و ان يكاد اصولگرايي (يادداشت روز)

بازشناسي و «به روز» كردن «مسئوليت»ها و «تكليف»ها، شرط مهم اصولگرايي است. رهبر فرزانه انقلاب شانزدهم فروردين سال گذشته در ديدار نوروزي مسئولان با ظرافت و دقت تمام تذكر دادند: «از لحظه لحظه روزهاي مسئوليت من و شما سؤال خواهد شد... از ما سؤال مي كنند در فلان قضيه، مسئوليت تان چه بود؟ جزئيات مسئوليت را بايد بدانيد. اگر ندانيم، سؤال مي كنند كه چرا نمي دانستي مسئوليت اين است؟ چه طور غفلت كردي؟ وقتي كه بدانيم، حالا اين مسئوليت را چطور ادا كرديد؟ طول مي كشد تا شرح بدهيم، تا بيان كنيم، تا عذر بياوريم و همه بدهكاريم...». مقتداي امت 23 فروردين امسال نيز پس از اقامه نماز در جمع برخي شخصيت هاي فرهنگي و سياسي فرمودند: «... البته بخشي از اين [بركت و مباركي ايام] به عهده خود ماست. ما هستيم كه با رفتار و جهت گيري هاي خودمان زندگي را مبارك مي كنيم يا نامبارك مي كنيم. يعني آنچه كه سرنوشت نهايي انسان را تنظيم مي كند، انتخاب خود انسان است... البته گاهي شرايط جوري است كه انتخاب براي انسان آسان است، گاهي انتخاب سخت است ولي به هر حال بايد در همه امور انتخاب كرد... اينكه در سوره مباركه حمد، هر روز بارها تكرار مي كنيم اهدنا الصراط المستقيم نشان دهنده اين است كه صراط مستقيمي كه درپيش گرفته ايم- فرض اين است كه مثلا شناختيم و درپيش گرفتيم- هر لحظه به دوراهي مي رسد. يعني اين جور نيست كه يك تونلي باشد كه وقتي انسان داخل آن رفت، ديگر همين طور تا آخر تضمين شده باشد (مثل خط آهن) نه، دوراهي هاي متعددي، سه راهي هاي متعدد سر راه ما وجود دارد كه بايد ديد، شناخت، فهميد و قدم در راه درست گذاشت. اين اهدنا كه هر روز تكرار مي كنيم، يعني امروز هم اهدنا، فردا هم اهدنا، پس فردا هم اهدنا؛ در اين قضيه هم اهدنا، در آن قضيه هم اهدنا...».
انسان انقلابي تكليف گرا و مسئوليت شناس، در روزهاي سخت پيدايش انقلاب يك مسئوليت و تكليف داشت، پس از تشكيل نظام اسلامي تكليف ديگر- و بالاتري- دارد، و به مرحله تمدن سازي، الگوسازي و صدور انقلاب براي رسيدن به «امت اسلامي» كه مي رسد، مسئوليت هايش بزرگ تر و گسترده تر مي شود. بنابراين نمي توان در پله اول و دوم متوقف ماند و اتساع مسئوليت ها را نديد يا به لوازم اين گستردگي پايبند نشد و پيش نرفت. معناي به روز كردن مسئوليت ها اين است كه فرد يا مجموعه هاي تكليف گرا، هر روز و در هر سرفصل تاريخ، فهرست فرصت ها و تهديدهاي جديد را به روز كند و از اين طريق، اولويت بندي ها را متناسب با مقتضيات زمانه كند بي آن كه بخواهد اين به روز بودن- آپ تو ديت شدن- را بهانه اي براي دور زدن يا گريز از اصول قرار دهد. يك انقلابي با اين رويكرد، ضمن فهرستي از مسئوليت هاي تغييرناپذير، مسئوليت هاي متفاوتي را در مقاطع 1357، 1359، 1368، 1376، 4-1382، 1388 و 1390 متوجه خود مي بيند. هر لحظه هدايت خواستن يعني زماني صلح حديبيه و زماني نه چندان دور فتح مكه، زماني انزوا و زماني آن قدر محبوب شدن كه نزديك است حسنين (عليهماالسلام) زير دست و پاي جمعيت مشتاق بيعت كننده با علي عليه السلام بمانند، زماني مدارا و زماني سخت گيري و... با اين همه تنوع تاكتيك، ذره اي از مصلحت گرايي تراز دينداري متفقهانه و از سر صبر و بصيرت، فاصله نگرفتن. طلب هر روز و هر لحظه هدايت به صراط مستقيم- اهدنا الصراط المستقيم- يعني اينكه خدايا ما را به پيروي از خصال علوي موفق بدار.
