آمريكا تجزيه مي شود- 2
كشوري به نام تگزاس

سيدياسر جبرائيلي
«1-جذب حمايت عمومي براي استقلال تگزاس و سازماندهي حمايت هاي مردمي.
2-وارد كردن فشار بر فرماندار ايالت و مجلس قانونگذاري براي برگزاري كنوانسيون تجزيه و رفراندوم متعاقب آن با هدف اعلام استقلال نهايي. اين كار با اعمال فشار سياسي به فرماندار و نمايندگان آغاز شده و با تلاش براي جذب يا حتي جايگزيني آنها از طريق انتخابات دنبال خواهد شد. آنها بايد بدانند كه مردم تگزاس خواهان استقلال هستند.
3-اگر بعد از جمع آوري امضاهاي مردمي، فرماندار و پارلمان نتوانند كنوانسيون تجزيه و رفراندوم برگزار كنند، آن گاه ما خود در سطوح محلي رفراندوم برگزار مي كنيم. اگر تجزيه يك جاي تگزاس ممكن نشد، تجزيه شهر به شهر را در دستور كار قرار خواهيم داد.»1
آنچه گذشت، سه بند حياتي «مانيفست استقلال تگزاس» از ايالات متحده آمريكاست كه توسط «جنبش ملي گراي تگزاس» تدوين و منتشر شده است. اهميت اين برنامه در آنجاست كه نه تنها صرفاً يك نوشته خالي و ابراز احساسات و بيان آرزوها نيست، بلكه در پس خود حرف و حديث هاي فراوان دارد و نگارندگان آن، فراز و فرودهاي بسياري پشت سر گذاشته اند؛ آنها 15 سال سابقه «مبارزات تجزيه طلبانه» دارند و امروز حتي عالي ترين مقام ايالتي تگزاس يعني فرماندار را در كنار خود مي بينند.
فعاليت هاي سازماندهي شده جريان تجزيه طلب اين روزها رسماً آغاز شده و بناست در تاريخ يازدهم ژانويه 2011 ميليون ها امضا براي درخواست برگزاري «رفراندوم استقلال» تقديم پارلمان ايالتي تگزاس شود. «دانيل ميلر» رئيس جنبش ملي گراي تگزاس ترديدي به دل راه نمي دهد وقتي با صراحت مي گويد: «اگر آنها كاري انجام ندهند، خودمان دست به كار خواهيم شد و يك رفراندوم سراسري در تگزاس برگزار خواهيم كرد.»
البته تگزاس يك بار طعم تجزيه را چشيده است. شايد با مرور تاريخ و لمس اين تجربه، راحت تر بتوان آنچه امروز در تگزاس مي گذرد را درك كرد.
اين ايالت امروز آمريكا، زماني در تاريخ استاني از كشور مستعمره مكزيك بود. چون مكزيك از دست استعمارگران اسپانيايي رها شد، 26 سال بعد تگزاس هم آهنگ استقلال كرد و توانست در جنگي تمام عيار، دولت جوان مكزيك را شكست داده و در دوم مارس 1836 اعلام استقلال كند.
كشور تگزاس 10 سال استقلال خود را حفظ كرد و سال 1845 تحت تاثير جو حاكم بر قاره آمريكا، به «ايالات متحده» پيوست. تگزاسي ها اين رقم وابستگي به يك دولت مركزي ديگر را نيز برنتابيدند و به محض اينكه «آبراهام لينكلن» در انتخابات رياست جمهوري آمريكا به پيروزي رسيد، تگزاس متنفر از لينكلن حتي منتظر مراسم تحليف او نماند!
175 نماينده از شهرهاي مختلف تگزاس گردهم آمدند و پس از ساعت ها مباحثه، با 168 راي در مقابل 7 راي، حكم تجزيه را صادر و مقرر كردند اين امر به رفراندوم گذاشته شود. اوايل سال 1861 اين رفراندوم برگزار شد و 76 درصد مردم به تجزيه «آري» گفتند. دولت لينكلن اما اين وضعيت را برنتابيد و فرمان لشكركشي به تگزاس را صادر كرد. اينگونه بود كه «جنگ داخلي» معروف آمريكا (Civil War) در گرفت؛ جنگي كه تجزيه طلبان دوست دارند آن را «جنگ تجزيه» بنامند.
