بن بست آمريكا در سوريه (يادداشت روز)

ثبات سياسي و امنيتي سوريه در فاصله سالهاي 1350- زمان آغاز رياست جمهوري حافظ اسد- تا امروز بعنوان نقطه ضعف بزرگ آمريكا و رژيم صهيونيستي تلقي شده است چرا كه وجود رژيمي مخالف آمريكا و اسرائيل در ميان جمعي از كشورهاي وابسته به واشنگتن و تل آويو و با وجود محدوديت هاي فراوان اقتصادي و ژئوپليتيكي، قدرت فائقه آمريكا در جهان و اقتدار منطقه اي رژيم صهيونيستي را به چالش مي كشيد.
اگر نگاهي به نقشه جغرافيايي و تاريخ 4 دهه اخير بياندازيم در مي يابيم كه سوريه در محاصره جغرافيايي مخالفان خود قرار داشته است. در شمال در فاصله سالهاي 1350 تا 1380 با نظاميان و احزاب سياسي وابسته تركيه، در جنوب با دولت انگليسي اردن و رژيم صهيونيستي، در شرق با رژيم وابسته صدام حسين و در غرب با رژيم مسيحي الياس سركيس لبنان مواجه بود ولي در طول اين مدت اين نظام ثبات سياسي و امنيتي خود را حفظ كرد و دستخوش ناآرامي نگرديد. اين در حالي است كه در اين مدت همه كشورهاي اطراف سوريه كه عزم خود را براي بي ثبات كردن اين كشور جزم كرده بودند، دستخوش تغييرات عمده شدند. نظام لائيك غرب گرا در تركيه فرو پاشيد، صدام حسين ساقط شد، رژيم صهيونيستي در آستانه فروپاشي قرار گرفت و از اقتدار آن چيزي باقي نماند. نظام سياسي لبنان كه وابسته به اسرائيل بود جاي خود را به مقاومتي متحد سوريه داد و اردن از صحنه تحولات خاورميانه حذف و در داخل با يك جنبش قوي مذهبي مواجه شد.
آرامش سوريه در اين دوران نشانه روشن شكست طرح هاي اسرائيلي، آمريكايي و... بود بر اين اساس بي ثبات سازي سوريه و جدا كردن آن از ايران و جنبش هاي اسلام گرا در منطقه همواره در دستور كار بود. سوريه در اين دوره يك بار با حمله نظامي آمريكا به بخشي از منطقه همجوار با عراق- منطقه بوكمال در استان ديرالزور در پنجم آبان 1387- مواجه شد، چندين بار با حمله هوايي رژيم صهيونيستي- جديدترين آن حمله هوايي به تل ابيض واقع در منطقه ديراني در شهريور 1386- بود. ضمن آنكه رژيم تل آويو عمليات هاي تروريستي زيادي كه هدف آنها عمدتا از ميان برداشتن رهبران مقاومت فلسطيني و لبناني بود در خاك سوريه اجرا كرد.
ترور مشكوك رفيق حريري در 25 بهمن 1383 فرصتي بود تا غرب براي واژگون كردن نظام سياسي سوريه فعاليت خود را متراكم نمايد. روند متهم سازي سوريه از بهار 84 آغاز شد و تا آخر اين سال با شدت استمرار يافت. اين فشارها آنقدر زياد بود كه بسياري از تحليلگران با قاطعيت از حتمي بودن سقوط رژيم بشار اسد خبر مي دادند ولي در نهايت اين فشارها به شكست انجاميد و از قضا پايه هاي رژيم دمشق را مستحكم تر كرد چرا كه بشار از اين آزمون سخت با موفقيت بيرون آمد.
نظام حاكم بر سوريه برخلاف آنچه تبليغ مي شود، «علوي» نيست. البته علوي ها كه حدود 10 درصد از جمعيت 22 ميليوني سوريه را به خود اختصاص داده و عمدتا در استان غربي لاذقيه زندگي مي كنند، بخشي از حاكميت را در اختيار دارند ولي در سوريه پست هاي عمده حكومتي شامل وزارتخانه ها، فرماندهي نظامي، استانداري ها و سفارتخانه ها در اختيار اهل سنت- با حدود 74 درصد جمعيت- قرار دارد. از اين رو اتهام «علوي بودن» - به معناي حكومت اقليت بر اكثريت- جا نيفتاده است. در واقع آنكه بر سوريه حكومت مي كند «حزب بعث» است كه سيطره كاملي بر دولت و ارتش دارد و بعثي هاي سوريه عمدتا سني هستند.
سوريه طي 6 هفته گذشته شاهد بروز ناآرامي ها و اعتراضاتي در چند نقطه آن شامل دمشق، درعا، حمص، حماء، خامورا و رأس العين بوده است. اين اعتراضات در اين فاصله بطور هفتگي پيگيري شده و جمعيت هايي بين 200 تا 2000 نفر را دربر گرفته است. اگر به فيلم هايي كه روي اينترنت قرار گرفته مراجعه كنيم و خبرهايي كه رسانه هاي غرب در اين مورد با آب و تاب منتشر كرده اند را ملاحظه نماييم به هيچ وجه با جمعيتي بيش از 2000 نفر مواجه نمي شويم. در اين ميان دمشق در يك مورد شاهد تجمعي در مسجد اموي بود و تعداد شركت كنندگان در آن بنا به نقل رسانه هاي غربي حدود 800 نفر بوده است. اما در عين حال اكثر رسانه هاي غربي بدون آنكه از تعداد معترضين يا تعداد شهرهاي درگير اعتراض سخني بگويند مدعي شده اند كه «اعتراضات سراسر سوريه را فرا گرفته است» يا مردم سوريه در روز «جمعه بزرگ» به ميدان آمدند و خواستار سرنگوني رژيم بشار اسد شدند. در مورد تحولات سوريه نكاتي وجود دارد:
