... و اينك الگوي فجر جهاني (يادداشت روز)

1- كمترين ترديدي وجود ندارد كه سي وسومين سالگرد ايام دهه فجر پيروزي انقلاب اسلامي با تمامي سال هاي گذشته تفاوت هاي محسوس و چشمگيري دارد. تفاوتي كه نشان مي دهد اكنون گفتمان انقلاب اسلامي به يك الگوي منطقه اي تبديل شده است و «دهه فجر» قد كشيده و امسال ملت هاي مسلمان نيز سالگرد انقلاب هاي اسلامي خود را جشن مي گيرند.
اگر سي و سه سال پيش نظام سلطه ناتوان از آن بود كه پديده اي به نام «انقلاب اسلامي» را در ايران پيش بيني نمايد اين ضعف تحليل تحولات تا سال گذشته نيز ادامه پيدا كرد و مجموعه انقلاب هاي منطقه اي بيرون از ارزيابي هاي اطلاعاتي، امنيتي و سياسي جبهه استكبار بروز و ظهور يافت.
آنچه امروز براي آمريكايي ها، صهيونيست ها و چند كشور اروپايي دنباله روي آمريكا بسيار آزاردهنده است و تا قبل از تحولات منطقه خاورميانه و شمال آفريقا در مخيله نظام سلطه خطور نكرده بود منطقه اي شدن الگوي انقلاب اسلامي است. الگويي كه باعث شده تا آنها با «دهه فجر منطقه اي» روبرو بشوند و نتوانند به صحنه عمل آمدن گفتمان انقلاب اسلامي را در قامت يك الگوي حيات بخش انكار نمايند.
«قدرت انكار» اتفاقات و تحولات از سوي قدرت هاي بزرگ همواره عاملي بوده است تا اوضاع و احوال و شرايط را به نفع خودشان مصادره كنند ولي اكنون تحولات منطقه خاورميانه و شمال آفريقا به مرحله اي رسيده كه غيرقابل انكار است.
آيا مي توان انكار كرد كه امسال به موازات سالگرد پيروزي انقلاب اسلامي در ايران، ملت مصر نيز پيروزي انقلاب اسلامي كشورشان را جشن مي گيرند؟ مي توان انكار كرد كه طاغوت مصر به طاغوت پهلوي پيوسته است؟!
هر چند در ابتداي خيزش و خروش ملت هاي مسلمان، آمريكايي ها با تمام ظرفيت ديپلماسي، سياسي و رسانه اي خود تلاش كردند ماهيت و هويت تحولات منطقه را وارونه نمايند و در قالب جنبش دموكراتيك از نوع ليبرال دموكراسي بزك كرده و جا بيندازند ولي اكنون در نخستين سالگرد بهار بيداري اسلامي نمي توانند انكار كنند كه 4 ديكتاتور سرسپرده به غرب سقوط كرده اند و امروز در تونس، مصر، ليبي و يمن اكثريت مردم خواستار شريعت اسلامي در مصادر حكومت هستند.
اكنون نه تنها آمريكايي ها و صهيونيست ها قدرت انكار تحولات منطقه در بستر بيداري اسلامي ملت ها را ندارند بلكه منابع رسانه اي غربي و صهيونيستي اعتراف مي كنند بايد فراتر از «سطح» اين تحولات به «عمق» آن پي برد.
اينجاست كه روزنامه صهيونيستي هاآرتص تحولات منطقه خاورميانه را ناشي از «بهمن اسلامي خاورميانه» ارزيابي مي كند و در همين راستا «جروزالم پست» ديگر روزنامه صهيونيستي اعتراف مي كند موج بيداري اسلامي خاورميانه، آينده اسرائيل را به خطر انداخته است.
2- ضعف تحليل تحولات منطقه خاورميانه و شمال آفريقا طي يكسال گذشته موقعي آشكارتر شد كه در ادامه اين تحولات در سطح منطقه، قيام هاي اعتراضي فراگير و گسترده به خاك اروپا و آمريكا رسيد. آنچه كه نظام سلطه و جبهه استكبار را با استيصال و سردرگمي روبرو ساخت ارتباط قيام هاي اعتراضي در اروپا و آمريكا با خيزش و خروش ملت هاي مسلمان بود.
به تعبير ديگر؛ ضعف فزاينده در تحليل اتفاقات منطقه اي تا جايي ادامه يافت كه در 5ماه گذشته جنبش تسخير وال استريت شكل گرفت و هر روز پرقدرت تر از روز قبل با دامنه اي گسترده تر به صحنه آمده و در پهنه 82 كشور و بيش از 1200 شهر اعتراضات عليه نظام سرمايه داري رخ نمايانده است. نكته در اين ميان اين است كه جوانان و معترضان در نيويورك، واشنگتن، لندن، مادريد و... با صراحت و بدون لكنت زبان فرياد برآورده اند كه با الهام از ميدان التحرير به خيابان ها آمده اند و در همين خط، جوانان مسلمان مصري در ميدان التحرير به تأسي و با الهام از انقلاب اسلامي ايران و نفي دو قطبي سرمايه داري و كمونيسم شعار سر مي دهند: «لاغربيه، لاشرقيه؛ اسلاميه اسلاميه»
3- مقامات ارشد آمريكايي در تحليل تحولات منطقه و در ادامه تحليل تحولات جنبش ضد وال استريت فاقد يك راهبرد مشخص بوده اند و اكنون با نزديك شدن انتخابات رياست جمهوري در ايالات متحده اين فقر تحليل بيشتر به چشم مي آيد.