در طول جنگ بيش از 70 هزار سرباز تگزاسي با دولت مركزي ايالات متحده آمريكا جنگيدند، اما سرانجام نزاع به سود تجزيه طلبان نبود. 12 مارس 1865 دولت فدرال پيروز شد و كنگره آمريكا 18 روز بعد مجددا با صدور قطعنامه اي تگزاس را به ايالات متحده ملحق كرد.
واشنگتن اگرچه تجزيه طلبان را شكست داد، اما نتوانست روح تجزيه طلبي در تگزاس را از بين ببرد. شكست سنگين تجزيه طلبان از دولت مركزي خاطره تلخي است كه مردم امروز تگزاس با تاسف از آن ياد مي كنند.
زخم شكست
اواسط دهه 1990 كه آمريكا تازه از جنگ سرد رهيده بود و رجز ابرقدرتي مي خواند، تگزاسي ها دوباره ساز تجزيه را كوك كردند. «ريچارد لنس مك لارن» در تحقيقاتي كه انجام داد متوجه شد از هر پنج تگزاسي چهار نفر در سال 1861 موافق تجزيه بوده اند. او پس از بررسي مقررات «حقوق بين الملل» رسماً اعلام كرد كه اقدام كنگره آمريكا در الحاق تگزاس به ايالات متحده عملي كاملا غيرقانوني بوده و در نتيجه هم اكنون كشور تگزاس 135 سال است كه در اشغال آمريكاست.
13 دسامبر 1995 مك لارن به همراه دو تجزيه طلب ديگر به نام هاي «دانيل ميلر» و «ديويد جانسون» رسماً آغاز كار جنبش تجزيه طلبي تگزاس را اعلام كرد. مك لارن كه اعتقاد به مبارزه مسلحانه داشت اندكي بعد از اين جمع جدا شد و چون كارش به گروگان گيري و درگيري با پليس فدرال كشيد، بلافاصله دستگير و به حبس ابد محكوم شد. 2 پس از اين جريان، جانسون نيز وقتي شاخه مك لارن را منحل ديد، خواست جاي او را بگيرد، اما سال 1998 پس از آنكه دولت آمريكا دو تن از اعضاي گروه او را متهم به تلاش براي ترور چندين مقام برجسته آمريكايي از جمله «بيل كلينتون» رئيس جمهور وقت كرد، فعاليتش عملا متوقف شد.
تشكيل دولت موقت
تجزيه طلباني كه از پراكندگي و فقدان رهبري رنج مي بردند، سرانجام سال 2003 در يك گروه منسجم با تشكيلاتي منظم گردهم آمدند و توانستند يك «دولت موقت» به رياست جمهوري «دانيل ميلر» تشكيل دهند. مركز اين دولت شهر «اورتون» تگزاس تعيين و بنا شد هزينه هاي جاري آن از طريق اعانه هاي مردمي و نيز فروش پاسپورت «جمهوري تگزاس» تأمين شود. دولت موقت در سال 2004 مانيفست جمهوري تگزاس را منتشر كرد. در اين مانيفست تاريخ تگزاس، فلسفه و گذشته اين جمهوري، نقشه راه و مسائلي از اين قبيل آمده است. تجزيه طلبان دريافته بودند كه امكان مبارزه مسلحانه را ندارند و چاره كار گشودن جبهه در يك «جنگ نرم» است.
البته اقدامات دولت آمريكا نيز از فاز بگير و ببندهاي رسمي وارد مرحله سركوب غيررسمي شد و براي نمونه عوامل ناشناسي ساختمان مركزي دولت موقت را در 31 اوت سال 2005 به آتش كشيدند. تجزيه طلبان اما چون با قدرت وارد عرصه شده بودند و كمك هاي مردمي مرتب به حساب دولت موقت سرازير مي شد، اين خسارت زياد جدي تلقي نشد.
