كودكان كم مو

كم مويي كودكان مي تواند علل متعددي داشته باشد. با توجه به اينكه سوءتغذيه يكي از علل عمده كم مويي در كودكان است بنابراين كمبود پروتئين و ويتامين مهم ترين بخش تغذيه كودكان در رشد مو محسوب مي شود.
جگر گوساله، جوانه گندم، تخم مرغ، شير، ماهي و حبوبات، منابع كاملي از پروتئين ها به شمار مي روند. در ميان خانواده ويتامين ها، ويتامين هاي E، C و A و يد از اهميت بيشتري در رشد موي كودكان برخوردارند.
شلغم، كلم و بادام زميني را ذخاير ارزشمندي يد است سبزيجات و ميوه جات، آجيل و دانه هاي خوراكي نيز داراي ويتامين هاي E، C و A هستند.
مواد معدني مانند سيليس، كلسيم و آهن از جمله مواردي هستند كه مانع از ريزش مو مي شوند. سيليس در جو خام، پوست سيب زميني، فلفل سبز، خيار و جوانه حبوبات به وفور يافت مي شود.
برگه ميوه ها، آب آلبالو، جگر، گوشت، اسفناج، تخم مرغ، خرما و كشمش نيز از منابع غني آهن است. شير نيز به عنوان مهم ترين منبع تأمين كننده كلسيم در بدن افراد محسوب مي شود.
در ادامه بررسي روند كم مويي كودكان، وسواس كندن مو، استرس و دلواپسي، كم خوابي، شيمي درماني و بيماري هاي سيستم ايمني از ديگر علل كم مويي و با كچلي كودكان عنوان شده است. در كچلي معروف به «آلوپشي آرآنت» موضعي كه ريزش مو به صورت مقطعي در ناحيه سر و يا ابرو بروز مي كند، انگل ها و يا كمبود ويتامين علت بروز عنوان شده است كه با تغذيه مطلوب جايگزين مي شود.
چنانچه اين بيماري موجب ريزش همه موهاي بدن شود، غير قابل بازگشت است.
از نظر پزشكان ريزش اوليه موي نوزادان كاملاً طبيعي است در شيرخواران نيز ضعيف بودن ريشه موي ناحيه پشت سر به علت سايش با بالش دچار ريزش مي شود كه اين موضوع نيز قابل بازگشت است.
عفونت ها و قارچ ها از ديگر عوامل ريزش موضعي مو مي باشد كه در اين شرايط، درمان سريع و به موقع، مشكل را برطرف مي كند و تأخير در درمان ممكن است كه كچلي موضعي را به دنبال داشته باشد.
شامپو تأثيري در رشد يا ريزش مو ندارد
متخصصان پوست عوامل ارثي و ژنتيكي را شايع ترين علت ريزش مو مي دانند و به گفته آنان با تجويز داروهاي خاص مي توان از ريزش موي ناشي از عوامل ارثي جلوگيري كرد اما هيچ درمان قطعي براي ريزش موي ارثي وجود ندارد.
رويش و ريزش تعدادي از موهاي سر را در مدت زمان خاص طبيعي است. به طور طبيعي 90درصد موي سر افراد در تمام طول عمر در فاز رويش و 10درصد آن در حال ريزش است.
ريزش بيشتر از صد تار مو در روز زنگ خطري براي ريزش مو است. افرادي كه دچار ريزش هاي ناگهاني مو به ميزان بيشتر از صد تار مو در روز مي شوند بايد به پزشك متخصص مراجعه كنند.
عوامل ژنتيك و هورموني شايع ترين علت ريزش موي سر است. اين نوع ريزش مو از سنين 20سالگي به بالا شروع مي شود و به طور دقيق مشخص نيست كه چرا ريزش موي ناشي از عوامل ژنتيك در برخي از افراد در سنين پايين و در برخي در سنين بالا اتفاق مي افتد.
مي توان با تجويز برخي داروهاي خاص از ريزش موي ناشي از عوامل ارثي پيشگيري كرد، اما هيچ درمان قطعي براي كنترل اين عارضه وجود ندارد.
بيماري ها و مصرف داروهاي خاص از ديگر علل ريزش مو است. بيماري هاي فقر آهن، فقر اسيدفوليك، حاملگي و زايمان، جراحي ها، بيهوشي، كم كاري و پركاري تيروئيد و در نهايت مصرف برخي داروهاي خاص منجر به ريزش مو مي شود كه در اين موارد با درمان بيماري، رشد مو به حالت طبيعي خود برمي گردد.
عوامل رواني از علل ديگر ريزش موي سر است. در اين نوع ريزش، تكه هايي از موي سر و ريش افراد به طور ناگهاني مي ريزد و استرس مي تواند اين نوع ريزش را تشديد كند اما علت اصلي اين نوع ريزش مشخص نيست2.درصد از افراد جامعه دچار ريزش موي ناشي از علل فكري هستند، كه به جز در 5درصد موارد، با تجويز يك سري داروهاي خاص مي توان ريزش موي ناشي از عوامل فكري را درمان و برطرف كرد.برخي ريزش هاي مو ناشي از عوامل پوستي مانند قارچ، سوختگي و ساير بيماريهاي پوستي است كه مي توان با درمان اين بيماري ها ريزش مو را برطرف كرد.
تعويض شامپو تأثيري در رشد مو يا توقف ريزش مو ندارد. بسياري از افراد تصور مي كنند مي توانند با تعويض مداوم شامپو رشد مو را زياد و از ريزش آن جلوگيري كنند در صورتي كه اين اقدامات به هيچ عنوان مؤثر نيست.
متأسفانه بسياري از افراد جامعه در رژيم هاي غيراصولي خود نياز مو به مواد غذايي پروتئيني، ميوه جات و سبزيجات جهت رشد طبيعي آن را در نظر نمي گيرند و اين امر باعث ريزش شديد موي سر در اين افراد مي شود.

