جشنواره داستان انقلاب از آغاز تاكنون...
تلاش براي جبران غفلت بزرگ

طه راستين
نگراني هاي رهبر انقلاب
آنهايي كه با ادبيات سروكار دارند، به ويژه آنهايي كه ادبيات انقلاب برايشان دغدغه است، گلايه ها و توصيه هاي رهبر معظم انقلاب در اين باره را بارها شنيده اند. آنجايي كه ايشان فرموده اند: «اين انقلاب، با اين عظمت و ابعاد و آثار علمي، از لحاظ ارائه مباني فكري خودش، يكي از ضعيف ترين و كم كارترين انقلاب ها و بلكه تحولات دنياست. وقتي انقلاب اكتبر تحقق پيدا مي كند، در طول ده پانزده سال، آن قدر كتاب و فيلم و قصه و جزوه در سطوح مختلف، راجع به مباني فكري اين انقلاب نوشته مي شود كه در كشورهايي كه باد آن انقلاب به آن ها رسيده، ديگر مردم احتياجي ندارند كه از كتاب هاي آن ها استفاده كنند! آن قدر فضاي ذهني پر شده است كه روشنفكرهاي خود كشورها مي نشينند راجع به مباني ارزشي و فكري آن ها كتاب مي نويسند! در سه چهار دهه گذشته، چقدر ايراني ها درباره مباني فكري انقلاب شوروي، به زبان فارسي كتاب نوشتند؛ چون ديگر اشباع شده بودند؛ يعني آن ها آن قدر نوشتند كه همه روشنفكرهايي كه به نحوي از لحاظ فكري با آن ها ارتباط پيدا مي كردند، از لحاظ فكري اشباع مي شدند و بعد يك آدم مثلا دست به قلم و بافكر و روشنفكري، خودش مي جوشيد و مطالبي، غير از ترجمه هاي فراواني كه از آثار آن ها مي شد، مي نوشت. ما چه كار كرده ايم؟ كاري كه ما در اين زمينه كرده ايم، واقعا خيلي كم است. گاهي انسان دلش نمي آيد كه بگويد در حد صفر، چون واقعاً كساني با اخلاص كارهايي كرده اند؛ اما اگر نخواهيم ملاحظه اين جهات عاطفي را بكنيم، بايد بگوييم يك ذره بيشتر از صفر. سال ها از انقلاب مي گذرد؛خوب بود كه صدها نويسنده اسلامي، مباني انقلاب را بنويسند. مي بايست تربيت مي كرديم، كه نكرديم.... (1) دغدغه هاي رهبر معظم درباره معرفي انقلاب اسلامي ايران و بيان مفاهيم و ارزشهاي اين رويداد بزرگ معاصر به همين جا ختم نمي شود. «گمان مي كنم كه هيچ تاريخي از انقلاب اكتبر شوروي نمي تواند گويايي آن رمان هايي را كه در باب اين تاريخ نوشته شده، داشته باشد. اگر شما اين رمان ها را خوانده باشيد، مي فهميد چه مي گويم. مثلا رمان دن آرام را در نظر بگيريد. نمي دانم شما آقايان اين رمان را خوانده ايد يا نه. اين رمان، يكي از رمان هاي تبليغاتي ماركسيست ها در دوران اختناق رژيم شاه بود. اين كتاب با اينكه رمان بود، اما به عنوان تبليغ آن را به همديگر مي دادند و مطالعه مي كردند!... اين ها به قدري خوب نوشتند و انقلاب را خوب تصوير كردند كه شما در اين كتاب ها مي توانيد ابعاد اين انقلاب به آن عظمت را پيدا كنيد. البته نقطه ضعف هايش را هم در همين كتاب ها مي شود فهميد؛ اگر چه آنكه نوشته، به عنوان نقطه ضعف ننوشته است. ما در اين مقوله چه نوشتيم؟ (2)
تاريخچه داستان انقلاب
نگاهي به تاريخ بيان اين فرمايشات از سوي رهبر انقلاب، اين سؤال را ايجاد مي كند كه آيا حضرت آقا هنوز هم همين انتقادات را وارد مي دانند؟ براي بررسي اين موضوع بد نيست نگاهي به كارهاي انجام شده در حوزه ادبيات انقلاب داشته باشيم. يكي از اين فعاليت ها برگزاري جشنواره داستان انقلاب است.
