جزئيات لايحه تشويقي براي احداث پاركينگ هاي عمومي

مديركل تدوين ضوابط و مقررات شهرداري تهران با تشريح لايحه تشويقي براي احداث پاركينگ هاي عمومي و طبقاتي گفت: اين لايحه درحال حاضر براي تأييد به دفتر شهردار تهران ارائه شده است.
محمد داوود غفاري با بيان اين مطلب افزود: در صورت تصويب اين لايحه پيشنهادي، از متقاضياني كه كل بناي احداثي خود را به پاركينگ عمومي اختصاص دهند، پنج درصد عوارض وصول خواهد شد.
وي اظهار داشت: بر اين اساس از مالكاني كه مازاد بر نياز تجاري اداري خود اقدام به احداث پاركينگ مي كنند نيز فقط 10 درصد كل عوارض دريافت خواهد شد.
مديركل اداره تدوين ضوابط و مقررات، پاركينگ هاي مكانيزه را به عنوان يكي از راه حل هاي باز شدن گره كور ترافيك دانست و گفت: در اين نوع پاركينگ فقط در
30 مترمربع زمين 17 واحد پاركينگ مكانيزه احداث مي شود كه در نوع خود قابل تأمل است.
وي تصريح كرد: بايد تلاش كرد تا جهاد پاركينگ سازي به سمت ساخت پاركينگ هاي مكانيزه در محلات سوق داده شود.
غفاري درباره چگونگي اجرايي شدن پاركينگ هاي «مزاحم» گفت: پاركينگ هاي مزاحم در پروژه هاي تجاري و اداري به صورت يك به يك و در ساختمان هاي مسكوني در صورتي كه پاركينگ هاي مزاحم فقط به يك «واحد» تعلق بگيرد، اجرا مي شود.
مديركل تدوين ضوابط و مقررات شهرداري تهران با بيان اينكه برخي سرمايه گذاران درباره سودآوري پاركينگ هاي طبقاتي و عمومي ترديد دارند، تصريح كرد: پاركينگ هاي طبقاتي و عمومي در تمامي نقاط تهران سودآوري بالايي دارند.
به گفته وي لايحه تشويقي براي جذب سرمايه گذار بخش خصوصي در زمينه احداث پاركينگ عمومي و طبقاتي در حال حاضر با امضاي معاونان شهرسازي و معماري و حمل ونقل و ترافيك تهيه و براي تصويب و تأييد به دفتر شهردار تهران ارسال شده است.

زيان هاي استفاده از ظروف يكبار مصرف ؛غذاهايي با طعم نفت يا پلاستيك !

افشين عليزاده
اين روزها ظروف يكبار مصرف گياهي و ظروف يكبار مصرف پلاستيكي محل كشمكش صنعتگران و پژوهشگران شده است .
گروهي مي گويند، ما براي پاسداشت و حرمت جان انسانها و محيط زيست، ظروف گياهي توليد مي كنيم.
گروهي ديگر مي گويند آلودگي به سم فومونيسين در ذرت حتي در 200 درجه سانتي گراد هم از بين نخواهد رفت. آنها مي دانند تمام ظروف گياهي كشور از نشاسته ذرت به دست مي آيد.
اخبار را زير و رو مي كنم. مقالات را مي كاوم. پلاستيك ها چه دنياي غريبي دارند. از آب پنير هم پلاستيك مي سازند!
دكتر عبدالرسول اروميه اي، عضو هيئت علمي و مدير گروه پلاستيك پژوهشگاه پليمر و پتروشيمي مي گويد:
آب پنير داراي 30 تا 60 درصد پروتئين است. در حال حاضر تحقيقات ما روي توليد پلاستيك از آب پنير متمركز شده است. فيلم تهيه شده از آب پنير، آب دوست است. يعني در صورت جذب آب، در آن حل مي شود و از بين مي رود در صورتي كه فيلم تهيه شده از زئين ذرت آب گريز است. ما براي بهره وري از ويژگي هاي اين دو نوع فيلم، آن ها را پس از تهيه به هم پرس مي كنيم كه هم ويژگي منحصر به فردي دارد و هم از نظر اقتصادي مقرون به صرفه است و به اين شكل ورقه بسته بندي خوراكي و زيست تخريب پذير ساخته مي شود.
