(صفحه(12(صفحه(6(صفحه(9(صفحه(7(صفحه(8(صفحه(15(صفحه(11(صفحه(5(صفحه(16(صفحه(13(صفحه(4(صفحه (2.3.14


چهارشنبه 22 تیر 1390- شماره 19973

ضرورت بررسي معضل بدحجابي و راهكارهاي پيش رو -بخش پاياني
حجاب و عفاف پازل گمشده سلامت جامعه



ضرورت بررسي معضل بدحجابي و راهكارهاي پيش رو -بخش پاياني
حجاب و عفاف پازل گمشده سلامت جامعه

صديقه توانا
«... چادر بهترين نوع حجاب است، يك نشانه ملي ماست، هيچ اشكالي هم ندارد، هيچ منافاتي با هيچ تحركي هم در زن ندارد. اگر واقعاً بناي تحرك و كار اجتماعي و كار سياسي و كار فكري باشد، لباس رسمي زن مي تواند، «چادر» باشد و چادر بهترين نوع حجاب است، البته مي توان محجبه بود و چادر هم نداشت، منتهي همين جا هم بايستي آن مرز را پيدا كرد. بعضي ها از چادر فرار مي كنند، به خاطر اينكه هجوم تبليغاتي غرب دامنگيرشان نشود، منتهي از چادر كه فرار مي كنند، به آن حجاب واقعي بدون چادر هم رونمي آورند، چون آن را هم غرب مورد تهاجم قرار مي دهد! شما خيال كرده ايد كه اگر «چادر» را كنار گذاشتيم فرضاً آن مقنعه كذايي و آن لباس ها و همان هايي را كه در قرآن هست، درست كرديم، دست از سر ما برمي دارند؟ نه، آنها به اين چيزها قانع نيستند، آنها مي خواهند همان فرهنگ منحوس خودشان، عيناً اينجا عمل بشود...»
متن فوق بخشي از بيانات گهربار رهبر معظم انقلاب، حضرت آيت الله خامنه اي است كه در ديدار اعضاي شوراي- فرهنگي، اجتماعي زنان و مسئولان اولين كنگره حجاب اسلامي به مناسبت ميلاد حضرت فاطمه زهرا«س» با ايشان، ايراد فرمودند. «به واقع حجاب و عفاف به عنوان يك امر ارزشي و تكليف در اسلام، تجسم عيني زيبايي دين اسلام است. هرچند كه برخي تصور مي كنند حجاب تصويري از زيبايي ظاهري اسلام است، اما در حقيقت حجاب و عفاف معيار صحيح و عقلاني، تربيت و تعالي انسانها در ابعاد مختلف است و برهمين اساس است كه دشمن بيشترين تبليغات و ترفندهاي خود را در اين مسير به كار گرفته و با استفاده از برنامه هاي مختلف ماهواره اي سعي در تخريب ارزش هاي ديني و اسلامي بين جوانان را دارد. كارشناسان مسائل تربيتي معتقدند اين توطئه ها و ترفندها به قدري سنگين و با حجم وسيع است كه حتي در برخي حوزه ها موجب تشويش و حيرت افراد مي شود.
آنها همچنين معتقدند در جامعه اسلامي ما طرح موضوع حجاب و عفاف امري تفنني و ظاهري نيست و اگر اين اصل امروز از ديدگاه مسئولان و خانواده ها عميق نگريسته نشود، آينده جامعه ممكن است گرفتار برخي انحرافات و ضعف ها شود و در اين امر بايد با ابزارهاي هنري و تبليغي شيوه صحيح را به مردم القا كرد.
