(صفحه(12(صفحه(6(صفحه(9(صفحه(7(صفحه(8(صفحه(15(صفحه(11(صفحه(5(صفحه(16(صفحه(13(صفحه(4(صفحه (2.3.14


دوشنبه 20 دی 1389- شماره 19836

نگاهي به بازار توليد و عرضه پوشاك در كشور بخش پاياني
پوشاك ايراني نيازمند حمايت مصرف كنندگان



نگاهي به بازار توليد و عرضه پوشاك در كشور بخش پاياني
پوشاك ايراني نيازمند حمايت مصرف كنندگان

صديقه توانا
كالاهاي مصرفي مارك دار از ديرباز در بازار رخنه كرده و همواره هشدار كارشناسان و تحليل گران اقتصادي را به عنوان زنگ خطري براي صنايع داخلي و سلامت اقتصادي به خود معطوف كرده است. اما در سالهاي اخير به جاي ورود كالاهاي اروپايي، كالاهاي كشورهايي نظير پاكستان، تايلند و بخصوص چين سبب لطمه بيشتري به صنايع داخلي شده و قاچاق اين كالاها رونق گرفته است بطوريكه واردات انبوه پوشاك، كيف و كفش، لوازم بهداشتي و... با قيمتهايي پايين تر از قيمتهاي داخلي نظر بسياري از مشتريان بخصوص جوانان را به خود جلب كرده است.
پول اكثر خريداران ايراني صرف خريد اجناسي مي شود كه برخي از آنها بدليل كيفيت نازل در كشور خود غيرقابل مصرف اعلام شده اند، ولو آنكه بسياري از توليدات داخلي با كيفيتي به مراتب بهتر از توليدات كشورهايي نظير چين است.
كارشناسان و فعالان بازار پوشاك معتقدند تبليغات گسترده استفاده از پوشاك مارك دار طي سالهاي اخير، ذائقه مردم را براي خريد لوازم و اجناس با برچسبها و برندهاي معروف تحريك كرده و اين اشتها در بخش پوشاك نيز بيشتر بوده و ولع زيادي را بين مصرف كنندگان ايجاد كرده است طوريكه آنها هم براي رفع اين عطش و تشنگي كاذب ترجيح مي دهند لباسهايي را بر تن كنند كه صرفا برچسبي داشته باشد حال فرقي نمي كند اين لباس دوخت داخل باشد يا خارج، آنها فقط درصدد رفع اين نيازهاي كاملا غيرضروري هستند. اما از طرف ديگر توليدكنندگان داخلي وقتي شاهد اين نياز سيري ناپذير از سوي برخي از مردم هستند به جاي توليد با كيفيت و ارزان پوشاك داخلي و عرضه زياد آن دست به كاري راحت تر و مقرون به صرفه تر مي زنند، واردات پوشاك چيني و ارزان يا دوخت و چاپ برچسبها و برندهاي تقلبي معروف خارجي بر روي پوشاك توليد داخل. طبيعي است اگر اين چرخه به همين منوال ادامه يابد نه تنها روز به روز شاهد تعطيلي كارخانه هاي توليد پوشاك داخلي خواهيم بود، بلكه بازار پوشاك در قرق اجناس نازل تايلندي، پاكستاني و چيني درمي آيد.
وقتي هزينه هاي توليد بالا مي رود...
اغلب توليدكنندگان پوشاك بچه گانه و زنانه، دلايل افزايش قيمتهاي پوشاك داخلي را بالا رفتن هزينه هاي توليد و افزايش بهاي مواد اوليه صنعت نساجي، مالياتهاي سنگين و بيمه هاي زياد ذكر كرده و حمايت دولت را تنها راه نجات مي دانند. غلامرضا ولي 50ساله و با سابقه 27 ساله اي كه در صنعت پوشاك دارد، نظرش را در مورد استقبال مردم از برندهاي خارجي و دوخت برچسبهاي تقلبي روي پوشاك داخلي و تأثير آن بر كاهش توليدات پوشاك اينطور مطرح مي كند:
«دوخت ماركهاي تقلبي خارجي بر پوشاك داخلي غيرقانوني است، اما اين كار مثل قانون كپي رايت مي باشد كه غيرقانوني است اما همه آن را انجام مي دهند. متأسفانه اين مسئله توسط برخي از توليدهاي پوشاك زيرزميني نه تنها باعث تشويق مردم به سوي كالاهاي بي كيفيت خارجي است، بلكه سبب تضعيف كار در توليدهاي بزرگ و داراي مجوز داخلي مي شود و دست قاچاقچيان را هم براي ورود كالاهاي ارزان و بي كيفيت باز مي گذارد.»
