رويدادهاي جهان در سالي كه گذشت
1390 سال قدرت گرفتن اسلامگرايان

اشاره:
بيداري اسلامي كه از تونس آغاز شد و در مصر، ليبي، يمن و بحرين دنبال شد بار ديگر دنياي غرب به ويژه آمريكا را متوجه قدرت جهان اسلام كرد و به آنها نشان داد كه تحول بنيادين كه در خاورميانه آغاز شده به همين منطقه محدود نخواهد شد و درنهايت، اسلام حرف اول را در جهان خواهد زد.
تحولات منطقه اين واقعيت را نمايان كرد كه ملت هاي منطقه عميقا به اسلام پايبند و از تسلط استعمارگران بر منطقه بيزارند. پيروزي اسلامگرايان در انتخابات تونس و مصر هم حاكي از فاصله گرفتن ملت هاي منطقه از آمريكاست. قدرت هاي استعماري سال ها روي اين مسئله كار كرده و تبليغات فراوان انجام داده بودند كه به مردم منطقه القا كنند كه اسلام نمي تواند سازوكارهاي استقرار يك جامعه مدرن را فراهم كند اما خيزش هاي اسلامي نشان داد كه مردم جايگاه و شأن خود را پيدا كرده اند و مي دانند كه مسلمانان جايگاهي بالاتر از آن دارند كه تحت سيطره غربي ها باشند و در اين ميان الگوبرداري از انقلاب اسلامي ايران تأثير زيادي در بيداري اسلامي منطقه داشت و در مردم اين باور را ايجاد كرد كه با وحدت و يكپارچگي مي توان دست اجانب را از منطقه كوتاه كرد و زمينه هاي رهايي را فراهم آورد. الگوي سياسي كه انقلاب ايران به ملت هاي منطقه ارائه داد اين بود كه مي توان بدون اتكا به هرگونه قدرت خارجي و با رويكردهاي اسلامي در برابر قدرت هاي جهاني به پيروزي رسيد.
غرب و به ويژه آمريكا سال ها به عنوان مهم ترين قدرت هاي تأثيرگذار بر منطقه خاورميانه اعمال قدرت مي كردند و در صدد بودند به هر نحو ممكن نبض استراتژيك اين منطقه را به دست بگيرند.
امروز مردم خاورميانه در پناه دين اسلام اين فرصت طلايي را پيدا كرده اند كه حكومت هاي وابسته به غرب را ساقط و منطقه خاورميانه را به گورستان حاكمان وابسته به غرب تبديل كنند و حكومت را به اسلامگرايان بسپارند.
سرويس خارجي كيهان

اسلامگرايان مصر، پيروز انتخابات
محمد معرفي
كشور مصر در سالي كه گذشت آبستن حوادث تلخ و شيرين فراواني بود كه هر كدام مي توانست مسير سرنوشت آن كشور را تغيير دهد. اين كشور كهن و با ستاني كه نام «مادر دنيا» را به خود گرفته است و تأثير بسزايي در روند تحولات خاورميانه و شمال آفريقا دارد، اكنون در مسيري گام برمي دارد كه مي توان به عنوان الگوي يك كشور مسلمان و انقلابي از آن ياد كرد.
بي شك برگزاري انتخابات پارلماني در مصر و پيروزي قاطع اسلامگرايان در آن، مهم ترين حادثه سياسي خاورميانه در سال گذشته است. اسلامگرايان مصري (كه «جماعت اخوان المسلمين» در صدر آن است) توانستند با به دست آوردن اكثريت كرسي هاي پارلمان (مجلس الشعب) به پيروزي چشمگيري دست يابند. در انتخابات پارلماني مصر در سال گذشته كه طي سه مرحله و در هر مرحله در دو نوبت برگزار شد، حزب «آزادي و عدالت» وابسته به اخوان المسلمين توانست بيش از دوسوم آرا را به خود اختصاص دهد و پس از آن حزب سلفي «النور» و حزب «الوفد» در جايگاه دوم و سوم قرار گرفتند.
