قرارگاه مقابل ناتوي فرهنگي (يادداشت روز)

«فرهنگ» و «جنگ» همواره مقابل هم يا دست كم دور از هم ديده شده اند اما آيا عمق ماجرا نيز همين است كه در بادي امر مي نمايد؟ بسته به اينكه از كدام چشم انداز به حوزه فرهنگ بنگريم و كدام تصويرها را بتوانيم ببينيم يا از چشم ما پوشيده بماند، قضاوت ما درباره نسبت ميان جنگ و فرهنگ و مقوله اي به نام «تهاجم فرهنگي» متفاوت خواهد شد و به تناسب آن، هاضمه فكر ما در قبال تعابيري نظير «قرارگاه فرهنگي» و «مهندسي فرهنگي» قبض يا بسط پيدا خواهد كرد. اينكه آيا براي صيانت از فرهنگ، قرارگاه ضرورت دارد يا نه، پرسشي است كه پاسخ آن را بايد در ميزان اشراف بر صحنه سياست و فرهنگ جهاني جست وجو كرد.
تعبير «قرارگاه فرهنگي» معطوف به كدام واقعيت هاست؟ آيا تهاجم فرهنگي واقعيت دارد؟ و اگر واقعيت دارد، به معناي ضعف ما نيست؟ چرا نيازمند مهندسي فرهنگي هستيم؟ و مرداني كه در اين ميدان پاي مي گذارند، بايد كدام مباني راهبردي را پيشه كنند؟
1- جنگ و تهاجم فرهنگي، يكي از انكارناپذيرترين حقايق جهان معاصر است. ما در اين جنگ نه تنها دست و پا بسته نيستيم بلكه از ظرفيت هاي بسيار بزرگ پيروزي برخورداريم كه طليعه آن را در همين عصيان ملت هاي مسلمان منطقه عليه جبهه استكبار مي توان مشاهده كرد. مگر بدون باورهاي متعالي و الهي مي توان پنجه در پنجه طاغوت هاي مسلط انداخت؟ اين انقلاب ها همان قدر كه اسلامي هستند، ضدآمريكايي اند. هم نفي طاغوت است و هم اعتلاي كلمه الله. اگر سخن از جنگ و تهاجم فرهنگي است، ابتدائا به اين معناست كه سلطه گران فهميده اند براي مهار ملت هاي سر به عصيان گذاشته، لاجرم بايد باورهاي عزت بخش و كرامت آفرين آنان را هدف گرفت. جبهه استكبار امروز در اعماق استراتژيك خود- در جزيره هاي ثبات- از ملت ها ضربه مي خورد و بنابراين مي كوشد براي تداوم غلبه و سيطره خويش، ضربه را در عمق استراتژيك طرف مقابل بزند. به تعبير رهبر فرزانه انقلاب، همه كشورهاي دنيا گستره تهاجم فرهنگي جبهه استكبار هستند اما مهم ترين هدف، جمهوري اسلامي است چرا كه 1-نظام اسلامي در مقابل نظام سلطه ايستاده 2-اثبات كرده در اين ايستادگي صادق است 3-توانايي مقابله و 4-توانايي پيشرفت را نيز دارد.
چگونه مي توان در ضرورت و اهميت «قرارگاه فرهنگي» ترديد كرد حال آن كه به ويژه طي دو دهه اخير (پس از فروپاشي بلوك كمونيسم در آستانه دهه 1990 ميلادي)، آرايش تهاجمي سازمان عريض و طويل «ناتوي فرهنگي» مشخصا متوجه جهان اسلام به ويژه جمهوري اسلامي شده است؟ تلاقي سازمان سيا و پنتاگون در سازمان «ناتوي فرهنگي» از 60 سال پيش و قفل شدن آن روي سيبل جهان اسلام طي سال هاي اخير، بايد خواب ترين ذهن ها را هم بيدار كند. آنها به تعبير وزير دفاع اسبق آمريكا دنبال كندن ريشه ملت ايران و نظاير او هستند و اقتضاي مقابله با چنين شبيخوني، ذاتا آرايش دفاعي است، بپسنديم يا نپسنديم. اين البته كف ماجراست و فراتر از ضرورت دفاع، بايد عنايت داشت كه عدالت خواهي و حق طلبي و عزت خواهي ملت ايران، ذاتاً در تعارض با فزون خواهي و بهره كشي مستكبران است.
هجوم دشمن در اين ميان از سر وحشت است و نه از موضع قدرت. آنها با اين هجمه، بسياري از فيگورهاي از موضع بالا در زمينه تساهل و مدارا و ادعاي ظرفيت هضم ساير فرهنگ ها در فرهنگ ليبرالي را زير پا گذاشته اند. در بيان حقيقت اين هجوم توأم با ضعف مي توان به اظهارات يكي از سربازان ناتوي فرهنگي استناد كرد. آقاي سروش چهارم اسفند سال 1388 در دانشگاه دلفت هلند درباره ستيزه جويي ليبرال دموكراسي غرب و «سكولاريسم ميليتانت» گفت: «براساس تز سكولارها، جهان به سمت جدايي حكومت از دين پيش مي رود و دين فقط در دل انسان ها خواهد بود و بيش از آن مجال تصرف ندارد، درحالي كه اين تز در اين دوران واژگونه شده است؛ به اين دليل كه وجود دين را در عمق زندگي ايرانيان و بازگشت دين را در مغرب زمين مي توانيم ببينيم. آنچه گمان مي رفت