تشخيص سريع بيماري ها ممكن مي شود

مهندسان دانشگاه اوهايو وسيله اي ساخته اند كه مي تواند به سرعت جراحت هاي مغزي ناشي از ضربه هاي سنگين را آشكار كند. اين دستگاه در موقعيت هايي كه زمان نقش بسيار مهم و تعيين كننده اي دارد مانند بخش فوريت هاي پزشكي، ميدان هاي جنگ و نبرد قابل استفاده است.
به طور مثال بازيكناني كه در مسابقات فوتبال يا هاكي، ضربه هاي سختي به سر آنها وارد مي شود، دچار جراحت مغزي دائمي مي شوند، ولي اكثر اين بازيكنان در اين حالت پس از يك وقفه كوتاه و پاسخگويي به سؤالات سرمربي و پزشك تيم، دوباره شروع به بازي مي كنند. اين در حالي است كه براي تشخيص كامل جراحت مغزي ناشي از ضربه هاي خارجي در اكثر موارد حداقل يك ساعت يا بيشتر زمان نياز است كه در بسياري از موارد به ويژه ميدان جنگ امكان پذير نيست. به همين منظور متخصصان وسيله اي ساخته اند كه به طور چشمگيري با كاهش ميزان مشكلات ناشي از كمبود زمان، مقدار صدمه وارد شده به شخص را مشخص مي كند. اين وسيله از يك نرم افزار، يك فرمان دهنده از راه دور، يك گوشي و يك كلاه مخصوص با قابليت نمايش تصوير ويدئويي جراحت تشكيل شده است. از آنجايي كه افراد با جراحت مغزي خفيف، براي انجام كارهاي اصلي مغز مانند كار كردن با حافظه و استفاده از آن و انجام واكنش هاي تركيبي تلاش بسياري مي كنند، در اين دستگاه مجموعه آزمايش هاي «نوروفيزيولوژي» خاصي براي دستيابي به كارايي اين دسته از عملكردهاي مغز كه محل آنها در نقاط مختلف مغز است، طراحي شده است. اين دستگاه به طور خودكار عمل مي كند و در نتيجه سربازان، ورزشكاران و ساير افراد جامعه مي توانند به سادگي از آن استفاده كنند اين در حالي است كه هر ساله در ايالات متحده بيش از 70 هزار مورد از جراحت هاي مغزي ناشي از ضربات خارجي، اتفاق مي افتد كه اكثر آنها مربوط به ورزشكاران است و خطر تشخيص ندادن صحيح و به موقع جراحت هاي اوليه مي تواند منجر به تخريب هاي دائمي يا حتي مرگ افراد شود ولي اكنون با استفاده از اين وسيله به راحتي مي توان بيماري هاي مغزي را تشخيص داده و بلافاصله درمان كرد.

تنهايي سرطان مي آورد

تنهايي و انزوا خطر ابتلا به سرطان و احتمال مرگ زودرس را افزايش مي دهد.
به گزارش بي بي سي، تحقيقات آكادمي ملي علوم آمريكا نشان مي دهد انزواي اجتماعي به رشد سرطان دامن مي زند.
در اين تحقيق مشخص شد موش هايي كه تنها نگه داشته شدند در مقايسه با موش هايي كه در جمع به سر مي بردند، بيشتر به تومور سرطاني و از نوع كشنده تر آن مبتلا شدند.
پژوهشگران دانشگاه ييل مي گويند: اين موضوع در انسان نيز صادق است. چون عوامل محيطي و احساسي در ابتلا به بيماري ها موثر هستند.
پزشكان در حال حاضر مي دانند نرخ نجات مبتلايان به سرطان كه دچار افسردگي هستند، كمتر است.
همچنين موقعيت هاي تنش زا و رفتارهاي ناسالمي مانند پرخوري و كشيدن سيگار، موجب افزايش خطر و تاثيرگذاري سرطان مي شود.