البته اوباما در چند سخنراني اخير خودش پيرامون آنچه در منطقه مي گذرد و درباره اتفاقاتي كه در اثر جنبش تسخير وال استريت با آن روبرو هست يك راهبرد مشخص را پيش گرفت و آن عبور از پرداختن به مسائل منطقه اي خاورميانه و اعتراضات دامنه دار جنبش ضد وال استريت است.
خب، شايد خيلي نتوان به رئيس جمهور آمريكا آنهم در آستانه يك انتخابات نفسگير در سال 2012 خرده گرفت. وضعيت اوباما در ميدان اين مبارزه انتخاباتي وخيم تر از آن است كه بخواهد راهبرد آمريكا را در قبال تحولات منطقه و اتفاقات جنبش تسخير وال استريت تشريح كند.
شايد آنچه امروز براي اوباما بيش از هر چيزي مهم تر باشد رتوش سيماي اقتصادي آمريكاست. دولت اوباما به آب و آتش مي زند تا به گونه اي اوضاع اقتصادي را براي افكار عمومي مناسب جلوه دهد و البته اين در شرايطي است كه از واپسين روزهاي سال 2008 كه اوباما قدرت را با شعار بهبود وضعيت اقتصادي به دست گرفت اوضاع به مراتب بدتر شده و هيچ افق روشني در فضاي تاريك اقتصاد آمريكا ديده نمي شود. بنابر گزارش هاي منتشره، افزايش بدهي ملي از 10 تريليون دلار به بيش از 15 تريليون دلار، افزايش نرخ بيكاري از 6/7 به 5/8 درصد و افزايش متوسط هزينه هاي بيمه از 13 هزار به 15 هزار دلار تنها بخشي از كارنامه اقتصادي اوباما است.
از سوي ديگر؛ نظرسنجي هاي انجام شده بوسيله مؤسساتي چون «پيو» و «گالوپ» نشان مي دهد اكثريت مردم آمريكا شكاف طبقاتي را در وضعيت كنوني كشورشان بسيار عميق و رو به گسترش مي دانند.
بدون ترديد اين شكاف طبقاتي ضريب ناامني را در حوزه هاي مختلف اجتماعي، اقتصادي و سياسي در پي داشته و حتي پي آمدهاي غيرقابل پيش بيني به دنبال داشته است. به عنوان نمونه هفته پيش در اثر اين شكاف طبقاتي كه كارشناسان و ناظران آن را علت العلل مشكلات اقتصادي آمريكا مي دانند مردم شهر اوكلند واقع در ايالت كاليفرنيا به خيابان ها ريختند و علي رغم موج گسترده دستگيري ها و بازداشت ها از سوي پليس كاليفرنيا، پرچم آمريكا را آتش زدند!
جالب اينجاست كه استراتژيست ها و تحليلگران بنام آمريكا نيز همانند دولتمردان اين كشور تاكتيك «قدرت انكار» را در پيش گرفته اند و از «قدرت تبيين كنندگي» سر باز مي زنند، چطور؟ بخوانيد...
4- فرانتس فوكوياما در تازه ترين گفت وگويش با اشپيگل كه اخيرا منتشر شده است در تحليل جنبش تسخير وال استريت مي گويد: «جنبش تسخير وال استريت را جدي نمي گيرم... آنها آنتي كاپيتاليست هايي فاقد فكر و انديشه جديد به شمار مي آيند.» طرفه آنكه آقاي فوكوياما كه زماني نظريه «پايان تاريخ» را مدعي شده بود و بعد آن نظريه را در پي بحران گسترده مالي در سال 2008 در اروپا و آمريكا پس گرفته بود اكنون در اين مصاحبه در سيري قهقرايي ليبرال دموكراسي را تنها الگوي موفق جهاني برشمرده و ادعا كرده است آلترناتيوي براي نظام سرمايه داري وجود ندارد!
آنچه جالب است اين كه «كيسينجر» استراتژيست برجسته آمريكايي نيز اخيرا در مصاحبه با «گلوبال ريسرچ» از قريب الوقوع بودن «پايان دنيا» سخن مي گويد و بي آن كه تحليلي براي تحولات منطقه و جنبش تسخير وال استريت ارائه دهد متكبرانه مي گويد كه تنها يك ابرقدرت باقي مي ماند و آن ابرقدرت]![ ما هستيم.
بنابراين آنچه عيان است و حاجت به بيان بازخواني تحولات منطقه خاورميانه و جنبش ضد وال استريت نيست اين است كه نظام سلطه و جبهه استكبار قدرت تبيين اتفاقات و رخدادهاي يكسال گذشته را از دست داده و تنها به «قدرت انكار» واقعيت ها در بستر بيداري اسلامي و تا نفوذ اين بيداري در خاك اروپا و آمريكا روي آورده است اما يك واقعيت سرنوشت ساز كه حاكي از پيچ تاريخي دنياست را نمي تواند انكار نمايد و آن به تعبير حكيمانه رهبر بصير انقلاب در خطبه دوم نماز جمعه ديروز تهران اين است كه؛ «دو قطبي سرمايه داري و كمونيسم كه جنگ بر سر قدرت و ثروت بود پايان يافت و امروز دو قطبي ميان مستضعفين جهان به رهبري جمهوري اسلامي با مستكبران به رهبري آمريكا و ناتو و صهيونيسم دو اردوگاه اصلي تشكيل شده است و اردوگاه سومي وجود ندارد.»
حسام الدين برومند