وقتي از وي كه عضو اتحاديه صنف خياطان هم مي باشد، سؤال مي كنم چه عاملي باعث مي شود برخي از مردم پوشاك مارك دار بي كيفيت داخل و خارج را خريداري كنند يا رغبتي به خريد پوشاك با كيفيت داخلي اما بدون مارك خارجي نداشته باشند، در توضيحاتي چنين مي گويد: «در ايران قيمت تمام شده كار بدليل گران بودن مواد اوليه، نرخ بالاي دستمزد، بيمه و مالياتهاي سنگين، بالاست و به همين دليل 80 درصد توليدي ها كارگاههاي خود را تعطيل كرده و به واردات پوشاك چيني روي آورده اند و وقتي جنس براحتي از طريق گمرك وارد كشور شود و ارزان در اختيار مردم قرارگيرد، متأسفانه برخي ها به جاي خريد پوشاك توليد داخل با ماركهاي ايراني، لباسهاي چيني و پاكستاني را با افتخار به عنوان جنس خارجي برتن مي كنند كه اين واقعا جاي تأسف دارد.»
آقاي ولي كه عنوان «خرس كوچولو» را روي پوشاك بچه گانه خود انتخاب كرده و سالهاست با همين عنوان اجناس خود را به بازار عرضه مي كند، در ادامه مي گويد: «چنانچه از حمايت بيشتر دولت برخوردار باشيم از نظر كمي و كيفي براحتي مي توانيم با برندهاي معروف پوشاك بچه گانه در سراسر دنيا رقابت كنيم كاري كه با افتخار قبلا آن را انجام مي داديم.»به او مي گويم وقتي در اين آشفته بازار پوشاكي كه بعضي از توليدكنندگان ادعا مي كنند، قرار داريم چطور توليدي شما همچنان سرپاست و به كار ادامه مي دهد، در توضيحاتي تصريح مي كند: «قبلا كه هزينه تبليغات زياد گران نبود، ضمن حفظ كيفيت، پوشاكمان را از طريق همين تبليغات به مشتريان عرضه مي كرديم، اما با توجه به اينكه الان اين هزينه ها خيلي زياد است، سعي مي كنيم كيفيت پوشاك را تا آنجا كه ممكن است بالا برده تا رضايت مشتريان را جلب كنيم. تلاش براي ابقاي اين برند با دوخت خوب، مواد اوليه و پارچه با كيفيت و طراحي و رنگهاي متنوع ادامه دارد، اما علي رغم اين تلاشها، بدليل استقبال مردم از اجناس ارزان صرفا مارك دار و خارجي توليدي ما امسال تاكنون با كاهش 20درصدي توليد نسبت به سال قبل مواجه بوده است.»
آقاي ولي در ادامه از مسئولان برپايي نمايشگاههاي فصلي مي خواهد كه به عنوان يك راه حل جدي در خصوص جلوگيري از افزايش فعاليت كارگاههاي زيرپله اي و بدون مجوز، حداقل به توليدي هاي پوشاك داراي مجوز و معتبر در اين گونه نمايشگاهها، غرفه هاي بزرگتري دهند تا مردم با توليدات داخلي بيشتر آشنا شده و اجناس ايراني خريداري كنند.»
رواج مارك هاي تقلبي
«چنانچه كارگاههاي كوچك توليدي دست به دست هم دهند و از حالت توليد سنتي، غيرعلمي و دستي پوشاك خارج شوند، قطعا در توليد پوشاك داخلي با علامتهاي تجاري معروف موفق خواهيم بود.»
محمود كامياب يكي از توليدكنندگان با سابقه در پوشاك زنانه و بچه گانه در گفت وگو با گزارشگر كيهان ضمن تاييد صحبتهاي ديگر همكاران خود در مورد دلايل كاهش توليد پوشاك ايراني به مطلب بالا اشاره دارد و آن را راه حلي براي تقويت كارگاههاي توليدي پوشاك داخلي مي داند. او در ادامه مي گويد: «90درصد مردم مي دانند اكثر برچسبهايي كه روي لباسها حك شده تقلبي و همه توليد داخل است، اما چون الان مد شده همه لباس مارك دار بپوشند، توليدكنندگان را وادار به تقلب مي كنند.» در كنار اين توليدكننده كه يك واسطه و فروشنده يك فروشگاه پوشاك هم حضور دارند، وارد گفت وگوي ما مي شوند و گله مندانه از ورود بي رويه پوشاك چيني و كسادي بازار توليدات داخلي، خواستار حمايت بيشتر دولت و مسئولان از توليدكنندگان ايراني هستند.
