برآشفتگي جريان فتنه از حذف اساتيد سكولار

تاكيد وزير علوم دولت دهم بر عدم جذب اساتيد سكولار و ضد نظام در دانشگاه ها ، با خشم دشمنان نظام مواجه شده است .دانشجو اخيرا در جمع اعضاي هيات علمي و روساي دانشگاه هاي استان هاي حاشيه درياي خزر، تعداد اساتيدي را كه «نمي توانند خودشان را با خواسته هاي اعلام شده مردم در 22 بهمن 88 تطبيق دهند»، انگشت شمار دانسته و از آنها خواست كه بروند و در جاي ديگري غير از دانشگاه فعاليت كنند.
وزير علوم همچنين تاكيد كرده است:«افرادي مورد نياز ما در دانشگاه ها هستند كه التزام عملي به اسلام و ولايت فقيه داشته باشند«.اين اظهارات بازتاب وسيع در رسانه هاي بيگانه و مخالف نظام مواجه گرديد.
بي بي سي فارسي از كانون هاي فتنه ضمن درج خبر مذكور در گزارشي تلاش كرده تاكيد وزير علوم بر اقليت بودن اساتيد ضد نظام را زير سوال ببرد و در يك استدلال مغالطه آميز آورده است:« اين در حالي است كه محمد محمديان، رئيس نهاد نمايندگي رهبر ايران در دانشگاه ها، در آذر ماه سال 88 گفته بود: »براساس آمارهاي موجود 70 درصد دانشگاهيان در انتخابات رياست جمهوري به كسي راي داده اند كه اكنون در راس مديريت كشور نيست و اين مسئله به نوعي دلسردي ايجاد مي كند« ] و [ ميرحسين موسوي، از رهبران مخالفان ايران و رقيب اصلي محمود احمدي نژاد در انتخابات 22 خرداد، نيز در مصاحبه چند روز پيش خود با وب سايت كلمه تلويحا اكثريت دانشگاهيان را حامي جنبش اعتراضي خواند .» استدلال بي بي سي در حالي است كه اولا راي به كانديداي ديگر در آن مقطع به معناي ضديت با نظام نيست و حركت مردم در9دي 22بهمن بسياري از همين راي دهنگان با فهميدن نيت پليد برخي جريان ها ،مرزبندي خود را اعلام كردند.ثانيا تاكيد خودموسوي بر فراگيري جريان سبز دانشگاه سنديتي جز براي جنگ رواني ندارد.

اصلاحات ما را بدبخت كرد

سايت گذار (ارگان سيا و موساد)در مقاله با عنوان« رويكرد جنبش دانشجوي در قبال جنبش سبز »به قلم مصطفي خسروي ،به بررسي نقش جنبش دانشجويي در جنبش سبز(جنبش بي سر) پرداخته و با اعتراف به بي سر بودن جنبش سبز،مي نويسد:
« جنبشي كه از ابتدا نشان داد با حفظ احترام به رهبران سياسي موجود، چون برآمده از جنبش هاي مدني است نه احزاب سياسي، ولايت احدي را نمي پذيرد .موسوي و كروبي نيز با درك اين خصلت جنبش بود كه هيچ گاه سعي نكردند خود را رهبراني نشان دهند كه هدايت گر و تصميم گير جنبش خواهند بود . » نويسنده گذار سپس از استفاده ابزاري اصلاح طلبان از جنبش دانشجويي اين چنين پرده برمي دارد:« آنچه كه مسلم است جنبش دانشجويي و در راس آن دفتر تحكيم وحدت به عنوان يكي از معدود نيروهاي صاحب تشكيلات، پيش از خرداد76، سهم به سزايي در روي كار آمدن دولت اصلاحات داشتند؛ دولتي كه با شعار هايي مبتني بر آزاد هاي سياسي و اجتماعي آمده بود ديري نپاييد كه با بحرانهاي متفاوتي مواجه شد تا جايي كه همان جنبش دانشجويي در ماجراي كوي دانشگاه به عنوان يكي از اولين قربانيان دوران اصلاحات به مسلخ رفت. هر چند دانشجويان هزينه گزافي در اين ميان پرداختند اما به سختي توانستند