ويتامين هاي مورد نياز يك روز شما

بدن ما روزانه به مقدار معيني ويتامين و آنزيم نياز دارد و چون در غذاهاي روزانه، به مقدار كافي مواد مغذي و ويتامين وجود ندارد، به همين دليل استفاده از مكمل هاي ويتاميني و معدني اجتناب ناپذير است.
از اينرو، متخصصان موادغذايي، ما را در انتخاب صحيح تر اين مكمل ها راهنمايي مي كنند:
ويتامين A
براي پيشگيري از شب كوري، بالا بردن سطح ايمني بدن، فعاليت بهتر گلبول هاي سفيد خون، رشد منظم سلول ها و ديگر بخش هاي بدن مؤثر است.مقادير مورد نياز اين ويتامين 2300 واحد در روز است.
ويتامين آ به دو صورت در دسترس است، يكي به صورت ويتامين هاي موجود در جگر سياه، شير و تمام مشتقات آن كه استفاده بيش از 10هزار واحد آن مسموميت مي آورد ، و دومين شكل آن به صورت بتاكاروتن هاي موجود در ميوه ها و سبزيجات است كه بدن آنها را به ويتامين آ تبديل مي كند، استفاده مقادير بالاتر مانعي ندارد و مسموميت ايجاد نمي كند.بنابراين بهتر است مكملي را انتخاب كنيد كه ويتامين آ را به صورت بتاكاروتن داشته باشد.
ويتامين B6
اين ويتامين ارتباط دهنده قوي سلول هاي عصبي و كاهش دهنده حملات قبلي است.مقادير مورد نياز براي سنين بين 19 تا 50 سال 3/1 ميلي گرم و 51 سال به بالا 7/1 ميلي گرم در روز است.استفاده بيشتر از 100 ميلي گرم در روز به سلول هاي عصبي آسيب مي رساند.
ويتامين B12
كمك به فعاليت سلول هاي عصبي بدن و گلبول هاي قرمز خون مي كند و يكي از مواد ضروري براي ساخت DNA است. مقادير مورد نياز روزانه 4/2 ميكروگرم است. مقادير بيشتر از اين واحد براي بدن ضرري ندارد.
اسيد فوليك
اسيد فوليك يكي از انواع ويتامين ب است و به توليد و محافظت از سلول هاي جديد كمك و از تغييرات DNA براي تبديل به سلول هاي سرطاني پيشگيري مي كند. بزرگسالان و كودكان براي جلوگيري از ابتلا به كم خوني به اسيدفوليك نياز دارند. 400 ميكروگرم در روز مقدار مورد نياز اسيدفوليك براي بدن است.
اسيد فوليك به اندازه كافي از طريق غذاهاي روزانه جذب نمي شود. بنابراين استفاده از قرص هاي مكمل ضروري است.
ويتامين C
كمك به ساخت كلاژن ها و نسج بدن مي كند همچنين براي ساخت و نگهداري استخوان ها، لثه و دندان ها و حركت خون در رگ ها مورد نياز است. بدن هر انسان بالغ در روز به 250 تا 500 ميلي گرم از اين ويتامين نياز دارد.
بيشتر مولتي ويتامين ها به اندازه كافي ويتامين ث ندارند، بنابراين استفاده جداگانه از قرص هاي مكمل حاوي ويتامين ث ضروري است. اگر معده به ويتامين ث حساسيت دارد، سعي كنيد از قرصي استفاده كنيد كه اسيد كمتري داشته باشد.
ويتامين D
حفظ و نگهداري تراكم استخوان ها با جذب بيشتر كلسيم و فسفر در كنار ويتامين D صورت مي گيرد. اين ويتامين كاهش دهنده ريسك فاكتورهاي سرطان و كنترل كننده و كاهش دهنده عفونت هاي تنفسي به شمار مي رود. حداقل 1000 واحد در روز از اين ويتامين مورد نياز بدن است.
تابيدن نور آفتاب به بدن براي ساخت ويتامين دي كمك مي كند، اما افراد داراي پوست تيره، يا آنهايي كه از ضد آفتاب استفاده مي كنند يا در مكان هايي زندگي مي كنند كه ممكن است بهره كافي از نورخورشيد نبرند، مخصوصاً در فصل زمستان، به قرص هاي حاوي ويتامين D نيازمندند.
