گروه گزارش
مرورآمارمربوط به قربانيان حوادث و سوانح غرق شدگي طي چند سال
گذشته به خوبي نشان مي دهد که اين آمار در کشور ما به نحوتاسف آوري بالا است.تا
آنجا که مي بينيم در سال 1382تعداد تلفات غرق شدگي به هزار و 515 مورد مي رسد!
همين طورياد آور مي شود طي 10 سال گذشته، تلفات غرق شدگي، آماري بين حداقل يکهزار و
هفت تا حداکثر يکهزار و 515 نفربوده که هر چند در ظاهر تفاوت قابل توجهي است اما به
طور ميانگين متاسفانه ما هر ساله چيزي نزديک به بيش از هزار نفر از هموطنان خود را
براثر سوانح غرق شدگي از دست مي دهيم.
اين آمارها هشدارهاي جدي براي
خانواده‌هايي است که براي گذران ايام تابستان، سواحل دريا يا حاشيه رودخانه ها را
براي تفريح انتخاب مي کنند.
فرياد رساني که دير مي رسند
اگرچه هيچ کس به
اندازه فردي که بدون توجه و شناخت کافي وارد محوطه غير ايمن مي شود،در سوانح غرق
شدگي مقصر نيست ،اما در اين بين گلايه هاي خانواده قربانيان از نرسيدن به موقع کمک
ونجات غريق هم قابل توجه است.
موضوع نبود نجات غريق وغواصان به تعداد نياز در
سواحل ومحوطه هاي آبي همچون رودخانه ها ودرياچه ها هميشه يکي از موضوعات بحث
برانگيز در خصوص اين دست ازتلفات بوده است.
اينکه نمي توان ازچنين خلأهايي چشم
پوشي کرد وفقط بايد به اين موضوع بسنده کرد که چون مسبب اين دست اتفاقات خود اشخاص
هستند نبايد هيچ فرد يا نهاد ديگري را مقصر دانست اشتباه بارزي است.
درد دلهاي
پدر يک نوجوان غرق شده
آقاي م_س که نخواست نامش منتشر شود،سال گذشته در سانحه اي
همسر وپسر 16 ساله خود را بر اثر غرق شدگي در سد كرج از دست داده است.
او درباره
اتفاق رخ داده در گفت وگو با گزارشگر روزنامه کيهان مي گويد:”سال گذشته اواسط
شهريور ماه بود كه براي تفريح به اتفاق اقوام به حاشيه سد كرج رفته بوديم. بعد از
اينكه ساكن شديم بچه ها براي بازي به محوطه وسيع‌تري رفتند.بعد از يك ساعت متوجه
شديم صداي فرياد وگريه بچه ها مي آيد، با عجله خودمان را به نزديكي آنها رسانديم كه
در كمال ناباوري ديديم پسر نوجوان من براي گرفتن توپ با عجله به طرف سد رفته وبه
دليل گل آلود بودن حاشيه سد داخل آب سقوط كرده است . همسرم با ديدن اين صحنه
نتوانست احساسات مادرانه خودش را كنترل كند وبدون هيچ تعللي براي نجات پسرمان به
داخل آب پريد كه متاسفانه هر دو در اين سانحه غرق شدند.”
او در ادامه با انتقاد
شديد نسبت به بي نظارتي در اين مناطق مي گويد:” ما به اتفاق چند نفر از همراهان مان
ساعت ها در آن منطقه فرياد زديم و كمك خواستيم اما دريغ از يك نفر نجات غريق يا
امدادگر.چه بسا اگر درآن محل يك نفر نجات غريق هم حاضر بود شايد الآن خانواده من در
كنارم بودند.اين واقعا ضعف بزرگي است كه تا كسي خودش از نزديك تجربه نكند به
دردناكي وعمق اين واقعيت تلخ نمي تواند پي ببرد.”
اين پدر داغدار در ادامه تصريح
مي کند: “مگرمستقر كردن چند نفر نيروي امدادي و كمكي در اين نواحي آن هم در اين
ايام شلوغ سال واقعا چقدر هزينه دارد كه بايد از آن چشم پوشي شود و خيلي از خانواده
ها مثل من ناخواسته و ناباورانه داغ دار شوند؟”
نجات غريق كار شما نيست
يكي
از نكات قابل توجه در اين بين اشتباه كمك به ديگران است .در حالي كه در اين حوادث
فقط وفقط افراد آموزش ديده و كارآزموده مي توانند منجر به نجات غريق شوند و او را
از آب خارج كنند.
بهمن پرورش نجات غريق بين المللي در اين خصوص به گزارشگر
روزنامه كيهان مي گويد: “يكي از نكات بسيار مهم درخصوص غرق شدن اشتباه كمك به
يكديگر است.من طي 14 سال فعاليت در اين زمينه تا كنون 32 نفر غريق را به صورت جفتي
بيرون كشيده ام كه متاسفانه تمام آنها جان خود را ازدست دادند.به اين شكل كه ابتدا
يك نفر بنا به دليلي در حال غرق شدن بوده و بعد يكي از همراهان غريق براي كمك به او
داخل آب پريده هرچند كه خودش هم چندان تجربه و تبحر كافي براي اين كار را نداشته كه
اين موضوع اشتباه فاحشي است كه بسيار اتفاق مي افتد وباعث مي‌شود افراد بيشتري
قرباني شوند.مثلا همين چند وقت پيش دو ماهيگير تنومند در رودخانه سيمره در حال
ماهيگيري بودند كه يك نفر غرق مي شد و نفر دوم براي كمك به او داخل آب مي پريد و
هردو با وجود تجربه زيادي كه در شنا داخل اين رودخانه داشتند ، غرق شدند.
