دو هنرمند تئاتر مطرح كردند
مشكل تئاتر دفاع مقدس چگونه حل مي شود؟

سيزدهمين جشنواره تئاتر مقاومت- فتح خرمشهر از 29 ارديبهشت تا 2خرداد ماه سال جاري در آبادان و خرمشهر برگزار مي شود. مناسبت برگزاري اين جشنواره، فرصت خوبي براي آسيب شناسي و ارزيابي وضعيت تئاتر دفاع مقدس است.
يك كارگردان تئاتر در همين زمينه بر لزوم ايجاد رويكردهاي جديد توسط نهادهاي مربوطه تاكيد كرد.
حسين مسافر آستانه به وجود آمدن رويكردهاي جديد توسط نهادها و ارگان هاي مربوط به دفاع مقدس را در جهت اعتلاي اين حوزه موثر و ضروري دانست.
اين عضو شوراي برنامه ريزي تئاتر درگفتگو با ستاد خبري سيزدهمين جشنواره تئاتر مقاومت - فتح خرمشهر با اشاره به كم رنگ شدن جريان تئاتر مقاومت در طول اين سال ها گفت: هنرمندان اين عرصه بعد از اينكه دوره پركار اين جشنواره را در دوره يازدهم پشت سرگذاشته و سپس بار ركود مواجه شدند، آرام آرام انگيزه شان را براي توليد اثر از دست دادند.
كارگردان نمايش «درقاب ماه» ادامه داد: البته عدم حمايت از اين گونه آثار نيز باعث شد كه حجم توليد مناسبي را دراين زمينه شاهد نباشيم، اميدوارم جشنواره تئاتر مقاومت اين انگيزه را ايجاد كند.
وي درارزيابي تاثير برگزاري اين جشنواره درجهت اعتلاي تئاتر دفاع مقدس خاطرنشان كرد: با توجه به اينكه بعد از پايان جشنواره سرنوشت نمايش هاي شركت كننده درآن مشخص نيست پس نمي تواند به تنهايي براي رشد اين حوزه كافي و موثر باشد وبايد جريان جديدي توسط ارگان ها و نهادهاي مربوطه به وجود آيد تا هنرمندان و پيشكسوتان دوباره انگيزه قبلي خود را به دست آورند.
مدير پيشين انجمن تئاتر انقلاب ودفاع مقدس، توليد آثار شاخص و اجراي عمومي آن ها را دراين حوزه بسيار مهم و موثر ارزيابي كرد و افزود: همه بايد همت كنند تا آثار شاخصي درحوزه دفاع مقدس توليد كنند و به اجراي عمومي برسانند ولي متاسفانه هيچ جايي وجود ندارد كه از توليدات دفاع مقدس حمايت هاي لازم را به عمل آورد و آن را به اجرا برساند.
اختصاص يك سالن
به تئاتر دفاع مقدس
يك هنرمند تئاتر نيز معتقد است: علاوه بر استمرار جشنواره تئاتر مقاومت به سالن اجرا مختص نمايش هاي دفاع مقدس نياز داريم.
شهرام كرمي تصريح كرد: جريان تئاتر دفاع مقدس با شكل گيري جشنواره تئاتر مقاومت شكل بهتري به خود گرفت.
اين نويسنده و كارگردان تئاتر دفاع مقدس در گفت وگويي مطرح كرد: من هميشه با تعطيلي اين جشنواره مخالف بوده و هستم چرا كه معتقدم لطمه بزرگي را به اين جريان وارد مي كند و در حال حاضر تنها جشنواره تئاتر مقاومت به حيات خود ادامه مي دهد بلكه به رشد هر چه بيشتر تئاتر دفاع مقدس نيز مي انجامد.
وي ايجاد بسترهاي مناسب براي رشد و توليد تئاتر دفاع مقدس را لازم و ضروري دانست و افزود: ما نبايد فراموش كنيم كه تئاتر متكي به مخاطب است و بر همين اساس اگر سالني مختص تئاتر دفاع مقدس داشته باشيم كه نمايش هاي مناسب در آن اجرا و به صورت جدي حمايت شوند، مي تواند، موثرتر عمل كند، زيرا صرفاً برگزاري يك جشنواره نمي تواند كمك شاياني را به اين عرصه داشته باشد و بايد توليدات آن نيز به معرض ديد مخاطبان برسد.
همچنين حمايت از نمايشنامه نويسان براي خلق آثاري در اين زمينه نيز در رشد اين شاخه از تئاتر بي تاثير نيست.
وي ادامه داد: در حال حاضر هنرمندان بايد با ميل و رغبت خود نه به صورت سفارشي دست به توليد اثر در زمينه دفاع مقدس بزنند و به لحاظ محتوايي، نگاه مستقلي به مقوله جنگ داشته باشد كه البته مطابق با سياست هاي فرهنگ باشد چرا كه در غير اين صورت مشكلاتي را به بار خواهد آورد.
كرمي در خصوص حساسيت هايي كه روي آثار نمايشي به خصوص در زمينه دفاع مقدس از سوي سياست گذاران وجود دارد، گفت: طبيعي است كه در دهه اول بعد از جنگ حساسيت هاي بسياري روي آثار مربوط به جنگ وجود داشت اما در حال حاضر اين حساسيت ها كم رنگ شده و اگر هم وجود دارد به جاست و غيرمنطقي نخواهد بود.
وي در پايان خاطر نشان كرد: همه ما دوران دفاع مقدس را به عنوان دوراني موثر و تاثيرگذار مي شناسيم و به ارزش هاي آن اعتقاد داريم و در اين راستا مي توانيم با نگاهي جسورانه اما منطبق با سياست هاي فرهنگي به جوانب مختلف آن بپردازيم و آثار نمايشي شاخصي توليد كنيم.

