امروز بيانديشيد، فردا تصميم بگيريد

مدت هاست كه داريد فكر مي كنيد به پارك برويد يا به سينما؟ پاهايتان خسته شده از اينكه ساعتها جلوي فروشگاه ايستاده ايد و نمي دانيد كدام دوربين ديجيتال را خريداري كنيد؟
راه حلش بسيار ساده است، راحت باشيد، بنشينيد و پاهايتان را روي هم بيندازيد و به چيزهاي ديگري فكر كنيد. هر چند اين توصيه ايده چندان جديدي نيست، اما اين بار به جاي آدم هاي بي خيال، اين دانشمندان هستند كه به شما چنين توصيه اي مي كنند.
بسياري از مردم تصور مي كنند كه بهترين راه براي گرفتن يك تصميم سخت و مهم، فهرست كردن عوامل موثر مسئله، معايب و مزاياي گزينه هاي پيش رو و سپس فكر كردن عميق در مورد آنها است. اما افرادي هم هستند كه زياد سخت نمي گيرند و معتقدند به جاي درگيري مستقيم ، بهتر است تصميم گيري را به بخش ناخودآگاه و شهودي ذهن واگذار كرد. در حال حاضر گروهي از محققان دانشگاه آمستردام در هلند، آزمايش هايي براي آزمودن اين راهكارها ترتيب داده اند.
به طور مثال در يك آزمايش، از دانشجويان شركت كننده خواسته شد كه ابتدا فهرستي از ويژگي هاي لحاظ شده براي چهار خودرو (مانند شكل ظاهري و رنگ آن، فضاي داخلي و طراحي آن) را بخوانند و سپس يكي از آنها را به سليقه خود انتخاب كنند.
شركت كننده ها به چند دسته تقسيم شده بودند. به بعضي از آنها فقط يك فهرست كوچك براي يك تصميم ساده نشان داده شد، در حالي كه ليست بقيه افراد، فهرستي بلند بالا بود كه 14 پارامتر داشت. بعضي افراد هم فرصت داشتند چند دقيقه در مورد تصميم شان فكر كنند، درحالي كه ساير افراد مجبور بودند پس از تصميم گيري به چندين پرسش پاسخ دهند.
نتيجه اين آزمايش جالب توجه بود؛ براي تصميم گيري هايي كه ساده بودند، وقتي شركت كننده ها خودآگاه به موضوع فكر مي كردند، از انتخاب هاي خود رضايت بيشتري داشتند ولي براي انتخاب هاي پيچيده تر، فكر نكردن آگاهانه به سؤالات، نتيجه بهتري در برداشت. براي بررسي دقيق تر اين قضيه، يك گروه تحقيقاتي، روانشناسي زبده به بررسي خريد كردن افراد (از خريدهاي ساده از فروشگاه گرفته تا انتخاب هاي پيچيده تر) پرداختند و آن را بررسي كردند. روش كار بسيار ساده بود، از مردم سؤال مي كردند كه آيا قبل از خريد به طور خاص به آن فكر كرده ايد يا نه؟ چند هفته بعد هم همين افراد بايد ميزان رضايت شان را از تصميمي كه گرفته بودند، اعلام مي كردند. نتايج اين بررسي با نتايج آن آزمايش ها يكسان بود. يعني در خريدهاي كوچك، افرادي كه از قبل به صورت آگاهانه به خريد فكر كرده بودند، از تصميم شان رضايت بيشتري داشتند اما در مورد انتخاب هاي پيچيده تر، افرادي كه زياد مسئله را تجزيه و تحليل نكرده بودند، راضي تر به نظر مي رسيدند. بنابراين از بررسي ها اين گونه استنباط شد كه حداقل در مورد تصميم هاي پيچيده يي مانند انتخاب ماشين يا خانه، غريزه افراد ابزار بهتري براي تصميم گيري است.
