پسته فشارخون را پائين مي آورد

محققان در يك پژوهش جديد دريافته اند كه مصرف پسته براي پايين آوردن فشارخون موثر است.
اين متخصصان مي گويند: خوردن يك مشت مغزپسته در روز نه تنها يك ميان وعده مناسب و خوشمزه است، بلكه براي سلامتي نيز مفيد است؛ چون براساس نتايج اين تحقيق جديد پسته با كاهش روند جذب كربوهيدرات ها در بدن مي تواند فشارخون را پايين بياورد.
محققان دانشگاه تورنتو در كانادا كه اين مطالعه را انجام داده اند، تاكيد كردند: چون مصرف پسته به همراه مواد غذايي حاوي كربوهيدرات بالا مانند نان سفيد، جذب كربوهيدرات را پايين مي آورد، بنابر اين مغز اين خشكبار مي تواند به كنترل ديابت بويژه در كشورهايي مانند هند كه در حال حاضر 40 ميليون بيمار مبتلا به ديابت دارد ،كمك كند. اين در حالي است كه محققان هندي پيش بيني كرده اند، شمار مبتلايان به ديابت در اين كشور تا سال 2025 به 80 ميليون نفر خواهد رسيد.
به گفته متخصصان تغذيه؛ پسته حاوي مقدار زيادي پـروتئين گياهي، مواد نشاسته اي غني و موادمعدني مهم مانند پتاسيم ومنيزيم است كه بسياري از نيازهاي بدن را تأمين مي كند. علاوه بر اين، پسته براي آرامش قلب و آرام كردن اعصاب مفيد است و مصرف آن براي بازكردن مجاري كبد توصيه مي شود. پسته معده را تقويت و براي تسكين سرفه هم مفيد است. بعضي محققان عقيده دارند كه پروتئين پسته به اندازه اي است كه مي توان آن را به عنوان جايگزيني براي گوشت و حبوبات دانست. در ضمن عنصر «روي» موجود در آن نيز در رشد سلول ها و بافت هاي بدن تاثير به سزايي دارد. علاوه بر اينها وجود كلسيم و آهن در پسته سبب شده كه اين نوع خشكبار نقش بسيار مهمي در استحكام بخشيدن به استخوان ها و دندان ها و همچنين درمان بيماري هايي چون كم خوني هاي ناشي از فقرآهن داشته باشد.
محققان مي گويند؛ خوردن پسته براي افزايش حافظه و تقويت ذهن نيز مفيد است ولي با توجه به اينكه خاصيت چاق كنندگي دارد، اگر رژيم داريد، اعتدال را در مصرف آن رعايت كنيد.

