قطره درياست اگر با درياست ! (يادداشت روز)

يادداشت امروز را برادر و همكار عزيزم آقاي سعدالله زارعي نوشته بود ولي طي چند روز گذشته بسياري از خوانندگان گرامي در تماس با روزنامه، نظر كيهان را درباره مقاله روز دوشنبه- 19 دي ماه- آقاي حسين علايي در روزنامه اطلاعات جويا شده بودند. پاسخ اوليه ما اين بود كه واكنش نسبت به اينگونه نوشته ها يكي از اصلي ترين اهداف كساني است كه آن را تدارك ديده اند تا از اين طريق يك ماجراي دم دستي و كم اهميت را به موضوع روز تبديل كرده و به فتنه گران تنفس مصنوعي بدهند. از اين روي پرداختن به آن را غيرضروري مي دانستيم، اما بعد از انتشار نامه تعدادي از سرداران محترم سپاه در اعتراض به آقاي حسين علايي و نصيحت همراه با ملامت وي كه از غيرت ديني و انقلابي آن عزيزان حكايت مي كرد، اشاره به نكاتي چند درباره يادداشت آقاي علايي را ضروري تلقي كرديم و در اين وجيزه نگاهي - هرچند گذرا- از زاويه اي ديگر به ماجرا خواهيم داشت. اميد آن كه آقاي حسين علايي در اين نوشته انديشه كند و چنانچه گفتني هاي آن را شنيدني ارزيابي كرد، پاي از بازي بيشتر در ميدان دشمن بيرون بكشد.
1- «بازي با مهره حريف» يا «شكار مهره» يكي از ترفندهاي عمليات رواني است. دشمن در اين ترفند شكار خود را از ميان كساني انتخاب مي كند كه اولا؛ سابقه شناخته شده اي از همراهي با نظام را در كارنامه خويش داشته باشند و ثانيا؛ به هر علت، از جمله ضعف بينش سياسي، آرزوهاي برآورده نشده و امثال آن، با نظام فاصله گرفته باشند. دشمن در اين حالت، از يكسو نقطه ضعف شكار خود را موجه جلوه داده و به تقويت آن مي پردازد. مثلا چنانچه «شكار» مورد نظر به مسئوليت دلخواه خود در نظام دست نيافته باشد، اين توهم را در وي مي دمد كه مسئولان بالادستي نظام حق او را ناديده گرفته و يا پايمال كرده اند! و از اين طريق مي كوشد تا حس انتقامجويي را در شكار خود تحريك كند. و از سوي ديگر، فرد شكار شده را گام به گام به موضع گيري عليه نظام مي كشاند و هريك از اين گام هاي زاويه دار او را به گونه اي -مثلاً از طريق رسانه ها- برملا مي كند تا به تدريج پل هاي پشت سر شكار خود را خراب كرده و راهي براي بازگشت وي باقي نماند. دشمن در اين مرحله، زبان خود را در كام فرد شكار شده مي گذارد و آنچه را كه از زبان و قلم دشمن تابلودار قابل عرضه نيست بر زبان و قلم شكار خود مي نشاند.
2- اكنون بايد ديد كه آقاي حسين علايي يك مهره شكار شده است و يا آنچه در يادداشت موهن خود آورده است، برخاسته از خواست و برداشت خود ايشان است؟ يافتن پاسخ اين سؤال دشوار نيست و براي كشف آن فرمول علمي و تعريف شده اي وجود دارد. با اين توضيح كه؛
الف: اگر اظهارات شخص مورد نظر- در اينجا، آقاي حسين علايي- برخاسته از ديدگاه و نظر خود او باشد، در بستر و چارچوب فرهنگ شناخته شده وي ابراز مي شود، چرا كه فرهنگ نوشتاري يا گفتاري افراد- صرفنظر از محتواي آن- به آساني قابل تغيير نيست و نمي توان اين تغيير فرهنگ را مثلاً به سادگي تهيه يك تابلو و نصب آن به يكي از ديوارهاي اتاق تلقي كرد!
ب: و اما چنانچه فرد مورد نظر با فرهنگي متفاوت از فرهنگ شناخته شده خود سخن بگويد و مخصوصاً هنگامي كه فرهنگ به كار گرفته شده با فرهنگ شناخته شده وي تفاوتي فاحش و در حد تضاد داشته باشد مي توان حدس زد- و البته متأسف نيز بود - كه به عنوان يك مهره از سوي دشمن شكار شده و چه بخواهد و بداند و يا نخواهد و نداند در ميدان دشمن به بازي گرفته شده است.
3- حالا به يادداشت آقاي حسين علايي توجه كنيد؛
«... حكومت شاه به بهانه نداشتن مجوز براي راهپيمايي- 19 دي ماه 56- به طلاب و جوانان در خيابان صفائيه حمله كرد و تعداد 6 نفر از طلاب و معترضين را كشت و عده اي را نيز مجروح كرد... رژيم شاه ظرف يك سال بيش از 2 هزار نفر از مردم معترض در خيابان هاي شهرهاي مختلف را كشت ولي هر چه بر كشته هاي خياباني افزوده مي شد...»
آيا يك سردار سپاه، آنهم در حالي كه كماكان خود را طرفدار انقلاب و جمهوري اسلامي معرفي مي كند، مي تواند به جاي واژه «شهيد» از شهداي مظلوم 19 دي قم از واژه «كشته شده» استفاده كند؟! آنهم نه يك بار و دوبار، بلكه 3 بار در يك نوشته كوتاه 4خطي و حتي يك بار هم به جاي «كشته» از واژه شهيد استفاده نكند؟! ممكن است گفته شود، اين جابجايي در نوشتار، از نوع «خطاي زبان و قلم» است! كه بايد گفت؛ آقاي علايي يك سردار سپاه است و فرهنگ شهيد و شهادت در وي نهادينه شده است بنابراين، اگر جابجايي اين واژه عمدي نبوده است، دستكم بايد يك بار به جاي «كشته شده» از لفظ شهيد استفاده مي كرد كه نكرده است! چرا؟!... بايد توجه داشت كه «خطا» وقتي در يك موضوع واحد به تكرار رسيد، ديگر «خطا» تلقي نمي شود، بلكه «خط» است!