ويتامين E
يك آنتي اكسيدان قوي است كه به عنوان محافظ سلول هاي بدن در برابر راديكال هاي آزاد به شمار مي رود و در برابر امراض قلبي و سرطان ها بدن را ايمن مي كند.
اين ويتامين افزايش دهنده عملكرد سيستم ايمني و يك ماده مهم براي بازسازي DNA در بدن است.مقادير مورد نياز حداقل 5/22 و حداكثر 1500 واحد در روز است.
96درصد زنان به اندازه كافي از غذاهاي روزانه شان ويتامين E دريافت نمي كنند، پس داشتن مكمل غذايي حاوي اين ويتامين ضروري است.
كلسيم
كلسيم به ساخت و استحكام استخوان ها و دندان ها كمك مي كند. براي انقباض و انبساط ماهيچه ها و ساختمان رگ هاي خوني، ترشح آنزيم ها و هورمون ها و فرستادن پيغام هاي سيستم عصبي بدن ضروري و حياتي است.
اگر به اندازه كافي از غذاهاي حاوي كلسيم مثل محصولات لبني يا سبزيجات داراي برگ سبز تيره يا قرص هاي مكمل استفاده نمي كنيد، بدن براي جبران مقدار مورد نياز خود مجبور به استفاده از ذخيره استخوان ها مي شود. افراد 9 تا 18 ساله به 1300 ميلي گرم كلسيم در روز نياز دارند.
مولتي ويتامين هاي موجود، مقدار مورد نياز كلسيم بدن را تأمين نمي كنند، بنابراين يك مكمل كلسيم جداگانه همزمان با مصرف مولتي ويتامين استفاده كنيد.
منيزيم
محافظت از ماهيچه ها، كمك به عملكرد بهتر سيستم عصبي و ايمني، داشتن ضربان قلب يكنواخت، بالا بردن استقامت استخوان ها، كمك به كاهش استرس و دلهره، فشارخون، ديابت و امراض قلبي با اين ريزمغذي امكانپذير است.مقادير مورد نياز: روزانه براي هر فرد 310 تا 320 ميلي گرم است.
منيزيم در شكل هاي منگنز، اكسيدمنيزيم و نيترات منيزيم وجود دارد كه برحسب موارد خاص تجويز مي شود.

روش هاي دفع زباله هسته اي

انرژي هسته اي با وجود اينكه در حل بحران انرژي تأثيراتي دارد ولي در مقابل علاوه بر غيراقتصادي بودن، معضلات جديدي را پيش روي بشر قرار داده است.
اوايل هنگام استفاده از انرژي هسته اي، كه آن را درمان همه مشكلات توليد برق در جهان مي پنداشتند، به رغم اينكه نسبت به ساير انرژي ها مثل انرژي باد، توليد برق اندكي دارد توجه زيادي به نياز آينده بشر براي دفع زباله هاي آن نمي شد. اكثر تصميم گيران انتظار داشتند علم بشري در آينده، پاسخ اين سؤال را بيابد ولي اكنون پس از گذشت نيم قرن، ذخيره سازي نامناسب زباله ها همچنان ادامه دارد و هنوز راه حل جديدي براي مشكلات آن ارائه نشده است. اينها پرسش هايي است كه افكار دانشمندان و دولتمردان را به يك اندازه به خود مشغول كرده و تاكنون فراتر از مراحل اوليه بازرسي معمول، هيچ تصميم مشخص و قابل اعتمادي در اين مورد اتخاذ نشده است.
زباله هاي پرتوزا كه از جمله زباله هاي هسته اي اند به عنوان فرآورده جانبي فرآيندهاي صنعتي همچون توليد ميله هاي سوخت اورانيوم براي نيروگاه هاي هسته اي يا در نتيجه كاربردهاي پزشكي و نظامي مواد پرتوزا توليد مي شود.
اين زباله ها به دو گروه تقسيم بندي مي شود كه عبارت است از زباله هاي پرعيار و زباله هاي كم عيار. زباله هاي پرعيار در اصل از عملكرد رآكتورهاي هسته اي به دست مي آيد و ويژگي بارز آن داشتن درصد بسيار زيادي هسته پرتوزا است كه پرتوهاي بتا، گاما و آلفا منتشر مي كند. اين در حالي است كه رآكتورهاي هسته اي براساس شكافت ايزوتوپ اورانيوم 235 كه تحت بمباران نوتروني قرار مي گيرد، كار مي كنند.