رو به احتضار مي رود يا مرده است يا در راه مردن است، خوب يا بد، ظاهرا تجديد حيات كرده، برخاسته و برگشته و ديگران را به نگراني افكنده است. سكولاريسم كه قرار بود نسبت به اديان بي طرف باشد، اكنون تبديل به يك سكولاريسم ستيزه گر شده، يعني با پاره اي از اديان، رسما در مي آويزد و مي ستيزد و وجود اجتماعي آنان را تحمل نمي كند. از اين قرار، چيزي اتفاق افتاده كه در پيش بيني سكولارها نبوده است. تصور آنها اين بود كه جهان به طرفي مي رود كه دين در آن ضعيف و ضعيف تر خواهد شد... لذا آزادي مذهبي ديگر در دستور كار سكولارها نيست.»
سروش سه سال پيش از آن (يازدهم مرداد 1386) نيز در جمع گروهي از عناصر ضدانقلاب در دانشگاه پاريس اعلام كرد: «رفته رفته سكولاريسم وارد دوره ستيزه گر و ميليتانت مي شود، سكولاريسمي كه مدارا و ظرفيت و هاضمه قوي پيشين خود را از دست داده است. امروز پيش بيني ضعيف شدن تدريجي اديان باطل از آب درآمده و شما در اين 20، 30 سال از جامعه شناسان بزرگ مي شنويد كه اديان در حال قوت گرفتن هستند... سكولاريسم هاضمه اش براي بلعيدن اديان ضعيف، قوي بود اما دين قوي و فربه را نمي تواند ببلعد و از گلويش پايين نمي رود و لذا ستيزه گر مي شود. جامعه شناسان آمريكايي مي گويند اينكه دين دوباره جان گرفته، براي اين است كه بحران هويت و معنويت پديد آمده است. آمريكا حمله كرد به افغانستان و عراق. هر دو كشور در قانون اساسي تازه خود نوشتند مي بايد قوانين مان را از شرع بگيريم، چيزي كه در مخيله آمريكايي ها نمي گنجيد... در كشورهاي اروپايي، حكومت ها در مواجهه با اقليت هاي ديني نيرومند، كم كم دارند مداراي خود را از دست مي دهند.»
2- اين مواجهه ناگزير فرهنگي، ملازم ظرفيت ها و فرصت ها و تهديدهاست. نخبگاني كه در قرارگاه اصلي فرهنگي كشور (شوراي عالي انقلاب فرهنگي) جمع شده اند، همچنان كه به دفاع - بدون مجامله و انفعال- اهميت مي دهند، بايد به دو امر ديگر بها بدهند. يكي مهندسي فرهنگي كشور و تدوين نقشه آن، و ديگري نقشه تهاجم فعال. سرداري و فرماندهي در اين عرصه اقتضائاتي دارد. اين رزم پيچيده از آن قسم مسئوليت هايي است كه مجامله و انفعال و ابهام و سستي برنمي دارد. به تعبير اميرمؤمنان «امر خداوند سبحان را برپا نمي دارد مگر كسي كه اهل مجامله و سازش يا همرنگي با اهل باطل نباشد و از طمع ها پيروي نكند» (حكمت 110 نهج البلاغه). صيانت و تقويت مرزهاي فرهنگي از تعرض راهزنان و مهاجمان، با سياست زدگي هاي رايج احزاب و قبايل سياسي نمي سازد. اينجا صراحت و صداقت، و جدا شدن از انواع تعلقات دست و پاگير سياسي و انتخاباتي حرف اول را مي زند. در برابر تهاجم اولاً نبايد غافل و خواب بود و ثانياً سينه سپر كرد.
اين خيانت و انحراف بزرگي بود كه اواخر دولت سازندگي و در كليت دوره اصلاحات در ميان برخي دولتمردان پديد آمد مبني بر اينكه شبيخون فرهنگي جبهه استكبار و تلفاتي را كه از افكار عمومي مي گرفت، نردبان صعود و بقاي خود در قدرت دانستند؛ نه تنها تكليف دفاع را به جا نياوردند و مرعوب هياهوي جارچيان دشمن شدند بلكه حتي در مقاطعي به توافق «پاس و آبشار» با مهاجمان و ميليشياي ناتوي فرهنگي رسيدند! منطقشان همان منطق ليبرالي حاكمان غرب شد: «رها كن تا بچرد و بياميزد و همّ او علفش باشد... تو فقط بدوش و به وقت ضرورت سرش را هم ببر»! افكار عمومي را ماشين بزرگ رأي كشي ديدن و فرهنگ عمومي را كنترات، دست راهزنان و مروجان هرزگي و تحميق سپردن، خيانت برخي دولتمردان در روزگار نه چندان دور كشور ما بوده و بايد مراقب باز توليد آن بود. اصالت سياست ورزي بومي و ديني، منوط به اهتمام صاحب منصبان براي پاسداشت فرهنگ عمومي است و ساير خدمات اقتصادي و عمراني و اجتماعي و سياسي در پرتو اين صيانت ارزش پيدا مي كند. به دوش هم انداختن رسالت بزرگ مجاهدت فرهنگي و طفره از بار مسئوليت، عقوبتي سخت درپي دارد و از آن نوع هشدارهايي است كه علي بن ابيطالب(ع) به ياران ناهمراه داد؛ «تكليف جهاد را به گردن يكديگر انداختيد و همديگر را خوار كرديد تا در نتيجه شبيخون و غارت، شما را متلاشي كردند» (خطبه 27 نهج البلاغه). ذات مجاهدت فرهنگي و طراحي ابعاد آن در قرارگاه اصلي فرهنگ كشور، نيازمند اهتمام و الفت و تمركز و انسجام با رويكرد حاكميتي است.