آغاز جشنواره بدون برگزيده
اين جشنواره كه امسال در گام سوم قرار دارد از سال 1386 فعاليت خود را آغاز كرد. اولين دوره اين جشنواره در حالي برگزار شد كه هيچ برگزيده اي را معرفي نكرد و تنها به تقدير از سه عنوان كتاب كه حالا هر سه آنها منتشر شده اند بسنده كرد. كتاب هاي «اشك آخر» از سيدهاشم حسيني، «تالار پذيرايي پايتخت» از محمدعلي گوديني و «سه گانه شاهانه» از محمدكاظم مزيناني كه در زمان چاپ عنوان «شاه بي شين» براي آن انتخاب شد. اين آثار در حالي به عنوان برگزيده معرفي نشده و تنها مورد تقدير قرار گرفتند كه بعد از انتشار مورد توجه ديگر جوايز ادبي بودند. «تالارپذيرايي پايتخت» در دهمين دوره جايزه كتاب فصل برگزيده شد و در جايزه ادبي جلال تقدير شد. از طرفي برگزيده نشدن هيچ اثري در جشنواره داستان انقلاب، شعار «تلاش براي جهاني شدن ادبيات انقلاب» را مورد ترديد قرار داد. از آن جهت كه اين سؤال مطرح مي شود اگر ادبيات انقلاب شايسته مطرح شدن در سطح جهان را دارد پس چگونه است كه در جشنواره هاي داخلي و به ويژه جشنواره اي كه با موضوع انقلاب است هيچ اثري به عنوان برگزيده معرفي نمي شود.
معرفي برگزيده
براي رفع ترديد
شايد براي رفع اين ترديد و نيز زنده نگاه داشتن جشنواره (بعضي بر اين باورند جشنواره ادبي كه برگزيده نداشته باشد، مي ميرد)، برگزاركنندگان جشن داستان انقلاب، در دومين دوره اين جايزه ادبي آثاري را به عنوان برگزيده معرفي كردند. آثاري كه حالا در آستانه برگزاري سومين دوره اين جشنواره خبر انتشار آنها در چند روز آينده به گوش مي رسد. «فصل كبوتر» نوشته فتاحي، «گل سنگ» از سيدهاشم حسيني، «تفنگ پدر بر بام هاي تهران» اثر حسن بهرامي و «چقدر حرف مي زند» نوشته فريبا انيسي چهار رماني هستند كه در دومين دوره جشنواره داستان انقلاب برگزيده و شايسته تقدير شدند و در روزهاي آينده (به گفته ناشر اين كتاب ها پيش از برگزاري دوره سوم) منتشر مي شوند. از مهمترين اتفاقات دوره دوم هم مي توان به افزايش جوايز مادي آثار برگزيده اشاره كرد. براساس اعلام دبيرخانه دومين جشنواره، در اين جايزه و در بخش «رمان و داستان بلند انقلاب» به اثر برگزيده مبلغ «40 ميليون ريال»، اثر برتر مبلغ «30ميليون ريال» و اثر تقديري مبلغ «20ميليون ريال» اهدا شد. در بخش «داستان كوتاه انقلاب» نيز به اثر برگزيده مبلغ «10ميليون ريال»، اثر برتر مبلغ «هفت ميليون و 500هزار ريال» و اثر تشويقي مبلغ «پنج ميليون ريال» اختصاص يافت.
