عكس هاي نه چندان دوست داشتني

براساس نظرسنجي انجام شده تنها يك سوم زنان از عكس هايشان راضي هستند اما زنان بين سنين 35 تا 44 سال به شدت با تصوير خود در عكس هايشان مشكل دارند. اين درحالي است كه مردان زير 35 سال تقريبا تمامي عكس هايشان را دوست دارند. اگر زن باشيد شايد با رجوع به آلبوم هاي عكس متوجه بشويد كه تعداد عكس هاي موجود از فرزندان و همسرتان بسيار بيشتر از عكس هاي خودتان است. بسياري از زن ها حتي دچار نوعي فوبياي دوربين هستند با وجود آنكه ممكن است ظاهر جذابي داشته باشند. آماندا يكي از اين زنان است؛ «من مي دانم كه ظاهر بدي ندارم. دچار اضافه وزن نيستم و قيافه طبيعي خودم را دوست دارم. اما وقتي پاي عكس به ميان مي آيد، احساس مي كنم واقعا بد و زشت به نظر مي رسم.» آماندا مي افزايد شناخت درستي از چهره خودش دارد و روزانه چندين بار خودش را در آينه نگاه مي كند بي آنكه حس بدي پيدا كند اما عكس ها گويا داستاني متفاوت دارند.
ليندا پاپادوپولوس روانشناس مي گويد؛ «زنان به اين دليل بيش از مردان نسبت به عكس هايشان حس خوبي ندارند كه به آنها از كودكي آموخته مي شود ارزش شان ارتباط مستقيم به ظاهرشان دارد. اكثر زنان دچار مشكلات ذهني و عاطفي نسبت به ظاهر و بدن خود هستند. آينه از جهات مختلف با عكس متفاوت است. ما در آينه مي توانيم حركت كنيم يا موهايمان را مرتب كنيم و ژستمان را تغيير بدهيم، اما در عكس هيچ يك از اين كارها را نمي توان كرد. با يك عكس ثابت طرف هستيم كه چشم هايمان به طور ناخودآگاه در آن به دنبال چيزهاي ناخوشايند مي گردد نه خصوصيات ظاهري مثبتي كه داريم. نوع نگاه و متمركز شدن در آينه متفاوت با عكس است. به علاوه احساس فرد نسبت به عكس به حسي كه در زمان گرفته شدن آن دارد نيز بازمي گردد زيرا با ديدن تصوير حس لحظه نيز يادآوري مي شود و در حس فرد نسبت به چهره اش تأثير مي گذارد.»
يك عكاس حرفه اي كه اغلب عكاسي از افراد مشهور را انجام مي دهد با اين نظريه موافق است؛ «بسياري از زنان از اينكه از آنها عكس گرفته شود خوششان نمي آيد و اين موضوع نه تنها باعث مي شود حالتي ناخوشايند در عكس به خود بگيرند بلكه هنگام ديدن نتيجه كار عكاس نيز بيش از قبل ناراحت مي شوند.»
دكتر ديويد لويس روانشناس مي گويد؛ «تصاويري كه ما از خودمان در ذهن داريم سه نوع است. اولي خود واقعي يا ظاهري است كه خودمان فكر مي كنيم داريم، دومي تصور بيروني يا تصوري است كه گمان مي كنيم ديگران از ما دارند. و «خود ايده آل» تصوري از ظاهر است كه ما مي خواهيم داشته باشيم. ميزان رضايت يا عدم رضايت ما از يك عكس بستگي به اين دارد كه چقدر تصويرمان به آن خود ايده آل نزديك باشد. عكسي كه به مدد نورپردازي خوب و انتخاب زاويه درست بتواند ما را به خود ايده آل نزديك كند. خود ايده آل تصويري است كه دست پيدا كردن به آن روز به روز محال تر مي شود.» يك عكاس حرفه اي مي گويد در گذشته افراد خود را با همسايه ها و اقوامشان مقايسه مي كردند، اما امروزه «ما خودمان را با تصاوير بي نقص ستاره هاي سينما و عكس هاي روي جلد مجلات مقايسه مي كنيم، افرادي كه در اوج زيبايي، تناسب اندام و جواني به نظر مي رسند درحالي كه روي اين تصاوير كه حرفه اي ترين عكاسان با محاسبات و نورپردازي هاي تخصصي گرفته اند تغييرات بسياري انجام شده است. تعجبي ندارد كه ما نخواهيم توانست در اين رقابت به پاي آنها برسيم.» او به نكته مهمي نيز اشاره مي كند كه مي تواند براي آنهايي كه عكس هايشان را دوست ندارند خوشحال كننده باشد؛ «فراموش نكنيد اغلب عكس ها چندان نشانگر آنچه ما واقعا هستيم، نيستند. افراد هرگز كاملا به تصويرشان شبيه نيستند. در عكس هاي حرفه اي كه در استوديوها گرفته مي شود افراد اغلب بهتر از آنچه در واقعيت هستند به نظر مي رسند. بخشي از اين موضوع به اعتماد به نفس بالاتر در مقابل دوربين هاي حرفه اي باز مي گردد و بخشي از آن نيز به نورپردازي حرفه اي و ساير تجهيزات تخصصي؛ درحالي كه دوربين هاي ديجيتال و عكس هاي خانوادگي به صورت غيرتخصصي گرفته مي شوند.»