همچنين در انتخابات مجلس سنا موسوم به «مجلس شورا»، حزب وابسته به اخوان المسلمين پيروزي خود را دوباره تكرار كرد و حزب سلفي النور پس از آن بيشترين آرا را به دست آورد. اين درحالي است كه براساس سيستم قانونگذاري مصر، اين دو مجلس مكمل يكديگر هستند و پس از تصويب طرح يا لايحه در مجلس الشعب، مجلس شورا مهر رد يا تأييد بر آن خواهد گذاشت.
اين دو مجلس موظف هستند تا با انتخابات اعضاي يك كميته 100 نفره مقدمات پيش نويس قانون اساسي جديد مصر و انتخابات رياست جمهوري را تا ارديبهشت ماه سال 91 فراهم كنند.
اگر چه پيروزي اسلامگرايان در انتخابات پارلماني مصر بر سايركشورهاي منطقه بي تاثير نبوده است و جنبش بيداري اسلامي را شتاب بيشتري بخشيده است، اما اين كل اتفاقات سياسي در آن كشور نيست، بلكه درسالي كه گذشت، ملت مصر با خلق حماسه اي ديگر به جهانيان نشان دادند كه انقلاب 25 ژانويه همچنان زنده و پويا است. حمله مردم مصر به سفارت رژيم صهيونيستي در قاهره و تصرف آن درسالي كه گذشت همانند يك بمب خبري در رسانه هاي جهان انعكاس وسيعي داشت.
مردم مصر پس از تصرف سفارت رژيم صهيونيستي و فراري دادن اعضاي اين لانه جاسوسي، پرچم اسرائيل را به زيرآورده و پرچم كشورشان را بر سر در ساختمان نصب كردند تا نشان دهند همچنان با پيمان «كمپ ديويد» و موجوديت رژيم اشغالگر قدس به شدت مخالف هستند.
درسالي كه گذشت مردم مصر براي سيزدهمين بار لوله صادرات گاز به رژيم صهيونيستي در شهر مرزي «العريش» را منفجر كردند تا اين رژيم بيش از پيش در تنگنا قرار بگيرد.
اقدام ديگر مردم مصر كه نبايد آن را به فراموشي سپرد، ادامه اعتراض هاي خياباني براي وادار كردن نظاميان به خالي كردن صحنه سياسي آن كشور بود كه متاسفانه صدها تن در اين راه قرباني كينه توزي شوراي عالي نيروهاي مسلح در قاهره و ورزشگاه «پورت سعيد» شدند.
از جمله حوادث جنجالي ديگر در مصر درسالي كه گذشت، برگزاري جلسات محاكمه «حسني مبارك» رئيس جمهور مخلوع اين كشور بود كه تعداد جلسات محاكمه وي از 13 جلسه گذشت و اكنون ديكتاتور مصر در چند قدمي دار مجازات قرار گرفته است. به هر جهت مردم مصر با تهيه مقدمات انتخابات رياست جمهوري، تلاش مي كنند، آينده خود را به روشني ترسيم كنند.

عربستان در مسير بيداري اسلامي
حاكمان آل سعود در سالي كه گذشت، با ادامه سياست سركوب و قلع و قمع اعتراضات تلاش كردند كه جنبش بيداري اسلامي را در شبه جزيره عرب خاموش كنند، اما ادامه اعتراضات مسالمت آميز مردمي در شرق اين كشور باعث شد كه اين موضوع همچون استخواني درگلوي سردمداران عربستان قرار بگيرد.
ساكنان استانهاي شرقي اين كشور كه اكنون يك سال تجربه مبارزاتي براي بي اثركردن سياست هاي رسانه هاي عربستان را به دست آورده اند با پيگيري مطالبات خود، مصمم تر از گذشته لرزه بر اندام حاكمان آل سعود انداخته اند.