1- عملكرد پليس و نيروهاي امنيتي سوريه با تظاهركنندگان در مجموع «خشن» و توأم با تعدادي تلفات بود و اين مسئله نشان داد كه دستگاههاي نظامي و انتظامي سوريه، درايت لازم را در مواجهه با اعتراضات محدود مردمي نداشته اند و خود اين مسئله كه ابتدا شش هفته پيش در شهر 10 تا 15 هزار نفري «درعا» اتفاق افتاد يكي از عوامل تداوم اين اعتراضات و تكرار آن در جاهاي ديگر بود.
2- غرب از ابتداي انقلابات اسلامي در كشورهاي عربي روي اين موضوع كه دامنه اعتراضات به سوريه و ايران هم مي رسد، تاكيد داشت. آنان از اين مسئله چند هدف را تعقيب مي كردند. هدف اول اين بود كه سوريه و ايران را واقعا درگير كرده و نظام هاي سياسي آنان را با چالش مواجه نمايند. هدف دوم اين بود كه وجهه ضدآمريكايي و ضداسرائيلي نهضت هاي مردم عرب و مسلمان را مخدوش گردانند و بگويند در اين تحولات آمريكايي بودن يا نبودن رژيم ها مسئله نيست ببينيد ايران و سوريه ضدآمريكايي هم درگير اين ماجرا هستند.
هدف سوم و مهمتر غرب اين بود كه با اقدامي كاريكاتوري- تجمع حقيرانه 25 بهمن در تهران و چند تجمع فروردين سوريه- ايران و سوريه را از حمايت انقلاب هايي كه قطعا به نفع آنان مي باشد، منع نموده و به اين كشورها بگويد اگر مي خواهيد دستخوش ناآرامي نشويد بياييد كمك كنيد تا اين انقلاب ها را- كه خطري بزرگ براي اسرائيل است- خاموش نماييم!
3- آمريكا و ساير كشورهاي غرب براي ورود به اين پرونده از عناصر مختلف قدرت خود استفاده كردند. عنصر حقوقي- تصويب قطعنامه عليه سوريه و ورود دبيركل سازمان ملل و نهادهاي حقوقي وابسته به شوراي امنيت-، عنصر ارتباط جمعي- رسانه ها- عنصر الكترونيكي- اينترنت- و عنصر تحريم اقتصادي- بيانيه مقامات آمريكا در ماه آوريل عليه ايران و سوريه- به ميدان آوردند و با مدل سازي - استفاده از مدل بنغازي يعني وقوع درگيري نظامي داخلي و دخالت نظامي ناتو- تلاش كردند تا دولت و مردم سوريه را از آنچه در انتظارشان است بترسانند و آنان را با طرح هاي آمريكا هماهنگ نمايند كه البته اين از خوش خيالي آنان است. آنان توقع دارند كشوري نظير ايران كه در اوج اقتدار نظامي ايالات متحده در عراق، فرش را از زير پاي آمريكا كشيد، در اين شرايط كه وابستگان آمريكا گرفتار دومينوي سقوط شده و خود آمريكا هم در حال هزيمت از منطقه است، بترسد و به دام ايالات متحده بيفتد و...
4- غرب گمان مي كرد كه معترضان سوري بشار اسد از فضاي منطقه اي مبتني بر اسقاط نظام هاي سياسي وابسته استفاده كرده و به ميدان مي آيند و حال آنكه معترضان نظام سياسي تمركزگراي سوريه همان مخالفان جدي دخالت آمريكا و رژيم صهيونيستي در امور كشورهاي اسلامي اند. اخوان المسلمين سوريه مهمترين اپوزيسيون نظام كنوني است كه با آغاز تجمعات اعتراضي در سوريه از اين تجمعات تبري جست و آن را توطئه اي عليه ثبات و آرامش و تماميت ارضي اين كشور دانست. به همين دليل دامنه اعتراضات كنوني عليه بشار اسد تاكنون محدود مانده است.
5- رژيم صهيونيستي اگرچه به عنوان يك آرزو از تضعيف و اسقاط بشار اسد استقبال مي كند ولي در عين حال خود را در وضعيت شكننده مي بيند و از اين رو در مورد تجمعات اعتراضي كنوني در 5 شهر سوريه به اظهارات ضد و نقيض روي آورده است. راز اين سردرگمي آن است كه هرگونه ناآرامي و بي ثباتي در سوريه مستقيما به مرزهاي جنوب غربي سوريه -جولان و جبل الشيخ- منتقل مي شود. بي ثباتي در اين نقطه يعني بروز حوادث و رخدادهاي امنيتي كه از كنترل رژيم صهيونيستي خارج است. بعضي از مقامات و رسانه هاي رژيم صهيونيستي گفته اند ناآرامي در سوريه 38 كيلومتر مرز ناآرام اسرائيل با لبنان را تبديل به حدود 100 كيلومتر مرز ناآرام مي كند. در عين حال بعضي از مقامات امنيتي رژيم صهيونيستي هم گفته اند كه اگر نظام سياسي سوريه دستخوش ناآرامي جدي در درون مرزهاي خود شود براي متحد نگه داشتن مردم سوريه و غلبه بر ناآرامي هاي داخلي به سوي جنگ با اسرائيل حركت مي كند. اين در حالي است كه با توجه به اسقاط نظام وابسته مبارك در مصر وقوع درگيري ميان سوريه و رژيم صهيونيستي مرزهاي مصر را هم براي اين رژيم ناامن مي كند و اين ماجرا مي تواند به يك آنارشي كامل امنيتي منجر شود و رژيم اسرائيل را درگرداب ناشي از آن محو نمايد.
سعدالله زارعي