4- آقاي علايي در يادداشت كذايي، برخلاف عقيده و نظر بارها اعلام شده خود به اين تحليل مي نشيند كه مردم ايران خواستار تغيير رژيم شاهنشاهي نبوده اند بلكه فقط انجام تغييراتي در رژيم شاهنشاهي را دنبال مي كردند!! ولي از آنجا كه شاه به اصلاحات مورد نظر آنها پاسخ مثبت نداد، تظاهرات و اعتراضات شدت گرفت و «عملاً از اقتدار نظام شاهنشاهي كاسته شد»! و سپس در 7 بند و در قالب پرسش هاي فرضي، محمدرضا شاه را نصيحت مي كند كه چرا با بي توجهي نسبت به اصلاحات مورد نظر مردم باعث فروپاشي رژيم شاهنشاهي شده است؟!
بايد از آقاي علايي پرسيد؛ آيا مردم خواستار سرنگوني رژيم شاهنشاهي و برپايي جمهوري اسلامي نبودند؟ و آيا بعد از تغيير نخست وزير، شعار نمي دادند «ما ميگيم شاه نمي خوايم، نخست وزير عوض ميشه» و...؟!
5- آقاي حسين علايي در يادداشت مورد اشاره، برخلاف فرهنگ رايج و جاي گرفته در قلب و جان سپاهيان، از بكارگيري واژه «امام» براي ناميدن آن مراد به حق پيوسته و رهبر كبير انقلاب اسلامي، خودداري مي ورزد و آنجا كه ناچار به نام بردن از آن بزرگوار است به عبارت «آيت الله خميني» بدون هيچ پيشوند و پسوند احترام آميز بسنده مي كند.
آيا، اين ديدگاه و فرهنگ و چارچوبي كه در بيان آن به كار گرفته شده مي تواند با ديدگاه كسي كه عمري را در كسوت يك سردار سپاه سپري كرده است كمترين همخواني و ارتباطي داشته باشد؟! قاعده آن بود و هست كه زبان جناب علايي در نام بردن از امام(ره)، به كمتر از «حضرت امام(ره)» حركت نكند و در كام نچرخد. آيا آن چرخش و اين نچرخيدن زبان و قلم ايشان را بايد- خداي نخواسته- به حساب چرخش مواضع آقاي علايي نوشت يا -باز هم خداي نخواسته- به حساب ديكته اي كه ديگران براي او نوشته اند؟! بي ترديد، اين نوشته با فرهنگ گفتاري و نوشتاري يك سردار سپاه آنهم با سابقه فرماندهي در جنگ تحميلي همخواني ندارد. دارد؟! پس چه كسي آن را ديكته كرده است؟!
6- يك بار ديگر به يادداشت آقاي حسين علايي مراجعه كنيد. ايشان اولا؛ به حضرت امام(ره) اهانت مي كند و بناي مستحكم آن بزرگوار يعني انقلاب اسلامي و نظام برخاسته از آن را بدون انگيزه الهي و اسلامي قلمداد مي كند! ثانيا؛ خاستگاه اسلامي انقلاب را نفي مي كند و خواست با خون نوشته مردم مسلمان ايران را در حد و اندازه اصلاحات در رژيم شاهنشاهي تنزل مي دهد! ثالثا؛ از فتنه آمريكايي- اسرائيلي 88 حمايت مي كند و...
حالا امضاي يادداشت را ناديده بگيريد. آيا نوشته ايشان با نوشته اي كه از يك ضد انقلاب دوآتشه انتظار مي رود كمترين تفاوتي دارد؟! اگر تفاوتي ندارد- كه ندارد- احتمال سفارشي بودن آن دور از ذهن نيست!
7- در حالي كه انقلاب اسلامي به الگوي تحولات در جهان اسلام تبديل شده و ملت هاي مسلمان با در دست داشتن اين نسخه بر ديكتاتورهاي دست نشانده شوريده و پوزه آمريكا و اسرائيل و متحدان اروپايي آنها را به خاك مذلت ماليده اند و در حال و هوايي كه دشمنان تابلودار اسلام و انقلاب، انكار نمي كنند كه از اقتدار ايران اسلامي تحت رهبري امام راحل و خلف حاضر او به تنگ آمده و فرياد استيصال سرداده اند، مخالف خواني افرادي كه روزي همراه انقلاب بوده اند جز آن كه براي دهان هاي گرسنه دشمنان بيروني و دنباله هاي داخلي آنها خوراكي در حد و اندازه يك ساندويچ فراهم كند چه تأثير ديگري مي تواند داشته باشد؟! جناب علايي! «قطره درياست، اگر با درياست ورنه او قطره و دريا، درياست».
8- ديروز آقاي حسين علايي طي يادداشت كوتاهي بر وفاداري خود به اسلام و انقلاب و ولايت فقيه تأكيد كرد كه اميد است اولين گام ايشان براي بازگشت از بيراهه اي باشد كه در آن گام نهاده بود و همينجا گفتني است و عبرت آموز نيز هست كه يادداشت كذايي آقاي علايي، به به و چهچه و استقبال همراه با ذوق زدگي فراوان رسانه هاي دشمن و گروه هاي ضد انقلاب را در پي داشت ولي نوشته كوتاه ديروز او با بي اعتنايي همان رسانه ها روبرو شد. عبرت انگيز نيست؟! فاعتبروا يا اولي الالباب...
حسين شريعتمداري