سينما براي اشراف؟عواقب افزايش قيمت بليت سينما

آرش فهيم
قيمت بليت سينماها، امسال نيز همچون روال ابتداي هر سال 20درصد بالا رفت. در نگاه اول، اين افزايش خيلي مهم به نظر نمي رسد. اما تعمق در اين باره نه تنها نشان مي دهد كه بالا رفتن هزينه سينما رفتن عواقب منفي در پي دارد، كه بررسي اين مسئله، مبين برخي از مشكلات و آسيب هاي جاري در سينماي ماست. در اين نوشته، به اجمال به بررسي اين مسئله و عواقب آن مي پردازيم.
در سال هاي نخست انقلاب، سينما رفتن، يكي از سرگرمي هاي سالم و در عين حال كم هزينه براي خانواده ها بود. شايد در خاطرات برخي از سينمادوستان شنيده باشيد كه در آن سال ها، مثلاً به خاطر شدت علاقه به يك فيلم، ده ها بار براي تماشاي آن به سينما رفتند!
اما سال هاست كه ديگر، سينما رفتن از برنامه تفريحات اقشار كم درآمد جامعه ما حذف شده است. از اواسط دهه 70 با حاكم شدن سياست هاي سينمايي خاص و افزايش ابتذال در سينما از يك طرف و گران شدن بليت از طرف ديگر، رفته رفته، تماشاگران سينما به قشر خاصي محدود شدند. با بررسي مخاطبان ثابت سالن هاي سينما در تهران، مي توان دريافت ، افرادي كه معمولاً به سينما مي روند متعلق به اقشار متوسط و متوسط به بالاي جامعه هستند. يكي از مهم ترين دلايل اين چرخش طبقاتي تماشاگران سينما از ندارها به داراها را مي توان هزينه گزاف عمل فرهنگي/تفريحي «سينما رفتن» دانست. اين اتفاقي است كه خيلي قبل تر براي تئاتر و موسيقي هم افتاد و به دليل هزينه سنگين حضور در اجراهاي نمايشي و موسيقايي، تالارهاي تئاتر و اجراي كنسرت موسيقي منحصر به اعيان و اشراف شد. به ندرت مي توان در ميان خانواده هاي كم درآمد موردي را يافت كه براي تماشاي نمايش يا كنسرت، به صف بليت تالارهاي مربوطه مراجعه كرده باشند. به نظر مي رسد كه اين مسئله براي سينما هم در حال به وقوع پيوستن است و اين براي كشور و نظام اسلامي ما كه سينما را در خدمت مردم و آرمان ها مي خواهد، يك خطر محسوب مي شود.
در شرايطي كه قيمت هر بليت سينما 4هزار تومان است، آيا مي توان از يك خانواده مثلاً 5 نفري انتظار داشت كه 20هزار تومان صرف دو ساعت سرگرم شدن كنند؟ آن هم در وضعيتي كه سرگرمي هاي ديگري چون برنامه هاي تلويزيون، فيلم هاي نمايش خانگي و... هزينه بسيار پائين تري را صرف مي كنند؟
مسئولان سينمايي استدلالشان اين است كه افزايش 20درصدي قيمت بليت سينما در هر سال، تاثيري بر جذب يا دفع مخاطب سينما ندارد. اما اين استدلال از آنجا اشتباه مي نمايد كه در روزهايي كه قيمت بليت سينما نيم بها است، جمعيت بيشتري در سالن ها ديده مي شود. بنابراين هزينه ورود به سالن هاي نمايش فيلم با جمعيت مورد انتظار نسبت مستقيم دارد.اما عوارض افزايش قيمت بليت فقط به كاهش و محدود شدن مخاطب سينما محدود نمي شود، بلكه اين امر تاثير مستقيمي بر كيفيت فيلم ها مي گذارد.
