Research@kayhan.ir
هاشمى رفسنجانى در ادامه اين اختلافات و تفرقه‌هاى داخلى
را توطئه‌هاى آمريكا دانست و در اظهاراتى جالب افزود :
«شيوه توطئه آمريكا تغيير
كرده و آنها ديده‌اند كودتاها، جنگ و توطئه‌هاى ديگر بى‌نتيجه بوده، به همين خاطر
اينها به دنبال آن هستند كه تفرقه ايجاد كرده و از زبان خود مسؤولان و شخصيتهاى
انقلابى و حزب‌اللهى كشور دل مردم را خالى كنند، از كاه كوه ساخته و طبقه زحمتكش و
حزب‌الله را به ترديد بكشانند».104
وى همچنين در پاسخ به اين كه دولت از مسير
انقلاب خارج شده است اضافه كرد :
«معنى اين حرف يعنى چه؟ اين چه سياستى است كه
آدم انتخاب مى‌كند؟ اين چه نفعى است كه حالا ما بياييم و دل مردم را خالى كنيم كه
دارند حزب‌الله را كنار مى‌گذارند؟ انقلاب بى‌رنگ شده، اين چه حرفى است، كجاى
انقلاب بى‌رنگ شده است؟ . .. من مى‌خواهم شما هوشيار باشيد، حرفى كه براى خريدن
رأى زده مى‌شود غير از آن حرفى است كه براى حفظ انقلاب زده مى‌شود و باهم تفاوت
دارد. نيروگاهى كه هفت سال پيش مورد حمله قرار دادند خرج آن حالا به گردن ماست، پلى
كه آن موقع زدند حالا بايد آن را بسازيم. هزار روستايى كه از صحنه كشور محو شد،
بايد بازسازى كنيم. اين كارها را بايد امروز انجام دهيم. جنگ الآن خودش را نشان
مى‌دهد. ما به دنبال چه هستيم و چه ارثى غير از زحمت روى زمين مانده كه مى‌خواهيم
آن را تقسيم كنيم؟ اين شكايتى است كه من با شما مردم مى‌كنم و به تشخيص خودتان آن
را واگذار مى‌كنم».105
هاشمى رفسنجانى در خطبه‌هاى نماز جمعه 21 تير 1370 نيز
اين‌گونه شيوه برخورد با دولت را نادرست دانست و گفت :
«ما كه معصوم نيستيم كه
كارمان عيب نداشته باشد، امّا اگر عيب را مى‌گوييد: طرح هم بدهيد كه آدم حرف او را
بپذيرد. همه ما دنبال اصلاح هستيم، ولى آدم احساس مى‌كند شيوه برخوردها در جامعه
درست نيست. مخصوصآ اين روزها يك عده روى مسأله گرانى زوم كرده‌اند».106
كشمكشهاى دولت هاشمى و جناح اكثريت مجلس كه نمايندگان مورد حمايت مجمع روحانيون
مبارز بودند، در اواخر دوره سوم مجلس شديدتر هم شد، به طورى كه با استفاده از
تريبونهايى كه در اختيار آنان بود، انتقادهاى شديدى عليه همديگر نمودند، البته براى
نمايندگان اكثريت مجلس سوم علاوه بر مسأله گرانى و تورم كه انتقاد عمده آنان از
دولت هاشمى بود، مسأله حذف نيروها بود.