شاعر (گفت و شنود)

گفت: تازه چه خبر؟!
گفتم: «آلن اير» سخنگوي وزارت خارجه آمريكا از اقدام مدعيان اصلاحات در تحريم انتخابات قدرداني كرده است.
گفت: ولي تحريم انتخابات را دو ماه قبل، خود آمريكايي ها به مدعيان اصلاحات توصيه كرده بودند.
گفتم: خب! «آلن اير» هم به خاطر اين كه مدعيان اصلاحات ديكته آمريكا را بي غلط نوشته اند از آنها تشكر كرده است.
گفت: يعني براي آمريكا نوشابه باز كرده و از خودشان تعريف و تمجيد كرده است؟!
گفتم: شخصي كه ادعاي شاعري داشت در يكي از محافل ادبي، يك شعر بي سر و ته را خواند و بعد با هيجان از شعر خودش تعريف كرد. به او گفتند؛ رسم آن است كه ديگران از شعر يك شاعر تعريف كنند و يارو گفت؛ 30 سال صبر كردم غير از «زكي» چي شنيدم؟!

مخالفت چين و هند با شركت در تحريم نفتي ايران

سرويس سياسي-
در حالي كه آمريكا در تلاش است كه دامنه تحريمها را عليه ايران گسترده كند، كشورهايي مانند هند و چين كه داراي ارتباطات گسترده اي با ايران هستند از پذيرش دستورات آمريكا سرپيچي مي كنند.
ليو ويمين، سخنگوي وزارت امور خارجه چين در بيانيه اي كه خبرگزاري شينهوا اواخر شنبه منتشر كرد، اظهار كرد: ما نارضايتي شديد و مخالفت قاطع خود را با اين اقدام ابراز مي داريم.
وي تاكيد كرد كه همكاري چين با ايران مشابه همكاري اش با ديگر كشورهاست.
براساس گزارش خبرگزاري فرانسه سخنگوي وزارت امور خارجه چين با اظهار اينكه «چين با ايران در حوزه هاي اقتصاد و انرژي و تجارت مانند ديگر كشورها همكاري عادي دارد» افزود كه آمريكا براي اعمال تحريم ها به صورت يك جانبه اقدام كرده است.
ويمين گفت: اين اقدام بي منطق است وبا محتوا و روح قطعنامه هاي شوراي امنيت سازمان ملل درباره مساله هسته اي ايران مغايرت دارد.
مقامات چيني درخصوص برقرار كردن ارتباط ميان روابط تجاري چين با ايران و مساله هسته اي تهران هشدار داده اند.
همچنين دولت هند اعلام كرد به هيچ وجه بنا ندارد خريد نفت از ايران را كاهش بدهد.
وزير نفت هند دو روز پيش اعلام كرد با وجود درخواست آمريكا دولت اين كشور به پالايشگاه هاي هندي هيچ دستوري مبني بر كاهش واردات از ايران نداده است.
يك مقام دولت كره جنوبي هم در مخالفت با تحريم هاي آمريكا عليه ايران گفت: هنوز هيچ تصميمي در مورد قطع واردات نفت ايران اتخاذ نشده است و دولت تلاش مي كند در ديدار با هيات آمريكايي در روز دوشنبه دامنه تحريم ايران را به كمترين حد ممكن كاهش دهد.
به گزارش خبرگزاري دولتي كره جنوبي (يونهاپ)، كره جنوبي به دنبال به حداقل رساندن اختلال اقتصادي ناشي از تحريم نفت ايران است و در همين راستا قرار است با نمايندگان واشنگتن ديدار و آمريكا را براي مشاركت حداقلي در تحريم نفت ايران متقاعد كند.
هيات آمريكايي متشكل از «رابرت اينهورن» معاون وزير خارجه آمريكا و «دانيل گلاسر» معاون وزير خزانه داري آمريكا قرار است دوشنبه با مقامات سئول از جمله وزير خارجه اين كشور در مورد تحريم نفت ايران مذاكره كنند.
وال استريت ژورنال در اين زمينه نوشت: اگر چه سئول با اعمال تحريم هاي جديد عليه ايران موافقت كرده است اما مقامات كره جنوبي كماكان خواهان حل مسالمت آميز پرونده هسته اي ايران هستند و تلاش مي كنند تاثير بالقوه تحريم هاي ايران بر روي شركت هاي كره اي و اقتصاد اين كشور را به حداقل برسانند.
روزنامه «هرالد» سئول نيز در گزارشي به نقل از «پارك جئونگ ها» سخنگوي رئيس جمهور كره جنوبي نوشت: تحريم نفت ايران تاثير منفي زيادي بر چهار اقتصاد بزرگ آسيا خواهد داشت. وي خبر رسانه ها در مورد تصميم كره جنوبي به قطع نيمي از واردات نفت ايران تا آخر ژانويه را رد كرد و گفت: تاكنون هيچ تصميمي در اين مورد گرفته نشده است.
گفتني است، كره جنوبي و ژاپن 10 درصد نفت وارداتي خود را از ايران تامين مي كنند و مقامات اين كشور نگران اعمال تحريم هاي جديد آمريكا عليه ايران هستند. علاوه بر كره جنوبي دولت ژاپن نيز دو روز پيش مجددا نگراني خود را از تحريم نفت ايران اعلام كرد و اين موضوع نشان مي دهد كه سفر وزير خارجه ژاپن به كشورهاي عربستان، قطر و امارات كه به منظور جايگزين كردن نفت ايران صورت گرفته بود چندان موفقيت آميز نبوده است.
نظرسنجي جالب
يك روزنامه تركيه اي
يك روزنامه چاپ تركيه بر روي صفحه اصلي خود اقدام به نظرسنجي درباره ايران كرده كه بيش از سه چهارم شركت كنندگان در اين نظرسنجي اعلام كرده اند جمهوري اسلامي تسليم فشارهاي غرب نمي شود.
روزنامه حريت بر روي صفحه آنلاين خود يك نظرسنجي قرار داده و از خوانندگان خود سوال كرده «آيا شما فكر مي كنيد دور جديد تحريم هاي آمريكا عليه ايران، تهران را مجبور به كنار گذاشتن فعاليت هسته اي خود مي كند؟»
در پاسخ به اين پرسش فقط 96/7 درصد از شركت كنندگان پاسخ مثبت داده اند.
بر همين اساس، 93/87 درصد به آن پاسخ منفي داده و اعلام كرده اند كه ايران در برابر اين فشارها تسليم نمي شود و در انتها 11/4 درصد نيز نظر ممتنع در اين خصوص داشته اند.
نكته جالب درباره اين نظرسنجي آن است كه روزنامه حريت تعداد شركت كنندگان در آن را بر روي صفحه نظرسنجي قيد نكرده است.