يكي از ابعاد اصلي نظام سينمايي در هر كشوري «مخاطب» است. فيلم و تماشاگر، تاثير متقابل بر يكديگر دارند. همان طور كه يك فيلم روي بينندگان خودش اثر مي گذارد، واكنش بينندگان نيز بر روند توليد و نمايش آثار، موثر است. به اين دليل كه سينما خرج دارد و جبر اقتصادي باعث مي شود كه توليدكنندگان آثار سينمايي، به دنبال ذائقه مخاطب بروند تا بتوانند به سود مورد نظر دست يابند.
معمول است كه در مباحث سينمايي گفته مي شود ذائقه سينمايي مردم در كشور ما نازل شده است و هر فيلمسازي كه بخواهد مردم را به سالن ها بكشاند، بايد به قواعد فيلم هاي تجاري و طنزهاي بي مايه تن دهد. اما حقيقت اين است كه اين ذائقه سينمايي، كاذب است. وقتي تماشاگران سينما به يك قشر منحصر شوند ، مخاطب هدف، به افراد معدودي محدود شود، خانواده ها سينما را ترك كنند و طرف اصلي توليدكنندگان فيلم ها، يك «تيپ» خاص شود، ديگر نمي توان سليقه افرادي كه از فيلم ها استقبال مي كنند را، ذائقه عمومي پنداشت.
با توجه به اين اصل كه مخاطب بر جريان توليد و نمايش فيلم تاثير مي گذارد بايد گفت كه در كشور ما نيز غالباً سينماگران در پي رضايت مشتري خود هستند و با در نظر گرفتن اين كه تماشاگران سينما اكثراً از قشر متوسط به بالاي جامعه هستند، به اين نتيجه مي رسيم كه فيلمسازان ما به طور غالب براي طبقات اشراف و اعيان كار مي كنند و نه همه مردم. از اينجا مي توان دريافت كه چرا در سال هاي اخير سالن هاي سينما در تصرف طنزهاي تكراري و شبيه به هم درآمده اند و فيلم هاي ارزشي براي خودنمايي در سالن ها با مشكل مواجه هستند. چون سينماروها- كه از قشر متوسط و فرا دست هستند- اين جور فيلم ها را مي پسندد.
از ديگر عواقب بالا رفتن قيمت بليت سينما، افزايش گرايش به سرگرمي هاي نامتعارف و زيرزميني است. اگر بازهم بخواهيم همان خانواده 5 نفري مذكور را مثال بزنيم، به اين نتيجه مي رسيم كه چنين خانواده اي، با احتساب هزينه هاي بليت، اياب و ذهاب، تغذيه و... براي يك بار سينما رفتن حدود 50 هزار تومان بايد خرج كنند. اين در حالي است كه با همين مقدار پول، مي توانند ماهواره نصب كنند و از صبح تا شب فيلم ببينند!
به اين ترتيب، افزايش قيمت بليت سينما و به طور كلي بالا بردن هزينه سرگرمي هاي فرهنگي و سالم، به طور مستقيم به فرهنگ كشورمان صدمه مي زند و ناهنجاري هاي اخلاقي و رفتاري ، ابتذال فرهنگي و غرب گرايي را در جامعه بيش از پيش شايع تر مي كند.
اگر قرار است سينما در كشور ما به عنوان يك رسانه تأثيرگذار نقش آفريني كند، لازم است كه بيشتر به مردم نزديك شود. براي مردمي شدن سينما و حداقل، رساندن آن به وضعيتي كه در دهه اول انقلاب داشت، يكي از مهم ترين الزامات، كاهش هزينه حضور مردم در سالن هاي نمايش فيلم است.

