نگاهي به جايگاه زن در نظام جمهوري اسلامي (بخش نخست)
يكتايي زن ايراني در آيينه عفاف

پريسا جلالي
در حالي هفته زن و گرامي داشت مقام مادر را جشن مي گيريم كه ديگر اثري از تجمعات 8 مارسي نيست و اگر فراخواني هم باشد لبيكي به اين دعوت داده نمي شود. تجمعاتي كه به دعوت فمينيست هاي سكولار و راديكال مانند شيرين عبادي، مهناز افخمي، فريبا داوودي مهاجر، لادن برومند، شادي صدر و.... كه همه آنان به خارج از كشور گريخته اند، برپا مي شد و زنان تنها بهانه اي بودند براي اهداف و مقاصدي چون براندازي و لشكركشي هاي خياباني.
زن و حفظ كرامت وجودي او در جامعه اسلامي از بدو پيدايش و رشد اسلام همواره مورد ابهام و شبهه معاندان بوده است .
اتفاقي كه با تشكيل نظام جمهوري اسلامي ايران به عنوان تجربه اي مشابه با آن دوران مطرح شد و موضوع حقوق زن و جايگاه فردي و اجتماعي وي در جريانات سياسي مستمسك كينه توزي هاي جريانات معاند قرار گرفت تا جايي كه خلق جريان هاي جديد فمينيستي را در پي داشت تا با ظاهري زيبا در باطن به مقابله با انديشه هاي نظام اسلامي در پاسداري از حقوق زن و در نهايت براندازي گام بردارند.
نگاه فراگير به كرامت زن
زن پس از پيروزي انقلاب ارزش و جايگاه ويژه اي يافت .
تصويب قوانين به روز با نيازهاي زنان، اهميت بخشيدن به جايگاه فردي و اجتماعي او همچنين يكسان تلقي شدن زنان با مردان با سهمي برابر در جايگاه هاي سياسي و اجتماعي نمونه اي از اين ويژگي هاست كه همه ساله نام گرفتن روز ولادت حضرت فاطمه زهرا(س) بهانه اي براي مرور اقدامات انجام شده در اين حوزه مي شود .
موضوعي كه لاله افتخاري نماينده مردم تهران در مجلس شوراي اسلامي بدان اشاره دارد و مي گويد: زنان در جامعه اسلامي از جايگاه بالايي برخوردارند كه با نگاه قران و عترت در نظام جمهوري اسلامي به آنها توجه شده است .برهمين اساس قوانين حمايتي مناسبي هم تصويب شده اما كافي نيست و اقدامات بيشتري بايد صورت گيرد.
وي با اشاره به تاكيد رهبر معظم انقلاب مبني بر دقت و تلاش بيشتر براي رفع محروميت از زنان، تصريح مي كند: «در همين راستا تلاش كرديم زمينه رشد زنان را در عرصه هاي داخلي و بين المللي فراهم كنيم تا چهره شايسته زنان ايراني را به دنيا معرفي كنيم . »
افتخاري در مورد قوانين مصوب حمايتي از زنان نيز مي گويد: «قوانيني در جهت حمايت از زنان تصويب شد به ويژه در دوره هشتم كه به طور ويژه بيش از 40 قانون در جهت حمايت از زنان و كودكان مصوب كرديم كه يكي از اين موارد بحث سهم الارث و سهم بردن زنان از عرصه و اعيان بود. بهره مندي زنان با سهم برابر از مردان در عرصه بيمه ها و كاهش ساعت كاري و افزايش مرخصي زايمان زنان هم تصويب شد .
البته ماده 230 برنامه پنجم براي تامين نيازهاي زنان در بخش سلامت و بهداشت را هم بايد در كنار ارتقاي جايگاه اجتماعي زنان و ايجاد جايگاه خاص در استانداري ها و همچنين ايفاي مسئوليت مشاوران زنان به كارنامه مجلس در اين راستا محسوب كرد.»
افزايش مشاركت اجتماعي زنان و تلاش براي احقاق حقوق زنان همچنين تحقق بيمه زنان خانه دار كه همين روزها شاهد اجراي آن خواهيم بود را نيز بايد در زمره حمايت نظام جمهوري اسلامي از زنان با نگاهي فراگير به نقش فردي و اجتماعي زنان و اهميت به بعد خانواده دانست كه رويكردها به دقت و افزايش اهميت بخشي به موضوع زنان و خانواده در حال ارتقا است.