تأكيد بر نام حوزه هنري
اما گام سوم اين جشنواره را شايد بتوان نقطه تثبيت آن دانست. اين جشنواره حالا خود را به عنوان يكي از مهمترين جوايز ادبي كشور معرفي كرده است. تا آنجا كه گاه شنيده مي شود بعضي از ارگان هايي كه در دوره اول جشنواره تمايل زيادي به مشاركت در آن نداشتند، حالا در دوره سوم پيشگام حمايت از آن شده اند. شايد به همين دليل است كه پايگاه خبري هنري (به عنوان برگزاركننده اين جشنواره) در خبرهايي كه از جشنواره داستان انقلاب منتشر مي كند تاكيد زيادي بر برگزاري آن توسط مركز آفرينش هاي ادبي حوزه هنري داشته و ديگر ارگان ها را مشاركت كننده جشنواره معرفي مي كند.
باني داستان انقلاب
درجشنواره داستان انقلاب بيش از همه اين اميرحسين فردي است كه نقش آفريني مي كند. او به سبب مسئوليتش در زمان آغاز به كار اين جشنواره در دوره اول (او در آن زمان مسئول كارگاه قصه و رمان مركز آفرينش هاي ادبي حوزه هنري بود) به نوعي به عنوان بنيانگذار و دبير اين جشنواره شناخته مي شود. برهمين اساس جاي تعجب ندارد كه از بارورشدن جشنواره بيش از همه، او خوشحال باشد. او كه به گفته خودش دغدغه داستان انقلاب تقريبا از حدود يك دهه قبل همراهش بوده و اكنون خوشحال است كه دوران ثمردهي آن را مي بيند. فردي بيش از آغاز اين جشنواره گفته بود: «حادثه عظيمي در اين مملكت به نام انقلاب اسلامي صورت گرفته كه متأسفانه آثار درخور شأن اين حادثه بزرگ، هنوز خلق نشده است. دراين زمينه، يكي از دغدغه هاي من اين است كه نسل قديم نويسندگان را متوجه رسالت خودشان كنم. خيلي از نويسندگاني كه درحال حاضر هم مي نويسند و در سنين پختگي قرار دارند، در متن انقلاب بزرگ شده اند. اينها كساني هستند كه درمتن انقلاب حضور داشته اند. احساس مي كنم هر نويسنده اي كه دراين كشور زندگي مي كند، به نوعي بدهكار انقلاب اسلامي است و بايد بدهي اش را به انقلاب بپردازد. هر نويسنده لازم است حداقل يك كتاب، دركارنامه خود درباره انقلاب داشته باشد. اين كار مشكل و پيچيده نيست.» فردي البته همان موقع قول حمايت از آثار داستاني با موضوع انقلاب را داده بود؛ «كارگاه قصه و رمان دراين زمينه حمايت بسيار جدي اي خواهدكرد، خصوصا به لحاظ مالي كه در حال حاضر، قابل قياس با هيچ جاي ديگر نيست. ما از يك اثر خوب و درخور شأن انقلاب اسلامي، حمايت خواهيم كرد و شخصا دراين راه نهايت سعي و تلاشم را به كار خواهم گرفت.»
فردي كه هم اكنون مديرمركز آفرينش هاي ادبي حوزه هنري است، داستان «جشن داستان انقلاب» را اين گونه تعريف مي كند: «ماجراي داستان انقلاب از آنجا شروع شد كه ما وقتي صحنه ادبيات داستاني كشورمان را بررسي كرديم، ديديم كه براي اكثر موضوعات مبتلا به جامعه ما يك نهاد، ارگان يا جايگاهي هست كه از آن حمايت كند و تنها چيزي كه حمايت نمي شود و بايد حمايت شود همان داستان انقلاب است. اصلا يك امر فراموش شده است. اين رويداد بزرگ تاريخ ما كه يك حادثه بزرگ جهاني بود به عقيده بنده در ادبيات داستاني ما هيچ جايگاهي ندارد. غفلت بزرگي پيش آمده و كسي به آن نپرداخته، چون آن قدر هم بديهي بود، كه كسي آن را نديده و به آن توجه نشده است. برهمين اساس ما جشن بزرگ داستان را طراحي و در حوزه هنري مقدمات برگزاري آن را فراهم كرديم.» بر همين اساس او زادگاه جشن بزرگ انقلاب را حوزه هنري، دفتر آفرينش هاي ادبي و كارگاه قصه و رمان مي داند.
