(صفحه(12(صفحه(6(صفحه(9(صفحه(7(صفحه(8(صفحه(15(صفحه(11(صفحه(5(صفحه(16(صفحه(13(صفحه(4(صفحه (2.3.14


چهارشنبه 21 اردیبهشت 1390- شماره 19923

درباره استامينوفن چه مي دانيد؟
جهت يابي پرندگان در شب
چرا بعضي از انسان ها شرور و ظالم هستند؟
راز آب نوردي حشرات
ورزش دشمن فراموشي
15 نكته كليدي براي كاهش وزن
تاثير ويتامين E در درمان بيماري هاي مغز و اعصاب
قدرت مغز
بيماري در فضا
موبايلي به نازكي يك كاغذ



درباره استامينوفن چه مي دانيد؟

داروي استامينوفن احتمال بروز خس خس تنفسي و آلرژي را در كودكان افزايش مي دهد.
براساس مطالعه محققان كه نتايج آن به تازگي منتشر شد در واقع استامينوفن با چهار مورد از هر ده مورد خس خس و آسم شديد در كودكان ونوجوانان مرتبط است و نبايد سرخود و بيش از حد به كودكان خورانده شود.
استامينوفن دارويي است رايج كه بدون نسخه پزشك قابل تهيه است. اين دارو مسكني غيرمخدر است كه درموارد دردهاي خفيف تا متوسط نظير سردرد، دندان درد، درد خفيف استئوآرتريت يا آرتروز و دردهاي ناشي از جراحي هاي كوچك استفاده مي شود.
استامينوفن همچنين تب را كاهش مي دهد. اين دارو ممكن است در بسياري ديگر از داروها با اسامي تجاري متفاوت وجود داشته باشد. به استامينوفن پاراستامول نيز گفته مي شود. اشكال خوراكي استامينوفن را مي توان با مقدار اندكي از موادغذايي نظير ماست يا مربا مخلوط كرد. در مورد پودرهاي خوراكي نيز همانند آنچه در كپسول هاي Sprinklefeveral وجود دارد كپسول بازشده و محتوياتش در يك قاشق چايخوري آب يا مقدار اندكي ماده غذايي نرم مخلوط مي شود.
عوارض مهم استامينوفن
زردي پوست يا چشم ها، اسهال، بي اشتهايي، تهوع يا استفراغ، معده درد، درد تورم يا حساسيت در بالاي شكم، مدفوع سياه و قيري شكل، ادرار خوني يا كدر كاهش ناگهاني ادرار، كبودشدگي يا خونريزي غيرعادي، بثورات جلدي، زخم هاي دهاني، يا تب يا گلودردي كه پيش از درمان وجود نداشته و ناشي از بيماري كه به خاطرش تحت درمان قرارگرفته ايد نباشد.
كساني كه به هر نوع غذا، نگاهدارنده، رنگ هاي خوراكي يا داروها حساسيت دارند بايد درمصرف استامينوفن احتياط كنند. بايد از مصرف داروهاي ديگر به ويژه داروهاي ضدالتهابي غيراستروييدي NSAIDS نظير ايبوبروفن، آسپرين يا ضدانعقادها رقيق كننده هاي خون مثل وارفارين همراه با استامينوفن خودداري يا با پزشك مشورت كرد.
هنگام مصرف استامينوفن توصيه مي شود: برچسب روي دارو را بخوانيد و از دستوراتش پيروي كنيد. برچسب روي ساير داروهاي بدون نياز به نسخه را بخوانيد تا مطمئن شويد كه در آنها استامينوفن يا دارويي كه با استامينوفن تداخل كند وجود نداشته باشد.
اگر استامينوفن را به سبب درد، تب يا گلودرد مصرف مي كنيد در هريك از شرايط زير با پزشكتان مشورت كنيد: دردي كه در كودكان بيش از پنج روز طول بكشد بدتر شود يا علامت جديدي اضافه شود، گلودرد دردناك ترشود بيش از دو روز طول بكشد يا تهوع، استفراغ، بثورات جلدي يا سردرد رخ دهد.
فقط به مقدار توصيه شده توسط پزشكتان استامينوفن مصرف كنيد. استامينوفن را دور از دسترس كودكان، نور مستقيم و حرارت مرطوب نگاه داريد. (درچنين شرايطي فاسد مي شود)

 