اين عضو فراكسيون زنان مجلس ادامه مي دهد: مطالبات زنان كه رهبري مطرح كردند را همچنين محوربندي كرده ايم تا چنان چه خلأيي وجود دارد، بررسي و رفع شود. اسلام نگاه فردي نگر به زن ندارد بلكه نگاهش سازنده است چون تعارضي با حقوق ديگر افراد خانواده و همچنين نقش هاي اجتماعي زنان نداشته باشد به همين علت هم هست كه در حال حاضر زن ايراني به عنوان يك الگو مطرح مي شود و غالب كشورها در همايش ها و كنفرانس هاي بين المللي تمايل دارند از قوانين ايران براي زنان كشورشان استفاده كنند.
جريان هاي مرده!
اما با وجود تلاش هايي كه لاله افتخاري بدان اشاره دارد، گروه هايي هستند كه تفكراتي مخالف با اين موضوع دارند و مدعي اند ارزش و كرامت زن در نظام جمهوري اسلامي ايران زير سوال رفته است.
در حقيقت در مقابل نظام جمهوري اسلامي، جريان هاي سياسي و سكولار تحت سرپرستي اربابان خارج از مرز در حمايت از حقوق زنان قدم به عرصه گذاشتند؛ جريان سياسي كه عمدتاً از زنان فراري و پناهنده خارج از كشور تشكيل مي شود و معتقد است كه امر رهايي زن، امري سياسي است و زنان براي رسيدن به حقوق خود راهي جز مبارزه با دولت ها ندارند .
به اعتقاد كارشناسان ويژگي هاي عمده اين جريان در قالب ضديت با اسلام و ارزش هاي اسلامي، مخالفت با نظام جمهوري اسلامي، بي توجهي به ارزش هاي اخلاقي و تضعيف نهاد خانواده گام برداشته به طوري كه به تبعيت از انديشه هاي فمينيستي، خانواده را يكي از مظاهر نظام مردسالار دانسته و آن را بردگي خانگي شمرده است .
جريان سكولار فعاليت خود را از حدود سال 1368 آغاز كرد. در مقطع زماني بين سالهاي 1370 تا نيمه اول سال 1376، با چهره حقوقي و نقد و بررسي قوانين جاري جمهوري اسلامي در مورد زنان در عرصه مطبوعات حاضر شد اما از مقطع زماني نيمه اول سال 1376 به بعد به طرح مباحث نظري و تئوري پردازي در باب برابري زن و مرد كه به شدت تحت تأثير انديشه هاي فمينيستي است، نيز پرداخت .
به طوري كه ويژگي هاي جريان سكولار استفاده ابزاري از دين، ارائه نكردن طرح و الگويي مشخص و عملي، پذيرش منفعلانه حقوق غربي و دفاع بي چون و چرا از«كنوانسيون محو كليه اشكال تبعيض عليه زنان» است كه با حدود پنجاه اصل مسلم اسلامي و هفتاد ماده قانون مدني و اجرايي جمهوري اسلامي تعارض دارد . اين جريان ها امروزه با فرار مدعيانش به خارج از مرزها و فعاليت عليه مصالح ملت آخرين نفس ها را مي كشد.
تجمعاتي كه به تعبير پيام فضلي نژاد پژوهشگر و روزنامه نگار علي رغم همه بودجه هاي اروپايي و آمريكايي براي ساخت و تقويت و گسترش جنبش زنان در ايران با شكست سهمگيني مواجه شده است .
وي معتقد است: اين جريان مرده محسوب مي شود و به راستي فمينيست هاي سكولار مرده اند از اين روست كه مي گوييم مرگ فمينيسم سكولار برابر با مرگ گروهك تروريستي «جنبش سبز» است. تجمع 8 مارسي سال 89 هم بر پايه اهداف بيانيه 30 دي 1388 صورت گرفت كه اين بيانيه هم از دل اصول منشور 5 ماده اي آقايان ميرحسين موسوي و مهدي كروبي در حوزه حقوق زنان كه در زمان انتخابات 1388 منتشر شد، درآمد.
از ميان علل رويگرداني زنان ايراني از مدعيان دروغين دفاع از حقوق زن مي توان افشاي سند عضويت شيرين عبادي در كلوپ هاي روتاري، ارتباط رهنورد با شيرين نشاط« دختر فرمانده معدوم گارد جاويدان شاهنشاهي » و ارتباط رهنورد به واسطه عبادي با كلوپ هاي روتاري و بنياد اشرف پهلوي در جريان فتنه سبز را برشمرد.
آماده مناظره ايم
امروز ديگر هيچ شهروند عاقلي به اعتبار فراخوان مشتي سلطنت طلب ورشكسته نمي تواند زنان و دختران جوان را در گيرودار حقوق به ظاهر بشر دوستانه جمع كند تا ، ميتينگ به راه بيندازند و تجمعات خياباني ترتيب دهند .
دكتر منيره نوبخت عضو شوراي فرهنگي اجتماعي زنان و محقق زنان در گفت و گو با گزارشگر كيهان تحقق كامل نظام جمهوري اسلامي را در گرو ايفاي مسئوليت زنان در كنار مردان مي داند و عقيده دارد: «هم مردان و هم زنان در سايه نظام اهميت مي يابند و به واسطه آن سهم خود را ايفا مي كنند .»
