تاملي در استراتژي مذاكره (يادداشت روز)

تلاش براي احياي مذاكرات اكنون مهم ترين راهبردي است كه غرب در مقابل ايران در پيش گرفته است. از ابتدا هم غربي ها مي خواستند همه چيز به مذاكره ختم شود منتها مذاكره با مشخصاتي كه آمريكا مي خواهد نه آنطور كه تا حالا بوده و ايران بر آن اصرار دارد.
چند عامل هست كه اكنون به هم پيوند خورده و آمريكا مي خواهد از دل آنها مذاكرات مورد نظر خود را بيرون بياورد. اول اينكه آمريكايي ها سعي كرده اند به افكار عمومي و سياسي جهان اينطور القا كنند كه ببينيد ما همه تلاش مان را براي تعامل با ايران انجام داده ايم ولي اين ايران است كه انگيزه اي براي تعامل ندارد. دوم، آمريكا تلاش كرده با پشتيباني علني و صريح از جريان فتنه در ايران آنها را به مثابه ذخيره اي براي آينده حفظ كند. در واقع نگاه آمريكا اكنون اين است كه اگرچه اين جريان در كوتاه مدت احتمالا جز مصرف رسانه اي خاصيت ديگري نخواهد داشت ولي مي تواند در ميان مدت يا بلند مدت نقش كليدي در تكميل استراتژي هاي آمريكا عليه ايران ايفا كند؛ ضمن اينكه آمريكا تصور مي كند اين جريان اجماع داخلي براي مقابله با غرب را تضعيف خواهد كرد. سوم، آمريكايي ها سعي كرده اند با تجميع تمام توان خود پشت سر تحريم هاي قطعنامه 1929 و تحريم هاي يك جانبه ما بعد آن، احساس تحت فشار بودن را به طور كامل در ايران ايجاد كنند. دقيق اگر باشيم هدف آمريكا اين است كه ايران اين بار به اين نتيجه نرسد كه 1929 هم چيزي است شبيه آن 5 قطعنامه ديگري كه از 1696 تا 1835 صادر شد. در مرحله چهارم آمريكا ادبيات حمله به ايران را در فضاي رسانه اي بسيار پر رنگ كرده است تا ايران به اين نتيجه برسد كه آن سوي موثر نبودن تحريم ها جنگ است، نه پذيرفتن ايران هسته اي. حلقه آخر كه به عقيده نگارنده نتيجه اي است كه آمريكايي ها مي خواهند از كل اين فضا بگيرند اين است كه ايران مطابق دستور كار و نقشه راهي كه آمريكا ترسيم مي كند وارد مذاكره شود.
اگر به سابقه اظهارات مقام هاي آمريكايي درباره سياستي كه در مقابل ايران در پيش گرفته اند توجه كنيم اين موضوع روشن تر مي شود. زماني بود كه كلمه تعليق از دهان آمريكايي ها نمي افتاد. هر بحثي درباره ايران از اينجا شروع مي شد كه ايران بايد تعليق كند و به آنجا ختم مي شد كه غرب هرگز درخواست هاي خود را تعديل نخواهد كرد. اكنون اما بيش از 5/2 سال است كه آمريكايي ها هدف خود از فشار به ايران را نه پذيرش تعليق يا ديگر درخواست هاي شوراي امنيت بلكه «آغاز مذاكرات» اعلام مي كنند. اين هدف گذاري جديد، مشخصا مربوط به بعد از زماني است كه ايران اعلام كرد ديگر درباره برنامه هسته اي خود مذاكره سياسي نمي كند. پس از پايان برنامه كاري توافق شده در اوت 2007 و حل و فصل مسائل باقي مانده با آژانس و همچنين توافق درباره ضميمه مربوط به تاسيسات بين ايران و آژانس كه ناظر به وضع فعلي برنامه هسته اي ايران است، عملا گذشته و حال پرونده ايران «سفيد» شد و به دنبال آن اين تحليل در ذهن طرف ايراني شكل گرفت كه ديگر چيزي به نام پرونده هسته اي ايران وجود خارجي ندارد، هر چه هست بهانه جويي هاي آمريكايي هاست كه تمامي نخواهد داشت و مذاكره هم آن را ختم نمي كند. بنابراين تصميم گرفته شد كه موضوع هسته اي از دستور كار مذاكره با گروه 6 حذف شود. ايران حتي در بسته پيشنهادي خود هم جز به شكل همكاري صلح آميز هسته اي و خلع سلاح به مسئله هسته اي اشاره نكرد و درون مذاكرات هم حاضر به گفت وگو در اين باره نشد. همه اين رفتارها بر اين مبنا صوت گرفت كه اگر هم سوالي در مورد پرونده هسته اي وجود دارد، مرجع طرح و رسيدگي به آن آژانس است و ايران هم به طور روتين و فعالانه همكاري هاي خود با آژانس را ادامه مي دهد و مذاكره سياسي هم اگر در كار باشد حداكثر در چارچوب مشتركات دو بسته پيشنهادي خواهد بود كه برنامه هسته اي ايران را در بر نمي گيرد. از وقتي كه ايران اين استراتژي را در پيش گرفته غربي ها هدف هاي اعلامي خود را يك درجه تعديل كرده اند و به جاي اينكه از تعليق يا هر چيز ديگري شبيه آن به عنوان هدف فشارها ياد كنند، دائما مي گويند هدفشان فقط اين است كه ايران پاي ميز مذاكره بر گردد. نفس در پيش گرفته شدن اين رويه، براي ايران حاوي اين پيام است كه غرب ديگر تحقق درخواست هاي قطعنامه ها را هدف خود نمي داند چرا كه دريافته است چنين هدف گذاري تا چه حد غير واقع بينانه و دست نيافتني است و به همين دليل هدف خود را امري پيش پا افتاده و البته دست يافتني به نام «آغاز مذاكرات» اعلام كرده است.