3- در تدوين نقشه مهندسي كشور بايد به دور از روزمرگي يا جو زدگي و مرعوبيت، نسبت به سرمايه هاي فرهنگي كشور اعتنا و اهتمام داشت. تعبير رهبر معظم انقلاب كه «من اين نسل جوان را بسيار باور دارم» هنوز براي خيلي از نخبگان و مديران ما ملكه نشده است. حضور يك ميليون نفر- اغلب جوان- در مراسم اعتكاف امسال درحالي كه چند برابر آن، مشتاقاني بودند كه به دلايل مختلف امكان حضورشان در ميان معتكفان فراهم نشد، نشانه اي رسا در دلالت تصميم سازان ما به سوي سرمايه ها و گنجينه هاي نهفته در روح و جان ملت ايران است. ساز و كار تهاجم فرهنگي بر تغيير ذائقه ها و ايجاد نياز كاذب (جايگزيني ضد ارزش با ارزش) مبتني است. اگر نرم افزار اين «اعتياد» در جان قرباني تعبيه شد، لاجرم او را اسير هميشگي مهاجم خواهد كرد. به سان معتادي كه براي نشاندن نشئگي مرگبار خويش، بيچاره سوداگران مرگ مي شود. عادت زده اي چنين به نزديك ترين كسان خيانت خواهد كرد و سربار اطرافيان خواهد شد چون «اراده» و «شخصيت» خود را يكجا پيش فروش كرده و ريموت كنترل خود را به دشمن سپرده است. مقصد «ناتوي فرهنگي» انهدام و فروپاشي اجتماعي در عمق حريف از يك سو، و ايجاد فاصله روحي و ذهني ميان مطلوب ها (مطالبات) و سرمايه اجتماعي- سياسي موجود است تا از اين فاصله، شكاف اجتماعي و نارضايتي و درگيري در درون جبهه مقابل را تدارك كند. بنابراين مسئله فرهنگ و اخلاق عمومي، مسئله امنيت ملي براي هر كشوري به ويژه كشور ماست.
توپخانه ناتوي فرهنگي همان قدر كه اتحاد و ايمان و اميد و اراده و اعتماد به نفس ملي را مي كوبد، اخلاق و عفت عمومي و روحيه امانتداري و قناعت و ايثار و كار و تلاش و مجاهدت را نيز مورد هدف قرار مي دهد. درست به همين دليل هم هست كه انحصارطلبان عرصه فناوري و اقتصاد و سرمايه و پيشرفت در دنيا، در حوزه فرهنگ استثنا بر قاعده زده و براي ارزان بلكه رايگان كردن محصولات ماهواره اي و اينترنتي مسموم و انواع مخدرها، يارانه هاي صدها ميليارد دلاري اختصاص مي دهند! در برابر اين هجوم انبوه، سياست زدگي و روزمرگي مسئولان امر همان قدر قبيح است كه مشغول شدن به مجادلات بي حاصل درباره اولويت فرهنگ سازي يا برخورد فيزيكي. قبل از هر چيز بايد توجه صاحب منصبان- مرزبانان فرهنگ و سياست كشور- از هر دل مشغولي و مجادله ديگري به جانب «بنياد امنيت و پيشرفت كشور» معطوف شود و جنگ تمام عيار فرهنگي كه در جريان است، مسئله اول مسئولان گردد. اين مهم كه برآورده شد، سهم روشنگري و كار فرهنگي يا مقابله و برخورد فيزيكي، و پيشگيري يا مداوا، مرهم نهادن يا داغ زدن و جراحي مشخص خواهد شد. نه در «جنگ» بودن ماجرا مي توان ترديد كرد و نه در فرهنگي بودن آن.
مهم اين است كه مرزهاي دو صف درحال جنگ روشن گردد و دشمن به دست دوستان، از جبهه خودي تلفات نگيرد يا با فرستادن اسب تروا، در عمق جبهه خودي وارد نشود. حاشيه سازي ها يا پيش كشيدن رويكردهاي انحرافي و التقاطي، كمك به اجراي نقشه دشمن است. جريان مهاجم نبايد فرصت ها يا امكانات شبيخون و قتل عام را- مانند دوره خيانت آلود اصلاحات- از بيت المال و درون حاكميت تأمين كند. فرهنگ عمومي، عقبه استراتژيك ملت- دولت جمهوري اسلامي است. موريانه هاي بي صدا را بايد پاييد و در برابر سوداگران انحطاط فرهنگي شدت عمل به خرج داد، هر هويتي كه داشته باشند. با امنيت و حيات و سرنوشت يك ملت نمي توان بازي كرد. جهاد و مجاهدت در اين عرصه، برخلاف پروژه هاي عمراني و اقتصادي، هم زمان بر است و هم شايد نتايج آن در نگاه اول به چشم نيايد اما به يقين جهاد فرهنگي، با فضيلت ترين جهادها و عمود قائم آنهاست.

