بدهي 1+5 (يادداشت روز)

امروز مذاكرات تيم هسته اي كشورمان با گروه 1+5 بعد از 14 ماه توقف و چالش و كش و قوس فراوان، در اسلامبول تركيه از سرگرفته مي شود. بسياري از محافل سياسي و رسانه اي غرب با اشاره تلويحي به تحولات و رويدادهاي كنوني منطقه و جهان، اين دور از مذاكرات را تعيين كننده و سرنوشت ساز ارزيابي كرده اند.
درباره مذاكرات امروز، ارزيابي محافل نزديك به 1+5 از ماجرا و آنچه جمهوري اسلامي ايران مي تواند و بايد از اين دور مذاكرات انتظار داشته باشد، گفتني هايي هست.
الف: ابتدا و قبل از ورود به موضوع اصلي، اشاره به چند نكته از چالش هسته اي نزديك به ده ساله ايران اسلامي با مجموعه همسو و مشترك آژانس بين المللي انرژي اتمي، شوراي امنيت سازمان ملل متحد و آمريكا و متحدانش، ضروري به نظر مي رسد و مي تواند از دو نقطه اي كه امروزه ما و حريف در آن ايستاده ايم، تصوير و مختصات روشني ارائه بدهد.
- اگرچه معاهده NPT، اساسنامه آژانس و پادمان هاي مربوطه روي دو ملاك «فني» و «حقوقي» در بررسي ها و بازرسي هاي آژانس از فعاليت و تاسيسات هسته اي كشورهاي عضو تاكيد ورزيده و هرگونه برخورد سياسي در اين ارزيابي ها را به شدت نفي كرده است ولي نگاهي گذرا به پرونده ده ساله چالش هسته اي ايران اسلامي كمترين ترديدي باقي نمي گذارد كه آمريكا و متحدانش با در اختيار داشتن مديريت آژانس و شوراي امنيت سازمان ملل، در برخورد با پرونده هسته اي ايران، از اهرم هاي سياسي استفاده كرده و براي يافته هاي مستند «فني» و «حقوقي» كمترين اهميت و نقشي قائل نبوده اند. دراين باره هر چند كه نشانه ها و مستندات فراواني را مي توان آدرس داد - و پيش از اين به موارد بسياري از آن پرداخته ايم- ولي در اين مختصر به چند نمونه بسنده مي كنيم؛
- بعد از مدتها چالش و در حالي كه جمهوري اسلامي ايران در اجلاس اكتبر تهران، تقريبا تمامي فعاليت هاي هسته اي خود را به صورت داوطلبانه به حالت تعليق درآورده و پروتكل الحاقي را نيز بدون تصويب مجلس به طور موقت و داوطلبانه پذيرفته بود، نوبت به اجلاس پاريس رسيد
- آبان 1383/نوامبر 2004- در اين اجلاس قرار شد جمهوري اسلامي ايران به آژانس تضمين عيني - OBJECTIVE GAURANTEE- بدهد كه در پي توليد سلاح هسته اي نيست و در مقابل، آژانس نيز به ايران تضمين قطعي -FIRM GAURANTEE- بدهد كه پرونده كشورمان را از دستور كار شوراي حكام خارج كرده و به روال عادي بازگرداند، اما 3 ماه بعد، در اجلاس لندن كه قرار بود در آن تضمين هاي دو جانبه ارائه شود، وزراي خارجه تروئيكاي اروپا- انگليس، فرانسه و آلمان- اعلام كردند تنها تضمين عيني مورد قبول آنها دست كشيدن جمهوري اسلامي ايران از فعاليت هسته اي است و با پررويي «الگوي ليبي» را پيشنهاد كردند!
- بعد از اين باج خواهي و بدمستي حريف بود كه به دستور رهبرمعظم انقلاب، فعاليت هاي هسته اي به تعليق درآمده از سر گرفته شد و اين از سرگيري در مردادماه 84- اوت 2005- با فعاليت كارخانه UCF اصفهان آغاز شد. اين اقدام قانوني جمهوري اسلامي ايران با تهديدهاي پي در پي غرب روبرو شد و شوراي حكام آژانس با صدور قطعنامه اي، ايران را به نقض تعهدات! متهم كرد و حال آن كه تعليق فعاليت ها داوطلبانه بود و آژانس نيز طي گزارش هاي خود در فاصله اجلاس اكتبر تهران -پذيرش تعليق ها- تا اجلاس لندن، تاكيد كرده بود كه هيچ نشانه اي از انحراف فعاليت هسته اي كشورمان به سوي توليد سلاح مشاهده نكرده است.
- در پي از سرگيري فعاليت UCF اصفهان كه حق قانوني و مسلم كشورمان بود، آژانس بين المللي انرژي اتمي برخلاف نص صريح اساسنامه خود پرونده هسته اي ايران را در دي ماه 1384- فوريه 2006- به شوراي امنيت سازمان ملل فرستاد. توضيح آن كه مطابق بند «C» از ماده 13 اساسنامه آژانس، پرونده يك كشور عضو NPT فقط در دو حالت قابل ارجاع به شوراي امنيت است. اول؛ بي توجهي نسبت به پيشنهادهاي اصلاحي و فني و حقوقي آژانس - كه در اجلاس نوامبر 2004 به خاطر توجه ايران به پيشنهادهاي ياد شده از كشورمان تقدير شده بود- و دوم؛ هنگامي كه فعاليت هسته اي از حالت صلح آميز به سوي توليد سلاح هسته اي منحرف شود-DIVERSION- كه در هيچيك از گزارش هاي آژانس كمترين نشانه اي از اين انحراف گزارش نشده بود و تاكنون نيز گزارش نشده است.
گفتني است كه كيهان، قبل از اجلاس پاريس با استناد به برخوردهاي غيرفني و غيرحقوقي آژانس پيش بيني كرده بود كه پرونده هسته اي كشورمان را به شوراي امنيت مي فرستند و در همان هنگام رسانه هاي غربي از جمله واشنگتن پست و گاردين، كيهان را به سنگ اندازي در مسير قانوني! پرونده متهم كرده بودند!