حمايت خود را از دولت خاتمي در دور دوم حفظ كنند. در اين ميان ضعف مفرط دولت دوم اصلاحات، پايان مجلس ششم و انتخابات شورا ها و ... فضاي ياس و سرخوردگي را در ميان بدنه جنبش دانشجويي تزريق كرد، به گونه اي كه از دفتر تحكيم وحدتي كه توان تشكيلاتي آن در فراگير نمودن و همگاني كردن اعتراضات و مطالبات در ده ها شهر و دانشگاه مثال زدني بود چيزي جز عده اي نيروي سياسي كهنه كار و تا حدي خسته در تهران و انجمن هاي معلق باقي نمانده بود و كم كم فعالين سياسي در دانشگاه ها به كمترين درجه نفوذ خود رسيدند. »

همخواني بيانيه طيف عيرقانوني تحكيم با اظهارات هيلاري كلينتون

به دنبال انتشار فيلمي مبهم و مشكوك موسوم به فيلم« كوي دانشگاه تهران» از سوي بي بي سي ،تمام سايت هاي متعلق و يا حامي جريان فتنه مانند جرس،گذار،گويانيوز،ادوارنيوز و...در يك اقدام هماهنگ با بي بي سي تحليل ها و تفسيرهاي متعددي را را ارائه و به جنگ رواني عليه جمهوري اسلامي پرداختند.در تداوم پروژه« فيلم سازي» بي بي سي،عده اي با عنوانشوراي تهران دفتر تحكيم وحدت هم بيانيه اي را منتشر كردند.در اين بيانيه كه8اسفندماه صادر شده،با استناد به فيلم
بي بي سي ،نيروي انتظامي،قوه قضائيه و مجلس مورد هتاكي و هجمه قرار گرفته است.نكته قابل توجه همخواني ادبيات بيانيه با اظهارات اخير هيلاري كلينتون وزير امور خارجه امريكا است .

مطالبات رهبري از جنبش دانشجويي در حوزه سياست

روح الله امين آبادي
بصيرت و شعور سياسي، لازمه اتخاذ مواضع درست و رفتار آگاهانه مي باشد. وجود اين ويژگي در مورد جوان دانشجو به مراتب ضروري تر است؛ چرا كه دانشجويان به دليل جواني و آرمان خواهي، در حوادث و مسائل پيش آمده بيش و پيش از ديگر اقشار جامعه موضع مي گيرند. البته تا تصويري روشن از وضع مطلوب جنبش دانشجويي، از جهت بصيرت سياسي بدست نيايد، نمي توان براي تغيير درست وضع موجود قدم موثري برداشت.مهمترين لازمه بصيرت سياسي در دانشجويان و به ويژه در جنبش دانشجويي از منظر مقام معظم رهبري، برخورداري از شرايط ذيل مي باشد:
1- آگاهي سياسي
از منظر رهبر انقلاب اگر دانشجو از لحاظ جهت گيري فكري و سياسي دچار انحراف باشد، مصيبت بزرگي خواهد بود. اگر جهت زندگي دانشجو اين باشد كه به مسائل جامعه و آنچه كه مي گذرد، بي اهميت، بي اهتمام، بي علاقه و بي مبالات باشد، مصيبت خيلي بزرگ است.(2)
اگر يك دانشجو آگاهي سياسي نداشته باشد، به زودي در كوران حوادث دچار بي بصيرتي شده و در دام دشمن گرفتار خواهد شد.
عده اي فعاليت سياسي دانشجويان را در عضويت در تشكل ها و احزاب سياسي تعريف مي كنند، ولي بصيرت دانشجو به وي اجازه نمي دهد كه ذات آرمانگرايانه خود را با مصلحت جويي هاي احزاب گره زند.
سياسي بودن و سياسي ماندن جنبش دانشجويي تنها به واسطه عقلانيت است كه مي تواند بافت قدرت را با چالش نقادانه خود شخم بزند. سياست زدگي، آفت اين جنبش محسوب مي شود و مهمترين پادتن اين آفت، همان كاركرد عقلاني است كه رفتارهاي نامتجانس جنبش دانشجويي در مقابل گروههاي سياسي واقتصادي ذي نفوذ و حتي مردم را به حداقل مي رساند.