والدين هميشه نگران

گاهي والدين بدون اينكه متوجه باشند خود را كاملا وقف كودكان مي كنند. از زماني كه پسر خانم «الف» به دنيا آمده وي درگير مبارزه اي همه جانبه شده كه او را فرسوده كرده است. پسر او مشكلات رفتاري و يادگيري دارد و در 15 سالگي به اين نتيجه رسيده كه نيازي نيست تلاش كند.
ولي براي مادرش قضيه فرق مي كند. او به سختي تلاش مي كند تا پسرش هيچ گونه ناراحتي نداشته باشد.
خانم «الف» هر كاري مي كند، از بيدار كردن پسرش در صبح تا انجام تكاليف او، زماني كه به علت عصبانيت در مدرسه جريمه مي شود. او كاملا احساس درماندگي مي كند و به شدت نگران سرنوشت پسرش است.
فداكاري بيش از حد والدين كمكي به فرزندان آنها نمي كند. اگر شما چنين والديني هستيد بايد اين رويه را متوقف كرده و به جاي آن مسئوليت پذيري را به فرزندتان بياموزيد.
مقايسه والدين
منظور از والديني كه خود را كاملا وقف كودكان مي كنند آنهايي نيست كه برخي از كارها را براي فرزندشان انجام مي دهند. فرض كنيد مادري كه به واليبال علاقه دارد پسرش را براي ديدن بازي به ورزشگاه مي برد و سپس دخترش را از سر كار به خانه برمي گرداند.
و يا پدري را در نظر بگيريد كه به جاي اينكه به ورزش مورد علاقه اش بپردازدبه تماشاي بازي فوتبال پسرش مي رود و سپس در بيرون ناهار مي خورد.
اين افراد جزو والديني نيستند كه خود را وقف فرزندان مي كنند اين گونه والدين ويژگي هاي منحصر به فردي دارند.
ويژگي ها
والديني كه خود را كاملا وقف كودكانشان مي كنند دو نگراني عمده دارند:
1- فرزندشان دچار دلسردي شده و تسليم شود.
2- فرزندشان ناهنجاري رفتاري پيدا كند.
چنين والديني از ناراحتي فرزند خود دچار اضطراب مي شوند و آموختن مهارت هاي لازم را براي ارتقاي اعتماد به نفس آنها فراموش مي كنند. يادتان باشد تنها بر اثر رقابت است كه كودكان مهارت هاي لازم را فرا مي گيرند.
وقتي كودكي به علت تكاليف زياد دچار استرس مي شود وظيفه والدين است كه با تزريق اعتماد به نفس به او، به برنامه ريزي بپردازند. در صورتي كه كودك در مدرسه قانون شكني مي كند رفتار والدين بايد به گونه اي باشد كه از مشكلات درس بگيرد.
در حال حاضر وقتي تكاليف زيادي به كودكان داده مي شود برخي از والدين يا خودشان آنها را انجام مي دهند و يا به مقامات مدرسه اعتراض مي كنند. البته گاهي مدارس زياده روي مي كنند ولي نبايد فراموش كرد كه كودكان بايد مسائل زيادي را ياد بگيرند. در واقع كودكان نه تنها با همسالان خود رقابت مي كنند بلكه بايد با جهان خارج نيز به مبارزه برخيزند و برخي از والدين با در پناه خود گرفتن فرزندانشان به حمايت از آنها مي پردازند.
وقتي كودكان دچار ناهنجاري رفتاري مي شوند والدين سعي مي كنند عوامل استرس زا را كاهش دهند ولي يادتان باشد اين كار به افزايش مهارت ها منجر نمي شود.
علل ناكارآمدي
فرزندان والدين بيش از حد فداكار، بي دست و پا بار مي آيند و بنابراين مهارت هاي لازم براي حل مشكلات را نمي آموزند.