آخرين اخبار از ادغام وزارتخانه ها وزارتخانه هاي كار با رفاه و نفت با نيرو ادغام مي شود

سرويس سياسي-
هيئت دولت در جلسه ديروز خود ادغام وزارتخانه هاي كار و امور اجتماعي با رفاه و تامين اجتماعي و همچنين نفت با نيرو را تصويب كرد.
«لطف الله فروزنده» معاون توسعه مديريت و سرمايه انساني رئيس جمهور در حاشيه جلسه ديروز هيئت دولت در جمع خبرنگاران گفت: در جلسه امروز (چهارشنبه) هيئت دولت ادغام وزارتخانه هاي كار با رفاه و نفت با نيرو تصويب شد.
پيش از اين ادغام وزارتخانه هاي مسكن با راه و بازرگاني با صنايع تصويب شده بود.
به موجب قانون برنامه پنجم، وزير جديد وزارتخانه هاي ادغام شده نيازمند كسب راي اعتماد از نمايندگان مجلس شوراي اسلامي است.
نامه رئيس جمهور
به رهبر معظم انقلاب
معاون توسعه مديريت و سرمايه انساني رئيس جمهور همچنين از نامه محمود احمدي نژاد به رهبر معظم انقلاب درباره وزارت ورزش و جوانان خبر داد.
وي در اين باره افزود: رئيس جمهور درباره تشكيل اين وزارتخانه نكاتي را مدنظر دارد.
وكلاي ملت در قانون برنامه پنجم توسعه كشور دولت را موظف به كاهش تعداد وزارتخانه از طريق ادغام به 17وزارتخانه كرده بودند.
بررسي افزودن 20 نماينده
به تعداد فعلي نمايندگان
وزير كشور اعلام كرد كه طبق اصل164قانون اساسي هر 10سال بايد 20 نماينده به تعداد نمايندگان مجلس اضافه شود كه ما هم اكنون در حال بررسي هاي لازم براي اين اقدام هستيم.
«مصطفي محمدنجار» در حاشيه جلسه هيئت دولت در پاسخ به اين سؤال كه اين تعداد نماينده ها به كدام شهرستان ها و كدام حوزه هاي انتخابيه اضافه خواهد شد؟ گفت: هم اكنون نمي توان در اين باره اظهارنظر كرد، بايد صبر كنيم تا بررسي ها انجام شود.
وزير كشور درباره خبر كشته شدن بن لادن نيز گفت: شواهد نشان مي دهد كه اين حادثه مشكوك است و روند طي شده و سير حوادث در اين زمينه بايد بيشتر بررسي شود. به نظر مي رسد نظام استكباري مي خواهد از اين مسئله بهره برداري هاي خود را بكند.
خبرنگاري از وزيركشور درباره اقدامات دولت در بهبود كيفيت نان با توجه به افزايش قيمت آن پرسيد كه وي در پاسخ تصريح كرد: كميته راهبردي از سوي رئيس جمهور تشكيل شده تا بر كيفيت نان هاي عرضه شده به مردم نظارت بيشتري صورت گيرد.
وي در بخش پاياني مصاحبه خود درباره نظارت بر اموال مسئولان با استقبال از اين طرح گفت كه حاضر است به عنوان اولين مسئول بر اموالش نظارت شود.
تكذيب درخواست رئيس جمهور از سيما براي گفت وگوي زنده تلويزيوني
«سيد عزت الله ضرغامي» رئيس صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران نيز در حاشيه جلسه ديروز هيئت وزيران در جمع خبرنگاران اظهار داشت: اينكه در برخي سايت ها اعلام شده رئيس جمهور خواستار فرصت براي ارتباط مستقيم با مردم از تلويزيون بوده اما رسانه ملي اين كار را نكرده است، صحت ندارد.
وي افزود: ديروز از نمايشگاه كتاب پخش زنده داشتيم و گروه هاي تلويزيوني در آنجا مستقر بودند و گزارشي نيز از مراسم ارائه دادند اما دوستاني كه در دفتر رئيس جمهور مسئوليت دارند، مصلحت ندانستند كه اين برنامه به صورت مستقيم پخش شود، در حالي كه ما تا ديروز هم آمادگي اين كار را داشتيم.
رئيس سازمان صدا و سيما گفت: رئيس جمهور جايگاه والايي در كشور دارد و رسانه ملي نشان داده كه تمام ظرفيت ها و توانمندي هايي كه دارد، در اختيار دولت و قوه مجريه و عزيزاني كه در مجموعه نظام زحمت مي كشند، قرار دارد.
ضرغامي افزود: ممكن است در يك بخش خبري برنامه اي در مورد بازار قبل از خبر مربوط به رئيس جمهور پخش شود كه آن خبر مهم است و همه آن را مشاهده مي كنند و نبايد تصور كرد خبر رئيس جمهور چون به عنوان خبر دوم پخش شده از اهميت برخوردار نيست.
وي متذكر شد: برخي اوقات يك خبر كه درباره يك مجموعه مانند بازار پخش مي شود، در واقع همان خبر رئيس جمهور و مجموعه دولت است چرا كه وقتي مردم نشاط بازار را مي بينند و با مردم گفت وگو مي شود، در واقع گوياي عملكرد خوب دولت و رئيس جمهور است و به نظرم بايد با معرفت بيشتر و جامعيت برنامه هاي تلويزيوني ديده شود.
رئيس صدا و سيما در پايان گفت: چند روزي كه رئيس جمهور به قول خودشان دوركاري مي كردند، چون در منزل بودند، امكان ضبط برنامه مستقيم نبود و وقتي به محل كار تشريف آوردند، همه امكانات در اختيار ايشان قرار گرفته است.