با اين حال حتي درباره اصل حضور در اتاق مذاكره هم طرف غربي كارنامه اي سخت غير قابل دفاع دارد و در دور جديد مذاكرات، لااقل در 4 مقطع بي هيچ دليل موجهي از مذاكرات كنار كشيده است. نخست، بعد از ارائه Non paper ژوئن 2008 و برگزاري مذاكرات ژنو 1 در اكتبر در همان سال، طرف هاي غربي فقط به اين دليل كه طمع كرده بودند دوستانشان در انتخابات رياست جمهوري دهم روي كار خواهند آمد به مدت بيش از يك سال از مذاكرات سر باز زدند. دوم، پس از مذاكرات ژنو 2 در اكتبر 2009 سولانا به دليل مشكلات داخلي گروه 6 و با وجود اينكه يك نشست در سطح معاونين برگزار شده بود، حضور در ادامه مذاكرات را نپذيرفت. سوم پس از مذاكرات وين در همان ماه و با وجود اينكه ايران پيشنهاد وين را رد نكرد و تنها خواستار اصلاحاتي در آن شد، غربي ها اعلام كردند ديگر هيچ مذاكرات فني با ايران برگزار نخواهند كرد و چهارم، در ماه اخير و به دنبال اصرار برخي كشورهاي خاص، ايران چند نوبت آمادگي خود براي برگزاري يك نشست را به اطلاع كاترين اشتون رساند ولي او، هم به اين دليل كه حزب متبوعش قدرت را در انگليس واگذار كرده بود و هم ازاين رو كه گروه 6 تحت فشار آمريكا نمي خواست تا قبل از يك دور تحريم جديد وارد مذاكره شود، از جانب روساي خود اجازه ارائه هيچ نوع پاسخي به ايران را نيافت.
در نتيجه سوال اين نيست كه آيا ايران پاي ميز مذاكره باز خواهد گشت يا نه. ايران همين حالا پاي ميز نشسته است. سوالي كه آمريكايي ها بايد از خود بپرسند اين است كه آيا ايران آنطور كه آنها مي خواهند مذاكره خواهد كرد و آيا تحريم ها توانسته منطق و استراتژي مذاكراتي ايران را تغيير بدهد. اينجاست كه بحث هاي ظريفي در ميان مي آيد.
اول- ايران اكنون توانسته است دو مسير در مذاكرات ايجاد كند. يكي مذاكرات فني با گروه وين كه از ديد ايران آژانس عضو كليدي آن است و ديگري مذاكرات سياسي با گروه 6. تا همين جا، ايران يك قدم به جلو برداشته و توانسته يك مسير مذاكراتي ايجاد كند كه به ديدگاهش در مورد ضرورت جايگزين شدن مذاكرات سياسي با مذاكرات فني و حقوقي نزديك است. اگرچه غربي ها مي گويند كه مذاكرات وين فقط روي يك موضوع مشخص يعني مبادله مواد هسته اي متمركز است ولي خود آنها هم خوب مي دانند كه اين مذاكرات اكنون بسيار مهم تر از مذاكرات بي خاصيت با گروه 6 است.
دوم- يكي از دلايلي كه غربي ها را وادار كرده اين دو مسير را به رسميت بشناسند اين است كه آنها تصور كرده اند مي توانند در مذاكرات وين -همانطور كه در نامه هاي اخيرشان هم نوشته اند- ايران را وادار به توقف غني سازي 20 درصد و تعيين تكليف مواد 20 درصد غنا بكنند و بعد با خيالي آسوده تر و دستي پرتر وارد مذاكرات سياسي در سپتامبر بشوند. روي اين افكار، جز خواب و خيال نامي نمي شود گذاشت. ايران هزينه هاي غني سازي 20 درصد را تمام و كمال پرداخت كرده و حالا تازه وقت آن است كه از آن استفاده ببرد.
سوم- آمريكايي ها مكررا گفته اند كه هدف آنها تغيير محاسبات ايران است اما حاضر نيستند يك بار به اين موضوع فكر كنند كه آيا اساسا محاسبات ايران را درست درك كرده اند؟ اين درست است كه ايران هزينه فايده مي كند و در تصميم هايش به هزينه ها بي توجه نيست، اما آمريكايي ها اگر مي خواهند يك استراتژي منطقي داشته باشند بايد به اين فكر كنند كه ايران چه چيز را هزينه مي داند و چه چيز را فايده. فهم اين موضوع البته دشوار هم نيست. اگرطرف غربي فقط يك بار به تاريخ 7 ساله مذاكرات هسته اي با ايران نگاه كند به سادگي درخواهد يافت كه ايران هيچ هزينه اي را بالاتر از آبروريزي تسليم در مقابل غرب و هيچ فايده اي را هم بالاتر از هسته اي شدن نمي داند. با اين دستگاه محاسباتي خنده دار است كه غربي ها تصور كرده اند ايران برنامه خود را در مقابل هزينه هاي اقتصادي ناچيز ناشي از تحريم ها تعديل خواهد كرد. در واقع اگر دقيق باشيم موضوع از اين قرار است كه غرب در پي دستيابي به هدفي است كه ابزار لازم براي آن را در اختيار ندارد. در اين شرايط دو راه بيشتر پيش پاي آن نيست. يا هدف خود را تعديل و متناسب با ابزارهايش بكند يا اينكه با حفظ اين عدم تناسب استراتژي خود را نابود كند.
چهارم- وقتي غربي ها درباره اثر كردن تحريم ها سخن مي گويند يك نكته مهم را در نظر نمي گيرند. اثر كردن تحريم ها به اين نيست كه به ايران فشار وارد شود بلكه به اين است كه ايران ديدگاهش را عوض كند. واضح است كه در شرايط فعلي نه فقط ديدگاه ايران عوض نشده بلكه به زودي و در مذاكرات آينده غربي ها خواهند ديد كه آنچه تا امروز به عنوان سرسختي مذاكره كنندگان ايراني مي شناخته اند در واقع شوخي نبوده است. در واقع غرب اكنون دچار يك پارادوكس است. تحريم هاي اخير شايد فشارهايي ايجاد كرده باشد اما مسلما با سرسختانه تر كردن موضع ايران دستيابي به راه حل را به تعويق انداخته است. آمريكايي ها بايد بالاخره به اين سوال جواب بدهند كه براي فشار اصالت قائلند يا راه حل، چرا كه ثابت شده امكان جمع ميان آنها وجود ندارد.
مهدي محمدي

