آزار كودكان در مدارس

آيا مسخره شدن بخشي از دوران كودكي محسوب مي شود؟ بسياري از مردم بر اين عقيده اند كه والدين بيش از حد اين قضيه را بزرگ مي كنند ولي فراموش نكنيد برخي از افراد مسن هنوز هم نام كساني را كه در مدرسه آنها را مسخره مي كردند، به ياد دارند.
وقتي براي حل اين مشكل روشي وجود دارد چرا نبايد از آن استفاده كنيم؟
از كجا مي شود فهميد كه كودكي مورد آزار قرار گرفته است؟
معمولا كودكان راجع به آزار ديدن در مدرسه مستقيما به شما حرفي نمي زنند. در عوض ممكن است به شما بگويند: «من امروز نمي خواهم به مدرسه بروم».
اگر اين صحنه بارها تكرار شود بايد موضوع را جدي بگيريد، در غير اين صورت ممكن است وضعيت تأسف باري پيش آيد. اگر كودك شما از آزار ديدن در مدرسه ابراز ناراحتي كرد چه بايد بكنيد؟
در اين گونه موارد بايد به كودك اجازه دهيد در اين باره حرف بزند. به او نگوييد: «تو چه كار كرده اي كه مسخره ات كردند؟» با اين كار درواقع خود را به چاه بي پاياني مي افكنيد. فرض را بر اين قرار ندهيد كه كودك شما مقصر است. مسخره كردن هميشه هم دليل منطقي ندارد. در ضمن براي كودك شما علت ماجرا مهم نيست بلكه خود ماجراست كه اهميت دارد. بدون اينكه در مورد قضيه داوري كنيد به حرف هاي كودك خود گوش دهيد. سعي نكنيد در همان ابتدا مشكل را حل كنيد.
فقط كافي است از او بپرسيد: «چه اتفاقي افتاده است؟ الآن چه احساسي داري؟»
سعي كنيد راجع به كسي كه اين كار را انجام داده بيشتر بدانيد. به كودكتان نگوييد: «عجب بچه بي عرضه اي!»
شما درواقع تنها بخشي از ماجرا را مي دانيد. براي كودك مهم اين است كه به حرف هايش گوش دهيد و براي احساسات او اهميت قائل شويد. پس از شنيدن داستان كامل مي توانيد گام بعدي را برداريد.
عكس العمل تند والدين، واكنش كودكان را به همراه خواهد داشت. اگر به اصطلاح با توپ پر به مدرسه برويد كودكتان ديگر علاقه اي به حرف زدن در اين مورد نشان نخواهد داد.
پس، چه بايد كرد؟
به كودكتان اجازه دهيد در اين مورد اظهارنظر كند و از او اين سؤالات را بپرسيد: «فكر مي كني دفعه بعد بهتر است چه كار كني؟ به نظر تو چه اقدامي موثر واقع مي شود؟»
كودك بايد به اين نتيجه برسد كه خودش مي تواند اين مشكل را حل كند.
فرض كنيد پسر شما بخواهد در مقابل فرد توهين كننده بايستد و به او دشنام دهد. به جاي مخالفت، از او بپرسيد آيا عواقب عمل خود را مي داند يا خير. او بايد بداند كه با اين كار وضعيت بدتر خواهد شد.
ممكن است كودك شما شانه هايش را بالا بيندازد و بگويد: «من مي توانم از دست او فرار كنم»
ولي شما بايد بگوئيد كه او هر بار نمي تواند اين كار را انجام دهد و در ضمن عواقب ناگوار اين اقدام را به وي يادآوري كنيد. در ضمن اهميت زيادي دارد كه از كودكتان بپرسيد: «چه چيزي باعث مي شود احساس بهتري پيدا كني؟»
حواستان باشد به تنهايي مشكل را حل نكنيد. مسأله مهم اين است كه كودك احساس كند مي تواند از عهده حل آن برآيد. درصورتي كه اين مهارت را به او ياد دهيد تا پايان عمر مي تواند از آن استفاده كند.
¤ اگر كودك درمورد آزار در مدرسه حرفي نزند چه بايد كرد؟
او بايد احساس كند كه جاي امني براي پناه بردن وجود دارد. اگر احساس كرديد كودك نمي تواند در اين باره با شما حرف بزند فرد مورد اعتماد ديگري مانند عمه، دايي، معلم، مشاور، مربي يا دوست خانوادگي را وارد ماجرا كنيد. تا زماني كه در اين مورد صحبت نكنيد نمي توانيد به عمق آن پي ببريد.
