سران روسيه و اتحاديه اروپا فردا گرد هم مي آيند

سران روسيه و اتحاديه اروپا در بيست و سومين اجلاس خود در جنوب روسيه، دورنماي همكاري ها در عرصه هاي متفاوت را بررسي مي كنند.
به گزارش ايرنا، اجلاس دو روزه اي كه فردا دوشنبه در روسيه برگزار مي شود، طيف وسيعي از مسايل و موضوعات اقتصادي، سياسي و انساني مورد علاقه دو طرف را مورد بحث قرار مي دهد.
به گفته «آلكساندر گروشكو»، معاون وزير خارجه روسيه، «مسائل اقتصادي، مسئله عقد موافقت نامه جديد ده ساله همكاري هاي راهبردي بين طرفين و امضاي يك موافقت نامه در زمينه حفظ اطلاعات محرمانه» از جمله مواردي است كه در اين اجلاس به آن پرداخته مي شود.
در اين اجلاس «دميتري مدودف» رييس جمهور روسيه، دستيار امور بين المللي وي و «سرگئي لاوروف»، وزير خارجه شركت خواهند كرد.

گفت وگوي نوري مالكي با آيت الله سيستاني در نجف اشرف

نخست وزير عراق با آيت الله «سيدعلي سيستاني» در نجف اشرف ديدار و با ايشان درباره تشكيل دولت آينده اين كشور، گفت وگو كرد.
به گزارش واحد مركزي خبر، «نوري مالكي»، ديروز به نجف اشرف رفت و با مرجع عالي شيعيان عراق ديدار و در مورد نتايج مذاكرات مربوط به تشكيل دولت، با ايشان گفت وگو كرد. آيت الله سيستاني در اين ديدار، رهنمودهايي را درباره تشكيل هرچه سريعتر دولت و مشاركت همه گروه هاي سياسي در دولت جديد بيان كرد. يك هفته قبل نيز «اياد علاوي» رهبر گروه «العراقيه» با آيت الله سيستاني ديدار كرده بود. مرجع تقليد شيعيان عراق در اين ديدار، به علاوي متذكر شد كه مرجعيت در مورد گروه هاي سياسي عراق، بي طرف است.