رئيس قوه قضائيه: حقوق بشر براي غرب ابزار خدعه و نيرنگ است

رئيس قوه قضائيه، حقوق بشر را ابزاري در دست غربي ها براي خدعه و نيرنگ خواند.
آيت الله صادق آملي لاريجاني در سومين نشست تخصصي حقوق بشر با عنوان «حقوق بشر، اسلام و غرب» با اشاره اعلاميه جهاني حقوق بشر گفت: عده اي اعلاميه اي را نوشته اند كه اساس آن ليبرال دموكراتيك است و ما يا بي توجه به آن ملحق شده ايم يا پيوست هاي آن را پذيرفته ايم كه البته بايد توجه داشته باشيم كه آيا اين موارد، نگاه درستي است يا خير.
رئيس قوه قضائيه يادآور شد: دنياي غرب با مباحثي كه درباره حقوق بشر مطرح مي كند به صورت خفي در حال تحميل معيارها و نرم هايي به ماست و اين اولين برخورد ما با دنياي غرب است.
وي تصريح كرد: دنياي غرب با همه حرف هاي قشنگي كه در رابطه با حقوق بشر دارد، در عمل با نيرنگ و خدعه وارد شده است و از جمله اقدامات آنها حمله به كشورها به بهانه هاي واهي است. آنها به بهانه واهي وجود سلاح كشتار جمعي به عراق حمله كردند و صدها هزار نفر را كشتند يا آواره و بيمار كردند. آيا اين موارد، اعمال حقوق بشر است؟
آيت الله آملي لاريجاني در بخش ديگري از سخنان خود با اشاره به پيش نويس گزارشگر ويژه حقوق بشر در خصوص ايران تاكيد كرد: اين پيش نويس مملو از دروغ است. فردي كه موظف به بي طرفي است چرا بايد اين مقدار دروغ مطرح كند و بگويد ما رفتيم و با كساني كه مورد تعدي قرار گرفته بودند صحبت كرديم؟ در حالي كه اين نادرست است و بايد با دو طرف صحبت شود. در خصوص كهريزك نيز مطرح شده بود كه قاضي مذكور، مصونيت دارد در حالي كه قاضي هنوز معلق است. چطور مي گويند صيانت دارد؟
رئيس قوه قضائيه خاطرنشان كرد: در بند 13 اين پيش نويس يكي از مسائلي كه به عنوان امور ضد حقوق بشري مطرح شده اين است كه آزادي ها محدود مي شود زيرا قوانين محدود كننده است و يكي از آنها ماده 513 قانون مجازات اسلامي در خصوص توهين به مقدسات اسلام است.
وي با ابراز تعجب از طرح اين گونه مباحث يادآور شد: اگر كسي هولوكاست را انكار كند بايد به زندان برود اما اگر كسي به حضرت مسيح(ع) و پيامبر عظيم الشان اسلام توهين كند، اشكالي ندارد؟! در مقام نيرنگ و تزوير و فشار به كشورها از اين سند بهتر پيدا نمي شود.
رئيس دستگاه قضايي اضافه كرد: دنياي غرب مملو از تزوير است. مي گويند كه انسان ها حقوق بشر دارند. شما شكنجه را منع كرديد اما ما شاهد زندان هاي ابوغريب و گوانتانامو بوديم. بنابراين در حقيقت اين گونه مي شود كه الفاظ در دست شماست و هر طور مي خواهيد آن را مي چرخانيد. اگر به فردي كه رئيس جمهور يا رهبر يك كشور است توهين شود در حقيقت به ملت آن كشور توهين شده است.
آملي لاريجاني در پايان با يادآوري اينكه امروز حقوق بشر يك ابزار براي غرب محسوب مي شود، تاكيد كرد: ما بايد چشم ها را بازتر و گوش ها را شنواتر كنيم و حرفمان را به دنيا بزنيم زيرا انسان هاي منصف نيز وجود دارند و خود مي فهمند كه هركس دارد چه كار مي كند.