¤ چه زماني بايد درمورد اين مسئله با معلم فرزندتان حرف بزنيد؟
خيلي زود. به محض اينكه كودكتان در اين مورد آغاز به حرف زدن كرد اقدام كنيد. اگر او بيشتر از يك بار در هفته پيش شما بيايد و بگويد: «بچه ها مرا دست مي اندازند» با معلم او تماس گرفته و قرار ملاقات بگذاريد. معلم ها نيز همانند سايرين هستند و درصورتي كه قرار ملاقات بگذاريد بهتر به حرفهايتان توجه مي كنند. مواظب باشيد، غالباً وقتي كودكي مورد آزار قرار مي گيرد معلم از آن بي خبر است زيرا اين كار در حضور او انجام نمي گيرد.
يادتان باشد در ملاقات با معلم حالت پرخاشگرانه نداشته باشيد. او در اين مورد مقصر نيست بلكه تنها گناهش اين است كه در جريان قرار ندارد. معلم فرزندتان را در جريان كل ماجرا قرار دهيد و از او بخواهيد مراقب باشد.
اگر آزار كودكتان متوقف نشد بهتر است به مدير مدرسه مراجعه كنيد و از او بپرسيد: «چه وقت آثار مثبت دخالت شما را مي بينيم؟ قدم بعدي چيست؟»
از او بخواهيد مسأله را با هيچ كس درميان نگذارد.
¤ اگر كودك تهديد به آزار جسمي شده باشد چه بايد كرد؟
در اين صورت بايد پليس را در جريان قرار دهيد. تهديد كودك به آزار جسمي عواقب خطرناكي دارد. براي كودكي كه از طرف فردي ناشناس مورد تهديد قرار مي گيرد رفتن به مدرسه به يك عذاب تبديل مي شود. در اين صورت او نمي تواند برروي دروس تحصيلي خود تمركز كند و در شرايط بحراني قرار مي گيرد.
اگر هويت فرد ناشناس مشخص نشود بايد از ايمن بودن فرزندتان در مدرسه اطمينان حاصل كنيد.
¤ آيا كودكان به تنهايي مي توانند اين مشكل را حل كنند؟
كودكان بايد بدانند افرادي كه در مدارس آنها را مورد آزار قرار مي دهند درواقع بزدل هستند. بيشتر آنها همزمان دو نفر را مورد آزار قرار نمي دهند و با تحقير ديگران، احساس قدرت مي كنند.
بيشتر اين كودكان در انتظار تأييد همسالان خود هستند.
آذر شايان

[احساساتمان را با كلمات نشان دهيم]

سزاوار
همواره به ما آموخته اند كه همه اشتباه مي كنند، هر چند كه هر اشتباهي هم تاوان دارد و هرچه اشتباه بزرگ تر باشد تاوان آن هم بزرگ تر است. اما از سوي ديگر اشتباهات قابل جبران هم هستند.
حتماً براي شما هم اتفاق افتاده است كه با دوستانتان، خواهر و برادرتان يا پدر و مادرتان سر موضوعي بگومگو كرده ايد، رفتار اشتباهي داشته ايد، بقيه را ناراحت كرده ايد و حسابي توي دردسر افتاده ايد. معذرت خواهي مي تواند مثل يك جمله جادويي به كمك شما بيايد و همه مشكلات و ناراحتي هايي كه به وجود آورديد را از بين ببرد.
البته اين جمله فقط زماني خاصيت جادويي دارد كه آن را از ته دلتان گفته باشيد، واقعاً از رفتارتان و از اين كه بقيه را ناراحت كرده ايد پشيمان باشيد و به خودتان و بقيه قول بدهيد كه ديگر آن كار را تكرار نكنيد.
ممكن است اصلا تقصير شما نباشد و شما به عمد ديگران را ناراحت نكرده باشيد ولي حتي اگر اين اتفاق غيرعمدي هم باشد، معذرت خواهي كمك مي كند كه هم خودتان و هم طرف مقابلتان احساس بهتري پيدا كنيد. بعضي وقت ها هم بعد از اين كه شما معذرت خواهي كرديد ممكن است طرف مقابل هم از شما عذرخواهي كند و در اين صورت يك سوء تفاهم به جاي اين كه تبديل به دلخوري و قهر شود، خيلي زود با آشتي تمام مي شود.
همه اشتباه مي كنند
معذرت خواهي فقط مخصوص بچه ها نيست. همه اشتباه مي كنند، حتي بزرگ ترها. شايد اگر به رفتار آن ها دقت كنيد متوجه شويد كه بزرگ ترها هم وقتي اشتباه مي كنند يا ديگران را ناراحت مي كنند از آنها عذرخواهي مي كنند تا همه چيز به دوستي تمام شود.
بيشتر وقت ها، زماني كه بچه ها از چيزي يا كسي عصباني مي شوند، رفتار زشتي از خود نشان مي دهند و بعد مجبور به معذرت خواهي مي شوند.