اضلاع جبهه بزرگ اصولگرايي در ميانه سال 1390 و پيش از آن كه قصد بسيج و عزيمت داشته باشند، مستلزم به روز رساني فهرست «مسئوليت»هاي خود از معبر به روز رساني فهرست فرصت ها، نيازها و تهديدها هستند. دنياي امروز، 9 ماه پس از گسترش رايحه بهار بيداري ملت ها، تشنه تر از هميشه به اسلام ناب محمدي(ص) و نيازمند تئوري پردازي و مدل سازي در 3 حوزه «انقلاب»، «نظام سازي» و «امت و امنيت جهاني» است. يعني اينكه اگر يك انقلابي صاحب منصب يا غيرصاحب منصب- به هر جهت مسئول- در دهه اول انقلاب صرفا به دفاع از كيان كشور و نظام مي انديشيد و احيانا افق نگاهش محصور در همين مرزها بود، امروز به علاوه اين مسئوليت، تكاليف بزرگ تري نيز در سطح منطقه اي و جهاني دارد كه عمل به همان ها، خود موجب تقويت خطوط مقدم دفاع از كشور و نظام مي شود. سخن در اين باب بسيار و استدلال فراوان است. كافي است توجه كنيم كه مستكبران درگير در انقلاب هاي خاورميانه، قريب 9 ماه است اساسا فرصت مرتب كردن كت و شلوار خود را نداشته اند چه رسد به اينكه بخواهند مثلا درباره برنامه هسته اي رو به توسعه و پيشرفت ايران تمركز كنند. اين انقلاب ها فرصتي بي نظير را فراهم كرده تا انقلاب اسلامي ايران، معبر محدود شده تعامل با ملت ها را تبديل به اتوبان كند و در عين حال به موازات اين توسعه، مسئوليت تأمين نيازهاي فكري، سياسي و تئوريك انقلابيون متوجه ما شده است. قطعا جمهوري اسلامي ايران نگاه سلطه جويانه و استعمارگرانه مستكبران را به ملت هاي منطقه ندارد و به آنها به چشم برادراني سزاوار همدلي و همراهي و حمايت بي شائبه مي نگرد اما طرف غربي هر كدام از پرونده هاي منطقه اي گشوده از سال 2001 و 2003 (اشغال افغانستان و عراق) تا به امروز را «برگ برنده» تازه اي براي ملت ايران برمي شمارد. بنابراين بخشي از مسئوليت اصولگرايان، وسعت دادن افق ديد در عين رصد افق هاي فعلي در داخل و خارج است.
بخش ديگري از اين مسئوليت، توجه به تهديدهاست. برگزاري انتخابات گوناگون براي نظامي كه مردم در آن بنيادهاي استوار حاكميت و رگ و ريشه حيات آن هستند، فرصت مباركي است تا از مجراي آن خون تازه و شادابي مضاعف در شريان هاي نظام وارد شود. اما همين مقوله اگر با امانتداري و شكرگذاري پاس داشته نشود و حق آن ادا نگردد، مي تواند مانند هر نعمت و فرصت ديگري تبديل به تهديد شود. البته دشمنان براي تهديدسازي از اين فرصت بزرگ ملي، طراحي و تدارك مي كنند كه نمونه آن را در حوادث 2 سال پيش ديديم. ديديم كه چگونه خط هوس راني و خودخواهي برخي خواص، به واسطه برخي پل ها و سرپل ها به خط موازي خارجي (اخلال در فرآيند انتخابات و آلوده و مسموم سازي آن) پيوست. دشمن براي از جا كندن ثبات و استقرار و امنيت «ايران»، نيازمند اهرم و تكيه گاه بود و جريان چند لايه اي كه امروز به عنوان جريان فتنه گر شناخته مي شود، اهرم و تكيه گاه موردنياز دشمن را تدارك كرد. گرانيگاه اين اقدام، جنگ نرم به قصد انهدام «اتحاد، اميد و ايمان» ملت ايران بود. از نگاه برنامه نويسان اطلاعاتي غرب، اين سه ركن از يكديگر تغذيه مي كنند. در وحدت كه خلل افتاد، در اميد و ايمان نيز شكاف مي افتد، و اميد يا ايمان كه ترك برداشت، تار و پود وحدت را ازهم مي گسلد. و نيز از نگاه دشمن، خواص و نخبگان، خط مقدم صيانت از اتحاد و اميد و ايمان مردمند؛ اگر آنها اين سرمايه را صيانت كنند، جنگ نرم با مردم قريب به محال است. بنابراين، ابتدا بايد از خواص - آن هم با استفاده از انرژي هاي منفي آزاد شده از هر يك از آنها در سه زمينه شقاق افكني، نااميدسازي و بي اعتقادسازي- بهره برد.