آبكش (گفت و شنود)

گفت: تازه چه خبر؟!
گفتم: مدعيان اصلاحات بعد از پادويي آمريكا و اسرائيل و انگليس در فتنه 88 قصد دارند براي شركت در انتخابات مجلس كلك مرغابي سوار كنند!
گفت: يعني چي؟ چطوري؟!
گفتم: مي خواهند وانمود كنند كه دنبال شركت در انتخابات نيستند تا افراد بدون تابلويي كه معرفي مي كنند به علت ارتباط با اين جريان وابسته رد صلاحيت نشوند.
گفت: از قديم گفته اند تره به تخمش ميره، غلومي به باباش! خب اين افراد با توجه به بصيرت و اطلاع رساني مردم به آساني قابل شناسايي هستند.
گفتم: چه عرض كنم؟! يارو يكي از رفقايش را كه مغزش قاطي كرده بود براي معاينه نزد روانپزشك برد. روانپزشك به بيمار گفت؛ برو با اين آبكش از استخر آب بياور! و يارو گفت؛ آقاي دكتر! اين رفيق ما حواس درست و حسابي نداره، آبكش را بدهيد خودم براتون آب ميارم!

اولين واكنش انفعالي دولت فرانسه به شكست كنفرانس گوادلوپ 2
وزير خارجه فرانسه : ميرحسين موسوي و كروبي را آزاد كنيد !

سرويس سياسي-
ده روز پس از نمايش فيلم «الماس فريب» و رسوايي گوادلوپ2 براي كشورهاي حامي تروريسم وزير امور خارجه فرانسه در مقاله اي خواهان آزادي موسوي و كروبي شد!
در فيلم الماس فريب به تلاش سازمانهاي جاسوسي آمريكا، رژيم صهيونيستي، فرانسه و انگليس در يكي از ايالت هاي ماوراء بحار فرانسه به نام گوادلوپ اشاره شده بود كه سه نفر از نمايندگان دولت فرانسه به نامهاي: سگال صاحب بزرگترين شركت هواپيماهاي جنگي ميراژ 2000، منوال صاحب يكي از شركت هاي تسليحاتي فرانسه و نماينده ويژه آقاي ساركوزي كه مسئول ميز ايران در سرويس اطلاعاتي فرانسه در اين كنفرانس حضور فعال داشته اند.
در اين كنفرانس گروهك هاي ضد انقلاب به دنبال ايجاد دولت موقت در ايران به شيوه ايجاد كودتا و براندازي بودند.
در حالي كه دولت فرانسه اولين كشور اروپايي بود كه سفير وي در عربستان با مسئول امنيتي براندازي «جنبش جمع ياران» ديدار كرد و يك همايش را تحت تدابير شديد امنيتي در يكي از مستعمرات خود به نام گوادلوپ برگزار نمود اما از زمان انتشار فيلم آن كنفرانس و مشخص شدن نفوذ وزارت اطلاعات در آن، به بايكوت رسانه اي و ديپلماتيك اين مسئله پرداخت.
روز گذشته آلن ژوپه وزير خارجه فرانسه در مقاله اي در روزنامه لوموند بارها اين عبارت را تكرار كرد كه: «ايران را فراموش نكنيم» و نوشت: «ايران را فراموش نكنيم، كشوري كه مقاماتش با حق تظاهرات مسالمت جويانه مردم خود مخالفت مي كنند، و كشوري كه در آن مسئولان جنبش هاي مخالف يعني ميرحسين موسوي نخست وزير سابق و مهدي كروبي رئيس پيشين پارلمان برخلاف قانون، در انزوا نگهداري مي شوند.»
وزير خارجه فرانسه در ادامه مي نويسد: ما از مقامات ايران مي خواهيم به حق آزادي بيان احترام بگذارند فوراً هم زندانيان را كه محبوس شده اند آزاد كنند و آزادي كامل را به آقايان موسوي و كروبي بازگردانند.»
وي كه گويا اين پيام را براي ايجاد اغتشاش در 22 خرداد با تأخيري يك هفته اي منتشر كرده است مي نويسد: من آرزو دارم در اين سالگرد (انتخابات رياست جمهوري ايران) بگويم كه ما مردم ايران را فراموش نمي كنيم و اين كه به فكر مردم اين كشور به ويژه جوانانش هستيم!
آلن ژوپه در ادامه به برخورد ايران با گروههاي تروريستي مورد حمايت فرانسه اعتراض مي كند و مي نويسد در ايران همچون ديگر كشورها نمي توان درباره احترام به كرامتي كه براي همه انسان ها لازم است مصالحه كرد.
وزيرخارجه فرانسه در حالي اين بيانيه را منتشر كرده است كه گروهك تروريستي منافقين در روز گذشته در پاريس كه ملجاء و محل امن اين گروهك تروريستي است تجمعي را برگزار كرد.
در اين تجمع كه حاكي از آخرين نفسهاي گروه تروريستي مورد حمايت دولت فرانسه است سركرده گروهك منافقين به سخنراني پرداخت و خواهان حمايت بيشتر كشورهاي اروپايي و آمريكا به دنبال اوضاع فلاكت بار آنها در عراق شد.مريم رجوي گفت: «عراق بايد به قوانين حقوق بشر پاي بند باشد لذا ما بايد با فشار خود پيگير اين مساله باشيم.»
توجه ويژه و البته ساختگي دولت فرانسه در حمايت از حقوق بشر در حالي است كه گروهك تروريستي منافقين بسياري از مقامات دولت كشورمان را در سالهاي اوليه انقلاب به شهادت رسانده است.
در همين حال كشور فرانسه با چراغ سبز به گروهك تروريستي منافقين در پاريس تجمعي را برگزار كرده است تا گردهمايي وزراي خارجه اتحاديه اروپا در 20 ژوئن (30 خرداد) كه به بحث در مورد تصميم وزارت خارجه آمريكا مبني بر حذف نام گروهك تروريستي منافقين از فهرست سازمانهاي تروريستي مي پردازد را تحت تاثير قرار دهد.
حمايت همزمان دولت فرانسه از گروهك تروريستي منافقين و همچنين سران فتنه نشان از آن دارد كه دولت فرانسه از حقوق بشر و آزادي بيان به عنوان ابزار سياسي و حمايت از گروههاي تروريستي استفاده مي كند.
دولت فرانسه با حمايت همزمان از سه روش براندازي؛ تروريسم، انقلاب مخملي و كودتا به دنبال آن است كه به عنوان مهد تمام طيف هاي ضدانقلاب رضايت لابي هاي صهيونيستي را در ضديت با انديشه بيدارگر انقلاب و بيداري اسلامي فراهم نمايد.