زد و خورد فلسطيني ها با نظاميان صهيونيست در رام الله

سرويس خارجي-
در درگيري شديد ميان فلسطيني هاي ساكن رام الله با نظاميان صهيونيست كه عليه ديوار جداسازي حائل صورت گرفت جوانان فلسطيني با پرتاب سنگ و چوب مخالفت خود را با سياست هاي نژادپرستانه رژيم صهيونيستي ابراز كردند.
در اين تظاهرات و درگيري هاي شديد و گسترده كه در روستاي بلعين صورت گرفت، جوانان فلسطيني عليه سياست هاي تجاوزكارانه و نژادپرستانه رژيم صهيونيستي اعتراض كردند و مخالفت خود را با پرتاب سنگ به سوي نظاميان صهيونيست ابراز داشتند.
شهروندان فلسطيني با هرگونه سياست نژادپرستانه در سرزمين هاي اشغالي مخالف هستند اين در حالي است كه رژيم صهيونيستي ادعا مي كند كه اين ديوارهاي جداسازي براي تأمين امنيت صهيونيست ها احداث مي شود. از سوي ديگربراثر درگيري هاي شديد ميان نظاميان صهيونيست و اهالي بيت المقدس 11 فلسطيني از جمله دو زن كه يكي از آنان باردار بود زخمي شدند.
حمله گروهي از شهرك نشينان صهيونيست به سوي ساكنان محله سلوان واقع در شرق بيت المقدس باعث درگيري ميان طرفين شد كه در ادامه نظاميان رژيم صهيونيست وارد ماجرا شده و بر دامنه درگيري ها افزودند.
شاهدان محلي دليل اصلي اين درگيري ها را تنش و بحران ناشي از شهرك سازي عنوان كردند كه نگهبانان و نظاميان رژيم صهيونيستي اقدام به تيراندازي گسترده به سوي شهروندان فلسطيني كردند.
جنگنده هاي رژيم صهيونيستي نيز صبح روز گذشته نوارغزه را هفت نوبت بمباران كردند كه فرودگاه بين المللي غزه از جمله اين اهداف بود.
اين جنگنده ها پس از بمباران فرودگاه غزه، ساختمان هاي تخليه شده در اين شهر را نيز بمباران كردند.
بر اثر اين حملات خسارات سنگيني وارد آمد ليكن هنوز آماري از تلفات مخابره نشده است.
گفتني است حملات زميني و هوايي رژيم صهيونيستي در روزهاي اخير عليه ساكنان غزه تشديد شده است. پنجشنبه نيز نظاميان صهيونيست با همراهي تانك ها و بولدوزرهاي خود به جنوب نوارغزه يورش برده و اقدام به تيراندازي به سوي شهروندان و تخريب زمين هاي زراعي كردند.
چهارشنبه نيز بيش از 20 فلسطيني در حمله جنگنده هاي رژيم صهيونيستي به مناطق مختلف غزه زخمي شدند.
هشدار فعالان حاضر
در ناوگان آزادي
فعالان حاضر در ناوگان آزادي اعلام كردند كه در صورت ممانعت رژيم صهيونيستي از ورود آنها به آب هاي غزه اعتصاب غذا خواهند كرد.
فعالان حقوق بشر درباره تهديدهاي رژيم صهيونيستي عليه اين ناوگان و احتمال حمله به كشتي هاي حامل كمك هاي انسان دوستانه به نوارغزه و دستگيري فعالان حاضر در اين ناوگان اعلام كردند كه اين اقدام يك دزدي دريايي به شمار مي رود.
يكي از اعضاي اروپايي رفع محاصره غزه در اين باره گفت، افراد حاضر در كشتي هاي كاروان آزادي قصد دارند با زنجير يكديگر را به هم ببندند تا اشغالگران نتوانند نقشه خود را به اجرا درآورند.
اين در حالي است كه ناوگان آزادي به هيچ وجه وارد آب هاي منطقه اي اسرائيل نمي شوند بلكه وارد آب هاي منطقه اي فلسطين خواهند شد.
گفتني است بيش از 800 نفر از فعالان حقوق بشر از كشورهاي مختلف براي اعلام همبستگي با مردم نوارغزه در كاروان كشتي هاي آزادي حضور دارند.
ناوگان آزادي شامل 9 كشتي از جمله 3 كشتي از تركيه، يك كشتي از يونان، يك كشتي از ايرلند و 2 كشتي از انگليس، يكي از الجزاير و يك كشتي كويتي است.
معاون رئيس كميته دولتي شكست محاصره غزه نيز به تل آويو درباره پيامدهاي ناشي از حمله به ناوگان آزادي شكست محاصره نوارغزه هشدار داد.
وي اظهار داشت، در صورت حمله به ناوگان آزادي رژيم صهيونيستي تاوان سنگيني خواهد پرداخت.
ساير رويدادها
¤ منابع رسانه اي و شخصيت هاي سياسي رژيم صهيونيستي به شكست مانور «تحول-4» در سرزمين هاي اشغالي اذعان كردند.
¤ فاروق قدومي دبيركل كميته مركزي جنبش فتح تاكيد كرد، محمود عباس رئيس تشكيلات خودگردان فلسطين فاقد مشروعيت است.
¤ مقام هاي آمريكايي اعتراف كردند كه باراك اوباما رئيس جمهور آمريكا درصدد استقرار سامانه دفاع موشكي در خاورميانه براي حمايت از اسرائيل است.
¤ روزنامه صهيونيستي هاآرتص نوشت، رژيم صهيونيستي كودكان بازداشت شده را شكنجه مي كند.

احتمال سقوط دولت ژاپن قوت گرفت

با هشدار حزب سوسيال دموكرات نسبت به خروج از دولت، احتمال سقوط دولت ائتلافي ژاپن قوت گرفت.
به گزارش خبرگزاري فرانسه، يك روز پس از اعلام رسمي موافقت دولت ژاپن با ادامه حضور نظاميان آمريكايي در جزيره «اوكيناوا»، معاون رهبر حزب سوسيال دموكرات ژاپن تهديد كرد از دولت ائتلافي «يوكيوهاتوياما» نخست وزير اين كشور خارج مي شوند.
وي ديروز با حضور در يك برنامه تلويزيوني و در واكنش به بي توجهي نخست وزير به اعتراضات مردمي كه روز جمعه پس از امضاي موافقتنامه جديد براي ادامه استقرار پايگاه نظامي «فوتنما» آمريكا بيش از پيش نمود پيدا كرد گفت: «با اين وضعيت اين طبيعي است كه ما ائتلاف را ترك كنيم.»
چندي پيش وزير امور مصرف كنندگان ژاپن كه وي نيز از رهبران حزب سوسيال دموكرات است، نيز پس از اعتراض به خلف هاي نخست وزير در مورد حضور نظاميان آمريكايي در كشورش، از سوي نخست وزير بركنار شد.
«هاتوياما» كه با شعار «خارج كردن نظاميان آمريكايي از ژاپن» توانست حزب قدرتمند سوسيال دموكراتيك را كه 54 سال در عرصه قدرت بود بركنار كند، در چرخشي 180 درجه اي، روز گذشته حضور آمريكايي ها در «اوكيناوا» را رسما تمديد كرد.
براساس بيانيه اي كه جمعه از سوي وزيران خارجه و دفاع دو كشور آمريكا و ژاپن به امضا رسيد، پايگاه فوتنما بدون خروج از اوكيناوا به نقطه كم جمعيت تر اين جزيره منتقل مي شود.
بلافاصله پس از انتشار اين خبر بسياري از تحليلگران از احتمال راه اندازي تظاهرات ضددولتي طي روزهاي آينده خبر دادند. به اعتقاد اين تحليلگران، «هاتوياما» با پشت كردن به مردم خود، پايه هاي قدرت دولت را بيش از پيش متزلزل ساخته و با توجه به مخالفت هاي احزاب و فشارهايي كه بر هاتوياما وارد مي شود، احتمال سقوط دولت وي قوت گرفته است.