كاهن (گفت و شنود)

گفت: يكي از نمايندگان مدعي اصلاحات مجلس ششم در مصاحبه با تلويزيون دولتي انگليس گفته است، پيروزي جنبش سبز حتمي است، فقط كمي دير و زود دارد!
گفتم: براي كارفرماي فتنه قمپز در كرده كه صاحب كار از آنها راضي باشه!
گفت: ولي مديران بيروني فتنه يعني آمريكا و انگليس و اسرائيل خودشان به شكست مفتضحانه فتنه اعتراف كرده اند.
گفتم: يكي از بت پرست ها از كاهن بت خانه پرسيد؛ آيا درست است كه براي بت ما هزار سال مثل يك دقيقه است. كاهن گوشش را جلوي دهان بت گذاشت و گفت؛ مي گويد بله درست است. يارو دوباره پرسيد؛ درست است كه هزار سكه برايش مثل يك سكه است، كاهن دوباره جواب داد بله همينطور است. يارو گفت؛ پس به او بگو يك سكه به من بدهد. كاهن به بت نگاه كرد و بعد سرش را تكان داد و گفت؛ مي گويد يك دقيقه صبر كن!

كارشناسان سياسي: تحريم هاي جديد هم عليه ايران بي فايده بوده است

سرويس سياسي-
كارشناسان و تحليلگران سياسي با اشاره به تحريم هاي اخير شوراي امنيت و اقدامات يكجانبه آمريكا و اتحاديه اروپا عليه ايران اعلام كردند اين تحريم ها هم مانند تحريم هاي قبلي هيچ تاثيري در روند رو به رشد برنامه هسته اي تهران نداشته است.
در همين رابطه، «ماكسيم شوچنكو» رئيس مركز مطالعات راهبردي مذاهب و سياست هاي جهان معاصر روسيه در مصاحبه با ايرنا گفت: آمريكا قصد دارد ميان ايران و روسيه نيز جدايي بوجود آورد و به همين دليل به شيوه هاي مختلف از جمله تشويق مسكو براي حمايت از تحريم تهران، اين هدف را دنبال مي كند.
كارشناس ارشد روس خاطرنشان كرد: پيوستن روسيه به تحريم هاي ضد ايراني، هيچ نتيجه مثبتي براي مسكو به همراه نخواهد داشت.
وي افزود: ايران شريك مهم روسيه است و نه تنها تهران بلكه مسكو هم بايد براي حفظ و توسعه مناسبات و همكاري هاي دوجانبه تلاش كند.
شوچنكو با بيان اينكه سران ايران در عزم خود براي ادامه برنامه ها در امر توسعه اقتصادي، صنعتي و فناوري هاي پيشرفته در عرصه هاي انرژي هسته اي و صنايع مهم مصمم هستند، گفت: تحريم و فشار بر سياست هاي ايران تاثيري ندارد.
وي گفت: ايران در سه دهه با وجود مشكلات و موانع ايجاد شده از سوي برخي قدرت ها و در راس آنها آمريكا، گامهاي بلندي براي توسعه خود برداشته است و با حفظ اين روند در آينده در رديف كشورهاي پيشرفته جهان قرار مي گيرد.
«تي يري كوويل» اقتصاددان فرانسوي نيز اقدام اتحاديه اروپا در وضع تحريم هايي خارج از چارچوب قطعنامه 1929 عليه ايران گفت: تحريم هاي جديد اتحاديه اروپا بيش از هر چيز يك اقدام تبليغاتي و داراي اين پيام است كه اتحاديه اروپا مي خواهد اتحاد خود را در مورد مسئله ايران نشان دهد و همچنين اينگونه جلوه گر سازد كه توانايي اين را دارد كه مانند آمريكا رفتار كند.
اين استاد دانشگاه هاي فرانسه در مورد تحريم بخشهاي نفتي و گازي با اشاره به اينكه ممنوع كردن سرمايه گذاري در اين بخش ها بيشتر مربوط به بلند مدت است در مورد نتيجه بخش بودن اين تحريم ها ابراز ترديد كرد و افزود: اين تحريم ها به هيچ وجه يك راه حل نيست و دشوار است كه پيشرفتي در اين زمينه به دست آيد.