شانس! (گفت و شنود)

گفت: رجبعلي مزروعي، عضو فراري و پناهنده جبهه مشاركت كه به «آقاي مرگ موش» معروف است در مقاله اي نوشته است «مي توان از حمله نظامي كشورهاي خارجي به ايران هم براي حاكميت اصلاح طلبان استفاده كرد»!
گفتم: پس چرا از حرفش تعجب مي كني؟! وقتي موسوي و كروبي و خاتمي آشكارا نقش ستون پنجم آمريكا و اسرائيل و انگليس را برعهده داشته اند از نماينده آنها در خارج كشور چه انتظاري داري كه مثل آنها نباشد؟!
گفت: اظهارات مزروعي آنقدر مشمئزكننده بوده است كه صداي اعتراض سايت ضد انقلابي بالاترين را هم درآورده و خطاب به جبهه اصلاحات نوشته است؛ آيا سقوط اخلاقي و سياسي از اين بيشتر هم قابل تصور است؟!
گفتم: چه عرض كنم؟! يارو افتاده بود توي چاه و در حالي كه سر و دستش شكسته بود و آخرين نفس ها را مي كشيد با خودش گفت؛ چقدر شانس آوردم كه ته چاه سوراخ نبود!

در جمع ائمه جمعه و جماعات و طلاب و روحانيون كاشان
مدير مسئول كيهان : تابلوي پيچ بزرگ تاريخ را امام (ره) و حضرت آقا نصب كرده اند

كاشان- خبرنگار كيهان:
براي دشمنان بيروني نظام و دنباله هاي داخلي آنها نظير مدعيان اصلاحات، مخدوش كردن الگوي انقلاب اسلامي در جريان انتخابات پيش روي، از تركيب مجلس نهم اهميت بيشتري دارد و از اين روي دو هدف سياه نمايي براي كاستن از حضور مردم و تلاش براي ورود مدعيان اصلاحات به خانه ملت را در يك پروژه تعريف كرده و دنبال مي كنند.
صبح پنج شنبه حسين شريعتمداري مدير مسئول روزنامه كيهان در جمع ائمه جمعه و جماعات و طلاب و روحانيون كاشان، بيدگل و آران به مقايسه ميان جايگاه انقلاب اسلامي در آغاز و دوران حاضر پرداخت و با ارائه شاخصه ها و نمونه هاي مستند نتيجه گرفت كه ايران امروز به قول رهبر معظم انقلاب در درخشان ترين دوران اقتدار و شكوفايي و پيشرفت هاي علمي و عمراني خود قرار دارد و اين همه دستاورد را در حالي به دست آورده است كه در تمامي طول حيات خود با دشمني ها و كارشكني هاي بي وقفه آمريكا و متحدانش كه تحميل جنگ هشت ساله، و تحريم هاي اقتصادي از جمله آنهاست، روبرو بوده است. مدير مسئول كيهان با استناد به آنچه اين روزها در منطقه و جهان مي گذرد گفت؛ آمريكا و متحدانش از يكسو با فروپاشي رژيم هاي ديكتاتور و دست نشانده خود در منطقه روبرو هستند كه عقبه استراتژيك آنها بود و از سوي ديگر در بحران شديد مالي و اقتصادي گرفتارند و در همان حال جنبش وال استريت كه يك حركت مردمي فراگير و ضد سرمايه داري است مقبوليت و مشروعيت آنان را به چالش جدي كشيده است، تا آنجا كه كسينجر در اجلاس راهبردي آتلانتيك با عصبانيت مي پرسد؛ «بايد ديد چه حماقتي كرده ايم كه آمريكاي ابرقدرت 2001 را به شرايط شكننده امروز كشانده ايم»؟!
مدير مسئول كيهان در ادامه گفت؛ آيا انقلاب هاي اسلامي در منطقه كه نشانه تكثير ايران اسلامي است و تحولات اخير جهاني كه به قول حضرت آقا ويتريني از شكست ها و ناكامي هاي آمريكاست و خيزش مردم آمريكا و اروپا عليه نظام سرمايه داري، از تغيير ساختار سياسي و فكري دنيا حكايت نمي كند؟! وي گفت؛ اين دقيقاً همان پيچ بزرگ تاريخي است كه نزديك به 2 ماه قبل رهبر معظم انقلاب از آن خبر داد و امروزه استراتژيست هاي بلندآوازه غربي با همان واژه «پيچ بزرگ تاريخ» از آن ياد مي كنند. شريعتمداري افزود: امروزه در حالي تاريخ به پيچ بزرگ خود رسيده است كه دو قدرت اصلي در عرصه جهاني حضور مؤثر دارند. قطب اسلام به رهبري حضرت آقا و قطب استكبار به رهبري آمريكا و پرسيد؛ آيا با توجه به نمونه هاي مستندي كه به آن اشاره شد كمترين ترديدي باقي مي گذارد كه بر سر اين پيچ بزرگ، خميني و خامنه اي ايستاده و تابلوهاي راهنماي آن را نصب مي كنند؟
شريعتمداري در ادامه سخنان خود افزود؛ دشمن اگرچه مقابله با كانون اصلي اقتدار نظام يعني حاكميت اسلام ناب و ظلم ستيز را به عنوان اصلي ترين هدف استراتژيك در دستور كار خود داشته و دارد ولي در مقاطع حساسي نظير انتخابات پيش روي نيز يك هدف مياني تعريف كرده و به تعقيب آن مي پردازد. وي گفت؛ براي كشف اين هدف مياني بايد ديد كه در شرايط كنوني كدام نقطه براي دشمن بيشترين آسيب را در پي دارد؟ مدير مسئول كيهان با ترسيم تابلويي از مختصات كنوني گفت؛ امروزه الگوي انقلاب اسلامي در تحولات منطقه حرف اول را مي زند و نقش اصلي را بازي مي كند، بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه مخدوش كردن اين الگو براي دشمنان بيروني در اولويت است و به انتخابات پيش روي از همين زاويه نگاه مي كند. و توضيح داد؛ منظور اين نيست كه حريف بيروني به تركيب مجلس آينده توجهي ندارد و احياناً در پي وارد كردن برخي از مهره هاي همسو با خود و يا افراد خنثي به خانه ملت نيست، بلكه اين نقطه براي آنان در درجه دوم اهميت است و آنچه براي دشمنان بيروني و دنباله هاي داخلي آنها اولويت بيشتري دارد، مخدوش كردن الگوي انقلاب در جريان انتخابات است كه برنامه ريزي براي كاهش حضور از طريق سياه نمايي در عرصه هاي سياسي، اجتماعي و اقتصادي و ديكته كردن تحريم انتخابات به مدعيان اصلاحات و حتي برنامه ريزي خائنانه براي بالا بردن قيمت سكه و ارز كه مي تواند افزايش بهاي ساير كالاها را در پي داشته باشد از جمله آنهاست. شريعتمداري به نقل قولي از «كنت تيمرمن»، عضو شناخته شده «سيا» اشاره كرد كه مي گفت؛ «اصلاح طلبان در يك دوره چند ساله، مجلس و دولت را در اختيار داشتند ولي كاري از آنها ساخته نبود».
مدير مسئول كيهان در ادامه اين همايش به پرسش هاي حاضران پاسخ داد.
وي در پاسخ به اين پرسش كه اگر دو جبهه متحد و پايداري ليست هاي جداگانه بدهند چگونه مي توان نامزدهاي اصلح را انتخاب كرد؟ گفت؛ به كساني رأي بدهيد كه از صلاحيت آنان اطمينان داريد و يا از افراد مورد وثوق و اطمينان خودتان كه علاوه بر سلامت نفس ، به شناخت آنان نيز اعتماد داريد درباره نامزدها پرس وجو كنيد. وي افزود؛ متأسفانه كساني بيرون از دايره اصولگرايي در اين ميان به توهم پراكني عليه هر دو جبهه مشغولند. مثلاً حضرت آيت الله مهدوي كني را كه سابقه اي روشن و خالي از ابهام دارد به نزديكي با آقاي هاشمي رفسنجاني نسبت مي دهند و حال آن كه ايشان در جريان انتخاب رياست خبرگان، دوستي 50 ساله خود با آقاي رفسنجاني را فداي اصولگرايي كرد و از سوي ديگر كساني جبهه پايداري را مرتبط با حلقه انحرافي معرفي مي كنند كه جفاي بزرگي در حق آنهاست.