دولت آمريكا پس از تشكيل دولت موقت حملات نرم و تبليغاتي خود را عليه تجزيه طلبان افزايش داد. تا جايي كه روزنامه (يو.اس.نيوز) جنگ دهه 1860 را به آنان يادآوري و رسماً تهديدشان كرد: «درباره تجزيه ايالات متحده قبلا يك جنگ عظيم درگرفته و بسياري از آمريكايي ها كشته شده اند. تجزيه طلبان از جمله تگزاسي ها در آن جنگ شكست خوردند و همانگونه كه تجزيه طلبي در سال 1860 غيرقانوني بود، امروز هم غيرقانوني است.»
ريك پري؛ فرماندار تجزيه طلب؟!
آوريل سال 2009 در اوج ناكامي هاي اقتصادي دولت باراك اوباما و گسترش فقر و فساد ناشي از آن در آمريكا، ناگهان اسنادي مبني بر درآمدهاي هنگفت شخص اوباما و همسرش منتشر شد. اين داستان براي مردم تگزاس كه بخش بزرگي از اقتصاد آمريكا به آن وابسته است، بسيار سنگين بود. از يك سو بحران اقتصادي آمارهاي بيكاري و گرسنگي را در تگزاس بالا مي برد و از يك سو مردم بايد ماليات هايي سنگين براي تأمين هزينه هاي جنگ طلبي و توسعه طلبي كاخ سفيد مي پرداختند.... و ناگهان خبر درآمدهاي ميليوني رئيس جمهور به آنها مي رسيد.
اين بود كه شانزدهم آوريل 2009 هزاران نفر از مردم تگزاس به خيابان هاي «آستين»- مركز آن- ريخته شعارهاي تجزيه طلبانه سر دادند. مردم پلاكاردهايي حمل مي كردند كه روي آنها نوشته شده بود «اوباما دروغ گفت، آمريكا بدرود گفت»، «جمهوري ما را بازگردانيد»، «تجزيه» و «ما دستگاه خودپرداز و عابر بانك شما نيستيم» به دست داشتند. 3
در اين ميان و در اوج ناباوري كاخ سفيد، «ريك پري» فرماندار جمهوريخواه تگزاس در جمع تظاهركنندگان حاضر شد و سخنان غيرمنتظره اي را ايراد كرد: «سناريوهاي متفاوتي وجود دارد. تگزاس يك منطقه منحصر به فرد است. ما وقتي در سال 1845 به ايالات متحده پيوستيم، يكي از شروطمان اين بود كه بتوانيم هرگاه خواستيم از اتحاد خارج شويم. اميدوارم آمريكا به ويژه واشنگتن به اين موضوع توجه كند». 4 پس از سخنان پري، جمعيت فرياد زدند «تجزيه، تجزيه».
پيش از اين تظاهرات و سخنراني پري، وزارت امنيت داخلي آمريكا گزارشي منتشر كرده بود كه در آن آمده است: «در نتيجه وضعيت نابسامان اقتصادي خطر جدي تجزيه تگزاس وجود دارد. دست راستي هاي افراطي منشا اين خطر هستند».
ريك پري اما در واكنش به اين گزارش موهن، مردم را وطن پرست، نه دست راستي افراطي، خواند و گفت: «اگر شما افراطي هستيد من هم با شمايم».
پري پس از ايراد اين سخنراني به شدت تحت فشار قرار گرفت و با اندكي عقب نشيني از مواضع خود، گفت «البته دليلي براي تجزيه وجود ندارد». اما مهم، پيامي بود كه فرماندار به هم ايالتي هايش داد و آنها به خوبي دريافتش كردند!
