E-mail:shayanfar@kayhannews.ir

نشست ورساي و اعتصاب 13مه

اسناد بيلدربرگ گزارش هاي آمريكن فري پرس را تأييد مي كند
تهديد شدن بيلدربرگ به پوشش رسانه اي گسترده در اروپا، به علت خودداري از عرضه فهرست شركت كنندگان و دستوركار نشست سري درشانتيلي درايالت ويرجينيا، بالاخره سبب شد تا اين گروه تسليم شود.
توني گاسلينگ يكي از تعقيب كنندگان اروپايي بيلدربرگ، به سرعت اسناد يادشده را با نمابر براي نشريه آمريكن فري پرس فرستاد. گاسلينگ يكي از بسيار افرادي دراروپاست كه با اسپات لايت- كه با حكم دادگاه تعطيل شد- واكنون آمريكن فري پرس براي فاش كردن فعاليت بيلدربرگ همكاري كرده است. سايت اينترنتي وي به نشاني www.bilderberg.org پوشش گسترده اي به اخبار اين گروه مي دهد.
بيلدربرگ كه اميدواربود با همكاري رسانه هاي عمده امريكا دراين سكوت خبري، اسرار خود را حفظ كند. حالا وقتي بيلدربرگ دراروپا تشكيل جلسه مي دهد، با پوشش خبري گسترده اي دررسانه هاي عمده روبرو مي شود كه اسپات لايت پايه گذار آن بود.
هرگاه بيلدربرگ ناچار مي شود فهرست خود را علني كند، يك اطلاعيه خبري را به آن مي افزايد. اين اطلاعيه خبري كه هرسال يكسان است برگزاري سري اين فعاليت عمومي را توجيه مي كند. فقط بند اول آن فرق مي كند كه دربرگيرنده مشخصات نشست جديد است. اين بند از اين قرار است:
«پنجاهمين نشست بيلدربرگ در شانتيلي در ايالت ويرجينيا برگزار مي شود. اين گردهمايي به مباحثي ازجمله تروريسم، تجارت، بازسازي در دوره پس از بحران، خاورميانه، آزادي هاي مدني، سياست خارجي آمريكا، راست افراطي، اقتصاد جهان و حاكميت شركت ها مي پردازد.»
اين موضوع ها را منبع آگاه بيلدربرگي از وست فيلدز مرتب به آمريكن فري پرس گزارش مي كرد.
فهرستي كه به زور از بيلدربرگ گرفته شد، طبق معمول ناقص است. هربار كه اين فهرست به شيوه اي به دست آمده است، شركت كنندگاني بوده اند كه ذكر نشده اند. مثلاً امسال آمريكن فري پرس توانست در طول نشست با اندرو پاري سيليتي 1 در وست فيلدز تماس بگيرد، هرچند كه اسم وي درفهرست بيلدربرگ نبود.
پاري سيليتي، مشاور امور خارجي سناتور چاك هگل (جمهوري خواه از ايالت نبراسكا) بود. هگل كه از شركت كنندگان هميشگي بيلدربرگ بود، امسال دراجلاس صلح سران كشورهاي آسيايي شركت كرده بود و پاري سيليتي به نمايندگي از وي در اين نشست حضور داشت.
در بيلدربرگ همواره نمايندگان روزنامه هاي بزرگ آمريكا و شبكه هاي خبري تلويزيوني شركت مي كنند. آنها درازاي حضور خود قول مي دهند چيزي گزارش نكنند. بيلدربرگ به اين شكل سكوت خبري كاملي را در ايالات متحده برقرارمي كند.
از جمله نمايندگان رسانه ها كه در نشست امسال شركت كردند، عبارت بودند از هوگلند (از افراد هميشه حاضر) و چارلز كراوت هامر2، ستون نويس هاي واشينگتن پست؛ ژان دوبلو3، ازفرانسه، سردبيرلوفيگارو؛4 جان برندر5 از نروژ، مديركل شركت راديو تلويزيوني نروژ؛ پل جيگوت، 6 دبير صفحه سرمقاله روزنامه محافظه كار وال استريت ژورنال؛ چارلي رز7، تهيه كننده شركت ارتباطات رز كه در راديوي سراسري برنامه دارد؛ توجر سيدن فادن از دانمارك، سردبير پليتيكن و كنت وايت8 از كانادا، سردبير نشنال پست9.