روضه زهرا (س) (به جاي گفت و شنود)

زهراي ما(س)، آن روزها، بعد از رحلت رسول خدا(ص) و پيش از آنكه، خود نيز چشم از جهان فرو بندد و در جوار قرب الهي به پدر چشم انتظار خويش بپيوندد، بارها كوچه هاي مدينه را كاويده بود و به ديدن برخي از «خواص» رفته بود، فاطمه(س) با دلواپسي سفارش هاي رسول خدا(ص) را به آنان گوشزد كرده بود و عهدي كه با خدا بسته و اكنون بي محابا شكسته بودند را يادآور شده بود. اما، دلشوره فاطمه(س) كه اصرار او را در پي داشت، پاسخي جز سكوت برخي از خواص، به دنبال نداشت و چنين بود كه صداي فاطمه(س) در سكوت سنگين و سؤال آفرين آن روزها گم شد. زهراي ما(س) مي دانست كه اگر مردم از ولايت علي(ع) دور شوند بي ترديد به پذيرش ولايت حاكمان جور، مجبور مي شوند. فاطمه(س) در محروميت جهان اسلام از امامت علي(ع)، «فتنه جمل» را مي ديد، نعره مستانه معاويه در فريب صفين را مي شنيد، در «نهروان»، جهالت خوارج را مي نگريست و در سحرگاه خونين نوزدهم رمضان سال چهلم هجري در محراب مسجد كوفه بر فرق شكافته علي(ع) مي گريست، اشرافيت بر باد رفته را مي ديد كه بار ديگر به ميدان آمده، حسن(ع) را كه از محروميت مردم گرفتار در چنگال معاويه خون دل مي خورد و سر مطهر حسين(ع) را مي ديد كه در هنگامه خون و فريب اشراف بر نيزه مي رود، يزيد را مي ديد كه سر بريده فرزند رسول خدا(ص) را پيش روي نهاده، بر لب و دندان او مي زند و اجداد به هلاكت رسيده خود در «بدر» و «حنين» را به تماشاي انتقام مي خواند! و... مردم مظلوم را كه در چنگال خونريز «بني اميه» و «بني عباس» گرفتارند و جماعت مسلمانان را كه انگشت پشيماني به دندان مي گزند و دست حسرت بر پيشاني مي زنند كه كاش ولايت علي(ع) آن دوستدار محرومان و حامي مظلومان را پاس مي داشتند تا ولايت حجاج بن يوسف ها و منصور دوانقي ها كه خونريز و انسان ستيزند را به زور بر گرده خويش نمي داشتند.
فاطمه(س)، اينهمه را مي ديد كه آنهمه دلشوره داشت... و سرانجام هنگامي كه در ميان خواص آن روزها، براي نداي ملكوتي خود پاسخي نيافت، با «بي نشاني» تربت خويش براي آيندگان «نشانه» گذاشت تا ناخشنودي دختر پيامبر خدا(ص) از رخدادهاي آن روزها را به خاطر بسپارند و هيچگاه «علي»(ع) را تنها نگذارند... چنين بود كه در آن نيمه شب تاريك، علي(ع) و شماري اندك از ياران وفادار او خورشيد را بدرقه كردند و دختر را به پدر، يا مادر را به فرزند! سپردند، مگر نه اين كه «ام ابيها» بود... پس هم اين بود و هم آن و... مزارش بي نشان... راستي! خورشيد و شب!... هيچكس به ياد ندارد كه اين دو را با هم ديده باشد...

طي نامه اي به استانداران صورت گرفت
تأكيد وزير كشور براي برگزاري باشكوه مراسم سالگرد ارتحال حضرت امام (ره)

وزير كشور طي نامه اي به استانداران سراسر كشور بر ضرورت برگزاري هرچه باشكوهتر مراسم بيست و دومين سالگرد ارتحال رهبر كبير انقلاب اسلامي تأكيد كرد.
مصطفي محمد نجار وزير كشور طي نامه اي به استانداران سراسر كشور بر ضرورت برگزاري هر چه باشكوهتر مراسم بيست و دومين سالگرد ارتحال رهبر كبير انقلاب اسلامي تأكيد كرد. متن نامه مصطفي محمد نجار وزير كشور و نماينده تام الاختيار رئيس جمهور در ستاد مركزي بزرگداشت حضرت امام خميني(ره) به استانداران سراسر كشور بدين شرح است:
نظر به ضرورت برگزاري شايسته و هرچه باشكوهتر و بهتر مراسم بيست و دومين سالگرد ارتحال ملكوتي و جانسوز رهبر كبير انقلاب اسلامي و بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران حضرت امام خميني(ره) مقتضي است شخصاً و از طريق نظارت مستقيم و اتخاذ تمهيدات لازم و ايجاد تعامل و همكاري با ساير دستگاه ها و نهادها نسبت به راهبري و هدايت ستادهاي مراسم بزرگداشت در مركز استان و شهرستان ها و ساير بخش هاي تابعه و همچنين سازماندهي و اعمال پشتيباني هاي لازم براي اعزام زائرين در همه ابعاد و زمينه هاي مختلف اقدام فوري به عمل آورده و از نتيجه اين جانب را مطلع فرمائيد.

