سبزيجات برگ سبز ،دشمن ديابت

دانشمندان انگليسي با مروري بر 6مطالعه اخير در رابطه با ارتباط بين ديابت، مصرف سبزيجات و ميوه ها متوجه شدند كه مصرف زياد سبزيجاتي مانند اسفناج، كلم سبز و كلم بروكلي 14درصد شانس ابتلاي بزرگسالان به ديابت نوع دوم را كاهش مي دهد.
دانشمندان انگليسي اعلام كردند كه خوردن سبزيجاتي كه برگ سبز دارند خطر ابتدا به ديابت را كاهش مي دهند.
اين يافته ها ثابت كرده اند كه مصرف سبزيجات به خودي خود عاملي در مبتلا نشدن به ديابت نوع دوم نيست، بلكه عواملي مانند رژيم غذايي نامطلوب و فقدان ورزش دليل افزايش سطح فراگيري اين بيماري است.
افرادي كه سبزيجات با برگ سبز را بيشتر مي خورند، بيشتر ورزش مي كنند و رژيم غذايي سالمتري دارند كه هر كدام از اين عوامل مي تواند روي چگونگي ابتلاي آنها با ديابت تأثير داشته باشد.
به گفته «پاتريك كارتر» محقق واحد تحقيقاتي دانشگاه ليستر، اين اطلاعات اشاره بر آن دارد كه سبزيجات با برگ سبز راه حلي براي بيماري ديابت است.
سبزيجات با برگ سبز داراي آنتي اكسيدان ها، منيزيوم و اسيدهاي چرب امگا3 هستند كه هر كدام از آنها مزايايي براي سلامتي دارند.
كارتر و همكارانش حدود 4 و نيم تا 24سال روي بزرگسالان مطالعاتي را انجام داده و باتوجه به ميزان مصرف سبزيجات و ميوه اين افراد در طول روز و انجام آزمايش هايي برروي اين افراد موفق به تشخيص وجود ديابت نوع دوم در اين افراد شدند.
نتيجه اين آزمايشها در ميان افرادي كه سبزيجات، ميوه يا تركيبي از اين دو را مصرف مي كنند تفاوت قابل توجهي در خطر ابتلا به اين بيماري مشاهده نشد.
با افزايش مصرف 1.15برابر سبزيجات در روز خطر پيشرفت ديابت در فرد حدود 14درصد كاهش پيدا مي كند. ديابت نوع دوم به علت ناتواني بدن در استفاده از انسولين است. انسولين هورموني است كه در لوزالمعده ساخته مي شود و براي كنترل سطوح گلوكزي است كه از غذا توليد مي شود. افزايش سطوح قند كنترل نشده مي تواند باعث آسيب چشم ها، جگر، اعصاب، قلب و شاهرگهاي اصلي شود.
درحال حاضر 180ميليون نفر در سطح جهان مبتلا به ديابت هستند.
گرچه درمان قطعي براي ديابت وجود ندارد اما افرادي كه در شرايط اين بيماري قرار دارند مي توانند با فعاليت ورزشي بيشتر و كاهش وزن شانس ابتلا به اين بيماري را در خود كاهش دهند.
براساس گزارشي از رويترز، برخي افراد مبتلا به اين بيماري براي كنترل قند و سطوح انسولين خون خود نياز به دارو دارند اما درمورد بقيه افراد كافيست كه رژيم غذايي خود را كنترل كنند.