اميرحسين فردي البته در آغاز يك جريان ادبي بي سابقه نيست. دو سال پيش از انقلاب، زماني كه هيچ كس فكرش را هم نمي كرد او جريان بچه هاي مسجد جوادالائمه را ايجاد كرد. جرياني كه حالا خروجي آن يكي از مهمترين جايزه هاي ادبي كشور يعني جايزه شهيد حبيب غني پور است. البته اين جريان نويسندگاني همچون محمد ناصري، شهيد غني پور و... را هم تحويل داده است. فردي بر اين باور است: «جريان داستان انقلاب شعاع گسترده اي دارد. ان شاء الله اين جشنواره خيلي گسترده تر از برنامه ها و جريان هاي پيشين برگزار شود.»
نويسندگان چه مي گويند؟
جشنواره داستان انقلاب، از آغاز تاكنون نويسندگان متعددي را همراه خود داشته است. نويسندگاني كه گاه در جايگاه شركت كننده، گاه به عنوان برگزاركننده و گاه در كسوت داور، اين جشنواره را همراهي كردند. بر اين اساس نظرات آن ها مي تواند در ادامه راه جشنواره كمك شاياني كند.
تاكيد بر به كارگيري خلاقيت
خسرو باباخاني، كه به عنوان يكي از داوران بخش نوجوان سومين جشنواره داستان انقلاب معرفي شده، يكي از همان نويسندگاني است كه در اين حوزه صاحب نظر است. او معتقد است: «داستان انقلاب با برگزاري جشنواره آن توسط كارگاه قصه و رمان مركز آفرينش هاي ادبي حوزه هنري، پس از سال ها جنب و جوش تازه اي را آغاز كرده است.»
باباخاني سپس درباره چرايي راه اندازي بخش نوجوانان در جشنواره اين گونه توضيح مي دهد: «در سال هاي گذشته آثاري مرتبط با گروه سني نوجوان به دست مان مي رسيد، اما از آنجا كه بررسي آن ها در ميان آثار بزرگسال عادلانه نبود، پيشنهاد شد بخش جداگانه اي براي داستان هاي انقلاب گروه سني نوجوان در نظر گرفته شود.»
وي ويژگي هاي داستان انقلاب براي نوجوانان را هم اين گونه برمي شمرد: «در حوزه نگارش داستان براي اين گروه سني، سوژه ها محدود ترند و بايد با استفاده از خلاقيت هنري نويسنده به آن ها پرداخته شود. به نظرم كاربرد پيرنگ هاي پيچيده و درون گرا براي اين گروه مناسب نيست و بهتر است داستان ها، آيينه اي از خود نوجوانان باشند.»
اين نويسنده درباره چگونگي توجه به وقايع انقلاب در داستان ها خاطرنشان مي كند: «ابتدا بايد اطلاعات جامعي از حوادث به نوجوانان ارايه شوند. اين در حالي است كه برخي نويسندگان اين حوزه از اطلاعات محدودي برخوردارند و قصه ها را براساس شنيده ها مي نويسند. نويسندگان نبايد به وقايع سال هاي 1356 و 1357 بسنده كنند. مبارزات انقلابي از دهه 1340 آغاز شده و بنابراين به اندازه دو دهه فعاليت مبارزاتي، سوژه براي نوشتن وجود دارد.»
فرم و درون مايه تازه
فيروز زنوزي جلالي كه يكي از داوران بخش بزرگسال سومين جشنواره داستان انقلاب است، هوشمندي را نقطه تمايز نويسندگان مي داند تا در قالب فكر، فرم و نگاه تازه به موضوع انقلاب بپردازند و اثر شاخص خلق كنند.