يكي ديگر از اقدامات استقلال طلبانه اين فرماندار عليه دولت مركزي آمريكا اين بود كه وقتي بحران اقتصادي آمار بيكاري را در تگزاس بالا برد، اوباما طي يك بسته مشوق اقتصادي 550 ميليون دلار به امر اشتغال زايي در تگزاس اختصاص داد، اما پري اين بسته را رد كرد و در بيان علت اين اقدام خود گفت: «اين بسته پول تنها نيست، بلكه برنامه ها و لوازمي به آن الصاق شده كه اين ميزان پول به هيچ وجه از عهده برنامه هاي ضميمه برنمي آيد و وقتي خزانه دولت فدرال ته كشيد، اين مردم تگزاس هستند كه بايد هزينه برنامه هاي واشنگتن را از جيب خود بپردازند».
در هر صورت، مواضع و عملكرد پري خارج از چارچوب هاي تعريف شده در نظام حكومتي آمريكا بود و حزب جمهوري خواه في الفور براي كنار گذاشتن او برنامه ريزي كرد. در آستانه انتخابات درون حزبي جمهوري خواهان براي انتخاب كانديداي اين حزب در انتخابات نوامبر 2010 فرمانداري تگزاس، روزنامه آمريكايي نيويورك تايمز خبر داد كه «ديك چني» معاون اول «جرج بوش» و از سران جمهوري خواه قصد دارد با هدف حمايت از «بيلي هاچينسون» رقيب ريك پري شخصا به تگزاس برود5. اگرچه چني در ميان جمهوري خواهان كاريزماي بسيار بالايي دارد، اما مردم تگزاس به توصيه هاي او گوش ندادند و مجددا پري را برگزيدند تا سال جاري ميلادي مجددا براي احراز پست فرمانداري، با «بيل وايت» كانديداي دموكرات ها رقابت كند. چرا كه بحث مردم تگزاس ديگر از جدال صوري دموكرات- جمهوري خواه گذشته و آنها سوداي ديگري در سر دارند.
در صورتي كه ريك پري در انتخابات نوامبر سال جاري به پيروزي برسد، احتمال موفقيت تجزيه طلبان در پيشبرد اهداف خود كه در «مانيفست» تجزيه طلبي پيش بيني كرده اند، بالاست. اساسا انتخاب مجدد پري خود يك پيام ملموس براي دولت مركزي آمريكا درباره تمايلات تجزيه طلبانه تگزاس است.
تگزاس مي تواند؟
يكي از مهم ترين مسائلي كه محافل عمليات رواني دولت آمريكا و بعضا منتقدان درباره تجزيه ايالات پيش مي كشند اين است كه ايالات حيات خود را از «اتحاد» دارند و در صورت استقلال، هم به دليل ضعف اقتصادي و هم به خاطر ضعف موقعيت ژئوپليتيكي، نخواهند توانست از عهده اداره امور برآيند. به همين دليل نگارنده درصدد بررسي موقعيت مكاني و وضعيت اقتصادي تگزاس برآمده تا امكان عقلي تجزيه و خودگرداني اين ايالت نيز تجزيه و تحليل شود.
ايالت تگزاس با بيش از 696 هزار كيلو مترمربع مساحت و 5/24 ميليون نفر جمعيت در جنوب ايالات متحده آمريكا واقع شده است كه از نظر مساحت بزرگتر از فرانسه و انگليس و دومين ايالت آمريكا بعد از آلاسكا به شمار مي رود6. در مرزهاي جنوبي تگزاس با مكزيك رودخانه «ريوگراند»، در مرزهاي شمالي اش با ايالت اوكلاهما «رود سرخ»، و در مرزهاي شرقي تگزاس با ايالت «لوئيزيانا» رود معروف «سابين» قرار دارد. علاوه بر اين تگزاس 3700 نهر و 15 رود مهم دارد. بخش عظيمي از مرز آن نيز به «خليج مكزيك» منتهي مي شود؛ شرايطي كه يكي از ژئواستراتژيك ترين موقعيت هاي جغرافيايي جهان را به تگزاس داده است.