البته محققان هنوز روي اين مسئله كار مي كنند كه چرا اين فرآيند ناخودآگاه تا اين حد موفق و كارآمد است؟ ولي آنچه مشخص است اينكه توانايي بخش خودآگاه مغز ما، براي پردازش اطلاعات در يك لحظه، تقريباً محدود است و در نتيجه مغز ما در تصميم گيري هاي پيچيده نمي تواند يك ديد كلي نسبت به مسئله پيدا كند.
اين نتايج علاوه بر اين، با تحقيقات روانشناسي 15 ساله گذشته نيز همخواني دارد. اين تحقيقات روانشناسي بيانگر اين است كه بخش ناخودآگاه ذهن ما اهميتي به مراتب بيشتر از تصور ما دارد. يا اين طور كه پروفسورر «دانيل كانمان» عضو مركز تحقيقاتي دانشگاه پرينستون ايالات متحده مي گويد: «حجم زيادي از فرآيندهاي پيچيده، بدون آنكه ما متوجه شويم، در ذهنمان اتفاق مي افتد.»
اين آزمايش ها علاوه بر جذابيتشان ممكن است به كار توجيه بعضي از پديده هاي اطرافمان هم بيايند. به طور مثال اينكه چطور پزشك ها يا آتش نشان ها مي توانند برخي اوقات در شرايط اضطراري تصميم هاي به ظاهر بي حساب و كتاب بگيرند كه از قضا، كاملا درست و حساب شده هم از آب درمي آيد.
اين افراد براساس تجربه هاي خود، معمولا اطلاعات بسياري دارند اما مجبور هم نيستند كه براي تصميم گيري دقيق به صورت خودآگاه اطلاعات شان را بررسي و تجزيه و تحليل كنند.
البته اين نظريه به آن معني هم نيست كه اكتفا كردن به جرقه هاي ناگهاني در ذهن ما، همواره راه حل مناسب و صحيحي است زيرا براي تصميم گيري حتماً به مجموعه اي از اطلاعات مهم در مورد آن مسئله نياز داريم. به خصوص اينكه هنگام تصميم گيري هايي كه روي زندگي تاثيرهاي كلان و مهمي مي گذارند (مانند انتخاب شغل و انتخاب همسر) بررسي جوانب قضيه و بررسي كامل همه گزينه هاي ممكن، امري ضروري است. بنابراين، بهترين توصيه احتمالا اين جمله پروفسور كانمان است كه مي گويد: به افراد توصيه نمي كنم كه بدون فراهم كردن فهرست، ماشين يا خانه بخرند. ابتدا يك فهرست از گزينه ها و عوامل را مشخص كنيد، سپس كمي به آن بينديشيد و بعد تصميم گيري را به فردا موكول كنيد.

روغن زيتون و چاي سبز جرم دندان را كاهش مي دهد

استفاده از روغن زيتون و چاي سبز، و همچنين جويدن آدامس، باعث كاهش تجمع باكتري هاي مخرب در دهان و كمتر شدن جرم دندان ها مي شود.
دانشمندان دريافتند چاي سبز و عصاره انگور قرمز حاوي موادي موسوم به پلي فنول هاست و از همين رو، نوشيدن اين نوشيدني ها باعث كاهش تشكيل جرم دندان (پلاك) بر روي سطح ميناي دندان شده و همچنين از چسبيدن باكتري هاي سياه كننده دندان به ميناي دندان كه باعث خرابي آن مي شود، جلوگيري مي كند.
به علاوه مصرف نوشيدني هاي يادشده باعث مي شود تا بيش از 50درصد از باكتري هاي دندان شسته و از دندان ها جدا شود.
اين نوشيدني ها باعث كاهش ميزان اسيد توليدشده توسط اين باكتريها مي شود.جرم دندان، لايه اي چسبنده است كه پس از صرف غذا به ميناي دندان مي چسبد و باكتري هاي خراب كننده دندان روي آن رشد مي كنند.
اين باكتري ها اسيدهايي آزاد مي كنند كه ميناي دندان را حل و آن را تضعيف كرده و احتمال خرابي و سياه شدن دندان ها و ايجاد حفره ها را در آن نيز افزايش مي دهد.