حزب الله : آمريكا ديگر در ميان مردم لبنان جايگاهي ندارد

مسئول حزب الله در جنوب لبنان گفت، آمريكا ديگر در ميان مردم لبنان جايي ندارد.
شيخ «نبيل قاووق» طي سخناني اظهار داشت، طيف وسيعي از مردم لبنان طرفدار معادله جديد همبستگي دولت، مردم، مقاومت و ارتش لبنان هستند و بر روي حمايت هاي بيگانگان به ويژه آمريكا حساب نمي كنند.
وي افزود، معادله جديد مورد تاييد رئيس جمهور، نخست وزير و احزاب و گروه هاي سياسي داخلي است و مانع امضاي هرگونه قراردادي كه به حاكميت لبنان لطمه وارد مي كند خواهد شد.
مسئول حزب الله در جنوب لبنان تصريح كرد، همبستگي ملت، مقاومت و ارتش هرگونه سودجويي بين المللي را با شكست مواجه خواهد كرد چرا كه استكبار جهاني و اسرائيل از كارايي مقاومت در آزادسازي سرزمين هاي اشغالي از رژيم صهيونيست هراس دارند.
علامه شيخ نابلسي خطيب جمعه شهر صيدا نيز اظهار داشت، لبنان در دوران طلايي اقتدار مقاومت اسلامي است.
شيخ نابلسي اظهار داشت، مقاومت اسلامي كه بنيانگذار معادلات جديد در منطقه است مانع بازگشت لبنان به مراحل ضعف و سستي است.
خطيب جمعه شهر صيدا همچنين گفت، ما در عصر طلايي مقاومت زندگي مي كنيم و هركس به آن پيوست پيروز ميدان است و مخالفت با آن نيز كوچكترين خدشه اي در مسير مقاومت به وجود نمي آورد.
«ميشل عون» رئيس جريان آزاد ملي لبنان نيز ضمن تاكيد بر استمرار در راه حمايت از مقاومت گفت، ما به قدرت مقاومت در مقابله با رژيم صهيونيستي اعتماد بالايي داريم و اطمينان داريم كه در صورت آغاز هرگونه جنگي با اين رژيم غاصب ما پيروز ميدان خواهيم بود.
وي افزود، مقاومت از سال 2000 با پيروزي هاي مكرر نام لبنان را در قله افتخارات قرار داده است.
عون گفت، ما هميشه حامي مقاومت خواهيم ماند و از اين تصميم كوتاه نخواهيم آمد.

استالين دوبار جان هيتلر را نجات داد!

يك ژنرال ارشد روس فاش كرد كه «كا.گ.ب» در جريان جنگ جهاني دوم دوبار قصد ترور هيتلر را داشته، اما استالين در آخرين لحظات از اين تصميم منصرف شده است.
به گزارش ايسنا، ژنرال «آناتولي كوليكوف» طي يك كنفرانس تاريخي در مسكو اعلام كرد، «كا.گ.ب» دو طرح جداگانه براي ترور هيتلر در دست اجرا داشت كه «جوزف استالين» ديكتاتور شوروي سابق در آخرين لحظات از عملياتي شدن آنها جلوگيري كرد.
وي گفت: «در سال 1943 طرح ترور هيتلر در سنگرش ريخته شد، ولي در آخرين مراحل اجراي اين طرح استالين به دليل ترس از اينكه پس از هيتلر جانشين او با آمريكا و انگليس جداگانه صلح كند، آن را لغو كرد.
كوليكوف درباره طرح دوم گفت: «در سال 1944 شوروي مجدداً توطئه اي براي كشتن هيتلر طراحي كرد كه طي آن يك تروريست موفق شد اعتماد رهبر نازي ها را به دست آورده و به او نزديك شود، ولي استالين مجدداً مانع از اجراي اين طرح شد.
«آناتولي كوليكوف» از سال 1995 تا 1998 يعني در دوران رياست جموري «بوريس يلتسين» وزير كشور روسيه بود.
در جنگ جهاني اول «آدولف هيتلر» با انديشه نازيسم جنگي را با حمله به همسايه خود لهستان آغاز كرد كه به زودي آتش آن سراسر اروپا را فرا گرفت. آلمان، ايتاليا، ژاپن، مجارستان، روماني و چند كشور ديگر كه «نيروهاي محور» نام گرفتند عليه دولت هاي متفق از جمله فرانسه، انگليس، شوروي و آمريكا جنگيدند. جنگ دقيقاً شش سال طول كشيد و اگرچه هيتلر در آغاز توانسته بود بخش بزرگي از اروپا را تصرف كند، اما در نبرد، «استالينگراد» (ولگوگراد امروزي در شرق روسيه) از شوروي شكست خورد و اين شكست آغاز روند پيروزي متفقين بود. نيروهاي شوروي پس از اين پيروزي در مقابل آلمان به قدري پيش رفتند كه توانستند وارد خاك آلمان شوند. خبر ورود نيروهاي ارتش سرخ به برلين باعث شد هيتلر دست به خودكشي بزند.
انصراف استالين از ترور هيتلر به دليل ترس از صلح جداگانه رهبر بعدي نازي ها با آمريكا و انگليس، نشان دهنده ائتلاف شكننده متفقين در جريان جنگ جهاني دوم است. چنانكه مي بينيم پس از شكست آلمان و پايان جنگ، دو نيروي متفق يعني شوروي و آمريكا به دو رقيب و دشمن اصلي در عرصه بين المللي تبديل مي شوند.