رهبر معظم انقلاب با اشاره به اين واقعيت كه دانشجو بايد سياسي باشد، فهم سياسي دانشجو را مغاير با سياسي كاري دانسته و مي گويند:
«دانشجوها بايد سياسي بشوند؛ يعني فهم سياسي پيدا كنند. فهم سياسي غير از سياسي كاري و سياسي بازي است، غير از دستخوش جريان هاي سياسي شدن است. اتفاقا فهم سياسي باعث مي شود آدم دستخوش جريان هاي سياسي نشود... من هميشه روي اين حرفم تكيه مي كنم كه دانشگاه بايد سياسي باشد تا فريب نخورد و وسيله اي براي كساني نشود كه مي خواهند سر به تن نظام نباشد.»(3)
2- حركت نكردن در ميدان تنظيم شده دشمن
آن چه كه نبرد امروز نظام اسلامي با دشمنان ديرين را با گذشته متفاوت مي سازد، ابزاري است كه دشمن از آن براي ضربه زدن به اين آب و خاك استفاده مي كند.
اگر در هشت سال دفاع مقدس خطوط مرزي كشور جبهه نبرد مستقيم سپاه اسلام با استكبار جهاني بود، امروز اين جنگ صورت غيرمستقيم به خود گرفته به جنگ نرم موسوم شده است.
دانشگاه خط مقدم جنگ نرم است. حوادث تيرماه 1378 و فتنه هايي كه دشمنان قسم خورده امروز در دانشگاه ها دنبال مي كنند، مويد اين امر است.
دانشجويي كه داراي آگاهي و بصيرت سياسي است، ابزار دست دشمنان نشده و در ميدان تنظيم شده دشمن بازي نمي كند.
رهبر معظم انقلاب در اين زمينه مي گويد:
«امروز وحدت ملت ايران، وحدت ملت و دولت، اتحاد ميان مسئولان كشور، رمز پيروزي است، كه اين را مي خواهند به هم بزنند. من به شعارهاي جواني و شعار جوان ها اعتقاد دارم، اما مراقب باشيد اين شعارها اختلاف ايجاد نكند، خواست دشمن را تأمين نكند؛ در ميدان تنظيم شده از سوي دشمن بازي نكنيد. اين را مراقب باشيد. همه مراقب باشند؛ سياسيون هم مراقب باشند، مطبوعاتي ها هم مراقب باشند، جوان ها هم مراقب باشند، خود مسئولين هم مراقب باشند.»(4)
3- عدالت خواهي
ششم آبان ماه يادآور پيام تاريخي رهبر انقلاب به جريان دانشجويي درباره مطالبه عدالت است. پيامي كه سر منشأ حركتي نو در ميان نسل جوان دانشجويي انقلابي و عدالتخواه گرديد. و در طي اين ساليان اين حركت توانسته است عدالتخواهي و گفتمان امام و انقلاب اسلامي را دوباره احيا نمايد. تداوم اين حركت مقدس براي اجراي عدالت يگانه راه پيش روي انقلابيون در شرايط آينده كشور است.
رهبر انقلاب در اين بيانيه تاريخي خطاب به جنبش دانشجويي آورده است:
«امروز سرآغاز فهرست بلند مسائل كشور مسئله عدالت است. دانشجوي جوان اگر چه خود برخاسته از قشرهاي مسضعف جامعه هم نباشد، به عدالت اجتماعي و پـركردن شكافهاي طبقاتي به چشم يك آرزوي بزرگ و بي بديل مي نگرد.
اين احساس و انگيزه در دانشجو پرارج و مبارك است. و مي تواند پايه قضاوتها و برنامه هاي عملي او براي حال و آينده باشد. اگر عدالت - عدالت واقعي و ملموس و نه فقط سخن گفتن از عدالت - آرزو و آرمان و هدف برنامه ريزي هاست، پس بايد هر پديده ضد عدالت در واقعيات كشور مورد سؤال قرارگيرد.» (5)
«هرچه مي توانيد، شعار اصلي عدالت و آنچه را مربوط به عدالت است، تقويت و همگاني و در ذهن ها تعميق كنيد و روي پشتوانه و فلسفه فكري آن كار كنيد.» (6)
4- آرمانگرايي و داشتن روحيه مطالبه گري از مسئولان كشور
يكي از ويژگي هاي اساسي كه دانشجويان را از ساير اقشار اجتماعي متفاوت مي سازد، آرمانگرايي است.
دانشجوي آرمانگرا دچار مصلحت گرايي هاي روزمره سياسيون نشده و مطالبات ملت را بدون مسامحه مطرح مي سازد.