ماه هاي آينده براي جبهه استكبار در غرب، حكم مرگ و زندگي را دارد و دست برقضا، اين ماه ها با موضوع مهم انتخابات نهمين دوره مجلس در ايران مصادف شده است. آمريكا و انگليس و صهيونيسم بين الملل طي 2سال گذشته از هيچ گزينه مزاحمت عليه ايران كه امكان به كارگيري آن را داشته اند، مضايقه نكرده اند صرف نظر از اينكه موثر بوده يا نه. 1- اعمال چند لايه تحريم ها (به قول خودشان فلج كننده) 2- ترور 3- اخلال و خرابكاري و سنگ اندازي عليه برنامه هسته اي ايران 4- تلاش براي فشار و انزواي سياسي 5- پيگيري مذاكرات در فضاي فشار 6- جنباندن مزاحمت هاي داخلي نظير فتنه2 سال پيش 7- تهمت پراكني در حوزه هاي هسته اي، تروريسم و حقوق بشر به قصد ايجاد انفعال در سياست خارجي 8- جنگ رواني و رسانه اي انبوه با افكار عمومي و خواص در ايران به قصد آشفتگي جبهه داخلي. با اين حال و به دلايل متعدد، دشمن از انبوه اين فشارها بهره اي نبرده هيچ، كه فشارها در جهات گوناگون به شكل معكوس عمل كرده اند. طراحان اين جنگ پر حجم و چندلايه وقتي از خود مي پرسند كه چرا چاقويشان تا اين حد كند است و نمي برد، صرفاً به يك جواب روشن مي رسند. اينكه ملت و رهبري و اغلب نخبگان نافذ، دستاويز وحدت و اميد و ايمان را از دست نمي دهند و به رهنمود قرآني «و اعتصموا بحبل الله جميعاً و لاتفرّقوا واذكروا نعمت الله عليكم اذ كنتم اعداءً فالف بينكم...» وفادارند. خروجي اين برآورد براي دشمن چه مي شود؟ اينكه نقطه طلايي و قوت «اتحاد، ايمان، اميد» را سيبل اصلي و آماج توپخانه جنگ رواني خود قرار دهند. به يقين در اين 4ماهه مشرف به انتخابات مجلس، تقلاي عوامل نشاندار و بي نشان دشمن براي كم فروغ كردن وحدت در دو لايه «ملي» و «اصولگرايان» شدت خواهد يافت. اگر دشمن بر ايجاد انواع چالش ها پيش پاي انتخابات (تنش و تشنج، ايجاد بدبيني در مردم نسبت به اصل انتخابات، تضعيف اصولگرايان و نفوذ دادن عوامل سفيد سازمان فتنه به مجلس و شكستن اين خط دفاعي مهم) مي انديشد، مقدمه همه اين آرزوها، اخلال در انسجام و اتحاد جبهه اصولگرايان است. به يك معنا مي توان تصور كرد كه انتخابات مجلس در ايران، براي دشمنان حكم همان مهر و امضايي را دارد كه پزشك قانوني پاي گواهي فوت يك مرده مي نويسد و برگزاري شاداب و پيراسته اين انتخابات يعني همان مهر و امضا پاي برگه مرگ سلطه طلبان و مستكبران عالم.