سران آل سعود كه در گذشته تلاش كردند كه اعتراضات مردمي در شرق اين كشور را، ناشي از اختلافات مذهبي و وابسته به بيگانگان جلوه دهند پس از شكست در طرح خود، همانند اسلاف خود به سركوب اعتراضات بر حق مردمي روي آوردند و تعداد زيادي از جوانان و فرهيختگان را به خاك و خون كشيدند.
ادعاي آل سعود بر اين موضوع استوار بوده است كه افراد مسلح خارجي با حملات مسلحانه به پليس و نيروهاي امنيتي موجب ناامني در منطقه شده اند. در حالي كه وجدان هاي آگاه و بيدار جهان، كشته شدن زنان، مردان و نوجوانان را بر روي سنگفرش هاي خيابان هاي عربستان مشاهده كرده اند.
اكنون پس از گذشت يك سال از اعتراضات مردمي و مسالمت آميز مردم عربستان، در استان «الشرقيه» و شهرهايي همچون «القطيف»، «العواميه»، «الربيعه»، «تاروت»، و كشته شدن 16 تن و زخمي شدن ده ها نفر، رژيم آل سعود مستأصل تر از گذشته نمي تواند ادعا كند كه بيگانگان حوادث اين استان نفت خيز را هدايت مي كنند و سياست بازداشت هاي گسترده و سركوب و خفقان را بار ديگر ادامه مي دهد. رژيم عربستان در سالي كه گذشت علاوه بر سركوب مردم كشورش، نيروهاي خود را براي سركوب اعتراضات مردمي به بحرين اعزام كرده تا از سقوط آل خليفه جلوگيري كند.

اسلامگرايان تونس پيروز انتخابات
تونس در سالي كه گذشت همانند گذشته آغازگر، حركتي بود كه ساير كشورهاي اسلامي به تبعيت از آن پا به ميدان گذاشتند. شايد مهم ترين اتفاق سياسي در تونس، برگزاري انتخابات و پيروزي اسلامگرايان در سال گذشته بود. اتفاقي كه در مصر و مغرب نيز به وقوع پيوست.
در تونس تشكيلات منسجم اسلامگرايان تحت عنوان «حزب النهضه» توانست با برنامه ريزي مدون و معرفي نامزدهاي شايسته، در نخستين انتخابات پس از سرنگوني «زين العابدين بن علي» رئيس جمهور مخلوع به موفقيت چشم گيري نائل شود. اين حزب اسلامگرا كه رهبري آن را «راشد الغنوشي» مشهورترين چهره مسلمان تونس برعهده دارد، در انتخابات مجلس مؤسسان بيش از نيمي از كرسي ها را به خود اختصاص داد و براساس توافق با احزاب پيروز، «الجبالي» دبيركل حزب به عنوان نخست وزير انتخاب شد.
اين درحالي است كه مجلس مؤسسان در تونس طي فرصت باقيمانده تا سال آينده بايد مقدمات تدوين قانون اساسي جديد و برگزاري انتخابات رياست جمهوري را فراهم كند.
همچنين مجلس مؤسسان تونس كه درحال حاضر نقش پارلمان را در عرصه سياسي اين كشور تا يك سال آينده ايفا مي كند، از بين رهبران سه حزب پيروز رئيس جمهور، نخست وزير و رئيس مجلس را به طور موقت انتخاب كرد.
انتخابات مجلس مؤسسان در تونس در هنگام برگزاري آن در سال 2012 افكار عمومي بسياري از جهانيان در شرق و غرب را به خود جلب كرد و بسياري مترصد اين بودند كه در اين انتخابات چه خواهد گذشت.
اين انتخابات با حضور گسترده مردم تونس در آرامش برگزار شد و طي آن نامزدهاي حزب النهضه توانستند بيش از 47درصد آرا را به خود اختصاص دهند.