- اسناد موسوم به مطالعات ادعايي -ALLEGED STUDIES- يكي ديگر از جمله اين نمونه هاست كه بخش قابل توجهي از قطعنامه هاي شوراي امنيت عليه ايران اسلامي به آن اختصاص يافته و هنوز هم به عنوان يك بهانه مطرح مي شود. آمريكا مدعي است اين اسناد (!) يك فايل پاورپوينت -POWER POINT- شامل نزديك به 1000 صفحه الكترونيكي است كه در سال 2003 از رايانه يك كارشناس هسته اي ايران! به دست آمده است. جمهوري اسلامي ايران ضمن تاكيد بر جعلي بودن آن از آژانس تقاضاي دريافت اصل اين به اصطلاح اسناد را كرد ولي آژانس اعلام كرد آمريكا حاضر به ارائه آن نيست! و در مقابل اين درخواست كه كارشناس مورد نظر چه توضيحي پيرامون ادعاهاي خود دارد؟ آمريكايي ها پاسخ دادند كه او مرده است! از سوي ديگر، آژانس در گزارش سپتامبر 2009 خود رسماً اعلام كرد كه نمي تواند اصالت -ATHENTHITY- اين اسناد را تاييد كند و همين به اصطلاح اسناد، امروزه به اصلي ترين محور چالش هسته اي 1+5 با كشورمان تبديل شده است!
- آقاي محمد البرادعي مديركل سابق آژانس در ماه هاي پاياني مسئوليت خويش در مصاحبه با واشنگتن پست تاكيد كرده بود كه پرونده هسته اي ايران از بستر حقوقي و فني به بستر سياسي منتقل شده و ارجاع پرونده به شوراي امنيت نيز در همين راستا بوده است. اوايل آوريل سال جاري ميلادي - فروردين 1391- هانس بليكس رئيس اسبق آژانس و «هيلاري من لورت» عضو سابق شوراي امنيت ملي آمريكا در مصاحبه هاي جداگانه اي اعلام كرده بودند «مشكل آمريكا با ايران، برنامه هسته اي اين كشور نيست، بلكه آمريكا نگران الگو بودن ايران براي ملت هاي مسلمان منطقه است و هانس بليكس تاكيد كرده بود كه اگر پرونده هسته اي نيز مختومه شود آمريكا دنبال بهانه ديگري خواهد بود.
...و دهها نمونه مشابه ديگر كه پيش از اين به آنها پرداخته ايم و بازگو كردن آن موضوع اصلي اين نوشته نيست.
ب: اظهارنظر مقامات آمريكايي و اروپايي و تحليل و تفسير رسانه هاي غربي طي دو هفته اخير، در نگاه اول به گونه اي است كه از عقب نشيني آنها در مقابل ايران حكايت مي كند. خانم كلينتون بر پذيرش چرخه غني سازي 5/3 درصدي اورانيوم از سوي ايران تاكيد مي كند. آسوشيتدپرس؛ به موافقت 1+5 با غني سازي زير 5 درصد اورانيوم در ايران اشاره كرده و آن را يك موفقيت براي كشورمان ارزيابي كرده است، حتي پايگاه «دبكا» از امتياز مشترك آمريكا و اسرائيل به ايران!! در مذاكرات اسلامبول خبر داده و مي نويسد اوباما و نتانياهو موافقت كرده اند كه ايران 1000 سانتريفيوژ و 1000 كيلوگرم اورانيوم داشته باشد! و به اصطلاح از چرخش توأم با نرمش! اسرائيل خبر داده و مي گويد «اسرائيل مواضع خود را تا حدودي تعديل كرده و از توقف كامل و هميشگي غني سازي اورانيوم در ايران دست كشيده است»! و موارد مشابه ديگري كه متاسفانه برخي از رسانه ها و شخصيت هاي داخلي كشورمان نيز، از اين مواضع آمريكا و متحدانش كمي تا قسمتي ابراز خشنودي كرده اند! اين در حالي است كه؛ اولا؛ غني سازي اورانيوم بدون سقف- حتي تا ميزان 99 درصد- حق مسلم ايران است و در هيچيك از مفاد NPT و پادمان هاي مربوطه سقفي براي غني سازي تعيين نشده است، ثانيا؛ جمهوري اسلامي ايران تاكنون با اقتدار و بدون اعتنا به قطعنامه هاي غيرقانوني 1737/ 1747/ 1803/ 1835 و 1929 به چرخه قانوني فعاليت هسته اي خود ادامه داده و اين چرخه را كه در صورت نياز غني سازي بدون سقف اورانيوم از جمله آن است تثبيت كرده است. بنابراين آنچه آمريكا و متحدانش اين روزها و در آستانه مذاكرات اسلامبول از آن با عنوان امتياز به ايران ياد مي كنند، نه فقط «امتياز» نيست، بلكه امتياز گرفتن - بخوانيد باج خواهي- از ايران اسلامي است و پذيرش آن مفهومي غير از افتادن در دام خطرناك 1+5 ندارد.
ج: امروزه نه فقط شواهد و قرائن غيرقابل انكار، بلكه اعتراف صريح و همراه با اضطراب و دلهره آمريكا و متحدانش از اقتدار مثال زدني و بي سابقه ايران اسلامي و نقش برجسته و تعيين كننده آن در معادلات منطقه اي و جهاني حكايت مي كند، و در همان حال نشانه هاي فراواني را مي توان آدرس داد كه آمريكا و متحدان اروپايي و پايگاه منطقه اي آن يعني رژيم صهيونيستي در ضعيف ترين دوران حيات خود قرار دارند. و از سوي ديگر، جمهوري اسلامي ايران تاكنون نه فقط از هيچ اقدام و كوششي در شفاف سازي فعاليت هسته اي خود كوتاهي نكرده، بلكه بارها فراتر از تعهد قانوني خود در اين راستا حركت كرده است ولي در مقابل از 1+5 غير از باج خواهي، توهم پراكني و قانون شكني نديده است و از اين روي، اگر مذاكره، ترجمه ديگري از «معامله» باشد كه هست و در آن سخن از «دادن»ها و «گرفتن»ها در ميان باشد- كه دقيقا چنين است- ايران اسلامي همه اقداماتي كه مي توان نام «اعتمادسازي» بر آن نهاد را بي كم و كاست و در مقياسي بسيار فراتر از قانون انجام داده است. بنابراين در مذاكرات امروز، «سقف» انتظاري كه آمريكا و متحدانش مي توانند از ايران اسلامي داشته باشند، صرفنظر كردن ايران از غرامت خواهي است و «كف انتظار» جمهوري اسلامي ايران از 1+5، جلب اعتماد ايران است كه لغو تمامي قطعنامه هاي غيرقانوني و تحريم ها گام اول آن است.
اين كف مطالبه ايران اسلامي از 1+5 است و كمتر از آن امتياز تلقي نمي شود مخصوصا آن كه بايد توجه داشت دستاوردهاي كنوني ما، حاصل اقتدارمان و ايستادگي در برابر باج خواهي ها بوده و هست.
حسين شريعتمداري