پرورش
در ادامه تصريح مي کند: “موضوع ديگر هم كه منجر به غرق شدگي مي شود آگاهي نداشتن از
وضعيت رودخانه است.”
اين نجات غريق به ذکر خاطره اي در اين باره مي پردازد و مي
گويد: “هفته گذشته حادثه مشابهي رخ داد. خانم 23 ساله اي براي تفريح با خانواده به
سد احمدآباد آذربايجان غربي رفته بودند.اين خانم به دليل اينكه اطلاعات درستي از
وضعيت و موقعيت رودخانه و سد نداشت زماني كه در رودخانه ايستاده بود، پايش ليز مي
خورد و جريان آب او را با خود به قسمت عميق مي برد.برادر 24 ساله با ديدن اين صحنه
براي نجات خواهربلافاصله داخل آب مي‌پرد،بعد ازآن برادر 15 ساله وبعد عموي خانواده
و بعد از آن يك فرد روستايي كه در نتيجه متاسفانه تمام اين 5 نفر غرق مي شوند.در
واقع علت اصلي غرق شدگي هاي زنجيره اي به اين شكل همان طور كه گفتم عدم شناخت كافي
از عمق وشدت آب و منطقه است وبعد از آن اقدام به كمك در حالي كه تخصص كافي را
نداريم .در چنين مواردي به هيچ عنوان نبايد احساسي رفتار كرد بلكه بايد با تسلط به
احساسات و عواطف با راه حل هاي منطقي غريق را نجات دهيم.با استفاده از طناب يا چوب
يا حتي گره زدن لباس ها و يا هر شي شناور ديگري غريق را كمك كنيم تا از آب خارج شود
در غير اين صورت نجات فردي كه به زير آب رفته تخصص بالايي مي خواهد وپريدن به داخل
آب به جز غرق شدن هر دو فرد هيچ سود ديگري ندارد.
اين غواص بين المللي معتقد
است: “حتي درجه و تجربه خود نجات غريق ها هم با هم متفاوت است.غريق نجات دادن
دراستخر با نجات غريق در آب هاي آزاد به شدت تفاوت دارد و اصلا در موارد بسياري غير
ممكن است. حالا تصور كنيد افرادي كه هيچ تخصصي در اين زمينه ندارند چطور مي‌توانند
مصدومي را ازآب خارج كنند؟
بهمن پرورش مي گويد: “ موضوع ديگر كه بايد در اين
زمينه بيشتر مورد توجه قرار گيرد اطلاع‌رساني است .متاسفانه در اين مورد اطلاع
رساني و فرهنگ سازي بسيار ضعيف است. از تلويزيون و راديو مدام تبليغات رنگارنگ پخش
مي‌شود ، اما چرا درباره گسترش فرهنگ تفريح سالم مردم در سواحل و مناطق پرخطر آبي
گزارشي پخش نمي شود؟“
كمك به خانواده قربانيان
اين كارشناس امداد و نجات
همچنين درباره ضعف هايي كه در زمينه كمك رساني و بيرون كشيدن پيكر غريقان از آب
وجود دارد مي‌گويد: “من تا كنون 86 نفر را به صورت زنده در عمليات‌هاي مختلف نجات
داده ام.بعد از نجات اين افراد از مرگ حتمي خب احساس خوب و متفاوتي به من دست مي
دهد.چرا كه خداوند هم مي فرمايد هركس كه موجب نجات انساني شود انگار يك جامعه را
نجات داده است.اما در جامعه ما بعضي واقعيت ها خوب منعكس نمي شود.مثلا همه فكر مي
كنند عمليات موفق فقط عملياتي است كه غريق را در آن از مرگ نجات دهند در حالي كه
اين طور نيست .شما تا به حال شاهد سرگرداني خانواده هايي كه عزيزانشان در آب هاي
خروشان غرق شده اند بوده ايد ؟ اين موضوع خيلي كم مورد توجه قرار گرفته.من همان طور
كه از نجات انسانها احساس خوبي پيدا مي كنم ، پيدا كردن اجساد غريقان را هم كار
بزرگ و با ارزشي مي دانم. شايد باورتان نشود اما در خيلي از عمليات ها وقتي مي بينم
ده ها نفر از اعضاي خانواده غريق سرگردان و آشفته حال از پيدا كردن جسد غريقشان
نااميد شده اند،غم عجيبي در دلم مي نشيند و به خداي بزرگ واهل بيت عليهم السلام
متوسل مي شوم و با تمام وجودم از خدا مي خواهم كمكم كند تا غم اين خانواده ها راسبك
كنم.مثلا خانواده هاي زيادي هستند كه با گذشت چندين سال هنوز هم پيكر غريقشان پيدا
نشده و هنوز با داغ سنگيني در آب ها دنبال عزيزانشان مي‌گردند.حتي خانواده هايي
بودند كه چك سفيد به من داده اند تا هر طور كه شده پيكر غريقشان را در بياورم.من
هيچ وقت اين پول ها را نپذيرفتم چون احساس مي كنم آن حس معنوي را كه به آن اشاره
كردم از بين مي برد و هر طور كه شده سعي كردم به آنها كمك كنم.
پرورش مي گويد:
“عمليات هاي زيادي بوده كه من فقط با چند ساعت استراحت براي چند روز متوالي و پشت
سر هم در آب ها براي پيدا كردن جسد گشت زده ام و در نهايت هم به لطف خداوند موفق
شده‌ام و توانسته ام كمي داغ خانواده غريق را التيام ببخشم. “
گزارش روز
|