به اين ترتيب، انقلاب 14ژانويه در تونس كه توانست آغازگر سلسله انقلاب هايي در ساير كشورهاي مغرب عربي و خاورميانه باشد، موج اسلامگرايي را در منطقه فراگير كرد و با كامل شدن جنبش بيداري اسلامي، اسلامگراها روي كار آمدند.
برگزاري انتخابات پارلماني و روي كار آمدن احزاب اسلامگراي «آزادي و توسعه» وابسته به جماعت اخوان المسلمين و حزب سلفي «النور» در مصر و پيروزي اسلامگرايان در انتخابات پارلماني مغرب را مي توان در اين راستا ارزيابي كرد. به عقيده بسياري از آگاهان مسائل بين المللي و صاحبنظران تحولات خاورميانه، سالي كه گذشت سال پيروزي اسلامگرايان و برروي كار آمدن احزاب اسلامگرا است و اين موضوع نشان دهنده استقبال مردم كشورهاي مسلمان از برنامه هاي مدون آنهاست. به خاطر همين موضوع است كه سال2012 را سال بيداري اسلامي و اسلامگرايان ناميده اند.

فراز و نشيب هاي انقلاب يمن
بيش از يك سال است كه از انقلاب مردم مسلمان يمن در پرتو بيداري اسلامي در كشورهاي منطقه مي گذرد.
در اين يك سال مردم اين كشور با فراز و نشيب هاي مختلفي رو به رو شده اند تا اينكه استقامت و ايستادگي آنان در برابر رژيم ديكتاتوري علي عبدالله صالح نتيجه داد و ديكتاتور عبدالله صالح مجبور به انتقال قدرت به معاون خود عبدربه منصور هادي شد و يمن را به سوي آمريكا ترك كرد. انتخابات فرمايشي رياست جمهوري موقت در شرايطي برگزار شد كه تنها يك نفر نامزد يك پست بود و از آنجا كه ابتكار عمل شوراي همكاري خليج فارس براي انتقال قدرت از همان ابتدا پاسخگوي مطالبات مشروع مردم نبود انقلابيون با برگزاري تظاهرات مخالفت خود را با اين اقدام اعلام و تأكيد كردند كه انتخابات فرمايشي يمن خيانت به آرمان هاي انقلاب است و مردم انقلابي يمن رياست جمهوري جديد و دولت جديد را قبول ندارند و همچنان براي تحقق اهداف انقلاب به اعتراضات خود ادامه مي دهند.
انقلابيون يمن هنوز با قدرت در صحنه هستند و اعلام كرده اند كه آرام نخواهند نشست و با هرگونه ابتكار عملي كه منافع مردم را در نظر نگيرد مخالفت خواهند كرد.
احزاب مخالف يمن، الحوثي هاي جنوب اين كشور و بسياري از سازمان هاي يمني ضمن تحريم انتخابات اعلام كردند كه دولت جديد مشروعيت ندارد و اين نظام تغيير نكرده و عوامل ديكتاتوري علي عبدالله صالح همچنان در قدرت هستند.
نظاميان يمن نيز در اعتراض به فساد فرماندهان خود كه از اطرافيان علي عبدالله صالح هستند دست به تحصن و اعتراضات گسترده مي زنند و مخالف ادامه ديكتاتوري بازمانده هاي علي عبدالله صالح در هرم قدرت هستند.
مردم يمن همچنين تأكيد دارند كه آمريكا و عربستان سعودي درصدد تحريف انقلاب و مصادره كردن آن به نفع خويش هستند و دخالت در امور داخلي يمن از طريق سفير آمريكا صورت مي گيرد به همين دليل با برگزاري تظاهرات خواستار كوتاه شدن دست بيگانگان از كشور به ويژه سفير آمريكا در يمن هستند.
در هر صورت اوضاع بي ثبات يمن فضاي غبارآلودي را در كشور ايجاد كرده است و آينده اين كشور را در هاله اي از ابهام فرو برده است.