واگن مترو يا سالن آرايش
همهمه و ازدحام جمعيت داخل مترو و گرماي هواي ترن ها به دليل خراب بودن سيستم خنك كننده واقعاً آزارت مي دهد، آن قدر فضا نداري كه حتي كوله پشتي ات را جابه جا كني، اما نمي دانم بين اين همه آدم، چطور دختر جوان فرصت پيدا مي كند، ساك لوازم آرايشي اش را روي پاي مسافري كه نشسته مي گذارد و با يك معذرت خواهي ساده، مشغول ميكاپ مي شود. بي توجه به نگاه هاي زيرچشمي و گاه مستقيم افراد دور وبر، سرگرم ماليدن انواع و اقسام كرم ها به پوست صورتش مي شود. كمي خودم را جابه جا مي كنم تا به او نزديك شوم، دقايقي براندازش مي كنم، 15سال بيشتر ندارد، اما چنان ماهرانه آرايش مي كند كه گويي سال هاست در اين حرفه تجربه آموخته است! و شرم آورتر از همه اينكه واگن مترو را با سالن آرايشگاه اشتباه گرفته و به سر و وضع ظاهري و آرايش موهاي پريشانش مي پردازد. هنوز به ايستگاه موردنظر نرسيده ام كه خانمي ميانسال با خنده كه مبادا به دخترك بر بخورد شروع به نصيحتش مي كند و مي گويد: «عزيزم من هم يك نوه هم سن و سال شما دارم، تو هم مثل نوه ام هستي فكر نمي كني اين كارت در انظار عمومي زياد شايسته و برازنده نيست! »هنوز حرفش تمام نشده است، انگار ديگران هم منتظر بودند تا يكي سر نصيحت كردن را باز كند، هركس زير لب چيزي مي گويد، يكي مي گويد: «ديگر شرم و حيا از بين رفته. ديگري با صداي كمي بلندتر كه دخترخانم بشنود خطاب به او مي گويد: «ظاهراً مادرش يادش نداده كه جاي اين كارها در اماكن عمومي نيست» و خانم جوان ديگري كه موهايش از پشت و جلو شال نازكش بيرون آمده در حمايت از دختر بزك كرده مي گويد: «اينجا همه خانم هستند مگر چه ايرادي دارد؟ شما توقع داريد همه با ظاهري ژوليده و نامرتب در اماكن عمومي رفت و آمد كنند؛ اما به نظرم اگر هميشه خانم هاي شيك و تميز ببينيم روحيه مان شاد مي شود، تازه اين روش آخرين مد ماهواره است!»
سوژه اصلي تا الان فقط سكوت كرده و سرگرم كار خودش است، و هيچ توجهي به صحبت هاي اطرافيان و نصايح آنها و حتي حمايت يكي از هم جنس هاي خودش هم ندارد، يك ايستگاه به خط پايان مانده است، وسايلش را جمع وجور مي كند تا از قطار پياده شود...
امر به معروف و نهي از منكر زمان و مكان نمي شناسد
آن زمان كه ما بچه بوديم، هميشه پدر و مادرها و پدربزرگ و مادربزرگ ها زياد حرف از امر به معروف و نهي از منكر مي زدند، كوچك ترين خطايي كه از كسي سر مي زد گوشزد مي كردند و طرف مقابل هم بدون هيچ گونه مقاومتي يا توجيهي تذكر را مي پذيرفت، اما متأسفانه در شرايط فعلي فريضه مهم امر به معروف و نهي از منكر هم ظاهراً ديگر چاره مشكل بدحجابي نيست و هنجارشكنان به راحتي با توجيهات واهي سعي در زيرپا گذاشتن قوانين اجتماعي دارند و با اين تفكرات غلط كه مي خواهند به روز باشند و مطابق تبليغات ماهواره اي لباس بپوشند، فرهنگ بي بند و باري درمورد حجاب را خواسته و ناخواسته در جامعه رواج مي دهند.
دكتر امان الله قرائي مقدم جامعه شناس و استاد دانشگاه درمورد دلايل گسترش بدحجابي در جامعه به گزارشگر كيهان مي گويد: «زنگها براي ما به صدا درآمده است، متأسفانه مباحث آموزشي و تربيتي از بنيان و پايه نياز به اصلاح دارد. مربيان از مهدكودك ها گرفته تا دبيران دبيرستان ها و اساتيد دانشگاه ها بايد همه خود يك مربي پرورشي باشند، از نوع پوشش و حجابشان گرفته تا درس و قلم و آموزش همه بايد در راستاي پرورش و تربيت بچه ها باشد.»