يك نماينده پارلمان انگليس نيز با انتقاد از پيروي لندن از سياست هاي ضد ايراني آمريكا گفت: ما به جاي تحريم به شدت نيازمند گفت وگو با ايران هستيم.
«جرمي كوربن» نماينده حزب كارگر در مجلس عوام انگليس تصريح كرد:«ديويد كامرون» نخست وزير انگليس بايد درك كند كه ايران توافقنامه منع گسترش سلاح هاي اتمي را امضا كرده است.
وي افزود: با توجه به اينكه ايران اين توافقنامه را امضا كرده است، حق دارد كه از تكنولوژي صلح آميز هسته اي استفاده كند.
دكتر «ويل توماس» استاد تاريخ دانشگاه هاي آمريكا هم در اين باره معتقد است: دولت آمريكا بايد دريابد كه تحريم ايران نه تنها تاثيري ندارد بلكه در دراز مدت اثر كاملاً معكوس خواهد داشت.
وي افزود: به نظر من دولت آمريكا بايد ديپلماسي و سياست گفت وگو با جمهوري اسلامي ايران را در پيش بگيرد.
اين استاد آمريكايي تصريح كرد: البته به نظر مي رسد دولت آمريكا هم دريافته كه تحريم ها اثري ندارد.
توماس كه از اعضاي گروه ضد جنگ «گلوبال اكسچنج» است، اظهار داشت: متاسفانه اين اسرائيل است كه قسمت عمده سياست خارجي آمريكا را اداره مي كند.
استاد آمريكايي گفت: ما سلسله درسهايي را با عنوان «چرا از ما متنفر هستند» با همراهي گروهي از استادان آغاز كرده ايم كه درباره سياست هاي آمريكا بعد از جنگ جهاني دوم تاكنون است.
توماس اظهار داشت: عمده مردم آمريكا از دخالت هاي سازمان جاسوسي آمريكا در ايران خبر ندارند... يكي از دلايل آن حمايت بي چون و چراي (سردمداران آمريكا) از اسرائيل است.

وزير دفاع: هرگونه پرواز شناسايي خارجي در آسمان ايران با پاسخ محكم پدافند هوايي مواجه مي شود

سردار احمد وحيدي بر برخورد قدرتمندانه پدافند هوايي با هرگونه پرواز شناسايي خارجي در آسمان ايران تاكيد كرد.
وزير دفاع و پشتيباني نيروهاي مسلح درگفت وگو با فارس در خصوص انتشار برخي اخبار مبتني بر انجام طرحي از سوي آمريكا براي انجام پروازهاي شناسايي در آسمان كشورمان، اظهار داشت: بدون شك آنها همواره به دنبال جمع آوري اطلاعات از منطقه هستند و بيشترين تمركز را نيز بر روي ايران گذاشته اند اما بايد بدانند كه قرارگاه پدافند هوايي و نيز نيروي هوايي قدرتمند جمهوري اسلامي ايران اين آمادگي را دارند تا با هر تجاوزي با حداكثر قدرت برخورد كرده و مانع انجام چنين پروازهاي نابحقي شوند.
وحيدي در خصوص ساخت جنگنده جديد ساخت داخل نيز گفت: بايد توجه داشت كه ساخت جنگنده كار زمان بري است كه در برخي كشورها 10 تا 15 سال طول مي كشد اما ما اين كار را شروع كرديم و اميدواريم در سال هاي آينده جنگنده جديد ساخت داخل را به پرواز درآورده و به نيروهاي مسلح ارائه دهيم.
وي در بخش ديگري از گفت وگوي خود در خصوص خروج صنايع مرتبط با وزارت دفاع از پايتخت خاطرنشان كرد: خروج يك صنعت از پايتخت كار مشكلي است چرا كه مسئولين آن مي بايست در عين حال كه مسئوليت خود را در جهت توليد محصولات ادامه مي دهند، به فكر مهندسين، تكنسين ها، پژوهشگران و كاركنان خود نيز باشند و انتقال ابزار و ساختن زيرساخت ها نيز كار زمان بري است.
وزير دفاع تصريح كرد: البته ما اين كار را شروع كرديم و قصد داريم با حداكثر سرعت در خصوص خارج كردن صنايع مرتبط با وزارت دفاع از پايتخت اقدام كنيم.