چنين كودكاني به اين نتيجه مي رسند كه هرچه ناتوان تر ظاهر شوند انتظارات كمتري از آنها مي رود و همواره مي توانند براي حل مشكلات خود به ديگران مراجعه كنند.
حقيقت تلخ اين است كه چنين كودكاني از نظر احساسي و رفتاري رشد نمي كنند و والدين نيز سالها به رفتار خود ادامه مي دهند تا آنها را از دردسر دور نگه دارند.
متاسفانه اين گونه كودكان بيشتر از همتايان عادي خود نياز به كسب مهارت هاي لازم دارند.
نكته ديگر اينكه والدين سطح انتظارات خود را پائين آورده و به كمترين تلاش كودك بسنده مي كنند و كودكان نيز مي آموزند كه كمترين تلاش آنها براي رضايت والدين كافي است.
مساله مهم ديگر اين است كه هرچه والدين براي كاهش استرس كودكان تلاش كنند آنها بيشتر به اين نتيجه مي رسند كه اعتقادي به توانايي هايشان ندارند.
منطق والدين اين است: «اگر من كارها را براي فرزندم آسانتر كنم بهتر مي تواند از عهده آن برآيد.»
در حالي كه كودك چنين مي انديشد: «مادرم مي داند كه من به خوبي ساير كودكان نمي توانم كار كنم زيرا مانند آنها نيستم».
و به همين دليل اين روش موثر نيست.تنها در صورتي اعتماد به نفس كودكان افزايش مي يابد كه مهارت هاي جديد را بياموزند.
مضرات
والدين بيش از حد فداكار احساس تنهايي و انزوا مي كنند زيرا نمي توانند كودكان خود را در مقابل تمام استرس ها حمايت كنند.
اين والدين، قدردان كساني اند كه در مورد فرزند آنها نگران هستند ولي آن را به شيوه درستي ابراز نمي كنند. آنها بايد در روش خود تجديدنظر كنند.
راه حل
توصيه ما به والدين اين است كه به جاي انجام كارهاي كودك خود، با كمك او فهرستي از كارهايي را كه بايد تا شب انجام شود، تهيه كنند.
به كودك خود بگوئيد: «بيا فهرستي از كارهايي كه بايد انجام دهي تهيه كنيم.»
كودك بايد بداند كه شما نمي توانيد هميشه كارهاي او را انجام دهيد. شما مي توانيد به او بگوئيد: «تو بايد تلويزيون تماشا كني و يا به دوستانت تلفن بزني. اگر بخواهي هر دو كار را انجام دهي به تمام كارهايت نمي رسي».
به او بياموزيد كه دست به انتخاب بزند و برنامه ريزي كند. به او مشكلات را نشان دهيد و بگذاريد خودش آنها را حل كند. اهميت زيادي دارد كه آرامش خود را حفظ كنيد.
والدين همچنين بايد در مورد انتظارات خود از كودكان تجديدنظر كنند.
به كودكان خود اجازه تجربه كردن بدهيد
يادتان باشد تا زماني كه والدين به كودكان خود اجازه ريسك كردن ندهند آنها رشد نمي كنند. به كودكان اجازه دهيد مشكلات خود را حل كنند. والدين به طور غريزي و بر اثر آموزش رسانه ها به حمايت بيش از حد كودكان مي پردازند. اگر شما اين كار را انجام دهيد در واقع به كودكتان مي گوئيد: «تو از عهده اين كار برنمي آيي»
در حالي كه بايد مهارت هاي لازم را به او بياموزيد. در واقع پيام شما به فرزندتان بايد اين باشد: «من اطمينان دارم كه تو مي تواني اين كار را انجام دهي».
آذر شايان