گفت وگوي تامل برانگيز شهردار تهران با خبرگزاري فرانسه

محمدباقر قاليباف گلايه هاي خود از دولت را مانند درد دلي در قالب مصاحبه با خبرگزاري فرانسه در ميان گذاشت.
هنوز مدت زمان زيادي از اخراج خبرنگار صدا و سيما از پاريس نگذشته و خاطره اين حركت زشت از ذهن ها پاك نشده كه شهردار تهران گفت وگويي مفصل را با خبرگزاري فرانسه انجام داد.
در اين مصاحبه كه بيشتر شبيه درد دل با اين رسانه اجنبي است، قاليباف به روابط متلاطم خود با دولت احمدي نژاد اذعان كرد و گفت؛ دولت در حال حاضر دو ميليارد دلار به شهرداري تهران بدهكار است كه بخش عمده اين طلبها به ماليات بر اراضي و املاك دولتي در پايتخت و همچنين طرح توسعه مترو تهران مربوط مي شود.
شهردار تهران در ادامه ابراز اطمينان كرده است كه نيروهاي محافظه كار ميانه رو كه خودش يكي از آنهاست در انتخابات آتي مجلس پيروز خواهند شد.
به گزارش خبرگزاري فرانسه قاليباف در اين مصاحبه ابراز اميدواري كرد مجلس آينده «افراط گري ها و آشفتگي هاي» مجلس فعلي را نداشته باشد.
وي تصريح كرد تاثير كاهش ارزش ريال در برابر دلار بيشتر رواني است و با پيش بيني هاي مربوط به اعمال تحريم هاي جديد غرب بر ضد ايران در ارتباط است.
قاليباف خاطرنشان كرد حمله تظاهركنندگان به سفارت انگليس يك حادثه نادر بوده و مقامات كشور نيز آن را تاييد نكردند.
مصاحبه قاليباف با خبرگزاري فرانسه در حالي است كه شهرداري تهران يكي از غول هاي رسانه اي كشور محسوب مي شود و تنها دوجين رسانه مكتوب در اختيار دارد.