اقتصاد تگزاس نيز در زمره برترين اقتصادهاي دنياست. توليد ناخالص ملي (GDP) آن 245/1 هزار ميليارد دلار است كه درآمد تگزاس را بالاتر از 183 كشور قرار داده است.
اين ايالت 5/24 ميليون نفر جمعيت دارد كه دولت مركزي آمريكا فقط در سال 2005 بيش از 225 ميليارد دلار از آنها ماليات گرفته است. اگر ماليات 77 ميليارد دلاري كه مردم تگزاس به دولت ايالتي خود پرداخت كرده اند را با آن 225 ميليارد دلار جمع بزنيم، درآمدهاي مالياتي و بودجه اي تگزاس را در رتبه دوازدهم جهان خواهيم يافت.
طبق آمارهاي رسمي دولت آمريكا، در سال 2009 درآمدهاي صادراتي تگزاس از 163 ميليارد دلار گذشت و آن را در رتبه 28 جهان قرار داد. سهم تگزاس از صادرات كل آمريكا نيز 4/15 درصد است7. اين صادرات شامل نفت، مواد معدني، هواپيماي مسافربري و قطعات مربوطه، قطعات الكترونيك، تجهيزات مخابراتي، ماشين آلات سبك و سنگين، منسوجات به ويژه كتان، پردازشگرهاي ديجيتال و... بوده است. ذخاير نفتي تگزاس نيز حدود پنج ميليارد بشكه برآورد شده كه در آمريكا جايگاه دوم را از اين نظر به آن اعطا كرده است.
در حوزه نظامي، آمريكا سالانه چهار درصد درآمد توليد ناخالص ملي خود را به امور نظامي اختصاص مي دهد. اگر همين مقدار از توليد ناخالص ملي تگزاس به حوزه نظامي و امنيتي اختصاص يابد، اين ايالت با سالانه 50 ميليارد دلار بودجه نظامي، در رتبه دوازدهم جهان قرار مي گيرد8.
آنچه پيش روي تگزاس است
درباره اينكه آيا تجزيه طلبان تگزاس خواهند توانست برنامه هاي خود را در كوتاه مدت پياده كنند، نمي توان با قطعيت حكم صادر كرد. اما اگر آنگونه كه دانشمندان آمريكايي (از جمله مدير مسئول هافينگتون پست) مي گويند، «آمريكا درحال تبديل شدن به يك كشور جهان سومي»9 باشد، اين وضعيت براي مردم تگزاس قابل تحمل نيست كه با آن درآمد بالا هزينه ناكارآمدهاي حكومت واشنگتن را بپردازند. آمريكا هم اكنون بيش از 11 هزار ميليارد دلار بدهكار است كه اگر بنا باشد آن را بپردازد، سهم مردم تگزاس رقم بالايي خواهد بود؛ پولي كه مي تواند به جاي هزينه شدن در جنگ عليه مردم بي گناه عراق و افغانستان و پاكستان، يا ريخته شدن به جيب صهيونيست ها، صرف بهبود اوضاع زندگي مردم خود تگزاس شود.
هم اكنون تجزيه طلبان مهم ترين وظيفه خود را فعاليت هاي تبليغاتي براي افزايش حمايت عمومي مي دانند. اگر سري به پايگاه اينترنتي texasflagman com بزنيد، محصولات تبليغاتي بسياري از جمله تي شرت، برچسب براي سپر اتومبيل، فنجان و... كه منقوش به پرچم تگزاس و كلمه تجزيه هستند مشاهده خواهيد كرد كه در اينترنت به فروش مي رسد.
پايگاه هاي اينترنتي متنوعي نيز درحال مطالعه و اطلاع رساني درباره قانوني بودن، امكان و چگونگي تجزيه تگزاس فعاليت مي كنند كه از جمله آنها مي توان به texassecede com و نيز texasnationalistcom اشاره كرد.
