ايران چگونه بازي را برد ؟ (يادداشت روز)

هنوز بسيار زود است كه بحث درباره موضوع هواپيماي بدون سرنشين سازمان سيا كه ايران موفق به تصاحب آن شده مختومه شود. تا آنجا كه به آمريكايي ها مربوط است بحث با شدت و حدت ادامه دارد. منابع بي نام و نشان دائما در حال گفت وگو با رسانه ها هستند و سرجمع چيزي غير از اين نمي گويند كه آمريكا نمي تواند بفهمد چه بلايي بر سرش آمده است. اين يادداشت بخشي از اين بلا كه بر سر آمريكا آمده است اشاره دارد.
به عبارت ديگر اكنون وقت آن است كه اندكي از سطح توصيف پديده فراتر برويم و نگاهي به اين موضوع بيندازيم كه اين پديده بر منازعه استراتژيك ايران و آمريكا -كه هم اكنون در وضعيتي بسيار حساس قرار دارد- چه تاثيري گذاشته است و دورنماي آن را چگونه تغيير خواهد داد. آمريكايي ها براي فهم اينكه تصاحب اين هواپيما بازي را به چه نحو دگرگون خواهد كرد بايد نگاهي بسيار وسيع تر از آنچه تاكنون داشته اند به مسئله بيندازند. وقتي همه سناريوهاي ممكن يك جا ديده شود، موضوع تازه ابعاد واقعي خود را آشكار خواهد كرد. محورهاي زير مقدمه اي بر اين بحث بسيار مهم است.
1- در اولين گام آمريكايي ها بايد برآوردهاي خود از توانمندي هاي ايران بويژه در دو حوزه جنگ الكترونيك و جنگ سايبري را به طور كامل بازنگري كنند. نفس وقوع اين حادثه نشان داد آمريكايي ها درباره حساس ترين حوزه هاي نبرد خود با ايران چقدر كم مي دانند. آمريكا در يك دهه گذشته تمركز خود را در درگيري با ايران هر چه بيشتر بر پديده اي نهاده كه مي توان آن را «اتكا به فناوري» خواند. پيش فرض اين تلاش هم اين بوده كه آمريكايي ها فناوري هاي نظامي و اطلاعاتي خود را كاملا بي رقيب مي دانند. تصاحب 170-RQ نشان داد ايران بسيار جلوتر از جايي كه آمريكايي ها تصور مي كنند ايستاده و منتظر آنهاست! حتي بدبين ترين ناظران آمريكايي هم انكار نمي كنند كه در اين عمليات نشانه هاي واضحي از نبرد سايبري و الكترونيك وجود دارد و اختلافي هم اگر باشد در جزئيات آن است نه در اصل آن.
2- دومين نكته مربوط به وسعت غير قابل اندازه گيري شعاع دايره اشراف اطلاعاتي ايران است. همين حالا مهم ترين سوالي كه آمريكايي ها از خود مي پرسند اين نيست كه ايران چگونه اين هواپيما را به زمين نشانده است. اين سوالي بلند مدت است كه براي يافتن پاسخ آن بايد سال ها كار كنند و شايد هم هرگز موفق نشوند. سوال اساسي براي غربي ها اين است كه ايران چگونه اين هواپيما را ديده است؟! فعلا تحليلگران راحت طلب آمريكايي به اين جواب دل خوش كرده اند كه ايران اين پهپاد را با استفاده از يك فناوري روسي بر زمين رصد كرده است. سوال ساده اين است: اگر روس ها چنين فناوري دارند چرا يك بار يكي از همين نوع هواپيماها را كه به گفته آمريكايي ها دائما بالاي سر آسمان آنها هم در حال پرواز است بر زمين ننشانده اند؟ وسعت چيزهايي كه ايران مي دانسته براي آمريكايي ها حيرت آور است. ايران مي دانسته اين هواپيما چه ارزشي دارد، مشغول چه ماموريتي است، چه وقت وارد آسمان ايران شده است، چگونه بايد آن را فرود آورد و ... . روش كسب اين اطلاعات، از اينكه ايران از آنها در چه راهي استفاده خواهد كرد، بسيار هراس آورتر است.
3- آمريكا مدت هاست -حداقل از زمان فتنه 88 به اين سو- عمليات اطلاعاتي را به يكي از راهبردهاي ثابت خود عليه ايران تبديل كرده است. سر جاي خود اين بحثي مفصل است كه فتنه 88 چگونه علاوه بر عمليات نرم، عمليات نيمه سخت را هم در دستور كار آمريكا قرار داد و به دنبال آن دوراني از انجام خرابكاري، ترور، انفجار، عمليات سايبري و ديگر انواع عمليات اطلاعات پايه در ايران به راه افتاد. يكي از مهم ترين پيام هاي تصاحب پهپاد 170-RQ اين است كه همانطور كه پديده اي مانند 9 دي به دوران عمليات نرم غرب عليه ايران پايان داد، اكنون دوران عمليات نيمه سخت هم تمام شده و بنابراين به لحاظ راهبردي گزينه سبد گزينه هاي آمريكا عليه ايران كاملا خالي است. اگر توجه كنيم كه در عمليات اطلاعاتي آمريكا عليه ايران عامل تكنولوژيك اگر نگوييم بيشتر، بدون شك به اندازه عامل انساني نقش دارد، روشن مي شود كه شكار اين پهپاد ضربه اي كاري به اين راهبرد بوده و از اين به بعد آمريكايي ها در انجام هر گونه عمليات اطلاعاتي ابزار پايه عليه ايران دچار نوعي نگراني دائمي خواهند بود و اين موضوع احتمالا بسياري از طراحان راهبردي عليه ايران در آمريكا را چنان محافظه كار مي كند كه مجبور مي شوند براي جلوگيري از افتضاحات بيشتر گزينه هاي داراي ريسك بالا را از دستور كار خارج كنند.