انتقاد عفو بين الملل از نقض حقوق بشر در سرزمين اليزه
اينجا فرانسه است مهد دموكراسي!

سازمان عفو بين الملل در گزارش سالانه خود از دولت فرانسه به دليل محدوديت هايي كه براي آزادي بيان و آزادي مذهب اعمال كرده، به شدت انتقاد كرد.
به گزارش فارس، سازمان عفو بين الملل در گزارش سال 2010 خود درباره اوضاع حقوق بشر در جهان كه روز پنج شنبه گذشته منتشر شد، انگشت اتهام خود را به سوي فرانسه نشانه رفت و اين كشور را به دليل نقض حقوق بشر در موارد متعدد به باد انتقاد گرفت.
در همين رابطه «فرانسيس پرين» سخنگوي عفو بين الملل فرانسه طي كنفرانسي مطبوعاتي از تصويب لايحه ممنوعيت استفاده از روبند در پارلمان فرانسه انتقاد كرد و گفت: «حقوق بين الملل بسيار واضح و شفاف است و فرانسه احتمالا با محكوميت دادگاه هاي مختلف در داخل و دادگاه حقوق بشر اروپا از خارج مواجه خواهد شد.»
«ژنويو گاريگو» رئيس عفو بين الملل فرانسه نيز در اين باره اعلام كرد: «زنان بايد آزادي بيان داشته باشند و خود بتوانند درباره داشتن يا نداشتن پوشش تصميم بگيرند و مسئله داشتن يا نداشتن پوشش نبايد براي آنها اجباري شود.» وي افزود: «درباره آنچه به طور كلي به اوضاع حقوق بشر در فرانسه مربوط مي شود بايد بگويم كه عفو بين الملل تغيير قابل توجهي در اوضاع سال گذشته نسبت به امسال مشاهده نكرده و اين خبر خوبي نيست.»
در گزارش عفو بين الملل همچنين از دولت ايتاليا به دليل نژادپرستي و از كشورهاي غربي به صورت كلي به دليل ممانعت از بازخواست اسرائيل در مجامع جهاني انتقاد شده است.