بيچاره (گفت و شنود)

گفت: سايت ضد انقلابي «تهران ريويو» خطاب به گروه هاي اپوزيسيون نوشته است «بايد قبول كنيم كه هيچكدام از ما در حد و اندازه يك گروه اپوزيسيون نيستيم».
گفتم: حرف حساب زده!
گفت: نوشته است؛ نام چند تا گروه اينترنتي و دو سه نفره كه اپوزيسيون نيست. در داخل كشور هم كه جاي پايي نداريم.
گفتم: خب! ديگه چي؟!
گفت: نوشته؛ هر وقت توانستيم هر كدام از ما يك گروه حداقل 50 نفره باشيم شايد بتوانيم ادعاي اپوزيسيون كنيم!
گفتم: يارو به دوستش گفت؛ بيچارگي من به خاطر آن است كه غير از تو هيچكس ديگري را ندارم. دوستش پرسيد اگر صدتا ديگه مثل من داشتي چيكار مي كردي؟ و يارو نگاهي به سرتا پاي او كرد و گفت؛ يك گاوداري باز مي كردم!

گزارش كيهان در آستانه مذاكرات اسلامبول
جلب اعتماد ايران ،كف انتظار از 1+5

دور جديد مذاكرات ميان ايران و گروه موسوم به 1+5 امروز در حالي در شهر اسلامبول تركيه برگزار مي شود كه تحليلگران سياسي و افكارعمومي جامعه معتقدند با توجه به همكاري هاي گسترده ايران با آژانس بين المللي انرژي اتمي طي حداقل 8 سال گذشته و در مقابل كارشكني ها و خيانت هاي غرب عليه برنامه هسته اي كشورمان، جلب اعتماد جمهوري اسلامي ايران بايد حداقل انتظار از گروه 1+5 در اين دور از مذاكرات باشد.
سياست هسته اي جمهوري اسلامي ايران همواره مبتني بر اعتمادسازي، شفاف سازي و راستي آزمايي بوده است. هم اكنون با گذشت چندين سال از اين رويكرد ملت ايران اين سوال ها را در ذهن دارند كه آيا جهان غرب به سياست اعتمادساز ايران پاسخ مثبت داده است؟ آيا اعتمادسازي در سياست بين الملل مي تواند ماهيت يكجانبه داشته باشد؟
ارجاع غيرقانوني پرونده هسته اي جمهوري اسلامي ايران به شوراي امنيت در سال 2006 و متعاقب آن صدور قطعنامه هاي تحريمي 1737، 1747، 1803، 1835 و 1929 كه هر كدام با اهداف و اغراض خاص سياسي، بخصوص قطعنامه 1929 كه در حمايت آشكار از فتنه 88 در ايران صادر شدند، ترور دانشمندان هسته اي كشورمان شهيدان عليمحمدي، شهرياري، رضايي نژاد و احمدي روشن تنها بخشي از خيانت ها و جنايات غرب بويژه آمريكا، انگليس، فرانسه و برخي ديگر از كشورهاي غربي دنباله رو سياست هاي واشنگتن عليه برنامه هسته اي صلح آميز كشورمان بوده است.
بنابراين جمهوري اسلامي ايران براي اعتمادافزايي نسبت به برنامه هاي هسته اي اش، طي سالها هر آنچه را كه ممكن بوده، حتي با اجازه دادن به ورود بازرسان به حوزه ها، مسايل و موضوعاتي كه در حوزه امنيت ملي آن قرار مي گرفته، صورت داده است.
با وجود همه اين همكاري ها، ايران همچنان مورد اتهام و ادعا قرار مي گيرد و نه آژانس و نه مدعيان توجه نكرده اند كه اعتمادسازي يك مقوله دو طرفه است و نمي توان دائما از يك طرف خواست تا اعتماد سازي كند، ولي طرف ديگر قدمي و يا اقدامي در اين زمينه صورت ندهد. ايران سال هاست حول اين محور اعتمادسازي كرده و مي كند كه «نه در عمل و نه در نظر درصدد نايل شدن به توان هسته اي نظامي نيست.» هدف ايران از برنامه هاي هسته اي اش تنها و تنها، استفاده از آن در برنامه هاي با هدف صلح آميز مانند توليد انرژي - پزشكي - كشاورزي و اموري اين چنين است كه در پيمان ها و توافق هاي چندجانبه جهاني از جمله پيمان منع توليد و تكثير سلاح هاي هسته اي موسوم به ان پي تي كه ايران عضو قديمي و فعال آن مي باشد، تاييد شده است.
آژانس بين المللي انرژي هسته اي نهاد ناظر سازمان ملل بارها در گزارش هاي متعدد خود مسالمت آميز بودن برنامه هاي هسته اي ايران را تاييد كرده است و در هيچ گزارشي از بازرسان اين سازمان كه پيوسته به ايران آمد و شد دارند، موردي به عنوان تخلف از پيمان ان پي تي گزارش نشده است. حالا وقت آن رسيده كه گروه 1+5 در جريان مذاكرات جديد در اسلامبول حسن نيت خود و اعتماد جمهوري اسلامي ايران را جلب نموده و گام در مسيري جديد كه اصلاح رفتار غلط و ناشايست گذشته آنان را در پي خواهد داشت، بگذارند.
تعليق ديگر در دستور كار نيست
خبرگزاري آمريكايي آسوشيتدپرس ديروز در گزارشي تحليلي با اشاره به موضوعات احتمالي مورد تاكيد طرفين در مذاكرات اسلامبول نوشت: در اين مذاكرات ايران مي تواند امتياز بگيرد و به غني سازي اورانيوم خود حتي در سطح 20 درصد ادامه دهد.