سيب برنارد شاو ! (نكته)

اين سخن-ظاهراً- از «برناردشاو» نويسنده شوخ طبع و بلندآوازه ايرلندي است كه مي گويد «اگر بعد از گاز زدن سيب متوجه شديد يك «كرم درسته» در آن است، جاي نگراني چنداني نيست. كرم را بيرون مي آوريد و بقيه سيب را مي خوريد. نگراني واقعي هنگامي است كه بعد از گاز زدن سيب، «نصف كرم» را در آن مي بينيد و معلوم مي شود نصف ديگر كرم را بلعيده و به معده خود راه داده ايد. اينجاست كه بايد نگران باشيد و تا دير نشده، عوارض بعدي را چاره كنيد.»!... و اما، ابتدا بايد گفت «در مثل مناقشه نيست» تا گلايه تشبيه در ميان نباشد و بعد...
ديروز خبر انتصاب آقاي محمدشريف ملك زاده، يكي از سه عضو اصلي حلقه انحرافي به معاونت مالي و اداري وزارت امور خارجه، بلافاصله پس از انتشار، موج گسترده اي از اعتراض توأم با ناباوري دلسوزان نظام و دوستداران مردم را در پي داشت، چرا كه بعد از آشكار شدن چهره واقعي جريان انحرافي و دهها نمونه از فساد اقتصادي، روابط مشكوك بيروني، زمينه سازي براي نفوذ عوامل شناخته شده دشمنان به مراكز حساس نظام، حيف و ميل گسترده بيت المال، بي بند و باري فرهنگي و ساير اقدامات پلشت اين جريان، انتظار آن بود - و هست- كه افراد وابسته به جريان انحرافي از حلقه اطرافيان رئيس جمهور محترم پاكسازي شوند و به «درازدستي» اين «كوته آستينان» خاتمه داده شود نه آن كه يكي از اصلي ترين اعضاي حلقه انحرافي در كانون تعيين كننده و حساسي نظير معاونت مالي و اداري وزارت امور خارجه كشورمان به كار گرفته شود!
برخي از مقامات مسئول از پرونده قطور تخلفات و قانون شكني هاي آقاي محمدشريف ملك زاده در مراكز اطلاعاتي و دستگاه قضايي كشور خبر مي دهند و به همين علت، صلاحيت ايشان براي كانديداتوري مجلس هشتم رد شده بود. بنابراين بديهي است كه انتصاب نامبرده به معاونت وزارت امور خارجه با اعتراض گسترده دلسوزان و نمايندگان مجلس شوراي اسلامي روبرو شود كه شده است و درخواست استيضاح آقاي صالحي به خاطر اين انتصاب بلافاصله تهيه شده و به جريان افتاده است. انتصاب آقاي ملك زاده با سوابقي كه به آن اشاره شد به اندازه اي غيرمنتظره، غيرقانوني و مصداق انحراف از اصول بوده است كه نمايندگان مجلس برخلاف روال جاري در اينگونه موارد جايي براي طرح سؤال از وزير محترم خارجه نديده و مستقيماً به استيضاح ايشان روي آورده اند.
و اما، در اين باره گفتني ها و احتمالاتي هست؛
1- جريان انحرافي مي داند كه فاقد پايگاه مردمي است و حضور مؤثر خود در صحنه را از طريق نفوذ در دولت آقاي احمدي نژاد به دست آورده است، بنابراين طبيعي است كه پايان دوره دولت دهم را نقطه پايان عمر مؤثر خود تلقي كند.
در اين حالت جريان ياد شده، اگر به كانون يا مركزي بيرون از نظام وابسته نباشد، كنج عافيت اختيار مي كند تا در فاصله باقيمانده از دوره قانوني دولت، حساسيت برانگيز نباشد و زمينه ادامه حضور عادي خود پس از پايان دوره ياد شده را از دست ندهد. اما چنانچه زلف جريان مورد اشاره با زلف يكي از مراكز و يا كانون هاي غريبه و بيروني گره خورده و اهداف - احتمالاً و خداي نخواسته- ديكته شده داشته باشد، ادامه ماجرا به گونه اي ديگر رقم خواهد خورد. در اين حالت، فرصت باقيمانده جريان انحرافي عمدتاً در دو محور به كار گرفته و هزينه مي شود. اول؛ مهره چيني در سطح مديران مياني با هدف ايجاد ردپا و نقاط نفوذ براي كانون وابستگي و دوم؛ دست زدن به ساختارشكني هاي پي درپي به منظور تنش آفريني و ارائه تصويري متزلزل از نظام براي بهره گيري از سوي دشمنان بيروني كه مخصوصاً در شرايط كنوني و حساس منطقه به منظور مقابله با الگو گرفتن ملت هاي مسلمان از جمهوري اسلامي ايران، نياز مبرمي به آن دارند. همين جا گفتني است كه جريان انحرافي در پي خيزش هاي اسلامي منطقه، اصرار داشت اين خيزش ها را ترفند آمريكا!! معرفي كرده و تأثيرپذيري آن از انقلاب اسلامي ايران را انكار كند!
بدون كمترين ترديدي مي توان گفت جريان انحرافي از واكنش شديد دلسوزان نظام نسبت به انتصاب آقاي ملك زاده باخبر بوده است و با توجه به نكته پيش گفته بعيد نيست كه اين واكنش قابل پيش بيني، هدف اصلي جريان انحرافي از انتصاب مورد اشاره بوده باشد.
2- آقاي ملك زاده قبل از انتصاب اخير، دبير شوراي عالي ايرانيان خارج از كشور بود. اين شورا طي سه سال گذشته فعاليت هاي مشكوك فراواني داشت كه هزينه بي حساب و كتاب بيت المال، دعوت از برخي عوامل تابلودار وابسته به محافل بيگانه و پيشگيري از استعلام وزارت اطلاعات درباره هويت آنها، برقراري ارتباط هاي پنهان و اعلام نشده با شماري از مقامات و مراكز بيروني و... فقط چند نمونه از اين نوع فعاليت هاي سؤال برانگيز و غيرقانوني بوده است. امسال مجلس شوراي اسلامي از اختصاص بودجه به شوراي مورد اشاره خودداري كرد و اين شورا عملا به مرز انحلال و يا دستكم، انفعال كشيده شد. بنابراين، بعيد نيست كه انتصاب آقاي ملك زاده به معاونت وزارت خارجه با هدف تعقيب فعاليت شوراي مورد اشاره در قالب و چارچوب ديگري صورت پذيرفته باشد و با توجه به عملكرد جريان انحرافي، بيم آن مي رود كه اين انتصاب، پوششي براي حفظ ارتباط برخي از اعضاي حلقه انحرافي با مراكز بيروني باشد!
3- برخي از اخبار و گزارش هاي موثق حكايت از آن دارند كه اخيرا پيگيري پرونده قطور تخلفات و قانون شكني هاي آقاي ملك زاده در دستور كار دستگاه قضايي و مقامات امنيتي و اطلاعاتي كشور قرار گرفته بود و مخصوصا بعد از دستگيري شماري از افراد مرتبط با حلقه انحرافي و كشف موارد مستندي از فساد اقتصادي و تخلفات ديگر آنان، اين احتمال قوت بيشتري يافته بود. آيا انتصاب آقاي ملك زاده به معاونت مالي و اداري وزارت امور خارجه براي پيشگيري از تعقيب قضايي و نهايتا بازداشت احتمالي ايشان صورت گرفته است؟! و آيا حلقه انحرافي در پي آن بوده است كه بعد از اين انتصاب، تعقيب قضايي وي را «پرهزينه» نشان داده و مسئولان مربوطه را از پيگيري ماجرا به دليل پرهزينه بودن آن، منصرف كند؟!
4- و بالاخره، با توجه به موارد و احتمالات ياد شده، اين انتصاب نه فقط در صورت تداوم، مي تواند براي نظام اسلامي زيان آفرين باشد، بلكه موقعيت پرطرفدار دولت خدمتگزار و شخص رئيس جمهور محترم را نيز با آسيب جدي روبرو مي كند و بعيد نيست، كه ضربه زدن به موقعيت شناخته شده و مردمي آقاي دكتر احمدي نژاد- دانسته يا ندانسته- هدف اصلي از اين انتصاب غيرقابل توجيه باشد.
حسين شريعتمداري