عصباني شدن به خودي خود عيب نيست. همه آدم ها در بعضي شرايط عصباني مي شوند ولي مهم اين است كه شما چگونه اين عصبانيت را به ديگران نشان مي دهيد. بچه هاي كوچك وقتي عصباني مي شوند جيغ مي كشند، وسايلشان را پرتاب مي كنند و حتي ممكن است ديگران را بزنند. ولي همين بچه ها وقتي بزرگ تر مي شوند ياد مي گيرند كه يك راه بهتر براي نشان دادن احساساتشان استفاده از كلمات است. يعني به ديگران بگويند كه چه چيز و به چه علت آنها را ناراحت كرده است.
وقتي عصباني مي شويد و مي خواهيد به جاي جيغ و داد و پرت كردن وسايل علت ناراحتي تان را بگوييد، ممكن است صدايتان را از حد معمول بالاتر ببريد يا لحن حرف زدنتان كمي تندتر باشد. ولي هرگز نبايد به ديگران توهين كنيد يا از كلمات زشت استفاده كنيد. بدون استفاده از حرف هاي زشت و تحقير كردن ديگران هم مي شود راجع به علت عصبانيت حرف زد.
اگر اين موارد را موقع عصبانيت رعايت كنيد ديگر نيازي به معذرت خواهي نخواهيد داشت ولي اگر موقع نشان دادن عصبانيت كارهايي را كه نبايد انجام مي داديد كرديد و حرف هايي را كه نبايد مي زديد، زديد و ديگران را حسابي از خودتان رنجانديد بايد به فكر يك معذرت خواهي قلبي نه فقط زباني باشيد و سعي كنيد ناراحتي را از دل بقيه در بياوريد.
همواره با معذرت خواهي به همسرتان نشان دهيد كه سعي مي كنيد اشتباهتان را جبران كنيد و بگوييد كه در آينده اين رفتار را تكرار نخواهيد كرد. بعضي وقت ها هم مي توانيد برايش كاري انجام دهيد كه وي را خوشحال مي كند. مثلا برايشان گل ببريد يا يك هديه كوچك تهيه كنيد. اين طوري نشان مي دهيد كه واقعاً متاسف هستيد و دلتان مي خواهد باز هم با هم دوست باشيد.
بعضي وقت ها بلافاصله بعد از معذرت خواهي همه چيز درست مي شود ولي بعضي وقت ها هم اين طور نيست و بايد كمي زمان بگذرد تا ديگران شما را كاملا ببخشند و مثل گذشته ها رابطه تان خوب شود. درست مثل وقتي كه دوستتان از شما معذرت خواهي مي كند ولي شما نمي توانيد بلافاصله رفتار بد او را فراموش كنيد و با او مثل قبل صميمي شويد.
همه ما بعضي وقت ها لازم است كه از ديگران عذرخواهي كنيم ولي بهتر است رفتارمان طوري باشد كه كار به ناراحت كردن ديگران و بعد عذرخواهي از آنها ختم نشود. اگر هم از ديگران عذرخواهي كرديم سعي كنيم در آينده اشتباهمان را تكرار نكنيم تا دوباره مجبور به معذرت خواهي كردن شويم.

تشخيص تنبلي چشم

آمبليوپي (تنبلي چشم) نوعي اختلال بينايي است كه باعث كاهش ديد مركزي در يك چشم به ظاهر سالم مي شود. دراين حالت، گرچه ساختمان ظاهر چشم سالم است اما ديد چشم حتي با استفاده از عينك هم كامل نمي شود. وقتي تكامل بينايي در يكي از چشم ها طبيعي و در چشم ديگر غيرطبيعي باشد، چشم مبتلا به ضعف بينايي، تنبل است.
اگرچه معمولا در تنبلي چشم، يك چشم درگير است اما در برخي حالات، ممكن است هردو چشم به صورت همزمان تنبل باشند. بهترين زمان براي اصلاح تنبلي چشم، دوران نوزادي يا اوايل كودكي است.
بينايي طبيعي چگونه تكامل مي يابد؟
اگرچه نوزادان تازه متولدشده قادر به ديدن هستند، اما بينايي آنها در ماه هاي اول تولد تكامل مي يابد. درسال هاي اول كودكي، بينايي به سرعت كامل شده و در طي 9 سال اول زندگي، رشد بينايي كودك تكميل مي شود. براي دستيابي به ديد طبيعي، تكامل همزمان دو چشم لازم است.
ارزيابي بينايي كودكان
توصيه شده است كه بينايي تمام كودكان تا قبل از سن سه سالگي توسط پزشك ارزيابي شود. بسياري از پزشكان، معاينه هاي چشم پزشكي را به عنوان بخشي از معاينه هاي معمول كودكان انجام مي دهند و در صورت نياز، كودك را به چشم پزشك معرفي مي كنند. روش هاي نوين، ارزيابي بينايي را در نوزادان و كودكان كم سن مقدور ساخته است. درصورت وجود سابقه خانوادگي ابتلا به استرابيسم يا لوچي، آب مرواريد با بيماري هاي جدي چشمي، معاينه چشم ها در دوران نوزادي توصيه مي شود.