در بخشي از اين گزارش آمده است: هدف اصلي جمهوري اسلامي ايران از هرگونه مذاكره اين است كه سانتريفيوژها همچنان به فعاليت خود در سايت هاي غني سازي اورانيوم ادامه دهند در اين راستا تهران مي تواند تلاش كند تا در امتداد همين مسير امتيازاتي را نيز از غرب بگيرد و دليل آن هم اين است كه در تمام مدتي كه مذاكرات قبلي با همين گروه 1+5 كنوني بيش از حدود يكسال پيش متوقف شده بود و بي نتيجه مانده بود، ايران بيكار ننشست و به فعاليت هاي خود ادامه داد.
آسوشيتدپرس در ادامه گزارش خود با تاكيد بر اين موضوع كه غني سازي اورانيوم تا ميزان 20 درصد هيچ مانعي ندارد، نوشت: در حال حاضر ايران به توليد اورانيوم غني شده تا سطح 20 درصد با سرعتي معمولي مشغول است. اين ميزان در مقايسه با اورانيوم 5/3 درصدي كه براي راكتور توليد انرژي ساخت روسيه در بوشهر نياز بود، براي توليد ايزوتوپهاي مورد نياز براي توليد داروهاي مقابله با سرطان و ديگر مصارف پزشكي و كاربردهاي تحقيقاتي ضروري است.
اين گزارش در ادامه آورده است، ايران به راحتي بدون اينكه حتي ذره اي برنامه هسته اي اش خدشه دار شود، مي تواند با درخواست هاي غرب براي تعليق غني سازي 20 درصد موافقت كند و به اين ترتيب حسن نيت خود را به ثبات برساند و در ازاي آن نيز درخواست كمتر شدن تحريم ها رامطرح كند. علاوه بر اين، ايران اخيرا فعاليت هاي خود در دومين سايت غني سازي در جنوب تهران را نيز آغاز كرده است؛ تاسيساتي كه به لحاظ محافظت از هرگونه حملات هوايي در زير زمين تعبيه شده است.
آسوشيتدپرس همچنين تصريح كرد: علاوه بر اينها پيشنهادات و درخواست هاي ديگري نيز ممكن است در اسلامبول مطرح شود، از جمله اينكه مثلا در رابطه با دخاير اورانيوم 20 درصد ايران چه مي توان كرد و يا دسترسي براي بازرسي هاي آينده توسط آژانس بين المللي انرژي اتمي چگونه مي تواند باشد، اما آنچه ديگر مطرح نيست و از همه اين موارد نيز بيشتر اهميت دارد اين است كه غرب حداقل در اين مرحله ديگر درخواست توقف كامل غني سازي اورانيوم توسط ايران را كه سال گذشته مطرح كرده بود، عنوان نخواهد كرد. كه چنانچه اين اتفاق محقق شود، ايران مي تواند به برتري خود در غلبه بر درخواستهاي غرب ببالد و قلب برنامه هسته اي خود را همچنان فعال نگاه دارد. آمريكا و ديگران نيز در اين صورت مجبور خواهند بود اين نتايج حاصل شده را به اسرائيلي ها بفروشند.
روزنامه السفير چاپ لبنان نيز در گزارشي بازگشت كشورهاي گروه 1+5 به ميز مذاكرات با ايران را يك پيروزي براي جمهوري اسلامي ايران و شكستي ديگر براي غرب دانست و پيش بيني كرد كه آينده به نفع ايران و متحدان منطقه اي اين كشور خواهد بود.
اين روزنامه به نقل از منابع ديپلماتيك نوشت: اين بازگشت همچنين اذعان غرب به عدم توانايي در محاصره ايران و همپيمانانش در منطقه است بويژه كه اين بازگشت به مذاكرات با آغاز اجراي طرح كوفي عنان نماينده سازمان ملل و اتحاديه عرب در امور سوريه همزمان شده است.
اين منابع گفتند: تحريم هاي اروپا و آمريكا در خصوص توقف واردات نفت ايران به جاي آنكه باعث نگراني ايراني ها شود، درآمد ايران را اخيرا به ميزان بيش از 20 ميليارد دلار به علت افزايش قيمت هاي نفت بالا برد.
كلينتون: به ايران تضمين مي دهيم
وزير امور خارجه آمريكا اعلام كرد كه در ازاي تعهد ايران به عدم پيمودن مسير دستيابي به سلاح اتمي، غرب نيز تضمين هايي به عملي كردن خواسته هاي اين كشور خواهد داد.
«هيلاري كلينتون» وزير امور خارجه آمريكا در اظهارات خود در روز پنجشنبه، 12 آوريل و در حاشيه اجلاس وزراي خارجه گروه 8 اظهار كرده كه آمريكا نشانه هايي دريافت كرده كه حاكي از آن است كه جمهوري اسلامي ايران با ايده ها و پيشنهادهاي تازه اي در مذاكرات حاضر خواهد شد.
وزير امور خارجه آمريكا ادعا كرد كه كشورش خواهان آن است كه مقامات جمهوري اسلامي «تعهد كتبي و شفاف» دهند كه خيال ساخت سلاح اتمي ندارند.
«هيلاري كلينتون» با تاكيد بر آن كه آنها متوجه هستند كه جمهوري اسلامي نيز از آنها براي چنين تعهداتي، انتظارات و خواسته هايي دارد، گفت: «ما تضمين مي دهيم كه خواسته هاي جمهوري اسلامي ايران را با دقت بررسي كرده و در حد مقدور عملي كنيم.»
با اين حال كلينتون بار ديگر مدعي شد كه مقامات جمهوري اسلامي ايران بايد بدانند پنجره مذاكره و ديپلماسي براي هميشه باز نيست.