«راز آرماگدون» در اينترنت فاش مي شود

مجموعه مستند راز آرماگدون با موضوع افشاي توطئه هاي صهيونيستي در ايران روي اينترنت قرار گرفت.
تا امروز 5 قسمت از سري سوم مجموعه مستند «راز آرماگدون» كه تحت عنوان «راز آرماگدون 3 : معبد تاريكي» از سيما پخش شد توسط وب سايت روشنگري به صورت ويدئويي و با امكان دانلود كامل روي فضاي مجازي قرار گرفته است. اين اقدام با توجه به درخواست هاي مكرر علاقمندان ، به خصوص محققان ، پژوهشگران و دانشجويان صورت گرفته است.
گفتني است ، انتشارات موسسه صوتي و تصويري سروش سري نخست اين مجموعه مستند را در قالب دي وي دي توزيع نموده بود .

آغاز دوباره «سينما حقيقت» با خليج فارس

چهارمين دوره كانون فيلم «مستند حقيقت» مركز گسترش سينماي مستند و تجربي، با نمايش جديدترين فيلم هاي مستند با موضوع «خليج فارس» آغاز به كار خواهد كرد.
برنامه افتتاحيه چهارمين دوره كانون فيلم «سينما حقيقت» از ساعت17 عصر دوشنبه هفته آتي (20ارديبهشت ماه 1389) آغاز گرديده و دو فيلم مستند «مردمي كه همه چيز، همه چيز، همه چيز دارند» به كارگرداني «شهرام درخشان» و «سنگ نوشته خارك» ساخته «بهروز فرجي» به نمايش عمومي در خواهند آمد.اين گزارش مي افزايد: پس از نمايش فيلم هاي ياد شده، جلسه نقد و بررسي و گفت وگو با «شهرام درخشان» و «بهروز فرجي» كارگردانان اين دو فيلم مستند نيز برگزار خواهد شد.

استقبال عراقي ها از «اخراجي ها2»

فيلم سينمايي «اخراجي ها2» كه در ترجمه عربي به «المنذبون» تغيير يافته با استقبال گسترده شيعيان عراق مواجه شده است.
به گزارش فارس، اخراجي ها2» به كارگرداني مسعود ده نمكي كه پس از اكران موفق در ايران در برخي از كشورهاي همسايه به نمايش درآمد با استقبال شيعيان كشور عراق مواجه شده است.
براساس اين گزارش، سي دي فيلم اخراجي ها كه پيش از اين در كشورهاي فارسي زبان تاجيكستان وافغانستان در رتبه نخست فروش در ويديوكلوپ ها قرار داشت، و در كشور پاكستان نيز با استقبال مواجه شده بود، هم اكنون در كشور عراق نيز عرضه شده است كه با نام عربي «المنذبون» مورد استقبال قرار گرفته است.