4- مهم تر از اين، تصاحب اين پهپاد، نه يك پديده منفرد بلكه آغاز يك فرايند در هماوردي استراتژيك ايران و آمريكاست كه تبعات ميان مدت و بلند مدت آن براي امنيت و منافع آمريكا ويران كننده خواهند بود. شكار 170-RQ آغاز فرايندي بود كه مي توان آن را «اجراي يك بسته پاسخ» در مقابل فشارهاي اخير آمريكا ناميد. پيش تر گفته ايم كه اين بسته مبتني بر يك درك دقيق از نقاط ضعف آمريكا و همچنين با هدف اثبات مجدد توانايي هاي ايران به غرب تدوين شده است. آمريكايي ها آرام آرام با هزينه اقدامات خود عليه ايران به واقعي ترين شكل ممكن رويارو خواهند شد. شكار پهپاد ضربه اول بود. دستگيري جاسوس سيا در ايران كه منجر به كشف سلسله اي روش هاي پيچيده عملياتي سيا شده را بايد ضربه دوم ناميد. ضربه سوم شكايت رسمي ايران به سازمان ملل و درخواست براي تعقيب دو مقام آمريكايي است كه رسما در صحن كنگره آمريكا خواهان ترور سردار قاسم سليماني شده بودند. گام چهارم وقتي برداشته شد كه رسانه هاي غربي خود اعلام كردند ايران موفق شده با شليك ليزري يك ماهواره جاسوسي سيا را به طور كامل كور كند. مسلما گام هاي ديگري هم در راه خواهد بود. آمريكايي ها بايد بفهمند بازي كه شروع كرده اند نه تنها آنها را به هدف نهايي شان كه كوتاه آمدن ايران است نمي رساند بلكه امنيت و منافعشان را به نحو خرد كننده اي به خطر خواهد انداخت.
5- كاركرد بعدي تصاحب اين پهپاد تحولي است كه در برخي از حوزه هاي فناوري نظامي براي ايران ايجاد خواهد كرد. ايران هم اكنون پيشرفت هاي بسيار قابل ملاحظه اي در فناوري ساخت هواپيماهاي بدون سرنشين پيدا كرده اما ترديدي نيست كه تسلط بر فناوري هاي اين پهپاد گام بلندي به جلو خواهد بود. از يك منظر راهبردي، مطالعه اين هواپيماي جاسوسي توانايي ايران در ايجاد غافلگيري هاي فني را عميقا گسترش خواهد داد. آمريكايي ها از اين به بعد بايد منتظر همان چيزهايي باشند كه تا به حال خود عليه دشمنانشان به كار مي گرفته اند. يكي از مهم ترين تحولات نظامي كه بايد انتظار داشت اين است كه ايران با اشراف نسبت به توانمندي تهاجمي دشمن، توان پدافندي خود را تقويت كند. يك مثال مهم مربوط به بحث رادارگريزي است. آمريكايي ها خود به صراحت گفته اند كه اين هواپيما دقيقا از همان روش هاي رادارگريزي استفاده مي كند كه هواپيماي 35-F به عنوان ستون خيمه نيروي هوايي آمريكا از آنها بهره مند است. 35-F گران ترين پروژه تاريخ دفاعي آمريكا و هواپيمايي است كه آمريكايي ها مي گويند بناست ارتش آنها را وارد دنيايي اساسا متفاوت با دنياي فعلي كند. مهم ترين مشكل كشورهاي هماورد آمريكا تا امروز اين بوده است كه روشي براي غلبه بر توانايي هاي رادار گريز اين هواپيما پيدا كنند. پهپاد 170-RQ اين سد را خواهد شكست چرا كه از حيث فناوري رادار گريزي تفاوت بسيار ناچيزي با 35-F دارد. از اين نمونه ها فراوان مي توان يافت و اين چيزي است كه آمريكايي ها خود به آن آگاه ترند.
6- نكته بعدي اين است كه آمريكا با انجام يك عمل غير قانوني يعني تجاوز به حريم ايران و تلاش براي انجام عمليات خرابكارانه و جاسوسي (چيزي كه مقام هاي آمريكايي به صراحت به آن اعتراف كرده اند) امكان انجام يك اقدام قانوني متقابل يعني «مقابله به مثل» را براي ايران فراهم كرده است. مطابق مقررات حقوق بين الملل ايران اكنون مجاز است در مقابل اين اقدام خصمانه آمريكا عليه هر هدف آمريكايي كه اراده كند، مقابله به مثل نمايد و اين با توجه به گستردگي حضور آمريكا در اطراف ايران فرصت هاي بسيار مهمي ايجاد مي كند.
اين نوشته حقيقتا يك مقدمه است و مي توان آن را بسيار كامل تر كرد ضمن اينكه آمريكايي ها تبعات اين شكست تاريخي را بهتر از هر جاي ديگر در عمل خواهند ديد نه در تحليل يا اظهار نظر اين و آن.
مهدي محمدي