بچه ها را تنها نگذاريم

باز نگه داشتن پل ارتباطي ميان كودكان و والدين فوق العاده مهم است. ما از كودكانمان مي خواهيم تا افكار و احساساتشان را با ما در ميان بگذارند، تا بتوانيم آن ها را درك كنيم و در بحران هاي زندگي به ياري آنها برخيزيم. انتظار داريم به جاي آنكه واكنش منفي نشان دهند احساسات خود را به طور مناسبي بيان كنند، به حرف ما گوش كنند و كاري را كه از آنها مي خواهيم انجام بدهند.
بچه ها به طور غريزي نمي دانند كه افكار و احساساتشان را چگونه بايد بيان كنند. همچنين به طور خودكار آماده گوش دادن به دستورات و پيروي از آنها نيستند و براي انجام اين مسئوليت ها بايد آموزش ببينند. والدين در اغلب موارد مجبورند روش هاي ارتباطي خود را بهبود ببخشند. در اين باره به نكات زير توجه كنيد:
¤ با ملايمت حرف بزنيد و يك نتيجه حقيقي را دنبال كنيد. به خاطر داشته باشيد همه چيز در صحبت كردن نيست و همه مشكلات رفتاري را نمي توان با گفت وگو حل كرد. كودكان بايد محدوديت هاي رفتارشان را بدانند و معمولا فقط توضيح دادن به آنها كافي نيست.
¤ رويه خود را با سن و ميزان بلوغ كودك متناسب كنيد.
اشتباه بزرگي كه والدين مرتكب مي شوند اين است كه در مورد مشكل زياد صحبت مي كنند و روش هاي ارتباطي خود را زودتر از موعد (نسبت به سن كودك) به كار مي بندند و از كلماتي استفاده مي كنند كه كودك معني آنها را نمي فهمد.
كودكان و نوجوانان به روشهاي تدبيري بهتر پاسخ مي دهند تا جملات سنگين و بي انتها.
سعي كنيد با بالغ شدن فرزند خود بر عمق ارتباطات بيفزاييد و از واكنش هاي منفي بكاهيد.
والديني كه هميشه سعي كرده اند در تربيت فرزند خردسالشان از توضيح و دليل استفاده كنند اغلب به اين نتيجه مي رسند كه با بزرگ تر شدن كودك نه تنها مشكل حل نمي شود بلكه بدتر هم مي شود زيرا وقتي كودك به مرحله اي از رشد عقلي مي رسد كه بتواند همچون يك فرد بالغ عمل كند والدين مي كوشند تا واكنش هاي قوي به او آموزش دهند اما اين كودك بالغ كه فقط به توضيح و دليل عادت كرده است در برابر محدوديتهاي جديد حتي بيشتر از يك نوجوان عادي طغيان مي كند.
در نتيجه بهتر است در مورد كودكان كم سن و سال بيشتر از مديريت و در مورد كودكان بزرگتر از ارتباط استفاده شود.
چگونه به حرفهاي كودك گوش دهيم؟
1- به زبان رفتار گوش دهيد: كودكان پس از چيره شدن به زبان گفتار مي كوشند از طريق رفتار با آنها ارتباط برقرار كنند.
كودكان بزرگتر و نوجوانان به طور شفاهي ارتباط برقرار نمي كنند و در بيشتر موارد كه تحت فشار قرار مي گيرند، يا با آنها مخالفت مي شود احساسات خود را بروز مي دهند.
وقتي كودك رفتار جديدي را نشان مي دهد ممكن است مربوط به يك مرحله خاص سني نباشد و قصد گفتن چيزي را به شما داشته باشد.
براي چند لحظه خود را جاي كودك بگذاريد و سعي كنيد هدف او را از بروز چنين اعمالي كشف كنيد و سپس در مورد آن اهداف با او صحبت كنيد.
2- براحساسات برچسب بزنيد: روند آموزش تشخيص و بيان احساسات به يك كودك به تمرين و تكرارهاي زيادي نياز دارد. تشخيص دادن احساسات مهارتي است كه به ظرافت نياز دارد پس صبور باشيد.
3- تمام توجه تان را به او جلب كنيد: به بقيه افراد خانواده بگوييد كه مزاحم نشوند. به يك جاي خلوت و ساكت برويد و طوري رفتار كنيد كه انگار تا ابد مي خواهيد گوش كنيد. همان قدري كه براي دوستان خود كه براي مشورت نزد شما آمده اند وقت مي گذاريد براي كودكان خود نيز وقت بگذاريد.
4- سرصحبت را باز كنيد:
گاهي شروع صحبت براي كودكان مشكل است.