علت تنبلي چشم
تنبلي چشم در اثر اختلال در عملكرد طبيعي چشم ها و تكامل بينايي اتفاق مي افتد، در بسياري از موارد ممكن است علل مرتبط با تنبلي چشم ارثي باشند.
علل تنبلي چشم به سه دسته عمده تقسيم مي شود:
- استرابيسم (لوچي): تنبلي چشم اغلب به دنبال استرابيسم اتفاق مي افتد، در استرابيسم يا انحراف چشم ها، كودك براي فرار از دوبيني از چشم بهتر خود استفاده مي كند و در نتيجه چشم منحرف تكامل نمي يابد.
- عيوب انكساري: انواعي از اختلالات بينايي هستند كه با تجويز عينك قابل اصلاح هستند، تنبلي چشم
زماني اتفاق مي افتد كه عيب انكساري شامل دوربيني، نزديك بيني يا آستيگماتيسم در يك چشم (در زماني كه چشم ديگر سالم است) و يا در دو چشم (درحالي كه اختلاف قابل توجهي بين دو چشم وجود دارد) وجود داشته باشد. وجود عيب انكساري شديد در دو چشم مي تواند منجر به تنبلي هردو چشم شود. تشخيص اين نوع آمبليوپي معمولا مشكل است؛ چرا كه دراين حالت ظاهر چشم ها طبيعي بوده و به نظر مي رسد كه ديد كودك اشكالي نداشته باشد.
- عوامل مسدودكننده مسير بينايي: اين عوامل شامل افتادگي پلك، آب مرواريد، كدورت قرنيه و... است. اين مشكل معمولا شديدترين حالت آمبليوپي را ايجاد مي كند.
تشخيص تنبلي چشم
تشخيص تنبلي چشم كار آساني نيست؛ زيرا تا زماني كه كودك مشكل واضحي نداشته باشد و يا دچار انحراف واضح چشمي نباشد، والدين متوجه مشكل بينايي كودك نخواهند شد. تنبلي چشم براساس اختلاف قدرت بينايي بين دو چشم يا ضعف بينايي هر دو چشم تشخيص داده مي شود.
اندازه گيري قدرت بينايي در كودكان كم سن، كار مشكلي است. اما چشم پزشك با به كارگيري روش هاي خاصي از جمله بررسي چگونگي تمركز و تعقيب كردن اشياء توسط يك چشم در حالي كه چشم ديگر پوشانده شده، مي تواند قدرت بينايي كودك را تخمين بزند. بايد توجه داشت كه ضعف بينايي در يك چشم هميشه به معناي تنبلي چشم نيست؛ زيرا ممكن است ديد كودك با تجويز عينك اصلاح شود و يا اينكه ساير بيماري هاي چشمي مانند آب مرواريد، عفونت ها، تومورها و يا ساير اختلالات داخل چشم مسئول كاهش بينايي باشند كه اگر امكان درمان آنها وجود داشته باشد، ديد كودك نيز اصلاح شود.
نحوه درمان تنبلي چشم
براي اصلاح تنبلي چشم، كودك بايد از چشم ضعيف تر خود استفاده كند كه اين حالت با قراردادن پوشش بر روي چشم قوي تر به مدت چند هفته و يا چند ماه قابل انجام است.
حتي وقتي كه تنبلي اصلاح شد ممكن است به منظور جلوگيري از برگشت آن، استفاده از پوشش بر روي چشم سالم براي مدت ها ضروري باشد.
قبل از درمان تنبلي چشم، درمان مشكلات چشمي زمينه اي الزامي است. نمونه اين درمان ها شامل اصلاح عيوب انكساري توسط عينك و درمان آب مرواريد با عمل جراحي است.
شدت تنبلي چشم، سن كودك در زمان شروع درمان و علت به وجودآورنده تنبلي از عوامل مؤثر در درمان تنبلي چشم است.
عوارض ناشي از عدم درمان تنبلي چشم
اگر تنبلي چشم اصلاح نشود، مشكلات زيادي رخ خواهد داد كه مهم ترين آنها عبارتند از ايجاد نقص بينايي شديد و دايمي در چشم تنبل، از بين رفتن ديد سه بعدي و محروميت از نعمت بينايي براي تمام عمر در صورت ابتلاي چشم سالم به بيماري و يا آسيب جدي.