ديدار نمايندگان چين و روسيه با معاون جليلي پيش از آغاز مذاكرات ايران و1+5

عصر روز گذشته وپيش از مذاكرات ايران با 1+5كه امروز آغاز خواهد شد نمايندگان چين و روسيه با دكتر علي باقري معاون دبير شوراي عالي امنيت ملي كشورمان ديدار و گفت وگو كردند.
گزارش ها حاكي است ماجائوشو و معاون دبير شوراي عالي امنيت ملي ايران عصر روز جمعه در محل كنسولگري ايران در اسلامبول با يكديگر ملاقات كردند.
در اين گفت وگوها نماينده چين بر ضرورت كاهش رويكرد خصمانه نسبت به ايران تاكيد كرد و ايده هايي درباره چگونگي حركت به جلو ارائه نمود .
وي گفت: دور اول گفت وگوها بايد متمركز بر تعيين اصول كلي و اهداف گفت وگو باشد تا يك شروع آرام از روند گفت وگوها را تضمين نمايد .
علي باقري نيز گفت كه ايران با ابتكار عمل و رويكردي سازنده وارد مذاكرات شده است.
از سوي ديگرسرگئي ريابكوف معاون وزير خارجه روسيه ديروز (جمعه) در بدو ورود به سركنسولگري ايران در اسلامبول براي ديدار با علي باقري معاون دبير شوراي عالي امنيت ملي كشورمان در جمع خبرنگاران در خصوص حق ايران براي انجام غني سازي اورانيوم براساس معاهده NPT، گفت: براساس اين معاهده جمهوري اسلامي ايران حق استفاده از انرژي هسته اي را داراست، البته اين حق مسئوليت هايي را نيز به همراه دارد.
وي خاطرنشان كرد: به اعتقاد من بايد به جاي بزرگ كردن اختلافات به دنبال توافق به منظور حل موضوع باشيم.
ريابكوف در ادامه تصريح كرد كه من هيچ مدركي دال بر نظامي بودن فعاليت هسته اي ايران مشاهده نكردم. معاون وزير خارجه روسيه به نگراني هاي جامعه بين الملل در خصوص برنامه هسته اي ايران هم اشاره كرد.