تگزاس هم از لحاظ ژئوپليتيكي و هم از لحاظ اقتصادي امكان تجزيه بهبود وضعيت خود را دارد، اما مشخص نيست واكنش دولت آمريكا به كنوانسيون تجزيه اي كه بناست به زودي برگزار شود، چه خواهد بود. آيا يك جنگ داخلي ديگر محتمل است؟ بايد منتظر ماند و ديد تجزيه طلبان گام اول خود را چگونه برمي دارند.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1 Miller Daniel The Secession Convention of 2010? http://wwwtexasnationalistcom 29 March 2010
2-Verhovek Sam How Separtists End Texas Standoff As 5 Surrender NY Times My 4 1997
3- Titterton Sarah Texas Could bid for Independece Daily Mail 16 April 2009
4- Lang Brent Texas Governor Floats Possibility of Secession CBSnews April16 2009
5- Becker Bernie cheney to Head to Texas to Back Hutchinson NY times 28 October 2009
6-http:// wwwtexasalmanaccom/facts/
7- http:// wwwcensusgov/foreign-trade/ statistics/state/data/txhtml
8-Texas Economic Viability as an Independent Nation http:// wwwtexasnationalistcom/forms/texas-Economic-Viabilitypdf
9-HuffingtonAriannawhen it Comes to Innovation Is America Becoming aThird-World Country? Huffington Post 29 March 2010

مانيفست 2009 حزب الله لبنان

اشاره:
«بنه تابرتي» تحليل گر ارشد مسائل خاورميانه اخيرا در فصلنامه «تحليل استراتژيك» به بررسي جامع مرامنامه (مانيفست) سال 2009 حزب الله و مقايسه آن با مرامنامه سال 1985 اين حزب پرداخت. اين مانيفست كه در جريان هفتمين كنفرانس سياسي حزب الله معرفي شد، هم در لبنان و هم در ابعاد جهاني بازتاب گسترده اي داشت. برتي در تحليل خود از اين مرامنامه نتيجه مي گيرد كه حزب الله بر سر اساسي ترين اهداف خود پايبند بوده و موقعيت آن نسبت به ربع قرن پيش بسيار ارتقا يافته است.
سرويس خارجي كيهان

مشي ايدئولوژيك جديد حزب الله بايد در چارچوب تلاش هاي بعد از انتخابات سازمان، در راستاي تغيير موقعيت و جايگاهش در لبنان ملاحظه شود.
علي رغم اين واقعيت كه حزب الله در مقابل نيروهاي مخالفش در انتخابات پارلماني ژوئن 2009 به نسبت ائتلاف 14 مارس بازنده انتخابات بود، اما به دست آوردن 13 صندلي پارلمان اهميت سياسي و حمايت مردمي شيعيان لبناني از يك سازمان مسلح را دوباره تاييد كرد.
بعد از انتخابات، نيروهاي مخالف ائتلاف 14 مارس توانستند از اين قدرت سياسي براي فشار به نخست وزير استفاده كنند تا از شكل گيري كابينه اجرايي جديد مطابق ميل ائتلاف 14 مارس جلوگيري كند.
در سيستم سياسي لبنان 11 وزير در كابينه براي وتو كردن تصميمات دولت ضروري است.
در نهايت دولت منتخب با تشكيل يك كابينه واحد متشكل از 15 عضو از ائتلاف 14 مارس، 10 عضو از حزب الله و 5 نفر نيز از كانديداهاي مستقل كه توسط ميشل سليمان تعيين شده بودند، موافقت كرد. در نتيجه، حزب الله سه كرسي در كابينه جديد به دست آورد: وزير كشاورزي، وزير اصلاحات اداري و وزير ورزش و جوانان، اين توافق براي حزب الله قابل قبول است چرا كه اكنون مي تواند روي حمايت كانديداهاي مستقل براي جلوگيري از آن دسته از اقدامات دولت منتخب كه ممكن است به منافع استراتژيك سازمان آسيب بزند، حساب باز كند.