وزير كشور: هيات هاي اجرايي در بررسي صلاحيت ها بر اساس مر قانون عمل كرده اند

وزير كشور گفت: وزارت كشور تلاش كرده كه بر اساس مر قانون حركت كند.
مصطفي محمدنجار در حاشيه جلسه دولت در جمع خبرنگاران در پاسخ به سوال خبرنگاري مبني بر اين كه «برخي مدعي هستند هيات هاي اجرايي در بررسي صلاحيت ها منتقدين دولت را ردصلاحيت كرده است»، با رد اين موضوع اظهار كرد: وزارت كشور همواره اعلام كرده كه در راهبرد خود به عنوان اصول چند مورد را هميشه دنبال مي كند كه از جمله آن اجراي قانون است.
وي با بيان اين كه «هيات هاي اجرايي بر اساس مر قانون عمل كرده اند» گفت: از طرف ديگر ما تلاش داريم كه شاهد مشاركت حداكثري مردم در انتخابات باشيم و اصل امانت داري مورد توجه وزارت كشور است و بر اصولي كه اشاره شد با تمام قوا پافشاري مي كند و ما تا اين جا تلاش كرده ايم بر اساس مر قانون عمل كنيم و از 25 فرآيند انتخابات تاكنون 8 فرآيند آن اجرا شده است.
وزير كشور ادامه داد: وزارت كشور به عنوان دستگاه پشتيبان در مورد نامزدهاي انتخابات از مراجع چهارگانه استعلام مي كند و آن را در اختيار هيات هاي اجرايي قرار مي دهد و هيات هاي اجرايي نيز در واقع منتخب معتمدين مردم هستند و اين هيات ها استعلام ها را مورد بررسي قرار مي دهند. تحقيقات محلي خود را انجام مي دهند و بر اساس قانون انجام وظيفه مي كنند.
نجار با اشاره به اين كه «در اين ارتباط چند مرحله ديگر نيز وجود دارد» تصريح كرد: فرصت اعتراض روز شنبه تمام شد و اگر آن ها جواب مثبتي از اعتراض خود را گرفتند كه هيچ، اما اگر باز هم اعتراض داشتند مي توانند طي مراحل بعد اعتراض كنند و روند اين موضوع در قانون مشخص شده است و مي توانند اين كار را انجام دهند.
وي در مورد گرايش هاي نامزدهايي كه براي انتخابات نامزد شده اند و در اين عرصه حضور پيدا كرده اند، افزود: بحمدالله در اين عرصه شاهد حضور باشكوه كانديداها از سلايق و گرايش هاي مختلف بوديم و علي رغم محدوديتي كه به خاطر مدرك تحصيلي فوق ليسانس وجود داشت، مشاركت گسترده بود و در واقع ما شاهد افزايش 16 درصدي مشاركت در اين عرصه بوديم.

تنفس مصنوعي وزارت خارجه آمريكا به مدعيان اصلاحات (خبر ويژه)

عدم مشروعيت انتخابات مجلس مسجل شد! سخنگوي وزارت خارجه آمريكا به تازگي حكم داده كه انتخابات در ايران مشروعيت ندارد و آزاد نيست.
آلن اير به يكي از سايت هاي نيمه تعطيل ضد انقلاب گفته است: انتخابات آزاد و منصفانه در ايران ديگر مفهوم ندارد. به جاي آن با پديده تك حزبي مواجه هستيم كه اكثر نامزدها با ابزار «نظارت استصوابي» و «التزام عملي به نظام» حذف مي شوند.
وي مي افزايد: به اولين مجلس بعد از انقلاب نگاه كنيم. چه طيف الوسيعي ]!؟[ از افراد و عقايد مختلف. واقعا حيف است اگر انتخابات مجلس ايران مانند بعضي انتخابات مجلس دوران شاه، فرمايشي باشد.
البته مايه خوشحالي است كه اين سخنگوي كم حافظه و شيرين عقل وزارت خارجه آمريكا هم اقرار دارد در زمان پهلوي، در ايران انتخاباتي وجود نداشت و فرمايشي بود اما سوالي كه وي بي جواب مي گذارد اين است كه رژيم پهلوي مطابق كدام كودتا و با هدايت كدام قدرت بيگانه، حاكميت ملي و انتخابات را تعطيل كرد؟
اظهارات آلن اير در حالي است كه هم اكنون جلادان آل سعود و آل خليفه با چراغ سبز آمريكا و مشورت هاي پنتاگون در حال كشتار مردم بحرين هستند؛ مردمي كه از جمله مطالباتشان، برگزاري انتخابات است اما چون به قول آقاي اوباما «ارزش ها» و «منافع» آمريكا در برخي كشورها با هم منطبق نيست، آمريكا يا دخالت نمي كند يا دخالت هاي آن درست براي تثبيت پايه هاي لرزان ديكتاتورها (نظير عربستان و بحرين و يمن و اردن و قطر...) است.
يادآور مي شود آمريكايي ها 33 سال است كه انتخابات انجام شده در ايران را مشروع نمي دانند حال آن كه رژيم كودتايي و خودكامه پهلوي را جزيره ثبات و الگوي منطقه معرفي مي كردند. دولت آمريكا تنها مجلس ششم را كه لانه جاسوسان شده بود، قبول داشت و برخي دولتمردان مدعي اصلاح طلبي كه عاشق ايفاي نقش در پروژه هاي سياسي غرب به ويژه آمريكا- نظير پروژه كودتاي مخملين- بودند، درباره مجلس اول هم بايد گفت برخي از اعضاي همان مجلس بعدها خيانت شان محرز شد و از كشور گريختند و در صف اپوزيسيون خارج نشين درآمدند.
از اين جهت نيز بايد به آقاي آلن اير توجه داد كه در آمريكا اشخاصي كه كمترين زاويه با نظام سياسي اين كشور داشته باشند اجازه پيدا نمي كنند در كنگره يا دولت حضور داشته باشند؛ از اين بدتر نامزدهاي انتخاباتي در آن كشور بايد قبل از هر چيز سرسپردگي خود را به لابي صهيونيستي و رژيم اسرائيل به نمايش بگذارند!
سخنگوي وزارت خارجه آمريكا در مصاحبه اخير خود، اين را هم گفته است كه ما مي دانيم تحريم اقتصادي به مردم لطمه مي زند اما نمي توانيم نسبت به پيشرفت فعاليت هاي هسته اي ايران بي تفاوت بمانيم.