آمانو: تداوم مذاكرات اسلامبول از اهميت بالايي برخوردار است

مدير كل آژانس بين المللي انرژي اتمي بر اهميت ادامه گفت وگوها با ايران به منظور حل و فصل مسائل موجود درخصوص برنامه هسته اي ايران تاكيد كرد.
«يوكيا آمانو» در گفت وگو با خبرگزاري كويت با بيان اين ادعا كه برنامه هسته اي ايران از «پيچيدگي» برخوردار است، گفت: اين برنامه نيازمند همكاري همه طرف هاي مرتبط به منظور از بين بردن نگراني هاي بين المللي درخصوص فعاليت هاي هسته اي ايران است.
وي ادامه داد كه دور جديد از مذاكرات كه قرار است شنبه (امروز) بعد از توقف 15 ماهه بين ايران و 1+5 در اسلامبول برگزار شود، از اهميت بسيار زيادي برخوردار است و اميدواريم اين مذاكرات نتايج معيني به همراه داشته باشد تا به آژانس بين المللي انرژي اتمي در حل و فصل مسائل مربوط به برنامه هسته اي ايران كمك كند.
آمانو با بيان اين مسئله كه آخرين دور از مذاكرات ميان ايران و 1+5 كه ژانويه در اسلامبول برگزار شد، نتايجي را به همراه نداشت، مدعي شد كه گروه 1+5 بر اين اعتقادند كه ايران از طريق برنامه هسته اي اش به دنبال در اختيار گرفتن سلاح هسته اي است اما تهران بارها اين مسئله را تكذيب كرده است.

اعتراض ارگان حلقه لندن به روسياهي ربع پهلوي (خبر ويژه)

ارگان حلقه لندن رضا ربع پهلوي را متهم كرد براي رسيدن به قدرت حاضر است به هر ترفندي دست بزند.
جرس با بيان اينكه «رضا پهلوي در مصاحبه با كانال 10 تلويزيون اسرائيل، از دولتمردان اسرائيل خواست تا به جاي حمله به ايران، كمك هاي مالي و تكنولوژيكي خود را به مخالفان رژيم اختصاص دهند»، نوشت: ظاهراً او نااميد از كمك هاي آمريكا و غرب دست كمك به سمت اسرائيل دراز كرده است. اما بايد پرسيد آيا براي مبارزه مي توان به هر ترفندي متوسل شد؟ رژيم اسرائيل به دليل حمايت مالي و معنوي غرب از زمان تأسيس تاكنون داراي كارنامه سياهي در مورد رعايت قوانين سازمان ملل و حقوق بشر است. كليه قطعنامه هايي كه بر عليه اسرائيل به سازمان ملل رفته است توسط آمريكا وتو شده است و اسرائيل تنها حكومتي است كه در دنيا فراتر از قوانين و چارچوب هاي بين المللي رفتار مي كند.
نويسنده اضافه مي كند: دولت اسرائيل يك دولت نژادپرست است و حتي حقوق شهروندان مناطق تحت اشغال خود را به رسميت نمي شناسد و با خودي و غير خودي كردن شهروندان خود و جداسازي جنسيتي مورد انتقاد بزرگترين حامي خود، يعني آمريكا قرار گرفته است. تلاش دولت اسرائيل و حمايت پشت پرده آن از حركت هاي جدايي طلبانه در آذربايجان و كردستان و همچنين ارتباط نظامي با گروه تروريستي جندالله، همگي نشان از نيت پليد اسرائيل براي تجزيه ايران دارد.
اين تحليل در حالي منتشر مي شود كه محسن كديور به عنوان مدير سايت جرس پيش از اين به طور پنهاني به تل آويو سفر كرده است. همچنين خاطرنشان بايد كرد كه گردانندگان جرس؛ اين سايت را به عنوان ارگان «اتاق فكر جنبش سبز در خارج كشور» راه اندازي كردند و سران رژيم صهيونيستي (كساني چون نتانياهو و پرز) بارها در اوج آشوب ها تصريح كردند كه «جنبش سبز بزرگ سرمايه اسرائيل است» و «جنگ با جمهوري اسلامي از داخل مرزهاي ايران آغاز مي شود و جنبش سبز به نيابت از اسرائيل با رژيم اسلامي مي جنگند.»
يادآور مي شود حضور پنهاني عطاءالله مهاجراني در نشست يك لابي صهيونيستي در واشنگتن كه از سوي طيفي از مخالفان افشا شد و انتشار خبر دريافت پول از سوي نامبرده در ازاي شركت در نشست مذكور، موجي از انتقادها را برانگيخته بود.

اعتراض عبدي به عملكرد خاتمي موسوي وكروبي در فتنه سبز (خبر ويژه)