بي بي سي: اصلاح طلبان هرگز مانند امروز آشفته و به هم ريخته نبوده اند (خبر ويژه)

بي بي سي فارسي، اصلاح طلبان را آشفته تر از هميشه توصيف كرد و نوشت: سبزهايي كه شعار جمهوري ايراني دادند، از اصلاح طلبان مذهبي گذشته بودندو ميرحسين موسوي و مهدي كروبي براي آنان صرفا بهانه بود.
سايت رسانه دولتي انگليس در مطلبي به قلم يكي از اعضاي فراري حلقه كيان (مجيد محمدي)، اصلاح طلبان همسو با خاتمي را « به هم ريخته ترين و آشفته ترين طيف مخالفان حكومت» خواند و نوشت: كسي نمي داند چه تعداد از اين اصلاح طلبان مذهبي به طيف برانداز پيوسته اند و چه تعداد هنوز به حاكميت وفادارند و مي خواهند در انتخابات شركت كنند؛ همان طور كه در دهه 70 يا 80 نمي دونستيم چه تعداد از آنها مذهبي يا باورمند به ولايت فقيه مانده اند و چه تعداد تغيير عقيده داده اند. اما سبزهاي فعال در روز قدس و عاشوراي سال 88 با شعارهايي مثل «جمهوري ايراني» و «نه غزه نه لبنان» نشان دادند از اصلاح طلبان مذهبي گذشته اند و موسوي و كروبي براي آنان صرفا بهانه هايي براي فعاليت در عرصه عمومي بوده اند.
بي بي سي كه طي سالهاي اخير و در ميان گروه هاي اپوزيسيون، بيشترين سرويس را به اصلاح طلبان داده، درباره وضعيت جريان «چپ مذهبي» پس از پايان جنگ، مي نويسد: بسياري از آنها به خاطر تمركز قدرت و ثروت در دولت هنوز اتصالات خود را با حكومت حفظ كرده بودند و به روي خود نمي آوردند كه ديگر مكتبي نيستند يا به ولايت فقيه و جمهوري اسلامي اعتقادي ندارند. بخشي از اين جريان هنوز از جمهوري اسلامي فراتر نرفته، بخشي هنوز از ولايت فقيه و قانون اساسي گذر نكرده و برخي از اصلاح طلبان نيز هنوز نمي دانند چه موضعي در قبال حكومت دارند. امروز فاصله ميان افراد در جريان اصلاح طلب مذهبي، بسيار فراتر از مشتركات آنهاست. آنها دچار تفرق راهبردي هستند.
عضو متواري حلقه كيان (اولين حلقه مشترك، اصلاح طلبان و گروهك هاي نفاق) در اين تحليل مي نويسد: بخشي از اصلاح طلبان كه به خارج رفته، دنبال هماهنگي با اصلاح طلبان داخل است. بخشي از آنها كه از خواب زمستاني بيدار شده و با حجاب مخالفت مي كنند، بيش از آن كه مايه انسجام اصلاح طلبان شوند، مايه تفرق اند. اين نوع موضع گيري ها، احساسي دوگانه در ميان مخالفان و منتقدان از جمله اصلاح طلبان امروز ايجاد مي كند، اين احساس خوب كه برخي از مقامات سابق اكنون به آنها پيوسته اند و اين احساس آزاردهنده كه تا به حال كجا بوده اند؟ آنها بر جمهوري اسلامي يا قانون اساسي يا ولايت فقيه يا رهبر توافق ندارند و تا به حال اين موضوعات را به سكوت برگزار كرده اند.
بي بي سي نوشت: اصلاح طلبان موجود (در داخل و خارج) حتي در مورد يك موضع مشخص سلبي مثل تحريم انتخابات نمي توانند به توافق برسند. بخشي از آنها انتخابات مجلس نهم را تحريم مي كنند، برخي مي گويند شركت نمي كنيم، برخي مي گويند راهمان نمي دهند و گرنه شركت مي كرديم و برخي نامزد مي شوند. چنين وضعيت آشفته اي تا سال ها ادامه خواهد يافت.
رسانه دولتي انگليس در پايان تصريح كرده است: اصلاح طلبان مذهبي پس از خروج كامل از حاكميت، به يك دهه نياز دارند تا سنگ خود را در ابعاد مختلف ايدئولوژي اسلامگرايي وا بكنند. آن دسته از اصلاح طلبان كه در دهه 70 به جمع ليبرال ها و سكولارها پيوستند، دگرديسي شان از اواسط دهه 60 شروع شده بود.

نگهدار: ما هيچ نبوديم آيت الله خميني واقعا امام بود (خبر ويژه)

رئيس گروهك منحله فدائيان خلق اذعان كرد امام خميني براي همه ايرانيان نقش يك اسطوره را داشت و سد شكست ناپذير رژيم وابسته به آمريكا را شكست.