لذت پرواز با موشك

آيا يك فضاپيماي تجاري روزي خواهد توانست خودش از زمين برخيزد، تا خارج از جو به پرواز درآيد و دوباره در باند فرود بنشيند؟ اين هدف تمام كمپاني هاي هواپيماسازي به خصوص كمپاني
«Xcor Aerospace» است كه با پروژه توليد هواپيماهاي موشكي آغاز شده است.
Rocket -Eاولين هواپيماي موشكي است كه از آن براي آزمايش فناوري هاي جديد استفاده مي شود. اين هواپيما توسط شركت Xcor طراحي شده و در اصل نمونه تغيير يافته هواپيماي Long -E2 است كه توسط كارخانه هواپيمايي «برت روتان» ساخته شده بود. Long -E2 يك هواپيماي ويژه با بال ثابت است، يعني بال هاي كوچك آن به جاي اينكه در پشت بال هاي بزرگ اصلي قرار داشته باشند، در جلوي بال اصلي قرار گرفته اند. اين ويژگي هواپيمايي موشكي است، ضمن اينكه اين هواپيماها به جاي موتور پروانه اي، دو موتور موشك با سوخت مايع و يك مخزن سوخت اضافي در زير هواپيما و دو مخزن آلومينيومي براي نگهداري اكسيژن مايع در عقب هواپيما دارند. هر موتور موشك
Rocket -E مي تواند 500 پوند نيرو توليد كند و لازم نيست نيرويي هم اندازه موتورهاي شاتل فضايي توليد كند زيرا به اندازه شاتل، محموله و بار حمل نمي كند. هواپيماهاي موشكي هم مانند شاتل فضايي، سوخت مايع به صورت كاملا سرد به اطراف اتاقك هاي احتراق پمپ مي كنند تا گرماي بيش از حد آنها را گرفته و از ذوب شدنشان جلوگيري كنند.
انتخاب اكسيژن مايع و الكل به عنوان سوخت هواپيماهاي موشكي چندين مزيت دارد. اين سوخت داراي ايمپالس ويژه 250 تا 270 ثانيه است. (ايمپالس ويژه مجموع واحدهاي نيرو براي هر واحد سوخت مصرفي است.) در صورتي كه سوخت تركيبي هيدروژن و اكسيژن مايع شاتل، داراي ايمپالس ويژه 452 ثانيه است. هر چه زمان ايمپالس طولاني تر باشد، سوخت كارآمدتري خواهيم داشت و موشك سريع تر به حركت درمي آيد. به علاوه اين نوع موتور (موتورهاي موشكي) نيازمند خنك سازي زيادي براي دو مخزن اكسيژن و سوخت نيست و اين امر باعث شده نگهداري و سوخت زني Rocket- E2سريع تر و كارآمدتر باشد.
عملكرد هواپيماهاي موشكي
وقتي كه خلبان پرواز با هواپيماهاي موشكي راشرووع مي كند، الكل تحت فشار از مخزن سوخت به موتور موشك فرستاده مي شود. يك پمپ پيستوني هم اكسيژن مايع را به داخل موتور پمپ مي كند. براي اين كار شركتXcor در حال ساخت يك پمپ منحصر به فرد است، چرا كه توربو پمپ هاي استفاده شده در ديگر موتورهاي موشك، براي Rocket- Eبسيار بزرگ است. سپس احتراق انجام مي شود و گازهاي داغ از دريچه موشك در عقب هواپيما به بيرون فرستاده شده و نيرو توليد مي كند. تقريباً 20 ثانيه زمان نياز است تا اين هواپيماي موشكي در هنگام كاركردن هر دو موتور كه موجب توليد 800 پوند نيرو مي شود، پس از طي 500 متر از باند فرودگاه كار برخاستن را انجام دهد. فرود و پروازRocket -E همانند هواپيماهاي معمولي است ولي چند ويژگي منحصر به فرد هم دارد:
- موتور موشكي پس از حدود دو دقيقه، سرعت هواپيما را به 5/0 ماخ (نصف سرعت صوت) مي رساند. اين در حالي است كه هواپيماهاي معمولي در اندازه و نوع آن كه همان Long -E است، هرگز به چنين سرعتي نمي رسد و فقط هواپيماهاي جت به چنين سرعتي مي رسند.
- اين هواپيما با سرعت
50 متر بر ثانيه پرواز مي كند.
- وقتي سوخت اين هواپيما به پايان برسد، بدون نيروي موتور بر روي باند مي نشيند در حالي كه اغلب هواپيماها تحت اثر نيروي موتورهاي خود فرود مي آيند.
Rocket- E تا به حال 7 پرواز آزمايشي مختلف را با موفقيت پشت سر گذاشته است. اين هواپيما همچنين توانايي هاي خود را در نمايش هاي هوايي مختلف از جمله مسابقات موشك رالي در سال 2008 در سيدني اثبات كرده است. زماني كه هواپيماي موشكي ساخته و شناخته شد، كسي به فكر استفاده شخصي از آن نبود، بلكه تنها يك نمونه براي آزمايش فناوري هاي جديدبه حساب مي آمد.