به نظر نمي رسد جابه جايي قدرت در اين كشور به چالش ها و اعتراضات مردمي پايان دهد بلكه برعكس تحليلگران معتقدند يمن يا به درگيري هاي قومي و طايفه اي و جنگ داخلي كشيده خواهد شد و يا اينكه عبدربه منصور هادي با وضعيتي به مراتب بيشتر از علي عبدالله صالح به سركوب اعتراضات مردمي مي پردازد.
بدون شك انقلاب يمن با ابهام و موانعي عميق تر از مصر و تونس روبه رو است اگر در قاهره و تونس تكنوكرات ها و ژنرال ها سوار بر مركب قدرت شده اند در يمن همان گروه نظاميان و كهنه كاران سياسي به كمك بازيگران پشت صحنه انقلاب نقش خويش را ايفا مي كنند.
بازيگران اصلي انقلاب يعني مردم يمن با اينكه صدها شهيد براي تحقق انقلاب داده اند اما تأكيد كرده اند كه هنوز هم استوار و محكم تا پاي جان ايستاده اند و بيداري اسلامي را همچون كشورهاي ديگر منطقه به كشورشان خواهند آورد.

يك سال قيام عليه آل خليفه
شيعيان بحرين همانند مردم كشورهاي منطقه خاورميانه عليه ظلم و ستم خاندان آل خليفه به پا خاسته اند و تاكيد دارند تا برقراري عدالت و اصلاحات در همه زمينه ها دست از مخالفت هاي خود برنمي دارند.
يك سال گذشته، بحرين شاهد تظاهرات گسترده مردمي بود. مردم اين كشور با داشتن انگيزه اي بالا و روحيه اي مقاوم نه تنها رژيم آل خليفه بلكه حاميان منطقه اي و فرامنطقه اي اين خاندان را به وحشت انداخته اند.
تداخل منافع كشورهاي مختلف باعث شده كه اين جزيره كوچك در خليج فارس از اهميت زيادي برخوردار شود، چرا كه گسترش اعتراض ها در اين كشور منافع عربستان سعودي، عمان، كويت، امارات متحده عربي، آمريكا و كشورهاي غربي را به خطر انداخته و اين كشورها براي سركوب اعتراضات مردمي با آل خليفه همدستي مي كنند.
از همان روزهاي آغاز انقلاب بحرين، عربستان سعودي با چراغ سبز آمريكا، انگليس و فرانسه نظاميان خود را به بحرين فرستاد تا در كنار نيروهاي امنيتي آل خليفه اعتراضات را در نطفه خفه كنند اما عزيمت نظاميان آل سعود با پيشرفته ترين تجهيزات و ادوات جنگي باعث ترس و وحشت مردم نشد بلكه آنان را در تحقق خواسته هايشان مصمم تر كرد. كشتار معترضان بي گناه كه تنها خواسته شان اجراي اصلاحات در كشور است به افزايش روزافزون نارضايتي عمومي منجر شده و اكنون پس از گذشت حدود يك سال از آغاز انقلاب بحرين، مردم اين كشور خواستار سرنگوني نظام آل خليفه و تحقق خواسته هايشان هستند. شيخ حمدبن عيسي آل خليفه پادشاه بحرين با اينكه تاكنون بارها وعده اصلاحات داده است اما به وعده هاي خود عمل نكرده و سركوب مردمي را شدت بخشيده است.
انقلابيون بحرين اعلام كرده اند كه مردم بحرين هوشيار و آگاه هستند و فريب توطئه هاي آل خليفه كه با همدستي حاميان اين خاندان صورت مي گيرد را نمي خورند.
پادشاه بحرين با هدف اتلاف وقت و دور زدن انقلاب تلاش مي كند كه مردم را بفريبد و به نفع خويش بهره برداري كند ولي دست او براي مردم رو شده است. حضور ناوگان پنجم آمريكا در بحرين دليل عمده حمايت آمريكا از اين رژيم ديكتاتور است و سياست سركوب شيعيان در اين كشور دقيقاً با چراغ سبز آمريكا صورت مي گيرد.