وي مي افزايد: هر چند اين محصول به مرحله توليد انبوه و صنعتي نرسيده است ولي قابليت تجاري شدن را دارد. از اين بسته بندي هاي خوراكي مي توان به عنوان پوششي براي شكلات ها، كيك ها، ميوه جات، ورقه زير پيتزا و شيريني ها استفاده كرد.
نوع تحقيقات پژوهشگاه پليمر و پتروشيمي و نتايج حاصله و موارد استفاده برايم جالب بود اما بايد سخنان توليد كنندگان اين ظروف را شنيد.
دكتر اميد رضا هاشمي كه دكتراي تجزيه خود را در دانشگاه تربيت مدرس گذرانده و امروز بر جايگاه مديريت شركت كيميا شيمي زنگان تكيه زده است، درواقع علم را وارد بيزينس كرده و يا شايد بالعكس، مي گويد به بخشنامه ها عمل نمي شود. او مدافع سرسخت منسوخ كردن توليد ظروف يكبار مصرف پلاستيكي است. معتقد است: «ظرف يك بار مصرف پلاستيكي، مخاطراتي براي سلامت انسان ها از جمله سرطان زايي و حتي بروز تغييرات ژني دارد كه به نسل هاي بعد نيز انتقال پيدا مي كند.»
به دنبال بخش نامه ها مي گردم، مجلس براي محكوميت بسته بندي پلاستيكي و توليد ظروف يكبار مصرف پلاستيكي قانوني ندارد ولي يك بخش نامه دولتي و يك بخش نامه شهري در آرشيو اخبار پيدا مي كنم.
وزارت بهداشت در شهريور سال 85، با صدور بخشنامه اي استفاده از ظروف يكبار مصرف پلاستيكي را ممنوع اعلام كرده است.
همچنين، شوراي شهر تهران در مهرماه سال 87 طرحي را تصويب كرد كه براساس آن در فروشگاه هاي زنجيره اي مناطق شهرداري و سازمان ميوه تره بار بايد ظروف گياهي را جايگزين ظروف يكبار مصرف پلاستيكي كرد.
عزيزالله نيري در ذهنم شبهه اي ايجاد مي كند. مديرعامل شركت پلاستيك خوزستان مي گويد: «وقتي كمتر از 5 سال از توليد ظروف يكبار مصرف گياهي در كشور مي گذرد، انگشت شمار توليدكنندگان اين ظروف چگونه موفق به گرفتن دو بخشنامه عليه ظروف يكبار مصرف پلاستيكي مي شوند؟»
نيري مي گويد: «استاندارد ايجادكننده قانون است و بهداشت متولي اجراي آن در اجتماع است. موسسه استاندارد هم به اين بخشنامه ها معترض است. وقتي هنوز هيچگونه استانداردي براي ظروف يكبار مصرف پلاستيكي تعيين نشده، چگونه مي توان آن را منسوخ كرد. توجه داشته باشيد كه براي ظروف يكبار مصرف گياهي هم هنوز استانداردي وجود ندارد كه براي توليدش بخشنامه صادر مي شود.»
اميدرضا هاشمي مي گويد: «پس مانده هاي ظروف يكبار مصرف پلاستيكي 300 تا 500 سال طول مي كشد تا جذب طبيعت شود. كم توجهي به اين موضوع باعث دفع زباله هاي ظروف پلاستيكي و انباشت آنها در طبيعت و محيط زيست مي شود و به مرور منابع آبي و خاكي، درياها، رودخانه ها و حيات جانداران و گياهان را تهديد خواهد كرد. تجزيه پليمرهاي گياهي حداكثر 3 تا 6 ماه طول مي كشد كه بستگي به دما، رطوبت و فشار خاك دارد كه ميكرو ارگانيسم هاي موجود در خاك را تحت تأثير قرار مي دهد و براي خاك مفيد است.»
هاشمي مي افزايد: «در استفاده از پليمرهاي گياهي، هيچ محدوديتي وجود ندارد و تمام انواع ظروفي كه با پلاستيك هاي معمولي ساخته مي شود با پليمرهاي گياهي هم قابل توليد است.»