جهت يابي پرندگان در شب

پژوهشگران در تحقيق جديد خود متوجه شده اند برخي از كوچك ترين پرندگان مهاجر، براي پيدا كردن مسير حركت خود، از قابليت ديد در شب بهره مي گيرند.
يكي از بزرگ ترين شگفتي هاي طبيعت، اين است كه پرندگان كوچك آوازخوان، چطور مي توانند پاييز هر سال هزاران كيلومتر پرواز كنند و مناطق گرم و پرمحصول خوبي را پيدا كنند. پژوهشگران سال ها است فهميده اند اين پرندگان براي فرار از دست جانوران صياد، شب ها پرواز مي كنند و با توجه به وضعيت ستارگان و همچنين ميدان مغناطيسي نامرئي زمين، جهت يابي مي كنند. اما باز يك پرسش مهم باقي است: اين پرندگان چطور مي توانند ميدان مغناطيسي زمين را ببينند، درحالي كه ما انسان ها بدون ابزار قادر به ديدن و احساس كردن آن نيستيم؟
به تازگي دانشمندان ايالات متحده و اروپا موفق شدند بخشي از مغز اين پرندگان كوچك را شناسايي كنند كه به گفته آن ها، مي تواند اطلاعات ميدان مغناطيسي زمين را پردازش كند.
گري ادرين، عصب- زيست شناس دانشگاه دوك مي گويد: چيزي كه كشف كرديم، اين است كه اين بخش مغز فقط مختص به احساس كردن ميدان مغناطيسي زمين نيست، بلكه بيشتر براي ديدن در شب طراحي شده است.
ادرين با همكاري هنريك مورتين، پژوهشگر دانشگاه اولدنبرگ، مغز چكاوك و سينه سرخ اروپايي را با مغز قناري و سهره راه راه مقايسه كردند. چكاوك و سينه سرخ، پرندگان مهاجري هستند كه از قضا نسبت فاميلي دوري هم با يكديگر دارند، و برخلاف آن ها قناري و سهره مهاجرت نمي كنند.
نتايج مقايسه نشان داد خوشه مذكور فقط در پرندگان مهاجر، آن هم در طول شب فعال است و در پرندگان غيرمهاجر، چه در طول شب و چه در روز، اصلا فعال نيست. جارويس و مورتين براي شناسايي اين بخش از مغز، تركيبي از مشاهدات رفتاري و آموزش ژنتيكي را به كار بستند. در اين روش ها قفسي از جنس پلكسي گلاس تهيه شد كه يك قطب نما به سقف آن نصب شده بود.
شفاف بودن ديواره هاي قفس، اين امكان را ايجاد مي كرد تا رفتار هر پرنده و گونه خاص با دوربين فيلمبرداري تعقيب و الگوي رفتار كلي پرنده روشن شود. در طول روز، پرنده ها بي هدف در قفس خود چرخ مي زدند، ولي شب هنگام هر دو گونه مهاجر رو به جنوب قرار مي گرفتند و در تلاش براي پرواز به سوي جنوب، بال مي زدند. اين درحالي است كه پرندگان غيرمهاجر هيچ تلاشي براي بال زدن نمي كردند.
ادرين كه به كمك روش ابداعي اش، توانسته كشف كند در مغز پرندگان چه مي گذرد، مي گويد: وقتي پرنده اي يك رفتار به خصوص از خود نشان دهد، مناطقي از مغز كه مسئول بروز آن رفتار هستند، سنتز برخي ژن هاي خاص را سبب مي شوند. با استفاده از اين تحريك در سنتز ژن ها، مي توان منطقه مرتبط با بروز رفتار را شناسايي كرد. جارويس و مورتين به اين نتيجه رسيده اند كه اين قابليت ديد شبانه، مجموعه اي از وقايع را در مغز پرندگان سبب مي شود كه در نهايت، موجب مي شود ميدان مغناطيسي زمين براي آن ها، همچون يك قطب نما يا هدف راداري جلوه كند كه روي تصوير عادي آن ها قرار مي گيرد.
هر چند آن ها هنوز صددرصد مطمئن نيستند، ولي فكر مي كنند اولين پله در اين مجموعه وقايع، ورود نور آسمان شب به چشم پرنده است. اين نور، مولكولي به نام كريپتوكروم را تحريك مي كند؛ يكي از معدود مولكول هايي كه از نور تأثير مي پذيرد و در سلول هايي از چشم كه به هنگام جهت يابي پرنده فعال هستند، به وفور يافت مي شود.
از نظر آن ها، اين سلول ها اطلاعات ميدان مغناطيسي زمين را به خوشه مذكور منتقل مي كنند و در اين خوشه، اطلاعات به يك تصوير بصري تبديل مي شود. هر چند اين فرضيه براي اثبات، نياز به مطالعات بيشتر دارد، ولي اين دو پژوهشگر نخستين قدم را در اين راه برداشته اند. آن ها چشمان پرندگان مهاجر را با چشم بند، پوشاندند و مشاهده كردند در طول شب، خوشه فعاليتي از خود نشان نمي دهد و پرنده هم تلاشي براي پرواز به سوي جنوب نمي كند.
اين بدان معني است كه اگر نوري در كار نباشد، نخستين مرحله اين فرآيند متوقف مي ماند. با مشخص شدن اين ناحيه از مغز پرندگان، برخي به فكر افتاده اند كه آيا مغز انسان نيز چنين قابليتي دارد؟ اگر چنين باشد، آن گاه نشانه اي خواهد بود از زماني كه اين قابليت در مسير تكامل حيات منشعب شد. اگر بفهميم پرندگان چطور اين ميدان مغناطيسي را احساس و آن را تحليل مي كنند، مي توانيم بفهميم كه اين ميدان بر بدن انسان چطور تأثير مي گذارد و آن گاه ممكن است اكتشاف ديگري برپايه مغز پرندگان شكل بگيرد.
ترجمه: عليرضا سزاوار

 