فرخ نگهدار كه اكنون از چپ هاي آمريكايي به شمار مي رود و در لندن اقامت دارد، درباره نقش بي بديل حضرت امام خميني(ره)، با رد نفوذ بقيه گروه ها و احزاب گفت: من از سال هاي 41 و 42 شاهد مواضع آقاي خميني بودم. البته در جريان وقايع 15 خرداد دانش آموز دبيرستاني بودم و در ده سال بعد از آن كه عمدتا در زندان بودم از نزديك در جريان مبارزات طرفداران آيت الله خميني قرار گرفتم و فهميدم آيت الله خميني يكي از شخصيت هايي است كه در كشور نفوذ فوق العاده دارد و تكيه او بر مردم و به خصوص توده هاي تهيدست كشور هست و براي اين كه امر خود را پيش ببرد اتكايي به منابع خارجي ندارد. در مقابل چنين شخصيتي، من هميشه شاه را مقابل چشمم مجسم مي كردم كه تكيه گاه وسيعي در ميان مردم كشور خودش نداشت و قدرت خود را ناشي از حمايت خارجي مي ديد.
وي در گفت وگو با سايت اپوزيسيوني ميهن درباره نفوذ شخصيت امام افزود: اين نگاه كه آيت الله خميني در فضاي سياسي كشور ناشناخته بود، بيشتر ناشي از نگاه افراد متجدد است نه واقعيت. من به خاطر دارم در سال 49 در اطراف دهات بين قم و كاشان همراه با دوستم احمد اشرف سفر مي كرديم و مي ديديم در خانه روستائيان آنجا عكس آقاي خميني بر ديوار بود و سخنش اعتبار داشت.
نگهدار همچنين گفته است: اعتبار آيت الله خميني به دو خصوصيت نخست بازمي گردد. تصور عمومي اين بود كه شاه قدرت خود را مديون حمايت قدرت هاي غربي است و نه راي مردم و رضايت عمومي. اين باور را روشنفكران نيز تقويت كرده بودند. آيت الله خميني در برابر اين فشارها معتقد به مقاومت و ايستادگي بود و راي او مبني بر مخالفت با فرمان كاپيتولاسيون در ميان همه فعالان سياسي آشنا بود. يك علت اعتبار سخن آيت الله، ستيز او با نيروهايي بود كه فعالان سياسي و قشرهاي عادي جامعه آن را مطامع سلطه جويانه مي ديدند كه بر ما تحميل شده است. خاطره تلخ 28 مرداد در ايجاد اين تصور نقش تعيين كننده داشت و آيت الله خميني وقتي در برابر اين فشارها مي ايستاد و اعتراض مي كرد همين به او اعتبار و وجهه مي بخشيد.
وي اضافه كرد: تمايز و خصوصيت ديگر ايشان در ابزاري بود كه در اختيار داشتند. ايشان به وسيله دستگاه روحانيت و تكيه بر ارزش هاي ديني و بنابر شناخت فرهنگ ديني و سنت هاي جامعه ما پيوند بسيار نزديكتري با مردم داشتند و سخن شان در ذهن و دل جامعه ايراني بيشتر رسوخ مي كرد به نسبت حرف ها و نشانه هايي كه ما با خود حمل مي كرديم. مثلا ما داس و چكش رو به خيابان مي برديم و آنها پرچم امام حسين را به صحنه مي آوردند. پايگاه اجتماعي آيت الله خميني اكثريت بزرگ شهرهاي ايران محسوب مي شد.
عضو حلقه لندن درباره عنوان «امام» نيز مي گويد: من كاملا اين عنوان را انتظار داشتم و برايم دور از ذهن نبود. آيت الله خميني براي همه ايرانيان كسي بود كه سد بزرگ شكست ناپذير شاه را شكست و اين قدرت تلالويي را براي او ساخت كه چشم ها را به سوي ايشان خيره كرد. اين روانشناسي ايجاب مي كرد براي ايشان هم نامي مثل رهبر، پيشوا يا امام انتخاب شود.
رئيس گروهك منحله فدائيان درباره اين سؤال كه چرا آيت الله خميني با دولت بختيار كنار نيامد، گفت: دولت بختيار به معناي واقعي كلمه صاحب اختيار كامل نبود و اقتدار واقعي در دست آيت الله خميني بود. دو تا سه سال بعد هم همچنان اوضاع اينگونه است. آقاي بني صدر به همراهي مجاهدين دولت ملي تشكيل داد ولي باز اقتدار لازم را نداشتند گرچه منابعي را در اختيار داشتند ولي منابع فائقه نبوده. آقاي بختيار هم وقتي فرمان نخست وزيري را مي پذيرد كه نه تاك بوده و نه تاك نشان. نمونه ديگر آقاي بازرگان است كه مي گفت من دسته چاقو در دست دارم و تيغه اش در دست من نيست. يعني تيغ من نمي برد و اقتدار واقعي در دست من نيست.
وي با اشاره به گفت وگوهايش با مسعود رجوي در اول انقلاب گفت: ما معتقد بوديم ارزيابي آنها از تناسب نيروها نادرست است و ما نيروي سازماندهي براي مقاومت و ايستادگي را نداريم... ما نفهميديم كه اين درگيري يك چالش اجتماعي بود و راه تقابل، راه خير نيست و در مقابل استقرار نظام نبايد ايستاد.