فناوري هاي جديد براي مبارزه با تقلب

تا به حال بارها شنيده ايم كه فناوري ها براي كمك به همه افراد حتي ناتوانان جسمي يا براي آموزش يا ايجاد ارتباط و هزاران مورد ديگر طراحي مي شوند، اما امروزه همين فناوري ها براي دانش آموزان و دانشجويان نه چندان مشتاق يادگيري، ابزاري براي تقلب شده است.
«ويلسون» يك دانشجوي سال اولي در دانشگاه تگزاس است. وي در آستانه امتحان زبان فرانسه با مشكل جدي روبه رو شد، زيرا بايد تعداد زيادي كلمه را حفظ مي كرد، اما وقت اندكي براي يادگيري آنها داشت. اين شد كه تصميم گرفت همانند دانشجويان ديگر به تقلب روي آورد. او روشي را انتخاب كرد كه در دبيرستان براي تقلب از آن استفاده مي كرد. «ويلسون» روي يك برگ كاغذ، كلمات موردنظرش را نوشت و آن را در خودكار خود جاسازي كرد و با اين روش مثل آب خوردن درس فرانسه را پاس كرد. اما «خو» اين بار، جزئيات و هيجان اين تقلب را تنها با دوستان خود در ميان نگذاشت، بلكه آن را به تمامي جهان نشان داد. وي يك تصوير ويدئويي روي يوتيوب منتشر كرد كه نشان مي داد چگونه در امتحان تقلب كرده است و به اين ترتيب بود كه او نيز به جمع دانش آموزان و دانشجوياني پيوست كه جزئيات تقلب خود را در اينترنت به اشتراك مي گذارند و به هر قيمتي شده از فناوري هاي مدرن براي گرفتن مدرك تحصيلي بهره مي برند.
براي بسياري از جوانان، فناوري تنها حكم ابزار براي گذراندن كارهاي روزمره شان را ندارد، بلكه آنها در حد امكان از وسايلي چون تلفن همراه و آي پاد براي تقلب در امتحان استفاده مي كنند و سپس تصاوير آن را از طريق اينترنت به اشتراك مي گذارند. در حقيقت رقابتي در ميان دانشجويان به وجود آمده كه به جاي درس خواندن، روش ها و ابزارهاي تقلب خود را به رخ يكديگر مي كشند و مي توان گفت تصاوير ويدئويي اين چنيني، پاي ثابت وب سايت هاي اجتماعي نظير يوتيوب شده است. كليپ ويدئويي «ويلسون» بيش از 120 هزار مخاطب و بيننده را جذب كرد. توضيحي كه او براي كليپ خود نوشته بود، اين بود؛ «من مي دانم تقلب كار خوبي نيست اما فكر مي كنم هر كسي حداقل يك بار در زندگي اش تقلب كرده است.» وي مي گويد؛ «گسترش فناوري ها به جز برخورداري از امكانات رفاهي روزانه براي تقلبگران، حس وسوسه آنها را نيز برمي انگيزد.» تقلب به يك مد روز تبديل شده، زيرا دانش آموزان وقت كافي براي درس خواندن ندارند. دانش آموزان امروزي با كيف و كتاب و لوازم التحرير وارد كلاسي مي شوند كه مملو از نوآوري هاي فناورانه است اما غير از لوازم ضروري درس و مشق، پخش كننده موسيقي، تلفن همراه، دوربين و كامپيوتر نيز به همراه خود دارند و با حمل ابزارهايي چون گوشي هاي Black Berry يا آيفون اپل، به طور مداوم در دسترس دوستان و آشنايان شان قرار مي گيرند. اما دانشجويان و دانش آموزان دبيرستاني علاوه بر اين ابزار، وسايل ديگري هم به همراه دارند كه بتوانند تقلب كنند. گفته مي شود بيش از 70 درصد دانشجويان ، اعتياد شديدي به اين ابزار تقلب در سر جلسات امتحان دارند.
«جانكي جوناتان پلاكر» مدير مركز سياستگذاري آموزشي در دانشگاه هند يكي از كساني است كه جريان ضدتقلب در دانشگاه ها و استفاده غيرقانوني از فناوري ها در جلسه امتحان را راه انداخت، اما گويا چندان هم موفق نشد. وي مي گويد؛ «اولين واكنش من اين بود كه با تمامي روش هاي تقلب با انواع و اقسام فناوري ها در مدارس مبارزه كنم، اما موضوع اين است كه دانش آموزان هميشه تقلب كرده اند و تا ابد نيز خواهند كرد.» وي در ادامه مي افزايد؛ «شما مي توانيد با فناوري ها به جنگ تقلب برويد، اما اين جنگ تسليحاتي است كه هيچ گاه برنده نمي شويد.» «پلاكر» كه هم اكنون روي روش هاي استفاده از فناوري هاي موفقيت آميز اجرا شده توسط مربيان پژوهش مي كند، مي گويد راهكارهاي مناسب براي مبارزه با تقلب هاي فناورانه در سر جلسات امتحان وجود دارد كه از جمله آنها مي توان به تنبيه و مجازات دانش آموزان به دليل همراه آوردن تلفن همراه يا آي پاد به كلاس يا برگزاري امتحانات سخت كه حتي تقلب هم براي آنها كارساز نيست، اشاره كرد. وي مي گويد: «من اصولا سوالاتي براي امتحان طرح مي كنم كه دانش آموزان نتوانند تقلب كنند و در اين سوالات، بيشتر به مسائل كليدي و اساسي مي پردازم كه احتياج به فكر بيشتري دارد.» برخي فناوري هاي جديد، در حقيقت مرز ميان تجهيزات آموزشي كه از سال ها پيش مورد استفاده قرار مي گرفتند و فناوري هاي نوين را از بين برده اند. به طور مثال خودكار 200 دلاري LiveScribe، مجهز به يك دوربين بسيار ريز است كه به طور همزمان نوشته ها و صداي دانش آموزان را ثبت و ضبط مي كند و بعدها دانش آموزان مي توانند به بخش هاي خاصي از آنچه ذخيره شده برگردند و صفحات مورد نياز از جزوات شان را پيدا كنند و با فشار دادن يك دكمه، آن را ببينند و صداي مربوط به آن قسمت را از طريق اسپيكري كه درون خودكار تعبيه شده است، بشنوند. با وجود چنين امكاناتي دانش آموزان به راحتي مي توانند در جلسات امتحان، تمامي درس هايي را كه معلمان ياد داده اند و در خودكارشان ذخيره شده است، ببينند يا گوش كنند. به هر حال انواع و اقسام اين ابزارها حتي با قيمت بسيار پايين در دسترس دانش آموزان و دانشجويان متقلب وجود دارد. حتي سايت هايي نظير Cheatpencouk انواع خودكارهايي را كه جوهر نامرئي يا غلطكي مخصوص نوشتن محتواي درس ها را دارد، به فروش مي رسانند كه قيمت اين ابزارها از 41 دلار تجاوز نمي كند.
سزاوار