چرا بعضي از انسان ها شرور و ظالم هستند؟

- كتاب جديد پروفسور كوهن تحقيقي است درباره اينكه چرا بعضي از افراد نسبت به ديگران ظلم و ستم مي كنند و خصوصيات شيطاني انسان ها از چه منبع ذهني برمي خيزد.
او يكي از مشهورترين انسان هاي روي زمين در مطالعات بر روي افكارسنجي انسان ها محسوب مي شود كه طبق تحقيقات او خيال پرستي زيرمجموعه اي از كوري ذهن است. كتاب جديد كوهن تقريبا چيزي حاشيه اي در مطالعات او روي ذهن انسان و انگيزه هاي بشر است كه استاد دانشگاه كمبريج روي اين مسئله تحقيق كرده است كه چرا بعضي از افراد نسبت به ديگران ظلم و ستم مي كنند و در اصل خصوصيات شيطاني انسان ها از چه منبعي از ذهنشان برمي خيزد.
كوهن كتابش را با اين سؤال ساده شروع مي كند كه «چرا بعضي از انسان ها شرور و ظالم هستند؟ يا اينكه چرا دست به شرارت مي زنند؟»
پروفسور كوهن به غيراز انگيزه هاي مادي كه اتفاقي باعث مي شود انسان ها دست به شرارت بزنند در تحقيقات خود به اين نتيجه رسيده است كساني كه اقدام به اين گونه اعمال مي كنند در حقيقت نمي توانند با ديگران همدلي يا يكدلي داشته باشند و احساسات ديگران را تشخيص دهند و اين عدم شناخت مي تواند عواقب زيادي در ذهن و رفتار انسان داشته باشد.
وي در اين كتاب با عنوان «درجه صفر همدلي» در تئوري جديد خود درباره ظلم و ستم انسان ها ادعا مي كند يك سري فعل و انفعالات شيميايي در مغز انسان هاي شرور وجود دارد كه آنها را از شناخت اطرافيان و حتي خود باز مي دارد كه تمام اين فعاليت هاي شيميايي در همه انسان ها وجود دارد ولي توسط هورمو ن هاي خاصي جلوگيري مي شود و در حقيقت اين هورمون هاي بازدارنده توسط وراثت و محيط زيست درهر فرد تعيين مي شود.
علتش هرچه باشد اين فعل و انفعالات شيميايي در مغز انسان هاي شرور در حقيقت باعث مي شود آنها انسان هاي ديگر را به عنوان انسان نشناسند. كوهن در اين كتاب علمي فلسفي البته چندان به اين موضوع اشاره نمي كند كه كدام قسمت از مغز انسان مسئول اين شناخت است ولي در جزئيات تحقيقاتش روي آسيب هاي روانشناختي به اين نتيجه رسيده است كه ظرفيت همدلي انسان ها به همين نقطه از مغز بستگي دارد يعني اينكه هرچه قدر اين ناحيه فعاليتش تقويت شده باشد ميزان شرارت در فرد كاهش مي يابد.
به طور خلاصه نظريه كوهن اين است كه عدم همدلي و درك احساسات اطرافيان ريشه تمام شرارت هاي روي زمين است. وقتي انسان نتواند احساسات متفاوت اطرافيان و طرز تفكر مختلف آنها را درك كند نمي تواند خود را در آسيب زدن به آنها كنترل كند.
انسان شرور در نظريه كوهن انساني است كه فكر مي كند تمام انسان هاي ديگر بايد مثل او فكر كنند و مثل او احساس داشته باشند. در اين كتاب آورده شده است كه وقتي درجه صفر همدلي به عددهاي منفي برسد اين همدلي در مورد خود شخص هم نمي تواند اجرا شود و در نتيجه شخص به صورت ساديستي به خود نيز آسيب مي زند.
كوهن فكر مي كند وقتي انسان بتواند اين مسئله را به خوبي درك و احساس كند كه انسان هاي ديگر مثل او يك انسان كامل هستند و تنها فكر و شيوه هاي زندگي شان تفاوت دارد مي تواند عامل اساسي در ارزش گذاشتن براي آنها باشد.
البته اين موضوع در تمام موارد صدق نمي كند و مشكل انسان هاي شرور در بعضي مواقع بسيار پيچيده تر از اين است كه همان خودپسندي و خودبزرگ بيني بعضي از انسان ها است كه هنوز علت علمي براي آن كشف نشده است.
در موارد تاريخي مثل كشتارهاي دسته جمعي نازي ها و قتل عام صهيونيست ها در سرزمين هاي اشغالي همگي در اين مسئله خلاصه شده است كه بعضي انسان ها فكر مي كنند برتر از ديگران زاده شده اند و همين امر باعث مي شود فكر كنند نابودي انسان هاي ديگر گناهي ندارد.