به گفته وي، اگر قرار است اثر نويسنده اي انتخاب شود، بايد خلاقيت و نوآوري او در آن داستان و رمان ديده شود.
وي با اشاره به اهميت ايده هاي نو براي انتخاب آثار شاخص در اين جشنواره تصريح مي كند: «در هر جشنواره آثاري شاخص و برترند كه فكر، حرف، موضوع و فرم نو داشته باشند. درواقع اگر قرار است اثر نويسنده اي منتخب شود، بايد خلاقيت و نوآوري او در آن داستان و رمان ديده شود.»
او نگارش داستان هايي با مضمون مسائل پيش گفته و تكراري را مناسب ادبيات انقلاب نمي داند و مي گويد: «موضوع انقلاب با فرم و درون مايه تازه براي مخاطب جذاب مي شود. نويسنده هوشمند بايد اين روزنه را براي ارايه موضوع با نگاه تازه پيدا كند و تلاش نويسندگان آن ها را از يكديگر جدا مي كند. نويسنده يعني كسي كه بنايي ايجاد كند و به سهم خود دريچه و طرح تازه اي در آن بيافريند. دليل اين كه نويسندگي را «عرق ريزي روح» مي دانند، اين است كه نويسنده در كار خود هوشمندي به خرج دهد و حرف تازه اي بزند.»
داستان هاي
ماجرا محور نوشته شود
محسن پرويز، كه در دوره هاي قبل جشنواره داستان انقلاب، در كسوت معاون فرهنگي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي، از مشاركت كنندگان جدي اين جشنواره بوده است، حالا به عنوان داور، سومين جشنواره را همراهي مي كند. او اين جشنواره را الگوي مناسبي براي ساير جشنواره هاي ادبي مي داند كه در كشور برگزار مي شوند. به اعتقاد اين نويسنده هدف از برگزاري جشنواره ها تقدير از آفرينندگان آثار هنري و ادبي و ارايه الگوي تازه براي تشويق نويسندگان آثار مرتبط با هر حوزه است.
وي اضافه مي كند: «تجربه برگزاري جشنواره داستان انقلاب با هدف تشويق نويسندگان، نشان داده با وجود اين كه جوايز آن كمتر از برخي جشنواره هاي ديگر است، اما توانسته علاقه نويسندگان را براي قلم زدن در اين حوزه افزايش دهد.»
پرويز كه يكي از داوران بخش بزرگسال سومين جشنواره داستان انقلاب است مي گويد: «گرچه هنوز آثار رسيده به دبيرخانه اين جشنواره در مرحله غربالگري به سر مي برند، اما مطمئنا بايد براي رسيدن به مرحله داوري از حداقل هايي برخوردار باشند.»
خالق كتاب «آن روز در كنار تو» درباره اين ويژگي هاي حداقلي اين گونه توضيح مي دهد: «گاهي برخي از افراد آثاري را مي نويسند كه به لحاظ هنري و برخورداري از چارچوب هاي داستان نويسي، قدرت كافي را ندارند. بنابراين مي توان طرح، قصه، نوآوري در زاويه ديد و سوژه داستان را از ويژگي هايي دانست كه در هر اثر قابل بررسي اند.»
وي با اشاره به آثار داستاني مرتبط با حوزه انقلاب خاطرنشان مي كند: «معمولاً داستان هاي اين حوزه، مقطع روزهاي پيروزي انقلاب را دربر مي گيرند و براي رهايي از اين محدوديت، بايد به آثار و نتايج ناشي از انقلاب اسلامي نيز پرداخته شود.»
محسن پرويز جذابيت برخي از آثار مرتبط با دفاع مقدس را به دليل ماجرا محور بودن آن ها مي داند و تصريح مي كند: «لازم است كه درباره انقلاب نيز داستان هاي ماجرا محور نوشته شوند. يعني شخصيت هاي هر قصه درگير ماجراهايي شده و درعين بيان حوادث، كنش داشته باشند.»