هواپيماي موشكي داراي يك حسگر آتش فرابنفش در داخل موتور خود است كه خلبان را از وجود هرگونه آتش سوزي در موتور آگاه مي كند. همچنين دو شيشه بزرگ محتوي هليوم فشرده شده به عنوان آتش خاموش كن در آن وجود دارد. جالب اينكه هر كدام از موتورهاي Rocket- Eسيستم كنترل مخصوص سيستم كنترل مخصوص به خود را دارند و مي توان هر كدام از آنها را جداگانه خاموش يا روشن كرد. هواپيماي موشكي حتي توسط يك موتور هم مي تواند پرواز كند. همچنين هر كدام از موتورها داراي حسگري است كه خلبان را از تمام شدن سوخت موتور آگاه مي كند. خلبان در صورت نياز مي تواند فشار هواي هر دو مخزن را دوباره تنظيم كند يا حتي سوخت آنها را از مخزن هايشان خارج كرده و به جو بريزد. خلبان مي تواند در صورت بروز آتش سوزي يكي از موتورها، از ورود سوخت به هر يك از آنها جلوگيري كند. ضمن اينكه هواپيماي موشكي داراي سيستمي است كه در مواقع اضطراري مي تواند خلبان را از هواپيما خارج كند. تمامي اين خصوصيت هاي امنيتي در هواپيما با موفقيت آزمايش شده اند.
پروژه بعدي شركت Xcor ساخت يك هواپيماي فضايي زيرمداري (يعني مي تواند در فضاي پاييني مدار زمين به پرواز درآيد) به نام Xerus است. امروزه افراد زيادي در جهان خواستار اين هستند تا در ازاي پرداخت مبلغ نسبتا بالايي، به فضاي خارج از جو رفته و بي وزني را تجربه كنند ولي نمي توانند براي اين سفر 20 ميليون دلار هزينه كنند. با يك پرواز Xerus تا نزديكي هاي مدار زمين در ارتفاع 100 كيلومتري مي توان سه دقيقه بي وزني را تجربه كرد. استفاده از Xerus كه هم ارزان قيمت و هم قابل استفاده مجدد است، سود كلاني را در صنعت توريسم فضايي نصيب شركت Xcor خواهد كرد. اين هواپيماي فضايي مي تواند به عنوان اولين مرحله ارسال ميكرو ماهواره ها به همراه تجهيزات كوچكشان به فضا، به خدمت گرفته شود. اين روش به مراتب ارزان تر و به صرفه تر از استفاده از موشك هاي چندمرحله اي (multi-stage) اختصاصي يا شاتل فضايي خواهد بود. اين هواپيماي فضايي از چندين موتور قدرتمند براي رسيدن به ارتفاع 65 كيلومتري زمين استفاده مي كند و سپس بدون اعمال نيرو از طرف موتور، تا ارتفاع 100 كيلومتري به پرواز درمي آيد. ضمن اينكه به سرعت چهار ماخ هم دست پيدا مي كند كه حدود دو برابر سريع تر از
Rocket -E است و مي تواند مانند يك هواپيماي معمولي نشست و برخاست كند. پس از به اتمام رسيدن پروژه Xerus، كمپاني Xcor برنامه اي براي انجام 20 پرواز با آن تدارك خواهد ديد.
هواپيماهاي موشكي
در طول تاريخ
در زمان جنگ جهاني، دوم آلمان ها چندين هواپيماي موشكي مجهز به موتور جت توليد كردند. آن هواپيماها به سرعت 960 كيلومتر در ساعت دست مي يافتند كه بسيار نزديك به سرعت صوت است. شوروي سابق هم چند هواپيماي موشكي را آزمايش كرد و ژاپني ها حتي يك بمب افكن به نام «Kamikaze» توليد كردند كه از موشك نيرو مي گرفت. پس از جنگ جهاني دوم، هواپيماهاي موشكي به صورت آزمايشي براي آزمايش نحوه عملكرد هواپيماها در سرعت هاي مافوق صوت (هايپرسونيك) به كار گرفته شدند. «چاپ بيگر» اولين كسي بود كه توانست در 14 اكتبر 1974 با هواپيماهاي موشكي (Bellx1) ديوار صوتي را بشكند. شايد معروف ترين هواپيماي موشكي جهان، هواپيماي X-15 ناسا باشد. اين هواپيما براي انجام تحقيقات در زمينه هاي آيروديناميك، پايداري، كنترل پرواز، سيستم هاي گرمايش و تاثيرات فيزيولوژيكي سرعت هاي بالا به كار گرفته شد.X-15 در حدود 200 پرواز بين سال هاي 1959 تا 1968 انجام داد و به ارتفاع 200/355 پا و سرعت 6/5 ماخ دست يافت كه يك ركورد براي پروازهاي هواپيماهاي سرنشين دار فراصوتي محسوب مي شود. در نهايت اطلاعات به دست آمده از اين پروازها هم در برنامه ساخت آپولو، شاتل فضايي و ديگر فضاپيماها استفاده شد.
wwwpopularmechanicscom

