نقش ذهن در كاهش وزن

كاهش وزن چيزي بيشتر از يك كار فيزيكي است و جنبه رواني آن نيز اهميت زيادي دارد.
افكار در زندگي افراد نقش مهمي ايفا مي كنند. آيا در اين مورد ترديد داريد؟ آزمايش زير را انجام دهيد:
درحالي كه به آهنگ مورد علاقه خود گوش مي دهيد به يك فعاليت بدني بپردازيد. مدتي بعد موسيقي را حذف كنيد. متوجه مي شويد كه موسيقي انگيزه زيادي به شما مي دهد تا بهتر و سريع تر كار خود را انجام داده و احساس قدرت بيشتري كنيد. به اين مي گويند قدرت ذهن!
ارتباط ميان ذهن و جسم چه اهميتي دارد؟
جواب اين است كه ذهنيت منفي مي تواند اثرات مخربي بر كاهش وزن داشته باشد. بسياري از كساني كه رژيم غذايي مي گيرند به دلايل رواني دست از اين كار برمي دارند. ذهنيت شما مي تواند رفتارتان را شكل دهد و نقش مهمي در موفقيت برنامه هايتان داشته باشد. اگر مدام به افكار منفي بپردازيد در انتظار ناكامي خواهيد بود. در صورتي كه هر روز خود را با اين افكار منفي بمباران كنيد سرانجام آنها را باور خواهيد كرد.
وقتي با خودتان مي گوئيد: «من هميشه چاق خواهم ماند»، «نمي توانم دست از خوردن بردارم» و يا «نمي توانم پياده روي كنم» اين جملات را باور خواهيد كرد و زمينه ناكامي ها فراهم مي شود. چگونه مي توانيد خود را از كمند اين افكار منفي خلاص كنيد؟
تمرينات زير را انجام دهيد:
1- از افكار منفي خود فهرستي تهيه كرده و سپس فهرستي از نكات مثبت شخصيت خود فراهم كنيد. بر روي فهرست مثبت خود كار كنيد تا زماني كه طولاني تر از فهرست اول شود.
از آنجا كه همگي ما عادت داريم كه به شدت از خودمان انتقاد كنيم، اين تمرين مي تواند بسيار موثر باشد. حتي مسائل كوچك را نيز از ياد نبريد. مثلاً «من ساندويچ هاي خوشمزه اي درست مي كنم» يا «من هميشه به موقع سركار مي روم.»
2- تمام موارد فهرست منفي را به موارد مثبت تبديل كنيد. به عنوان نمونه «من هميشه در كاهش وزن با مشكل روبرو مي شوم» را به «من مي توانم موفق شوم» و «من نمي توانم دست از خوردن بكشم» را به «من غذاي خود را كنترل مي كنم» تغيير دهيد. فهرست منفي را كنار بگذاريد و تنها فهرست مثبت را نگه داريد.
3- به جاي كلمات «هرگز»، «نمي توانم» و «موفق نمي شوم» از «هميشه»، «مي توانم» و «موفق مي شوم» استفاده كنيد.
4- گذشته را فراموش كنيد. گذشته ها را از ياد ببريد و تنها در زمان حال زندگي كنيد. شما نمي توانيد كاري را كه يك ساعت قبل انجام داده ايد تغيير دهيد. تنها كاري كه از دست شما برمي آيد اين است كه بر روي هدف خود تمركز كرده و با پشتكار به تلاش خود ادامه دهيد.
5- ورزش نكردن و پرخوري خود را توجيه نكنيد. فهرستي از تمام توجيهات و فهرست ديگري از تمام دلايل انجام كار تهيه كنيد. فهرست دلايل بايد بسيار طولاني تر باشد.
فهرست دلايل را جايي نصب كنيد كه در معرض ديد باشد.
6- دست از سرزنش كردن ديگران برداريد و مسئوليت اعمال خود را بپذيريد. سرزنش كردن عامل وراثت، برنامه رژيم غذايي يا حتي اعضاي خانواده آسان است ولي نپذيرفتن مسئوليت شكست ها، شما را در چرخه پايان ناپذير ناكامي ها وارد مي كند.