اضطراب هاي دوران نوجواني

نوجواني دوراني است كه انسان در معرض تغييرات و تحولات عميق جسمي و رواني واقع مي شود، تغييرات هورموني و رشد جسمي از يك طرف، عوامل رواني، بلوغ رواني، بلوغ فكري و علاقه به استقلال از طرف ديگر نوعي عدم تعادل ايجاد مي كند كه هيچ فردي از گزند آنها مصون نيست و امروزه ثابت شده است كه در دوران نوجواني انسان استعداد زيادي براي ابتلاء به افسردگي دارد.
نگراني از افزايش وزن يكي از عوامل بروز افسردگي در اين دوران است. دختران نوجواني كه تصور اضافه وزن و چاقي دارند در حالي كه چاق نيستند، بيشتر در معرض خطر ابتلا به افسردگي قرار دارند. به همين ترتيب دختراني كه چاق نبوده و از اين امر آگاهي دارند از افسردگي درامان مي مانند.
والدين اغلب نگران بهداشت رواني دختران خود در ارتباط با چاقي هستند اما بايد بدانند كه حتي توهم چاقي هم در شرايطي كه هيچ اضافه وزني وجود ندارد، مي تواند به سلامت رواني دختران نوجوان لطمه بزند. در پسران اين وضعيت اندكي متفاوت است؛ به طوري كه پسران نوجواني كه زيروزن هستند اغلب احساس اضطراب و نگراني دارند.
افسردگي عبارت است از احساس غم، ناكامي و نااميدي درمورد زندگي توام با از دست دادن علاقه به اغلب فعاليتها و اختلال در خواب، اشتها، تمركز و انرژي كه شايع ترين مشكل رواني در دوران نوجواني است. علائم افسردگي در زمان بلوغ جنسي رو به افزايش است.
متخصصان مي گويند: افسردگي در دختران نوجوان دو برابر نوجوانان پسر است و اين اختلال رواني اغلب به نوجوانان اجازه نمي دهد بر تكاليف حياتي رشد تسلط يابند.
اثرات افسردگي بر نوجوان شامل اضطراب مداوم، سوء مصرف دارو، قانون شكني، تصادفات اتومبيل، ضعف تحصيلي و در سنين بالاتر مشكل در استخدام و زندگي زناشويي هستند.
افسردگي عادي در تمام سنين ديده مي شود. براي كساني كه با نوجوانان سروكار دارند، فهم و تشخيص فرق بين افسردگي عادي از افسردگي مرضي اهميت فراوان دارد و آشنايي با علل افسردگي، آنان را در پيشگيري از شرايطي ياري خواهد داد كه افسردگي عادي را به دنبال دارد و در صورت تشديد اين شرايط ممكن است به افسردگي مرضي منتهي شود.

سردردهاي ميگرني را با بابونه برطرف كنيد

مصرف بابونه سردردهاي ميگرني را كاهش مي دهد و براي درمان زخم و ورم معده مفيد است.
بابونه زرد از خانواده گل مينا است. ضداسپاسم، ضدالتهاب، قابض و خوشبوكننده است.
چاي بابونه عفونت هاي انگلي و كرم را از بين مي برد و در رنگ مو به عنوان نرم كننده استفاده مي شود. از بابونه براي شست وشوي زخم ها، بافت هاي سفت و سخت استفاده مي كنند. بابونه تب بر، تسكين دهنده درد و تقويت كننده معده است.
تحقيقات آزمايشگاهي نشان مي دهد كه اين گياه از آزاد شدن ماده اي به نام هيستامين كه بر عروق تأثير مي گذارد و موجب افزايش سردردهاي ميگرني مي شود، پيشگيري مي كند.
مصرف بابونه براي رفع كرم معده و روده مفيد است و يكي از مهمترين خواص بابونه، درمان زخم و ورم معده است.
وي افزود: براي درست كردن دم كرده بابونه، (2تا 8 گرم) يك قاشق چايخوري گياه بابونه خشك را در يك فنجان آب جوش ريخته و مدت 5 دقيقه بگذاريد تا دم بكشد.