پيشنهاد نويسنده برگزيده
سيدهاشم حسيني براي جشنواره داستان انقلاب چهره شناخته شده اي است. اين نويسنده جوان در اولين دوره جشنواره با كتاب «اشك آخر» هدف تقدير قرار گفت و در دوره دوم هم با كتاب «گل سنگ» برگزيده شد.
به اعتقاد حسيني نفس برگزاري جشنواره داستان انقلاب حركت مثبتي است، چراكه پيش از اين فراخوان هاي بسياري در حوزه داستان دفاع مقدس منتشر مي شد، اما در زمينه انقلاب كار چنداني صورت نگرفته بود.
وي مي افزايد: «به نظر مي رسد هنوز زود است درباره كيفيت و چگونگي برگزاري جشنواره قضاوت كنيم، اما با اين حال من ترجيح مي دادم به جاي تعيين موضوع و انتشار فراخوان براي نگارش داستان، آثار منتشر شده درباره انقلاب، هدف بررسي قرار مي گرفتند. برهمين اساس آثاري در دايره داوري قرار مي گرفتند كه نويسنده با نظر خود به سراغ نگارش آن ها رفته و هدف شركت در جشنواره نبوده است.»
اين نويسنده كه در سومين دوره جايزه داستان انقلاب نيز شركت كرده است تصريح مي كند: «در واقع ويژگي برگزاري جشنواره داستان انقلاب اين است كه نويسندگاني كه فكر نگارش اثري درباره موضوع موردنظر جشنواره را دارند به نوشتن تشويق مي كند.»
سيدهاشم حسيني درباره شكل حمايت از برگزيدگان جشنواره نيز اظهار مي كند: «اين مسئله كه آثاري برگزيده منتشر مي شوند، اتفاق خوبي است، اما كافي نيست و بهتر بود در كنار چاپ، تبليغاتي هم صورت بگيرد.»
به شرط شتاب زده نبودن
عبدالمجيد نجفي كه بيشتر او را به عنوان نويسنده كودك و نوجوان مي شناسند مي گويد: «ترجمه آثار برگزيده جشنواره داستان انقلاب، نسبت به جوايز اين جشنواره براي شركت كنندگان در اين رقابت مي تواند شوق انگيزتر باشد.»
به باور اين نويسنده و كارشناس فرهنگي كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان، هر حركتي در رابطه با ادبيات داستاني چه به شكل برگزاري سمينار و چه به شكل برگزاري جشنواره، به رشد ادبيات داستاني كمك مي كند و تأثيرگذاري اش را در حيطه فرهنگ نشان مي دهد.
برهمين اساس او مي گويد: «برگزاري جشنواره داستان انقلاب به شرط شتاب زده نبودن و كارشناسانه بودن، مي تواند در روند رو به رشد ادبيات داستاني مؤثر باشد؛ منتهي كيفيت داستان ها و نحوه برگزاري در هر چه بهتر شدن جشنواره مؤثر است.»
نجفي با بيان اينكه به دليل فعاليتش در حوزه كودك و نوجوان، به شدت از اضافه شدن بخش نوجوان در اين جشنواره استقبال كرده است، درباره جوايز جشنواره هم مي افزايد: «اگرچه جوايز مادي جشنواره مي تواند يكي از بخش هاي تشويقي و مؤثر در ايجاد انگيزه باشد، اما فكر مي كنم اگر بخشي از جوايز را براي ترجمه به زبان هاي ديگر قرار بدهيم، جنبه تشويقي خوبي خواهد داشت. در واقع مي توان در كنار بخش مادي، جوايزي اين چنيني قرار داد.»