وي با اشاره به اينكه معلمان رياضي بهترين دبيران پرورشي هستند براين نكته تأكيد مي كند كه «برخورد اين افراد هنجارشكن ناشي از برخي برنامه هاي غلط تربيتي و آموزشي است، اگر مسئولان ذي ربط از همان ابتدا بحث دينداري و تربيت ديني را در جامعه جا اندازند و در مباحث درسي به صورت عملي و نه تئوري مطرح كنند، قطعاً آن كودك مهدكودكي يا دانش آموز و دانشجو ياد مي گيرد كه چطور بايد در جامعه حاضر شود و هنجارشكني نكند.»
اين استاد جامعه شناس مي گويد: «حجاب ريشه تاريخي دارد و پس از خلقت آدم همه انسانها به پوشش روي آوردند، در قبايل مختلف مي بينيم نوع پوشش افراد نشانه شخصيت آنها بوده و هركس با نوع لباسي كه بر تن داشته شناخته مي شده امروز هم بايد اين گونه باشيم، لباس ما بيانگر اعتقادات و باورهاي اخلاقي، اجتماعي و خانوادگي مان است و شخصيت انسانها از نوع پوششي كه دارند تعيين مي گردد.»
به اين استاد دانشگاه مي گويم، اما شخصيت آدمي به گفتار، كردار و رفتار اوست نه به لباس او بر حسب شعر معروف سعدي كه مي گويد:
تن آدمي شريف است به جان آدميت
نه همين لباس زيباست، نشان آدميت
وي در توضيحاتي اين طور مي گويد: «گفته شما كاملاً درست است، اما لباس شاخص شخصيت است چون ظاهر انسان و پوشش او ارتباط مستقيم با حجاب دارد. ضمن اينكه وقتي كسي در وهله اول با فردي برخورد مي كند آنچه توجهش را جلب مي نمايد، نوع پوشش او مي باشد، بنابراين ظاهر افراد تا اندازه اي حكايت از باطن آنها دارد، اما اين اصل قضيه نيست و در مورد پوشش دختران و زنان مي توان تا حدودي به منش، شخصيت و ميزان درك آنها از جامعه پي ببريم.»
مردم به حرف ها اعتماد ندارند
از دكتر قرائي مقدم، در مورد برخوردهاي قهري و عدم موفقيت دستگاه هاي مربوط در برخورد با بدحجابي در جامعه سؤال مي كنم كه وي در پاسخم اين طور مي گويد: «اگر چنانچه مسئولان طبق وعده هاي خود با متخلفان و قانون شكنان برخورد كنند و اين كار ادامه داشته باشد و در كنار آن كارهاي فرهنگي صورت گيرد، قطعا ديگر خانمي به خود اجازه نمي دهد با مانتوي بدن نما و با آرايش هاي تند و زننده در جامعه رفت و آمد كند.»
استاد رضا نباتي، فوق ليسانس علوم تربيتي و استاد دانشگاه هم در گفت وگو با گزارشگر كيهان با اشاره به اينكه زماني امر به معروف و نهي از منكر به ما واجب مي شود كه بدانيم تأثير مثبتي بر فرد يا افراد مورد نظر دارد، در مورد تأثيرگذاري اين فريضه بر ريشه كني و مبارزه با بدحجابي چنين مي گويد: «نيروي انتظامي برحسب وظيفه قانوني خود بايد به مردم تذكر دهد تا جلوي هنجارشكني ها را بگيرد، او مجري قانون است، اما مردم عادي تا زماني كه مطمئن نباشند تذكرات آنها بر رفتار فرد تأثير دارد، نمي توانند امر به معروف كنند.»