نكات زير را به خاطر بسپاريد:
-اصولا كودكان تمايل به بستن چشم ندارند و از اين كار امتناع مي كنند اما والدين بايد كودك خود را متقاعد به انجام كاري كنند كه به نفع وي است. پيگيري و دقت شما در اجراي دستورهاي پزشك، از عوامل مهم در موفقيت درمان است.
-در صورت تشخيص و درمان به موقع تنبلي چشم، بينايي در اكثر كودكان بهبود مي يابد، احتمال موفقيت در درمان تنبلي چشم ناشي از استرابيسم يا عيوب انكساري نابرابر در دو چشم، در 9سال اول زندگي بيشتر است. معمولا بعد از گذشت اين دوره زماني، احتمال بهبود تنبلي چشم بسيار بعيد است.
-درمان تنبلي چشم به علت انسداد مسير بينايي مانند آب مرواريد، فقط در صورتي موفقيت آميز است كه تشخيص و درمان علت زمينه اي آن در دو تا سه ماه اول زندگي صورت گيرد.

مراقب باشيد: ماشين لباسشويي مي تواند شما را بيمار كند

شايد تصور اينكه ماشين لباس شويي باعث بروز بيماري هاي آلرژيك يا پوستي بشود، برايتان دشوار باشد. اما حقيقت اين است كه برخي ميكروب ها و قارچ هايي كه در اثر استفاده نادرست از ماشين لباسشويي، درون آن توليد و تكثير مي شوند، قادرند سلامت ما را به خطر بيندازند. اين مطلب، نگاهي مي اندازد به خطاهاي هشت گانه استفاده از ماشين لباسشويي كه ممكن است هر كدام از ما مرتكب شويم و سلامت مان را به دست خودمان تهديد كنيم...
خطاي اول، گذاشتن ماشين لباسشويي در يك فضاي كوچك: كم نيستند افرادي كه ماشين لباسشويي را درون رخت كن حمام، انباري يا حياط خلوت سقف دار قرار مي دهند و نمي دانند كه با اين كار چه خيانتي به خود و اعضاي خانواده شان مي كنند!
ماشين لباسشويي بايد در يك محيط باز مثل آشپزخانه قرار گيرد تا بتوان بعد از اتمام كار، قدري پنمره را باز گذاشت تا هوا و بخار متصاعد شده از آن، محيط مناسبي براي رشد قارچ ها و كپك ها به وجود نياورد. قرار دادن ماشين لباسشويي در مكاني مثل حمام، باعث تكثير قارچ ها و كپك ها و سرايت آنها به لباس هاي داخل حمام، پرده حمام و لوازمي مثل ليف مي شود و عاقبت اين سرايت چيزي نيست جز ابتلا به آلرژي بيماري هاي پوستي! بنابراين سعي كنيد كه ماشين لباسشويي تان را در محيط هاي باز نگهداري كنيد و اگر هم قادر به اين كار نيستيد، حداقل تا ساعاتي پس از اتمام كار شستشو، در حمام، انباري يا حياط خلوت تان را باز بگذاريد.
خطاي دوم: شستن ملحفه ها با آب ولرم: خيلي ها براي حفظ رنگ و رو يا ديرتر كهنه شدن روتختي، روبالشي و ملحفه ها، آنها را با دور كند ماشين لباسشويي و آب ولرم مي شويند؛ در حالي كه رابرت ويتز، ميكروبيولوژيست، اين كار را تنها يك آب تني لذت بخش براي اين گونه كالاها مي داند و مي گويد: «يكي از بهترين مناطق براي حفظ گرد و غبار و ايجاد آلرژي، روتختي ها و روبالشي ها هستند، بنابراين همه افراد بايد حداقل هر دو هفته يك بار كليه لوازم خواب شان را با آب كاملا داغ و با دور تند ماشين لباسشوي بشويند و براي جلوگيري از آلرژي زا شدن، آنها را درون خانه و به دور از گرد و غبار محيط بيرون از منزل خشك كنند.»
خطاي سوم: حبس هوا در ماشين لباسشويي: كپك ها به ندرت در محيط هاي خشك توليد مي شوند اما مناطق مرطوب، جولانگاه توليد و تكثير انواع كپك ها هستند. تماس كپك با لباس ها باعث بروز احتقان، خارش چشم ها و خس خس سينه در افراد مي شود. اين علايم وقتي به صورت شديدتر و گسترده تر در فرد ظهور مي كند كه او به آسم يا آلرژي هم مبتلا باشد. بنابراين براي جلوگيري از توليد و تكثير كپك در ماشين لباسشويي تان، پس از هر بار شستشوي لباس ها، در آن را كاملا باز بگذاريد تا هوا و بخار درون اش كاملا خارج شود و محيط خشكي درون ماشين به وجود بيايد. رابرت ويتز، خشك كردن لاستيك دور در و حتي محفظه دروني ماشين به وسيله يك دستمال خشك را هم براي جلوگيري از حمله كپك ها موثر مي داند. او حتي پا را از اين حد فراتر گذاشته و مي گويد: «براي اطمينان از نسل كشي كپك ها بايد پس از هر بار استفاده ماشين لباسشويي تان را با باد سرد سشوار خشك كنيد!»