گزارش خبري كيهان
دعوت فتنه گران به تحريم انتخابات اردوگاه اصلاح طلبان را به هم ريخت

سرويس سياسي-
موج مخالفت اصلاح طلبان با طرح تحريم انتخاباتي برخي چهره هاي فتنه گر، روز به روز در حال گسترش است، به طوري كه فعالين اين جريان، تن دادن به اين اشتباه تاريخي را در حكم مرگ سياسي اصلاحات ارزيابي مي كنند.
اعلام موضع شوراي هماهنگي جبهه اصلاحات مبني بر ارائه نكردن ليست انتخاباتي در رقابت پارلماني امسال كه با تحريك محمد خاتمي صورت گرفت و طرح تحريم انتخابات با چراغ خاموش كه از سوي وي مطرح شد اين روزها سروصداي زيادي را از گوشه و كنار اين جريان بلند كرده است. خاتمي البته به تازگي مدعي شده كه اصلاح طلبان در انتخابات شركت مي كنند و تحريم نخواهند كرد، اما به هرحال اين گفته نيز در راستاي همان پروژه شرط و شروط گذاري است كه آن را بهانه اي براي قهر سياسي قرار داده اند، در همين راستا اعتراض طيف هاي مختلف اصلاح طلب به اين تصميم هاي دوگانه خاتمي تا آنجا پيش رفته كه عده اي از فعالين اصلاحات او را مايه فروپاشي بدنه اصلاح طلبي خوانده اند.
در اين ميان اما آنچه از اهميت ويژه اي براي اين جماعت برخوردار است، هزينه اين قهر سياسي از انتخابات امسال است كه به درستي از آن تحت عنوان «مرگ سياسي» ياد مي كنند.
صادق خرازي در همين ارتباط درباره موضع اصلاح طلبان در انتخابات آتي مجلس با تاكيد بر اينكه اصلاح طلبان اگر در انتخابات حضور فعال نداشته باشند اشتباه كرده اند توضيح داد: اگر اصلاح طلبان در انتخابات شركت نكنند يك اشتباه تاريخي انجام داده اند و با اين كار خود را از صحنه سياست داخلي حذف مي كنند و در صحنه سياست خارجي نيز خدمتي به منافع ملي نكرده اند.
اين اظهارنظر غيرمستقيم خرازي البته در موارد ديگر به اين ابهام باقي نمي ماند و باقي اصلاح طلبان با صراحت و برندگي بيشتري خاتمي را مورد انتقاد قرار مي دهند.
محمد محمدرضايي نماينده اصلاح طلب مجلس ششم درباره تلاش تجديدنظرطلبان و افراطيون جبهه اصلاحات براي بازگشت به عرصه سياسي كشور علي رغم عدم پذيرش سازوكار انتخابات، اظهار داشت: سياست هاي يك بام و دو هواي خاتمي هميشه موجب بروز شكاف و اختلاف بين اصلاح طلبان شده است.
وي با بيان اينكه جبهه اصلاحات بيشترين لطمه را از مواضع دوگانه خاتمي و برخي اطرافيان وي خورده است، ادامه داد: نقش خاتمي در فروپاشي جبهه اصلاحات، همانند نقش گورباچف در فروپاشي شوروي سابق است.
نماينده بيجار در مجلس ششم با تاكيد بر عدم بازگشت به قدرت به هر قيمتي گفت: فردي كه فرايند و سازوكار انتخابات را قبول ندارد، نمي تواند ديگران را ترغيب به حضور در انتخابات كند.
محمدرضايي مواضع و رفتار دوگانه خاتمي را غيرقابل توجيه دانست و افزود: خاتمي از يك سو با احزاب مشاركت و مجاهدين و طيف ضدانقلاب خارج نشين كه اساس انتخابات و قانون اساسي جمهوري اسلامي را قبول ندارند، هم نظر است و از سوي ديگر خود را همراه با كساني نشان مي دهد كه اساس نظام و ولايت فقيه را قبول دارند و اين دو موضع، قابل جمع نيست.
وي با بيان اينكه محمد خاتمي بايد موضع خود را در قبال اصلاح طلبي به صورت شفاف مشخص كند، به طعنه مواضع فعلي وي را بيشتر به جبهه اصولگرايان نزديك دانست.
محمدرضايي تصريح كرد: خاتمي از طرفي مي كوشد جايگاه خود را به عنوان رهبر جبهه اصلاحات حفظ كند و از سويي ديگر، عدم شركت در انتخابات را «مرگ سياسي» مي داند.
نماينده اصلاح طلب مجلس ششم ادعاي رسانه هاي ضدانقلاب مبني بر تحريم انتخابات از سوي اصلاح طلبان را بي اهميت دانست اما در عين حال گفت كه به عنوان عضوي از خانواده نظام، به عملكرد شوراي نگهبان انتقاد دارد.