باز هم نشد! حالا ديگرعلني بخوريد! (خبر ويژه)

تحريك برخي عناصر ميداني و دستگير شده آشوب به اعتصاب غذا راه به جايي نبرد و تحريك كنندگان مجبور شدند از اين عناصر بخواهند اين سناريو را دنبال نكنند!
طي هفته گذشته رسانه هاي وابسته به شبكه عنكبوت مدعي اعتصاب غذاي چند تن از افراد بازداشتي آشوب ها شده بودند اما به دنبال ناكامي در اين موج سازي، عبدالله نوري و ميرحسين موسوي و كروبي از آنها خواستند با اين بهانه كه پيام شما شنيده شد، به اعتصاب غذا پايان دهند حال آن كه شماري از اينها اساسا رنج گرسنگي را به خود نداده بودند. عبدالله نوري در ديدار خانواده يكي از عناصر بازداشتي گفته كه «ما به شما احتياج داريم، سلامت خودتان را بيش از اين به خطر نيندازيد». در اين ميان بيانيه مجعولي به امضاي حزب مشاركت از سبزها خواست كه در حمايت از دستگير شده ها روزه سياسي بگيرند و دويچه وله آلمان هم از قول بستگان يكي از اين افراد مدعي شد «ما اعتصاب را مي شكنيم و روزه مي گيريم.»
ادعاي روزه گرفتن از سوي جريان فتنه و آشوب در حالي است كه عناصر وابسته به اين جريان سال گذشته در حاشيه راهپيمايي روز قدس - آخرين جمعه ماه مبارك رمضان - اقدام به روزه خواري علني، نوشيدن آب و كشيدن سيگار كرده بودند و البته اين اقدام هماهنگي كاملي با خط كشيدن روي عبارت اسلام در شعار «جمهوري اسلامي» داشت.
احتمالا شرح حال منافقين سبز همين كلام طنز معروف در مطايبات اجتماعي باشد كه «نماز خواندن فلاني را نديده ايم اما روزه خوردنش را ديده ايم»! سايت صهيونيستي بالاترين كه از حاميان رسانه اي اصلي فتنه سبز محسوب مي شود، اخيرا به استقبال ماه مبارك رمضان رفته و اعلام كرد كه روزه زيانبار است و بنابراين مخاطبان در اين ماه نبايد روزه بگيرند!

32 سال حاكميت ديني خارچشم ديكتاتور ناكام (خبر ويژه)

سايت وابسته به ميرحسين موسوي، حضور دين در حوزه سياست و حاكميت طي 32 سال اخير و از جمله روزگار رهبري حضرت امام را «انحصار طلبانه» خواند و تاكيد كرد جنبش سبز ترجيح مي دهد «سياست پلورال» داشته باشد.
كلمه در اين نوشته دوره 32 ساله پس از انقلاب را حضور انحصار طلبانه توصيف مي كند و مي نويسد «گزينه سياست پلورال، مناسب ترين گزينه براي دفاع از حضور دين در ايران پسا انقلابي است». كلمه مدعي شد اين ديدگاه با ديدگاه سكولاريستي كه از خصوصي شدن دين دفاع مي كند متفاوت است، حال آن كه جريان سكولار-قائل به جدايي دين از سياست- نيز پلوراليزم را يكي از بنيان هاي فكري و سياسي خود قرار داده است. آنچه انحطاط فكري موسوي را در اين مقاله منتشره در سايت متبوع خود بيشتر نمايان مي كند، انحصارطلبانه معرفي كردن روزگار مديريت حضرت امام(ره) است و در واقع وي نشان مي دهد كه منظورش از انتشار اين مقاله -به روال عملكرد يك سال گذشته- صرفاً تخطئه روزگار پس از رحلت امام نيست بلكه وي اساساً با اصل حضور دين در عرصه سياست و نظام بخشيدن به آن مشكل پيدا كرده است. رويكرد ضدديني و ضد انقلابي موسوي باعث شده تا بارها جريان هاي لائيك و ضددين نظير سلطنت طلبان، چپ هاي الحادي، جبهه ملي و بهائيت از وي حمايت كنند.
تلاش جهت رسميت بخشيدن و حاشيه امنيت ساختن براي جريان هاي ضد دين و ضد انقلاب در پوشش پلوراليسم در حالي است كه قانون اساسي جمهوري اسلامي، سياست و حاكميت در جمهوري اسلامي را طي فصول و اصول مختلف خود، ذاتاً و مبنائاً «ديني» و «اسلامي» تعريف كرده است اما ظاهراً ادعاي اجراي بدون تنازل قانون اساسي از سوي فتنه گراني چون موسوي همان گونه كه قبلاً هم پيش بيني شده، صرفاً براي تداوم نفاق و امكان حركت دوزيستي صورت گرفته است.
سايت كلمه پيش از اين هم به هنگام مرگ حامد نصرابوزيد روشنفكر ملحد مصري كه قائل به تجربي و آميخته به خطا بودن قرآن بود و از عناصر مورد توجه روشنفكري التقاطي ضد دين به شمار مي رود، مطلبي پر از ستايش و تمجيد و همدردي منتشر كرد و اين در حالي بود كه ابوزيد از سوي مسلمانان مصر مرتد اعلام شده و به اروپا گريخته بود.
ذكر اين نكته هم خالي از لطف نيست كه اتهام انحصارطلبي بيش از هر كس و جرياني، به عملكردهاي موسوي و طيفي از جريان متبوع وي - چه در دهه اول انقلاب و چه در 15 سال بعدي- مي چسبد و البته عملكرد اين جريان و شخص موسوي طي يك سال اخير بيش از هر كس به تعابيري نظير ديكتاتوري، انحصار طلبي و تن ندادن به تكثر و رأي اكثريت نزديك است.