چي فكر مي كرديم چي شد؟! (خبر ويژه)

عقب نشيني يك عنصر فريب خورده از نوشته انحرافي خود، محافل ضد انقلاب را حسابي كنف كرد.
به دنبال انتشار مقاله اي سست و سخيف از «حسين علايي» در روزنامه اطلاعات، رسانه هاي ضدانقلاب به هيجان آمده و با آب و تاب فراوان به مخاطبان سر خورده خود چنين القا كردند كه از بطن فتنه مرده، قهرماني!! پيدا شده است. صداي آمريكا، ايي بي سي، راديو فردا، دويچه وله، راديو زمانه، گويانيوز، بالاترين، روزنت، جرس، كلمه، نوروز، راديو اسرائيل و صدها شبكه و رسانه مشابه براي چند روز به بزرگ نمايي اين نوشته دم دستي پرداخته و حتي كساني چون «محمد-ن» را در راديو فردا به خدمت گرفتند تا به تفسير نوشته مبهم و نارساي او بپردازد.
اما روزگذشته وقتي «حسين علايي» با اعتراض مردم متدين و همسايگان خود مواجه شد، دست به قلم برده و برپايبندي خود به نظام تأكيد كرد، مانند آب سردي بودكه بر سر تمام رسانه هاي ضدانقلاب ريختند به نحوي كه اغلب همان رسانه ها ترجيح دادند نوشته تبييني را يا كلاً سانسور كنند و يا در حواشي مطالب خود اجمالاً منتشر كنند. «علايي» در اين توضيح مي نويسد «قطعاً مقايسه نظام ستم شاهي با جمهوري اسلامي، قياس مع الفارق است. اينجانب معتقدم ويژگي هاي انقلاب اسلامي، «مخالفت با استبداد، وابستگي رژيم شاه به آمريكا و فساد دستگاه سلطنت» بوده كه امروز به عنوان الگويي مؤثر در بيداري اسلامي مورد استقبال مردم خاورميانه و شمال آفريقا قرار گرفته است. نظام جمهوري اسلامي كه با هدايت و رهبري هاي حضرت امام خميني(قدس سره) و آراي قاطبه مردم ايران به عنوان مهمترين دستاورد انقلاب اسلامي پديد آمد همچنان با دنبال كردن اين سه مؤلفه اساسي است كه به راه خود ادامه مي دهد. معتقدم پشتيباني از ولايت فقيه موجب مي شود تا به مملكت ما آسيبي نرسد».
به دنبال انتشار مطلب اخير، شبكه بالاترين از كاربران آشفته حال و سردرگم خود خواست از اين عقب نشيني آقاي «علايي» گلايه نكنند و از او نپرسند كه چرا جرأت ندارد. اما خودنويس در ادبياتي قابل تأمل نوشت «حال با اين توبه نامه اي كه اين آقا نوشته، تكليف آن همه افشانويسان كه در هورا كشيدن براي شجاعت و استبدادستيزي سردار از هم سبقت مي گرفتند، چه مي شود؟» بالاترين بلافاصله، سوژه آقاي «علايي» را از «موضوعات داغ، صفحه اول خود حذف كرد و آقاي «م-ن» كه ننگ تفسيرگري راديو فردا (ارگان رسمي سازمان سيا) را به جان خريده بود، سكوت اختيار كرده بي آن كه درباره شاهكار بر كاهدان زدن مشترك خود و راديو فردا توضيحي ارائه دهد.
به هيجان آمدن و آويزان شدن رسانه هاي دولتي بيگانه از برخي افراد عقده اي و فاقد موضوعيت در ميان مردم و مسئولان صرفاً براي دادن تنفس مصنوعي به فتنه، دست بر قضا و در نقطه مقابل طراحي اين طيف، نشان از دريوزگي و ورشكستگي كامل جبهه انقلاب وصف مي شود.
بنابر برخي اخبار موثق «محمد-ن» كه طي هفته هاي اخير خود را به در و ديوار كوبيده تا رسانه هايي مانند كيهان اعتنايي به وي كرده و اعتراضي نسبت به وي نشان دهند- و همين ها براي بيگانه ها فاكتور شود- جايي گله و ابراز تعجب كرده كه نمي دانم با وجود اين همه ساختارشكني ]!؟[هايي كه انجام مي دهم، چرا كيهان اعتنايي به من نمي كند.