مردم بحرين با تداوم اعتراضات تاكيد كرده اند كه تا تحقق كامل اهدافشان خيابان ها را ترك نخواهند كرد و دور جديد اعتراضات مردمي با تحصن معترضان در ميدان شهدا (لؤلؤ) آغاز شده است. مردم بحرين همچون ديگر مردم منطقه از دخالت بيگانگان و ظلم و ستم حاكمان خود به ستوه آمده اند و مطمئن هستند كه بالاخره استقامت آنان نتيجه خواهد داد و به پيروزي خواهند رسيد.

قدرت گرفتن اسلامگرايان در ليبي
سيد محمد امين آبادي
سقوط طرابلس، كشته شدن سرهنگ قذافي، دستگيري سيف الاسلام و روي كار آمدن اسلامگرايان در ليبي مهم ترين تحولات اين كشور در سال گذشته بود.
انقلابي كه از 27 بهمن 1389 در ليبي شروع شد در 31 مرداد 1390 نتيجه داد و انقلابيون ليبي با تصرف طرابلس به چهاردهه حكومت مطلقه معمر قذافي پايان دادند و مردم در شهرهاي مختلف اين كشور با فريادهاي الله اكبر خود اين پيروزي بزرگ را جشن گرفتند.
دو ماه پس از سقوط طرابلس، سرت آخرين پايگاه و زادگاه ديكتاتور ليبي نيز در مهرماه به دست انقلابيون افتاد و سرهنگ قذافي به دست انقلابيون كشته شد. انتشار تصاويري از جسد خون آلود وي، به نمايش عمومي گذاشتن آن و دفن در مكاني نامعلوم عبرتي شد براي ديكتاتورهايي كه به جاي تكيه به ملت به اروپا و آمريكا تكيه مي كنند و دوستان ديروز سرهنگ اولين كساني بودند كه كشته شدن وي را تبريك گفتند!
دستگيري سيف الاسلام قذافي در 27 آبان سال 90 كه از وي به عنوان جانشين سرهنگ قذافي نام برده مي شد آخرين اميدهاي بقاياي رژيم سابق را براي بازگشت به عرصه قدرت نقش بر آب كرد. و به دنبال تصرف كامل كشور و كشته شدن قذافي و دستگيري سيف الاسلام مباحثات متعددي بين انقلابيون، مردم و كشورهاي غربي در مورد حكومت آينده ليبي شكل گرفت.
كشورهاي عضو ناتو كه پس از تصرف طرابلس در «پاريس» گرد هم آمده بودند تا براي حفظ سلطه خود بر منابع سرشار نفتي ليبي جديد نقشه بكشند، اعلام كردند كه حكومت آينده ليبي بايد مدل يك حكومت دموكراسي غربي باشد. پس از اين اجلاس ده ها هزار نفر از مردم ليبي در خيابان هاي شهرهاي مختلف اين كشور فرياد الله اكبر و نه شرقي و نه غربي سر دادند. و با اين شعار عملا ساختار حكومت آينده ليبي را مشخص كردند.
عبدالجليل رئيس شوراي انتقالي ليبي نيز كه در اجلاس پاريس مواضع سازشكارانه اي گرفته بود بعد از تظاهرات گسترده مردمي در شهرهاي مختلف ليبي و تحت فشار شديد افكار عمومي، اعلام كرد اسلام منبع اصلي قانونگذاري در اين كشور خواهد بود. وي در ميدان شهداي طرابلس در ميان هزاران ليبيايي گفت: ما مسلمان هستيم و از اسلام محافظت خواهيم كرد. به دنبال اين اظهارات بود كه راسموسن دبيركل پيمان آتلانتيك شمالي ناتو از احتمال روي كارآمدن يك حكومت اسلامي در ليبي به شدت ابراز نگراني كرد.