دشواري هاي سفرهاي فضايي

ناسا در سال 2004 از يك برنامه براي سفر دوباره به ماه تا سال 2020 و سفر به مريخ (بدون تعيين تاريخ دقيق) خبر داده بود. از آنجايي كه براي سفر درازمدت به مريخ به فضاپيمايي بزرگ و سنگين نياز است و پرتاب چنين فضاپيمايي از زمين با دشواري هاي بسياري روبه رو است، ناسا تصميم دارد آن را در فضا بسازد. ناسا هم اكنون سرگرم طراحي و ساخت نسل جديد موشك هايي است تا بتواند فضاپيماي مورد نياز را در مدار زمين بسازد. بسياري از كارشناسان بر اين باورند كه به احتمال بسيار اين سفر تا پيش از سال 2031 انجام نخواهد شد و هزينه هاي آن نيز بين 20 تا 450 ميليارد دلار خواهد بود. اين اختلاف در برآورد هزينه ها از آنجا ناشي مي شود كه ناسا هنوز تصميم نهايي براي شيوه اعزام فضانورد به مريخ را اتخاذ نكرده است. با توجه به مقدار زياد مواد و تجهيزات مورد نياز فضانوردان در اين طرح، محموله ها و زيستگاه هاي فضانوردان پيش از خود آنان و در تاريخ هاي دسامبر 2028 و ژانويه 2029 به مريخ ارسال مي شود، با اين همه برنامه سفر فضانوردان بايد به گونه اي باشد كه آنان بتوانند بخشي از مواد غذايي مورد نيازشان (از جمله سبزي ها و ميوه ها) را در مسير و درون فضاپيماي خود توليد كنند.
فضانوردان پس از آنكه به مريخ رسيدند 16 ماه را در مريخ مي گذرانند و طي اين مدت براي تامين انرژي خود از انرژي هسته اي استفاده مي كنند. طبق اين گزارش پس از آنكه برنامه سفر به مريخ آغاز شد، امكان لغو سفر در بين راه يا مجهز كردن افراد به مواد و ابزارهاي جديد به شدت محدود است. دشواري تجهيز دوباره فضانوردان به اين معني است كه آنها بايد از هر لحاظ خودكفا باشند، بنابراين لازم است اين فضانوردان در نگهداري و بازسازي تجهيزات، افراد ماهري باشند و حتي بتوانند بخش هاي تازه اي را بسازند.
با توجه به نياز شديد انسان به مقدار زياد آب و هوا، اين فضاپيما بايد به سامانه حفاظت حيات مجهز باشد كه بتواند با ايجاد چرخه بازيافت آب و هوا، اين مواد مصرفي را پيوسته در اختيار فضانوردان قرار دهد. بايد بتواند به روشي گياهان را درون فضاپيما رشد داد تا فضانوردان از آنها به عنوان مواد غذايي استفاده كنند. از طرف ديگر وجود گياهان براي بهبود وضعيت سلامت روان شناختي فضانوردان نيز بسيار مفيد است. هرچند به نظر مي رسد ناسا همه نيازهاي فضانوردان را در نظر گرفته است، اما واقعيت آن است كه هنوز هم مشكلات بسياري باقي مانده است كه بايد بر آنها چيره شد. يكي از اين دشواري ها وجود مقدار زياد پرتوهاي كيهاني در فضاي خارج از جو زمين است. فضانوردان هنگامي كه از جو زمين خارج مي شوند، تا زمان رسيدن به مريخ و همچنين در دوران اقامت در مريخ در معرض چنين تابش هاي خطرناكي قرار دارند بنابراين بايد براي حفظ سلامت فضانوردان فكري كرد.
در عين حال با توجه به طولاني بودن مدت سفر، فضانوردان بايد به امكانات و تجهيزات پزشكي دسترسي داشته باشند تا بتوانند بيماري ها را تشخيص داده و آن را درمان كنند. ناسا تصميم دارد براي امتحان بسياري از سيستم هاي جديد از ماه استفاده كند هرچند برنامه سفر به مريخ بسيار رويايي و بلندپروازانه به نظر مي رسد، اما واقعيت آن است كه تنها دو هفته پس از آنكه «نيل آرمسترانگ» در سال 1969 به خاك ماه قدم گذاشت، «ورلز فون براون» متخصص موشك طرحي را تقديم ناسا كرد كه جزئيات سفر به مريخ را بررسي كرده بود. «فون براون » كه يكي از دانشمندان اصلي برنامه سفر به ماه بود، به برنامه اعزام فضانورد به مريخ نيز بسيار علاقه داشت. در برنامه پيشنهادي وي، سفر به مريخ دو سال طول مي كشيد و فضانوردان مي بايست سال 1982 به مريخ مي رسيدند. وي براي اين سفر فضاپيمايي با سيستم پيش رانش هسته اي را پيشنهاد كرده بود.