نوجوانان استقلال مي خواهند

معمولا وقتي كودكان پا به مرحله نوجواني مي گذارند خواستار آزادي بيشتري مي شوند. والدين از سويي دوست دارند فرزندان آنها اعتماد به نفس بالايي داشته باشند و خودشان كارهاي شان را انجام دهند و از سوي ديگر به خوبي مي دانند كه جهان پيرامون مي تواند بسيار خطرناك باشد.
برخي از والدين قبل از آمادگي فرزندان خود، آنها را آزاد مي گذارند و يا اينكه آزادي بي حد و حصري براي آنها قائل مي شوند.
ساير والدين سختگيري بي موردي نشان مي دهند. فرزندان اين والدين نمي توانند دست به انتخاب بزنند و عواقب تصميمات خود را بپذيرند.
تحقيقات نشان مي دهد زماني كه نوجوانان پيوند خوبي با والدين خود دارند و مي توانند آزادانه به ابراز عقيده بپردازند- و حتي با والدين خود مخالفت كنند- بهترين رفتار را خواهند داشت.
با به كار بستن توصيه هاي زير مي توانيد ميان صميميت و استقلال تعادل برقرار كنيد؟
1- محدوديت قائل شدن: تمام كودكان گاهي در برابر محدوديت ها مقاومت مي كنند ولي اعمال محدوديت ضروري است و موجب ايجاد امنيت آنها مي شود.
غالباً نوجواناني كه والدين آنها ميانه اي با اعمال محدوديت ندارند احساس مي كنند كه كسي آنها را دوست ندارد. اگر والدين از همان سنين پائين براي فرزندان خود محدوديت هايي قائل شوند نتيجه بخش تر خواهد بود.
هرچند اين كار در اوايل دوران نوجواني دشوارتر است ولي غيرممكن نيست.
2- صريح باشيد: بيشتر نوجوانان به خواسته هاي صريحي كه به طور مداوم تكرار مي شود واكنش بهتري نشان مي دهند. به عنوان مثال به فرزندتان نگوئيد: «دلم مي خواهد اتاقت را تميز كني» بلكه نظر خود را در مورد ويژگي هاي يك اتاق مرتب با او در ميان بگذاريد.
اجازه دهيد فرزندتان در مورد اين مسئله به اظهارنظر بپردازد.
3- به فرزند خود فرصت انتخاب هاي عاقلانه بدهيد: اگر فرزندتان قدرت انتخاب داشته باشد به راهنمايي هاي شما توجه بيشتري خواهد كرد.
به عنوان مثال شما مي توانيد به پسر خود بگوييد كه او بايد تكاليف مدرسه را قبل از خوابيدن انجام دهد ولي او را آزاد بگذاريد كه اين كار را قبل و يا بعد از صرف شام انجام دهد. يادتان باشد با خوشرويي و كمي خلاقيت بهتر مي توانيد كارها را پيش ببريد.
خانم «الف» مي گويد: «دختر من علاقه اي به جمع كردن لباس هاي خود نداشت. بنابراين تصميم گرفتم پس از شستن لباس ها، آنها را بر روي زمين روي هم بريزم. پس از دو هفته دخترم كه از اين وضع خسته شده بود به جمع كردن لباس هاي خود پرداخت».
4- قدم به قدم پيش برويد: هر چقدر يك نوجوان مسئوليت پذيرتر باشد والدين به نتايج بهتري دست خواهند يافت.
به فرزند خود اجازه دهيد با در نظر داشتن مبلغي مشخص اقدام به خريد كفش كند. مدتي بعد شما مي توانيد اقدام ديگري را نيز وارد برنامه كنيد.
5- سلامتي و امنيت فرزند شما در اولويت قرار دارد: مهم ترين وظيفه شما در قبال فرزندانتان اين است كه مراقب سلامتي و امنيت آنها باشيد. يك نوجوان بايد بداند كه والدين فقط به علت نگراني از امنيت آنهاست كه محدوديت هايي قائل مي شوند. البته اين كار آسان نيست زيرا نوجوانان غالباً فكر مي كنند كه هيچ چيز امنيت آنها را تهديد نمي كند و حوادثي كه براي ديگران پيش مي آيد براي آنان روي نمي دهد!