برنامه غني سازي ايران به جاي توقف بهبود يافته است (خبر ويژه)

دو سازمان تحقيقاتي غربي اعلام كردند جمهوري اسلامي به رغم تحريم ها روند غني سازي اورانيوم را بهبود بخشيده است. اين گزارش عملا ادعاي وقفه در برنامه اتمي ايران را كه پيش از اين از سوي برخي محافل غربي مطرح مي شد رد مي كند.
«موسسه علوم و امنيت بين الملل» و «مركز پژوهش هاي غرب در وين» اعلام كردند جمهوري اسلامي ايران به رغم مجازات ها و تحريم ها، با استفاده از تجهيزات جديد موفق شده روند غني سازي در نطنز را بهبود بخشد و آن را با كارايي بيشتري به انجام رساند. براساس اين گزارش ها برنامه هسته اي ايران شاهد پيشرفت بوده و ايران طرح خود را در اين زمينه گسترش داده است به نحوي كه با استفاده از تجهيزات اضافي بتواند اورانيوم را با غلظت بالاتري غني سازي كند.
گزارش اين موسسات تاكيد مي كند: ايران اكنون از يك مجموعه تازه از ماشين هاي سانتريفيوژ در تاسيسات نطنز بهره مي گيرد و به همين دليل توانسته روند غني سازي را بهبود بخشد و اين در حالي است كه چند ماه پيش اعلام كرده كه غني سازي را به سطح 20درصد- سوخت مورد نياز رآكتور تحقيقاتي تهران- مي رساند.
موسسه علوم و امنيت بين الملل بر روي وب سايتش گزارش كرد كه ايران اكنون از دومين «آبشار» سانتريفيوژها در تاسيسات پايلوت نطنز استفاده مي كند. استفاده از آبشار دوم اجازه مي دهد مواد بر جاي مانده، بسيار ساده تر به دستگاهها تزريق شود و به پتانسيل كاملشان دست يابند و به موثرتر شدن كار كمك كنند.
موسسه علوم و امنيت بين الملل افزود ايران اكنون از آبشار دوم در كارخانه پايلوت غني سازي سوخت در نطنز استفاده مي كند تا دورريزهاي آبشار اول را دوباره وارد چرخه كند.

تقسيم كار لائيك ها و نفاق جديد براي راه اندازي دو شبكه ماهواره اي ضد انقلاب (خبر ويژه)