در ميان نگراني شديد غرب و ناتو از قدرت گرفتن اسلامگرايان در ليبي دولت جديد اين كشور با 20 وزير و با نخست وزيري «محمود جبرئيل» در 27 شهريورماه سال90 آغاز به كار كرد. و در دوم آبان ماه نيز آزادي ليبي ملي يك مراسم رسمي در شهر بنغازي اعلام شد و عبدالجليل رئيس شوراي انتقالي در حضور هزاران نفر از شركت كنندگان در اين جشن بار ديگر اعلام كرد كه قوانين اسلامي منبع اصلي قانونگذاري در ليبي خواهد بود.
در حالي كه مردم ليبي براي انتخابات سراسري مجلس اين كشور كه به گفته نخست وزير دولت موقت در آينده نزديك برگزار خواهد شد آماده مي شوند آمريكا به دنبال تثبيت حضور خود در ليبي است. خبرگزاري ها در پنج بهمن ماه از استقرار 12هزار تفنگدار آمريكايي در شهر نفت خيز «البريقه» به بهانه ايجاد امنيت خبردادند كه به گفته آگاهانه هدف نهايي آمريكا كنترل چاه هاي نفت و بنادر استراتژيك ليبي است. گذر زمان در سال آينده توطئه هاي جديد اروپا و آمريكا عليه نظام نوپاي ليبي و مردم مسلمان اين كشور را بيش از پيش مشخص خواهد كرد بايد منتظر بود و ديد كه مردم و انقلابيون تا كجا حاضرند براي حاكميت اسلام در كشور ليبي استقامت كنند.

فلسطين؛ موفقيت هاي پي درپي
فريده شريفي
از مهم ترين رخدادهاي فلسطين طي سال گذشته مي توان به تبادل اسيران فلسطيني با گلعادشاليت اسير اسرائيلي، توافق گروه هاي فلسطيني بر سر اجراي پيمان آشتي ملي به ويژه توافق فتح و حماس، ديدار اسماعيل هنيه نخست وزير منتخب حماس و محمودعباس رئيس تشكيلات خودگردان فلسطين پس از پنج سال و توافقنامه دوحه اشاره كرد.
در سال گذشته بيش از 1000 اسير فلسطيني در قبال آزادي شاليت اسير اسرائيلي كه بيش از 5 سال در اسارت نيروهاي مقاومت بود آزاد شدند و پيروزي بزرگي براي رزمندگان فلسطيني رقم خورد.
در جريان مبادله اسيران فلسطيني جنبش مقاومت اسلامي فلسطين(حماس) بار ديگر توانمندي خود را در مقابله با سياست هاي توسعه طلبانه رژيم صهيونيستي به نمايش گذاشت و كشورهاي ديگر را به تحسين واداشت چرا كه رژيمي كه موجوديت گروه هاي فلسطيني را به رسميت نمي شناخت و حاضر به مذاكره با حماس يا ساير گروه هاي فلسطيني نبود مجبور شد به توانمندي بالاي حماس اعتراف كند و شرايط اين جنبش فلسطيني را بپذيرد.
مبادله تبادل اسيران به اعتراف خود صهيونيست ها ضربه بزرگي بر پيكره رژيم صهيونيستي وارد آورد و به انزواي رژيم صهيونيستي منجر شد.
به جريان افتادن پرونده آشتي ملي فلسطينيان از ديگر تحولات مهم فلسطين در سال گذشته بود چرا كه آشتي ميان گروه هاي فلسطيني از عمده ترين راه هاي مقابله با تجاوزات و طرح هاي رژيم صهيونيستي در قدس اشغالي و كرانه باختري و غزه به شمار مي رود.
با تحقق آشتي ملي ميان فلسطينيان به آنها فرصت داده مي شود تا وضعيت داخلي خود را سامان بخشند، اختلافات را كنار بگذارند و با موضعي متحد و يكپارچه به وظايف خود در قبال فلسطين عمل كنند.