اين طرز تفكر از آنجا ناشي مي شود كه نوجواني سالم ترين دوران زندگي ما محسوب مي شود و نوجوانان به ندرت دچار بيماري خطرناك مي شوند. شما بايد به فرزند خود گوشزد كنيد كه خشونت و تصادفات عامل بيشترين مرگ و ميرها و جراحات در ميان نوجوانان مي باشد.
6- به انتخاب هايي كه عواقب بسيار ناگواري دارد «نه» بگوييد:
برخي از مسائل ارزش جر و بحث كردن را ندارند. ممكن است شما از پيراهن فرزندتان خوشتان نيايد ولي اين مساله اهميت چنداني ندارد. نوجوانان كاملا به پيامدهاي اقدامات خود واقف نيستند. آنها ممكن است راجع به مضرات سيگار شنيده باشند ولي كاملا درك نمي كنند كه مرگ در 45 سالگي بر اثر سرطان ريه چه مفهومي دارد. در مورد عواقب بلندمدت تصميمات فرزندتان با او حرف بزنيد، او بايد بداند تا زماني كه به رشد فكري لازم نرسيده شما به جاي او دست به انتخاب مي زنيد.
7-فرزندتان را راهنمايي كنيد نه كنترل: در توصيه اول به اهميت برقراري تعادل ميان قوانين و آزادي نوجوانان پرداختيم. در بسياري از موارد شما مي توانيد با راهنمايي فرزندتان به اين تعادل دست يابيد.
نوجوانان براي كسب تجربه به فرصت هايي نياز دارند و در اين راه ممكن است دچار اشتباهاتي شوند. براي اينكه تعداد اشتباهات نوجوانان از حد نگذرد والدين بايد آنها را راهنمايي كنند.
شما بايد به حرف هاي فرزندتان با دقت گوش دهيد و براي اينكه او در مورد عواقب اعمال خود به فكر فرو برود سوالاتي را مطرح كنيد و نظرات فرزندتان را جويا شويد. مرز باريك ميان راهنمايي و كنترل در كودكان مختلف تفاوت مي كند، با برخي از كودكان بايد رفتاري قاطعانه در پيش گرفت.
خانم «ب» مي گويد: «فرزند من به اين نتيجه رسيده كه اگر ديروقت به خانه بيايد با در بسته روبرو مي شود!»
8- به فرزندتان اجازه اشتباه كردن بدهيد: همه ما مي خواهيم فرزنداني داشته باشيم كه به حل مشكلات مي پردازند و دست به انتخاب هاي درستي مي زنند. اين توانايي بخش مهمي از مستقل بودن محسوب مي شود و گاهي رسيدن به آن مستلزم ارتكاب اشتباهات است.
نوجوانان از طريق اشتباه كردن مهارت «از صفر شروع كردن» را مي آموزند و اگر والدين همواره خودشان مشكلات فرزندان را حل كنند آنها در كسب اين مهارت دچار مشكل مي شوند.
9- هر عمل، عواقبي دارد: اگر از فرزندتان خواسته ايد قبل از ساعت ده در خانه باشد بي اعتنايي او را ناديده نگيريد زيرا در اين صورت اعتبار شما زير سوال مي رود.
يادتان باشد مجازات بايد با جرم تناسب داشته باشد.
در مورد اثرات بي اعتنايي فرزندتان نسبت به قوانين با او حرف بزنيد و از وي بخواهيد تا حد امكان به جبران خطاي خود بپردازد.
رفتار والدين بر آينده نوجوانان نقش مهمي دارد و آنها بايد فراتر از مسائل سطحي را ببينند. برخي از رفتارهاي نوجوانان بي ضرر است ولي برخي از آنها حقيقتا خطرناك مي باشند.
در اين باره با فرزند خود حرف بزنيد و به او تفهيم كنيد كه عواقب رفتار خود را خواهيد ديد.
تحقيقات نشان مي دهد نوجواناني كه دست به يك كار خطرناك مي زنند به احتمال زياد ساير كارهاي خطرناك را نيز تجربه مي كنند و والدين بايد عواقب ناگوار اين مساله را به آنها گوشزد كنند.
آذرشايان