 



راز آب نوردي حشرات

در زندگي يك حشره كوچك، عبور از آب چيزي است در مايه هاي بالارفتن از يك تپه تيز و ليز كه البته كارچندان دشواري هم براي آنها به حساب نمي آيد.
چراي دقيقش را دو رياضيدان دانشگاه MIT به تازگي كشف كرده اند:حشرات آب پيما، طوري كشش سطحي آب را به خدمت مي گيرند كه تقريبا بدون هرگونه تلاش طاقت فرسايي، مي توانند از سراشيب هاي خيس به سرعت بالا بروند. اگر به شكل سطح آب در ظرف ها دقت كرده باشيد حتما ديده ايد كه كنارهاي اين سطح، شيب رو به بالا دارند و تا فاصله كوتاهي، ديواره را همراهي مي كنند. پديده اي كه علتش، نيروي چسبندگي بين ذرات آب و ديواره است و در كناره بركه ها و چاله هاي آب هم ديده مي شود.
سرعت و جثه حشرات بزرگي مثل آب دزدك ها، براي پريدن از روي اين قسمت كافي است. حشرات كوچك تر از پس اين كار بر نمي آيند و اين تكه را به صورت يك آب شيب دار مي بينند.
اما درعوض، با پاهايشان سطح آب اين قسمت ها را طوري تغيير شكل مي دهند كه نيروهاي حاصل، آن ها را به بالاي تپه آبي هل مي دهد.
براي اين كه بهتر متوجه داستان بشويد، بد نيست بدانيد اين همان پديده اي است كه تكه هاي برشتوك روي شير يا تفاله هاي روي چاي را به طرف هم مي كشد و آن ها را در چند گوشه جمع مي كند.
وقتي اجسام كوچك روي سطح آب قرار مي گيرند، شكل آن را تغيير مي دهند و كشش سطحي را زياد مي كنند. وقتي اين مناطق فرو رفته به هم نزديك مي شوند و لبه هايشان روي هم مي افتد، ناگهان به طرف يكديگر كشيده مي شوند تا مقدار تغيير شكل و تنش سيستم را به كمترين مقدار برسانند. «اين يك روش فوق العاده براي جا به جايي و تغيير مكان است.» اين حرف را «جان بوش» مي زند كه به همراه «ديويد هو»، نحوه حركت حشرات ريز آب پيما را بررسي كرده اند. براي اين كار، آن ها جابه جايي 3 گونه حشره بر روي آب را با سرعت بالا، فيلمبرداري و تصاوير را تحليل كرده اند.
نتايج نشان داد كه اين حشره ها با پاهاي جلويي و عقبي، سطح آب را بالا مي كشند و همزمان از پاهاي وسط براي فشاردادن آب به سمت پايين، استفاده مي كنند. بدن بيشتر حشراتي كه در آبگيرها و بركه ها زندگي مي كنند ضد آب است و آن را دفع مي كند. اما حشراتي كه در اين بررسي از آن ها استفاده شد، پنجه هاي جمع شونده اي داشته و مي توانستند به سطح آب چنگ بزنند و آن را بالا بكشند.
اين دو تكه بالا كشيده شده كه زير پاي حشره قرار دارند، مثل لبه مقعر سطح آب، تنش بسيار زيادي پيدا مي كنند و مانند تفاله هاي سطح چاي به طرف هم كشيده مي شوند تا تنش راكاهش بدهند. همين نيروي جاذبه است كه حشره را روي شيب رو به بالا هل مي دهد.
پاهاي جلويي، بيشترين نقش را در اين فرآيند به عهده دارند. پاهاي وسطي، آب را به پايين فشار مي دهند تا عكس العمل رو به بالاي آب، وزن آن ها را تحمل كند و جلوي غرق شدنشان را بگيرد. پاهاي عقبي هم آب را كمي بالا مي كشند تا تعادل ايجاد شود و حشره روي يك شيب تند، به عقب برنگردد.
روش عجيب و جالب اين حشرات براي جابه جايي، اتفاقا سرعت خيلي خوبي هم دارد. آن ها از لبه آب بركه كه با سرعتي حدود 30 برابر طول بدن در ثانيه، بالا مي روند؛ در حالي كه سريع ترين انسان، زمين سفت را با سرعت 5 طول بدن در ثانيه گز مي كند.

 



ورزش دشمن فراموشي

پياده روي باعث پيشگيري از ابتلا به يكي از زجرآورترين بيماري هاي بدن انساني يعني آلزايمر مي شود.
در آخرين شماره نشريه پزشكي لنست نورولوژي، مقاله اي به چاپ رسيده است كه طبق آن افرادي كه در دوران ميانسالي خود ورزش مي كنند، بعدها كمتر دچار فراموشي و آلزايمر مي شوند.
بر اساس نتايج تحقيقات دانشمندان سوئدي، هفته اي دوبار و هر بار حداقل 20 دقيقه ورزش در سنين ميانسالي، حدود 60 درصد، خطر ابتلا به آلزايمر در سنين سالمندي را كم مي كند. همچنين اين مقدار ورزش در سال هاي اواخر دهه چهارم و اوايل دهه پنجم زندگي، مي تواند خطر گرفتار فراموشي شدن در سال هاي بعد را به نصف كاهش دهد. البته كساني كه سابقه خانوادگي آلزايمر دارند بيشتر از اين 60 درصد ساير افراد، سود مي برند.
دليل اصلي اثر طولاني مدت ورزش بر عملكرد مغز مشخص نيست، ولي دانشمندان تصور مي كنند كه ورزش از طريق افزايش جريان خون مغز در پيشگيري از فراموشي و آلزايمر موثر است.