عوامل امنيتي نظام مي خواهند روز نحس ما را به گند بكشند(!) (خبر ويژه)

«هر چند وقت از فضاي مجازي دعوت به اعتراض خياباني مي كنيم و بعد هم هيچ خبري نمي شود. ديگر ماجرا، توهمي و لوث شده است».
اين مطلب را شبكه صهيونيستي بالاترين عنوان كرد و نوشت: دعوت به اعتراض در اين 2 سال از بس مطرح شده، ديگر تكراري و لوث شده است. اولش در خيابان بوديم ولي به مرور به سايت هاي اينترنتي و برخي شبكه هاي ماهواره اي كشيده شديم. كار به جايي رسيد كه خودمان هم يادمان رفت اصلا قضيه چي بود.
نويسنده اين مطلب ادامه مي دهد: الان هم مي گويند 25 بهمن، روزي كه خواهد آمد و آه سردي از آن خواهد ماند. متاسفانه با بازداشت سران جنبش- البته در سران بودن آنها جاي بحث است- هيچ كس ككش نگزيد. حالا هم بعضي عوامل امنيتي نظام شروع كرده اند به بيانيه دادن و دعوت به اعتراض در 25 بهمن! براي اين كه بتونن اين روز رو هم مثل بقيه روزهاي اعتراض نافرجام ما به گند بكشن. ولي واقعا ما تا كي مي خوايم پشت مانيتورها و با كيبرد اعتراض كنيم؟
يادآور مي شود اقدام رسواي فتنه گران در 25 بهمن سال گذشته براي مسئله سازي به نفع آمريكا و رژيم صهيونيستي و برخي حكام مرتجع و متزلزل منطقه به يك رسوايي بزرگ براي فتنه گران تبديل شد به نحوي كه از اين روز به عنوان يك روز نحس در كارنامه خود ياد مي كنند.