سر صحبت را با جملاتي مانند (خب چي شده؟، بگو از چي ناراحتي؟) باز كنيد. هرچه اين جملات اختصاصي تر باشد موثرترند. اگر كودك نمي خواهد در مورد موضوعي صحبت كند به او القا كنيد كه آزاد است و مي تواند در فرصت ديگري اين كار را انجام دهد.
5- به كودك اجازه صحبت كردن بدهيد: افراد بالغ معمولا تمايل دارند راه حل هايي پيشنهاد دهند و حتي براي كودكان نطق كنند، در برابر اين وسوسه ها مقاومت كنيد.
6- فقط گوش كنيد! سعي كنيد حرف هاي كودك را به خودش برگردانيد تا شما را با بخش بيشتري از احساساتش شريك كند. از شيوه گوش كردن فعال يعني تكرار يا تفسير آنچه كودك به شما گفته است را به كار گيريد. با پاسخ هاي كودك پيش برويد و بيشتر يك دوست دانا باشيد تا يك پليس كنجكاو. توجه داشته باشيد شما در حال مشاهده دنيا از ديد كودك هستيد نه لزوما واقعيتي كه اتفاق افتاده است. از هر روشي زياد استفاده نكنيد اگر همه جملات كودك را تكرار كنيد يا مطلب زيادي از او بپرسيد ممكن است خسته و آزرده خاطر شود.
7-بگذاريد كه كودك حس كند كه شما از درد دل كردن او خوشحاليد: وقتي در مورد مشكلات زندگي اش با شما صحبت مي كند بگذاريد حس كند كه شما احساس خوبي نسبت به اين كار داريد.
چگونه با كودك خود صحبت كنيم؟
1- مجبورش كنيد به چشم هايتان نگاه كند: حواس كودكان به آساني پرت مي شود اطمينان حاصل كنيد كه هنگام صحبت كردن به شما نگاه مي كنند شايد اين مهمترين عامل در پيروي كودك از دستورات يا گوش دادن به شما باشد. اگر كودكتان با نگاه كردن به چشمان شما مي ترسد يا احساس راحتي نمي كند به او بياموزيد تا به دهان يا تمام صورت شما نگاه كند.
گاهي براي جلب توجه كودك لازم است تماس جسمي با او داشته باشيد. به آرامي دستتان را روي شانه اش بگذاريد... فقط گاهي از اين روش استفاده كنيد و بكوشيد به استفاده از آن عادت نكنيد.
براي كودكان بزرگ تر هر چيزي بيش از يك اشاره كوچك با دست بر شانه اش ممكن است به جاي جلب توجه به يك رويارويي بدون ثمر بينجامد.
وقتي كودك هنگام صحبت كردن به شما نگاه مي كند براي اين كار او را تشويق كنيد و بگذاريد بداند كه از او راضي هستيد بعدها در صورتي كه علاوه بر نگاه كردن به شما، از دستورات نيز پيروي كرد، او را تحسين كنيد.
2- آرام ولي محكوم صحبت كنيد: اگر معمولا هنگامي كه كاري از كودكتان مي خواهيد صدايتان را بلند مي كنيد كودك مي آموزد تا هنگامي كه صدايتان را به حداكثر نرسانده ايد به شما بي توجهي كند.
3- از جملات پرسشي اجتناب كنيد: اگر در مورد چيزي كه مي خواهيد كودكتان انجام دهد سؤالي در ذهن نداريد از جملات قاطع استفاده كنيد تا دقيقا بداند چه كار بايد بكند و به علاوه آن را چه موقع، كجا و چگونه انجام دهد.
4- با جملات ساده صحبت كنيد: از كلماتي كه كودك آن ها را نمي فهمد استفاده نكنيد. ساده و روشن حرف بزنيد. پرچانگي نكنيد. دستورات و توضيحات طولاني ممكن است باعث فراموش شدن بخش هاي اصلي صحبتتان شود. نوجوانان براي به ياد آوردن سر نخ هاي اطلاعات شفاهي توانايي محدودي دارند. گفتگوهاي كوتاه و ساده همراه با يك عكس العمل طبيعي بهتر از يك سخنراني طولاني، درك و به خاطر سپرده مي شود.
5- احساستان را به كودك بگوييد: بدون آنكه مستقيم از كودك انتقاد كنيد به او بگوييد در مورد اعمال و رفتارش چه احساسي داريد. اگر از جملاتي استفاده كنيد كه به جاي كودك به خودتان اشاره كند مي توانيد از انتقاد، سرزنش يا حمله كردن به كودك بپرهيزيد، همچنين احساستان را به طور مؤثر بيان كنيد.