البرادعي: حسني مبارك نمي تواند مقابل مردم بايستد

نامزد احتمالي رياست جمهوري مصر گفت: حكومت حسني مبارك نمي تواند در برابر خواسته ميليون ها نفر از مردم مصر براي اصلاحات مقاومت كند.
به گزارش خبرگزاري ها، «محمد البرادعي» مديركل سابق سازمان انرژي اتمي با انتقاد شديد از حكومت سي ساله حسني مبارك در مصر اظهار داشت: مشكلات مصر و جهان عرب فقط با عضويت داشتن در جامعه انساني بين المللي حل وفصل مي شود، اما مصر امروز از اين جامعه انساني بسيار دور شده است.
وي گفت: مصر سال هاست كه از دموكراسي محروم شده ست و دموكراسي در اين كشور به كار برده نمي شود و شهروندان آن به دليل بازداشت، سركوب و حالت فوق العاده حكومت حسني مبارك در ترس ونگراني به سر مي برند.
البرادعي در مورد ديدگاه سياسي خود افزود: بسياري از جوانان در مصر، برنامه تغيير را به صورت داوطلبانه ميان مردم ترويج مي كنند و اين در حالي است كه مقامات دولت حاكم با اين جوانان به شدت بدرفتاري مي كنند.
نامزد احتمالي انتخابات رياست جمهوري متذكر شد: در پي انقلاب و از بين بردن رژيم فعلي نيستم، بلكه مي خواهم با اصلاح اين نظام، دموكراسي در مصر حاكم شود.
مديركل سابق آژانس بين المللي انرژي اتمي با اشاره به اينكه اگر شرايط مهيا باشد از تظاهرات سكوت براي بيان خواسته هاي خود استفاده خواهدكرد؛ افزود: زماني كه ميليون ها نفر خواسته هاي مشابهي داشته باشند، حكومت نمي تواند در برابر اراده مردم قرار گيرد، چرا كه ملت بالاتر از حكومت است و دولت نمي تواند با اراده هاي ميليوني مردم مقابله كند.
اين در حالي است كه هنوز تاريخ دقيق برگزاري انتخابات رياست جمهوري مصر در سال آينده مشخص نيست و قرار است حزب حاكم تا تابستان آينده درباره حضور حسني مبارك رئيس جمهور 82 ساله اين كشور در انتخابات اظهارنظر كند.
حسني مبارك كه در پي جراحي هاي اخير، ترديدهاي جدي درباره سلامتي اش به وجود آمده، پنج دوره شش ساله است كه قدرت را در اين كشور در دست دارد.
«صفوات شريف» دبيركل حزب حاكم در سخناني كه از تلويزيون مصر پخش شد ابراز اميدواري كرد كه براي يك دوره ديگر حسني مبارك بر مسند رياست جمهوري مصر تكيه بزند.

براي بررسي تنش ها با پيونگ يانگ
فرماندهان ارشد كره جنوبي جلسه اضطراري تشكيل دادند

فرماندهان بلندپايه كره جنوبي براي بررسي نحوه مقابله با ارتش كره شمالي گردهم آمدند.
همزمان با آغاز مذاكرات سه جانبه سران كره جنوبي، چين و ژاپن در جزيره «جيجو» كره جنوبي، يك مقام در وزارت دفاع كشور ميزبان از تشكيل جلسه اي ويژه توسط 20 فرمانده بلندپايه اين كشور با هدف بررسي نحوه مقابله با تهديدات احتمالي كره شمالي خبر داد. «افزايش آمادگي دفاعي و نحوه برخورد با مسئله غرق شدن ناوچه نظامي كره جنوبي»، از ديگر مسائلي است كه به گفته اين مقام وزارت دفاع كره جنوبي در اين جلسه ويژه در مورد آنها بحث و تبادل نظر شد.
پس از غرق شدن ناوچه جنگي «چئونان» كره جنوبي براثر اصابت يك اژدر دريايي كه طي آن 46 تن كشته شدند، يك گروه تحقيقاتي اعلام كرد، اين اژدر توسط زيردريايي كره شمالي شليك شده است. با وجود انكار چندباره اين اتهام از سوي پيونگ يانگ، فشارهاي خارجي به رهبري واشنگتن كره شمالي را وادار به اتخاذ تدابير خاص از جمله اعلام آمادگي نظامي و لغو تمام روابط تجاري و غير تجاري با سئول كرد. در آخرين مورد از اين موضع گيري ها، روز جمعه پيونگ يانگ اعلام كرد پيمان منع درگيري با كره جنوبي را لغو مي كند، اگرچه وقوع تنش هاي سياسي بين دو كره داراي سابقه اي طولاني است اما، به اعتقاد برخي تحليلگران، تحميل تحريم هاي جديد عليه پيونگ يانگ اين بار مي تواند پيامدهاي خطرناكتري را به دنبال داشته باشد. در حساسيت اين تنش ها همين بس كه گفته مي شود اجلاس سه جانبه چين، كره جنوبي و ژاپن كه داراي محوريت اقتصادي است، اين بار تحت تأثير اين تنش ها قرار گرفته طوري كه بررسي موضوع تبديل به يكي از اصلي ترين محورهاي اين اجلاس شده است.
يادآوري مي شود چين تاكنون به طور غيرمستقيم با مواضع ضد پيونگ يانگ كشورهاي هم پيمان آمريكا مخالفت كرده است.

نخست وزيرتايلند از پايان حكومت نظامي در كشور خبر داد

دولت تايلند، رسماً از پايان حكومت نظامي در تمام استان هاي اين كشور خبر داد.
به گزارش خبرگزاري فرانسه، «آبهيست وجاجيوا»، نخست وزير تايلند سرانجام ديروز پس از اعمال 10 روز حكومت نظامي در 23 استان اين كشور، از لغو اين وضعيت به دليل بازگشت آرامش به كشور خبر داد.
به گفته نخست وزير، مقامات امنيتي به دليل كنترل اوضاع در سرتاسر كشور، تصميم به لغو حكومت نظامي گرفتند كه كابينه وزيران قصد تمديد آن تا هشتم خرداد را داشت.
تايلند، نزديك به سه ماه بود كه صحنه شورش هاي خياباني از سوي قرمزپوشان طرفدار «تاكسين شيناواترا»، نخست وزير مخلوع اين كشور با هدف براندازي حكومت بود. تلاش هايي كه سرانجام با سركوب شديد از سوي ارتش و كشته شدن بيش از 80 تن از مخالفان نافرجام ماند.