 



15 نكته كليدي براي كاهش وزن

اين كه در روز چه بخوريم و چه قدر بخوريم مشكل بزرگي است كه تقريباً همه با آن روبه رو هستيم.
بارها شنيده ايم كه نبايد وعده اي از برنامه غذايي حذف شود آن هم به اين بهانه كه قصد لاغر شدن داريم و به اندازه خوردن غذا، كليد اصلي سلامت است و بهترين چاره براي رهايي از اضافه وزن به حساب مي آيد.
وقتي صحبت از كنترل مقدار غذاي دريافتي مي شود همه بلافاصله گروهي از غذاهايي را كه در رأس آنها نان و برنج قرار دارند، محدود مي كنند در حالي كه بايد اندازه هاي صحيح را با به كار بردن ترفندهايي به دست آورد كه عبارت هستند از:
1- هميشه به دنبال كوچك ترين اندازه ها باشيد.
2- فقط به نيازهاي بدن پاسخ دهيد يعني هر آن چه را كه بدن خواستار آن است ميل كنيد.
3- قبل از هر چيز غذاهاي كمتري را براي هر وعده تان آماده كنيد.
4- سعي كنيد براي غذا خوردن بيرون نرويد زيرا هميشه در رستوران غذا خوردن، آن هم همراه دوستان، برابر با پرخوري است.
5- خوردن نصف مقدار غذاي هميشگي را به مدت 20 دقيقه طول دهيد. به اين ترتيب نه تنها سير شده ايد بلكه انرژي كمتري را نيز وارد بدن تان كرده ايد.
6- هنگام غذا خوردن سرعت خود را به شدت پايين بياوريد.
7- از بشقاب و ليوان هاي كوچك تر استفاده كنيد.
8- همواره با وعده اي كوچك، غذا خوردن تان را آغاز كنيد.
9- قبل از سفارش غذا حتماً به آن چه مي خواهيد بخوريد، خوب فكر كنيد.
10- وعده هاي اصلي و ميان وعده هاي تان را به طور منظم و سر ساعت مشخص ميل كنيد، به اين ترتيب ديگر به شدت گرسنه نخواهيد شد.
11- همواره غذاي تان را با ديگران سهيم شويد و از همان ابتدا غذاي تان را تقسيم كنيد.
12- اگر بيرون از منزل غذا مي خوريد نصف آن را در رستوران ميل كنيد و مابقي را به خانه بياوريد.
13- كمتر بخوريد ولي وعده هاي غذايي را بيشتر كنيد. پرخوري هاي مكرر باعث مي شود معده شما گشاد شده و جا باز كند و در اين حالت بايد هر دفعه بيش از مقدار لازم، غذا بخوريد تا احساس سيري كنيد. به اين ترتيب كالري دريافتي بدن تان بيش از حد نياز خواهد شد كه منجر به از دست دادن تناسب اندام و چاقي مي شود.
براي تحت كنترل درآوردن اين پرخوري ها، بهتر است وعده هاي غذايي را افزايش داده و در هر وعده، مقدار كمتري غذا بخوريد. براي اين كار بهتر است از ميان وعده هاي غذايي مناسبي استفاده كنيد. استفاده از ميان وعده هايي كه داراي پروتئين هستند بهتر مي توانند بر احساس گرسنگي كاذب شما غلبه كرده و آن را تحت كنترل درآورند.
14- آب بنوشيد و آدامس بجويد. اغلب اوقات زماني كه احساس گرسنگي مي كنيد در واقع بدن شما نياز به آب دارد. اكثر متخصصان تغذيه، نوشيدن 8 تا 10 ليوان در روز را توصيه مي كنند. اما واقعاً مي توانيد حساب ليوان هاي آب نوشيده شده در روز را هميشه به طور دقيق به خاطر داشته باشيد؟ مسلماً نه. پس براي اين كار موارد زير را رعايت كنيد: هر زمان كه احساس گرسنگي مي كنيد، يك ليوان آب بنوشيد و مورد ديگر آن كه هميشه قبل از هر وعده غذايي يك ليوان آب بخوريد.
با انجام اين موارد، به معده كمك مي كنيد تا احساس پر بودن كند و به اين ترتيب نسبت به خوردن غذا، اشتهاي كمتري داشته باشد علاوه بر اين كه بدن تان به اندازه كافي آب مورد نيازش را دريافت خواهد كرد.
جويدن آدامس نيز مي تواند كمك خوبي براي كنترل اشتهاي شما باشد مخصوصاً اگر عاشق خوردن شيريني جات باشيد. توجه داشته باشيد براي اين كار آدامس هاي بدون قند مصرف استفاده كنيد.
15- هرگز جلوي تلويزيون غذا نخوريد. معمولا افرادي كه جلوي تلويزيون غذا مي خورند، بدون فكر اين كار را مي كنند و توجه ندارند چه حجم غذا وارد بدنشان مي شود. به عنوان مثال اگر يك پاكت چيپس در دست شان باشد، نقطه پايان خوردن چيپس زماني است كه پاكت به انتها برسد. به اين ترتيب بدن بيش از حد نياز كالري دريافت كرده و منجر به چاقي خواهد شد. براي رها شدن از اين شرايط بهتر است شام را كنار خانواده يا همراه با دوستان صرف كنيد و هنگام شروع غذا، تلويزيون را خاموش كنيد تا به آن چه مي خوريد توجه بيشتري داشته باشيد.