اميدهاي تازه براي درمان نابينايي

دانشمندان توانستند با استفاده از قرنيه هاي ساخته شده در آزمايشگاه بينايي را به 10 بيماري كه به شدت قدرت ديد خود را از دست داده بودند برگردانند.
اين قرنيه هاي مصنوعي با بازتوليد عصب ها و سلول ها در چشم انسان ساخته مي شوند و به گفته دانشمندان اولين بار است كه به اين شيوه بينايي افراد بازگردانده مي شود. قابليت بينايي تا حد زيادي به قرنيه وابسته است. اين لايه شفاف روي مردمك چشم، عنبيه و جلوي چشم را مي پوشاند.
آسيب ديدگي قرنيه دومين عامل نابينايي در سراسر جهان است و تقريباً نزديك به 10ميليون نفر به دليل آسيب ديدگي قرنيه دچار نابينايي يا كم بينايي شديد شده اند.
در كشورهايي كه بانك بافت وجود دارد آسيب ها و بيماري هاي قرنيه توسط پيوند زدن درمان مي شود، اما اين امكان در سراسر جهان فراهم نيست.
اما دانشمندان توانستند اين لايه هاي پيوندي را از نسخه هايي از كلاژن مصنوعي بسازند.
در اين روش درماني، بافت هاي آسيب ديده از قرنيه 10 بيمار جدا شده و با بافت هاي پيوندي جايگزين شده است. سپس اين بيماران به مدت 2سال تحت نظر قرار گرفتند تا چگونگي رشد بافت ها و عملكرد آنها را در چشم بررسي كنند.
در بعضي از اين بيماران بينايي تا چهار برابر بهتر شد و در تمام بيماران بينايي ارتقا پيدا كرد. اگرچه برخي از اين بيماران نياز به لنزهاي كمكي داشتند تا به بينايي آنها كمك شود.
موفقيت اين روش در قابليت بافت هاي چشم براي رشد دوباره است. سلول ها و عصب هاي چشم بيماران دوباره رشد پيدا كرده و به شكل طبيعي بازمي گردند. در تمام اين بيماران بينايي طوري بهبود پيدا مي كرد كه گويا از عنبيه هاي پيوندي انسان استفاده كرده اند.
اين روش مزيت هاي زيادي دارد، علاوه بر آنكه اين بيماران ديگر نياز به انتظار در صف هاي طولاني پيوند نخواهند بود، بلكه مشكلاتي مانند پس زدن پيوند و درمانهاي طولاني مدت براي جلوگيري از اين عارضه نيز در اين روش وجود ندارد.