گروهك هاي ضد انقلاب مقيم خارج با همراهي برخي بازيگران داخلي فتنه و با سازماندهي آمريكا و انگليس و برخي دولت هاي اروپايي، دو شبكه تلويزيوني راه مي اندازند. هر دو شبكه در خارج از كشور به ثبت رسيده اند اما در بين آنها نوعي تقسيم كار صورت گرفته تا يكي علناً اسلام و انقلاب را بكوبد و ديگري با تظاهر به اسلام و انقلاب، پروژه مشترك را تكميل كند.
يكي از اين شبكه ها قرار است توسط گروه تازه تأسيسي موسوم به بنياد ايران ندا راه اندازي شود و در كاليفرنياي آمريكا به ثبت رسيده است. 15 نفر موسسان اين بنياد شامل رضا علامه زاده، مهرانگيزكار (سلطنت طلب و همسر سيامك پورزند) كاظم علمداري، داريوش آشوري، مهران براتي، مهدي جامي (سردبير اخراجي راديو زمانه و همكار سابق بي بي سي)، رامين جهانبگلو، شهرنوش پارسي پور، محمدرضا نيكفر، آرش سبحاني، محبوبه عباسقلي زاده، محسن نامجو و چند روزنامه نگار و عكاس فراري هستند. برخي اعضاي اين باند سابقه مطلقاً ضدديني و لائيك دارند و با بدنام ترين محافل صهيونيستي و نومحافظه كار در آمريكا و انگليس همكاري داشته اند.
از سوي ديگر دور تكميل همين چرخه، سايت هاي «كلمه، سحام نيوز، جرس و امروز» اعلام كرده اند شبكه موسوم به «رسا»- كه سرقت نام يك خبرگزاري و رسانه داخلي است- ضمن ثبت در خارج راه اندازي مي شود. اين طيف برخلاف طيف قبلي ترجيح داده اند اسامي گردانندگان خود را كه در خارج اقامت دارند منتشر نكنند. اما از قرائن پيدا است كه موسوي و خاتمي و كروبي و برخي ديگر از بازيگران داخلي فتنه مايلند همان سناريوي شكست خورده شبكه صبا را با استفاده از حلقه لندن (جرس) و افزايش يادگيري ها اجرا كنند و در اين امر از برخي همكاران بي بي سي، صداي آمريكا، راديو فردا، راديو زمانه، روزنت و گويانيوز استفاده نمايند.
شايان ذكر است در بيانيه منتشره از سوي هر دو طيف ادعا شده كه رسانه هاي مذكور مستقل از سياستگذاري و كمك مالي خارجي خواهد بود و تنها از سوي كمك هاي مردمي تأمين هزينه خواهند شد. اين در حالي است كه به عنوان مثال هنوز معلوم نيست 400 هزار دلاري كه دولت اصلاحات براي شبكه صبا پرداخت كجا رفته است.
مهدي جامي درباره تأمين مالي رسانه مورد نظرشان به دويچه وله گفت: واقعاً در بين اپوزيسيون خارج كشور، مسئله مالي وجود ندارد و پول بسيار است. ما بنياد خود را در كاليفرنيا به ثبت رسانديم و 2 تا 3 هفته ديگر نشستي را در لندن برگزار خواهيم كرد.
رضا علامه زاده فيلمساز ضد انقلاب هم كه در جريان سناريونويسي شكنجه و تجاوز، در خدمت بي بي سي انگليس قرار داشت، درباره استقلال شبكه مورد نظر به راديو فرانسه گفت: ما دنبال عدم وابستگي هستيم و حركات خود را ادامه جنبش مشروطيت مي دانيم!
بي بي سي هم از قول كاظم علمداري سخنگوي بنياد ايران ندا گفت: رسانه مورد نظر رسانه اي مردم نهاد است. ما فراتر از جنبش سبز- كه آن را يكي از اركان اصلي جنبش مدني و دموكراسي خواهي مي دانيم- حول و حوش نيازمندي هاي دموكراتيك جامعه ايران عمل خواهيم كرد. ما يك نهاد غيرانتفاعي هستيم(!).
در همين حال گفته مي شود شبكه رسا در ديلي نيوز آمريكا به ثبت رسيده و از حمايت هاي مالي، اطلاعاتي و فناوري وزارت خارجه آن كشور بهره مي برد. اين شبكه به همراه شبكه وابسته به ايران ندا قرار است مديريت پشت پرده آمريكايي و ظاهري ايراني داشته باشند كاري كه پيش از اين راديو زمانه، بي بي سي و راديو فردا و سرانجام جرس در پيش گرفتند اما به سرعت لو رفتند و ماهيت آمريكايي و انگليسي خود را لو دادند.
نكته جالب درباره شبكه رسا صدور منشوري است كه در بند 7 آن ادعا شده «رسا اجراي قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران برپايه قرائت دموكراتيك و حقوق بشري در جهت احياي آرمان هاي اصول انقلاب را مبناي فعاليت خود مي شمارد» و اين در حالي است كه اصل تشكيل چنين شبكه اي آن هم با ثبت در آمريكا و مديريت غربي نقض صريح قانون اساسي است. فتنه گران تحت الحمايه آمريكا و انگليس و اسرائيل، براي رد گم كني، آيه 29 سوره احزاب (الذين يبلغون رسالات الله...) را بر صدر منشور منتشره نشانده اند. صادركنندگان اين منشور مدعي اسلام رحماني، پذيرش تكثر و مخالفت با انحصارطلبي شده اند.