ويژگي هاي يك آموزگار خوب

خانم «الف» مي گويد: «من در زمان كودكي يك آموزگار رياضي داشتم كه اين درس دشوار را به يك درس شيرين، سرگرم كننده و خوشايند تبديل كرده بود به طوري كه برخي از شب ها براي انجام تكاليف رياضي لحظه شماري مي كردم!»
در واقع آموزگاران موفق بايد داراي ويژگي هاي زير باشند:
1- شور و اشتياق: بدون شور و اشتياق نمي توان يك آموزگار خوب بود. آموزگاري كه موضوع درسي خود را دوست ندارد، نمي تواند انتظار داشته باشد دانش آموزان به آن درس علاقه پيدا كنند.
هر چند بيشتر آموزگاران اين ويژگي مثبت را دارند ولي بهتر است بر اهميت اين موضوع تاكيد شود. مطمئنا وقتي شاگردان مي بينند كه آموزگار بدون كوچك ترين علاقه اي به تدريس مي پردازد دچار سردرگمي مي شوند. هرگز از نشان دادن شور و اشتياق خود نهراسيد!
2- خلاقيت: با توجه به مشخص بودن چارچوب تدريس، داشتن خلاقيت كار بسيار دشوار و در عين حال مهمي است.
بدون ترديد اگر يك آموزگار در چارچوب موجود عمل كند آموزگار خوبي است ولي يك آموزگار بزرگ نيست! براي رسيدن به اين هدف وجود خلاقيت لازم است. آموزگار بايد خود را به تكنيك هاي گوناگون مجهز كند و براي حل مشكلات آمادگي كافي داشته باشد.
3- انعطاف پذيري: زندگي دانش آموزان نيز همانند آموزگاران بسيار پيچيده است. حتي سنگ هم روزي در هم مي شكند! وقتي يك دانش آموز با استعداد در امتحان خود نمره ضعيفي مي گيرد آموزگار بايد از خود انعطاف نشان دهد. آموزگار بايد براي كمك به شاگردان خود آماده باشد، در غير اين صورت آنها به وي مراجعه نخواهند كرد. يادتان باشد آموختن توقف پذير نيست و شما هم بايد همينطور باشيد.
4- استقلال : آموختن نيز همانند خود زندگي در قالب نمي گنجد. غالبا آموزگاران از عدم حمايت مديريت مدرسه و همكاران خود گله و شكايت مي كنند ولي جواب ما به آنها اين است: حتي اگر شما تنها آموزگاري هستيد كه به انضباط اهميت مي دهيد دلسرد نشويد. دست تنها بودن احساس ناخوشايندي است اما گام به گام پيش برويد.
5- ارتباط برقرار كردن: اطلاعات نمي تواند بدون يك ارتباط مستحكم منتقل شود. يك آموزگار بايد با تك تك شاگردان خود ارتباط سازنده برقرار كند.
آموزگار به عنوان واسطه انتقال معلومات بايد رابطه موثري با شاگردانش داشته باشد.
در مورد علائق دانش آموزان خود اطلاعات لازم را كسب كرده و ميان اين مسئله و موضوعات درسي ارتباط برقرار كنيد.
آموزگاران عزيز! براي موفق شدن بايد با عشق و علاقه دست به كار شويد. سعي كنيد علائق مشتركي با شاگردانتان بيابيد و از اين مسأله براي ارتباط با آنها استفاده كنيد.
همان طور كه گفتيم يك آموزگار خوب بايد داراي ويژگي هاي فوق باشد.
به هر حال دانش آموزان تنها افرادي هستند كه مي توانند يك آموزگار موفق را تشخيص دهند.
اميدواريم آموزگاران محترم با مطالعه اين مقاله در مورد ميزان موفقيت خود قضاوت كرده و در راه دارا بودن تمام ويژگي هاي مزبور تلاش نمايند.
ترجمه از آذر شايان