اما به جز ناسا، اسا (سازمان فضايي اروپا) نيز در سال 2001 از يك برنامه اكتشافي خبر داد كه هدف نهايي آن اعزام انسان به مريخ تا سال 2030 است. هرچند بشر سال ها روياي سفر به مريخ را در سر مي پرورانده است، اما هيچ گاه طرحي براي سفر به مريخ (همانند فون براون) به طور جدي پيگيري نشد. هرچند بشر پيش از اين به ماه سفر كرده است اما بايد در نظر داشت هم دشواري سفر به مريخ بسيار بيشتر از سفر به ماه است و هم هزينه هاي آن. باتوجه به همين هزينه ها است كه بسياري از افراد عادي و دانشمندان ترجيح مي دهند اين هزينه ها در موارد بهتر و مناسب تري صرف شود. علاوه بر موضوع هزينه ها، پرسش هاي بسياري درمورد سفرهاي فضايي درازمدت وجود دارد كه پيش ا زاقدام به انجام سفر بايد به آنها پاسخ گفت. به همين دليل ناسا و اسا درصدد انجام آزمايش هاي بسياري هستند تا پاسخ دقيق اين پرسش ها را بيابند. براي مثال ناسا درنظر دارد با همكاري روسيه آزمايشي را در سال آينده ميلادي انجام دهد و طي آن برنامه سفر به مريخ را با حضور 6 داوطلب شبيه سازي كند. در اين طرح مشكلات زيستي، پزشكي و روان شناختي فضانوردان در سفرهاي درازمدت فضايي به دقت بررسي مي شود. در اين برنامه 6 داوطلب در يك مخزن به حجم 550مترمكعب قرار مي گيرند و تماس فيزيكي مستقيم آنها با دنياي بيرون قطع مي شود. در اين حالت داوطلبان فقط از راه ارتباط راديويي با جهان خارج درارتباط هستند و از مواد غذايي استريل و هواي بازيافت شده استفاده مي كنند و دانشمندان نوع برخورد و رفتار اين افراد را طي مدت 500 روز (حدود 17ماه) بررسي مي كنند. كارشناسان پيش بيني مي كنند كسالت و بي حوصلگي يكي از مهم ترين مشكلات آنها باشد، زيرا اين داوطلبان طي مدت 500 روز وظايف چنداني ندارند و به همين دليل هم ممكن است دچار خستگي و كسالت شوند. با اين همه سفرهاي واقعي دشواري هاي بسياري دارد كه با انجام آزمايش هاي شبيه سازي سفر هيچ گاه مشخص نمي شود. ازجمله اين دشواري ها وجود پرتوهاي كيهاني و اثر زيانبار آن روي بدن فضانوردان است. انسان تا زماني كه روي زمين است ميدان مغناطيسي زمين او را از اين پرتوها حفظ مي كند، اما وراي ميدان مغناطيسي زمين پرتوهاي زيانبار همه جا را فراگرفته است كه با سرعتي نزديك به سرعت نور حركت مي كنند و مي توانند از ديواره فضاپيماعبور كرده و به بدن فضانوردان برسند. شايد به نظر برسد راه حل اين مشكلات اين باشد كه ديواره فضاپيما را از فلزات سنگين بسازيم، اما بايد دانست درصورت برخورد پرتوهاي كيهاني به اين فلزها، ذرات ديگري توليد مي شود كه آنها هم زيانبارند. شايد باوركردني نباشد اما دانشمندان براساس آزمايش هايي كه انجام داده اند دريافتند كه مواد پلاستيكي همانند پلي اتيلن بهترين گزينه براي ساخت بدنه فضاپيما است تا مانع رسيدن پرتوهاي كيهاني به درون فضاپيما شود. پلاستيك ها داراي تعداد زيادي اتم هيدروژن هستند كه بهترين ماده براي جذب پرتوهاي كيهاني است. شايد نتوان همه بخش هاي يك فضاپيما را از پلاستيك ساخت اما توصيه مي شود بخش هاي مهم ازجمله بخش سكونت فضانوردان را از پلاستيك بسازند. يك ماده محافظ بسيار مناسب ديگر آب است. مي توان فضاپيما را طوري طراحي كرد كه مخزن آب دورتادور فضاپيما را فراگرفته باشد و اين پرتوها به مخزن آب برخورد كند. مسئله بسيار مهم ديگر آن است كه گرانش در مريخ حدود 30درصد گرانش در زمين است. اما همين مقدار كم گرانش براي فضانورداني كه مدت ها در وضعيت بي وزني بوده اند و بدن شان با اين وضعيت خوگرفته بسيار خطرناك است. به همين دليل طراحان بايد سفر را به گونه اي برنامه ريزي كنند كه فضانوردان در كوتاه ترين زمان ممكن به مقصد برسند. به همين دليل سامانه پيش ران فضاپيما يكي ديگر از مهم ترين عوامل موفقيت اين سفرها محسوب مي شود. يكي ديگر از دشواري ها تأمين سوخت فضاپيما براي بازگشت از مريخ است. از آنجا كه در جو مريخ مقدار زياديCo2 وجود دارد، برخي پيشنهاد مي كنند Co2 موجود درجو مريخ به متان (CH4) تبديل شود كه سوخت مناسبي است.حتي اگر همه مشكلات علمي و فناوري براي انجام يك سفر آسان و ايمن انسان به مريخ حل شود، مشكل تأمين هزينه ها همچنان پابرجا مي ماند، به همين دليل بسياري از كارشناسان تشكيل يك گروه بين المللي براي اعزام انسان به مريخ را پيشنهاد مي كنند تا هزينه ها بين همه كشورها تقسيم شود (مانند مورد ساخت ايستگاه فضايي بين المللي) اما برخي باتوجه به خطرات سفر انسان و هزينه هاي سرسام آور آن و همچنين نياز بشر به رفع مشكلات اساسي جوامع فقير، سفر انسان به مريخ را غيرضروري دانسته و اعزام روبات ها به جاي انسان را كافي مي دانند، به ويژه كه امروزه توانايي هاي روبات ها در برخي از موارد از انسان نيز بيشتر است.
ترجمه: عليرضا سزاوار