والدين و زندگي زناشويي فرزندان

انسان پس از ازدواج ناخودآگاه سبك زندگي والدين خود را در پيش مي گيرد و در برخورد با همسر و فرزندانش پا جاي پاي آنها مي گذارد. ما بايد ياد بگيريم كه چگونه به نفوذ والدين خود در زندگي زناشويي مان احترام بگذاريم زيرا حتي اگر دوست نداشته باشيم آنها نقش مهمي در زندگي ما ايفا مي كنند. ما بيشتر سال هاي زندگي خود را در كنار والدين مان سپري مي كنيم و علي رغم اينكه عقيده داشته باشيم مانند آنان نيستيم ، تا حد زيادي مثل آنها فكر و عمل مي كنيم.
افكار و عادات ما شباهت زيادي به والدين مان دارد و به جاي مقابله با اين حقيقت بايد آن را بپذيريم و بدانيم كه احترام گذاشتن به نفوذ والدين از شدت استرس ما مي كاهد و باعث مي شود زندگي شادتري داشته باشيم.
گام اول
نگران تبعيت از والدين خود در برخورد با همسر و فرزندان تان نباشيد. ترس يك احساس منفي است كه نتايج منفي به دنبال خواهد داشت. يادتان باشد آنچه از آن مي ترسيد بر سرتان مي آيد!
مطمئناً شما دوست نداريد يك همسر غرغرو باشيد. در عوض خود را موجودي منحصر به فرد در نظر بگيريد كه بدون توجه به زمينه خانوادگي اش مي تواند تبديل به شخصيت بهتري شود.
اين كار باعث مي شود بر روي خودتان تمركز كنيد و بتوانيد در اين مورد تصميم بگيريد كه كدام ويژگي والدين تان را حفظ كنيد و كداميك را به بوته فراموشي بسپاريد.
گام دوم
نگران مشكلات آينده نباشيد. تنها نتيجه اي كه از اين كارعايد شما مي شود اين است كه نتوانيد همسر و والدين خوبي باشيد. در عوض بر روي بهترين ويژگي هاي والدين خود تمركز كنيد.
گام سوم
تمام شباهت ها و تفاوت هاي ميان زندگي خود و والدين تان را مورد بررسي قرار دهيد. از موارد ساده مثل تزيين خانه گرفته تا نحوه حرف زدن با فرزندان، تنظيم هزينه ها و شيوه اداره خانواده.
ما عادت و رفتار خود را از والدين مان اخذ مي كنيم ولي نه تمام آنها را. بر روي موارد مثبت تمركز كرده و براي تغيير موارد ناخوشايند تلاش نمائيد.
گام چهارم
در مورد وجوه مشترك و اختلاف رفتار خود با والدين تان منصفانه برخورد كنيد. در ضمن به تربيت خانوادگي همسرتان نيز توجه داشته باشيد زيرا در نحوه اداره خانه شما نقش مهمي ايفا مي كند. شايد شما و همسرتان در يك محيط فرهنگي بزرگ شده باشيد ولي والدين تان شيوه هاي مختلفي را به كار برده باشند.
والديني كه در فرهنگ هاي مختلف بزرگ شده اند با چالش هاي بيشتري مواجه مي شوند.
گام پنجم
هميشه يادتان باشد كه والدين تان شما را دوست دارند. آنها به خوشبختي شما فكر مي كنند و ابداً نمي خواهند اتفاق ناگواري برايتان روي دهد.
حتي اگر والدين تان با تمام كارهاي شما موافق نباشند بدون ترديد دوست دارند موفق تر از خود آنها باشيد.
گام ششم
تفاوت هاي ميان خود و والدين تان را فراموش كرده و تنها به زندگي زناشويي خودتان فكركنيد.
شما بايد بد و خوب را به فرزندتان بياموزيد و براي نظرات او در مورد خودتان اهميت قائل شويد.
مطمئن باشيد پس از ازدواج فرزندتان، از اينكه همان احترامي را كه براي والدين خود قائل بوديد نثار شما مي كند خوشحال خواهيد شد.