خطاي چهارم: شستن لباس زير با ماشين لباسشويي: به گفته دكتر چارلز جبرا، استاد ميكروبيولوژي دانشگاه آريزونا، لباس هاي زير يكي از اصلي ترين منابع انتشار ميكروب در فضاهاي بسته و مرطوب هستند. به همين دليل بهتر است كه هنگام شست وشو با ساير لباس ها، درون يك محفظه قرار نگيرند. از طرف ديگر، ممكن است آلودگي بيش از حد البسه ديگر به لباس زير افراد سرايت كند و موجب تحريك پوستي يا حتي عفونت دستگاه تناسلي در آنها شود. به عقيده دكتر جبرا، لباس هاي زير بايد با آب كاملا داغ و مواد شوينده شسته و براي خشك شدن زير نور مستقيم آفتاب قرار گيرند. او همچنين براي پيشگيري از ماندگاري ميكروب ها در ماشين لباسشويي توصيه كرد كه پس از هر سه يا چهار بار استفاده، يك دور آن را به صورت خالي از لباس و ريختن مواد ضدعفوني كننده، روشن كنيد.
خطاي پنجم، استفاده از شوينده هاي نامناسب: بعضي ها به خاطر اينكه پوست دست شان نسبت به بعضي شوينده ها حساس است، ترجيح مي دهند لباس هاي شان را درون ماشين لباس شويي بريزند و اين طوري از هر نوع شوينده اي كه دوست داشتند استفاده كنند اما پژوهشگران دانشگاه واشنگتن مي گويند اگر پوست دست شما نسبت به ماده شوينده خاصي حساسيت دارد، به هيچ وجه نبايد از آن ماده درون ماشين لباس شويي تان استفاده كنيد، زيرا با اين كار حساسيت پوستي را به كل بدن تان منتقل خواهيد كرد. آنها همچنين استفاده از شوينده ها و نرم كننده هاي معطر را براي شستن لباس كودكان، نوزادان و افراد مبتلا به آسم و آلرژي مناسب نمي دانند. به علاوه، پژوهشگران معتقدند كه بهتر است لباس نوزادان هم مانند لباس هاي زير، با دست و بامواد شوينده ملايم شسته شوند.
خطاي ششم، رها كردن لباس هاي شسته شده براي مدتي طولاني: يكي ديگر از خطاهاي نسبتا رايج و بيماري زا در مورد ماشين لباسشويي، رها كردن لباس هاي شسته شده به مدت طولاني درون آن است. در حالي كه به عقيده دكتر جبرا، باقي ماندن لباس هاي خيس درون ماشين لباس شويي، بيشتر از 30 دقيقه يعني توليد كپك و باكتري هاي آلرژي زا. بنابراين به توصيه وي، تنها زماني ماشين لباس شويي تان را روشن كنيد كه مطمئن باشيد در خانه هستيد و مي توانيد پس از پايان شست وشو، بلافاصله لباس ها را از درون آن خارج كرده و پهن كنيد.
خطاي هفتم، پر كردن ماشين با لباس هاي كثيف از چند روز قبل: اين خطا از آن دست اشتباه هايي است كه اكثر خانم ها آن را مرتكب مي شوند. خانم ها معمولا براي جلوي چشم نبودن لباس هاي كثيف، آنها را درون ماشين لباس شويي مي ريزند تا زماني كه ماشين كاملا پر از لباس شد، آن را روشن كنند. غافل از اينكه عرق، رطوبت و آلودگي لباس ها مي توانند زمينه ساز توليد انواع ميكروب ها و رخنه كردن آنها درون لباس ها شوند. ميكروب هايي كه در محفظه هاي ريز لباس ها رخنه مي كنند تا در فرصت مناسب شروع به فعاليت هايي كنند كه موجب ناراحتي هاي پوستي در ما مي شود.
خطاي هشتم، شستن كفش و لباس هاي گلي با ماشين لباس شويي: اگر خسته و كوفته از مسافرت يا كوهنوردي برگشته ايد و حال و حوصله شستن كفش و لباس گلي تان را نداريد، بهتر است به جاي پرتاب كردن آنها درون ماشين لباس شويي، گوشه حياط يا حمام قرارشان دهيد تا خوب خستگي تان در برود. ميكروب و آلودگي هاي پنهان شده در گل و لاي ممكن است تا مدت ها درون ماشين لباس شويي باقي بماند و به ساير لباس هاي تان هم نفوذ كند، بنابراين بهتر است لباس هايي كه گل و كثيفي از سر و كول شان بالا مي رود را با دست بشوييد.