براساس نظرسنجي سي ان ان
86 درصد مردم آمريكا دولت فدرال را ناكارآمد مي دانند

براساس آخرين نظرسنجي انجام شده در آمريكا 86 درصد مردم اين كشور دولت فدرال را ناكارآمد مي دانند.
به نوشته پايگاه اينترنتي موسسه بروكينگز، شبكه خبري سي ان ان و يك موسسه نظرسنجي، 86 درصد مردم آمريكا بر اين باورند كه دولت واشنگتن از عهده انجام وظايف يك دولت برنمي آيد.
اين نظرسنجي از آن جهت اهميت دارد كه موضوع آن بررسي كارآمدي دولت فدرال بوده است.
در سالهاي اخير به دنبال ظهور جنبش هاي تجزيه طلب در ايالات مختلف آمريكا، بحث بر سر اين موضوع بالا گرفته است كه مردم آمريكا چقدر از دولت مركزي راضي هستند. رضايت 10درصدي مردم زنگ خطري است كه امكان و احتمال استقلال ايالات از آمريكا را افزايش مي دهد.
مردم برخي ايالت ها از جمله تگزاس معتقدند اين ايالت در صورت استقلال بهتر مي تواند از عهده امور خويش برآيد و برخي ايالات چون آلاسكا نيز بر اين باورند كه دولت واشنگتن منابع آنها را به نفع كارتل ها و تراست ها استثمار مي كند.