در مقابل تدارك دشمن چه بايد كرد؟ همان كه رهبر انقلاب 21دي ماه 1388 در ديدار شماري از نمايندگان مجلس (فراكسيون انقلاب اسلامي) بيان فرموده اند: 1- پافشاري بر مباني و اصول و به جان خريدن هزينه هاي آن 2- بي عيب و نقص ندانستن افراد و توقع كم گذاشتن آنها از حق هرچند كه اگر اين كم گذاشتن ها نسبت به حق نبود، خيلي بهتر بود 3- آرمانگرايي معطوف به جلو و بالا نه معطوف به آشفتگي و افسردگي؛ معطوف به پيشرفت نه معطوف به توقف و سرگرمي و مشغوليت. 4- فراتر از نقص و ضعف افراد و مجموعه ها، و در كنار امر به معروف و نهي از منكر، جمع بندي هاي كلي را ديدن و مصلحت هاي بزرگتر را سنجيدن 5- راه را براي حمل به صحت در عملكرد افراد باز گذاشتن 6- حتي المقدور راه تشتت در ميان اصولگرايان را بستن و درعين اعتقاد به اصول و ارزشها، به خاطر مصلحت هاي بزرگ تر، جاهايي اغماض كردن. آن مصلحت بزرگ تر «اتحاد و اتفاق و باهم بودن و يك حرف زدن و يك صدا داشتن» است. البته مسئوليت مهم، عمل اضلاع جبهه اصولگرايي به رهنمودهاي راهگشاي مقتداي انقلاب است و نه صرفاً متوجه كردن مسئوليت به يكديگر! مسئوليت شناسي به اين است كه هركس و هر مجموعه اي فارغ از اينكه ديگري به مسئوليت خود عمل مي كند يا نه، درحد مقدور مسئوليت اول خود را در زمينه اتحاد و اتفاق بشناسد و به آن وفادار بماند.
باور كنيم كه جبهه ايمان بار ديگر به نزديكي هاي خيمه فرماندهي بني اميه رسيده و چند ضربت همدلانه ديگر براي فرو ريختن اين خيمه باقي است. با تفرقه و تشتت و مجادله علني از پشت تريبون ها و رسانه ها نبايد جنگ پيروز را دوباره مغلوبه كرد؛ و ا لا سراغ عمار ياسر و مالك اشتر و ابن تيهان را نه در جبهه پايداري بايد جست، و نه در گروه 8+7 و نه در هيچ مجموعه مشابهي. براي آن مصلحت و حق بزرگ تر گاه بايد از حق كوچك تر و نزديك تر گذشت. وحدت شدني است به شرط آن كه به ياد آوريم دشمن از همه سو بر ما تاخته بود و ما خود با هم دست به گريبان بوديم، پس خداوند به نعمت ديانت و ولايت بين قلب هاي ما الفت داد. الفت و اخوت ما را چشم شور راهزنان به كمين نشسته گرفته است و اين همه لطايف الحيل كه به كار مي بندد، براي ربودن همين متاع گرانبهاست. وحدت و الفت و مرزبندي با همه آلودگان به فتنه و انحراف، «و ان يكاد» چشم زخم بدانديشان است.
محمد ايماني

عضو هيئت رئيسه مجلس: سؤال از رئيس جمهور منتفي شد

يك عضو هيئت رئيسه مجلس گفت 29 نماينده امضاهاي خود را از طرح سؤال از رئيس جمهور پس گرفته اند.
محمد دهقان در گفتگو با مهر در خصوص طرح سؤال از رئيس جمهور گفت: با بررسي و پيگيري هاي انجام شده مشخص شد 29 نفر از نمايندگان امضاء خود را از اين طرح پس گرفتند.
اين عضو هيئت رئيسه در خصوص علت پس گرفتن امضاي برخي نمايندگان از طرح سؤال از رئيس جمهور گفت: با توجه به مهلت يك هفته اي نايب رئيس مجلس براي تعيين تكليف امضاهاي اين طرح، برخي نمايندگان با توجه به شرايط كنوني كشور سؤال از رئيس جمهور را در شرايط فعلي صلاح ندانسته و امضاء خود را پس گرفتند، به همين علت طرح سؤال از رئيس جمهور فعلاً منتفي است.