براي افتتاح دو سد بزرگ در استان رئيس جمهور امروز به زنجان سفر مي كند

مديركل روابط عمومي و امور بين الملل استانداري زنجان از سفر امروز رئيس جمهور به استان زنجان براي افتتاح دو سد مهم خبر داد.
امرالله حسني در گفت وگو با فارس در زنجان اظهار داشت: دكتر محمود احمدي نژاد صبح دوشنبه براي افتتاح سدهاي گلابر در شهرستان ايجرود و كينه ورس در شهرستان ابهر به زنجان سفر مي كند.
گفتني است؛ سد كينه ورس در استان زنجان و در فاصله 14 كيلومتري جنوب غربي شهرستان ابهر و در حدود پنج كيلومتري روستاي كينه ورس قرار دارد.
اين سد بر روي شاخه كينه ورس از رودخانه ابهررود كه از جنوب به طرف شمال جريان داشته و به دشت تاكستان وارد مي شود، احداث شده است.
همچنين سد مخزني گلابر در استان زنجان در 50 كيلومتري جنوبي غربي شهرستان و سه كيلومتري روستاي گلابر و بر روي رودخانه سجاس شهرستان ايجرود واقع شده است.
احمدي نژاد سالگرد استقلال روسيه را به مدودف
تبريك گفت
رئيس جمهور در پيامي به همتاي روسي خود سالگرد استقلال اين كشور را به وي تبريك گفت.
«محمود احمدي نژاد» در اين پيام با تبريك سالگرد استقلال روسيه به ديميتري مدودف ابراز اميدواري كرد كه در پرتو اراده مسئولين دو كشور روابط حسنه موجود با هدف دستيابي به عدالت و معنويت فراگير بيش از پيش توسعه يابد.

آيت الله العظمي شريعت موسوي دار فاني را وداع گفت

حضرت آيت الله العظمي سيدمصطفي شريعت موسوي فرزند حضرت آيت الله العظمي سيدمحمد مهدي درچه اي استاد آيت الله العظمي بروجردي كه از مراجع تقليد شيعيان جهان بوده اند در سن 80 سالگي در شهر درچه دار فاني را وداع گفتند. مراسم تشييع جنازه اين فقيد سعيد 8 صبح دوشنبه(امروز) از بيت آن مرحوم واقع در شهر درچه آغاز و سپس ساعت 11 صبح از خيابان عبدالرزاق مسجد حاج محمدجعفر به سمت مدرسه علميه صدر بازار اصفهان تشييع مي شود.

700 ميليون دلار تجهيزات نظامي ميراث نوكران آمريكا براي حزب الله (خبر ويژه)

رئيس كميته امور خارجه كنگره آمريكا با هشدار نسبت به گسترش نفوذ ايران در لبنان، خواستار توقف كمك هاي مالي به بيروت شد.
رز لتينن با اشاره به تشكيل دولت جديد لبنان با محوريت متحدان حزب الله لبنان گفت رشد و پيشرفت مصالح ايران در لبنان، زنگ خطري براي آمريكاست. دولت بايد هر چه سريع تر كمك هاي مالي به بيروت را كه در سال گذشته به 230 ميليون دلار رسيد متوقف كند.
به گزارش ديلي استار لبنان، اين مقام كنگره آمريكا همچنين گفت: «حزب الله و گروه هاي متحد آن سكان هدايت دولت لبنان را به دست مي گيرند و شايد از ساليان دراز كمك هاي ايالات متحده به اين كشور و به ارتشش سود ببرند. ايالات متحده بايد هر چه سريع تر كمك به دولت لبنان را قطع كند. ما نمي توانيم اشتباهات گذشته را برگردانيم ولي مي توانيم از آنها درس بگيريم و از دلارهاي مالياتي مردم خود محافظت كنيم كه بيهوده فرستاده نشوند. اكنون زمان آن رسيده كه وزارت خارجه آمريكا به جاي انديشيدن به خوشامدگويي به حزب الله و شريكانش، به فكر مصلحت خودمان باشد.»
اين عضو كنگره مي گويد نگران 700 ميليون دلار كمكي است كه آمريكا از سال 2005 براي تقويت ارتش لبنان اختصاص داده و اكنون ممكن است تمام آن تجهيزات نظامي به دست حزب الله لبنان بيفتد.