همچنين اين باكتري ها و اسيدهاي توليدشده توسط آن، باعث تورم لثه ها و صدمه زدن به آن مي شود.
جرم دندان ابتدا لايه اي چسبنده و نرم است. اما اگر به طرزي مناسب، با استفاده از مسواك و ساير روش ها، برداشته نشود، به صورت ماده اي سخت و زرد رنگ درآمده و معمولاً در بن دندان ها در نزديكي لثه ها و حتي زير سطح لثه به ميناي دندان مي چسبد، به نحوي كه فقط با مراجعه به دندان پزشك مي توان آن را برداشت.
افزودن روغن زيتون به سالادها و غذاهاي مختلف، باعث تقويت ميناي دندان و همچنين كاهش توليد جرم بر روي دندان ها مي شود.
دانشمندان مي گويند، علت جلب توجه ما به روغن زيتون به عنوان عاملي براي تقويت دندان ها و جلوگيري از خرابي دندان ها و لثه ها اين بود كه ما متوجه شديم، ساكنان يكي از شهرهاي اسپانيا كه محصول اصلي آن روغن زيتون است، به ميزان بسيار كمتري از ميانگين مردم در ساير نقاط اسپانيا از خرابي و سياه شدن دندان ها و همچنين بيماري هاي لثه رنج مي برند.همچنين جويدن آدامس هايي كه حاوي شيرين كننده هاي مصنوعي جايگزين شكر، از قبيل زيليتول و سوربيتول است، باعث كاهش تشكيل جرم بر روي سطح دندان ها شده و از همين رو از خرابي دندان ها مي كاهد.باكتري هاي درون محفظه دندان كه روي جرم دندان ها قرار مي گيرند، قادر به مصرف اين شيرين كننده هاي مصنوعي نبوده و در نتيجه بسياري از اين باكتري ها از نبود منبع انرژي و گرسنگي، مي ميرند، كه به نوبه خود، به سلامت و بهداشت دهان و دندان ها كمك مي كند.
خرابي دندان هاي كساني كه اين آدامس هاي بدون شكر را به طور مرتب و به خصوص پس از وعده هاي غذايي مي جوند، ميان30 الي 60درصد، كمتر از ساير كساني است كه اين آدامس ها را مصرف نمي كنند.

فناوري به كمك رفع ترافيك مي آيد

ترجمه: عليرضا سزاوار
از آنجايي كه فناوري در همه زمينه ها گسترش چشمگيري داشته است، در حل معضل ترافيك هم راه حل هاي فوق العاده اي را پيش روي ما نهاده است.
براساس آمارهاي ارائه شده، سالانه صدها ساعت از وقت رانندگان در ترافيك سپري مي شود. اين در حالي است كه در كشورهاي توسعه نيافته اين زمان به هزاران ساعت افزايش مي يابد. اين يعني به هدر رفتن ميلياردها ليتر سوخت در طول سال.