جناح اكثريت مجمع روحانيونى مجلس اعتقاد
داشتند كه جناح مقابل، مى‌خواهد آنها را از پستهاى كليدى نظام و حاكميت خارج سازد،
كه البته هاشمى رفسنجانى اين نظرها را بشدّت رد می كرد.107
در آخرين ماههاى عمر
مجلس سوم سيّد هادى خامنه‌اى (نماينده مشهد و مورد حمايت مجمع روحانيون مبارز) در
سخنانى در انتقاد از رئيس‌جمهور وقت گفت :«اگر هيچ كس نداند شما لااقل مى‌دانيد و
شاهد بوده‌ايد كه اكثريتى از افراد جناح ما، جزو فعال‌ترين اعضاى كميسيونهاى تخصصى
مجلس‌اند و بيشترين نيروهاى خود را صرف حل مشكلات دولت، جذب امكانات و درآمدهاى
بيشتر به منظور رهايى دولت از تنگناها، رسيدگى به لوايح و طرحهايى كه فقط براى
برداشتن موانع از سر راه پيشرفت دولت شماست نموده‌اند، حال آيا منصفانه است كه
بلندگوهاى مملكت را بگيريد و بر اين عده تهمت كارشكنى و چوب لاى چرخ دولت گذاشتن
بزنيد؟ دوستان شما كه مورد حمايت شما نيز هستند آيا در همين مجلس به اندازه جناح
راديكال (چپ) براى بررسى لوايح و طرحها وقت گذاشته‌اند؟ پاسخ خداوند و وجدانهاى
بيدار را چه خواهيد داد؟ ما در تحليلهاى گذشته خود به اين نتيجه رسيده بوديم كه با
مسؤولان رده يك مشكلى نداريم و فقط سوء نيت و سوء استفاده‌هاى عناصر وابسته است كه
براى حفظ و تقويت موقعيت خود، روابط را تيره و زمينه‌هاى تفاهم را نامساعد مى‌سازد،
ولى چنانچه شما واقعآ به اين نتيجه رسيده بوديد كه وجود و حضور ما در متن حكومت
مانع پيشرفت كارهاست مى‌توانستيد رسمآ به ما بگوييد. ما بسادگى آماده بوديم صحنه را
به نفع شما ترك كنيم. اين سخن را اين‌جانب در نطق پيش از دستور انتخابات خبرگان نيز
از زبان همه دوستانم اظهار داشتم، ولى در عمل نشان داده شد كه جناح به اصطلاح
ميانه‌رو (راست) مايل نيست به ترك مخاصمه آرام تن دهد، بلكه مى‌خواهد با قلع و قمع
خشونت‌بار و با حذف نيروهاى جناح راديكال، براى هميشه خاطر دشمنان خارجى را آسوده
سازد. شما كوشيديد بزرگ ترين ضعف جناح راديكال را به ديدگاههاى اقتصادى‌شان ارتباط
دهيد، در حالى كه خودتان اطلاع داريد كه تعداد قابل ملاحظه‌اى از دوستان ما كه
اتفاقآ همه‌شان قربانى شدند، طرفداران پر و پا قرص برنامه‌هاى اقتصادى دولت شما
هستند و فقط انتقادشان از مجريان اين است كه چرا كاملا به برنامه پنج ساله عمل
نمى‌كنند».108
اين سخنان سيّدهادى خامنه‌اى و مواضع اين چنين از ديگر نمايندگان
مورد حمايت مجمع روحانيون مبارز، نشان از آن داشت كه جناح موسوم به چپ، انتقاد از
دولت را بيشتر به خاطر عدم اقبال دولت در به كارگيرى آنان دنبال مى‌كرد و طرح
مسايلى چون گرانى و تورم و تك‌بعدى عمل كردن دولت بهانه‌اى بيش نبود. هرچند طرح آن،
مردم‌پسند و در راستاى حمايت از حقوق مردم مستضعف انجام مى‌شد! و وجهه مجمع را
مى‌توانست در بين مردم و جامعه مثبت جلوه دهد.
اختلافات بين مجلس سوم و دولت
هاشمى رفسنجانى تا آن‌جا پيش رفت كه مقام معظّم رهبرى در خطبه‌هاى نماز جمعه هفتم
فروردين 1371 با توجه به جناحى عمل كردن و انتقادهاى غيرمنصفانه، بعضى از نمايندگان
مجلس سوم را فتنه‌گر ناميدند و اظهار داشتند :
«اگر ما نماينده‌اى انتخاب كرديم
كه بيايد مجلس و قوانين لازم را به تصويب برساند تا مسؤولان كشور و دولت منتخب مردم
كار خودشان را انجام دهند، آن وقت او از تريبون مجلس براى فحش دادن به دولت و براى
كارشكنى نسبت به دولت استفاده كرد، به نظر شما اين چه جور نماينده‌اى است؟ آيا مردم
اين را مى‌خواهند؟ و آيا روح امام اين را مى‌خواهد؟ من بسيارى از فتنه‌گريها را در
اين مجلس به شما مردم نگفتم. من نخواستم خاطر عزيز مردممان را تلخ كنم. امّا كسانى
كه فتنه‌گرى كردند و حقايق را وارونه جلوه دادند، چگونه مى‌خواهند وارد مجلس
شوند؟».109
ـــــــــــــــــــ
103- روزنامه جمهورى اسلامى، به تاريخ
4/3/1370.
104- همان.
105- روزنامه جمهورى اسلامى، به تاريخ 4/3/1370.
106- روزنامه سلام، به تاريخ 22/4/1370.
107- دوره سوم مجلس شوراى اسلامى، ص
273.
108- دوره سوم مجلس شوراى اسلامى، ص 273.
-109خطبه‌هاى نماز جمعه تهران،
به تاريخ 1371/7/1.
پاورقی
|