عضو مستعفي حزب مشاركت براي چندمين بار به دست اندركاران فتنه سبز حمله كرد و جنبش سبز را داراي عواقب زيانبار متعدد براي مخالفان ارزيابي كرد.
عباس عبدي در پاسخ به اعتراض برخي مخالفان به نقدهاي قبلي وي نوشت: اشكال اصلي بنده به نحوه و منطق ورود دوستان اصلاح طلب به انتخابات سال 88 است و تاريخ حوادث اين انتخابات پس از 22 خرداد شروع نمي شود، بلكه از ماه ها پيش از آن و از هنگام آمدن و سپس انصراف آقاي خاتمي آغاز مي شود. بنابراين اشكالات آن را به اتفاقات پس از 22 خرداد نبايد محدود كرد.
وي اضافه كرد: هدف جنبش اين است كه هدفي را محقق كنند، اگر نه تنها به آن هدف نزديك نشويم بلكه دورتر هم بشويم، اين امر چه جاي خوشحالي دارد؟ اگر حتي رفتارها به سمتي نمي رفت كه اتفاقات 25 بهمن سال 89 رخ نمي داد، باز هم دريچه اي از اميد بود و به نظر بنده تا همين مرحله هم تحول مهمي در ايران رخ داده بود. و اين نكته را پيش از 25 بهمن، هم به فرزند آقاي كروبي و هم به دو تن از ياران نزديك آقاي مهندس موسوي گفتم كه كاري نشود كه اين امكان داده شود كه وضع از اين كه هست انسدادي تر شود.
وي با انتقاد از نگاه هاي رمانتيك و شاعرانه به عرصه سياست پرسيد: روزي كه دوستان جنبش سبز اين مسير را انتخاب مي كردند آيا انتظار وضع كنوني را داشتند؟ كساني كه قلم تحليلي دارند يا در سطح تصميم گيري و تصميم سازي هستند، بايد درباره اين پرسش پاسخي اجمالي داشته باشند. اگر آنان بروز اين وضع را كمابيش پيش بيني كرده بودند و بطور طبيعي اين را مطلوب هم مي دانسته اند، در اين صورت آنان در برنامه خود موفق بوده اند. چه من يا هر كس ديگر با آنان موافق باشيم يا نباشيم. ولي اگر آنان انتظار دستاوردهاي ديگري را داشته اند ولي به يك باره با وضعيت فعلي مواجه شده اند، در اين صورت بايد بپذيرند كه در برنامه خود شكست خورده اند.
عبدي نوشت: اعتراض من همين است كه سياستمدار (نظير موسوي و كروبي) بايد متوجه تبعات راهي كه مي رود باشد. اگر يك جنبش مستقل از عمل و خواست من و شما در حال شكل گيري است، قابل احترام است، ولي اگر به هر دليل معتقد نباشيم كه اين جنبش به سرانجام خوبي خواهد رسيد، نبايد آتش تنور آن را گرم تر كرد.
عنصر جدا شده حزب مشاركت با انتقاد از ميرحسين موسوي تصريح كرد: آقاي موسوي با اعلام خود به عنوان فرد پيروز انتخابات آن هم با نسبت آراي بسيار زياد، وارد بازي از نوع بازي طرف مقابل شد و قضيه از همان جا مسير ديگري پيدا كرد، زيرا پايين آمدن از اين موضع شكست محسوب مي شد. متأسفانه تبريك آقاي خاتمي هم به ايشان اين گره را دو چندان كرد و نشان داد كه موج جنبش چگونه همه را منفعل و تحت تأثير قرار مي دهد.
وي با اشاره به شعار اصلاح طلبي، عدم تمكين به قانون را نيز نقض غرض و ادعاي اصلاح طلبي دانسته و با اشاره به اينكه به جوانان اعتراضي نيست نوشت: سوي ديگر ماجرا مربوط به كساني مي شود كه عمرشان اندكي بيشتر و مسئوليتشان در برابر آنچه كه مي بينند افزونتر است و بايد اندكي هم آينده نگري داشته باشند. من به هيچ يك از جواناني كه در اين جريان بوده اند، ذره اي نقد ندارم. ولي فراموش نبايد كرد كه سال ها بعد كه گرد و خاك اين بازي بزرگ خوابيد، و خاكسترهاي نااميدي آن برجاي ماند، انتقادات همين افرادي كه با حرارت تمام در جنبش بوده اند متوجه زعماي جنبش خواهد شد، كه چرا چنين كرديد؟ و چرا چنان نه؟ و البته در اين برخوردشان نيز ذي حق هستند. بنابراين به جاي بحث هاي انضمامي و انتزاعي بهتر است، روند سه سال گذشته اين جنبش و دستاوردهاي آن را در كفه ترازو گذاشت و در مقابل به نتايج منفي موجود در جامعه نيز نگاه كرد، اگر مثبت بود راه را ادامه دهيد، در غير اين صورت تبديل كردن جنبش سبز به امام زاده، به همان اندازه غلط است كه جنبش اصلاحات يا هر چيز ديگري را به بارگاه زيارتي تبديل كردن. آيا بهتر نيست كه همه فعالان آن پيش خود فكر كنند كه هنگام حضور در جنبش چه انتظارات و نتايجي را در سر مي پروراندند و امروز با چه نتايجي مواجه اند و چرا؟

سران سازمان منافقين اعضاي ناراضي را چگونه مي كشتند؟! (خبر ويژه)