تاكتيك نعل وارونه تصميم سازمان فتنه براي انتخابات مجلس (خبر ويژه)

افراطيون مدعي اصلاحات كه در آشوبگري سال 88 نقش فعالي ايفا كردند، سياست نعل وارونه را براي انتخابات اسفندماه مجلس پيشه كرده اند.
در برخي جلسات محفلي مربوط به اين طيف تصميم بر آن شده كه ضمن شروع پنهان يارگيري هاي انتخاباتي و تشكيل ستاد و عمليات تخريبي عليه انسجام اصولگرايان، روشي متناقض در حوزه رسانه اي در پيش گرفته شود. به اين معنا كه قرار شده برخي عناصر افراطي به عنوان تاكتيك فريب، با لحني طلبكارانه اعلام كنند تا شرايط سياسي تغيير نكند و شرايط اعلام شده از سوي خاتمي محقق نشود، اصلاح طلبان به عرصه انتخابات بازنخواهند گشت. تصميم گيران اين سياست دوسره اميدوارند بدين ترتيب براي قهر و ناز خود(!) خريداري پيدا كنند و ابزار چانه زني را فراهم نمايند و در عين حال، اذهان عمومي را از تحركات فتنه گران براي انتخابات غافل كنند.
در اجراي همين سياست نعل وارونه، روز گذشته علي شكوري راد (يكي از عناصر مشاركتي مرتبط با لندن) به خبرگزاري ايلنا گفت: با اطلاعاتي كه بنده از نشست ها و رايزني هاي اصلاح طلبان دارم، اين گروه در صورت تداوم وضعيت فعلي برنامه اي براي حضور در انتخابات ندارد.
وي افزود: تحقق شروط آقاي خاتمي، زمينه را براي مشاركت اصلاح طلبان در انتخابات فراهم مي كند.
وي ادامه داد: يقيناً اگر شروط مطرح شده از سوي آقاي خاتمي پذيرفته شود، فضاي سياسي تا حدودي براي شركت اصلاح طلبان در انتخابات آينده مجلس هموار خواهد شد.
مشابه همين سخنان را يكي از اعضاي عضو اقليت مجلس دو هفته پيش در مصاحبه با «ايسنا» عنوان كرد. به گزارش ايسنا، «اين عضو اقليت مجلس حضور اصلاح طلبان در انتخابات آينده مجلس را منوط به اطمينان آنها نسبت به نحوه برگزاري و نظارت به انتخابات دانست و گفت قبل از هرچيز اصلاح طلبان يا به صورت فعال در انتخابات حضور پيدا مي كنند يا اينكه ليستي ارائه نكرده و سكوت خواهند كرد.
همزمان، سايت آفتاب وابسته به حزب اعتدال و توسعه (يكي از گروه هاي عضو جبهه اصلاحات) در خبري كوتاه نوشت: «يكي از وزراي سابق دولت هاشمي رفسنجاني اقدام به تاسيس تشكلي از وزرا و استانداران دولت سازندگي و دولت توسعه سياسي جهت ورود به انتخابات مجلس كرده است. وي با روساي اين دو دولت، ديدارها و مذاكراتي داشته است. اين خبر دور از انتظار نبود. برگزاري جلسات ماهانه ميان وزرا و استانداران سابق دولتهاي هاشمي و خاتمي امري مسبوق به سابقه است و اين جلسات به صورت منظم برگزار مي شود كه حضور در انتخابات مجلس نهم هم مي تواند يكي از محورهاي اين جلسات باشد».
از سوي ديگر سايت «جهان» پريروز در گزارشي خاطر نشان كرد: با نزديك شدن به انتخابات مجلس، جريان نزديك به هاشمي رفسنجاني نيز وارد ميدان شدند. اين جريان كه با محوريت حزب كارگزاران به آماده سازي ستادهاي خود پرداخته، با رئيس دولت سازندگي نيز جلساتي را برگزار كرده است.
به گزارش جهان، مسئولين دوران سازندگي اخيراً ديداري را با آقاي هاشمي رفسنجاني داشته و براي انتخابات نهم مجلس شوراي اسلامي برنامه ريزي كرده اند.
اين افراد كه از استانداران تا اعضاي هيئت دولت وقت در آن ديده مي شوند با دريافت چراغ سبز هاشمي اقدام به فعال كردن ستادهاي انتخاباتي حزب كارگزاران براي انتخابات آينده كرده اند، اما بنا بر اين شده كه اين تحركات با چراغ خاموش صورت گيرد».
شايان ذكر است طيفي از اصلاح طلبان به رياست خاتمي، دست يازيدن به فتنه و آشوب خياباني سال 88 به اميد يكسره كردن كار حاكميت را خبط بزرگ طيف متبوع خود ارزيابي مي كنند و معتقدند كه جبهه اصلاحات با اين ريسك بزرگ، هم به اعتماد مردم و هم به اعتماد حاكميت ضربه جبران ناپذيري زده كه به سادگي قابل جبران نيست. اخراجي هاي حاكميت و مردم در عين حال معتقدند نبايد باب انتقاد از افراطي گري هاي موسوي و كروبي و حزب مشاركت و سازمان مجاهدين را باز كرد چرا كه در اين صورت، انتقاد از تحركات ساختارشكنانه باعث ريزش بقاياي حاميان ميداني در اردوگاه اپوزيسيون خواهد شد.
روز گذشته حبيب الله عسگراولادي دبيركل جبهه پيروان خط امام و رهبري در واكنش به اظهارات فريبكارانه كساني چون خاتمي تاكيد كرد: اگر خاتمي و دوستانش در طرح موضوع آشتي صادق هستند، چرا شرارت در انتخابات را به همراه پياده نظام آمريكا شروع كردند و هنوز هم به همان شرارت هاي سياسي ادامه مي دهند. هيچ علامتي مبني بر رها كردن خط فتنه و آشوب در اين گروه هاي سياسي ديده نمي شود.