مبتلايان به كمردرد از نشستن روي صندلي چرخدار خودداري كنند

جراح و متخصص ارتوپدي گفت: مبتلايان به كمردرد مزمن از نشستن روي صندلي هاي چرخدار و دوار جدا خودداري كنند.
به گفته دكتر «رحيم محمدتقي نژاد» اين افراد طوري روي صندلي بنشينند كه زانوها بالاتر از مفاصل ران قرار گيرد و زيرپايي كوچكي زير پاهاي خود قرار دهند.
افراد مبتلا به كمردرد بايد در موقع نشستن از صندلي محكم پشت مستقيم استفاده كنند، مبتلايان به كمردرد مزمن از نشستن روي صندلي چرخدار و دوار خودداري كنند.
اين افراد نبايد هرگز در يك وضعيت ثابت به مدت طولاني بنشينند بلكه پس از مدتي نشستن، بلند شده قدمي زده و مجددا بنشينند.
هنگام رانندگي، صندلي خود را طوري جلو بكشند كه در موقع نشستن زانوها در حدي بالاتر از مفاصل ران قرار گيرند، اين كار باعث كاهش فشار روي كمر و شانه ها مي شود.
افراد مبتلا به كمردرد، هيچ وقت براي مدت طولاني در يك وضعيت ثابت نمانند و هرچند دقيقه يكبار وزن خود را روي يك پا به پاي ديگر منتقل كنند.
در موقع ايستادن در يك مكان به مدت طولاني مثل ايستادن در صف، آشپزخانه و ضمن اتو كردن يك پاي خود را روي يك پله بگذارند و در موقع خم شدن براي شستن دست و صورت در دستشويي نيز يك پا را روي پله قرار دهند.
خانم هاي مبتلا به كمردرد مزمن بهتر است از كفش هاي پاشنه بلند استفاده نكنند.
در موقع ايستادن از گذاشتن دست ها به كمر و تكيه دادن به عقب خودداري كنيد، بهتر است دست ها در جلوي بدن قرار گرفته و تنه، مختصري به جلو خم شده باشد.

بروز پوكي استخوان در شب زنده دارها بيشتر است

افرادي كه شب هنگام بيدار هستند و صبح به خواب مي روند، بيشتر دچار پوكي استخوان و چاقي هاي شكمي مي شوند چرا كه اين افراد در طول روز به جاي فعاليت مشغول استراحت و خواب هستند و مواد معدني از استخوان هاي اين افراد خارج مي شود.
خواب در زندگي اهميت بسيار دارد چرا كه بسياري از كارهاي بازسازي در خواب انجام مي شود و بهترين آنزيم هاي بدن با طلوع و غروب در بدن افراد ساخته مي شود.
افرادي كه شب هنگام بيدار هستند و صبح به خواب مي روند، بيشتر دچار پوكي استخوان و چاقي هاي شكمي مي شوند؛ چرا كه اين افراد در طول روز به جاي فعاليت مشغول استراحت و خواب هستند، موادمعدني از استخوان هاي اين افراد خارج مي شود و اگر از بين رفتن موادمعدني به مرحله پيشرفته برسد، با يك زمين خوردن ساده موجب شكستگي مي شود.
تغذيه و تحرك اساس سلامتي جامعه است ولي هر دوي اين مسائل از مسير عادي خود خارج شده است. افراد بيشتر غذا مي خورند و بيشتر از موادغذايي استفاده مي كنند كه فاقد موادمغذي لازم براي بدن شان است.
جوانان امروزي تحرك لازم را ندارند و بيشترين فعاليت شان فشار دادن دكمه هاي كنترل تلويزيون است و حتي براي خريد مايحتاج منزل نيز اگر وسيله نقليه باشد، به خريد مي روند و اگر نباشد گرسنگي را ترجيح مي دهند.
مصرف موادغذايي آرامبخش به هنگام شب مي تواند موجب خواب خوب براي افراد شود و موادغذايي مانند شير و كاهو مي تواند مفيد باشد.