يك عضو جدا شده گروهك تروريستي منافقين، مريم رجوي را علت اصلي قتل و خودكشي شماري از اعضاي اين سازمان معرفي كرد.
مجيد روحي در سايت «صداي جداشدگان» نوشت: مريم رجوي به خاطر خواهرش كه سيانور خورد و مرد، داراي امتياز در سازمان شد. او فقط 15 روز در فرانسه بازداشت شد در حالي كه در آن 15 روز حتي يك سيلي هم نخورد كه اگر مي خورد، درك مي كرد دستور زنداني كردن و شكنجه و اعدام يا اعدام مصنوعي اعضاي سازمان از سوي او يعني چه و آنها چه كشيدند. او بود كه فرمان زنداني كردن اعضا و شكنجه كردن اعضا و اعدام اعضا را صادر ميكرد. او فرمان سر به نيست كردن اعضا را به شكلها و سناريوهاي مختلف صادر مي كرد. او نفرات ناراضي فرقه رجوي را به زندان ابوغريب مي فرستاد در قسمت امانتي هاي فرقه(!) او با انقلاب ايدئولوژيكش در فرقه رجوي نسل كشي به راه انداخت. رجوي جوانان را مغزشوئي ميكرد و براي اعمال تروريستي به داخل ايران مي فرستاد.
وي مي افزايد: مريم رجوي به تيمهاي حذف دستور مي داد نفرات ناراضي را در مرز روي ميدان مين رها كنند اگر كشته نشد از پشت به رگبار ببندند. او 6 مرداد فاجعه انساني در اسارتگاه اشرف به راه انداخت و تعدادي از نفرات را بي گناه به كشتن داد. سر كرده فرقه از تحريم مردم ايران با دمش گردو مي شكند و از خوشحالي درخودش نمي گنجد.
اين عضو جدا شده منافقين تاكيد كرده است: خانم رجوي! ما جداشدگان شما و شوهرتان را تا هنگام مرگ دنبال خواهيم كرد. شما دست كمي از ژنرال پينوشه نداريد.
در همين حال يكي ديگر از جداشدگان سازمان در وبلاگ «رجويه» نوشت: چرا مسعود رجوي فراري است و محل اقامت او نامعلوم است؟ آيا او بخاطر زنداني و شكنجه كردن بيش از 500 عضو ناراضي سازمان در اشرف در سال 1373 و ارتكاب جنايات و ترورهاي فراوان و متنوع در سطح ايران و جهان، از ترس دستگير شدن، فرار را بر قرار ترجيح داده است و آيا اين فرار، به معني تاييد همه اتهامات نيست؟ اگر مجاهدين فكر مي كنند پنهان شدن رجوي براي نجات جانش صورت گرفته، مگر الان كه مريم رجوي از انظار غائب نيست جانش در خطر است؟

كشك چي، پشم چي؟! به ما هم مي گويند اپوزيسيون؟! (خبر ويژه)

مدير يك سايت اينترنتي وابسته به محافل ضدانقلاب معتقد است جمهوري اسلامي اساسا اپوزيسيوني ندارد و گروه هاي موجود حداكثر محافل سياسي چند نفره هستند.
شروين نكويي سردبير پايگاه اينترنتي تهران ريويو و مقيم هلند است. او در حالي وجود اپوزيسيون واقعي صاحب تدبير و تشخيص را زير سؤال برده كه پايگاه اينترنتي وابسته به وي نيز در وضعيتي نزديك به تعطيلي قرار گرفته و مدت هاست به روز نمي شود.
نكويي در گفت وگو با سايت «چراغ آزادي» و درباره اين سؤال كه چرا گروه هاي اپوزيسيون فعاليت چشمگير و تاثيرگذاري ندارند، تصريح كرد: اول بايد ببينيم تعريف ما از اپوزيسيون چيست؟ آيا هر مخالف منفرد يا چند نفر مخاطب را مي توان اپوزيسيون ناميد. اكثر گروه هاي سياسي مخالف نظام در خارج از كشور اساسا اپوزيسيون نيستند بلكه نوعي محفل سياسي هستند.
وي اضافه كرد: اكثر اين محافل سياسي مخالفان نظام در غرب، متاسفانه يا رابطه نزديك با جامعه ايران ندارند كه از اين دست اقدام ها داشته باشند؛ و يا توانايي عملياتي كار حرفه اي ندارند؛ و يا اينكه اساسا از استراتژي لازم برخوردار نيستند.
وي درباره اين نظر كه «شايد خيلي از گروه هاي اپوزيسيون در پاسخ عنوان كنند اين شبكه ها را در ايران تشكيل داده اند اما به دلايل امنيتي، صلاح نيست كه اعضا و تعداد شبكه هايشان در درون كشور را معرفي كنند»، اظهار داشت: واقعيت اين است كه وقتي به طرز تفكر، گفتمان و عملكرد خيلي از گروه ها نگاه كنيم مي بينيم كه هيچ نشانه اي در آنها نيست مبني بر اينكه چنين شبكه اي را در داخل تشكيل داده اند. البته قابل درك هم است چون وقتي شما سي سال از ايران دور باشيد و اگر گفتماني داشتيد فقط دنباله روي از گفتمان آلترناتيو داخل كشور يعني اصلاح طلب ها بوده، زمينه اي براي ارتباط با جامعه ايران نخواهيد داشت.
وي با اشاره به قرار گرفتن طيفي از اصلاح طلبان در ميان گروه هاي ضد انقلاب گفت: مشكل اين است كه براي طيفي از اصلاح طلبان عنوان مشخصي پيدا نكرده ايم و هنوز آنها را اصلاح طلب خطاب مي كنيم در صورتي كه خيلي از آنها در قالب اپوزيسيون فعاليت مي كنند.
نكويي همچنين درباره گروه موسوم به شوراي هماهنگي سبز گفت: صراحتا بگويم كه آنها دچار تنبلي فكري هستند چون آلترناتيوي هم ندارند.
وي خاطرنشان كرد: امروزه بحران اصلي جنبش سبز اين است كه كساني كه به نمايندگي از رهبران جنبش سبز در حال فعاليت هستند و درباره استراتژي ها فكر مي كنند (كه شايد چندان فكري هم درباره استراتژي نمي كنند) خودشان تكليف شان با خودشان مشخص نيست. يعني مشخص نيست كه مثلا نقش آقاي هاشمي رفسنجاني را دارند يا نقش يك اپوزيسيون. من البته با هيچ كدام شان مشكلي ندارم چون مثلا تدبير و فكر سياسي آقاي هاشمي رفسنجاني بسيار هم شفاف است. اما فكر «شوراي هماهنگي راه سبز اميد» اساسا براي من و شايد خيلي ها قابل فهم نيست.