افسرده ها به آلزايمر مستعدترند

افرادي كه اغلب مضطرب يا افسرده هستند خيلي بيشتر از افراد معمولي در معرض ابتلا به مشكلات حافظه و خطر از دست دادن آن هستند.
محققان آمريكايي معتقدند كه اين يافته آنها مي تواند در روشن شدن مسائل مرتبط با بيماري آلزايمر كمك شاياني بكند. براساس گفته هاي اين گروه از محققان افرادي كه غالباً مضطرب يا افسرده هستند 40برابر بيشتر از افراد عادي به اختلالات شناختي خفيف- حالتي كه در آن حافظه تا حدودي مختل مي شود و پزشكان آن را مقدمه اي براي بروز پاركينسون مي دانند، مبتلا مي شوند. دكتر رابرت ويلسون از مركز پزشكي راش در دانشگاه پزشكي شيكاگو مي گويد: «اين گروه از افراد نه تنها دچار اختلالات شناختي مي شوند، بلكه تغييرات زيادي در مغز آنها به وجود مي آيد كه آنها را مستعد ابتلا به بيماري آلزايمر در آينده مي كند.» افراد مبتلا به اختلالات شناختي خفيف درمورد به ياد آوردن برخي نام ها و اتفاقات مشكل دارند اما شدت مشكلات آنها به حدي نيست كه زندگي فرد را مختل كند، از اين گروه از افراد حدود 15 تا 20 درصد به بيماري آلزايمر كه يك بيماري جدي محدودكننده است كه باعث اختلال زندگي فرد مي شود، مبتلا مي شوند. دكتر ويلسون و همكارانش تحقيقات خود را روي گروهي 1256 نفري از افراد مسن بالاي 60 سال آغاز كردند و 12 سال اين افراد را تحت نظر گرفتند. از اين تعداد كه در آغاز مطالعه همگي هيچ مشكلي در حافظه و شناخت خود نداشتند پس از اين 12 سال 482 نفر به اختلال شناختي خفيف مبتلا شدند، تحقيقات بيشتر روي اين افراد نشان داد كه اكثر اين گروه افرادي بودند كه در معاينات قبلي به داشتن حالات اضطرابي و افسردگي مزمن اشاره كرده بودند.

ورزش هاي سنگين تهديدي براي سلامتي كودكان

آكادمي پزشكي كودكان آمريكا اعلام كرد: پزشكان بايد توصيه هايي به كودكاني كه اكثر وقت خود را به انجام بازي هاي ورزشي سنگين مي گذرانند داشته باشند و از آنها بخواهند بيشتر استراحت كنند تا با مشكلات مغزي و آسيب هاي جسمي روبه رو نشوند.
در گزارش چاپ شده در مجله ماهانه كودكان اين كشور نوشته شده است كه تمرين بيش از حد، خستگي زياد و جراحت هاي حاصل از استفاده بيش از حد از ماهيچه ها باعث ايجاد مشكلات فراواني براي كودكان آمريكايي شده است.
در اين گزارش آمده درحالي كه چاقي كودكان به معضل روز تبديل شده اما ورزش هاي سخت حدود 30 تا 45 ميليون كودك بين 6 تا 18 سال آمريكايي را در معرض خطر قرار داده است.
در اين گزارش به پزشكان توصيه شده كودكان را به يك تا دو روز استراحت در هفته ترغيب كنند تا بدن زمان و انرژي كافي براي ترميم بخش هاي آسيب ديده داشته باشد.
براساس تحقيقات پزشكي تكرار تمرين ها و فشار آن نبايد بيش از هفته اي 10درصد افزايش يابد. خردسالاني كه به ورزش كردن علاقه بسيار دارند نيز بايد هر سه ماه يك بار ورزش خود را عوض كنند.
اين درحالي است كه اولياي كودكان بايد فرزندان خود را به بازي در يك تيم در هر فصل تشويق كنند زيرا تغيير تيم و انجام سفر به مناطق مختلف تأثير مخربي بر سلامتي كودكان خواهد داشت. در ضمن پزشكان موظف هستند هشدار ويژه اي به اولياي كودكاني كه در زمان هاي كوتاه به انجام رقابت هاي گوناگون مي پردازند، بدهند.