كنراد بلك، مالك مجموعه اي از نشريات در سراسر جهان از شركت كنندگان هميشگي است.
هرسال عده اي تازه وارد هستند كه بخشي از حاشيه نشينان بيلدربرگ را تشكيل مي دهند. حدوداً 100 نفر دائمي هستند كه سال هاست شركت كرده اند. افراد حاشيه نشين به اين علت دعوت مي شوند كه بيلدربرگ فكر مي كند چه بسا ابزار سودمندي باشند. اگر نباشند، كنار گذاشته مي شوند.
هنگامي كه داگلاس وايلدر10 فرماندار ويرجينيا بود، بيلدربرگ وي را فراخواند، زيرا اولين سياه پوستي بود كه در ايالات متحده به فرمانداري انتخاب شده بود. با اين حال و به رغم ورود ابتدايي وي به محافل بيلدربرگ، بلندپروازي هاي خيالي رياست جمهوري وي هرگز برآورده نشد.
وايلدر در دور اول نامزدي حزب دمكرات در سال 4198 شركت كرد، اما فقط يك درصد آراء را در ايالت نيوهمپشاير11 به خود اختصاص داد و بيلدربرگ او را كنار گذاشت. به همين شكل، كريستين تاد ويتمن در مقام فرماندار نيوهمپشاير دعوت و بعداً كنار گذاشته شد.
غيبت هگل به معناي بركناري او نبود، زيرا نماينده وي حضور داشت و اين سناتور اميدوار بود كه بتواند شركت كند. اما سرگرم انجام كارهاي بيلدربرگ در نشست وزراي دفاع كشورهاي آسيايي بود و موقعيت خوبي داشت.
بنابراين، اين تازه واردها مي توانستند ستارگان نوظهور بيلدربرگ باشند يا اخراجي هاي آينده و اين بستگي به رخدادها داشت: سناتور كي بيلي هاچيسون12 (جمهوري خواه از ايالت تگزاس) و جان لافالس13 (عضو دمكرات مجلس نمايندگان از نيويورك).
اما براي اولين بار، رؤساي هر دو حزب بزرگ به بيلدربرگ فراخوانده شدند. تري مك آليف14، رئيس كميته ملي حزب دمكرات و مارك راسيكوت15، رئيس كميته ملي حزب جمهوري خواه هر دو در بيلدربرگ شركت كردند.
رهبران احزاب دمكرات و جمهوري خواه اكنون مي دانستند بيلدربرگ از آنها چه مي خواهد. همچنين از مبالغ پول و نفوذ جهاني آن مطلع بودند.
ورساي، فرانسه
نشست ساليانه نخبگان جهاني در اواسط ماه مه با پنهان كاري آغاز شد. با اين حال، ما آنجا بوديم تا به پيشوازشان برويم و اتفاقات حاصل گردهمايي قدرتمندترين هاي جهان را كه براي بحث درباره مسائل مهم روز گردهم مي آيند، براي جهانيان فاش كنيم.
اختلاف بين شركت كنندگان آمريكايي و اروپايي بيلدربرگ بر سر تهاجم آمريكا به عراق و حمايت كوركورانه و تمام عيار آن از تجاوز اسرائيل عليه فلسطينيان گسترده تر شد. هنگامي كه چهره هاي برجسته بيلدربرگ، روز 14مه، وارد هتل مجلل پالاس تريانون16 شدند تا در نشست اين گروه بين 18-15 مه شركت كنند، معلوم بود كه اين موضوع ها بحث داغ نشست است.