امروزه مي توان كنترل ترافيك بزرگراه ها، خيابان هاي شلوغ و حتي جاده هاي بين شهري را به وسيله دستگاه ها و تجهيزاتي همچون حسگرها، دوربين هاي ويدئويي و تابلوهاي الكترونيكي انجام داد. حسگرها را مي توان در كف خيابان ها جاگذاري كرد و از كوچك ترين تغييرات در ولتاژهاي الكتريكي آنها، متوجه عبور و مرور تعداد اتومبيل ها در خيابان شد. بنابراين مي توان سرعت ترافيك را به وسيله به دست آوردن سرعت از بين دو مجموعه از اين حسگرها به طور دقيق محاسبه كرد. اطلاعات مربوط به ميزان و سرعت ترافيك به يك كامپيوتر مركزي ارسال مي شود كه مركز فرماندهي كنترل ترافيك بر آن نظارت مي كند. به طور مثال هنگامي كه اين مجموعه حسگرها متوجه كاهش سرعت يا افزايش ميزان ترافيك مي شوند، ماموران مركز كنترل ترافيك مي توانند به وسيله دوربين هاي ويدئويي بلافاصله متوجه اين تراكم ترافيك شوند و با استفاده از تابلوهاي الكترونيكي، رانندگان خودروهاي در حال حركت در مسير منتهي به مسير شلوغ را از وجود ترافيك سنگين آگاه كنند و مسيرهاي ديگري را به آنها نشان دهند. نصب حسگرها در خيابان ها و بزرگراه ها، نصب دوربين ها و حسگرها در مكان هاي بلند اطراف خيابان ها و استفاده از افرادي براي كنترل صفحه نمايش هاي مركز كنترل، تقريباً هزينه زيادي در بر دارد. به همين دليل هم نمي توان از آنها به مقدار زياد و در حد رفع نياز استفاده كرد. بر همين اساس بايد به فكر جايگزيني ديگر هم بود كه سيستمي جديدتر و ارزان تر براي استفاده گسترده تر در شهرها باشد. در حال حاضر كمتر كسي را مي توان يافت كه حداقل يك وسيله ارتباطي، همراه خود نداشته باشد. آمارها نشان مي دهد در سال 2007 ميلادي تقريباً بيش از 270 ميليون مشترك تلفن همراه در ايالات متحده وجود داشته كه روز به روز هم بر تعداد مشتركان جديد افزوده مي شود. ضمن اينكه ميليون ها نفر هم داراي پيجرهاي دوطرفه هستند. سيگنال هاي راديويي كه از اين وسايل الكتريكي منتشر مي شود، مي توانند موقعيت افراد را در هر زمان مشخص كنند. بنابراين امكان مكان يابي دارندگان تلفن همراه يكي از بخش هاي مهم سيستم هاي كنترل ترافيك در آينده خواهد بود.
شركت الكترونيكي «cell-loc» از سال قبل تاكنون در بزرگراه هاي شهر «كالگري» كانادا به آزمايش و بررسي فناوري جديد مكان يابي تلفن همراه مشغول است. اين شركت براي آزمايش عملكرد سيستم جديد خود اولين بار در اوايل سال 2002، يك اتومبيل را به سه كيلومتري يك اتوبان اصلي در مركز شهر فرستاد. اين اتومبيل به منظور مقايسه درستي عملكرد سيستم جديد، به يك گيرنده GPS مجهز بود.سپس اطلاعات به دست آمده از GPS و سيستم جديد كه از راه دور در حال كنترل تلفن همراه بود، مقايسه شدند. هرچند نتايج درآن زمان كاملاً منطبق با هم نبود ولي دقت سيستم جديد براي كاربرد در زمينه كنترل ترافيك كافي به نظر مي رسيد. اين سيستم كه هم اكنون «cellocate» ناميده مي شود، براساس سيستم تلفن همراه عمل مي كند. در سراسر يك شهر، پست هاي شنود تلفن همراه به تعداد بسيار زياد وجود دارد.