آنچه كه شما بايد بدانيد
جراحي هميشه بهترين روش درمان نيست

دكتر فاضل، رئيس جامعه جراحان ايران گفت: برخي مردم فكر مي كنند كه با جراحي نتيجه سريعتري براي درمان مي گيرند و زماني كه براي راضي كردن بيمار بايد صرف كنيم تا بپذيرد كه به جراحي نياز ندارد بيشتر از زماني است كه به او پيشنهاد جراحي مي دهيم.
متأسفانه ذهنيتي در بين مردم جا افتاده كه جراحي بهتر از درمان هاي ديگر جواب مي دهد و معمولا برخي افراد مشكل راضي مي شوند كه درمان سريع آنها بدون روش جراحي باشد.

تشخيص گوشت سالم

گوشت از جمله مواد غذايي است كه سريع فاسد مي شود و سرعت و شدت فاسدشدن آن بستگي به گرما، هواي مرطوب و آلودگي گوشت دارد و بهترين وسيله نگهداري گوشت، سرما است.
وي افزود: گوشت سالم بايد رنگ طبيعي داشته، بوي بد ندهد، سطح آن ليز و مرطوب نباشد، قبل از سفارش چرخ نشده باشد و داراي مهر كشتارگاه باشد همچنين افراد بايد از خرد كردن گوشت قبل از شستن پرهيز كنند و در غير اين صورت امكان انتقال آلودگي احتمالي به عمق گوشت وجود دارد.
به هيچ وجه نبايد از حرارت يا آب گرم براي ذوب كردن گوشت منجمد استفاده كرد بلكه بايد براي خارج كردن گوشت از حالت يخ زده آن را شب قبل در يخچال بگذارند.
گوشت مرغ تازه، رنگ و بوي طبيعي داشته و پوست آن عاري از چروكيدگي است و درون بسته بندي آن خونابه يا آب منجمد شده وجود ندارد.
گوشت مرغ فاسد، تيره، پرخون و كبود است و در اثر نگهداري در شرايط نامناسب به تدريج خاكستري و گاهي سبز روشن مي شود كه در اين حالت بايد از مصرف آن جدا خودداري كرد.
ماهي سالم نيز بايد داراي بوي طبيعي و ظاهري درخشنده و شفاف باشد و آبشش آن قرمز روشن و عاري از ماده لزج است همچنين ماهي فاسدشده پوستي كدر و تيره رنگ و بدون درخشندگي دارد، چشماني كاملا گود رفته دارد و عضلات آن شل و در اثر فشاردادن انگشت روي عضله، فرورفتگي ايجاد مي شود.
مرغ هاي بسته بندي شده بخريد
از آنجايي كه امروزه در بازار مرغ هاي موسوم به هورموني توزيع مي شود، بايد درخريد اين محصول غذايي دقت بيشتري كنيد.
توليدكنندگان در زمينه پرورش مرغ براي ارائه توليدات بيشتر از مواد هورموني براي رشد سريع مرغ استفاده مي كنند از سوي ديگر براي تلفات كمتر دام و طيور از آنتي بيوتيك هاي بيشتري استفاده مي كنند كه اين مواد براي بدن، بسيار زيان آور است.
لذا بايد به بسته بندي هاي محصولات دامي توجه كنيد تا اين محصولات داراي برچسب و مجوز سازمان دامپزشكي باشند.
نحوه پخت
بايد ضمن كندن پوست مرغ، آن را در حرارت معمولي پخت كنيد و حتي المقدور از سرخ كردن مرغ و ساير مواد غذايي خودداري نماييد.

كودكان ناسزاگو

امروزه ناسزاگويي معضلي فراگير در ميان كودكان محسوب مي شود اين صحنه را مجسم كنيد:
مادر: «چرا تكاليف مدرسه ات را انجام نداده اي؟»
كودك: «از مدرسه و معلم لعنتي متنفرم!»
مادر: «با من اين طور حرف نزن.»
كودك: «چرا كه نه؟ خود شما هم ناسزا مي گوييد.»
سعي كنيد چنين صحنه اي ميان شما و كودكتان روي ندهد. كودك تلاش مي كند شما را وارد جدال لفظي كند ولي بهتر است از روش زير استفاده كنيد:
مادر: «چرا تكاليف خود را انجام نداده اي؟ سؤال من اين است. تا زماني كه اين كار را انجام ندهي نمي تواني از تلفن همراه استفاده كني» سپس بلافاصله محل را ترك كنيد و در اين مورد با كودك خود به مشاجره نپردازيد.