آنها همچنين نظارت كم رنگ بازرسان اتحاديه پوشاك و اصناف را هم دليل ديگر افزايش تقلب مارك و برچسب بر روي پوشاك داخلي ذكر مي كنند و مي گويند: «اگر روساي اتحاديه ها به صورت مرتب و دائم به وضعيت كارگاههاي توليدي رسيدگي كرده و بازرسان فعاليت كارگاههاي زيرپله اي را متوقف كنند، ديگر شاهد توليد البسه ايراني با مارك خارجي نخواهيم بود.»
اغفال مشتري ممنوع
نقش بازرسان اتحاديه ها در برقراري عدالت بين صنف خياطان و پوشاك و جلوگيري از متخلفان براي هرگونه سوءاستفاده از برچسبهاي تقلبي روي البسه توليد داخل بسيار مي تواند تاثيرگذار باشد. اين نظر روساي توليدي هاي پوشاك بزرگ تهران و فروشندگان است آنها خواستار قوانين سخت گيرانه از سوي مسئولان اتحاديه ها هستند و مي خواهند با جديت بيشتري جلوي فعاليت كارگاههاي زيرزميني گرفته شود.از سوي ديگر دست اندركاران و مسئولان اتحاديه هاي پوشاك و بازرگانان از تلاش شبانه روزي براي جلوگيري از هرگونه تخلفي در اين زمينه خبر مي دهند.
حسن رادمرد رئيس مركز امور اصناف و بازرگانان ايران در گفت وگو با گزارشگر كيهان در پاسخ به اين سوال كه چرا بازرسان اتحاديه ها جلوي فعاليت كارگاههاي زيرپله اي و چاپ و دوخت برچسبهاي خارجي را روي لباس هاي ايراني نمي گيرند و اين امر گله و شكايت اغلب توليدكنندگان بزرگ و معتبر داخل كشور را در پي دارد، در توضيحاتي مي گويد: «اتحاديه براي 27 برند و علامت تجاري اخطار داده است كه چنانچه توليدي روي پوشاك خود يكي از اين 27نوع علامت را بدون دريافت مجوز نمايندگي استفاده كند آن كارگاه پلمب خواهد شد.»
وي مي گويد: «پوشاكي كه در ايران دوخته مي شود الزاما و به صورت اجباري بايد مارك و برچسب آنها به صورت فارسي نوشته و علامت و دوخت ايران هم داشته باشد چون اين كار مانع هرگونه تخلف و جلوگيري از اغفال مشتري مي گردد.»
رئيس مركز امور اصناف و بازرگانان مي گويد: «اتحاديه هاي پوشاك تهران و كشوري به صورت فعال با متخلفان برخورد مي كنند تا در زمينه توليد و توزيع پوشاك داخلي با برندهاي خارجي و تقلبي هيچ گونه سوءاستفاده اي صورت نگيرد ضمن اينكه طبق قانون روي پوشاك توليد داخل بايد 70درصد مارك ايراني و 30درصد لاتين نوشته شده باشد و اگر غير از اين باشد دوخت هر نوع برچسبي غيرقانوني و تقلب است و چنانچه شاكي داشته باشد با متخلفان برخورد مي كنيم.»
وقتي به او مي گويم در صورت نداشتن شاكي پس متخلفان مي توانند تخلف كنند، مي گويد: «پوشاك از گستردگي فراواني برخوردار است تنها در تهران 12هزار واحد فروشنده داريم و عملا رسيدگي به تك تك آنها كار دشوار و كنترل آنها بسيار سخت است، اما در عين حال اتحاديه درحد توان با واحدهاي صنفي متخلف برخورد مي كند.»
رادمرد مي گويد: «سعي بر اين است در صنعت پوشاك بچه گانه و زنانه به سمت برندسازي پيش رويم، كه از طريق موسسه استاندارد و كدگذاري روي كالاها جلوي هرگونه تخلفي گرفته مي شود و بين مردم اعتمادسازي نسبت به پوشاك داخلي ايجاد شود.»
وقتي به رئيس اتحاديه اصناف و بازرگانان ايران مي گويم توليدكنندگان داخلي نياز به حمايت مسئولان دارند و بايد واردات پوشاك چيني كم يا قطع شود، در پاسخ مي گويد: «تجارت آزاد است، نمي توان جلوي واردات را گرفت، اما بايد توجه داشت كه قبلا صادرات پوشاك هم داشتيم، اما آنچه در حال حاضر بايد مورد دقت قرار گيرد، و در امر تجارت لحاظ شود، اين است كه فقط كالاهاي درجه يك وارد شود و تجار و سفارش دهندگان، پوشاك درجه 2 و 3 ارزان وارد نكنند، چين كالاي مرغوب هم دارد كه حتي به امريكا و اروپا هم وارد مي شود.»
امان از دست اين كارگاههاي زيرپله اي!