هافينگتون پست: مقاومت ايران دولت اوباما را دچار چنددستگي كرده است (خبر ويژه)

نشريات آمريكايي با سردرگمي و نااميدي به سياست مهار ايران از طريق تحريم هاي اقتصادي مي نگرند.
روزنامه وال استريت ژورنال در ارزيايي تحريم ها نوشت: ايران تحت فشار است اما مسئله اينجاست كه بعيد به نظر مي رسد اين فشارها سران ايران را مجبور به رها سازي برنامه هسته اي كند. اگر برخي شركت ها در غرب وادار به محدود كردن تجارت خود با ايران شده اند ولي حالا بقيه شركت ها در تلاشند تا جاي آنها را پر كنند.
اين روزنامه همچنين با اشاره به ارتباط تحريم ها و حمايت از جريان اپوزيسيون نوشت: آمريكا احتمالا بايد كار بيشتري وراي اين تحريم ها براي حمايت از اپوزيسيون شجاع سبز انجام دهند. اين جريان از لحاظ فناوري ارتباطات مثل تلفن هاي ماهواره اي، خدمات آبونمان ماهواره و كارت هاي «ال ان»- كارت هاي تغييردهنده سيگنال هاي اينترنت كابلي به اينترنت بي سيم- در شرايط بدي قرار دارد. اگر اوباما زماني را هم به ملاقات اپوزيسيون جمهوري اسلامي در مقر رياست جمهوري اش اختصاص دهد، اين امر هم به ادعاهاي اخلاقي كمك مي كند و هم پيغام مخالفتي به حاكمان ايران است.
روزنامه هافينگتون پست از زاويه ديگري به موضوع تحريم ها پرداخت و نوشت: اوباما سال گذشته دو نامه محرمانه به آيت الله خامنه اي رهبر ايران نوشت كه تكرار سياست دولت ريگان بود يعني به جاي ارتباط مستقيم با جمهوري اسلامي به عنوان يك سيستم، سعي داشت به طور منفرد با مقامات ايران وارد مذاكره شود. اين كار اوباما با استقبال رهبري و رئيس جمهور ايران مواجه نشد. اين اقدام تلاشي براي دور زدن دولت ايران بود.
به نوشته اين روزنامه «اوباما اين بار از طريق رسانه ها به ايران علامت مي دهد. او اين هفته از طريق خبرنگاران خواستار مذاكره شد اما آيا از اين طريق مي توان به ايران پيام مذاكره داد؟ حتي برداشت خبرنگاران واشنگتن پست، آتلانتيك و اكونوميست هم از اظهارات اوباما متفاوت بود. آنها هم مي گويند اين پيام بايد مستقيم به ايران ارسال شود».
هافينگتون پست مي نويسد: استنباط ايگناتيوس تحليلگر واشنگتن پست و تعداد ديگري از روزنامه نگاران از حرف هاي اوباما اين بود كه تحريم ها تاثيراتي در مقامات ايراني گذاشته و كاخ سفيد لرزش هايي را حس كرده است. به عنوان مثال يكي از مقامات رسمي عالي رتبه آمريكايي، اعتصاب برخي بازاريان در ماه گذشته را نشانه اي از تاثير اين تحريم ها دانسته است. اما به اعتقاد نويسندگان، اين موضوع نشانه ديگري از بدفهمي مقامات آمريكايي از مسائل داخلي ايران است، چرا كه ماجراي بازار، مقاومت گروهي از تاجران در برابر قانون افزايش ماليات بردرآمد بود و بنابراين نمي توان گفت كه آن ها در نتيجه تحريم به اپوزيسيون پيوسته اند.
هافينگتون پست با دعوت اوباما به كنار آمدن با ايران هسته اي و جست وجوي راه هاي تضمين عدم انحراف اين برنامه نوشت: ايران پيشنهاد آژانس و آمريكا براي مبادله سوخت هسته اي را پذيرفت، اما دولت آمريكا تحت فشار اسرائيل و فشارهاي داخلي، پيشنهاد محمد البرادعي به ايران درباره مبادله سوخت را به پيشنهاد «ادامه بده يا تسليم شو» تبديل كرد كه مورد اعتراض خود آقاي البرادعي قرار گرفت. آمريكا با خودداري از مذاكره و مبادله سوخت، اين بهانه را به تهران داد كه برنامه غني سازي اورانيوم با غلظت بالا را كه دقيقاً از فوريه 2010 شروع كرده، از سر گيرد. اين دولت اوباما بود كه در مورد بيانيه تهران خلف وعده كرد و با اين كار به تحريم هاي جديدي كه سرانجام در ماه ژوئن تصويب شد، شتاب بخشيد. بنابراين ايران حق خود مي داند كه به غني سازي 20 درصدي ادامه دهد. مقامات ايراني دايم بر اين نكته تاكيد مي كنند كه پذيرش غني سازي مراقبت شده در ايران، امكانات تازه اي براي حل مناقشات هسته اي ايران باز مي كند. اما دولت اوباما بر سر مسئله هسته اي از درون تقسيم شده است. اگر آقاي اوباما در نهايت آمادگي اين را داشته باشد كه رهبري واقعي خود بر سر اين موضوع را نشان دهد و غني سازي نظارت شده ايران را بپذيرد، او مي تواند با قبول يك معامله هسته اي كه منع گسترش سلاح هاي هسته اي را مدنظر داشته باشد، روابط با جمهوري اسلامي را در مسير مثبت تري قرار دهد.