اگر فرزند شما بگويد: «من اهميتي نمي دهم» مي توانيد پاسخ دهيد: «بسيار خوب ولي تا قبل از انجام تكاليف نمي تواني از تلفن همراه استفاده كني» و بلافاصله به بحث كردن خاتمه دهيد و پس از اينكه فرزندتان آرامش خود را بازيافت جريمه اي براي او درنظر بگيريد.
اگر كودك شروع به ناسزاگويي به شما كرد بايد بدانيد قصد تحريك شما را دارد. در اين گونه موارد نبايد با او بحث كنيد. غالبا علت ناسزاگويي كودكان اين است كه از درخواست هاي والدين خود عصباني مي شوند يا علاقه اي به انجام آنها ندارند و يا شايد هم ترجيح مي دهند اوقات خود را با دوستانشان سپري كنيد.
بهتر است پس از اينكه اوضاع آرام شد به كودكان يادآوري كنيد كه ناسزاگويي نه تنها مشكلات آنها را حل نمي كند بلكه موجب پيچيده تر شدن معضلات مي شود.
هيچ بهانه اي براي اهانت كردن وجود ندارد
والدين نبايد هيچ گونه اهانتي را تحمل كنند بلكه بايد با قدرت واكنش نشان دهند. اگر كودك به ورزش علاقه مند است بايد او را از يك جلسه تمرين محروم كرد. مسئله مهم اين است كه به كودك اجازه ندهيد به شما و ساير اعضاي خانواده اهانت كند.
اگر كودك شما اهل ورزش كردن نيست بهتر است او را از استفاده از تلفن همراه محروم كنيد.
به عنوان مثال مي توانيد به او بگوييد: «اگر به مدت 24 ساعت به خواهرت توهين نكني آن وقت تلفن همراهت را پس مي دهم» و اگر شش ساعت بعد او مجددا به خواهرش توهين كرد اين مدت را به 48 ساعت افزايش دهيد.
در ضمن به كودك دستور بدهيد به اتاق خود رفته و يك نامه عذرخواهي بنويسد و در آن نامه قول بدهد كه ديگر مرتكب چنين اشتباهي نشود.
بچه هاي كوچك تر
اگر انتظار داريد كودكان در جلوي شما ناسزا نگويند بهتر است خودتان هم اين كار را انجام ندهيد. كودكان در واقع از والدين خود تقليد مي كنند. شما بايد به آنها بياموزيد كه كلمه اي كه بر زبان مي آورند ناشايست است.
بهتر است به كودك خود بگوئيد: «كلمه اي كه تو به كاربردي ناشايست است و مردم آن را دوست ندارند»
و اگر كودك در جواب گفت: «اما شما هم اين كلمه را به كار مي بريد» مي توانيد پاسخ دهيد: «لطفا هر وقت از اين كلمه استفاده كردم به من گوشزد كن» و زماني كه اين كار را انجام از كرده خود ابراز تأسف كنيد و از كلمه ديگري استفاده نماييد.
پذيرفتن پيامدهاي ناسزاگويي
در مورد بچه هاي بزرگ تر بايد گفت براي متوقف كردن ناسزاگويي آنها مي توانيد يك «گلدان ناسزا» تهيه كنيد. افرادي كه دشنام مي دهند بايد مقداري پول و يا برگه اي را درون گلدان بريزند كه هر برگه به مفهوم انجام وظايف بيشتر است.
مجازات كودكان هر چه سريع تر انجام شود نتايج بهتري خواهد داشت. در ضمن شما بايد براي استفاده كودكان از كامپيوتر، تلويزيون و بازي هاي ويديوئي برنامه زماني در نظر بگيريد و هنگامي به آنها اجازه استفاده از اين گونه وسايل را بدهيد كه تكاليف خود را انجام داده باشند.
بچه هايي كه زير لب ناسزا مي گويند
برخي از بچه ها زير لب دشنام مي دهند ولي شما در مورد آنها نيز بايد همانند مورد قبل رفتار كنيد.
اگر كودك به شما گفت: «من كه چيزي نگفتم. اين مجازات، عادلانه نيست» بايد پاسخ دهيد: «متأسفم ولي من چنين كلمه اي را شنيدم. بهتر است در آينده بلندتر حرف بزني»
به عبارت ديگر به كودك اجاز ندهيد از حربه ناسزاگويي زير لب استفاده كند.
امروزه ناسزاگويي به معضلي بزرگ در ميان خانواده ها تبديل شده ولي والدين بايد الگوهاي مناسبي براي فرزندان خود ارائه دهند و در ضمن آنها را مسئوليت پذير بار بياورند.
نبايد از ياد ببريم كودكاني كه مي دانند چگونه با ديگران محترمانه رفتار كنند بهتر از آنهايي كه همانند تبهكاران حرف مي زنند خود را با جهان پيرامون وفق مي دهند.