اسرائيل مهره هاي از كارافتاده را مي سوزاند (خبر ويژه)

سفر پنهاني يكي از همكاران ميداني فتنه سبز به فلسطين اشغالي از سوي راديو اسرائيل لو رفت.
در حالي كه حتي اغلب فعالان گروهك هاي اپوزيسيون سفر به اسرائيل را مايه سقوط اعتبار سياسي خود مي دانند، راديو اسرائيل فاش كرد مازيار بهاري همكار مجله نيوزويك و شبكه دولتي بي بي سي، اخيرا به تل آويو سفر كرده است.
بهاري از جمله افرادي است كه تابعيت دوگانه دارد و داراي تابعيت كانادايي هم هست. براساس گزارش راديو اسرائيل، «مازيار بهاري كه در ماه هاي اخير براي تهيه فيلمي مستند درباره ايران و اسرائيل فعاليت مي كند، در سفر به اسرائيل، در يك مركز بازرگاني و حقوقي سخنراني كرد. اين برنامه در روزهاي گذشته در شهر «رمت گن» در تل آويو برگزار شد.»
خاطرنشان مي شود مازيار بهاري در بحبوحه فتنه 88 بازداشت شد. وي در حاشيه جلسه محاكمه خود در گفت وگو با خبرنگاران كه به همراه كيان تاج بخش انجام گرفت گفته بود: وقايع بعد از انتخابات دقيقا مشخصات انقلاب رنگي را داشتند. هدف از راه اندازي ماهواره هاي فارسي زبان و گسيل 700 خبرنگار خارجي به ايران دقيقا براي انجام همين مطلب بود. در حقيقت رسانه ها نقش اصلي را در ايجاد اغتشاشات پس از انتخابات بر عهده داشتند. برگزاري تجمعات آرام يا به آتش كشاندن وسايل نقليه و حمله به پايگاه هاي بسيج و تخريب اموال عمومي از جمله اقدامات تبليغي رسانه ها بود. هرگونه واقعه اي كه در تهران به وقوع مي پيوست، پس از 5 دقيقه از شبكه هاي ماهواره اي به ويژه بي بي سي قابل مشاهده بود.
خاطرنشان مي شود شبكه بهائيت يكي از حلقه هاي اتصال تلويزيون بي بي سي با برخي محافل رسانه اي - اطلاعاتي در اسرائيل است.
نكته جالب در ماجراي مازيار بهاري، تعمد راديو اسرائيل براي لو دادن سفر نامبرده به تل آويو است در حالي كه اغلب اين رفت و آمدها اگر مربوط به مهره هاي دم دستي نباشد، پنهان مي ماند.

اپوزيسيون در سال 88 حماقت سازمان منافقين را دوباره مرتكب شد (خبر ويژه)

عباس عبدي اپوزيسيون جمهوري اسلامي را نقدناپذير، فاقد بيلان كار روشن و خيال پرداز معرفي كرد.
اين عضو حزب منحله مشاركت در روز آنلاين نوشت: اپوزيسيون خود را متخصص نقد حكومت مي داند (كه در اين هم بايد شك كرد) ولي به گونه اي رفتار مي كند كه در كوچكترين نقد از خود عاجز است. آيا تاكنون ديده ايد كه يك ارزيابي از عملكرد ده ساله خود ارايه دهند كه در اين ده سال چه گفتند و چه كردند، و كدام يك از گفته ها و كرده ها درست يا غلط بود؟ نمي توان به گونه اي رفتار كرد كه هميشه و در هر حالتي چهار دست و پا پايين آمد.
وي مي افزايد: يكي از مهمترين مشكلات منتقدين، عدم تفكيك ميان نقش سياستمدار و نقش تحليلگر است. اگر به اين تفكيك توجه نشود، مصداق لطيفه ملانصرالدين مي شود كه وقتي به صف نانوايي رفت و ديد كه شلوغ است و نان به او نمي رسد، گفت كه كوچه بالايي آش نذري مي دهند، مردم هم به هواي آش نذري صف نان را رها كردند و ملا تنها ماند. اندكي تامل كرد و گفت نكند آش بدهند، و خودش هم در پي جمعيت روان شد. بيان سخنان و اظهارات سياستمدارانه را نبايد مبناي واقعيت دانست. يكي از همزادهاي اين نگرش غلط اصل شدن فعاليت و مبارزه به عنوان مهمترين معيار براي سنجش درستي و غلطي نظرات است. مثلا اگر كسي زندان رفته باشد يا در زندان باشد، حتما سخن و دستورالعمل او معتبر و صحيح است، گويي كه چون از درون مبارزه و كوره سوزان آن سخن مي گويد، حتما واجد صداقت در انگيزه است و از سوي ديگر به هسته مركزي حقيقت زلال دست يافته است و بايد به نظرش چون وحي منزل نگريست و آن را بدون وضو نخواند. جالب اين كه ديگراني هم كه زندان نديده اند براي آن كه تحليل هاي خود را معتبر كنند، چاره اي جز استناد به بيانات مبارزان سابق و لاحق ندارند.
عبدي با دوگانه توصيف كردن رفتار اپوزيسيون نوشت: در دفاع آنان از دموكراسي تا حقوق بشر و آزادي اين دوگانگي را كمابيش مي بينيم. براي نمونه يكي از موارد آن كه اين روزها مطرح است، مساله اردوگاه پادگان اشرف است. وقتي كه يك مجموعه افراد در يك شرايط كاملا بسته و استبدادي نگهداري مي شوند، به طوري كه از دسترسي به حداقل آزادي ها و افكار و اخبار محروم هستند، به جاي فشار آوردن به نهادهاي بين المللي براي برچيدن اين زندان و آزاد گذاشتن افراد آن براي انتخاب مسير خودشان، با اقدام دولت عراق كه در جهت اعمال حاكميت خود بر خاك اين كشور است مخالفت مي شود. اگر استبداد بد است و محروم كردن افراد از آزادي و دسترسي به رسانه ها مذموم و محكوم است، انجام اين كار براي گروه هاي سياسي به مراتب بدتر و ناپسندتر است تا دولت ها. فقط كافي است كه تصور شود اگر حكومت ايران به دست امثال مجاهدين خلق افتاده بود، الان از نظر حقوق بشر و آزادي هاي مدني با چه وضعيتي مواجه بوديم؟ اين ها كه در قرن بيست و يكم و در شرايطي كه اينترنت و ماهواره همه مرزها را درنورديده، و حتي حكومت هاي استبدادي هم ياراي مقابله با آن ها را ندارند،، با طرفداران و اعضاي خود تا اين حد بسته عمل مي كنند و مانع آزادي آن ها مي شوند، اگر 30 سال پيش به قدرت مي رسيدند چه رفتاري با مردم و مخالفان خودشان مي داشتند؟ و آيا تاكنون كوششي جدي براي تعيين سهم آنان در بروز وضعيت پس از انقلاب شده است؟ آيا مجموعه اين رفتارها نبود كه صدها و هزاران فعال سياسي را از كشور خود دور كرد و از حيز انتفاع ساقط نمود؟ و متاسفانه فرآيندي كه پس از سال 88 هم، به دليل برخي اشتباهات ديگر تكرار شد. من هر موقع كه وضعيت غلام حسين ساعدي را در پيش چشم خود تصوير مي كنم، متاسف مي شوم كه چگونه يكي از بهترين نويسندگان اين كشور كه هيچ چيز كمتر از بزرگترين نويسندگان داخل كشور نداشت، راضي شد كه به خارج برود و با آن وضع زندگي كند، و با آن وضع چشم از دنيا ببندد؟