واقعا شرم مي كنم كه بنويسم در نشست هاي اپوزيسيون چه فاجعه اي مي گذرد (خبر ويژه)

«16 سال است در كنفرانس ها و نشست هاي اپوزيسيون در خارج از كشور شركت مي كنم. اين نشست ها فاجعه است و صرفا باعث ويراني روحيه ها و ريزش نيروها مي شود.
اين مطلب را «پتكين آذرمهر» يكي از فراريان خارج نشين عنوان كرده است. وي مي نويسد: به ياد دارم اولين باري كه به يكي از اين كنفرانس هاي اپوزيسيون رفتم، كنفرانسي در اشتوتگارت در سال 1996 بود. آن روز شور و شوق فراواني داشتم و گمان مي كردم كه جاي بسيار مهمي مي روم و مهم تر اين كه با شخصيت هاي مهمي آشنا خواهم شد. به سالن كنفرانس رفتم، با دقت به صحبت هاي مدعوين گوش مي دادم، اما هنوز نيم ساعت از شروع جلسه نگذشته بود كه متوجه عمق فاجعه در اپوزيسيون خارج از كشور شدم. كشمكش و جدال لفظي مدعوين درباره اين كه چه كسي اول صحبت كند، در گرفت. كشمكش هاي بچه گانه اي كه حاضرين را نااميد از آينده اپوزيسيون خارج از كشور مي كرد. پس از لحظات طولاني بر جنجال و بگومگوهاي بچه گانه، هركس بدون توجه به شرايط كنوني جامعه ايران و موضوعات مبتلا به سخنراني بي اساس و واهي و شعارگونه اي را مطرح كرد. در مورد ريشه عقب ماندگي هاي دوران صفوي صحبت كرد، يكي در مورد ماهي قزل آلا، يكي در مورد روحانيان زرتشتي در زمان ساسانيان، يكي در مورد ايل خمسه و همينطور سخنراني هايي كه نه ربطي به هم داشت و نه دردي از دردهاي مردمان سرزمين مان را دوا مي كردند. اما سخنرانان بسيار خوشحال بودند كه لحظاتي را به عنوان يك سخنران، پشت ميكروفن بوده و از سخنانشان فيلمبرداري شد و البته عكس هايي يادگاري هم گرفته شد.
وي ادامه مي دهد: واقعا قلم به من اجازه نمي دهد توصيف كنم كه با چه روحيه اي به آن كنفرانس رفته بودم و با چه روحيه اي از آن كنفرانس برگشتم. كنفرانس هاي بعدي هم كه متاسفانه وقتم را در آنها تلف كردم، فرق چنداني نداشتند. باز هم همان آش و همان كاسه، با اندكي تفاوت در مدعوين و شكل و شمايل سالني كه كنفرانس در آنجا برگزار مي گرديد. در انتهاي اين كنفرانس ها معمولا يك هيات 12 نفره تا 16 نفره تحت عنوان كميته هماهنگي انتخاب مي شوند و بعد از چند جلسه پالتالك يا تعداديشان خسته مي شوند و يا اختلاف ها بيشتر مي شوند و استعفانامه ها يكي بعد از ديگري در سايت ها چاپ مي شود و دوباره برمي گرديم به همان نقطه آغاز كار. به نظر من بدترين تجربه براي نيروهاي جوان و كساني كه اميدشان به قدرت هاي خارج از كشور است، رفتن به اينگونه كنفرانس هاي واهي و بي نتيجه است كه در نهايت باعث بي انگيزگي نيروهاي تازه نفس و قطع ارتباط از آنها از مسايل و فعاليت هاي سياسي براي هميشه مي شود.
آذرمهر در «خودنويس» مي نويسد: تجربه به من نشان داده كنفرانس هايي از اين دست كه براي وحدت اپوزيسيون تشكيل مي شود، اغلب بدون نتيجه ثمربخش در كوتاه مدت و بلند مدت، صرفا براي وقت تلف كردن بوده است. چرا كه نه تنها تا به حال امروز باعث وحدت و شكل گيري يك جريان موثر و كارآمد نشده اند بلكه برعكس باعث نفاق بيشتر و ريزش نيروها هم گشته اند.
وي خاطرنشان كرد: چند هفته پيش از كريسمس، اقبال اين را داشتم كه در يك كنفرانس نيروهاي سكولار اپوزيسيون سوريه در پارلمان اروپا شركت كنم، به راحتي مي شد با كنفرانس ها و سمينارهايي كه ايراني هاي مقيم خارج از كشور برگزار مي كنند مقايسه كرد. متاسفانه اين كنفرانس هم چيزي شبيه همان كنفرانس هاي اپوزيسيون ايران خودمان بود. سخنراني ها همانگونه شعارگونه و تبليغاتي بودند. هياتي كه همراه آنها از لندن به بروكسل رفته بودم نيز در راه بازگشت همه اظهار تاسف مي كردند.

شين بث: ايران تلافي ترورها را سر اسرائيل درخواهد آورد (خبر ويژه)

رئيس سرويس امنيت داخلي رژيم صهيونيستي (شين بث) گفت: ايران ترور دست اندركاران هسته اي خود را با حمله به اهداف اسرائيل تلافي خواهد كرد.
روزنامه هاآرتص از قول يارام كوهن نوشت: مأموران اطلاعاتي ايران به تلافي ترور دست اندركاران برنامه هسته اي خود قصد دارند به اهداف اسرائيل در سراسر جهان حمله كنند.
وي اضافه كرد: فرقي نمي كند اسرائيل، دانشمندان ايراني را كشته باشد يا من. ايران كشوري جدي و بزرگ است و ادامه اين وضع را تحمل نخواهد كرد.