 



تاثير ويتامين E در درمان بيماري هاي مغز و اعصاب

ويتامين E از جمله مهم ترين ويتامين هايي است كه بدن براي عملكرد صحيح اندام ها به آن نياز دارد.
بعضي افراد ويتامين E را همراه با داروهاي ديگر براي درمان بيماري هاي مغز و اعصاب مانند آلزايمر، جنون، فلج مرتعش، گرفتگي عضلات، پا، دردهاي شديد، صرع، تشنج و اختلالات عصبي و ماهيچه اي مورد استفاده قرار مي دهند.
ويتامينE يا «آلفا توكوفرول» همچنين به عنوان يك مكمل محسوب مي شود و براي درمان بيماري هايي از قبيل اختلالات ژنتيكي يا كودكان نارس با وزن خيلي كم كه به دليل كمبود شديد اين ويتامين در افراد رخ مي دهد، موثر است.
اين ويتامين، ويتامين محلول در چربي است و در بسياري از مواد غذايي مانند روغن هاي گياهي، حبوبات، گوشت، تخم مرغ، ميوه جات، سبزيجات و روغن گياهي و گندم يافت مي شود.
ويتامينE براي درمان و جلوگيري از بيماري هاي قلبي و عروق خوني از قبيل سفت شدن شريان ها، حمله قلبي، دردهاي قفسه سينه، درد پا و فشار خون بالا مورد استفاده قرار مي گيرد. اين ويتامين همچنين براي درمان ديابت، جلوگيري از سرطان هاي ريه و دهان در افراد سيگاري، سرطان روده، معده، بواسير، پروستات و سرطان لوزالمعده نيز مفيد است.
زنان نيز اين ويتامين را براي جلوگيري از عوارض بارداري كه به علت فشار خون بالا به وجود مي آيد، مصرف مي كنند همچنين اين ويتامين در كاهش دردهاي قاعدگي و مشكلات پس از يائسگي بسيار موثر است.
گاهي اوقات ويتامين E براي كاهش اثرات منفي درمان هاي پزشكي مانند دياليز و راديولوژي يا كاهش تاثيرات ناخواسته برخي داروهاي ريزش مو در افرادي كه از doxorubicin استفاده مي كنند (آنتي بيوتيك براي درمان تومورها يا آسيب هاي ريوي در افرادي كه از داروي قلب amiodarone مصرف مي كنند، تجويز مي شود.
ويتامين E همچنين براي تقويت جسماني، افزايش انرژي، كاهش دردهاي ماهيچه اي بعد از ورزش و تقويت آنها مفيد است. اين ويتامين براي درمان آب مرواريد، آسم، عفونت هاي تنفسي، مشكلات پوستي، پيري پوست، آفتاب سوختگي، بيماري هاي ارثي، ناتواني جنسي، خستگي هاي شديد و بيماري هاي خاص ارثي و جلوگيري از آلرژي نيز مورد استفاده قرار مي گيرد.
اين ويتامين از جمله مهم ترين ويتامين هايي است كه بدن براي عملكرد صحيح اندام ها به آن نياز دارد. از آنجايي كه به عنوان يك آنتي اكسيدان محسوب مي شود به كاهش فرآيند آسيب رساني سلول ها كمك مي كند.

 