حسن روحاني، رئيس مركز تحقيقات استراتژيك مجمع تشخيص هم در خصوص استراتژي اصلاح طلبان براي حضور در انتخابات مجلس نهم و در پاسخ به اين سؤال كه برخي معتقدند اصلاح طلبان قصد تحريم انتخابات را داشته و برخي ديگر نيز بر اين باورند اگر اصلاح طلبان در انتخابات حضور پيدا نكنند به نوعي مرگ سياسي اين جريان به حساب مي آيد گفت: من از برنامه اصلاح طلبان براي حضور در انتخابات خبري ندارم.
وي در ادامه تاكيد كرد: انتخابات براي كل ملت ايران است و همه ما بايد براي برگزاري انتخاباتي پرشور در انتخابات شركت كنيم.
يوسف بسنجيده عضو شوراي مركزي حزب اعتماد ملي هم با اشاره به نزديك شدن زمان برگزاري انتخابات مجلس نهم گفت: ما وطن خود را نمي فروشيم و تا آنجايي كه بنده با جمعي از اصلاح طلبان ارتباط دارم، آنها به ثبات كشور و امنيت علاقه داشته و اين علاقه آنها كاسته نشده و نخواهد شد.
وي در اين زمينه افزود: ما نمي توانيم با انتخابات قهر كنيم؛ چرا كه مگر مي شود كه كسي با خودش هم قهر كند.
عضو شوراي مركزي حزب اعتماد ملي با بيان اينكه شرايط انتخابات تغيير كرده و قانون، شرايط جديدي را براي مدارك تحصيلي و نحوه حضور كانديداها در انتخابات مجلس تعيين كرده است، اظهار داشت: اصلاح طلبان به انتخابات علاقه داشته و قصد دارند كه در اين عرصه حضور داشته باشند؛ البته آنهايي كه بحث تحريم را مطرح مي كنند مسئوليت با خودشان است.
همچنين يك عضو فراكسيون اقليت مجلس شوراي اسلامي هم گفته است: پدر و پسر هر دو در انتخابات آينده مجلس كانديدا خواهيم شد.
حجت الاسلام قدرت الله عليخاني نماينده مردم قزوين و عضو فراكسيون اقليت مجلس شوراي اسلامي در گفت وگو با فارس، با تاكيد بر كانديدا شدنش در انتخابات دور نهم مجلس شوراي اسلامي اظهار داشت: پدر و پسر هر دو در انتخابات آينده مجلس كانديدا خواهيم شد.
وي افزود: بنده از شهر قزوين و پسرم كه دوره هفتم نماينده مجلس بود، از شهر بوئين زهرا كانديداي انتخابات دوره نهم مجلس خواهيم شد.
اين نماينده مجلس در پايان پاسخ به سؤال هايي از جمله نحوه حضور اصلاح طلبان در انتخابات مجلس را به آينده واگذار كرد و در عين حال از عملكرد علي لاريجاني رئيس مجلس نيز تمجيد كرد.
در آخرين ساعات انتشار اين گزارش خبري از قول محمد خاتمي منتشر شد كه تاكيد كرده بود اصلاح طلبان انتخابات را تحريم نمي كنند و مي خواهند در انتخابات شركت كنند.
با وجود تفاوت ظاهري اين جمله با اظهارات سابق وي مبني بر عدم حضور در انتخابات، به نظر مي رسد در واقع تغييري اتفاق نيفتاده و همچنان ديد خاتمي اين است كه اصلاح طلبان هرگز نگويند انتخابات را تحريم كرده اند ولي عملا حضور در انتخابات را مشروط به شروطي كنند كه امكان تحقق آنها وجود ندارد و به اين ترتيب در انتخابات حاضر نشوند.

جنازه (گفت و شنود)

گفت: يك سايت ضد انقلابي وابسته به گروهك ملي- مذهبي از اپوزيسيون خارج كشور خواسته است براي يك روز در سايت هاي خود چيزي ننويسند و كاملا سكوت كنند.
گفتم: كه چه بشود؟!
گفت: نوشته است، ما گروه هاي اپوزيسيون يكسره به يكديگر فحش مي دهيم بنابراين سكوت ما به نفع خودمان و به ضرر نظام تمام مي شود.
گفتم: خب! بعدش چي؟!
گفت: اين سايت نوشته است كه سكوت ما بهترين راه مقابله با جمهوري اسلامي ايران است!
گفتم: يارو براي بازيگري به يك كارگردان مراجعه كرد. كارگردان از او پرسيد؛ شما در اجراي چه نقشي مهارت داري؟ و يارو گفت؛ من مي توانم نقش «جنازه» را بازي كنم!