آره، نه، يك كمي خيلي زياد! (خبر ويژه)

آشفتگي در جبهه اصلاحات به موازات فعاليت كميته دهشت براي منصرف ساختن نامزدهاي اصلاح طلب ادامه دارد.
در حالي كه حداقل 40عضو فراكسيون اقليت در انتخابات نامزد شده بودند و صلاحيت برخي از آنها رد شده، داريوش قنبري سخنگوي فراكسيون از جلسه اخير شوراي مركزي فراكسيون اقليت خبر داد.
وي در گفت وگو با خبرگزاري مهر گفت: اعضاي فراكسيون اعلام كردند با توجه به اينكه بحث تحريم انتخابات مطرح نبوده برخي چهره هاي اصلاح طلب به اعتبار شخصيت خود كانديدا شده اند لذا تصميمات آنها شخصي است و تناقضي با همسويي با ساير اصلاح طلبان ندارد. بنابراين كانديداتوري عده اي از اعضاي فراكسيون اقليت مجلس نه به اعتبار حضور جريان اصلاح طلب بلكه به اعتبار شخصيت خودشان است.
وي اضافه كرد: در مجموع چهره هاي اصلاح طلبي كه در انتخابات مجلس نهم كانديدا شده اند، اصلاح طلبي خود را انكار نمي كنند و جزو افراد شناسنامه دار جريان اصلاح طلب هستند و هويت اصلاح طلبانه شان همچنان محفوظ است اگرچه در قالب تشكل هاي اصلاح طلب در انتخابات شركت نكرده اند.
طبق تصميم كساني چون خاتمي و موسوي خوئيني ها و «شوراي هماهنگي جبهه اصلاحات»، اصلاح طلبان نبايد در انتخابات شركت كنند و فهرست بدهند. بدين ترتيب سخنگو و عضو رد صلاحيت شده فراكسيون اقليت روشن نمي كند كه «عدم تناقض» شركت در انتخابات و در عين حال همسويي با ساير اصلاح طلبان يعني چه؟!
روز گذشته، كساني چون محمدرضا تابش و مصطفي كواكبيان از سوي مافياي خارج نشين سبز كه به عنوان كميته دهشت شناخته مي شوند، تهديد شدند كه يا بايد انصراف دهند و يا اينكه از جرگه اصلاح طلبان بيرون رانده مي شوند.
ديروز همچنين سايت هاي وابسته به حلقه مافيايي (نظير كلمه و نداي سبز) نامه اي را جعل و به نقل از «جمعي از زندانيان سياسي» - بدون درج امضا- خطاب به اعضاي فراكسيون اقليت مجلس منتشر كردند كه در آن از نمايندگان نامزد شده به عنوان فرصت طلباني كه هرگز بخشيده نخواهند شد، ياد شده بود.
الهه راستگو از اعضاي شوراي مركزي حزب اصلاح طلب «كار» ديروز به باشگاه خبرنگاران گفت: اصلاح طلبي تنها در چارچوب قانون معنا مي يابد و بايد مبتني بر ارزشها و خط مشي اسلامي- ايراني دنبال شود. امروز براي عدم حضور در انتخابات هيچ عذري پذيرفتني نيست چرا كه اين امر موجب به فراموشي سپرده شدن اصلاح طلبان مي شود.
اين فعال سياسي خاطرنشان كرد: عدم حضور اصلاح طلبان در اين دوره فرصت هاي ديگري را از آنها سلب خواهد كرد و بيم اين مسئله وجود دارد كه اصلاحات پس از مدتي به فراموشي سپرده شود.