به عبارت ديگر، جايگاه حزب الله در سيستم سياسي لبنان هنوز محكم و پابرجا است. حزب الله و متحدين سياسي اش، اكثريت منتخب را مجبور كردند با قواعد تحت لواي اتحاد ملي موافقت كنند.
در اول دسامبر 2009 «طارق ميتري» وزير اطلاعات اعلام كرد كه كابينه يك بيانيه قطعي به عنوان حق لبنان، مردم لبنان، ارتش لبنان و مقاومت لبنان براي آزادي مناطق اشغالي در تپه هاي «شعبا» و «كفر شوبا» تصويب كرده است.
درك جايگاه و موقعيت حزب الله و نقش سياسي اش يك گام مهم در تعيين استراتژي و تاثير بالقوه مانيفست جديد است.
نقش سياسي حزب الله در لبنان اكنون به مراتب بيشتر از گذشته است؛ چه در جلسات اتحاد ملي و چه در كابينه اجرايي. در مجموع اين مانيفست از موضع قدرت تنظيم شده است و اين واقعيت را بازتاب مي دهد.
حزب الله و جهان: سياست خارجي در مانيفست 1985 و 2009
بدون شك تداوم عميقي هم از نظر محتوا و هم از نظر گفتماني در نگاه حزب الله به مسائل جهاني و مخالفانش در مانيفست 2009 و سند مادرش يعني مانيفست 1985 وجود دارد.
مانيفست اول، كه برخي آن را مرامنامه ايدئولوژيك حزب الله مي دانند در 16 فوريه 1985 و در ادامه شكل گيري سازمان حزب الله منتشر شد. اين سند كه در ميانه دو جنگ داخلي لبنان و همچنين مداخله رژيم صهيونيستي در لبنان تنظيم شد، جهان را به نيروهاي شيطان (غرب و حاميان منطقه اي اش) و «حزب خدا» تقسيم مي كرد. مانيفست 1985 حضور همه نيروهاي خارجي و مداخله آنها را به طور خاص در لبنان و به طور عام در جهان اسلام رد كرد و بر جنگ تا پايان نابودي رژيم صهيونيستي تأكيد مي كرد.
مانيفست 2009 نيز همان مفاهيم را گسترش داد. به عنوان مثال در حالي كه در مانيفست 1985 روي سخن حزب الله با ايالات متحده و غرب به عنوان يك شيطان و نيروي مستكبر در جهان اسلام بود، اعلاميه 2009 نيز بر نقش جهاني ايالات متحده در راستاي اعمال سيطره بر جهان و همچنين بر تأثير منفي جهاني سازي در جهان اسلام و جامعه عرب تأكيد مي كند. به عبارت ديگر، اگرچه هر دو مانيفست به طور قابل توجهي از نظر محتوا شبيه هم هستند اما اعلاميه 2009 افزايش درك و شناخت حزب الله از سياست بين المللي و تلاش براي به كار بردن واژه هاي فني را بازتاب مي دهد كه عموماً با روند ضد جهاني شدن و جنبش هاي چپ هم قطار است و نوعي تلاش در جهت فراتر رفتن از مرزهاي منطقه اي و ملي و شناخته شدن به عنوان يك جنبش بين المللي محسوب مي شود.
به عنوان مثال حزب الله در راستاي تلاش هاي فزاينده جهاني، خودش را با جنبش هاي آزاد و مستقل كه مخالف هژموني آمريكا بر دولت هاي آمريكاي لاتين هستند، هم پيمان كرد و بر همكاري مشترك براي برقراري توازن و عدالت در سيستم بين المللي تأكيد مي كند. به همين نحو سازمان در حال حاضر رويكرد نسبتاً متفاوتي را نسبت به اروپا در دستور كار قرار داده است و به جاي حملات تندي كه در مانيفست 1985 نسبت به اروپا اتخاذ كرده بود، رويكرد انتقاد از اروپا را به علت دنباله روي از سياست هاي خصمانه ايالات متحده برگزيده است.