5 راه براي مقابله با اضطراب

به اندازه كافي بخوابيد، بخوريد و ورزش كنيد. آيا مي خواهيد كه ذهن و جسمتان احساس آرامش و قدرتي كند كه حس كنيد تمام بالا و پايين هاي زندگي را حريفيد؟
اغلب همه افراد با اضطراب آشنا هستند، گاهي عصبي شده و دچار تنش ها و استرس مي شوند. اينجا به 5 راه براي مديريت آنها مي پردازيم:
1- در تمدد اعصاب استاد شويد. همه ما فكر مي كنيم كه مي دانيم چطور آرام شويم. ولي آرام كردن خود با تلويزيون و يا كامپيوتر كارآمد نيست. (بسته به كاري كه مي كنيد و يا برنامه اي كه مي بينيد حتي ممكن است بيشتر تحريك كننده باشد) همينطور به كمك الكل، داروها و تنباكو (دخانيات). اين ها ممكن است به ظاهر تسكين دهنده باشند ولي در واقع چيزي جز يك آرامش كاذب براي شما ندارد كه اين آرامش نيز كاملا موقتي است. چيزي كه واقعا براي آرامش نياز داريد، استفاده از يك تكنيك تمدد اعصاب است مانند نفسهاي عميق، و يا يوگا كه به روي ذهن تأثير فيزيكي دارند. براي مثال نفس عميق كمك مي كند كه يك عصب اصلي كه از ديافراگم به مغز متصل است، پيامي بفرستد كه به شما حس راحتي و شل شدن مي دهد.
2- به اندازه كافي بخوابيد، بخوريد و ورزش كنيد. آيا مي خواهيد كه ذهن و جسمتان احساس آرامش و قدرتي كند كه حس كنيد تمام بالا و پايين هاي زندگي را حريفيد؟ مقداري كه بدنتان نياز دارد بخوابيد، نه بيشتر و نه كمتر. خوب بخوريد: از ميوه و سبزيجات استفاده كنيد. پروتئين هاي بدون چربي و به طور كلي غلات را جدي بگيريد. غلات يك منبع انرژي تدريجي هستند (به جاي انرژي زاهاي سريع با استفاده از مقدار زيادي شكر و كافئين). و ورزش را هرگز فراموش نكنيد. ورزش باعث مي شود اكسيژن به تك تك سلول هاي بدن برسد، مغز و بدن در بهترين وضعيت عمل كنند.
3- با ديگران ارتباط برقرار كنيد. با دوستان، يا خانواده خود وقت بگذرانيد. فعاليت هاي برنامه ريزي شده عالي اند و در كنار آنها بيرون رفتن و گشت زدن نيز همين طور. در ارتباط بودن با افرادي كه به آنها احساس نزديكي مي كنيم و همچنين تفريح و كار با آنها باعث مي شود دوستيمان قوي تر شود در نتيجه ما هم احساس امنيت كنيم و بدانيم كه پشتيبان داريم. و آن حس شادي و مشترك بودن كه همراه آن مي آيد به ما اجازه مي دهد زندگي شادتري داشته و كمتر درباره اتفاقات اطرافمان نگران شويم. اگر احساس نگراني مي كنيد و عصبي هستيد در موردش با افرادي كه مي دانيد گوش شنوايي دارند صحبت كنيد. اين باعث مي شود احساس كنيد درك شده ايد و قادريدبهتر به مقابله با مشكلاتتان بپردازيد. بدانيد كه همه اين احساسات را تجربه مي كنند و شما تنها نيستيد.
4- با طبيعت ارتباط برقرار كنيد. بيرون رفتن براي قدم زدن در پارك، كوهنوردي يا جنگل نوردي به هر كس كمك مي كند تا به آرامش دروني رسيده و ذهنش ثابت شود. (جايي را انتخاب كنيد كه در آن احساس امنيت مي كنيد تا بتوانيد آرام شويد و از اطراف خود لذت ببريد.) قدم زدن، كوهنوردي، دوچرخه سواري و يا راه رفتن روي برف هم ورزش به حساب مي آيند و هم يك روش تمدد اعصاب عالي. حال در اين ميان يك دوست يا يكي از اعضاي خانواده را دعوت كنيد تا همراه شما باشد تا اثر اين تمدد اعصاب دو چندان شود.
5- مثبت فكر كنيد، يك راه عالي براي اينكه ذهنمان را از چيزهاي نگران كننده دور نگه داريم اين است كه به چيزهاي خوب، زيبا و مثبت فكر كنيم. به خودتان اجازه دهيد كه خيال پردازي كنيد و آرزو كنيد كه بهترين چيزها اتفاق بيفتد.