رئيس جمهور: افزايش روابط با تاتارستان به نفع دو ملت است

دكتر محمود احمدي نژاد رئيس جمهور با اشاره به وجود ظرفيت هاي گسترده همكاري بين ايران و جمهوري خودمختار تاتارستان، افزايش روابط در بخش هاي گوناگون را به نفع دو ملت دانست.
آقاي احمدي نژاد در ديدار رستم مينيخانوف رئيس جمهوري خودمختار تاتارستان روسيه روابط دو ملت را دوستانه، برادرانه و صميمي دانست و گفت: ظرفيت هاي فراواني براي ارتقاي سطح همكاري هاي دو كشور در عرصه هاي مختلف وجود دارد كه با فعال كردن آنها بايد روابط خود را تا بالاترين سطح ممكن افزايش داد.
وي گفت: جمهوري اسلامي ايران هيچ محدوديتي براي افزايش سطح روابط با جمهوري تاتارستان ندارد و از گسترش آن در تمامي عرصه ها حمايت مي كند.
رستم مينيخانوف رئيس جمهوري خودمختار تاتارستان روسيه نيز در اين ديدار دستاوردها و پيشرفت ايران در زمينه هاي صنعتي و علمي را حيرت انگيز دانست و با تاكيد بر لزوم همكاري هاي گسترده و بنيادين بين ايران و تاتارستان گفت: تاتارستان به دنبال آن است كه تمام ظرفيت هاي همكاري را با ايران بويژه در بخش هاي علمي، فرهنگي، نفت و گاز و صنايع گسترش دهد.

علي مطهري هم به جمع امضاكنندگان رنجنامه اي عليه خودش پيوست

ده ها نماينده مجلس رنجنامه اي را به آيت الله لاريجاني در اعتراض به رفتار علي مطهري نوشتند كه خود مطهري نيز پاي آن را امضا كرد.
تعدادي از نمايندگان مجلس «در اعتراض به رفتار حاشيه اي و اظهارات اخير علي مطهري» رنج نامه اي را خطاب به آيت الله صادق لاريجاني رئيس قوه قضاييه نوشتند.
براساس اين گزارش، نمايندگان در اين رنجنامه خطاب به رئيس دستگاه قضايي نوشتند: چرا بايد مدعي العموم در اعتراض به اظهارات اخير آقاي مطهري كه كليت قوه مقننه را هدف قرار داده وارد نشود.
محمد جواد ابطحي نماينده مردم خميني شهر در مجلس شوراي اسلامي كه از امضاكنندگان اين رنجنامه است، اظهار داشت: آقاي علي مطهري با مشاهده امضاي نمايندگان، خود نيز اين رنجنامه عليه خود را امضا كرد!

انتخابات را تحريم نكنيم چه كنيم؟! (خبر ويژه)

يكي از بازيگران ورشكسته فتنه سبز كه به پاريس گريخته، مي گويد هدف بقاياي اين جريان صرفا تحريم انتخابات است حتي اگر موسوي و كروبي از حصر خارج شوند و امكان ادامه فعاليت سياسي داشته باشند.
اظهارات مرتضي كاظميان كه با گروهك ملي- مذهبي مرتبط بوده، نشان مي دهد گروهك هاي فعال در فتنه، اولا از ظرفيت- بي ظرفيتي مطلق- اجتماعي خود در عرصه انتخابات كاملا مطلع هستند و ثانيا، آنها اساسا دنبال انتخابات و دموكراسي نيستند و اگر دو سال پيش وارد فضاي انتخابات شدند، صرفا به قصد ايجاد اغتشاش و زد و خورد خياباني بود و در اين راه امثال كروبي و موسوي را صرفا بهانه و آتش هيزم فتنه مي دانستند.
كاظميان در روز آنلاين تاكيد كرد كه حتي اگر موسوي و كروبي از حصر خارج شوند و از آزادي كامل بهره مند باشند و امكان حضور اجتماعي و كنش سياسي آنها هم فراهم باشد، باز هم تكليف سبزها مشخص است و تغييري در مطالبات آنها رخ نخواهد داد.
وي همچنين خواستار لغو نظارت استصوابي شده حال آن كه طبق همين نظارت، كساني چون كروبي و موسوي - و به واسطه همين ها، گروهك هاي ضدانقلاب حتي در قواره نهضت آزادي و منافقين و برخي گروهك هاي ماركسيستي منحله- فرصت وزن كشي و آزمودن بخت خود را پيدا كردند اما عملا بازي به عنوان پياده نظام و مهره ضد انقلاب، تلاش كردند از روند شكست خورده در انتخابات، معبر و بهانه اي براي آشوب و ساختارشكني و مقابله با جمهوريت (ديكتاتوري جديد مستظهر به غرب) بسازند.
اين عضو گروهك ملي- مذهبي در عين حال تصريح كرده كه احتمال ميدان دادن دوباره نظام به فتنه گران، «ساده انگارانه» است و «دل خوش كردن به تحريم ها و فشارهاي خارجي هم واقع بينانه نيست». وي معتقد است كه از نگاه جمهوري اسلامي، نقش آفرينان حوادث 2 سال گذشته، بايد به اشتباه خود اقرار كنند و اعلام نمايند كه ديگر چنين خطايي را مرتكب نخواهند شد.