رهبر فرزانه انقلاب آرمان گرايي را از ويژگي هاي يك دانشجو دانسته و مي گويد:
«طبيعت دانشجو آرمان گرايي است؛ بايد هم آرمان گرا باشد، اگر آرمان گرا نباشد اين حركت متوقف خواهد شد. در زمينه علم هم بايد آرمان گرا باشد، در زمينه جامعه و مسائل جاري خودش هم بايد آرمان گرا باشد. اصلا آرمان گرايي جوان مايه پيشرفت است.» (7)
دانشجو در مقابل فقر، فساد و تبعيض بي تفاوت نبوده و در صورتي كه جنبش دانشجويي به جاي مطالبه گري از مسئولان دچار روزمرگي هاي سياسي شود، اين خود آغاز بدبختي هاي ملت خواهد بود.
رهبر معظم انقلاب در پيام تاريخي خود به تشكل هاي دانشجويي در آبان 81 از دانشجويان مي خواهند در مقابل فساد ساكت نبوده و مطالبه گري را در سرلوحه برنامه هاي خود قراردهند:
«مسابقه رفاه ميان مسئولان، بي اعتنائي به گسترش شكاف طبقاتي در ذهن و عمل برنامه ريزان، ثروت هاي سربرآورده در دستاني كه تا چندي پيش تهي بودند، هزينه كردن اموال عمومي در اقدامهاي بدون اولويت، و به طريق اولي در كارهاي صرفاً تشريفاتي، ميدان دادن به عناصري كه زرنگي و پرروئي آنان همه گلوگاههاي اقتصادي را به روي آنان مي گشايد، و خلاصه پديده بسيار خطرناك انبوه شدن ثروت در دست كساني كه آمادگي دارند آنرا هزينه كسب قدرت سياسي كنند. و البته با تكيه بر آن قدرت سياسي اضعاف آنچه را كه هزينه كرده اند گرد مي آورند.
اينها و امثال آن نقطه هاي استفهام برانگيزي ست كه هرجوان معتقد به عدل اسلامي ذهن و دل خود را به آن متوجه مي يابد و از كساني كه مظنون به چنين تخلفاتي شناخته مي شوند پاسخ مي طلبد. و همچنين در كنار آن از دولت و مجلس و دستگاه قضائي عملكرد قاطعانه براي ريشه كن كردن اين فسادها رامطالبه مي كند.» (8)
از اين رو است كه جنبش دانشجويي در شرايط حاضر بايد بيش ازگذشته به طرح مطالبات اساسي مستضعفين و مبارزه با فقر و فساد و تبعيض و بي عدالتي بپردازد و فضاي سياسي كشور را به جايگاه اصلي خود بازگرداند.
از آسيب هايي كه جنبش هاي دانشجويي و مطالبات آرمان خواهانه آنان را متوجه خود مي سازد، همانا وارد شدن به مصاديقي خاص در مطالبه است كه رهبر معظم انقلاب نيز بارها بر روي آن تأكيد كرده اند. وارد شدن به مصاديق خاص از سوي دانشجويان و سؤال كردن از مسئولين در اين زمينه ها معمولا راه درستي براي نتيجه گرفتن نيست؛ زيرا مسئولين در اين مواقع با دادن آمار و ارقام، از دادن پاسخ درست به دانشجويان طفره مي روند و اين امر بدون نتيجه باقي مي ماند. از سوي ديگر ، بخشي از موضوعاتي كه جنبش دانشجويي در مطالبه عدالت با آن ها مواجه مي شود، مصاديقي هستندكه در طرفين آن ها اشخاص با گرايش هاي سياسي حضور دارند.
اين پـرونده ها معمولا پرونده هاي پيچيده اي هستند؛ چرا كه اولا طرف متهم مدعي است قانوني عمل كرده و اين ادعا را نه تنها نمي توان به آساني رد كرد، بلكه مستلزم ورود دقيق به قوانين و بررسي هاي حقوقي است. ثانيا امكان احاطه اطلاعاتي دانشجويان بر مسئله دشوار است. يعني مسائل داراي سابقه هاي تاريخي، جلسات و اتفاقات متعدد و روندهاي پيچيده است و اگر امكان احاطه نظري دانشجويان برآنها وجود داشته باشد، امكان احاطه اطلاعاتي بسيار دشوار به نظر مي رسد و همانطور كه رهبري فرمودند، امكان خطا هم بالاست. ثالثا با فرض اين كه دانشجويان امكان احاطه اطلاعاتي داشته باشند، اصل اين كار مورد ترديد است. اين كه دانشجويان بيش از حد معقول درگير كارهاي اطلاعاتي شوند با روح فضاي دانشجويي همخواني ندارد. همين نكته پاشنه آشيل تشكل ها در ورود به مصاديق است؛ چرا كه از عدم اشراف اطلاعاتي دانشجويان در كنار آرمان خواهي و صداقت به راحتي مي توان براي بهره برداري سياسي استفاده كرد و يك جريان دانشجويي را بازيچه دست احزاب سياسي قرار داد.