پايان صلح ليبرالي

سيدياسر جبرائيلي
دهه 1980 ميلادي در تاريخ اقتصادي سياسي بين الملل به دهه «بحران بدهي ها» شهره است. اين بحران، شايد از جهاتي با بحران اقتصادي امروز جهان متفاوت باشد، اما شباهت هاي اين دو به اندازه اي هست كه ذهن تحليلگر را به سمت مقايسه آنها سوق دهد؛ تا با در دست داشتن نتيجه يكي، درباره «سرانجام ديگري» اظهارنظر كند.
در سال هاي اوليه پس از جنگ جهاني دوم، اگرچه جهان وارد نظمي دو قطبي شد و كمونيسم در مقابل كاپيتاليسم قرار گرفت، اما علاوه بر اين تقسيم بندي و مهمتر از آن، دو قطب شمال- جنوب بود. بدين صورت كه كشورهاي سابقا استعمارگر و توسعه طلب، در شمال و كشورهاي سابقا مستعمره در دسته بندي جنوب قرار گرفتند. استعمارگران كه بر اثر استثمار منابع طبيعي و انساني جنوب، به نوايي رسيده بودند، عنوان «توسعه يافته» را براي خود برگزيدند و ديگران را «توسعه نيافته» ناميدند. بحث بر سر مفهوم توسعه بالا گرفت و سرانجام «والت ويتمن روستو» تعريفي ارائه داد كه سازمان ملل متحد نيز براساس همان تعريف، دهه 1960را «دهه نخست توسعه» نامگذاري كرد: «توسعه فرآيندي چند مرحله اي است كه از مراحلي چون سنتي، انتقالي، خيز و بلوغ مي گذرد و سرانجام به عالي ترين مرحله رشد اقتصادي يعني «مصرف انبوه» مي رسد.»
اگرچه بعدها دانشمنداني چون «دادلي سيرز» يا «گي روشه» با اين تعريف مخالفت كردند و حتي سازمان ملل معيارهاي ديگري بر تعريف اوليه افزود، اما تعريف «روستو» چون با سياست هاي غرب همساز بود، همچنان به عنوان مفهوم بنيادي توسعه ترويج شد. در اين ميان سازمان ملل متحد برنامه هايي را تحت عنوان برنامه توسعه ارائه مي كرد و كشورها درصدد اجراي اين برنامه ها برمي آمدند. اما شكاف ميان شمال- جنوب در اين مرحله عميق تر شد. كشورهاي شمال منابع مالي لازم براي اين نوع توسعه داشتند. اما در مورد كشورهاي جنوب بايد گفت برخي از آنها اگرچه خواهان اين نوع توسعه بودند، اما فقر ناشي از استعمارزدگي به آنها اجازه «مصرف انبوه» را نمي داد تا توسعه يافته به نظر آيند. اين بود كه كشورهاي شمال در اصل به دليل رونق تجارت خود و ارائه قدرت مالي به كشورهاي جنوب براي واردات كالاهاي شمال، و در ظاهر با نيات خيرخواهانه، باب وام دهي به جنوب را گشودند.
طي سال هاي 1950 تا 1970 در مجموع حدود 100ميليارد دلار وام به كشورهاي جنوب سرازير شد، اما چون خرج مصرف انبوه گشت، به جاي تامين منافع ملي، منافع سرمايه گذاران و بانك هاي خارجي را تامين كرد. استعمار نوين جنوب از نيمه دوم دهه 70 ابعاد وسيع تري به خود گرفت و در اوج بدهكاري آنها، كشورهاي وام دهنده نرخ بهره وام هاي خود را شناور كردند. براي مثال آرژانتين كه در دهه 70 با نرخ بهره صفر از صندوق هاي مالي بين المللي وام دريافت كرده بود، نرخ بهره اين وام را در دهه بعدي 2/83 يافت! از اواخر دهه 70 بخش اعظم و گاه تمامي وام هاي دريافتي كشورهاي مقروض جهان سوم صرف بازپرداخت اصل و فرع وام هاي پيشين شد تا جايي كه طي دهه 1980 كل اقتصاد كشورهاي جهان سوم دچار «وام زدگي» شد.
مكزيك بزرگترين مقروض زمان بود. نرخ تورم در اين كشور تا 100درصد بالا رفت و ارزش پول ملي آن به شدت ضربه خورد. اوت 1982دولت مكزيك اعلام كرد كه امكان بازپرداخت بدهي هاي خود را ندارد. به دنبال آن برزيل نيز دست به اقدام مشابهي زد. اين بود كه به زودي بحران بدهي ها به صورت يك بحران جهاني درآمد. اما كشورهاي شمال حاضر به هيچ نوع كمكي نشدند و جنوب را مجبور كردند براي اينكه بتواند بدهي هايش را بپردازد، سياست «رياضت اقتصادي» را پيش گيرد، واردات را كاهش داده و بر ميزان صادرات بيفزايد. نتيجه اين سياست اجباري، يعني تورم فوق العاده همراه با ركود، از يك سو باعث تشديد فقر، بيكاري، فساد، شورش هاي سياسي- اجتماعي شد و از سوي ديگر كشورهاي جنوب را به شمال وابسته تر كرد. اين حوادث يك نتيجه طبيعي نيز داشت و آن افزايش نفرت از شمال در جنوب بود. اين تنفر به حدي بود كه برخي ملت ها براي گريز از پديده «استعمار نو» دست به انقلاب هاي دموكراتيك زدند و مثلا با روي كار آوردن رهبران چپ گرا در آمريكاي لاتين، يك مبارزه تمام عيار عليه سلطه شمال آغاز كردند.
امروز گويا تاريخ تكرار شده و فقط بازيگران و مهره ها تغيير يافته اند...