قدرت مغز

مغز انسان در پردازش پيام ها و اطلاعات تصويري، عملكرد عجيب و گاه شگفت آوري دارد.
وقتي به مهماني وارد مي شويم، فقط با يك نگاه، چهره يك همكلاس قديمي را بين آن همه مهمان تشخيص مي دهيم، اما در عين حال براي پيدا كردن ماشين مان بين اتومبيل هاي پاركينگ يا دوستمان در ميان جمعيت پياده رو، به زمان بيشتري احتياج داريم. براي اين كه بفهميم مغز چطور چيزها را در صحنه هاي شلوغ تشخيص مي دهد، اول بايد درك كنيم كه مغز چگونه اطلاعات ورودي را فيلتر و طبقه بندي مي كند.
اما پيچيدگي اين فرايندها باعث شده كه تا به حال چيز زيادي درباره نحوه پردازش نگاه ها و برداشت هاي كوتاه و سريع چشم از صحنه هاي نه چندان شلوغ هم دستگيرمان نشود. حتي صحنه اي كه بيشتر از دو سه چيز چشمگير در آن نيست.
محققان مؤسسه تحقيقات مغز «مك گاورن» در دانشگاه MIT، ادعا مي كنند كه چيزهاي تازه اي درباره اين فرايندها فهميده اند؛ اين كه مغز چطور در يك لحظه چندين جسم حاضر در يك صحنه را پردازش مي كند و اطلاعات تصويري به دست آمده را چگونه به روشي سيستماتيك براي تفسير در سطوح بالاتر، طبقه بندي مي كند. جيمز دي كارلو، رئيس تيم تحقيقاتي در اين باره مي گويد: «مغز ما آن قدر اشيا را سريع و آسان تشخيص مي دهد كه هيچ وقت به چگونگي آن فكر نمي كنيم. اما اين مسئله بسيار پيچيده است كه بايد قبل از ساخت سيستم هاي بينايي مصنوعي، جوابي برايش پيدا كرد. يك روبات مي تواند مثلا تشخيص يك كليد تك و تنها را ياد بگيرد، اما اگر كليد را كنار يك كيف پول بگذاريد، در تشخيص آن دچار مشكل خواهد شد.»
براي فهم موضوع گروه دي كارلو، فعاليت مغز را در شرايطي با شلوغي كنترل شده بررسي كردند. در مرحله اول آن ها تصاويري شامل يك تا سه جسم را به چند ميمون نشان دادند. مدت زمان نمايش هر تصوير، آن قدر كوتاه بود كه ميمون ها نمي توانستند به تك تك اجسام، جداگانه توجه كنند. در اين ميان، محققان با استفاده از ميكروالكترودها، واكنش عصبي 104 نرون در بخشي از قشر بينايي مغز اين جانوران را اندازه گرفتند.
دانشمندان مي دانند كه هر كدام از اين نرون ها، به برخي اجسام بيشتر از بقيه واكنش نشان مي دهند و به همين دليل، اين بخش از مغز، به عنوان مسئول پردازش و تشخيص بصري شناخته مي شود.
مثلا يك نرون ممكن است به ديده شدن يك كليد شديداً واكنش نشان بدهد، اما هيچ توجهي به كيف پول نكند. حالا سؤال اين است كه پاسخ همين نرون به حضور كليد و كيف پول در كنار هم چگونه خواهد بود؟ اطلاعات قبلي ما مي گفت كه وجود كيف، واكنش نرون را كمي ضعيف تر مي كند و مثل يك نويز تصادفي روي پالس آزاد شده اثر مي گذارد، اما تحقيقات تيم مك گاورن نشان داده كه فرايند كمي با حساب و كتاب تر است.
دي كارلو مي گويد: «زياد شدن اشياي يك صحنه، البته واكنش نرونها را تغيير مي دهد، اما اين تغيير از يك قانون سيستماتيك تبعيت مي كند. پاسخ نرون به 2جسم كنار هم، دقيقا ميانگين پاسخش به تك تك آن هاست و اين قانون براي 3جسم هم برقرار است.»
اين يعني شلوغ كردن صحنه جلوي چشم، واكنش مغز به تك تك اشيا را به طور تصادفي تار و مبهم نمي كند، بلكه به صورتي كاملا پيش بيني شدني، آن را تغيير مي دهد. با اين قانون بخش بينايي مي تواند اطلاعات ورودي را طوري پردازش كند كه سطوح بالاتر مغز بتوانند با سادگي آن ها را تفسير و از آن ها براي تشخيص سريع اجسام تصوير با يك نگاه استفاده كنند.
دي كارلو مي گويد كه روش ميانگين گيري، مطمئنا محدوديت هايي هم دارد: «وقتي صحنه شلوغ تر مي شود، مغز بايد از روش هاي كمك پردازشي ديگري مثل توجه و حركت چشم استفاده كند. اما قابليت هاي مغز تا قبل از اين مراحل، اصلا كم نيست.

 



بيماري در فضا

تحقيقات نشان مي دهد تعدادي از ژن هاي ايمني بدن كه بسيار حياتي هستند براثر كاهش نيروي جاذبه عمل نمي كنند.
همين امر موجب مي شود كه فضانوردان پي درپي به بيماري مبتلا شوند.
تغييرات و كاهش نيروي جاذبه بدن موجب مي شود نوعي از گلبول هاي سفيد با نام ياخته هاي آويشنگ كه از بدن در مقابل بيماري محافظت مي كنند ضعيف شوند. عفونت نيز همين اثر را برروي اين نوع گلبول ها دارد. به طور طبيعي وقتي يك جسم خارجي مثل ويروس و باكتري وارد بدن مي شود، سيستم هشداردهنده اي به نام «پي كي دي» موجب واكنش 99ژن شده و از اين طريق گلبول هاي سفيد فعال شده و جسم خارجي را از بين مي برند.
محققان دانشگاه كاليفرنيا سلول هاي پادتن را در دستگاه شبيه ساز بي وزني قرار دادند و مشاهده كردند كه 91 ژن واكنش نشان ندادند. اين نشان مي دهد كه سيستم ايمني بدن در گستره كوچكي كارساز است و بدون نيروي گرانشي يا همان جاذبه، سيستم هشداردهنده بدن عمل نمي كند. پس عجيب نيست كه حيات فقط در محدوده نيروي جاذبه زمين وجود دارد.
از زماني كه پرواز هاي فضايي آغاز شد، فضانوردان در مقابل بسياري از بيماري ها به ميزان قابل توجهي آسيب پذير شدند. 15نفر از 29فضانورد آپولو در طول مأموريت يا مدتي پس از بازگشت به زمين به عفونت هاي ويروسي و باكتريايي دچار شدند. در آپولو 13 مأموريت سفر به مريخ كه بي نتيجه ماند، يكي از فضانوردان توسط نوعي باكتري تب كرد و به شدت بيمار شد. اين بيماري به ندرت مشاهده مي شود، مگر در كساني كه سيستم ايمني بدن آن ها از كار افتاده باشد. بعد از اين مأموريت، ناسا فضانوردان را قبل از پرواز به مدت 7تا 10 روز قرنطينه مي كند.
در طول مأموريت اسكاي لب يكي از ايستگاه هاي فضايي آمريكا، در سال1973 دانشمندان مشاهده كردند ميزان واكنش گلبول هاي سفيد خون در فضانورداني كه به فضا رفته بودند كاهش پيدا كرد. مشكل ديگر اين است كه تمام مردم به طور طبيعي ويروس هاي نهفته اي را به همراه دارند كه عملكرد سيستم دفاعي را فعال نگه مي دارد. اما در فضا تعدادي از اين ويروس ها مثل تبخال و ويروس اپستين بار كه مي تواند موجب ابتلا به چند نوع سرطان شود، فعال شده و فرد به بيماري دچار مي شود. باكتري هايي كه فرم آنتي بيوتيك مقاوم را دارند، در فضاپيماها مانند شاتل فضايي در مقابل عوامل ضدميكروب قوي شده و اين فرآيند موجب ابتلا به بيماري مي شود. اشعه و تابش هاي موجود در فضا نيز سبب كاهش سيستم ايمني مي شود.
پرتوهاي موجود در فضا و بي وزني اثراتي طولاني مدت بر سلامت فضانوردان مي گذارد. ناسا مي گويد درصد ابتلا به سرطان پوست در فضانورداني كه به فضا رفته اند 3برابر ديگر كاركنان ناسا است. به اين ترتيب هنوز مطمئن نيستند كه يك فضانورد باتوجه به كاهش قدرت سيستم ايمني بدن و تأثيرات تابشي بتواند يك مأموريت 3ساله را به پايان برساند. تاكنون فضانوردان روسي و آمريكايي تنها 6ماه در خارج از ايستگاه فضايي زندگي كرده اند.