رهبر معظم انقلاب دراين زمينه خطاب به دانشجويان مي فرمايند: «اولا وقتي شما سؤال مي كنيد و پاسخ مي خواهيد، بايد سؤالي بكنيد كه پاسخ آن- ازسوي هر كسي- قابل تشخيص و ارزيابي كمي باشد؛ والا اين كه شما بگوييد: آيامي دانيد كه از قبل بيكاري چه مشكلاتي پيش مي آيد؟ جوابش اين است كه بله، مي دانيم. چه كار مي كنيد؟ همين كارهايي كه مي بينيد، داريم مي كنيم. اين طور طرح پرسش، چيزي عايد نخواهدكرد. يا از قوه قضاييه بپرسيد: شما براي رفع اين ويرانه در پنج سال گذشته چه كار كرديد؟ آنها چند صفحه به شما آمار خواهند داد كه اين كارها را كرده ايم. پاسخگويي مقوله بسيار حساسي است.» (9)
5- پرورش نخبه هاي سياسي
دانشجويان به علت نگرش فطرت گرايي كه دارند، صاحب ظرفيت هاي فوق العاده هستند. دراين زمينه، تجارب مفيد و مثبتي را در سالهاي پس از انقلاب شاهد بوده ايم. انقلاب فرهنگي و تسخير لانه جاسوسي آمريكا دو تجربه مثبت در عرصه فرهنگي و سياسي است كه دانشجويان رقم زده اند. درسالهاي پس از انقلاب با توجه به اينكه رژيم پهلوي ساقط شده بود اما فضاي دانشگاه همانند سالهاي قبل بود و همان افراد با همان نگرش ها در دانشگاه حاضر مي شدند. در عرصه سازندگي، مي توان از تجربه ارزشمند جهاد سازندگي نام برد كه نقش موثر دانشجويان دراين زمينه مثال زدني است. در حال حاضر بسيج دانشجويي در عرصه هاي مختلفي چون بهداشت، دفاع از امنيت كشور، اجتماعي و... واردشده و خدماتي را ارائه مي دهد. بايد از ظرفيت بالقوه جنبش دانشجويي در كشور نهايت استفاده را برد و اجازه نداد اين ظرفيت ها به بيراهه بروند. جنبش دانشجويي بايد درهمه عرصه ها فعال باشد و از روحيه خداجويي و فطرت طلبي كه دارد، براي پيشرفت و توسعه كشور تلاش كند.