وي با اشاره به جريان هاي مدعي حقوق زنان مي گويد:« اين گروه معتقدند نظام جمهوري اسلامي ايران جايگاهي براي زنان قائل نيست. ما آماده ايم با اين افراد مناظره كنيم كه اگر عملكرد مان اشكال دارد بد نيست بشنويم و اصلاح كنيم. اين مدعيان هم، چنان چه حرفي براي گفتن دارند با سند و مدرك صحبت كنند كه چرا تلاش مي كنند زنان ايراني را فاقد آزادي و حقوق برابر معرفي كنند. در ايران هم جايگاه و هم سهم زنان مساوي و مشترك است و مستندات مان آيات قرآن و سيره رسول خدا و انديشه هاي امام و بيانات رهبري است. قانون اساسي هم ملاك ديگري است كه مي توان برشمرد . »
نوبخت در پاسخ به ادعاي اين به اصطلاح روشنفكران مي گويد:« در نظام اسلامي اصل اين موضوع كه زنان و مردان جايگاه ويژه و خاصي دارند و همه صاحب مسئوليت و حقوق هستند اثبات شده است و كسي نمي تواند آن را انكار كند. دوم اينكه برخي خواسته ها بر مبناي انديشه و تفكر نيست. اين افراد مطالبات شخصي و سلايق شخصي محقق نشده اي دارند كه در اصل انتقاد منصفانه نيست و انتقام گيري از نظام است .»
وي دسته سوم معترضان به وجود آزادي و مساوات براي زنان را عده اي مي داند كه از همان آغاز پذيرش به نظام ارزشمند جمهوري اسلامي به عنوان نظامي كه توانايي اداره حكومت اسلامي را نداشته مي نگريستند و با كمال تاسف مزدور ديگران هستند .
اين محقق در حوزه زنان ضمن اشاره به سهم يابي زنان در حوزه هاي سياسي هم مي گويد:« با رعايت حقوق و ضوابط شرعي حرف هايي مطرح بود ولي اكنون كشورهاي اروپايي هم از زن ايراني الگو مي گيرند و انديشمندان جهان زنان ايراني را در جايگاه مهمي در كنار مردان قلمداد مي كنند.
اما فعالان حقوق زن در ايران قصد ديگري دارند و تلاش مي كنند تحت عنوان دفاع از حقوق زنان در داخل و خارج از مرزها جامعه را در غل و زنجير تداعي كنند. »
سميه صالحي كارشناس در حوزه زنان و خانواده با اشاره به اقدامات سوء مدعيان حقوق زن در ايران مي گويد: «اين زنان اگرچه در ظاهر به دنبال احقاق حقوق زنان هستند و در باطن براندازي عليه نظام را دنبال مي كنند اما كه حتي زنان جامعه از آنها روي گردان شده اند. »
وي ادامه مي دهد:«به طور مثال شخصي مثل فاطمه حقيقت جو كه با راي و حمايت زنان ايراني وارد مجلس شد اقداماتي انجام داد كه ديگر هيچ زني حاضر به پذيرفتن او نيست.
وي ادامه مي دهد:« نظام جمهوري اسلامي براي زن در جامعه دو نقش اساسي قائل است.؛ نقش فردي و نقش اجتماعي. در صورتي كه جريان هاي فمينيستي فقط به جنبه فردي توجه دارند و زن را يك بعدي و فارغ از خانواده به اسارت درمي آورند. »
اولين و مهم ترين مسئوليت زنان در جامعه بر آورده كردن نيازهاي اساسي خانواده است از اين رو زنان بايد به گونه اي عمل كنند كه هيچ خلأيي در خانواده احساس نشود ضمن اينكه صرف انجام امور منزل و مسئوليت خانوادگي هم نمي تواند كامل كننده زن باشد. در اصل وظيفه اساسي تري از جمله مديريت خانواده در تمامي مراحل زندگي و بحران هاي متفاوت، تربيت فرزندان و آماده سازي بستر مناسب براي رشد تك تك افراد و فراهم كردن شرايط مطلوب براي افزايش آرامش محيط خانواده بر عهده زنان است تا بدين وسيله زمينه رسيدن به موفقيت همه افراد فراهم شود. اين وظيفه زن در خانواده به مراتب بيشتر از اكثر وظايف ديگر وي در جامعه مي تواند مفيد واقع شود..
پس از اين دومين مسئوليت يك زن در جامعه اين است كه پا به پاي مردان مي تواند در جامعه پيشرفت كرده ، تحصيلات عالي كسب كند و در سمت هاي شايسته جايگاهي بيابد.
گزارش روز