علاوه بر آن در خط مشي 2009، حزب الله صراحتاً متحدين منطقه اي اش را مورد شناسايي قرار داده است، عنصر سياسي مهمي كه در مانيفست 1985 به آن اشاره اي نشده بود.
اول اينكه حزب الله اعلام كرد، سوريه رويكرد متمايز و راسخي در مبارزه با رژيم صهيونيستي در پيش گرفته است، از جنبش مقاومت در منطقه حمايت كرده و در اغلب حوادث دشوار در كنار حزب الله ايستاده است، بنابر اين نياز به يك رابطه متمايز و ويژه ميان لبنان و سوريه احساس مي شود. همزمان با سوق دادن لبنان به سمت سوريه، حزب الله اتحاد سياسي و ايدئولوژيك خود با ايران را همانند گذشته در دستور كار قرار داده است. با اين وجود، جدا از نقش مؤثر ايران و مركزيت آن براي جنبش مقاومت، مانيفست با احترام به نقشي كه جمهوري اسلامي ايران در حمايت از حزب الله و گسترش سياسي و نظامي اش دارد، در اين زمينه سكوت كرده است. بدون اشاره به شراكت استراتژيك ايران و حزب الله، اشاره سازمان به يك جنبش ملي مستقل در لبنان است و نوعي دهن كجي به آنهايي است كه حزب الله را
دست نشانده ايران مي دانند.
در حقيقت ادبيات مانيفست به گونه اي است كه بين رابطه عميق ايران با حزب الله و توصيف آن به عنوان يك بازيگر سياسي مستقل در لبنان توازن برقرار مي كند.
مسئله مهم ديگري كه نسبت به مانيفست 1985 بدون تغيير باقي مانده است، ديدگاه حزب الله در مورد رژيم صهيونيستي است. از زمان شكل گيري سازمان در اوايل دهه 1980 رژيم صهيونيستي دشمن شماره يك سازمان بوده كه سعي دارد با حمايت غرب براي غلبه بر جهان اسلام به خود هويت بخشد. مادامي كه رژيم صهيونيستي تهديدي براي حزب الله باشد و آرزوي تصرف آب و خاك ما را داشته باشد، جنبش مقاومت يك نياز ملي محسوب مي شود. در اين زمينه پر واضح است كه هيچ تغيير محسوسي در مانيفست وجود نداشته باشد چه از نظر محتوا و چه از نظر شكل و احساس تكليف!
از سوي ديگر حزب الله در مانيفست جديد به اين نكته اشاره كرده است كه گذشت 24 سال از توسعه سازمان و همگرايي سياسي، نبايد منجر به هرگونه تغييري در اصول حزب الله شود و بايد با هرگونه مذاكره براي توافق بين رژيم صهيونيستي و جهان عرب مخالفت شود. حزب الله همچنان به خودداري از پذيرش شهرك سازي و آزادسازي زمين هايي كه به زور از جهان عرب و فلسطين اسلامي غصب شده است، تأكيد دارد.
در همين راستا «فوزي برهوم» سخنگوي حماس اعلام كرد: اين مسئله نشان مي دهد كه ما مي توانيم جنبش مقاومت عرب و اسلامي را در برابر همه چالش ها تقويت كنيم. همچنين اين مسئله نشان دهنده اين موضوع است كه ما مي توانيم حق مردم فلسطين را براي مقاومت در برابر دشمن صهيونيسم استوار نگاه داريم.
به طور خلاصه، سياست خارجي حزب الله در هر دو مانيفست 1985 و 2009 تغيير چنداني نكرده است و رژيمي همچون اسرائيل كه با سازمان سر و كار دارند بايد در فكر اين تداوم استراتژيك باشند. در اين راستا به خدمت گرفته شدن تعدادي زبان شناس توسط سازمان، حاكي از رشد و ارتقاي سطح شناخت حزب الله براي غلبه بر هويت منطقه اي و شناخته شدن در سطح بين المللي است.
منبع: خبرگزاري فارس