البته نبايد اينگونه تصور شود كه حوزه فعاليت و نيز ابزار عمل نخبه سياسي- با تعريف فوق- و فعال سياسي كاملا از هم جداست؛ بلكه يك فعال سياسي نيز- در بهترين حالت- بايد از شم قوي و توانايي تحليل رويدادها برخوردار باشد. اما مي توان اينگونه نتيجه گرفت كه كار ويژه يك نخبه سياسي لزوما ورود مستقيم به معادلات روزمره سياسي نيست و نبايد باشد و اما جنبش دانشجويي با عطف به آنچه پيرامون ويژگي هاي نخبگي سياسي عنوان شد و به تبع مشخصه هاي ذاتي يك جنبش دانشجويي به عنوان مجموعه اي كه بيرون از صحنه سياست، ناظري هوشمند بر رخدادهاي سياسي است، در جايگاهي است كه مي تواند - و بايد- بيشترين نخبه سياسي را در درون خود پرورش دهد. هرچند كه همين ويژگي بعضا باعث آن شده است برخي از فعالان صحنه سياست با سوءاستفاده از شور و هيجانات جوان دانشجو به جنبش دانشجويي به عنوان پياده نظام و ابزار دستيابي به خواسته هاي خود نگريسته و اين هيجانات را به سمت و سوي مورد نظر خويش سوق دهد. (10)
رهبر معظم انقلاب در زمينه نخبه پروري سياسي مي گويند:
«تشكل هاي دانشجويي بايد با پرورش نخبه هاي سياسي، فضاي مباحثه و استدلال را گسترش دهند و با محكم كردن پايه هاي فكري- سياسي و تقويت روحيه اميد در آنان، محيط را به گونه اي شكل دهند كه مجموعه دانشجويي در سال هاي آينده نيز همواره دراين فضا تنفس و در جهت اهداف بلند و آرمان هاي والا حركت كنند. (11)
و درنهايت اين كه در صورتي كه جنبش دانشجويي حقيقتا با نگاهي فكري و آسيب شناسانه وارد فضاي اجتماعي شود، از تمركز بر بعضي آرمان ها و به فراموشي سپردن بعضي ديگر پرهيز خواهدكرد. اگر به آرمان هاي ديني بنگريم، يا به مطالبات مردم توجه كنيم و يا بخواهيم مسأله را ازمنظر مطالبات رهبري از جنبش دانشجويي بررسي كنيم، با فهرستي بلند از نيازها و آرمان ها روبروييم. حذف عناصر اين فهرست يا رعايت نكردن ترتيب و اولويت منطقي آنها، گرچه كار را ساده تر مي كند، اما اثرگذاري را كمتر و كمتر مي سازد.
فرد و جامعه هم درحالت موجود و هم در حالت مطلوب شان، كليتي به هم پيوسته و به وحدت درآمده هستند كه فهم غلط از مجموعه ابعادشان، به تحليل ها و تجويزهاي غلط منجر خواهدشد. در زبان دين نيز، با نهي از كساني كه شعار خود را «نؤمن ببعض و نكفر ببعض» قرار داده اند (نساء/ آيه 150) از ديندار خواسته شده-است تا دين خود را يكپارچه ببيند و تكاليف خود را يكپارچه به انجام برساند.
توجه هم زمان به همه آرمان ها و مطالبات، منافي آن نيست كه پيرامون هر مسئله يا آرماني، كار تخصصي صورت گيرد؛ آنچه نامعقول است، فراموش شدن كامل بعضي از آرمان ها، ناقص طرح كردن آرمان ها و نگاه مقطعي به مطالبات است. براي نمونه، تنها در التهابات بين المللي است كه جنبش دانشجويي آرمان هاي جهاني خود را به ياد مي آورد وگرنه در شرايط عادي، نگاه هاي جهاني به كلي در حركت هاي دانشجويي مغفول است و تنها به چشم يك شعار و آرزو به آن نگريسته مي شود. استقرار عدالت اجتماعي و مبارزه بي امان با فقر و فساد و تبعيض، استقلال، استكبارستيزي، عزت و اقتدار ملي، آزادي، كارآمدي و خدمت رساني، آزادانديشي، توليد نظريه و علم، صدور انقلاب، ايجاد حكومت جهاني و.... هريك بايد جايگاه فكري و عملي خود را در دغدغه ها و حركتهاي دانشجويي به درستي بازيابند. (12)
پي نوشت:
1- بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار با اعضاي بسيج دانشجويي دانشگاه تهران، 11/11/1376
2- بيانات در ديدار با دانشجويان و مسئولان دانشگاه تبريز، 27/6/1378
3-بيانات در ديدار جمعي از دانش آموزان و دانشجويان در آستانه سالروز سيزده آبان، 8/8/87
4- پيام مقام معظم رهبري به مناسبت دومين همايش جنبش دانشجويي، 6/8/81
5-بيانات مقام معظم رهبري در ديدار با دانشجويان در ماه مبارك رمضان، 10/8/83
6-سخنراني رهبر انقلاب در ديدار با رئيسان دانشگاههاي سراسر كشور، 6/12/1376
7- همان.
8- ابوالفضل اقبالي، «آسيب شناسي مطالبات دانشجويي»، خبرگزاري فارس
9- علي خضريان، «جنبش دانشجويي و نخبه پروري سياسي»، سايت باشگاه انديشه برگرفته از روزنامه كيهان
10- ابوالفضل اقبالي، پيشين
11- محمد جواد ميري، «آن چه جنبش دانشجويي بايد باشد» سياست عدالت خواهي، ارگان جنش عدالتخواه دانشجويي