آينده حيات بشرآينده حيات بشر

در حال حاضر با توجه به افزايش آلودگي هوا به نظر مي رسد آينده حيات بشر تنها به استفاده از سوخت هاي پاك به ويژه انرژي خورشيد يا واسطه هايي كه اين منبع عظيم انرژي را قابل استفاده مي كند، وابسته است.
به همين دليل پژوهشگران به تازگي پژوهش هايي را روي استفاده از قديمي ترين گروه از جانداران كره خاكي، يعني سيانوباكترها آغاز كرده اند تا با استفاده از قابليت اين باكتري ها بتوانند از نور خورشيد استفاده كنند.
به گزارش ساينس ديلي، استفاده از سيانوباكترها به عنوان واسطه هايي براي استفاده از انرژي خورشيدي با بررسي عملكرد اين باكتريها در تبديل انرژي خورشيدي به گونه ديگر از انرژي انجام گرفته است.
به اين معني كه بيش از يك دهه پيش پژوهشگران دريافتند شاخص ترين واكنش فتوسنتز در باكتري هايي موسوم به سيانوباكترها از حدود 7/3 ميليارد سال پيش آغاز شده است. اين جاندار در واقع نخستين موجود كره خاكي بود كه مي توانست از مولكول هاي آب به عنوان منبعي براي دريافت الكترون ها براي انتقال انرژي از نور خورشيد و تبديل دي اكسيدكردن به اكسيـژن استفاده كند. توان ويژه فتوسنتزي اين موجود زنده نيز به دليل وجود رنگدانه هاي آبي رنگ موسوم به «سيانو» در اين باكتري است. در واقع اين جاندار به عنوان موتوري دوسويه كار فتوسنتز و توليد اكسيژن براي تنفس موجودات ديگر را انجام مي دهد.
اكنون پژوهشگران با استفاده از الگوي فتوسنتز گياهان و عملكرد سيانوباكترها در تبديل دي اكسيدكربن به اكسيژن درصدد هستند از سوخت هاي پاك مانند هيدروژن، انواع الكل ها يا هيدروكربن ها به جاي كربوهيدرات ها استفاده كنند.
در واقع بحران غذا به دليل استفاده بي رويه از منابع غذايي با ارزشي مانند غلات به دليل كربوهيدرات موجود در آنها يكي ديگر از دلايل تمركز روي اين شيوه جديد استفاده از سوخت هاي پاك است.
پژوهشگران انجمن علوم اروپا درتلاش هستند با تمركز روي روند فتوسنتز گياهان و عملكرد سيانوباكترها به ويژه گونه «آنابنا اسفاريكا» (يكي از انواع باكتري هاي اين گروه) براي تبديل انرژي خورشيد به نيروي برق يا توليد سوخت هاي پاك استفاده كنند.
ازطرفي غلات تنها يك درصد از انرژي خورشيدي را جذب مي كند و اين در مقايسه با سطح زيركشت اين گياهان براي توليد سوخت هاي پاك از نظر اقتصادي چندان قابل توجيه نيست. ازسوي ديگر با تمركز روي افزايش سطح زيركشت اين گياهان با هدف توليد سوخت هاي پاك، بزرگترين منبع تغذيه مردم بسياري از كشورهاي جهان با افزايش قيمت كاذبي روبه رو شده و خواهدشد.
بنابراين طراحي ساختارهايي براي استفاده از سيانوباكترها و گياهان يا ساختارهاي مصنوعي تا 10 درصد مي توانند انرژي خورشيد را جذب و آن را براي توليد سوخت هاي پاك در اختيار ما قرار دهند. به اين ترتيب با مشكلاتي نظير كمبود موادغذايي يا ناتواني در توليد انرژي ازطريق منابع انرژي كم توان تر مانند باد روبه رو نخواهيم شد.
آرو سخنگوي مركز تحقيقاتESF درباره طرح اين مركز توضيح مي دهد: «پژوهشگران اين مركز برگ هايي با ساختار ژنتيكي خاص را طراحي كرده اند. اين برگ ها داراي دو ويژگي هستند. نخست آنكه اين برگها توان فتوسنتز دارند و دوم اينكه قابليت خود ترميمي دارند. اين ويژگي ها به اين برگ ها اجازه مي دهد در صورت تخريب يا آسيب بخشي به دليل واكنش هاي فتوسنتزي، پروتئين ها را جايگزين محل هاي تخريب شده كنند تا بخش هاي آسيب ديده ترميم شوند.»
با بررسي دقيق برگ ها زيرميكروسكوپ، كلروپلاست ها يا رنگدانه هاي فتوسنتزي به خوبي قابل تشخيص است. ويژگي اين كلروپلاست ها، يعني توان بازسازي مجدد نيز از روي بررسي ساختار ويژه آن قابل تشخيص است.
او در ادامه مي گويد: «مرحله بعدي طرح، طراحي برگ هايي با قدرت جوانه زني كامل مانند برگهاي طبيعي و سيانوباكتريها است. به اين ترتيب به نظر مي رسد شايد طي 10تا 20 سال آينده بتوان با استفاده از اين ساختارهاي جديد توليدكننده سوخت هاي پاك، به جايگزيني كامل سوخت هاي پاك به جاي سوخت هاي فسيلي اميدوار بود.
وي در پايان اضافه مي كند: «توليد و استفاده از سوخت هاي پاك توليدشده به روش فتوسنتز به شناسايي عملكرد فتوسيستم2، يعني مرحله شكستن اتم هاي هيدروژن آب و استفاده از پروتون ها و الكترون هاي آن براي انتقال انرژي جذب شده خورشيد در مرحله فتوسيستم يك وابسته است. به اين ترتيب شايد بتوان از اين روش براي تجزيه پروتئين ها و چربي هاي موجود در ساير جانداران به ويژه ريزجانداران براي توليد سوخت هاي پاك استفاده كرد.»