دهقان همچنين درباره استعفاي مطهري افزود: استعفاي آقاي مطهري قانوني بوده و بايد در دستور كار مجلس قرار بگيرد.
نماينده مردم چناران و طرقبه خاطرنشان كرد: استعفاي آقاي مطهري هفته آينده در جلسه علني مجلس بررسي خواهد شد و در ابتدا آقاي مطهري دلايل استعفاي خودش را بيان كرده و سپس مخالفان استعفاي وي، نظراتشان را بيان مي كنند.
اين عضو هيئت رئيسه در خصوص رأي آوردن استعفاي مطهري گفت: برداشتم اين است كه استعفاي آقاي مطهري رأي نمي آورد.
محمدحسين فرهنگي ديگر عضو هيئت رئيسه مجلس هم با اشاره به موضوع انصراف تعدادي از نمايندگان از پيگيري طرح سؤال از رئيس جمهور گفت: اين طرح مراحل قانوني خود را طي مي كند اما در جلسه روز يكشنبه هيئت رئيسه، انصراف برخي نمايندگان مطرح و موضوع بررسي شد.
وي با بيان اينكه براساس اعلام نائب رئيس مجلس، سؤال كنندگان از رئيس جمهور يك هفته زمان داشتند كه نظر خود را براي ادامه پيگيري يا عدم پيگيري طرح سؤال اعلام كنند، افزود: تعداد ديگري از نمايندگان از پيگيري موضوع سؤال از رئيس جمهور منصرف شده اند.
عضو هيئت رئيسه مجلس خاطرنشان كرد: تعداد منصرفين سؤال از رئيس جمهور زياد شده و تعدادي كتباً و تعدادي ديگر از نمايندگان نيز شفاهاً به هيئت رئيسه مجلس اعلام كرده اند كه ما از پيگيري طرح سؤال از رئيس جمهور منصرف شده ايم.
فرهنگي ادامه داد: اگر آن تعداد از نمايندگاني كه شفاهاً به هيئت رئيسه اعلام كرده اند كه از ادامه پيگيري طرح سؤال از رئيس جمهور منصرف شده اند، نظر خود را كتباً به هيئت رئيسه اعلام كنند، تعداد امضاهاي سؤال از رئيس جمهور تا حد زيادي پايين مي آيد و رسماً سؤال از رئيس جمهور منتفي مي شود.
پس گرفتن امضاها را
قبول ندارم
در عين حال علي مطهري با انتقاد از شيوه برخي از اعضاي هيئت رئيسه مجلس در برخورد با طرح سؤال از رئيس جمهور گفت: اساساً سؤال از رئيس جمهور نياز به اعلام وصول ندارد. اين سؤال مانند سؤال از وزيران است و بايد به كميسيون هاي مربوطه ارجاع داده مي شد تا نماينده رئيس جمهور در كميسيون حاضر شود و به نماينده سؤال كنندگان پاسخ دهد.
وي افزود: اما هيئت رئيسه مجلس اين كار را انجام نداد و به جاي ارجاع سؤال به كميسيون ها به دنبال پس گرفتن امضاها بود اگر در همان روز ارائه سؤال به هيئت رئيسه كه 5 تير ماه بود، سؤال به كميسيون هاي تخصصي ارجاع داده مي شد، اين اتفاقات نمي افتاد.
نماينده تهران گفت: اگر نماينده رئيس جمهور در كميسيون حضور مي يافت و توضيحات وي قانع كننده بود و آنگاه امضا كنندگان امضاي خود را پس مي گرفتند، يك امر طبيعي بود. اما پس گرفتن امضاها به شكل فعلي و تحت فشار هيئت رئيسه خلاف قانون آئين نامه داخلي مجلس است.
مطهري خاطرنشان كرد: اعتراض من به همين موضوع است كه چرا هيئت رئيسه مجلس به دنبال انهدام طرح سؤال از رئيس جمهور بود، غير از دو سه نفري كه به طور طبيعي امضاي خود را پس گرفتند، پس گرفتن ساير امضاها را قبول ندارم.
