه تدوين كردند. چه اتفاقي!
اين توطئه گران بين المللي براي پيشبرد دستور كار بيلدربرگ، كه در كينگ سيتي در انتاريو مشخص شده بود، كوشيدند مسكن و غذا را به «حقي بين المللي» تبديل كنند و حيطه عمل ناتو را زير پرچم ارتش آماده سازمان ملل گسترش دهند.
قرار بود نهايتا اين دو اقدام به اقتدار نهايي سازمان ملل بينجامد - كه ارتشي جهاني آن را اعمال كند - كه به آن اجازه مي داد به ايالات متحده يا هر كشور ديگري وارد شود و منابع مالي حاصله از دريافت ماليات از كشورهاي غربي را به كشورهاي فقير منتقل كند.
اين ماموريت ها متقابلاً از حمايت كاخ سفيد برخوردار بود. كلينتون مشاور خود، جورج استفانوپولوس29، را به نشست سري در كانادا فرستاده بود تا دستورها را دريافت كند.
حتي در زماني كه كنفرانس دوم اسكان بشر (هبيتات30) زير نظر سازمان ملل در استانبول در تركيه، تصميم گرفت كه مسكن حق همه مردم است، كارگزاران سازمان ملل خواهان آن بودند كه در اجلاس سران كشورها براي بررسي وضعيت غذا، در رم در نوامبر 1995، سيري شكم حقي جهاني اعلام شود.
هنگامي كه تصويب شد كه مسكن و غذاي كافي حق جهانيان است، وظيفه پرداخت اين حقوق بر عهده ايالات متحده و ساير كشورهاي صنعتي گذاشته شد.
در حالي كه اين كارزارهاي دوگانه رؤياي اين خيال پردازها را براي تشكيل يك دولت جهاني پيش مي برد، براي راكفلرها، روچيلدها و ساير سرمايه گذاران بين المللي كه در اين جلسات سري شركت مي كردند منافع آني و فراواني در پي داشت.
با وجود آنكه ماليات پردازان آمريكايي و ساير كشورهاي غربي مسكن و غذا فراهم مي كنند، از اين كارآفرينان بين المللي با عنوان دولتمردان طرفدار كمك به كشورهاي فقير، با ساخت كارخانجات و ساير طرح ها، تجليل مي شود.
با آنكه دلارهاي مالياتي مردم آمريكا غذا و سرپناه را تامين مي كند، در كشورهاي فقير ثروتمندان در كارخانجات خود حقوق بسيار اندكي به كارگران مي دهند و به علاوه از پرداخت مزايايي همچون مستمري بازنشستگي، تعطيلي با حقوق و بيمه درمان، كه بسياري از شركت هاي داخلي عرضه مي كنند، سرباز مي زنند.
سازمان خواربار و كشاورزي سازمان ملل متحد در بيانيه اي اعلام كرد در نوامبر براي تحقق هدف «غذا براي همه» فعاليت خواهد كرد.
هيلمي توروس31، كه در اجلاس استانبول شركت داشت، گفت: «ايالات متحده حامي بسيار مهمي بوده است. آنها از ما كاملاً حمايت كرده اند.»
توافق بر سر حق مسكن در استانبول ستايش ايالات متحده را برانگيخت. مايكل استگمن32، دستيار وزير مسكن و شهرسازي و يكي از رؤساي هيئت آمريكا، گفت: «براي نخستين بار ] اين توافق حقوق مسكن[ را به اطلاع عموم مي رساند.»
شركت كنندگان از مطالبه امكانات از ايالات متحده و ساير كشورهاي غربي ابايي نداشتند. فرناندو بروكال سوتو33، از اعضاي هيئت نمايندگي كاستاريكا و نماينده گروه 77 كشور فقير گفت: «كشورهاي ثروتمند مسكن رافقط يك حق ندانند، بلكه هزينه ها را بپردازند.»
وي افزود: «جامعه بين الملل براي رسيدگي به موضوع حق مسكن بايد منابع مالي چشمگيري صرف كند.»
در اين حال، ناتو در حال بازنگري بود تا نقش نوظهور آن در جايگاه ارتش جهاني سازمان ملل تقويت شود. كارگزاران ناتو كه در برلين تشكيل جلسه داده بودند، موافقت كردند كه انعطاف پذيرتر باشند و همچنان خارج از ائتلاف كار كنند، مانند مورد بوسني كه سربازان بيش از مدت يك سال استقرار مي يابند.
ناتو همچنين موافقت كرد كه ابتدا لهستان، سپس مجارستان و جمهوري چك را به عضويت بپذيرد. نهايتاً تمام كشورهاي اروپايي، از جمله روسيه، بخشي از اين ارتش قاره اي خواهند شد.

1 Tagesschau
2 Nidwalden
3 Osterbeek
4 The Resort Palace Hotel
5 Kurt Furgler
6 Giovanni Agnelli
7 Stavos Niarchos
8 David de Pury
9 Luzerner Zeitung
10-Bunder Zeitung
11-post Schweitz
12- Sonntags Zeitung
13- Lucerne
14-King City
15- The Canadian Imperial Bank of Commerce Leadership Center
16 Conrad Black
17 Paul Gigot
18 Margarida Marante
19 Peter Job
20News Corporation
21 Rupert Murdoch
22 Norman Podhoretz
23 Commentary
24 Toger Seidenfaden
25 Politiken A/S
26 Walter Veltroni
27 LشUnita
28 The Asian-Pacific Economic Community
29George Stephanopoulos
30Habita II
31 Hilmi Toros
32 MichaelStegman
33 Femando Berrocal Soto
پاورقي

 

(صفحه(12(صفحه(6(صفحه(9(صفحه(7(صفحه(8(صفحه(15(صفحه(11(صفحه(5(صفحه(16(صفحه(13(صفحه(4(صفحه (2.3.14