به اين استاد دانشگاه مي گويم يعني بايد در برابر اين گونه قانون شكني ها و افرادي كه با اين پوشش هاي ظاهري زشت و ناپسند در اجتماع ظاهر مي شوند، سكوت كنيم و هيچ نگوييم، كه در پاسخم مي گويد: «با توجه به اينكه به دو صورت تذكر شفاهي و چهره به چهره مي توانيم امر به معروف و نهي از منكر كنيم، لذا دستمان براي راهنمايي و ارشاد افراد باز است.»
استاد نباتي، مي گويد: «ضمن اينكه برخي از افرادي كه با اين نوع پوشش ها در جامعه تردد مي كنند حتي خود نمي دانند كه دچار معصيت شده اند، يا حتي كسي به آنها گوشزد نكرده و باعث هدايت او نشده است و گاهي هم براي هم رنگ شدن با جماعت دست به اين كارها مي زنند، بنابراين تذكر دادن به چنين افرادي بخصوص در نوجوانان نه تنها بلامانع نيست بلكه لازم و ضروري است، اما در كنار اين قضيه، بايد كارهاي فرهنگي در آموزش و پرورش از همان سنين ابتدايي صورت گيرد تا دختران و پسران نوجوان با آداب و اصول اسلامي بزرگ شوند و تربيت يابند.»
وي همچنين به تربيت خانوادگي در برخورد با پديده بدحجابي هم اشاره مي كند و مي گويد: «شايد برخي از افرادي كه با اين تيپ و قيافه در سطح شهرهاي بزرگ مخصوصا تهران ديده مي شوند، در خانواده اي با اين نوع پوشش بزرگ شده اند و قصد هنجارشكني ندارند، شايد هم برخي از افراد به اين نوع پوشش به عنوان يك ارزش نگاه مي كنند يا به اين نوع لباس پوشيدن علاقه دارند، بنابراين مسئولان در برخورد با اين افراد نبايد رفتارهاي ناپخته و خام داشته باشند، چون ناخواسته در آينده از اين افراد، هنجارشكن مي سازند بلكه دستگاه هاي ذي ربط بايد به فكر اصلاح زيرساخت ها باشند، آموزش هاي تربيتي را در خانواده ها ترويج دهند و از طريق صدا و سيما و رسانه هاي ملي فرهنگ سازي كرده و از افراط و تفريط و برخوردهاي ضربتي خودداري كنند، ضمن اينكه ارزش ها را هم در جامعه پررنگ نمايند، مشرق زمين مهد تمدن هاي بشري است و فرهنگ هاي مختلفي داريم ؛ مردم تابع فرهنگ گذشتگان هستند، بنابراين مسئولان مي توانند از اين موضع به خوبي استفاده كنند و دختران و نوجوانان را به سوي فرهنگ ها و آداب و رسوم خوب و شايسته گذشتگان سوق دهند و مهم تر از همه اينكه خانواده ها اگر دغدغه حجاب داشته باشند، شاهد حضور زنان، دختران و نوجوانان با پوشش هاي مناسب و در شأن يك فرد مسلمان و ايراني در جامعه خواهيم بود.»
فراكسيون زنان مجلس چه كرد؟
نظر دكتر لاله افتخاري، نماينده مردم تهران و عضو كميسيون آموزش و تحقيقات مجلس را هم در مورد اقدامات صورت گرفته از سوي فراكسيون زنان مجلس درباره طرح حجاب و عفاف جويا مي شوم. وي با اشاره به اينكه از سال 88 تاكنون با 26 دستگاه ذي ربط در اين خصوص جلسات، رايزني ها و نشست هاي مختلفي برگزار شده است مي گويد: «وزارت كشور به عنوان مسئول هماهنگي و ايجاد انسجام بين دستگاه هاي ذي ربط انتخاب شده است و ما كارها را از طريق اين وزارتخانه پيگيري مي كنيم جلسات پرسش و پاسخ زيادي برگزار شده است اما پاسخ وزير كشور به سؤالات ما در مورد بحث حجاب و عفاف قانع كننده نبود و درنهايت كميته اي تشكيل شد و از اين طريق كارها دنبال گرديد.»