درخواست عراق براي ايجاد سازمان امنيت منطقه اي با حضور ايران

رئيس ستاد مشترك ارتش عراق ايجاد يك سازمان امنيتي منطقه اي با حضور ايران را براي حفظ امنيت منطقه خواستار شد.
به گزارش روزنامه الاتحاد، چاپ بيروت براساس بيانيه وزارت دفاع عراق، «بابكر زيباري» در ديدار با «حسن دانايي فر» سفير ايران در بغداد گفت: منطقه ما منطقه اي مهم و حياتي است و نيازمند يكپارچه كردن تلاش ها براي تحقق ثبات در منطقه است.
در ادامه اين بيانيه آمده است: سياست عراق ايجاد بهترين روابط با كشورهاي همسايه و به دور از بحران هاست.
اين بيانيه هم چنين ايجاد روابط و احترام متقابلي كه در راستاي خدمت به منافع كشورهاي منطقه باشد را خواستار شد.
زيباري در ادامه اين ديدار نسبت به بروز هرگونه بحران در منطقه هشدار داد و گفت كه اين بحران ها منطقه را در معرض دخالت هاي خارجي كه خواهان ايجاد پيچيدگي هاي بيش تر در آن هستند، قرار مي دهد.
وي افزود: ما خواهان ايجاد سازمان امنيت منطقه اي هستيم كه بتواند امنيت تمامي كشورها را حفظ و امنيت و ثبات را براي ملت هاي آن ها محقق سازد.
دانايي فر نيز در اين ديدار گفت: اميدواريم عراق كشوري با ثبات باشد. ما هم مي كوشيم تا با اين كشور روابط و احترام متقابلي كه براساس منافع دو كشور باشد، برقرار كنيم.

آهان ! يادم اومد.جرج سوروس فرموده بود! ... (خبر ويژه)

محمد خاتمي در ملاقاتي محفلي ادعا كرد ملت هاي انقلابي منطقه دنبال حاكميت اسلام نيستند چرا كه از ديكتاتوري مقدس مي ترسند!
رئيس دولت اصلاحات كه در فتنه سال 88، همانند سران رژيم هاي مرتجع منطقه، در جبهه مورد حمايت آمريكا و اسرائيل قرار داشت، در ملاقات اخير خود گفته است «باعث تاثر است اين موج مباركي كه در خاورميانه و در دنياي عرب ايجاد شده، موج آزاديخواهي، موج ضديت با ديكتاتوري و مي گويند كه بايد اين حالت فوق العاده از بين برود، انتخابات آزاد باشد. اينها خيلي مبارك است ولي در جنبه ايجابي مساله چگونه است؟ اين موج مبارك در كشورهاي اسلامي رخ مي دهد، جاهايي كه اكثريت آنها مسلمان اند. ما خيلي علاقمند بوديم كه در مقابلش بگويند ما مي خواهيم نظام ديني و اسلامي هم حاكم باشد و اگر در ذهن اين جوامع بود كه اسلام با آزادي مي تواند سازگار باشد، با انتخابات آزاد و انتخاب مردم مي تواند سازگار باشد و نه تنها براي مسلمانان اين آزادي براي همه كساني كه در ذيل و ظل حكومت و جامعه اسلامي زندگي مي كنند اين آزادي و حرمت وجود دارد ولو دين ديگري داشته باشند همه شهروند اند و حقوق شهروندي دارند آن وقت مي ديديد امروز موجي كه بود جنبه ايجابي آن هم جنبه اسلامي بود. [اما] در گذشته نگاه مي كنند به نام اسلام چه جباريت هايي صورت گرفته، در زمان ما هم در همسايگي ما يك حكومت هاي جباري كه با ابتدايي ترين حقوق بشر سازگار نبودند امتحان خود را دادند؛ در افغانستان و در جاهاي ديگر و به نام خدا مي كشتند، زنان را اسير مي كردند، ظلم مي كردند، ترور و سركوب مي كردند و آزادي هاي مردم را مي گرفتند و اين ها را به نام اسلام انجام مي دادند خوب مردم مي گويند اگر بناست ديكتاتوري باشد باز اين ديكتاتورهايي كه هست نامقدس است اگر يك ديكتاتوري مقدس بخواهد بيايد بهتر است كه نيايد ترس از آنهاست.
وي همچنين مي گويد: آنچه ما اصلاحات مي ناميم، تداوم انقلاب اسلامي است.
درباره اين مغالطه چند لايه بايد يادآور شد كه اولا برخلاف ادعاي خاتمي، ملت هاي مسلمان منطقه در پي حاكميت اسلام هستند همچنان كه نظرسنجي چند ماه پيش موسسه آمريكايي پيو در مصر نشان داد. ثانيا القاي اسلام هراسي ملت ها، پروژه اي اصالتاً آمريكايي-صهيونيستي است وگرنه ملت هاي مسلمان مصر و بحرين و يمن و... مبدأ حركت خود را نمازجمعه و مساجد قرار نمي دادند. ثالثا اسلام قلابي طالباني نسخه اي آمريكايي و صهيونيستي براي كنار زدن اسلام اصيل بوده است و اتفاقاً دست بر قضا اسلام ليبرالي جريان هاي سكولار مدعي اصلاح طلبي نيز از اين حيث از همان آبشخور آمريكايي و صهيونيستي ترويج مي شود و در واقع بنابراين بوده كه طالبان و القاعده بترسانند و سكولارهاي مسلمان نما به دام بيندازند و ملت ها را از اسلام ناب دور كنند. رابعا آقاي خاتمي توضيح دهد چه نسبتي ميان وي و ملك عبدالله سعودي(پمپاژكننده مالي-اعتقادي جريان هاي خشن طالبان و القاعده، و سركوبگر فعلي ملت هاي مسلمان بحرين و يمن) وجود دارد كه باعث شد خاتمي ارديبهشت 88 به ديدار شاه جلاد سعودي در رياض شرفياب شود؟! خامساً رئيس دولت اصلاحات با آن همه خيانتي كه تحت حمايت اركان دولت وي براي اسلام زدايي، ولايت زدايي و ساختارشكني صورت گرفت، چگونه جرئت مي كند ادعا كند كه «ما خيلي علاقمند بوديم مسلمان هاي منطقه بگويند مي خواهند نظام اسلامي و ديني حاكم باشد»؟! معلق بازي پيش قاضي؟ دروغ به اين بزرگي در انظار ملتي كه خيانت هاي علني روزگار اصلاحات را به چشم ديده اند؟
سخنان اخير خاتمي اگر هيچ ارزشي نداشته باشد، از يك نظر واجد اهميت است و آن اينكه غلبه فضاي اسلام خواهي و مطالبه حكومت ديني در ايران و منطقه، وي را وادار كرده تا به رغم سوابق خيانت آلود پيشين، خود را طرفدار حكومت اسلامي جا بزند.