رژيمي مناسب مزاج شما

تعادل در غذاخوردن عاملي براي سلامتي، افزايش طول عمر و اميد به زندگي است. افرادي كه تمايل به افزايش و يا كاهش وزن دارند بايد به صورتي سالم و صحيح غذا مصرف كنند و از رژيم غذايي مناسبي برخوردار باشند. بنابراين براي كاهش يا افزايش وزن نيازي به مصرف انواع داروهاي گياهي و شيميايي نيست و بهتر است روش هايي را براي تعادل وزن انتخاب كنند كه عوارضي نداشته باشد.
هر فرد متناسب با مزاج خود از رژيم غذايي خاصي پيروي مي كند و با شناسايي مزاج خود بهتر مي تواند از رژيم غذايي مناسب بهره ببرد. افراد از نظر مصرف موادغذايي دو نوع مزاج سرد و گرم دارند كه ميل و رغبت هريك به غذا متفاوت است.
افراد گرم مزاج تمايل به خوردن غذاهايي سرد و داراي زنجيره غذايي سبك مانند ماست، دوغ و لبنيات و نان هاي بدون سبوس دارند. افراد سرد مزاج نيز به خوردن غذاهاي گرم به ويژه مربا، خرما و شيريني جات تمايل دارند.
افراد گرم مزاج داراي اندامي لاغر و كشيده و داراي چهره تيره هستند. غده تيرويد آنها فعال بوده و فعاليت اعصاب سمباتيك آنها بيشتر است. افراد سردمزاج نيز داراي قدي كوتاه و اندامي چاق بوده و چهره اي سفيد دارند. افراد گرم مزاج در مقايسه با افراد سردمزاج زمستان را بهتر تحمل مي كنند و تابستان را نمي توانند تحمل كنند.
بهتر است افراد متناسب با مزاج خود غذا مصرف كنند؛ چرا كه اگر خلاف آن عمل كنند تعادل غذايي را برهم زده و درنهايت باعث بروز بيماري هاي متعدد مي شوند.
افراد چاق براي لاغرشدن بايد كيفيت رژيم غذايي خود را به طرف غذاهاي گرم ببرند و از مصرف چربي ها، كربوهيدرات ها و موادغذايي با زنجيره سنگين خودداري كنند. گرم مزاج ها نيز براي افزايش وزن خود بايد به مصرف غذاهاي سرد سوق داده شوند.
افراد گرم مزاج اگرچه ممكن است موادغذايي زيادي را مصرف كنند اما به دليل سوخت و ساز زياد معمولا داراي اندامي لاغر هستند. همچنين روش خوردن غذا تأثير مهمي در شرايط بدني دارد؛ چرا كه در سوخت و ساز بدن تعادل ايجاد مي كند.

شنا در دوران بارداري

يافته هاي يك پژوهش انجام شده در كشور نشان مي دهد: مادراني كه در دوران بارداري در كلاس هاي آكواژيمناستيك (نوعي حركات ورزشي در آب) شركت كرده اند تا دو برابر كمتر از سايرين به سزارين نياز داشتند.
دكتر نيلوفر معتمدي اين پژوهش را با عنوان «بررسي اثر شنا در آب بر سهولت و نتايج زايمان طبيعي در زنان باردار (حاملگي بار اول) انجام داده است.
در اين پژوهش 146 خانم باردار طي سال هاي 1389 تا 1390 كه در بخش آكواژيمناستيك شركت داشته اند، مورد بررسي قرار گرفته اند.
آكواژيمناستيك، مجموعه حركات ورزشي است كه با هدف توانمندسازي زنان باردار و منطبق با فيزيولوژي بدن مادران باردار طراحي و در آب گرم انجام مي شود.
به گفته دكتر معتمدي 73 نفر از زنان باردار مراجعه كننده به بيمارستان طي مدت بارداري در بخش آكواژيمناستيك به تمرين هاي ورزشي پرداختند و 73 نفر در اين كلاس ها مشاركت نكردند.
يافته هاي اين پژوهش بيانگر آن بود 53 درصد شركت كنندگان در كلاس هاي آكواژيمناستيك به روش طبيعي و 32 درصد آنان به روش سزارين وضع حمل كردند.
به گفته دكتر صارمي، بخش آكواژيمناستيك مي تواند در پيشبرد اهداف پروتكل كشوري زايمان فيزيورلوژيك تاثير به سزايي داشته باشد.
وي با اشاره به اينكه استفاده از آكواژيمناستيك نيازي به شنا كردن ندارد، ادامه داد: آكواژيمناستيك بهترين ورزش دوران بارداري است، زيرا مادر در آب احساس سبكي كرده و فشار و كشش كمتري به بدنش وارد مي شود.
هدف از اين حركات ورزشي، ارتقاي كيفيت زندگي زنان باردار، حفظ پروسه فيزيولوژيك بارداري و همچنين كمك به انجام زايمان طبيعي و آسان است.
اغلب زناني كه در طي دوران بارداري در كلاس هاي آمادگي براي زايمان شركت مي كنند، برنامه آرام سازي عضلاني و ورزش در آكواژيمناستيك انجام مي دهند. علاوه بر اينكه عملكرد قلب و ريه آنان بهبود مي يابد از آمادگي جسماني بهتري نيز برخوردار شده، زايماني خوشايند، آسان و طبيعي خواهند داشت و با خاطره اي خوش، تولد نوزاد خود را جشن مي گيرند.
آكواژيمناستيك همچنين در توانمندسازي زنان ميانسال و يائسه كمك فراواني مي كند و در بهبود و پيشگيري از دردها و گرفتگي هاي اسكلتي عضلاني، مفصلي، آرتروز و ديسك هاي كمر و گردن، اضافه وزن و واريس نيز بسيار موثر است.
دكتر صارمي با اشاره به اختلالات گوارشي در دوران بارداري به ويژه يبوست ها و عوارض ناشي از آن افزود: برنامه هاي ورزشي هدفمند و تحت نظر ماماهاي ماهر و استفاده از آكواژيمناستيك مي تواند در كاهش اين عوارض موثر بوده، همچنين سبب پيشگيري از بروز اندوه و افسردگي هاي پس از زايمان شود.
همچنين تقويت ماهيچه هاي نگهدارنده ستون فقرات به ويژه ماهيچه هاي لگني و آماده شدن لگن، براي يك زايمان حتي الامكان طبيعي، پيشگيري و درمان تهوع صبحگاهي (ويار) بدون استفاده از دارو نيز از فوايد آكواژيمناستيك است.
مشاوره هاي دوران بارداري زير نظر ماماهاي ماهر و متخصصان به صورت خصوصي و گروهي به منظور آگاه ساختن زنان باردار در جهت برطرف كردن نگراني هاي ناشي از تغييرات فيزيكي و رواني دوران بارداري و پس از زايمان از بخش هاي عمده برنامه هاي آمادگي براي زايمان وآكواژيمناستيك به شمار مي رود.