پاكسازي زباله هاي مغزي با توت

پژوهشگران آمريكايي دريافتند هر يك از انواع موجود توت قادر به فعال سازي و كار طبيعي درمغز است كه پاك كننده پروتئين هايي است كه نقش مهمي در كاهش حافظه افراد سالخورده دارند.
پژوهشگران برعلت كاهش عملكرد اعصاب در زمان پيري متمركز شدند.
آنان در نهايت به اين نتيجه رسيدند كه سلول هاي موسوم بهMicroglia طي فرايندي زباله هاي بيوشيميايي موجود در مغز را پاك يا بازيافت مي كنند كه مخل فعاليت مغز هستند.
درزمان سالخوردگي سلول هاي ياد شده قادر به انجام فعاليت خود نيستند و زباله هاي بيوشيميايي مغزي تجمع پيدا مي كنند و به سلولهاي مغزي آسيب مي رسانند اما ماده موسوم به Polyphenolics موجود در توت اين روند را ترميم مي كند و نقش پاك كنندگي را به سلولهاي ياد شده باز مي گرداند.
گفتني است؛ نتايج اين تحقيق در دويست و چهلمين نشست اصلي انجمن شيمي آمريكا در بوستون ارائه شده است.

جعبه سياه مغز

دانشمندان علوم اعصاب از قبل گام هاي بلندي در مسير شناسايي نواحي مهم مغز و سازوكارهاي مولكولي بالقوه آن برداشته اند. با اين وجود، بسياري از پرسش هاي مهم بي پاسخ مانده است .
تولد عصر نوين پژوهش در مورد حافظه را اغلب به انتشار شرح حال يك بيمار دچار ضايعه عصبي به اسم اختصاري HM در سال 1957 نسبت مي دهند.
HM در 27 سالگي به عنوان آخرين درمان ممكن براي صرع مزمن تحت عمل جراحي قرار گرفت و بخش هايي از قطعه گيجگاهي مغزش برداشته شد. جراحي موثر واقع شد، اما باعث شد HM نتواند هر چيزي را كه پس از جراحي رخ داده بود، يا هر كسي را كه پس از جراحي ديده بود به ياد آورد. اين مورد نشان داد كه قطعات مياني گيجگاهي مغز MTL كه شامل هيپوكامپ مي شود، براي ايجاد خاطرات جديد ضروري است.
مورد HM همچنين در بررسي دقيق تر نشان داد خاطره يك ساختار يكپارچه نيست.
البته توان اجرايي HM به طور مداوم در طول سه روز بهبود يافت، گرچه او هيچ خاطره اي از اجراهاي قبلي آن نداشت. تا آنجا كه به مغز مربوط مي شود به خاطر آوردن «چگونگي» مشابه به خاطر آوردن «چيستي» نيست.
اكنون دانشمندان در پرتو آزمايش ها روي حيوانات و پيدايش تصوير برداري از مغز، از انواع مختلف حافظه و نيز بخش هاي دخيل مغز در اين فرآيند اطلاعات كلي دارند، اما شكاف هاي مداومي در اين دانش باقي مي ماند. در واقع گرچه ثابت شده است كه گيجگاه مغز براي حافظه بياني (يادآوري حقايق و وقايع) ضروري است، اين ناحيه مانند يك جعبه سياه ناشناخته باقي مانده است. اينكه چگونه اجزاي گوناگون آن حين رمزبندي و بازيابي خاطره تعامل مي كنند، حل نشده است.