مصر سرافكندگي روزگار مبارك را با نزديكي به ايران جبران مي كند (خبر ويژه)

مصر به خاطر تبديل شدن به متحد آمريكا و اسرائيل نفوذ منطقه اي خود را از دست داد و اكنون با نزديكي به ايران و حماس، در حال ترسيم سياست خارجي جديدي است تا نفوذ منطقه اي خود را بازيابد.
خبرگزاري آمريكايي آسوشيتدپرس با انتشار اين تحليل نوشت: مصر جديد در حال ترسيم مسيري جديد در سياست خارجي خود است و مناسبات پيشين در خاورميانه را به هم زده است. قاهره در تدارك گشايش مرز خود با غزه و عادي سازي روابط با دو دشمن اسرائيل و غرب يعني ايران و حماس است. مقامات مصري با روحيه گرفتن از انقلاب در اين كشور و با نگاهي به انتخابات آينده مي گويند كه به سمت سياست هايي كه به طرز دقيق تري بازتاب عقايد عمومي است حركت مي كنند.
آسوشيتدپرس اضافه كرد: در اين مسير آنها در پي كسب مجدد نفوذ از دست رفته در منطقه هستند، نفوذي كه به دليل تبديل شدن به يك متحد واشنگتن و اسرائيلي ها در طول ساليان از زمان انعقاد پيمان صلح با اسرائيل كم رنگ شده بود. اولين نشانه اين مسير جديد پيماني بود كه مصر ميان جناح فتح و رقيب آن (حماس) تدارك ديد. اين روند مي تواند به تغيير توازن قدرت در منطقه منجر شود و به ايران اجازه دهد كه راهي جديد به سوي دشمن سرسخت قبلي خود بگشايد و از آن سو سبب فاصله گرفتن مصر از اسرائيل شود كه با نگراني ناظر بر تغييرات است.
آسوشيتدپرس از قول يك مقام اسرائيلي نوشت: اسرائيل از برخي اقداماتي كه اخيراً در مصر صورت گرفته نگران شده است. تجديد روابط مصر با ايران و ارتقا مناسبات قاهره و حماس از جمله اين اقدامات است. تحولات جاري مي تواند پيامدهاي استراتژيك براي امنيت اسرائيل داشته باشد. در گذشته كه مصر مي كوشيد از مسلح شدن حماس جلوگيري كند، اين اتفاق رخ مي داد و بايد ديد كه در شرايطي كه مصر از اين كار دست بكشد حماس تا چه اندازه توانايي بيشتري در اين زمينه كسب خواهد كرد.
خبرگزاري آمريكايي يادآور شده است: اسرائيل روي كمك مصر در كنترل مرز غزه كه محل عبور سلاح و قاچاق بود حساب مي كرد.
اما يك سخنگوي دولت مصر تاكيد كرد كه بستن مرز غزه و اجراي آن از سوي مصر شرم آور بوده و مصر قصد دارد كه به زودي مرز را كاملاً بازگشايي كند.
سخنگوي مصري يادآور شد: تمام كشورهاي دنيا به استثناي آمريكا و اسرائيل با ايران رابطه سياسي دارند و ما ايران را يك همسايه در منطقه مي دانيم كه بايد با آن رابطه عادي داشته باشيم.