مي گويند اپوزيسيون نوكر آمريكاست مگر چه عيبي دارد؟! (خبر ويژه)

همكار لانه جاسوسي سابق آمريكا در ايران مي گويد عصر امپرياليسم و استعمار گذشته است و مردم ايران بايد نگاه استعمارستيز را كنار بگذارند.
حسن شريعتمداري از اعضاي مركزيت حزب خلق مسلمان بود و به واسطه برخي عناصر نظير نوري زاده با سفارت آمريكا ارتباط داشت. اين گروهك اقدامات تجزيه طلبانه و آشوبگرانه را در دستور كار داشت و حتي تا مرز طراحي كودتا به نيابت از سفارت پيش رفت. وي نقش مهمي در انحرافات پدر خود سيد كاظم شريعتمداري داشت و پس از لو رفتن خيانت هاي حزب، از كشور گريخت.
همكار لانه جاسوسي آمريكا كه اكنون در آلمان اقامت دارد و با گروهك اتحاد جمهوري خواهان همكاري مي كند به پايگاه اينترنتي چراغ آزادي گفته است: ما عصر امپرياليسم را كنار گذاشته ايم. ما در دوران گذار به شرايط نوين جهاني شدن هستيم. ما در عصر پسا استعمار و پسا امپرياليسم هستيم.
وي كه در توجيه مزدوري برخي گروهك ها با قدرت هاي سلطه طلب سخن مي گفت، ملت ايران را بيگانه ستيز معرفي كرد و با تخطئه نگاه ضد استعماري ايراني ها گفت: ملت هايي كه امپراتوري ساختند با وجود اين كه امروز قدرتمند نيستند، نگاهي امپراتورمآبانه به دنيا دارند و اين در نگاه ما به يادگار مانده است. به خاطر اين نگاه، ايراني ها همواره قدرت هاي بزرگ جهان را رقيب خود مي بينند و بيگانه ستيز مي شوند و به جاي يافتن پايه هاي همكاري، هميشه به قدرت هاي بزرگ مظنون و مشكوك هستند. ما بايد اين آگاهي را به وجود آوريم كه خارجي لزوما دشمن نيست و همكاري با بيگانه و تعاون بين المللي، ناگزير آينده دنياست و ما بايد منافع ملي خود را در پرتو همكاري با غرب تعريف كنيم.
حسن شريعتمداري همچنين ادعا كرد: نسل هاي گذشته خاطراتي داشتند از هنگامي كه ايران بسيار ضعيف بود و دائما بين دو قدرت بزرگ انگليس و روس تحت فشار قرار مي گرفت و قادر نبود از منافع خود دفاع كند. بعد هم كه آمريكا قدرتمند شد كودتاي 28 مرداد خاطره تلخي براي ايرانيان بجا گذاشت اما اين خاطرات به تدريج تاريخي مي شود.
اشكال مشترك جمهوري اسلامي و تا حدودي نظام شاه در اين است كه بيگانه ستيزي را در راس سياست هاي خود قرار داده بودند(!)
البته شخصيت و سوابق اين جاسوس سفارت آمريكا، به خودي خود براي فهم چرايي ادعاي چنين عباراتي كفايت مي كند اما درباره محتواي سخنان نامبرده جا دارد بپرسيم كه؛ 1- آيا ميل توسعه طلبي و اشغالگري و غارتگري قدرت ها از بين رفته كه بگوييم دوره آنها سپري شده است؟ 2- چگونه مي توان انزجار و مقاومت ملت ايران در مقابل سلطه جويي و فزون خواهي قدرت ها را به «بيگانه ستيزي» تحريف كرد. 3- ملت ايران كجا به غارتگري و نسل كشي و اشغالگري استعمار گران به چشم رقابت مي نگرد؟! آيا نفرت ذاتي ملت ايران از قدرت هاي زورگو، به خاطر رقابت بر سر سلطه طلبي است يا ريشه در ستمگري و اجحاف قدرت هاي غربي دارد؟ 4- يعني بايد به رژيم هاي نظير آمريكا كه علنا ملت ايران را محور شرارت معرفي مي كنند، دشمنان او را مسلح و مجهز و تشويق به خرابكاري و ترور مي نمايند، به انواع تهديدهاي سياسي و تحريم هاي اقتصادي- به قول خودشان آزار دهنده- مبادرت مي ورزند و... حسن ظن هم داشت؟ غير از ستون پنجم و خائنين به ملت خود، چه كس ديگري حاضر است اين چنين از سلطه جويان عالم دفاع كند؟ 5- آيا نظاير صدام حسين و معمر قذافي و حسني مبارك و ملك عبدالله و محمدرضا پهلوي كه منافع خود را در همكاري و دوستي با غرب تعريف كردند، جز به ملت هاي خود خيانت كردند و آيا اين خيانت، به اين مزدوران مصونيت بخشيد يا آنها را بيشتر در چشم ملت ها خوار و منفور كرد؟ 6- چه كسي گفته كه دشمني آمريكا و انگليس با ايران صرفا دشمني تاريخي است. همين يك قلم تلاش زورگويانه براي محروم كردن ملت ايران از فناوري صلح آميز هسته اي و همزمان تسليح رژيم اشغالگر صهيونيست به صدها كلاهك هسته اي، نشان مي دهد كه اتفاقا دشمني هاي غرب با ايران تازه است. 7-... جاسوسي و نوكري براي دشمنان و خيانت به كشور و ملت خود، توجيه و تحليل و تعليل فلسفي هم مي خواهد؟! مگر آن روز كه امثال همين جناب به فرموده دست به كار آشوب و تجزيه طلبي و توسل به سلاح و كودتا شدند، جز به امريه سفارت آمريكا به چيز ديگري فكر مي كردند كه امروز بخواهند جز به ميل و رضايت وزارت خارجه و سرويس جاسوسي آمريكا عمل كنند؟... به طرف گفتند اين جوري كه تو آب مي خوري، عقلت كم مي شود. پرسيد عقل چي هست. گفتند هيچي! تو آبت را بخور!