نمي دانم چرا هر زمان اسم تخلف از سوي توليدكنندگان در هر زمينه اي به ميان مي آيد، برخي از مسئولان سريع و با يك پاسخ از قبل تعيين شده صورت مسئله را اين طور پاك مي كنند: اين تخلفات در كارگاههاي زيرپله اي و زيرزميني صورت مي گيرد و از چشم بازرسان دور هستند، اما آيا واقعا اين توجيحات بستر مناسبي را براي سوءاستفاده كنندگان فراهم نمي كند؟ و دست آنها را براي انجام هرگونه تخلفي باز نمي گذارد؟
ابوالقاسم شيرازي رئيس اتحاديه كشوري پوشاك در گفت وگو با گزارشگر كيهان در پاسخ به سوال فوق در توضيحاتي مي گويد: «توليدكنندگان پوشاك به دو صورت قانوني و داراي مجوز و غيرقانوني فعاليت مي كنند، با دسته اول هيچ مشكلي نداريم، اما در مورد دسته دوم اگر اتحاديه آنها را شناسايي كند قطعا با آنها برخورد مي شود، ولي چون عملا امكان شناسايي اين واحدها وجود ندارد، پس بايد مردم به اين سمت پيش روند و اين فرهنگ را بياموزند كه پوشاك داخلي را با برندهاي ايراني و باافتخار استفاده كنند.»
آقاي شيرازي با اشاره به اينكه برخي از توليدكنندگان داخلي به بهانه اينكه دولت از آنها حمايت نمي كند، كارگاهايشان رو به تعطيلي است خاطر نشان مي كند: «اكثرا راحت طلب شده اند و چون واردات كالاهاي چيني ارزان و پرسودتر است، ادعا مي كنند دولت از آنها حمايت نمي كند.»
رئيس اتحاديه كشوري پوشاك مي گويد: «50درصد پوشاك در حال عرضه از طريق مباني غيرقانوني وارد كشور مي شود و از ديگر سو 50 درصد پارچه هاي توليد داخل نيز وارداتي است.»
شيرازي با اشاره به اينكه بسترسازي فرهنگي از طريق رسانه هاي ديداري و شنيداري و مكتوب نقش مهمي در باز تعريف مجددي از كيفيت توليدات داخل نزد مردم دارد، تصريح مي كند: «برخورداري از عنوان يك نشان معروف داخلي از عوامل عمده موفقيت توليدكنندگان است، مسئله اي كه به علت مسائل مالي، توليدكنندگان پوشاك را از داشتن آن محروم كرده و به همين علت توليدات كيفي داخل به علت ناآشنايي مردم، چندان مورد استقبال قرار نمي گيرد.»
به آقاي شيرازي مي گويم واقعا برند چيست كه تا اين حد در امر توليد يك محصول و افزايش فروش آن مي تواند موثر باشد، در توضيحاتي مي گويد: در حال حاضر تبليغات «حرف اول را در دنياي اقتصاد مي زند و پوشاك هم از اين قاعده مستثني نيست، چنانچه لباس هاي توليد كشور ماركهاي معروف و شناخته شده اي براي مردم داشته باشد، قطعا آن عده كه دنبال برند هستند وقتي كيفيت كار ايراني را ببينند و اينكه يك علامت تجاري خاصي هم داشته باشد، ديگر نيازي به رفع اين احتياج خود توسط پوشاك بي كيفيت خارجي نمي بينند.»
وقتي از او سوال مي كنم چرا اتحاديه براي حمايت از توليدكنندگان داخلي به آنها كمكي نمي كند و اين علامتهاي تجاري را در اختيار آنها قرار نمي دهد، مي گويد: «اتحاديه هر كاري جهت حمايت از توليدكنندگان داخلي را كه لازم باشد، انجام مي دهد، و به توليدكنندگان خرده پا و كوچك توصيه مي كند به جاي فعاليت به شيوه سنتي و دستي با شيوه هاي مدرن آشنا شوند و با تلفيق چند كارگاه كوچك، يك توليدي بزرگ پوشاك راه اندازي كرده و سرمايه ها را يك جا جمع كنند و دست در دست هم يك علامت تجاري براي پوشاك خود انتخاب نمايند تا هم توليدكننده متضرر نشود و بر مشكلاتي مثل كم بودن سرمايه، گراني پارچه و مواد اوليه و هزينه هاي جانبي فائق آيد و هم مردم پوشاك با كيفيت ايراني با برند شناخته شده بپوشند.
گزارش روز


 

(صفحه(12(صفحه(6(صفحه(9(صفحه(7(صفحه(8(صفحه(15(صفحه(11(صفحه(5(صفحه(16(صفحه(13(صفحه(4(صفحه (2.3.14