از اسرائيل حمايت كنيد تا از خانم كلينتون جايزه بگيريد (خبر ويژه)

يكي از همكاران بازداشتي گروهك ملي- مذهبي با تدارك وزارت خارجه آمريكا نامزد دريافت جايزه شد.
در مراسمي كه در باشگاه ملي خبرنگاران آمريكا به همين منظور برگزار شد، احمد زيدآبادي به عنوان برنده جايزه آزادي مطبوعات اعلام شد. در اين مراسم كه شماري از عناصر زنجيره اي فراري هم حضور داشتند، پيام ويديويي هيلاري كلينتون در ستايش از زيدآبادي پخش شد و ماريا اوترو معاون وزارت خارجه آمريكا در امور كار و حقوق بشر نيز سخنراني كرد.
كلينتون در پيام ويديويي خود گفته است: اينكه برنده امسال، اينجا نيست كه جايزه اش را دريافت كند به خودي خود گوياست، زيرا او در كشورش زنداني است، اما غيبتش فرصتي است مغتنم براي همه ما كه درباره اصولي كه او براي آنها ايستاده تامل كنيم.
معاون كلينتون نيز در اين نشست گفت: اميدوارم كمك هاي مالي كه وزارت خارجه براي ايجاد تكنولوژي هاي مقابله با سانسور اينترنتي در اختيار ديگران گذاشته، نتيجه بدهد.
برگزاري اين نمايش رسانه اي به دلايل متعدد جالب توجه است. اولا از آن جهت كه نوعا اين قبيل نمايش ها تحت عنوان اعطاي جايزه، نوعي تله گذاري از سوي سيا و سرويس هاي مشابه براي به دام انداختن عناصر ساده لوح يا طمع كار در جهت استخدام مادام العمر آنها و بيگاري اطلاعاتي بدون سقف است. همچنان كه متقابلا برخي كلاهبرداران هم پيدا مي شوند كه از بودجه هاي اختصاص يافته از سوي محافلي نظير وزارت خارجه آمريكا و... بهره مند مي شوند بي آنكه خدمتي از دستشان بربيايد (نظير علي افشاري و نيك آهنگ كوثر و... كه اتفاقا در جلسه اخير نيز حضور داشته اند.)
نكته دوم سوژه انتخاب شده براي تمجيد و نامزدي جايزه است. زيدآبادي از جمله عناصري است كه با نفوذ در روزنامه هاي زنجيره اي نظير فتح و خرداد (عبدالله نوري) مطالبي را براي اولين بار در توجيه مشروعيت رژيم صهيونيستي و لزوم دست كشيدن از آرمان ملت مظلوم فلسطين منتشر كرد، پروژه سفارش شده اي كه تماميت آن در روز قدس سال 88 با شعار انحرافي فتنه گران (نه غزه، نه لبنان) و همچنين در تبليغات انتخاباتي همان سال به نمايش گذاشته شد.
اما نكته سوم مشاركت دبير اجرايي يونسكو در قواره يك كارگزار، در اين سياه بازي تماما آمريكايي است. سياه بازي به اين معنا كه سال گذشته خانم هلن توماس پرسابقه ترين خبرنگار كاخ سفيد به خاطر انتقاد از رژيم اشغالگر صهيونيستي، از كار بركنار و اخراج شد.
او در پاسخ اين سؤال كه نظرش درباره اسرائيلي ها چيست، گفته بود «به آنها بگوييد گورشان را گم كنند و از فلسطين بروند بيرون. آنها مي توانند به خانه هاي خود در آلمان و آمريكا و لهستان يا هر جاي ديگر برگردند.»
به دنبال اخراج اين خبرنگار پرسابقه آمريكايي، نه يونسكو، نه وزارت خارجه آمريكا و نه باشگاه ملي خبرنگاران اين كشور هيچ كدام غصه دار اخراج هلن توماس نشدند و تقديري از شجاعت و صداقت و صراحت وي انجام نگرفته كه طبيعي هم بود. چرا كه هلن توماس به همان دليل از كار بركنار شد كه مهره مفلوكي چون زيدآبادي مورد ستايش قرار مي گيرد.

87 درصد مردم ايران حامي سرسخت فناوري هسته اي هستند (خبر ويژه)

نظرسنجي جديد يك مؤسسه آمريكايي از شهروندان ايران حاكي از آن است كه اكثريت مطلق مردم ايران از داشتن فناوري هسته اي دفاع مي كنند و تحريم ها را در كارشكني عليه جمهوري اسلامي بي اثر ارزيابي مي كنند.
براساس نتايج نظرسنجي مؤسسه تحقيقاتي رند، 87درصد ايراني ها به شدت مدافع و حامي برنامه هسته اي كشورشان هستند.
همچنين 98 درصد نظرسنجي شدگان كه به صورت تلفني انجام گرفته گفته اند كه داشتن انرژي هسته اي حق قانوني و مشروع ملت ايران است.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از نظرسنجي رند اكثريت پرسش شوندگان مخالف اين گزاره هستند كه تحريم ها بر اقتصاد ايران تأثير داشته است. همچنين اكثر نظرسنجي شدگان مخالف تجديد روابط با آمريكا هستند.
همزمان با اين نظرسنجي و در حالي كه ديويد كوهن از تركيه به خاطر نقض تحريم هاي ضد ايراني انتقاد كرده، يك سناتور آمريكايي نسبت به عدم مراعات تحريم ها از سوي كشورها ابراز نگراني كرد. رابرت منندز گفت: نگراني جدي من به عنوان يكي از پيش برندگان طرح اوليه قانون تحريم ها اين است كه، تحريم ها اجرا نشده و يا در سطح پاييني اجرا مي شود.