دولت نازيست آلمان پناهگاه قاتلان (خبر ويژه)

عامل قتل يك زن هوادار گروهك كومله در كردستان عراق، مجدداً به آلمان گريخت. بهرام رضايي از سركردگان گروهك كومله (عبداله مهتدي) پيش از اين در پرونده قتل ديگري هم متهم شده و يكبار به آلمان گريخته بود.
رضايي كه به تازگي درخواست هاي نامشروعي از مريم-ص(معروف به يلدا) داشته اما با مخالفت نامبرده مواجه شده بود، دستور شليك به وي را صادر كرد و او را به قتل رساند. وي متهم به قتل فرد ديگري به نام حبيب فتحي نيز هست.
به گزارش بولتن نيوز، «نقيب جزا» مسئول پيگيري پرونده قتل «يلدا» در كردستان عراق مي گويد: كومله خائن به خلق كرد و حتي اعضاي خود است. تا اين جانيان و قاتل ها در اقليم كردستان عراق هستند، ما آرامش نداريم.
نقيب جزا مي افزايد: يقينا بهرام رضايي متهم اول پرونده قتل مريم [ص...] است اما او به محض دريافت احضاريه، از اردوگاه گريخته و به آلمان رفته است. شواهد و قرائن موجود حاكي از آن است كه اين قتل ها به دستور سر كرده كومله، «عبدالله مهتدي»، صورت گرفته است و ما وي را به دادگاه جنايي احضار خواهيم كرد.
نقيب جزا در ادامه اظهار اميدواري كرد كه با حكم دادگاه، عبدالله مهتدي و بهرام رضايي محكوم شوند و همچنين اين گروهك خلع سلاح شود.
وي همچنين درخصوص تحويل جسد «مريم-ص» به خانواده وي اظهار داشت: خانواده مقتول جهت انتقال فرزندشان از ايران به اردوگاه كومله مهتدي رفتند، اما كومله حاضر نبود مدارك شناسايي وي را به خانواده اش تحويل دهد، كه با تهديد مقامات قضايي، مجبور به تحويل اسناد و شناسنامه و پاسپورت وي شدند.
براساس اين گزارش، خانواده صادقي به قدري از كومله متنفر بودند كه حاضر به ملاقات با نماينده كومله هم نشدند.
يادآور مي شود بهرام رضايي در ماجراي قتل حبيب فتحي نيز براي مدتي به آلمان گريخته و پس از آن كه آب ها از آسياب افتاده بود، دوباره به اردوگاه كومله در كردستان عراق بازگشته بود. اين فرارها به دستور مستقيم عبداله مهتدي سركرده گروهك تروريستي كومله صورت گرفته است. خود مهتدي نيز به آلمان تردد دايمي دارد آلمان طي يكي دو سال اخير پناهگاه برخي گروهك هاي تروريستي ديگر نظير پژاك و بقاياي سازمان منافقين هم شده است.