از سوي ديگر مسئله به تأخير افتادن آشتي ملي و ادامه اختلافات گروه هاي فلسطيني از جمله مسائلي بود كه باعث رنجش مردم فلسطين شده بود و ملت فلسطين بارها نارضايتي خود را از وجود اختلاف و درگيري ميان گروه هاي فلسطيني اعلام كرده بود.
توافقنامه دوحه كه ميان محمود عباس و خالد مشعل رئيس دفترسياسي حماس به امضا رسيد مهر تاييد ديگري بر توافق آشتي ملي فلسطينيان بود. در همين رابطه گروه هاي فلسطيني توافقنامه دوحه را گامي جدي براي اجرايي شدن تلاش هاي آشتي ملي و ايجاد وحدت ميان فلسطيني ها ارزيابي كردند. طبق اين توافقنامه مقرر شد كه دولت وحدت ملي تشكيل و محمود عباس به عنوان نخست وزير دولت موقت و برگزار كننده انتخابات در كرانه باختري و نوار غزه انتخاب شود. پس از توافقنامه دوحه رژيم صهيونيستي محمود عباس را تهديد كرد كه وي بايد ميان مذاكرات سازش و حماس يكي را انتخاب كند.
اتحاديه اروپا نيز حمايت از تشكيلات خودگردان فلسطين را مشروط كرد و از محمود عباس خواست دست از مذاكرات به اصطلاح صلح خاورميانه برندارد، در غير اين صورت كمك هاي مالي خود را قطع خواهد كرد.
از ديگر رخدادهاي فلسطين در سال گذشته افزايش حملات صهيونيست ها نسبت به شهر مقدس قدس و مسجد مبارك الاقصي است كه واكنش هاي زيادي را از سوي فلسطيني ها و مسلمانان جهان درپي داشته است. جوانان فلسطيني در حمايت از قدس با صهيونيست ها درگير شده اند و روزي نيست كه اشغالگران صهيونيست عده اي از فلسطيني ها را بازداشت نكنند.
كشورهاي عربي و اسلامي نيز با برگزاري همايش ها و صدور بيانيه هاي مختلف اقدام صهيونيست ها در تعرض به مقدسات اسلامي را محكوم و خواستار تحرك فوري جامعه بين الملل براي توقف جنايات رژيم صهيونيستي شده اند. اما نجات قدس از سيطره صهيونيست ها نبايد محدود به صدور بيانيه ها و محكوميت ها شود بلكه مسلمانان جهان بايد براي مقابله با سياست هاي تجاوزكارانه رژيم صهيونيستي اقدامي جدي و تحركي قاطع به عمل آورند و قبله مسلمانان جهان را از وجود صهيونيست ها پاك كنند.
اشغالگري اسرائيل عامل اصلي تهديد صلح است و تا زماني كه آمريكا و كشورهاي غربي از اين رژيم حمايت مي كنند اسرائيل دست از تجاوزات خود نسبت به سرزمين فلسطين برنمي دارد. دليل اصلي دشمني جهان اسلام با آمريكا نيز سركوب فلسطينيان و همدستي آمريكا با آنهاست.
نخست وزير منتخب حماس با توافق به عمل آمده در دوحه بار ديگر ثابت كرد كه اين جنبش فلسطيني خواستار وحدت ميان گروه هاي فلسطيني است و از تنش و اختلاف پرهيز مي كند و مهم رأي و خواست مردم فلسطين است.
در هر صورت پايان يافتن اختلافات و تلاش هاي صورت گرفته براي تحقق آشتي ملي تحول مثبتي است كه در صورت گرفتارنشدن به دام طرح هاي سازش با صهيونيست ها جايگاه فلسطين و جنبش هاي مقاومت را در عرصه بيداري اسلامي موجه تر مي سازد.