به علاوه MTL خزانه نهايي حافظه بياني نيست. چنين خاطراتي ظاهراً براي ذخيره شدن درازمدت در قشر مخ بايگاني مي شوند، اما اينكه اين امر چگونه رخ مي دهد و چگونه خطرات در قشر مخ بازنمايي مي شوند، مجهول باقي مي ماند.
بيش از يك قرن پيش نور و آناتوميست (كالبدشناس اعصاب) مشهور اسپانيايي «رامون كاخال» پيشنهاد كرد كه براي به وجود آمدن خاطرات بايد اين ضرورت وجود داشته باشد كه سلول هاي عصبي ارتباطات خود با يكديگر را تقويت كنند. در آن زمان اين امر مسلم شمرده مي شد كه هيچ سلول عصبي جديدي در مغز فرد بزرگسال زاده نمي شود، بنابراين «رامون كاخال» اين فرض معقول را ارائه كرد كه تغييرات كليدي بايد بين سلول هاي عصبي موجود رخ دهد.
دانشمندان تا همين اواخر شواهد اندكي در مورد چگونگي انجام اين امر در اختيار داشتند. اما از دهه 0197 كار روي تكه هاي جدا شده از بافت دستگاه عصبي مجموعه اي از بازيگران مولكولي را در شكل گيري خاطره مشخص كرده است.
بسياري از مولكول هاي مشابه هم در حافظه بياني و هم در حافظه غيربياني و در گونه هاي حياتي متنوعي مانند حلزون دريايي، مگس ها و جوندگان دخيل هستند كه بيانگر آن است كه ماشين مولكولي براي حافظه به طوري گسترده حفظ شده است.
درك مهم به دست آمده از اين تحقيقات اين بوده است كه حافظه كوتاه مدت (كه چند دقيقه طول مي كشد) شامل آن دسته تغييرات شيميايي مي شود كه اتصالات موجود به نام سيناپس ها را ميان سلول هاي عصبي تقويت مي كنند، در حالي كه حافظه درازمدت (كه روزها يا هفته ها طول مي كشد) به ساختن پروتئين و احتمالا ساخته شدن سيناپس هاي جديد نياز دارد. امتحان كردن اين كار در پژوهش ها روي مغز كامل چالش عمده اي است.
يك رده ارتباطي بالقوه، فرآيندي به نام تقويت شدن درازمدت (LTP) است، نوعي تقويت كه در برش هاي جوندگان مورد بررسي قرار گرفته است و بسياري آن را اساس احتمالي حافظه مي دانند. پيشرفتي بزرگ در اين زمينه هنگامي به دست خواهد آمد كه در بدن موجود زنده به طور قطعي نشان داده شود كه LTP واقعا زمينه ساز تشكيل حافظه است.
در همين حال پرسش هاي بيشتري سربرمي آورد. بررسي هاي اخير نشان داده است كه الگوهايي از فعاليت عصبي كه هنگام يادگيري يك وظيفه جديد توسط حيوانات مشاهده مي شود، سپس هنگام خواب تكرار مي شود. آيا اين پديده نقشي در تحكيم خاطرات ايفا مي كند؟ ساير تحقيقات نشان مي دهند خاطرات ما آنچنان كه عموماً مي پنداريم، قابل اعتماد نيست. چرا حافظه اينقدر ناپايدار است؟
سرنخي كه ممكن است از تحقيقات اخير به دست آمده باشد، اين نظر بحث برانگيز را دوباره زنده كرده است كه خاطرات هر بار كه فرا خوانده مي شوند براي مدت كوتاهي مستعد دستكاري شدن است. نهايتا اينكه تا چه ميزان اين سلول هاي جديد در يادگيري و حافظه نقش دارند، موضوعي است كه بايد در آينده روشن شود.