افت شديد دماي بدن

هرگز بازوها يا ساق هاي اين افراد را نبايد مالش داد زيرا خون وريدي سرد را به سمت قلب رانده كه باعث تحريك قلبي يا ايست قلبي مي شود.
فراموشي، گيجي، كندي تكلم، افزايش و كاهش ضربان قلب، از علائم افت شديد دماي بدن است. در صورت مشاهده علائم ديگري نظير اختلال تعادل، سفتي عضلات، افزايش و كاهش تنفس، ايست قلبي و تنفسي و در نهايت كبودي پوست براي درمان بايد بيمار را سريعاً از محيط سرد خارج كرد.
در اين مواقع بايد بسيار آرام بيمار را جابه جا كرد زيرا جابه جا كردن شديد مي تواند منجر به اختلال ريتم قلبي كشنده در بيمار شود و ايست قلبي نيز علت شايع مرگ در افراد دچار افت شديد دماي بدن است.
در اين مواقع بايد لباس هاي خيس بيمار را بلافاصله خارج كرد، بيمار را خشك كرده و در نهايت دور بيمار پتوي گرمي پيچيد.
در صورت امكان بايد از اكسيژن گرم و مرطوب استفاده و اگر بيمار بيدار و قادر به بلعيدن است مايعات گرم به او داده و به بيمار اجازه داده نشود مواد محركي از قبيل تنباكو، قهوه با الكل استفاده كند.
اگر بيمار دچار ايست قلبي شده است، احياء قلبي و ريوي را بايد شروع كرد و اين احياء قلبي و ريوي را به شدت ادامه داد و آن را به هيچ عنوان متوقف نكرد زيرا اين بيماران را تا زماني كه دماي بدنشان به زير دماي طبيعي (حدود 36 درجه سانتيگراد) نرسيده نمي توان مرده حساب كرد.
فقط 3 يا 4 تنفس در دقيقه و 5تا 10ضربان در دقيقه براي ادامه زندگي د راين بيمار دچار افت شديد دماي بدن كافي است.
ايمن ترين حالت گرم كردن معمولا در مركز طبي صورت مي گيرد، بنابراين انتقال بيمار مهمترين عامل است.
¤دست ها و پاها را فقط بايد از سرما حفظ كرد و آنها را نبايد قبل از تنه گرم كرد
هرگز بازوها يا ساق هاي بيمار را نبايد مالش داد، زيرا خون وريدي سرد با اين كار به سمت قلب رانده مي شود كه باعث تحريك قلبي يا ايست قلبي مي شود، در اين زمان دست ها و پاها را فقط بايد از سرما حفظ كرد و آنها را نبايد قبل از تنه گرم كرد.
كيسه هاي گرم را بايد در نقاط پررگ مانند سر و گردن، زيربغل، كشاله ران، قفسه سينه قرارداده شود، در صورت دراختيار نداشتن هيچ وسيله گرمايشي از تماس بدن با بدن بايد استفاده شود.