رايج ترين سوختي كه در رآكتورهاي هسته اي استفاده مي شود، اورانيوم دي اكسيد است. در عوض زباله هاي كم عيار به تمام زباله هاي هسته اي مي گويند، به استثناي زباله هايي كه در رآكتورها توليد مي شوند. اكثر زباله هاي كم عيار داراي پرتوزايي اندكي هستند. از نمونه هاي اين زباله هاي كم عيار مي توان از زباله هاي حاصل از منابع پزشكي، بازمانده هاي آزمايشگاهي و ميله هاي فلزي ميله هاي سوخت نام برد كه سوخت درون آنها حل شده است.
دفع زباله هاي پرتوزا معضلي است كه حل آن بسيار دشوار است. البته زباله هاي كم عيار را با اين استدلال كه قرار گرفتن در معرض تابش آنها فقط براي افرادي زيان آور است كه براي مدت هاي طولاني به طور مداوم در معرض تابش آن قرار گرفته باشند، معمولاً با زباله هاي خانگي و شهري مخلوط كرده و از بين مي برند.
براي از بين بردن زباله هاي هسته اي پرعيار، راه هاي مختلفي در حال بررسي و تحقيق است كه بسياري از اين روش ها فاقد ارزش و كيفيت لازم هستند، ولي به طور كلي روش هاي زير در جهان در حال انجام است كه به طور مختصر به بررسي آنها مي پردازيم.
يكي از اين روش ها، دفن زباله در چاه هاي عميق است كه در اين روش، چاه عميقي حفر مي كنند تا در نتيجه ادغام گرماي حاصل از فرآيندهاي زمين گرمايي و نيز پرتوزايي سنگ هاي اطراف، زباله ها ذوب شده و از بين برود. با توجه به متغيرهاي فراوان و مسائل ناشناخته ديگر، اين روش بسيار نظري جلوه مي كند و قابل اعتماد نيست.
يكي ديگر از روش ها اين است كه مي توان زباله هاي پرتوزا را در لايه هاي يخ دفن كرد. چنانچه زباله در مركز لايه هاي يخي در قطب قرار داده شود، تجمع و حركت يخ سار، به اندازه كافي كند است و تا پيش از رسيدن زباله به حاشيه يخ، هزاران سال طول مي كشد.
طي اين زمان بلندمدت، زباله هاي پرتوزا بي زيان خواهد شد. اين راه حل چندين مشكل دارد. به طور مثال امكان حركت ناپايدار يخ كه ظرفيت پذيرش زباله را تعيين مي كند و همچنين افزايش گرماي زمين را نبايد دست كم گرفت. از طرف ديگر، در صورتي كه مخزن هاي نگهداري زباله آسيب ببينند، امكان دارد زباله ها در سطح گسترده اي پراكنده شود كه نكته بسيار مهمي است هر چند اين پيشنهاد براي بسياري از سياستمداران خوشايند است، ولي ممكن است آسيب هاي شديدي به بشر وارد آورد.
در روش ديگري زباله ها را در يك مخزن زيرزميني كه در يك توده سنگ مناسب حفر شده است، قرار مي دهند. اين توده سنگ بايد يك سد نهايي در برابر مهاجرت زباله هسته اي از مخزن باشد، به نحوي كه بتوان امكان ايجاد هرگونه شكاف در سيستم هاي نگهداري زباله را كاهش داد.
بسيار دشوار است كه براي ذخيره كردن زباله هايي از اين نوع از فلزهاي خنثي كه در برابر خوردگي مقاومت بالايي دارند مانند پلاتين و طلا استفاده شود، در نتيجه بايد براي اطمينان به فلزات محافظ ديگر كه دچار خوردگي مي شوند، برنامه ريزي هاي لازم صورت گيرد. هم اكنون اين روش در برخي كشورهاي اروپايي به ويژه آلمان مورد استفاده قرار مي گيرد.