آن قدر لنگيم كه حتي يك روز هم نتوانستيم لال شويم! (خبر ويژه)

نوشته خواندني يكي از عناصر ضد انقلاب مقيم خارج، از عمق فرسودگي و پريشاني گروه هاي اپوزيسيون پس از شكست فتنه سبز روايت مي كند.
عمار ملكي از همكاران گروهك هاي نهضت آزادي و ملي-مذهبي (پسرمحمد ملكي از طرفداران گروهك منافقين) در گزارشي به پروژه عجيب و غريب «سكوت اعتراضي يك روزه در فضاي مجازي» پرداخت كه چندي پيش (22آذر) از سوي همين طيف به اجرا گذاشته شده است. وي با بيان اينكه 300 نفر از اين فراخوان استقبال كردند، مي نويسد: «تصميم چند صد نفره براي يك روز سكوت آن هم در فضاي مجازي با اعتراض هايي نامتناسب مواجه شد كه بعضي اين سكوت را خيانت به خون شهداي جنبش و مبارزان زنداني دانستند! انتقاد ديگري كه بسيار شنيده مي شد اين بود كه نتيجه و فايده اين سكوت چه خواهد بود. بعضي نيز مي گفتند كه سكوت چيزيست كه حاكميت از آن استقبال مي كند و اساسا مطلوب آنهاست. بعضي نيز اين انتقاد را طرح مي كردند كه سكوت را نبايد اساسا به فضاي مجازي تعميم داد اما به نظر مي رسد كه اين انتقادات بيشتر ناشي از سوءتفاهم و يا اشتباه گرفتن مسائل مختلف حاصل شده است. وقتي سكوت يك روزه و نمادين عده اي از افراد- در شرايطي كه هفته ها بود فضاي مجازي و رسانه ها سرشار از حرفهاي اختلاف انگيز افراد و گروههاي مختلف بود- خيانت خوانده شود، نشان دهنده وضعيت عصبي و مدارا ستيز حاكم بر فضاي مجازي ماست. اتفاقا يكي از هدفهاي سكوت اعتراضي اين بود كه حداقل براي يك روز، افراد يكديگر را به خيانت و بلاهت متهم نكنند كه ظاهرا بعضي ها اين يك روز را هم تحمل نكردند.
وي با بيان اينكه «يك مثقال عمل، يك خروار جمع بندي مي خواهد»! مي نويسد:اما در پاسخ به كساني كه مي گويند سكوت همان چيزي است كه حاكميت مي خواهد، بايد يادآور شد كه آنچه اصلي ترين خواسته حاكميت است، اختلاف و همراه نبودن افراد، فعالان و نيروهاي منتقد با يكديگر است. يقين بدانيد كه يك «سكوت جمعي» بيشتر از بلندترين فريادهاي فردي و اختلاف افكن مي تواند حكومت را مضطرب و مشوش كند[!؟]
اين دون كيشوت تازه وارد سپس با اشاره به استقبال برخي سايت ها از اين فراخوان، به تشديد مجادلات لفظي تند ميان محافل ضد انقلاب مي پردازد و مي نويسد: يكي از تجربيات اين كنش اعتراضي، خويشتنداري يك روزه در برابر نوشته هاي تمسخر آميز همديگر بود. در ضمن از نظرات و نوشته هاي بعضي افراد در روز بعد مي شد حدس زد كه يك روز سكوت در فضاي مجازي تا چه اندازه براي بسياري از ما سخت شده و ظاهرا اين حضور دائمي در اين فضا- مخصوصا براي كساني كه در خارج كشور زندگي مي كنند- به شكل يك عادت گريزناپذير درآمده است.
وي در ادامه اين گزارش هجوآميز نوشته است: نقطه قوت سكوت اعتراضي اين بود كه مشخص مي كرد قرار است چه كاري، در چه زماني، در كجا، توسط چه كساني و با چه هدفي انجام شود [!!] يكي ديگر از ويژگي هاي اين حركت در مقايسه با ديگر كنشهاي اعتراضي پيشنهاد شده در يك سال اخير اين بود كه اين حركت بطور واضح مخاطبش، فعالان و ساكنان خارج كشور بودند چرا كه هدف آن يك نوع اقدام نمادين جمعي در همدلي با داخل كشور بود. البته يقينا شرمگينانه [!!] است كه در فضاي آزاد فعاليت جمعي در خارج كشور، براي ايجاد يك كنش جمعي نياز باشد كه همه به سكوت دعوت شوند، اما واقعيت اين است كه متاسفانه فضاي باز و آزاد الزاما باعث همراهي و هم افزايي فعالان اپوزيسيون نمي شود. كاش فرهنگ كار جمعي در ما كمي بهتر بود و بر سر هر اختلاف كوچك در ديدگاههايمان، به جنجال و اتهام و برچسب زدن به يكديگر دست نمي زديم.
اين ضد انقلاب فراري ادامه مي دهد: اگر با خود روراست باشيم، ظاهرا ما در اين زمينه مفلوج شده ايم و از حركتي موثر و رو به جلو ناتوان مانده ايم و انگار نياز به فيزيوتراپي داريم! به همين دليل حتي از كوچكترين حركتهايي كه بتواند اين بيماري را كمي درمان كند، مجبوريم استقبال كنيم يا كه حداقل آن را نكوبيم.