اما عزيزالله نيري نظر ديگري دارد، او مي گويد: «در شهرهاي جنوبي ظروف گياهي يعني فاجعه. بيش از 10 روز نمي توان ظروف گياهي را نگهداري كرد. كپك مي زند. رستوران هاي جنوب كشور به دليل وجود ظروف يكبار مصرف گياهي، تبديل به رستوران موش ها شده است. مي دانيد رستوران ها در اين مناطق چه مي كنند؟ از ظروف پلاستيكي استفاده مي كنند و ظروف گياهي را جلوي مسئولان بهداشت مي گذارند. در ظروف گياهي نه مي توان آب سرد و نه مي توان آب داغ ريخت. چرا؟ چون بو مي دهند. اول بايد اين ظروف را ضدعفوني كرد و بعد از آن استفاده كرد. من قبول ندارم كه در دنيا هم اين ظروف استفاده مي شود. من به بسياري از كشورها سفر كرده ام. بزرگترين علاقه ام براي سفر به كشورهاي مختلف ديدن بسته بندي هاي جديد است. پلاستيك هاي گياهي نديده ام و اكثر پلاستيك هاي توليدي آنها هم قابل بازيافت و تخريب پذير است.
اصلا از ظروف گياهي چه وسايلي مي توان ساخت؟ توليدكنندگان ظروف گياهي تاكنون جز ظرف چلوكباب و ليوان وسيله ديگري هم ساخته اند؟»
اميدرضا هاشمي مي گويد: «مواد شيميايي به كار رفته در ظروف يكبار مصرف پلاستيكي جذب ظرف شده و بخشي از آن هنگام تماس با مواد غذايي گرم به آنها منتقل و وارد سيستم گوارشي افراد استفاده كننده مي شود و يكي از دلايل جايگزيني ظروف يكبار مصرف گياهي به جاي پلاستيكي همين واقعيت است. تأثيرات اين مواد روي زنان باردار به ثبت رسيده است. در ساخت ظروف يكبار مصرف پلاستيكي به منظور جلوگيري از شكنندگي ظروف از مواد پلاستي لايزر استفاده مي شود. اگر درون اين ظروف آب جوش يا غذاي داغ مانند آش ريخته شود، اين مواد حل شده و وارد بدن مي شود. اين مواد سمي و براي بدن مضر است.
ظروف گياهي به راحتي دماي 90 تا 100 درجه سانتي گراد را تحمل مي كند درحالي كه استفاده از ظروف يكبار مصرف پلاستيكي براي موادي با دماي بالاي 65 درجه سانتي گراد خطرناك است. همچنين ظروف گياهي به راحتي در ماكروويو قرار مي گيرند.
مواد تشكيل دهنده پليمرهاي گياهي در نقاط مختلف دنيا براساس فراواني مواد گياهي فرق مي كند. به طور مثال در اروپا از نشاسته سيب زميني، در آمريكا از نشاسته ذرت و در استراليا نشاسته گندم استفاده مي شود. اما در ايران از نشاسته ذرت استفاده مي كنيم چون توليد آن زياد است.»
عزيزالله نيري بازنظري غير از نظر اميدرضا هاشمي دارد. نيري مي گويد: «ظروف گياهي كاربرد غذايي ندارند و براي غذاي گرم غيرقابل استفاده هستند چراكه خود اين ظروف يك كلني ميكروب محسوب شده و بنابر ماهيت مواد اوليه و شرايط نگهداري، ماندگاري بالايي نيز ندارند و اين موضوع از لحاظ علمي و عملي قابل اثبات است.
چگونه ممكن است از موادي با پايه محصولات كشاورزي (ذرت) كه خود امكان سه دسته آلودگي محتمل در محصولات كشاورزي را دارد، استفاده كرد؟ ظروف گياهي بايد براساس استانداردهاي مدون سازمان استاندارد و تحقيقات صنعتي مورد آزمون قرار بگيرد تا از عدم وجود آلودگي ميكروبيولوژيكي، آلودگي قارچي و فلزات سنگين در آنها اطمينان حاصل شود.
اميدرضا هاشمي مطلب ديگري هم به سخنان قبلي خود مي افزايد كه مورد ترديد جدي قرار دارد، هاشمي مي گويد: «با دست يابي به فناوري ساخت ظروف گياهي، ايران پس از كشورهاي آمريكا، انگليس، آلمان و ايتاليا پنجمين كشور و اولين كشور آسيايي در كسب اين موفقيت و ورود به عرصه انقلاب سبز جهاني محسوب مي شود.»
آنچه آورده ام گزيده سخنان دو نفر از بزرگترين توليدكنندگان ظروف يك بار مصرف پلاستيكي (نيري) و گياهي (هاشمي) كشور است. شما به چه نتيجه اي رسيديد؟ آيا اين سخنان متناقض، ما و من را به مقصود مي رساند؟ آيا دچار سردرگمي نشديد؟ آيا فارغ از تعصب، برداشتي از اين سخنان داشتيد؟
به سراغ حكم مي روم، يكي از اساتيد دانشگاهي را براي حكميت برمي گزينم. دكتر گرمابي به استادي معتدل كه هم در كارهاي تحقيقاتي و هم در كارهاي صنعتي موفق بوده است، شهرت دارد.