با كشف قرص جديد؛ انسانها 100 سال عمر مي كنند

اين محققان با بررسي DNA گروهي متشكل از 500 فرد اين نژاد ساكن آلمان دريافتند كه حتي عمر متوسط 30 درصد از افراد سيگاري و چاق در اين نژاد حداقل 20 برابر بيشتر از افراد نژادهاي ديگر است.
اين محققان با بررسي دو ميليون نشانگر ژنتيكي سه ژن را يافتند كه از اين تعداد دو ژن با افزايش كلسترول خوب و يكي با پيشگيري از ديابت و آلزايمر ارتباط دارد. كلسترول خوب خطر بيماريهاي قلبي و سكته مغزي را كاهش مي دهد.
براساس گزارش اسكاي نيوز، اين دانشمندان در تلاشند تا اثرات حفاظتي اين ژنها را به طور مصنوعي تقليد كنند و در «قرص جواني جاودانه» به كار برند.

دانشمندان آمريكايي با بررسي ميراث ژنتيكي يك جمعيت ساكن آلمان كه به طور طبيعي تا 100 سالگي زندگي مي كنند، آماده ساخت قرصي هستند كه عمر انسان را به يك قرن مي رساند.
محققان مؤسسه تحقيقات طول عمر كالج انيشتين در نيويورك با بررسي ژنتيك مردم نژادي در آلمان كه به دليل زندگي طولاني تا 100 سالگي مشهور هستند توانستند رازي را كشف كنند كه به كمك آن مي توانند در سه سال آينده «قرص جواني جاودانه» را آماده عرضه كنند.
با كمك اين قرص بيماريهايي چون آلزايمر، آلرژي، مشكلات قلبي، كلسترول بالا و ديابت بي معنا مي شوند و تمام انسانها مي توانند تا 100 سالگي عمر كنند.

شكلات جان شما را نجات مي دهد

تحقيقات دانشمندان كانادايي نشان مي دهد افرادي كه در طول هفته شكلات مصرف مي كنند، كمتر درمعرض خطر سكته و مرگ ناشي از سكته قرار خواهند گرفت.
مطالعه روي 50هزار داوطلب نشان داد افرادي كه در طول هفته شكلات مصرف مي كنند 22درصد كمتر از ديگران درمعرض خطر سكته قرار دارند و افرادي كه دچار اين اختلال شده اند اما در مصرف شكلات ترديدي به خود راه نمي دهند 46درصد كمتر از سايرين درمعرض خطر مرگ ناشي از سكته قرار مي گيرند.محققان دانشگاه تورنتو دليل اين پديده را وجود مقادير زيادي آنتي اكسيد فلاوانويد درشكلات مي دانند. به گفته آنها مطالعات بيشتري نياز است تا تعيين شود آيا شكلات بر روي كاهش احتمال سكته تاثير دارد يا افراد سالم بيشتر به مصرف شكلات گرايش نشان مي دهند.محققان دريافتند از ميان 44هزار و 489نفر از داوطلبان حاضر در مطالعه كساني كه درهفته شكلات مصرف مي كردند 22درصد كمتر از افرادي كه شكلات نمي خورند درمعرض سكته قرار دارند. مطالعه اي ديگر نشان داد هزار و 169نفر كه درهفته 50گرم شكلات مي خوردند 46درصد كمتر از افرادي كه شكلات نمي خوردند درمعرض خطر مرگ ناشي از سكته قرار دارند.براساس گزارش تلگراف، با اين وجود به دليل اينكه مصرف بيش نيز از حد شكلات مي تواند منجر به چاقي شود و چاقي نيز يكي از عوامل تهديدكننده سلامتي به شمار مي رود، دانشمندان قصد دارند مطالعات بيشتري را به منظور رد يا اثبات تاثير شكلات بر روي بروز سكته انجام دهند.

حال شما چه رنگيه؟

آيا احساس افسردگي داريد يا اصطلاحا خلقتان تنگ است؟ محققان مي گويند رنگ هايي كه ما استفاده مي كنيم تا احساسات خود را بروز دهيم خيلي كاربردي تر از آن است كه تصور مي كنيم.
يك تحقيق جديد نشان داده است كه افراد مبتلا به اضطراب و افسردگي بيشتر با رنگ طوسي ارتباط برقرار مي كنند درحالي كه افراد شادتر رنگ زرد را ترجيح مي دهند.
اين نتايج كه در مجله متدولوژي تحقيقات پزشكي به چاپ رسيده مي تواند به پزشكان در تشخيص خلق و خوي كودكان و بيماراني كه در برقراري ارتباطات كلامي مشكل دارند ،كمك كند.
دكتر پيتر وورول، محقق بيمارستان دانشگاه منچستر جنوبي خاطرنشان كرد: از اين تكنيك مي توان به عنوان روشي براي اندازه گيري اضطراب و افسردگي استفاده كرد. آنچه جالب توجه است اين است كه روش مزبور در واقع مي تواند در شناسايي خلق بيمار بهتر از سؤالات شفاهي عمل كند.