موضوع ديگري كه در صدر دستور كار بيلدربرگ قرار داشت، پيشنهاد ارتشي مستقل از ناتو براي اتحاديه اروپا بود. برخلاف دو موضوع مهم ديگر، اين موضوع باعث رويارويي بين آمريكايي ها و اروپايي ها نمي شود. تمام آمريكايي ها با ارتش اتحاديه اروپا مخالف هستند كه بسياري از اروپايي ها هم مخالف آن هستند. رهبري جناح ضد ارتش اروپا بر عهده لرد جورج رابرتسون71، دبير كل ناتو است.
شيراك، رئيس جمهورفرانسه، در مقام رئيس دولت كشور ميزبان سخنراني پيشواز را، پنجشنبه 15 مه، در اولين روز كاري بيلدربرگ ايراد كرد. شيراك كوشيد تنش ها را تخفيف دهد و به اين نكته اشاره كرد كه به رغم اختلاف نظر درباره تهاجم به عراق، آمريكايي ها و اروپايي ها متحدان ديرينه هستند. فرانسه در زمره سخت ترين منتقدان جنگ بود و دولت آمريكا كمر به تنبيه فرانسوي ها بسته است.
آلمان و روسيه هم مانند بيشتر دولت هاي اروپايي منتقدان جدي بودند، اما حتي در حالي كه بيلدربرگ تشكيل جلسه داده بود، كالين پاول وزير خارجه براي برگزاري جلسات جبراني به اين دو كشور سفر كرده بود.
كارگران در فرانسه، به تعبير بيلدربرگي ها افراد بي مقدار، نشست سري ساليانه بيلدربرگ را در آن سال ساعت ها به تأخير انداختند. اعتصاب آنها در 13 مه باعث شد فقط يك پنجم پروازها، در فرودگاه بين المللي شارل دو گل و در فرودگاه قديمي تر اورلي18 در پاريس، بر زمين بنشيند.
ورساي فاصله كوتاهي از پاريس دارد. اين اعتصاب يك روزه به قدري موفقيت آميز بود- ميليون ها طرفدار اعتصاب در پاريس و شهرهاي ديگر به خيابان ها ريختند- كه تا پنجشنبه 19 مه تمديد شد.
ورود نامشهود كاركنان بيلدربرگ به تريانون از 13 مه آغاز شد. از ظهر روز بعد آنها آماده مواجهه با اعتصاب برنامه ريزي شده شدند. صبح پنجشنبه 15 مه، آخرين اعضاي بيلدربرگ در ليموزين هاي مشكي و دراز در پناه همراهي پليس و آژير خودروهاي آنها وارد هتل شدند.
بيلدربرگ برنامه ريزي كرده بود، ظهر 13 مه، هتل پالاس تريانون را تعطيل كند تا طبق معمول كارگزاران آنها بتوانند در غياب توده ها وارد شوند. در عوض هتل تريانون تا شبانگاه چهارشنبه به روي مردم باز بود و اوايل صبح پنجشنبه هتل تعطيل شد. آنگاه بيلدربرگ كار خود را آغاز كرد.
سه منبع آگاه در داخل هتل تريانون پالاس درباره رخدادها در اين اقامتگاه محصور در پناه نگهبان ها اطلاعات مفصلي را عرضه كردند.
بيلدربرگ در پيگيري هدف مشترك تأسيس دولت جهاني زير نظر سازمان ملل و نيز كنترل آن بر ثروت طبيعي كره زمين و تمام ساكنان آن همچنان متحد بود.