امپراتور نفت به جاي خاويار چيپس گوجه نصيب ما كرده است (خبر ويژه)

وزيردفاع رژيم صهيونيستي گفت افزايش قيمت نفت از تاثير تحريم ها عليه ايران كاسته است.
ايهود باراك در مصاحبه با روزنامه فرانسوي فيگارو گفت: ايران به دنبال سلاح هسته اي است و از تروريسم در منطقه حمايت مي كند تا كنترل منطقه را به دست بگيرد. بنابراين بايد تحريم ها را تشديد كرد.
وي در عين حال اظهار داشت: افزايش قيمت جهاني نفت، تاثير تحريم ها عليه ايران را كم كرده است. سقوط حسني مبارك به دنبال تحولات مصر نيز موفقيت بزرگي براي ايران بود.
وي تصريح كرد: اينكه كي و چگونه ايراني ها تبديل به يك قدرت هسته اي خواهند شد، چندان اهميتي ندارد آنچه مهم است دانستن اين موضوع است كه تا زماني كه آنان بتوانند در زمينه فعاليت هاي هسته اي چراغ خاموش حركت كنند، ديگر هيچ چيز مانع آنان نخواهد بود.
همزمان با اظهارات ايهود باراك، هفته نامه آمريكايي و نومحافظه كار ويكلي استاندارد در گزارشي نوشت: بهاي جهاني نفت روبه افزايش است و از سوي ديگر قدرت در اوپك از كشور عربستان كه تابع ايالات متحده بود و فرامين او را بي چون و چرا بر زبان مي راند به ايران رسيده كه مخالف سرسخت و درجه يك واشنگتن در منطقه است. ايراني هايي كه اعتقاد دارند كشورهاي دارنده نفت نبايد بهاي اين سرمايه را به دليل نياز غربي ها به آن كاهش دهند.
مسئله جالب تر ماجرا اين است كه مناطق نفت خيز عربستان هم در حوزه زندگي شيعيان است و شيعيان اين منطقه مي توانند با توجه به خيزش هاي عربي كه همه جا را فرا گرفته، دردسر بزرگي براي خاندان سعودي درست كنند.
اين نشريه مي نويسد: اگر با نفت سر و كار داشته باشيد و يا تاجر اين حوزه باشيد بهاي اين ثروت سياه و افت و خيزهاي آن براي شما از اهميت فوق العاده اي برخوردار خواهد بود. اگر بهاي آن را درست حدس بزنيد شما مي توانيد خاويار ميل كنيد و اگر در اين پيشگويي ماهرانه اقدام نكنيد چيپس گوجه فرنگي نهايت چيزي است كه نصيب سفره شام شما خواهد شد.
درست است كه بسياري عربستان سعودي را مروج فرهنگ خشن وهابي گري و حمايت از جريان افراطي مي دانند اما حقيقت اين است كه همين افراد از خاندان سعود مي خواهند كه با استخراج نفت بيشتر نقش تنظيم كننده بازار نفت را بازي كند.
ويكلي استاندارد مي افزايد: كم نيستند تحليل گراني كه مي گويند، هر چه خاندان سعودي بيشتر به ساز آمريكايي ها مي رقصد بيش از گذشته ريسك هدف قرار گرفتن توسط انتقادهاي آمريكا را كاهش مي دهد. براساس اين تحليل خاندان سعودي همواره درخصوص توانايي خود در استخراج بيشتر نفت اغراق مي كنند تا بدين وسيله ناز آنها توسط آمريكايي ها و اروپايي هاي نيازمند به اين ثروت سياه كشيده شود. مشكل اينجاست كه در اوپك ديگر عربستان آن تك نوازي نيست كه همگان به سازش برقصند. ابتداي ماه جاري بود كه وزير نفت عربستان سعودي از اعضاي اوپك خواست به منظور كنترل قيمت، ميزان نفت استخراجي را افزايش دهند. اما در نهايت مدير فعلي اوپك كه محمد علي آبادي از ايران است توانست راي مخالف هفت عضو را جمع كرده و مانع از به تصويب رسيدن سياست آمريكايي عربستان در اين نشست شود. ليبي سابق بر اين روزانه بيش از يك ميليون بشكه نفت را به بازارهاي جهاني صادر مي كرد و اكنون كه اين روند كاملا متوقف شده است به نظر مي رسد كه هم قيمت نفت سيرصعودي خود را طي خواهد كرد و هم نياز غرب به خروجي نفت بيشتر خواهد شد. در اين مسير تنها راه براي آمريكايي ها و اروپايي ها، سركشي رياض از تصميم اوپك و تصميم گيري فردي است. البته اين مساله هم نخستين بار نخواهد بود كه در اين نهاد نفتي رخ مي دهد. آنچه جديد است كرسي عربستان سعودي در اوپك است كه اكنون در اختيار ايران قرار گرفته است.