اين نويسنده در ادامه با بيان اينكه داوران معمولاً كساني هستند كه داستان نويسند و چارچوب ها را مي شناسند، مي افزايد: «بايد مثل زماني كه معلمان مدارس، سربرگ هاي امتحاني را پاره مي كردند تا نام دانش آموز را نبينند، داوران اين جشنواره هم بدون دانستن نام نويسنده، اثر را با قضاوت عادلانه بررسي كنند و براي انتخاب هايشان هم دليل داشته باشند.»

پانوشت:
1- ديدار با مجمع نمايندگان طلاب حوزه علميه قم- 7آذر ماه سال68
2- ديدار با وزير و مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي- 4آذر ماه سال71

در فراق يار

آيت الله العظمي ناصر مكارم شيرازي
سالها رفت و دلم در تب و تاب است هنوز
نقش مستوري من نقش بر آب است هنوز

به طرب حمل مكن سرخي رويم كه ز هجر
قلب آكنده ز غم ديده پر آب است هنوز

من كجا؟ يار كجا؟ طالع بيدار كجا
من اسير غم او، بخت به خواب است هنوز

دامنش گيرم اگر لطف خدا يار شود
ليك افسوس كه اين قصه سراب است هنوز

سخت من طالب ديدار و تو غايب ز نظر
ز آتش هجر تو اين قلب كباب است هنوز

همچو يك قطره آبيم به درياي جهان
زندگي زودگذر، همچو حباب است هنوز

«ناصر» از عشق تو آموخت سخن گفتن را
زين سبب گفته او گوهر ناب است هنوز

سيميندخت وحيدي : انتظار از شعر دفاع مقدس بيش از وضعيت فعلي است

سيميندخت وحيدي گفت: انتظار از ادبيات و شعر انقلاب و دفاع مقدس كه 30 سالگي خود را هم پشت سر گذاشته، بيشتر از وضعيت فعلي است.
وحيدي -شاعر پيشكسوت آييني و دفاع مقدس- در گفت وگو با ستاد خبري نوزدهمين كنگره سراسري شعر دفاع مقدس افزود: 30 سال عمر كمي نيست كه بخواهيم آن را ناديده بگيريم و نگران وضعيت ادبيات انقلاب نباشيم، البته جا يگاه شعر دفاع مقدس كمي از آن بهتر است؛ اما در مجموع بايد فعاليت هاي بيشتر و موثرتري انجام شود.
وي تاكيد كرد: كنگره شعر دفاع مقدس كه
پرچم دار يك دوره درخشان تاريخي است، بايد در جهت كاستن از وجه مالي و بالا بردن غناي معنوي آن تلاش كند.
وحيدي گفت: به اعتقاد من فعاليت هاي فرهنگي بايد به گونه اي سامان داده شود كه بار مالي زيادي بر گرده فرهنگ جامعه تحميل نشود و اين تنها با بالا بردن وجه معنوي جوايز ميسر مي شود.
وي همچنين از مرحومان سيدحسن حسيني، قيصر امين پور و سپيده كاشاني به عنوان شاعراني كه دغدغه انقلاب و ترويج فرهنگ جهاد را داشتند،يادي كرد .
اين شاعر با اشاره به حال و هواي دوران جنگ تحميلي يادآور شد: ما در آن روزگار تحت تأثير جنگ بوديم و مي رفتيم جبهه ها و در شهرهاي مختلف مي گشتيم و با رزمندگان صحبت مي كرديم. خودمان زير بمب، خمپاره و آتش دشمن بوديم و به چشم، ايثار و از خودگذشتگي ها را ديديم.
وحيدي با تاكيد بر اينكه روح حاكم بر جبهه ها در دوران هشت سا ل دفاع مقدس اخلاق و منش اسلامي بود، تصريح كرد: شاعران جوان امروز هم بايد آن قبيل فعاليت هاي مخلصانه را مدنظر قرار دهند و به گونه اي شعر بگويند كه پايه هاي مذهبي و انساني انقلاب و دفاع مقدس مستحكم تر شود.