دكتر افتخاري، در ادامه مي گويد: «از وزير كشور خواستيم گزارش عملكرد دستگاه هاي ذي ربط را به فراكسيون ارائه دهند، اما ايشان به جاي اينكه رئيس ستاد هماهنگي بين سازمان ها باشند و گزارش عملكردها را بدهند، گزارش عملكرد خودشان را به فراكسيون آوردند.»
از دكتر افتخاري، سؤال مي كنم خوب اين موضوع چه تأثيري در كاهش روند طرح حجاب و عفاف دارد كه در توضيحاتي مي گويد: «پيشنهاد اين بود كه دستگاه هاي مرتبط با طرح را معرفي كنند و شرح وظايف دهند، اما از 26 دستگاه، 10 دستگاه دعوت شدند و عملكرد خود را توضيح دادند، در مجموع گزارش دستگاه ها مطلوب بود، اما مهم اين بود كه شاهد اجرايي شدن كارها باشيم و فقط بسيج در اين زمينه خيلي خوب و جامع كار كرده بود و انتظار اين بود كه وزير كشور گزارش تفضيلي را به تفكيك براي ما بفرستد .اما مشكلي كه در اين خصوص براي پيشرفت كار پيش آمد اين بود كه دستگاه هاي فرهنگي وارد عرصه نشدند. مثلا آموزش و پرورش، وزارت ارشاد چندين زونكن مطلب آوردند، اما هيچ اقدام عملي مشاهده نكرديم و تنها ناجا با فرازونشيب هاي زياد از سال 84 وارد عرصه شد، اما دستگاه هاي فرهنگ ساز وارد ميدان نشدند و اين موضوع به تبليغات دشمن كمك كرد تا اين تصور به وجود آيد كه در موضوع حجاب بايد برخوردها سلبي و بدون فرهنگ سازي باشد، حال آن كه وظيفه ناجا برخورد سلبي و برخورد ديگر دستگاه ها كار فرهنگي است.
از اين عضو فراكسيون زنان مي پرسم به صورت شفاف خود شما چه اقداماتي انجام داده ايد كه مي گويد: «تصويب ماده 230 قانون برنامه پنجم براي تحكيم بنيان خانواده و تمام مسائل مربوط به زنان در آخرين لحظات بسته شدن برنامه پنجم توسعه و تعيين رديف بودجه از مهم ترين اقدامات ما بود. چرا كه كار فرهنگي بدون برنامه و بودجه امكان پذير نيست.»
وي همچنين تأكيد مي كند: «حجاب و عفاف مطالبه مردم، خانواده هاي معظم شهدا و دوستداران انقلاب و نظام اسلامي است و نبايد نسبت به اين مسئله بي توجهي شود به ويژه اينكه حجاب و پوشش مانع از آسيب رساندن به كيان خانواده مي شود، بحث عقوبت در دنيا و آخرت هم در آن مطرح مي شود، لذا بايد با جديت بيشتري به صورت كارهاي فردي و گروهي دنبال شود، بايد مهندسي حجاب داشته باشيم و نظام مند در آموزش و پرورش بحث حجاب مطرح گردد.»
دكتر افتخاري، مي گويد: «يكي از مهم ترين اهرم هاي دشمن به عنوان يكي از مؤلفه هاي ناتوي فرهنگي كه در نظر گرفته بحث حجاب و عفاف است تا جامعه و خانواده را به چالش بكشد، بنابراين بايد به عنوان بحث امنيت ملي آن را در نظر بگيريم.»
گزارش روز

 

(صفحه(12(صفحه(6(صفحه(9(صفحه(7(صفحه(8(صفحه(15(صفحه(11(صفحه(5(صفحه(16(صفحه(13(صفحه(4(صفحه (2.3.14