دكتر گرمابي پيرامون مناقشه پيش آمده بر سر توليد ظروف يك بار مصرف پلاستيكي و گياهي مي گويد:
صنايع بسته بندي از گروه وسيعي از مواد مختلف تشكيل مي شود. فلز، شيشه، پلاستيك، چوب، كاغذ و ... پلاستيك ها جديد با منشاء گياهي، اينها موادي هستند كه در صنايع بسته بندي مورداستفاده قرار مي گيرند.
طبق آمارهاي قابل استناد (متأسفانه در كشور ما آمار دقيقي وجود ندارد) در كشورهاي صنعتي، 25 درصد صنايع بسته بندي متعلق به بسته بندي پلاستيكي است. از اين 25 درصد، 4 تا 5 درصد (حداكثر) شامل پلاستيك هايي با منشاء گياهي مي شوند.
نرخ رشد استفاده از پلاستيك هاي با منشاء نفتي حدود 2 تا 3 درصد است. ولي نرخ رشد پلاستيك هاي با منشأ گياهي بالاتر است. فرض كنيد نرخ رشد پلي لاكتيك اسيد (PLA) كه يكي از پلاستيك هاي با منشاء گياهي است، طبق آمار، رشدي حدود 7 تا 8 درصد دارد.
براي مجموع پلاستيك هاي با منشأ گياهي نرخ رشدي معادل 10 درصد هم عنوان شده است. نرخ رشد دورقمي گوياي بسياري از مسايل است. اين آمار نشان مي دهد، پلاستيك هاي با منشاء گياهي سهمشان از 4 تا 5 درصد فعلي بسيار فراتر خواهد رفت. به هرحال آمار و ارقام اين گونه است.
ازنظر بهداشتي، پلاستيك هاي با مننشاء نفتي عمدتاً، خودشان مشكلي ندارند. به طور مثال پلي اتيلن يكي از عمده ترين پليمرهاي مورد مصرف در صنايع بسته بندي است. حتي به عنوان صنايع مصنوعي در بدن استفاده مي شوند.
حتي در موردPVC كه گزارش هايي منتشر شده است، اگر منومر آزادش در حد استانداردهاي جهاني باشد، هيچ مشكل بهداشتي ندارد.
اصولاً اين منومرهاي آزاد موجود در پلاستيك ها هستند كه ايجاد مشكل مي كنند. حالا اين منومرها مي تواند در پلي استايرن، پي وي سي و... هم باشد. اگر منومر آزاد از حد استاندارد جهاني بالاتر باشد، مشكل زاست.
در ضمن هر پليمري كه براي بسته بندي مصرف مي شود، گريدهاي مختلف دارد. به طور مثال مي گويند اين شكل بسته بندي براي تماس با آب داغ مناسب نيست. اين ها بايد رعايت شود. دليلش هم اين است كه در معرض آب داغ مهاجرت مواد مونومر يا كم مولكولي امكانش بيشتر مي شود.
اين فرهنگ بايد براي مصرف كننده و توليد كننده به وجود بيايد كه بدانند هر نوع بسته بندي كاركرد خاص خود را دارد.
اگر در پلاستيك هاي با منشأ نفتي معيارها و استانداردهاي جهاني رعايت شود. مشكلي در بسته بندي غذايي و دارويي ندارند. سخت گيرترين استانداردهاي اروپا، آمريكا و ژاپن اجازه بسته بندي پلاتيكي را طبق شرايط مشخص و تعريف شده مي دهد.
پلي اتيلن، پلي استايرن، پلي پروپيلن، پي وي سي... هيچ مشكلي ندارند اگر، استانداردها رعايت شود.
البته نمي شود كتمان كرد كه بسته بندي با پلاستيك هاي با منشأ گياهي يك فرصت بزرگ براي همه است. مثل نفت تمام شدني نيست. منبع پلاستيك هاي با منشأ گياهي قابل كشت هستندو ما هر سال مي توانيم اينها را كشت كنيم. اين فرصت بزرگي براي بشر است و نمي توان آن را ناديده گرفت. رفتن به سمت توليد پلاستيك ها با منشاء گياهي كار پسنديده اي است. كما اينكه وقتي در دنياي صنعتي با نرخ رشد بالا توليد اين پلاستيك ها جلو مي رود، ما هم بايد به دنبالش برويم.