ريختن زباله هاي هسته اي در بستر اقيانوس نيز مدنظر قرار گرفته است زيرا تصور مي شود زباله در نهايت طي فرآيندهاي فرورانش مي تواند به درون گوشته زمين انتقال يابد. از لحاظ نظري با ريختن اين زباله ها در اقيانوس مي توان اين معضل را حل كرد، ولي شناخت كافي در مورد وضعيت كلي رسوبات اين ژرفناها وجود ندارد تا بتوان اطمينان داشت اين زباله ها به مرور زمان بيرون رانده نمي شوند، هر چند پاكستاني ها از اين روش استفاده كردند.
روش ديگري كه بررسي مي شود دفع زباله هاي اتمي در فضا است به طوري كه مواد پرتوزا در يك راكت قرار گرفته و به فضا فرستاده شود، تا بدين ترتيب اين مشكل از زمين دور شود. اين در حالي است كه اين روش بسيار پرهزينه و خطرناك است، به طوري كه اگر راكت هنگام برخاستن از زمين منفجر شود، فاجعه بزرگي رخ مي دهد.
هم اكنون بهترين گزينه اي كه توسط برخي كشورها همچون آمريكا، بريتانيا و فرانسه مورد استفاده قرار مي گيرد، دفع زباله در يك مخزن سنگي است. در اين روش زباله را در يك مخزن در نزديكي سطح زمين نگهداري مي كنند تا امكان مراقبت بيشتري فراهم باشد.
هر چند اين روش به محافظت بيشتري نياز دارد، ولي با ايجاد تونل هاي كم عمق در كوه ها و بررسي هاي انجام شده، بسيار قابل اطمينان تر از ديگر روش ها است. براساس مقررات آژانس حفاظت از محيط زيست (EPA) مناطق دفع زباله هاي هسته اي بايد توانايي قرنطينه و نگهداري زباله هاي هسته اي از محيط زيست را به مدت 10 هزار سال داشته باشند، زيرا اين مدت حداقل زماني است كه مواد هسته اي به صورت خطرناك باقي مي مانند.
حدود 20 سال قبل كنگره آمريكا، كوهستان يوكا واقع در ايالت «نوادا» را به عنوان مناسب ترين منطقه براي نگهداري زباله هاي هسته اي پرعيار تعيين كرد، هر چند دو منطقه ديگر واقع در ايالت هاي تگزاس و واشنگتن نيز محل دفع زباله هاي اتمي آمريكا است. كوهستان يوكا داراي ظرفيت 77 هزار تني براي نگهداري زباله هاي اتمي است و تا. سال 2030 ميلادي به طور كامل پرنخواهد شد.،
قرار است براي جلوگيري از نشت آن و نگهداري مناسب به عنوان يك پروژه براي نگهداري زباله ها به مدت چند صد سال ديگر گسترش و تكامل يابد.
از طرفي مقدار بارش در اين منطقه حدود 15 سانتي متر است و مقدار ناچيزي از اين بارش به زمين نفوذ مي كند و آبي هم كه در سطح زمين قرار دارد قبل از نفوذ كردن بخار مي شود. در نتيجه سنگ هايي كه در اعماق مخزن اين كوهستان قرار گرفته اند، خشك و بدون رطوبت هستند كه اين مسئله باعث افزايش طول عمر اين مخزن مي شود. در هر حال بسياري از مناطق جهان كه خصوصيات نگهداري زباله هاي اتمي را دارند، هنوز به طور كامل قابل اطمينان نيستند و لازم است از محل هاي مطمئن تر و روش هاي پيشرفته تري براي اين منظور استفاده شود.
ترجمه: عليرضا سزاوار

دستگاه بخور را در منزل استفاده نكنيد

رئيس كميته كشوري آسم و آلرژي ايران به مردم توصيه كرد براي پيشگيري از سرماخوردگي از دستگاه بخور استفاده نكنند.
«مسعود موحدي» افزود: برخي مردم تصور مي كنند استفاده از دستگاه بخور در منزل، دماي محيط را كنترل و از سرماخوردگي افراد جلوگيري مي كند؛ در حاليكه استفاده از اين دستگاه، باعث افزايش قارچ ها، كپك ها و ايجاد بيماري مي شود.