يكي از تبعات اصلي بحران اقتصادي امروز، همان بحران بدهي هاست، اما نه بدهي جنوب به شمال، كه بدهي شمال به شمال. كشورهاي صنعتي در دوره بعد از دهه 80 وام دهي به جنوب را به ميزان زيادي كاهش داده و امكانات مالي در دسترسشان را در قالب وام، به اقتصادهاي ضعيف تر شمال اعطا كردند. اين روند وام دهي همان طوري كه در ابتداي كار باعث رشد اقتصادي جهان سوم شده بود، درباره كشورهاي ضعيف شمال نيز همين نتيجه را داد. اما رابطه شمال-شمال با رابطه جنوب- جنوب يك تفاوت اساسي داشت و آن اينكه نوع آن نه از جنس رابطه استعمارگر و مستعمره، كه نوعي همكاري براي پيشبرد استعمار نوين در جنوب بود.
همكاري شمال-شمال كه پيشتر در تقسيم جهان بين قدرت ها و توسعه طلبي ارضي متبلور شده بود، در دوره جديد ابعاد سياسي، نظامي و اقتصادي هم به خود گرفت تا جايي كه علي رغم تفاوت هاي اساسي در ميزان درآمدها و قدرت اقتصادي و نظامي، 16كشور اروپايي پول واحد «يورو» را براي خود برگزيدند و 28كشور غربي در سازمان پيمان آتلانتيك شمالي (ناتو) گردهم آمدند. اين همكاري ها و همسازي ها تا جايي پيش رفت و چنان چشم اندازي ترسيم كرد كه «مايكل دويل»، تئوري «صلح دموكراتيك» يا «صلح ليبرالي» «كانت» را دوباره در فضاي بين المللي مطرح كرد: «دولت هاي ليبرال يك مجموعه صلح را تشكيل مي دهند و هيچ گاه به جنگ هم نمي روند.»
اگرچه كساني در برابر اين ايده كه «علت اين گردهمايي نظام سياسي ليبرال كشورهاست» مقاومت كردند، اما چون آنچه «واقعيت ملموس» بود، با ايده «دويل» سازگار مي نمود، در فضاي تئوريك راه به جايي نبردند. اين ايده چنان شايع شد كه كساني در دنياي در حال توسعه، تا مرحله فلسفه بافي درباره اينكه «ليبرال شويم تا با غرب در نيفتيم» پيش رفتند.
اما گذشت زمان نشان داد كه اين صلح، نه صلح ليبرالي، كه ناشي از يك اتحاد براي چپاول ديگر ملت ها بود و بر اين اساس، با توقف روند غارت جنوب، بايد نشانه هاي گسست در اتحاد شمال-شمال پديدار مي گشت.
بحران اقتصادي قرن 21 كه از سال 2007 با زيان دهي موسسات مالي غربي در بخش مسكن آمريكا آغاز شد و به سرعت ديگر حوزه ها را دربر گرفت، ركود بي سابقه اي را در نظام مالي- تجاري غرب به وجود آورد، اما نبايد فراموش كرد كه روند استقلال سياسي- اقتصادي كشورهاي جنوب و ظهور قدرت هاي اقتصادي بزرگ خارج از محدوده غرب در وقوع اين بحران بي نقش نبوده است. هم اكنون بحران تا آنجا پيش رفته كه آن اقتصادهاي ضعيفي كه از موسسات مالي غربي و كشورهاي ثروتمند وام گرفته بودند، در بازپرداخت بدهي هاي خود ناتوانند. اما مشكل بزرگتر آنجاست كه هم پيمانانشان اگر هم بخواهند، آنگونه كه بايد توان كمك به ورشكستگان را ندارند. براي مثال آمريكا با تحريم بيش از نيمي از جمعيت زمين در 16سال اخير عملا بازار جنوب را از دست داده و ركود بازار شمال نيز اقتصاد آن را دچار بحران كرده؛ تا جايي كه خود نيز در باتلاقي از بدهي ها گرفتار است.
اين رويدادها در مجموع باعث يك دودستگي در جبهه شمال شده است. به گونه اي كه هم اكنون كشورهاي موسوم به PIGS يعني پرتغال، ايتاليا، يونان و اسپانيا كه بحران حادتري را نسبت به ديگر كشورهاي غربي تجربه مي كنند، در يك دسته «مغضوب» قرار گرفته اند و بعيد هم نيست كه بر تعدادشان نيز افزوده شود. اما در اين وانفسا نه تنها ديگر سخني از همكاري و همسازي در ميان نيست، بلكه ادبيات اقويا در مقابل ضعفا از صلح ليبرالي به ادبيات مخاصمه و نفرت بدل شده و تا حد «طمع به حاكميت ارضي» پيش رفته است. براي مثال، شديدترين بحران متعلق به يونان است كه آلماني ها گفتند اگر كمك مي خواهند بايد جزاير خود را به ما بفروشند! و آمريكايي ها نيز اخيرا با تصويب لايحه اي در سنا تصريح كردند كه «مشكل شما به ما مربوط نيست و ما از عهده مشكلات خود برآئيم هنر كرده ايم.»
هم اكنون برخي كشورها چون يونان با اجبار خارجي و برخي چون آلمان و انگليس و فرانسه با اختيار خود دست به اجراي «رياضت اقتصادي» زده اند و تبعات اين سياست نه تنها يك بار در تاريخ جهان سوم ثبت شده، بلكه هم اكنون برخي كشورهاي اروپايي در حال تجربه آنند و شورش هاي كنوني شاهد مستند آن است.
بحران كنوني چشم انداز روشني پيش رو ندارد و نتيجه هرچه باشد، اولا بي ترديد دودستگي متحدان سابق در شمال را در دل خود خواهد داشت و ثانيا بحران به سازمان هاي ناشي از اتحاد شمال-شمال چون ناتو، منطقه يورو و اتحاديه اروپا كشيده شده و اگر تا انحلال آنها پيش نرود، سطح همكاري در آنها را به شدت تنزل خواهد داد.
در اين ميان و با سير قهقرايي بي سابقه اي كه در اقتصاد و سياست غرب آغاز شده، نظم موجود در جهان دچار دگرگوني خواهد شد و بايد ديد كه آيا كشورهاي جنوب مي توانند از اين وضعيت براي تغيير معادلات جهاني به نفع خود بهره ببرند يا خير. مقاومت كشورهاي جنوب در برابر زورگويي هاي شمال در ماجراي هسته اي ايران، مي تواند گام بزرگي در اين راستا باشد.