 



موبايلي به نازكي يك كاغذ

محققان ايرلندي نوع جديدي از تلفنهاي همراه هوشمند را معرفي كردند كه همانند يك ورق كاغذ باريك و انعطاف پذير است.
اين تلفن همراه كه در حال حاضر تنها يك نمونه آزمايشي است، مي تواند تحولي در روش تعامل ميان كاربر و تلفنهاي همراه ايجاد كند.
اين تلفن همراه باريك كه Paperphone (تلفن كاغذي) نام دارد نسخه اي جديد و انعطاف پذير از «جوهر الكترونيك» (e-ink) است. «جوهر الكترونيك» نوعي از نمايشگرهاي ديجيتال است كه در حال حاضر در پخش كننده هاي كتاب الكترونيك براي مثال «كيندل» محصول شركت آمازون به كار رفته اند.
«روئل ورتگال» خالق «تلفن كاغذي» و مدير لابراتور رسانه هاي انساني دانشگاه كوئينز در بلفست ايرلند اظهار داشت: «اين دستگاه شبيه به يك رايانه به نظر مي رسد و همانند يك ورق كاغذ فعل و انفعالي كار مي كند.»
اين محققان نمونه آزمايشي اين دستگاه را با استفاده از يك نمايشگر جوهر - الكترونيك 5.9 اينچي اريب ساخته اند. در آزمايشها، از اين تلفن همراه كاغذي براي جست وجو بر روي منوي تماسها، انجام يك تماس تلفني، انتخاب چند آهنگ و ساير عملكردهاي عادي تلفن هاي همراه استفاده شد.
به گفته اين دانشمندان «تلفن كاغذي» كه در حال حاضر تنها يك نمونه آزمايشي كوچك است مي تواند طي 5 تا 10 سال آينده مورد استفاده عمومي قرارگيرد.
اين رايانه كوچك از دو لايه ساخته شده است. يكي از اين لايه ها نمايشگر جوهر - الكترونيك وديگري يك مدار چاپ شده است.
مدار چاپ شده كه همانند نمايشگر انعطاف پذير است از طريق پنج حسگر به دستورات كاربر پاسخ مي دهد.
يك نرم افزار ويژه كه فاكتورهاي مختلف حسگرها از جمله فاكتورهاي جهت و موقعيت رابه يكديگر مرتبط مي كند به دستگاه اجازه مي دهد كه خود را با هر موقعيتي سازگار كند.
براساس گزارش «جك تك»، نمايشگرهاي جوهر - الكترونيك پديده جديدي نيستند. زماني كه كيندل آمازون وارد بازار شد توانست به يك پخش كننده مناسب براي كتابهاي الكترونيك تبديل شود.
اما محصول آمازون كيفيت كاغذهاي سلولزي را ندارد. اين در حالي است كه محققان ايرلندي در اين تحقيقات در تلاش براي ايجاد يك كاغذ الكترونيك انعطاف پذير بودند.
در حقيقت يكي از ويژگيهاي تعاملي اين تلفن همراه هوشمند باريك، امكان ورق زدن صفحات است به طوري كه كاربر مي تواند با گرفتن گوشه كاغذ به روشي مجازي همانند آنچه كه در مورد يك كتاب يا يك روزنامه كاغذي اتفاق مي افتد، صفحات را ورق بزند.
قرار است Paperphone در كنفرانس «تعامل انسان و رايانه» 10 مي با سازماندهي انجمن ماشينهاي محاسباتي در ونكوور كانادا معرفي شود.

 

(صفحه(12(صفحه(6(صفحه(9(صفحه(7(صفحه(8(صفحه(15(صفحه(11(صفحه(5(صفحه(16(صفحه(13(صفحه(4(صفحه (2.3.14