وي با بيان اينكه دود ناشي از طبخ مواد غذايي يا وسايل گرما زا در فصل سرما از عوامل ايجادكننده آسم در فضاي بسته است، تصريح كرد: استفاده از دستگاه بخور و از طرفي پخت وپز در محيط بسته باعث افزايش آسم در افراد مي شود.
موحدي توصيه كرد: براي نگه داشتن دماي متناسب منزل بهتر است از وسايل گرما زاي استاندارد استفاده شود و هميشه دريچه اي براي ورود هواي جديد به منزل باز نگه داشته شود.
اين فوق تخصص آسم و آلرژي درباره استفاده از ماسك براي جلوگيري از ورود آلاينده ها به بدن گفت: ماسك اگر به طور كامل دهان و بيني را بپوشاند به طوري كه آلاينده ها و ذرات معلق وارد دستگاه تنفسي نشوند، كمك كننده است.
موحدي تصريح كرد: بايد از ماسك هاي فيلتردار استفاده شود و ماسك نيز بيش از يك ساعت بر روي صورت نماند زيرا ذرات و ميكروب هاي مانده بر روي ماسك مي توانند سبب بيماري شوند.

10 نشانه برگ ريزان روح

تغييرات آب و هوايي از جمله عوامل تاثيرگذار بر ويژگي هاي رفتاري محسوب مي شوند و از فاكتورهاي تشديدكننده يا كاهش دهنده احتمال بيماري هاي روانشناختي مانند افسردگي به شمار مي روند.
به گزارش شبكه ايران، اختلال افسردگي فصلي ازجمله مشكلات شايع در حوزه بيماري هاي روانشناختي است كه عمده علل آن تغيير آب وهوا و گذر ازفصل تابستان به پاييز و پس از آن زمستان است.
كاهش نورخورشيد در طول روز، سردشدن هوا وكاهش ساعات روز از جمله عوامل خطر پيشرفت بيماري و افزايش احتمال ابتلا به اين نوع اختلال است.
در بسياري از افراد علائم اين اختلال سطحي بوده و ممكن است فرد مبتلا، متوجه تظاهر نشانه هاي بيماري نشود. به عقيده محققان، بي توجهي به علائم بيماري و پيشرفت آن در اكثر موارد زمينه ساز ابتلا به بيماري هاي افسردگي خواهدبود.
تشخيص زودهنگام بيماري، بررسي علائم و استفاده از روش هايي مانند نوردرماني و تكنيك هاي دارويي، از جمله راهكارهاي كنترل اختلال به حساب مي آيد.
تحقيقات نشان مي دهد، سردشدن آب و هوا و كاهش نورخورشيد از عوامل برهم خوردن ساعت بيولوژيكي بدن و تغيير در ترشح هورمون ملاتونين است كه فرآيند خواب و بيداري را كنترل كرده و تغييرات حالات روحي، رواني را به دنبال دارد. از طرف ديگر كاهش نور خورشيد يكي از عوامل خطر كم شدن ترشح هورمون سروتونين در بدن به شمار مي رود و احتمال ابتلا به افسردگي را در افراد افزايش مي دهد.
تغيير در اشتها و زمان خواب و بيداري از علائم شايع در افراد مبتلا به افسردگي هاي فصلي است.
تمايل به مصرف موادغذايي پركالري و پرخوابي و به دنبال آن افزايش وزن و احساس خستگي بيشتر در افراد مبتلا به سندرم افسردگي فصلي بيش از سايرين بوده و به تدريج باعث ايجاد تغييرات رفتاري در افراد مي شود.
اختلال در تمركز و به يادسپاري، گوشه گيري، كاهش بازدهي و كارايي روزانه، نااميدي و رنج احساس ترس بدون دليل از ديگر علائم شايع اين اختلال در افراد است.
به عقيده محققان استرس، افزايش وزن، بي انگيزگي، دردهاي عضلاني و كاهش انرژي نيز از ديگر نشانه هاي شيوع اختلال افسردگي فصلي در افراد است.
تحقيقات نشان مي دهد، ناديده گرفتن علائم بيماري و بي توجهي به طي شدن مراحل درمان در طولاني مدت منجر به گسترش اختلالات شايع رواني مانند افسردگي هاي شديد يا اختلال دوقطبي مي شود.