عضو كميسيون فرهنگي مجلس تصريح كرد: متأسفانه معاون پارلماني رئيس جمهور و معاونان پارلماني وزيران از يك طرف و برخي اعضاي هيئت رئيسه مجلس از طرف ديگر مانند دو تيغه يك قيچي به نمايندگان فشار وارد كردند تا امضاي خود را پس بگيرند. به هر حال نماينده هم يك انسان است و ممكن است وقتي از چند طرف تحت فشار قرار مي گيرد و به او گفته مي شود فلان پروژه عمراني حوزه انتخابيه ات متوقف مي شود، عقب نشيني كند. چون تعهداتي نسبت به موكلين خود دارد. بايد از اين دو گروهي كه مانع طرح سؤال مي شوند پرسيد كه چرا اين قدر از تحقق سؤال از رئيس جمهور مي ترسند؟
وي ادامه داد: به هر حال منتفي شدن طرح سؤال از رئيس جمهور موجب منتفي شدن درخواست استعفاي من از نمايندگي مجلس نيست، زيرا من به شيوه كار هيئت رئيسه مجلس اعتراض دارم.

نوار مغزي ! (گفت و شنود)

گفت: مجيد محمدي عضو فراري حلقه كيان كه در راديو آمريكا استخدام شده به كيهان اعتراض كرده كه چرا اپوزيسيون را تحقير مي كند و به آنها مزدور مي گويد!
گفتم: مگر همين آقا سال گذشته وقتي فاش شد كه گزارش كاملي از گروههاي اپوزيسيون به سفارت اسرائيل در آمريكا داده است، با افتخار در سايت VOA اعلام نكرد كه فروش اطلاعات به كشورهاي خارجي مزدوري نيست بلكه براي پيشبرد اهداف جنبش ضروري نيز هست!
گفت: همين ديروز يك ضدانقلاب فراري ديگر به نام محمدجواد اكبرين دريافت كمك مالي سايت جرس از انگليس را طبيعي! و منطقي! دانسته است.
گفتم: چند ماه قبل محسن مخملباف در مصاحبه با راديو فردا - وابسته به سيا- گفته بود دست همه كشورهاي اروپايي و عربي را كه به جنبش سبز كمك مالي كرده اند صميمانه مي فشاريم!
گفت: چه عرض كنم؟!
گفتم: از يارو نوار مغزي گرفتند، 20 دقيقه اولش خالي بود بقيه اش خش خش مي كرد!

حجت الاسلام ذوالنور: تفرقه بين اصولگرايان راهبرد اصلاح طلبان و جريان انحرافي است

ذوالنور گفت: استراتژي و راهبرد اصلاح طلبان و جريان انحرافي براي پيروزي در انتخابات آتي تنها انشقاق و تفرقه بين نيروهاي اصولگرا است.
حجت الاسلام مجتبي ذوالنور، جانشين سابق ولي فقيه در سپاه در گفت وگو با خبرنگار سياسي خبرگزاري فارس با بيان اينكه جريان هاي دور از انقلاب كه با مباني انقلاب اسلامي فاصله دارند هيچ پايگاه و جايگاهي در بين مردم ندارند، اظهار داشت: خود اصلاح طلبان و منحرفان به اين نكته كه در انتخابات شكست خواهند خورد و شانسي نخواهند داشت تاكيد كرده اند.
وي با بيان اينكه علت تعيين شرط و شروط براي نظام و كوبيدن بر طبل تحريم انتخابات حاكي از پي بردن اصلاح طلبان به عدم جايگاه مناسب در بين مردم دارد، تصريح كرد: استراتژي و راهبرد اصلاح طلبان و جريان انحرافي براي پيروزي در انتخابات آتي تنها انشقاق و تفرقه بين نيروهاي اصولگراست.
ذوالنور با بيان اينكه وحدت براي اصولگرايان مهمترين رمز موفقيت است، گفت: در صورتي كه اصولگرايان وحدت را سرلوحه خود قرار بدهند هيچ شانسي براي جريان اصلاحات و جريان انحرافي وجود نخواهد داشت بنابراين بهتر است دلسوزان به اين مهم توجه كرده و اهم مهم را در دستور كار خود قرار بدهند.