اما جنگ آمريكا با خشم شديدي روبه رو بود. اروپا، كه از دونالد رامسفلد وزير دفاع قول گرفته بود كه در سال 2002 به عراق حمله نكند، يك سال قبل با نقشه هاي جنگي آمريكا مخالفت كرده بود. اما اروپايي ها بيش از سال گذشته به جنگ علاقه نداشتند. با گوشه و كنايه مي گفتند: «اين همه سلاح هاي وحشتناك كشتار جمعي كجاست؟»
اروپايي ها همچنين درباره نقش آمريكا براي كنترل نفت عراق به نفع مردم عراق بدبين بودند. شركت كننده اي از اروپا با لحن تمسخرآميزي پرسيد: «چه كسان ديگي سود مي برند؟» سؤال اين بود: «آيا، از پول نفت عراق براي بازسازي چيزهايي استفاده مي شود كه آمريكايي ها ويران كردند؟ چند قرارداد پرسود نصيب اروپايي ها مي شود؟»
اما در ارتباط با سياست آمريكا در قبال خاورميانه احساسات از اين هم تندتر بود. زماني كه بيلدربرگ در ورساي گرد آمده بود، آريل شارون، نخست وزير اسرائيل، با لحن تحقيرآميزي نقشه راه صلح را كه بوش مطرح و ساير اعضاي گروه چهارگانه- سازمان ملل، اتحاديه اروپا و روسيه- تأييد كرده بودند، رد كرد.
پاول تازه با شارون ديدار كرده بود تا به او التماس كند طرح صلح را بپذيرد. اما شارون گفت كه مذاكره درباره برچيدن شهرك هاي اسرائيلي در سرزمين هاي فلسطيني اصلاً موضوعيت ندارد و آن را رد كرد.
شارون، در روزنامه جروزالم پست، هرگونه نظر درباره كاهش كمك آمريكا را مسخره كرد. وي گفت كه تا به حال هيچ كدام از دولت هاي آمريكا از شهرك هاي موجود در كرانه باختري و نوار غزه حمايت نكرده اند، يعني مناطقي كه اسرائيل پس از راه انداختن جنگ شش روزه در سال 1967 اشغال كرد.
يكي از اعضاي اروپايي بيلدربرگ با اشاره به تكبر شارون در برابر كشوري كه در خلال نيم قرن گذشته ميلياردها دلار به اسرائيل داده و چيزي در ازاي آن مطالبه نكرده است، به آمريكايي عبوس گفت: «شما احمق تر از آن هستيد كه وقتي كوتوله اي به شما اهانت كند، متوجه شويد.»
اين حقيقت به سرافكندگي آمريكايي ها در بيلدربرگ مي افزود كه طرح صلحي كه با گستاخي به پاول برگردانده شد، فقط خواستار اقدامات كوچكي از اسرائيل شده بود. در اين طرح فقط ازاسرائيل خواسته شده بود شهرك هايي را ترك كند كه از مارس 2001 در سرزمين هاي فلسطيني ساخته شده بود. در اين اقدام صلح اوليه،اسرائيل ملزم نشده بود از سرزمين هايي كه در سال 1967 اشغال و مساحت آن را دوبرابر كرد، عقب نشيني كند.
انديشه ارتش مستقل اتحاديه اروپا برخاسته از دلخوري آن از تسلط آمريكا بر ناتو بود. برخي مي گويند اين ارتش نيرويي جداگانه اما وابسته به ناتو و در كنترل آن باشد. اما مخالفان آن در اروپا و نيز ايالات متحده استدلال كردند كه نيروي جداگانه براي اتحاديه اروپا باعث مي شود انسجام نقش ناتو، همچون ارتش جهاني سازمان ملل، از بين برود.
ناتو بارها گفت مأموريت آن ديگر محدود به دفاع از اروپا نيست، بلكه به فرمان شوراي امنيت سازمان ملل در هر نقطه از جهان سرباز مستقر خواهد كرد. در آن زمان، صلح بانان سازمان ملل در 61 مأموريت در نواحي دورافتاده جهان حضور داشتند.
11 New Hampshire
12 Kay Bailey Hutchison
13 John LaFalce
14 Terry McAuliffe
15 Mark Racicot
16 The Trianon Palace Hotel
17- George Robertson
18- Orly Feild1-Andrew Parisiliti
2-Charles Krauthammer
3-Jean de Belot
4-Le Figaro
5-John Bernder
6-Paul Gigot
7Charlie Rose
8 Kenneth Whyte
9 The National Post
10 Douglas Wilder
پاورقي