درست است كه اگر استانداردهاي جهاني رعايت شود پلاستيك هاي با منشا نفتي مشكلي ندارند ولي با استفاده از پلاستيك هاي با منشاء گياهي مي توان خيالي صددرصد آسوده در بسته بندي ظروف غذايي و دارويي داشت.
مورد ديگري كه بايد به آن اشاره كنم بحث محيط زيست است. ما بايد به سمت رعايت مسايل محيط زيست حركت كنيم. كشور ما در اين مبحث هم نيست به دنياي صنعتي عقب است.
سالانه چيزي حدود 250 ميليون تن پلاستيك در دنيا صرف مي شود. پلاستيكي كه در خودرو و مصارف صنعتي به كار مي رود بايد سالهاي متمادي عمر كند ولي در صنعت بسته بندي عمر پلاستيك ها حداكثر يكسال است.
در دنياي پيشرفته، پلاستيك ها با منشأ نفتي به راحتي تجزيه مي شوند. خوشبختانه اين مباحث، از نظر علمي كاملا مشخص شده است. مي توان عمر يك پلاستيك با منشاء نفتي را به راحتي مشخص كرد تا درست 6 ماه، 9 ماه يا ... در طبيعت تجزيه شود.
امروز در اروپا، آمريكا و ژاپن قوانين سخت گيرانه اي هست كه پلاستيك هاي با منشاء نفتي در مصارف بسته بندي بايد عمر مشخصي داشته باشند.
متاسفانه در كشور ما به اين قوانين نگاه نشده است و صنعت و مسئولان توجهي به اين موضوع نكرده اند. فكر مي كنم زمان آن رسيده كه به اين مهم توجه نشان دهند. اين راهي اجتناب ناپذير است.
در مورد پلاستيك هاي با منشأ گياهي هم متاسفانه در كشور استانداردي وجود ندارد. به همان ميزان كه پلاستيك هاي با منشأ نفتي مي تواند آلودگي داشته باشند، پلاستيك هاي با منشاء گياهي هم مي توانند آلودگي داشته باشند.
همه چيز بايد استاندارد باشد و توليد طبق استانداردهاي مشخص انجام شود.
در مورد بخشنامه هاي صادر شده هم، مسئولان عجله كرده اند. متاسفانه اين اقدامات براي اولين بار نيست. يك دفعه وقتي به قضيه اي، حالا به هر دليلي، اقبالي نشان داده مي شود. تصميم گيري از سوي تصميم سازان بدون نگاه كردن به جوانب مختلف صورت مي گيرد.
در مورد هر مساله اي بايد با برنامه ريزي، طرح درست و پيش بيني همه جوانب، وارد شويم.
در غرب توليد پلاستيك هاي با منشأ گياهي شروع شده، نرخ رشد بالايي هم دارد ولي هنوز جايگاهش بسيار پايين تر از پلاستيك هاي با منشاء نفتي است كه در مصارف بسته بندي مورد استفاده قرار مي گيرد. فكر نمي كنم بدون آماده كردن بسترها با صدور بخشنامه كاري جلو برود.
چند وقت پيش پروژه اي براي سازمان صنايع انجام مي داديم. استراتژي صنايع پلاستيك را بررسي مي كرديم. مصرف پلاستيك ها (عمدتا با منشأ نفتي) در دنياي صنعتي كه پيش قراولانش آمريكا و ژاپن هستند، بالاي 100 كيلو به ازاي هر نفر در سال است در حالي كه مصرف پلاستيك در كشور ما كمتر از يك سوم اين رقم است. مصرف پلاستيك ها نشان دهنده پيشرفت تكنولوژي است.
در اين مورد كه ما پنجمين كشوري هستيم كه به فناوري پليمرهاي گياهي رسيده ايم، من نمي توانم اين موضوع را با اطمينان بگويم. فكر نمي كنم، بعيد مي دانم اينچنين باشد.
اما جواب سوال شما،
شما غذاي خود را مي توانيد در هر ظرفي، هم ظروف يكبار مصرف پلاستيكي با منشأ نفتي و هم ظروف يكبار مصرف پلاستيكي با منشأ گياهي بريزيد. البته به اين شرط كه اين ظروف استانداردهاي لازم را داشته باشند.