جانشين سابق نماينده ولي فقيه در سپاه همچنين گفت: ممكن است برخي اضلاع اصولگرا دغدغه هاي درستي داشته باشند اما بهتر است درجات پايين را به درجه هاي خيلي پايين ترجيح بدهند.
جانشين سابق نماينده ولي فقيه در سپاه پاسداران با بيان اينكه كسي نمي تواند بين آيت الله علامه مصباح يزدي و آيت الله مهدوي كني القاي اختلاف كند، گفت: اين دو بزرگوار به عنوان دو شخصيت بزرگ انقلاب اسلامي دغدغه انقلاب و نظام دارند.

با حضور معاونين وزراي خارجه دو كشور صورت گرفت:
امضاي صورتجلسه هفتمين اجلاس كميته ويژه امنيتي ايران و پاكستان

مديركل امنيتي وزارت كشور اعلام كرد كه صورتجلسه هفتمين اجلاس كميته ويژه امنيتي جمهوري اسلامي ايران و جمهوري اسلامي پاكستان به امضاي معاونان وزراي دو كشور رسيد.
«دمياد»، مشاور وزير و مديركل امنيتي وزارت كشور اظهار داشت: به منظور تحكيم روابط دوستانه و برادرانه بين دو كشور و بنا به دعوت عبداللهي معاون امنيتي و انتظامي وزارت كشور جمهوري اسلامي ايران صديق اكبر، معاون وزير كشور پاكستان در راس هياتي در تاريخ 30 مهر الي 1 آبان ماه 1390 جهت شركت در هفتمين اجلاس كميته ويژه امنيتي دو كشور به تهران عزيمت نموده و مورد استقبال قرارگرفت.
وي ادامه داد: در اين اجلاس با حضور هيات هاي طرفين مذاكرات سازنده اي در زمينه ارتقا و توسعه روابط و همچنين اجراي مفاد توافقات امضا شده في مابين در زمينه هاي امنيتي، انتظامي، مرزي، كنسولي صورت گرفت.
دمياد گفت: در اين اجلاس طرفين با تاكيد بر ضرورت اجراي مفاد تفاهم نامه ها و صورت جلسات قبلي كميته ويژه امنيتي از مذاكرات انجام شده به منظور توسعه همكاري ها و تحقق مصالح مشترك و برقراري امنيت و ثبات در مرزهاي دو كشور اعلام رضايت كردند.
وي تصريح كرد: در همين راستا معاونين وزراي دو كشور نسبت به امضاي صورت جلسه اي در 6 بند در زمينه مبارزه با تروريسم و جرايم سازمان يافته، مبارزه با مواد مخدر، امنيت و مديريت امور مرزي، جلوگيري از ترددهاي غيرمجاز مرزي، انسداد مرزها، مبارزه با قاچاق سلاح و مهمات، قاچاق انسان و مهاجرت هاي غيرقانوني، همكاري پليسي اقدام كردند.

جلالي: ايران هيچ گاه ميز مذاكره را ترك نكرده است

سخنگوي كميسيون امنيت ملي و سياست خارجي مجلس با اشاره به نامه چندي پيش دبير شوراي عالي امنيت ملي كشورمان به كاترين اشتون، مسئول سياست خارجي اتحاديه اروپا و پاسخ وي به آن تاكيد كرد كه جمهوري اسلامي ايران هيچ گاه ميز مذاكره را ترك نكرده است.
كاظم جلالي در حاشيه همايش ملي «روابط ايران و اروپا؛ تجارب پيشين و چشم انداز پيش رو» در اين باره گفت: جمهوري اسلامي ايران همواره خواهان گفت وگو بوده و هيچ گاه ميز مذاكره و گفت وگو را ترك نكرده است. البته اين گفت وگو بايد در چارچوب و براساس رفتارهاي منتج باشد در غير اين صورت گفت وگو اتلاف وقت است و به نتيجه نرسيدن گفت وگو باعث ايجاد مسائل جديد مي شود.