اين پست ها مي توانند به سادگي امواج راديويي را بيابند ولي نمي توانند آنها را به جايي ارسال كنند. براي به دست آوردن موقعيت كامل تلفن همراه، به سه پست مخصوص نياز داريم. اين پست ها سيگنال هاي ارسالي تلفن همراه را دريافت مي كنند كه آن را شناسايي كرده و سپس مدت زمان رسيدن امواج راديويي را از زمان ارسال آنها محاسبه مي كنند. هنگامي كه برجك هاي سه پست بر يك ارسال سيگنال تلفن همراه زمان گذاري كنند، بلافاصله اطلاعات به كامپيوتر مركزي ارسال مي شود تا مكان تلفن همراه شخص مورد نظر محاسبه و كاملا مشخص شود. بنابراين موقعيت تلفن همراه توسط مكان يابي محل برخورد هذلولي هاي (مكان يابي هاي رياضي) حاصل از امواج راديويي محاسبه مي شود. كامپيوتر مي تواند به وسيله تجزيه و تحليل زمان صرف شده براي رسيدن موج راديويي از تلفن همراه راننده وسيله نقليه تا پست شنود، مكان دقيق قرارگيري شخص در بزرگراه را محاسبه كند و تشخيص دهد. البته اين روند تشخيص و مكان يابي تنها در چند ثانيه صورت مي گيرد. شركت cell-loc هم اكنون به دنبال يك شركت ديگر براي عرضه سرويس هاي همراه براي مشاركت در اجراي خدماتي همچون ارسال خبرهاي ترافيكي به تلفن همراه رانندگان است كه البته اين سرويس تا پيش از ماه مارس سال 2008 در ايالات متحده راه اندازي مي شود. برخي سازمان هاي حمل و نقل براي تكميل سيستم هاي مكان يابي تلفن همراه همچون «cellocate« از برچسب هاي فركانس راديويي به منظور دريافت عوارض بزرگراه ها استفاده مي كنند. به اين ترتيب كه با عبور خودروهاي داراي برچسب از كنار دستگاه هايي كه اين برچسب را مي خوانند و در كنار بزرگراه ها نصب شده اند، مقدار مشخصي از پول پيش پرداخت شده در حساب برچسب هاي خودروي آنها كسر مي شود. در اين صورت ترافيك سنگين ناشي از توقف خودروها براي پرداخت عوارض در بزرگراه ها حذف مي شود و ترافيك روان تر مي شود. قابل ذكر اينكه اين سيستم هاي جديد همگي با قوانين كميته ارتباطات فدرال ايالات متحده (Fcc) مطابقت دارند.
ضمن اينكه با استفاده از اين برچسب ها مي توان از زمان عبور خودروها از دو نقطه مشخص آگاه شد و بدين وسيله از موقعيت خودرو، سرعت خودرو و از همه مهمتر شدت ترافيك بزرگراه اطلاع دقيق به دست آورد. هنگامي كه اطلاعات از تلفن هاي همراه دريافت مي شوند، بايد به رانندگان خودروهاي مسير منتهي به بزرگراه داراي ترافيك سنگين انتقال داده شود و آنها را از مسدود بودن راه مطلع كرد كه البته براي انجام اين كار از چند روش مي توان استفاده كرد. يكي اينكه اطلاعات انبوه جمع آوري شده از طريق يك وب سايت قابل دسترسي خواهد بود يعني يك نقشه، خيابان ها و بزرگراه هاي مهم شهر را به رنگ هاي سبز، زرد و قرمز نمايش خواهد داد كه به ترتيب بيانگر وضعيت ترافيك به صورت روان، سبك و سنگين هستند. ديگر اينكه با پرداخت مبلغي ناچيز به طور متوسط در هر ماه اطلاعات ترافيكي درباره مكان حضور شخص به تلفن همراه وي فرستاده شود.
ضمن اينكه اين سيستم مي تواند مسيرهاي مناسب ديگري را هم براي رهايي از ترافيك مسير اصلي پيشنهاد كند.
روش ديگر اين است كه اطلاعات ترافيكي در تابلوهاي الكترونيكي معمولي در معرض ديد تمام رانندگان قرار گيرد.
سازندگان سيستم هاي جديد كنترل ترافيك بر اين باورند كه با اطلاع رساني سريع به رانندگاني كه متقاضي دريافت پيام هاي ترافيكي به وسيله تلفن همراه هستند، آنها فرصت مناسبي براي تغيير مسير خود خواهند داشت و اين سيستم ها با سيستم هاي متداول امروزي كه تنها راه اطلاع رساني آنها تابلوهاي الكترونيكي نزديك بزرگراه هاي داراي ترافيك سنگين يا راديو تلويزيون هستند تفاوت هاي بسيار زيادي دارند. تلفن هاي همراه و ديگر وسايل ديجيتالي، امروزه همچون استفاده از خودروها متداول شده اند يعني در واقع اكثر رانندگان داراي تلفن همراه هستند و بنابراين مي توان براي حل مشكل ترافيك از اتحاد بين آنها و خودروها استفاده كرد. در آينده اي نزديك خواهيم ديد كه چگونه اين فناوري ها رفت و آمدهاي ما را در شهرهاي شلوغ آسان خواهند كرد.