ببخشيد! چاره اي جز اعتراف نداريم (خبر ويژه)

شبكه ضد انقلابي فعال در فيس بوك گزارش جالبي درباره تحرك كور فتنه گران در 25 بهمن سال گذشته و پس از آن منتشر كرد.
گروه نقابدار موسوم به فيس بوك 25 بهمن در تحليلي مي نويسد: دستگيري موسوي و كروبي و قطع ارتباط با آنها پس از 25 بهمن ما را با يك خلأ جدي مواجه كرد، خلأيي كه تا به حال پر نشده است. بعد از روز 25 بهمن تشخيص ما اين بود كه ماندن در بيرون در شب بسيار خطرناك است. دراين باره اختلاف وجود داشت. در نهايت تصميم به انتشار يك نامه به صورت پيشنهاد براي روزهاي ديگر گرفتيم. اما در كسري از ثانيه و در سپيده دم 26 بهمن، صفحه ما از دسترس خارج شد. بعد از پيگيري ها معلوم شد كه گروهي از سبزها و از خودمان اين كار را كرده اند.
اين گزارش مي افزايد: با واسطه، نامه اي به يكي از افرادي كه مي دانستيم امكان ارتباطشان با مهندس موسوي زياد است ارسال و اتفاق را توضيح داديم. پاسخ ايشان چنين بود كه متاسفانه فرصت آشنايي با شما را نداشته ايم. هرگونه تماسي با آقاي موسوي نيز از ديشب قطع شده است و در فرصتي كوتاه امكان مشاوره با نزديكان ايشان وجود ندارد. اگر نظر شخصي من را مي خواهيد بايد بگويم، اتفاقي كه براي شما افتاده با هر منظوري كه بوده باشد در تضاد با انديشه هاي آقاي موسوي است.
گردانندگان اين صفحه فيس بوكي كه در خارج كشور به سر مي برند، نوشته اند: ياد گرفته ايم ديگر به هيچ كس اعتماد نكنيم. اسم نداريم زيرا يكي از شما هستيم[!!] تا جايي كه در كلاس يا خيابان اگر ما را ببينيد از كنارمان رد شده، هيچ چيزي نظر شما را جلب نخواهد كرد. ما بيشماريم و پيروزيم چون همه با هم هستيم[!]
اين گروه با بيان اينكه سه شنبه هاي اعتراضي (افتضاح) را ما مطرح كرديم و شوراي هماهنگي نيز آن را پذيرفت، مي نويسد: پس از دستگيري موسوي و كروبي نه تنها در اصطلاح ترمز تظاهرات كشيده شد بلكه با تكرار برخي اشتباهات ضربات ديگري نيز به آن وارد آمد. اگر به خاطر بياوريد شعار «براي خريد عيد به بيرون مي رويم» شعار طرح شده براي آن روزها بود. دليل طراح اين شعار جلوگيري از به خشونت كشيده شدن راهپيمايي اعلام شد. اين مساله براي ما جاي سوال داشت. خالي از هدف و در اصطلاح غيرفعال شديم. نتيجه 1 اسفند قابل پيش بيني بود. نيروهاي رژيم چند برابر شدند و ما نيز كه براي خريد رفته بوديم، خريد نكرده بازگشتيم مشكل اساسي ديگر اول اسفند اعلام نكردن آدرس بود. نيروهاي براي خريد رفته بي هدف در شهر پراكنده شدند جنبش از نفس افتاد. پس از آن دستگيري موسوي رسماً تاييد شد اما براي بسياري از تصميم گيرها، 1 اسفند به طور غيررسمي پايان فاز تظاهرات اعلام شده بود. ما مي خواستيم دخالت نكنيم اما به وضوح ديديم عدم دخالت و ساكت ماندن پذيرش سنگين سكوتي است كه برخي فعالان سياسي وابسته به بهاي از دست ندادن موقعيت به جان خريده اند. اگرچه با بي برنامه گي پس از 25 بهمن، عملا شانس پيروزي كاهش يافته.
اين گروه تاكيد مي كند: ما هنوز اهداف مشخصي از رفتن به خيابان نداريم. هنوز نمي دانيم بازده خيابان چه مي تواند باشد. تظاهرات سه شنبه ها به هدف نرسيد اما به نظر ما موفق بود اما به طرز عجيبي هيچ كس در جنبش سبز نگفت اين يك موفقيت است پس بياييد چهارشنبه سوري را باشكوه تر برگزار كنيم بلكه از تهران تا استوديوي صداي آمريكا همه يك جمله را تكرار مي كردند؛ چون كلمه خبر دستگيري موسوي را تصحيح كرده پس خائن است و نيروهاي اطلاعاتي در آن نفوذ كرده اند! عده اي از آقايان در تهران گفتند آنهايي كه 25 بهمن آمدند بيرون فتنه گرند وعده اي ديگر در لندن دم از سلامت اقتصادي رژيم زدند موسوي و كروبي در زندان ماندند، با مراسم پدر موسوي آنگونه برخورد شد، حتي يك نفر از دوستان در خارج يك مراسم سمبوليك ترحيم (از مراسمي كه براي زندانيان عزيز به طور همزمان در 30-40 شهر گرفته مي شود) هم برگزار نشد و همزمان اولين نشانه هاي تصميم براي شركت در انتخابات به گوش رسيد.
اين حلقه سرخورده ضد انقلاب در پايان نوشته است: تا زماني كه از پتانسيل تظاهرات مطمئن نباشيم، اعلام موضع نخواهيم كرد.