پرخوري درميانسالي ممنوع

نخستين بيماري ناشي از پرخوري درميانسالي ابتلا به كبد چرب است. علاوه بر اين، افراد درمعرض دچارشدن به بيماري هايي مانند چاقي، ديابت، پرفشاري خون و افزايش چربي خون هستند.
كبد چرب بيماري بي علامتي است و فرد پس از مراجعه به پزشك يا هنگام سونوگرافي شكم به طور تصادفي متوجه ابتلا به آن مي شود.
ابتلا به بيماري كبد چرب به تدريج باعث ايجاد اختلال در عملكرد كبد مي شود و فرد مبتلا به اين بيماري ابتدا دچار فيبروز سپس مبتلا به سيروز مي شود.
دستگاه گوارش افراد ميانسال و سالمند به تدريج امكان جذب و هضم برخي مواد و ويتامين ها را از دست مي دهد. در اين مقاطع سني ممكن است ميكروب اچ پايلوري باعث ابتلا فرد به سرطان معده شود. علاوه بر آن امكان دچارشدن او به بيماري هاي التهابي افزايش مي يابد.
هموروئيد و بواسير از ديگر بيماري هاي شايع بين ميانسالان و سالمندان است كه تداوم يبوست باعث خونريزي مقعد افراد سالمند مي شود و آنان دچار بواسير مي شوند.
حالت تهوع از ديگر عوارض گوارشي هنگام سالمندي است. هنگام سالمندي دستگاه گوارش نمي تواند غذاي چرب را به ميزان لازم جذب كند در نتيجه چربي درمعده باقي مي ماند و فرد دچار حالت تهوع مي شود.
براي كاهش احتمال ابتلا به اين بيماري ها به سالمندان توصيه مي شود از غذاهاي سنگين مانند خورش هاي چرب، كباب كوبيده، كله پاچه و دل و جگر پرهيز كنند . علاوه بر آن لازم است هر شش ماه تا يك سال به متخصص گوارش مراجعه كنند چون افراد سالمند مستعد ابتلا به سرطان هاي دستگاه گوارش هستند.

غذاهاي آماده حجم زيادي از مواد سمي را وارد خون مي كنند

مواد غذايي آماده سرشار از انرژي هستند و مواد زائد و سمي زيادي را وارد خون مي كنند و مهم ترين ارگاني كه آن را تحت فشار قرارمي دهد، دستگاه گوارش است.
چربي ها در الگوهاي غذايي ايرانيان حرف اول را مي زنند و هنوز هم بسياري از ايرانيان هستند كه غذاهاي خود را با روغن هاي جامد تهيه مي كنند و چربي را جزء اصلي غذاهاي خود دانسته و نبودن آن را صحيح نمي دانند.
بايد فرهنگ غذايي ايرانيان اصلاح شود و افراد از چربي كمتري درتهيه غذاها استفاده كنند و از مصرف غذاهاي آماده از جمله مرغ سوخاري، سوسيس، كالباس، ماهي و ميگوهاي سوخاري شده پرهيز كنند.به دليل اينكه اين مواد غذايي سرشار از انرژي است و مواد زائد و سمي زيادي را وارد بدن مي كند. مهم ترين ارگاني را كه تحت فشار قرارمي دهند، دستگاه گوارش است كه مصرف اين گونه غذاها بروز سرطان هاي مختلف را افزايش مي دهد.
امروزه مصرف غذاهاي آماده دريايي مانند ماهي و ميگوي سرخ شده نيز دربرنامه غذايي ايرانيان رايج شده است كه نه تنها مواد غذايي ارزشمند و مورد نياز را به بدن نمي رساند بلكه بسياري از مواد سمي و زائد را وارد خون مي كند كه انباشته شدن اين مواد سمي موجب بروز سرطان هاي مختلف در بدن مي شود و غذاهاي آماده نيز در فرهنگ ايراني جاي خود را روز به روز بيشتر باز كرده كه بسيار خطرآفرين است.
سبد غذايي خانواده هاي ايراني مطلوب نيست، ايرانيان به خوبي غذا مصرف نمي كنند. ارزش هاي غذايي جا به جا شده است و خيلي از افراد به جاي استفاده از نان ها از شيريني ها استفاده مي كنند و تصور مي كنند كه مصرف شيريني ها كربوهيدرات مورد نيازبدن را تأمين مي كند؛ شيريني، كيك و بيسكويت فاقد ويتامين هاي گروه «ب» وفيبر است و صرفاً انرژي را به بدن مي رساند.
مصرف گوشت زياد مي تواند موجب بروز بيماري هاي خود ايمني شود و مي توان پروتئين هاي گياهي را جايگزين پروتئين هاي حيواني كرد و حبوبات كه ازمهم ترين پروتئين هاي گياهي است، مي تواند مواد غذايي مفيدي را به بدن برساند.