تاثير مخرب آفت كش ها در دوران بارداري

كودكاني كه مادران آنها در دوران بارداري در معرض انواع خاصي از آفت كش ها بودند با احتمال بيشتري به مشكلات توجه و بيش فعالي دچار مي شوند.
اين تحقيقات كه در نشريه سلامت محيطي به چاپ رسيده است، ادعا كرده آفت كش ها مي توانند روي مغز انسان تاثيرگذار باشند كه اين تاثير در دوران بارداري بسيار بيشتر است.
محققان در دانشگاه كاليفرنيا با انجام تحقيقاتي روي زنان باردار متوجه شدند آفت كش ها مي توانند توسط بدن جذب شده و روي جنين تاثيرگذار باشند.
زناني كه در دوران بارداري بيش تر در برابر مواد شيميايي و آفت كش ها قرار داشته اند با احتمال بيشتري ممكن است صاحب فرزندي شوند كه دچار ناهنجاري هاي رواني مانند بيش فعالي و كمبود توجه مي شوند.
امي ماركس در اين باره گفت: باتوجه اين نتايج به زنان بارداري توصيه مي شود تا حد امكان از قرار گرفتن در برابر آفت كش ها اجتناب كنند تا فرزندشان با مشكل روبه رو نشود.
برخي از آفت كش ها با هدف قرار دادن سيستم عصبي حشرات طراحي شده اند و داراي مواد شيميايي هستند كه مي تواند تاثير زيادي روي رشد مغز نوزادان داشته باشد. در اين تحقيقات زنان آمريكايي شركت داشتند كه در مناطق كشاورزي نزد يك كاليفرنيا زندگي مي كردند.
براي بررسي ميزان مواد شيميايي حاصل از آفت كش ها، محققان از آزمايش ادرار استفاده كرده و وضعيت رشد كودكان را نيز تحت نظر قرار دادند.
اين تحقيقات نشان داد قرار گرفتن در معرض آفت كش ها در دوران بارداري مي تواند تا پنج برابر خطر مشكلات رفتاري و توجه را در كودكان تا رسيدن به پنج سالگي افزايش دهد كه اين احتمال در پسران بيش از دختران است.
مصرف ميوه و سبزي يكي از مهم ترين منابع قرار گرفتن در معرض آفت كش ها در ميان عموم جامعه است. بهترين كار اين است كه قبلا از خوردن ميوه و سبزي آنها را با دقت شست، خصوصاً زنان باردار بايد به اين موضوع توجه بيشتري داشته باشند.

راز يخ نزدن ماهيان اقيانوسهاي قطبي

دانشمندان آلماني با استفاده از تكنيك ويژه اي موفق شدند خاصيت ضديخي ماهيان ساكن اقيانوسهاي منجمد شمالي و جنوبي را فاش كنند.
آب اقيانوسهاي منجمد شمالي و جنوبي به دليل اثرات شوري و فشار عمق مي تواند به دماي زير صفر درجه سيليسيوس برسد اين در حالي است كه ماهيان ساكن اين آبها بدون اينكه دچار يخ زدگي بشوند، مي توانند به حيات طبيعي خود ادامه دهند.
از حدود 50سال قبل دانشمندان مي دانستند كه اين ماهيان داراي يك گليكوپروتئين «ضديخ» به نام AFP هستند كه تاكنون مكانيزم دقيق عملكرد آن مشخص نبود.
اكنون گروهي از دانشمندان با استفاده از تكنيك ويژه طيف نگاري تراهرتز موفق شدند راز عملكرد اين ضديخ را فاش كنند. اين تحقيق بر روي گونه ماهي Dissostichus mawsoni كه در اقيانوس منجمد جنوبي زندگي مي كند انجام شد.
اين پژوهشگران با استفاده از تكنيك طيف نگاري تراهرتز توانستند حركت دسته جمعي مولكولهاي آب را در بدن اين ماهي رصد كنند.
به گفته اين محققان، اين مولكولها در يك حركت دائمي هستند و در اين حركت با كاهش دما به صورت موقتي يكسري پيوندهاي جديدي را بين خود ايجاد مي كنند اما زماني كه در حضور گليكوپروتئين ها قرار مي گيرند حركات آنها بسيار منظم مي شود.
براساس گزارش مديكال نيوزتودي، اين دانشمندان در اين خصوص توضيح دادند: «ما مشاهده كرديم كه اين پروتئينهاي ضديخ چگونه به روي حركت مولكولهاي آب اطراف خود اثر مي گذارند. اين اثر كه حتي در دماي پايين بيشتر از دماي محيط مي شود از بلوري شدگي و يخ زدگي آب در بدن ماهي جلوگيري مي كند.»

دشواريهاي سفر به فضا

دشواري هاي سفر براي فضانوردان مي تواند آنها را منزوي و حتي افسرده كند.
به همين دليل دانشمندان در تلاش براي ساخت كامپيوتري هستند كه بتواند دستورالعمل هاي قابل فهمي را مانند يك پزشك درمانگر پيشنهاد دهد تا مشكلات رواني يا كشمكش هاي دروني فضانوردان در ماموريت هايشان اختلال ايجاد نكند.
به گزارش سي ان ان، اين پروژه چهار ساله كه با هزينه اي بالغ بر يك ميليون و 740 هزار دلار در ناسا طراحي شده و «پايگاه فضايي مجازي» نام دارد، هيچ شباهتي به آنچه در فيلم هاي علمي-تخيلي مانند HAL يا هوش مصنوعي كه در اديسه فضايي 2001 از كاركرد خود منحرف مي شود، ندارد. «پايگاه فضايي مجازي» قرار است خيرخواه بشر باشد.
اين برنامه به فضانورد كمك مي كند دلايل افسردگي اش را بيابد و سپس براساس آنچه فضانورد اطلاع مي دهد، طرحي ريخته مي شود تا با اين افسردگي مبارزه كند. در اين پروژه 29 فضانورد براي تست و مشاوره حضور داشته اند. يكي از اين فضانوردان مي گويد؛ «در يك پايگاه فضايي، وقتي همه محاسبه ها اشتباه از آب درمي آيد، آنگاه زنده ماندن شما به يكديگر وابسته مي شود. در اين زمان شما نياز است كه مطمئن شويد به خوبي در كنار هم هستيد و به هم اعتماد داريد.»
با اينكه اين برنامه براي فضانوردان ساخته شده است، اما مجريان پروژه مي گويند براي افراد زميني نيز قابل استفاده خواهد بود. مانند كساني كه به خاطر هزينه يا غرورشان حاضر به صحبت با يك مشاور نيستند، يا در مناطقي زندگي مي كنند كه دسترسي به روانشناس ندارند. در واقع براي تست نهايي اين برنامه در ماه آينده از شهروندان عادي استفاده خواهد شد.
افسردگي و كشمكش هاي دروني تاثير چندان مهمي در ماموريت ها ندارد، اما وقتي يك ماموريت خيلي طولاني مي شود، ممكن است تاثيرگذار باشد و معمولا اين مشكلات به صورت عمومي مطرح نمي شود مگر اينكه فضانورد ديگري از آن مطلع شود.
يكي از مشكلات ناشي از افسردگي در تاريخ فضانوردي، در سال 1985 پيش آمد. در آن زمان كاركنان يكي از ايستگاه هاي فضانوردي روسيه متوجه شدند فرمانده شان علاقه اي به كار نشان نمي دهد و ساعت ها به پنجره سفينه زل مي زند. چند سال قبل از آن نيز يك ماموريت به خاطر كشمكش بين دو فضانورد مختل شده بود.
فضا مي تواند با تخريب سيستم خواب و آهنگ طبيعي بدن بر حالت هاي انسان تاثير بگذارد. بي وزني نيز ممكن است يكي از عوامل احتمالي باشد.
در ايستگاه هاي بين المللي ممكن است هر 45 دقيقه طلوع و غروب خورشيد اتفاق بيفتد. بعضي از فضانوردان به روانشناسان دسترسي دارند، البته بستگي دارد لينك هاي ارتباطي چه زماني باز شود. اما در بعضي از ماموريت ها اين ارتباط عملا غيرممكن است.
در واقع اين اولين باري است كه محققان براي درمان مشكلات افسردگي از يك روانشناس زنده استفاده نمي كنند. البته بايد دانست راه حل هاي ارائه شده توسط نرم افزار بستگي شديدي به اطلاعات ورودي خواهد داشت كه توسط فضانورد به سيستم وارد مي شود.