وي ادامه داد: آن كه ميز مذاكرات را ترك مي كند ايران نيست، بلكه طرف هاي مقابلند. جمهوري اسلامي ايران در مقوله گسترش روابط و مهار چالش ها چه در عرصه منطقه اي و چه بين المللي حسن نيت خود را نشان داده كه در همين راستا مي توان به ارسال بسته هاي پيشنهادي اشاره كرد كه گفت وگوهاي بعدي نيز مي تواند براساس اين بسته هاي طرح پيشنهادي باشد.
جلالي گفت: جمهوري اسلامي ايران استفاده از ظرفيت ها در تعامل بيشتر و كاهش تنش ها چه در عرصه بين المللي و چه در عرصه منطقه اي را دنبال مي كند.
وي درباره اتهام اخير آمريكا عليه ايران گفت: اين اقدام آمريكا مضحكه اي بيش نيست.

ننه من غريبم «درازگوش تروا» (خبر ويژه)

محافل اپوزيسيون مقيم خارج، ادعاي گردانندگان «جرس» مبني بر اينكه مشكلات مالي علت تعطيلي اين سايت است را به استهزا گرفته اند.
پايگاه اينترنتي خودنويس ماههاست گردانندگان جرس را متهم اصلي شكست فتنه گران در سناريوي ايجاد اغتشاش در 22بهمن 88 (سناريوي اسب تروا) مي داند و آنها را متهم مي كنند كه به عنوان نفوذي جمهوري اسلامي باعث شدند پروژه اسب تروا تبديل به درازگوش تروا شود.
يكي از نويسندگان اين سايت به تازگي درباره ادعاي مشكلات مالي جرس، نوشته است: «بنده بايد اعتراف كنم كه واقعا نمي دانم كه اين اشك هايي كه از خواندن اين خبر ريختم، از روي دلتنگي زودرس براي اين عزيزان بود، يا به خاطر چيز ديگر! لذا قضاوتش را مي گذارم به عهده دست اندركارانش و همه كساني كه افكارشان در جرس منعكس نشد. چرا كه به گمان من همه آنها كه اين سايت و خواهر دوقلوي آن، سايت كلمه را دنبال كرده اند، هم از سياست هاي سانسور و خفه كردن صداي مخالف اينها آگاهي دارند و هم از منابع سري اين دو و نتيجتا از پس قضاوت اين گونه مسائل به خوبي برمي آيند!»
خودنويس با بيان اينكه جرسي ها «ننه من غريبم» بازي درآورده اند، مي نويسد: اين داستان تكراري بده در راه خدا، من يكي را بدجوري ياد ننه من غريبم و جلب ترحم مي اندازد. آنها به عنوان منفعت اين كار مي گويند اگر كمك شد، كه مفت چنگمان! اگر كمك هم نشد، هميشه مي توان اعلام كرد كه يك و يا چند نفر گروه خيرخواه خواب نما شدند و در راه «حق» سركيسه را شل كردند. منفعت ديگر اين كار، صرفه جويي در پرداخت جيره و مواجب دوستان قلم بدست است كه فقط براي رضايت خداوند، قلم نمي زنند.
نويسنده مي افزايد: در هر صورت از ديد من نبايد نگران اين سايت بود، چرا كه گردانندگان اين سايت، يا به مدد غيبي(!) ادامه خواهند داد و يا اگر جرقه اعتراض ببينند، سر و كله تك تك شان پيدا مي شود و همه ما شاهد بازگشت شان به صحنه اينترنت، معلق بازي ها و آكروبات بازي هاي رنگارنگشان براي به «پشت بام» فرستادن و سر كار گذاشتن مخالفان خواهيم بود. خداوند شر اين مزاحمين را از سر ما كم كند.
همزمان با انتشار اين مطلب، فردي به نام محمدجواد اكبرين كه با سرقت لباس طلبگي زماني را به همكاري با روزنامه زنجيره اي صبح امروز (سعيد حجاريان) گذراند و سپس از كشور گريخت، تاكيد كرده كه جرس نبايد راه دريافت كمك مالي از دولتهاي خارجي را ببندد. در حالي كه كساني چون كديور اساسا با انواع كمك هاي مالي خارجي ارتزاق مي كنند و صرفا از باب حفظ ظاهر خربزه در دهان مي كنند، اكبرين براي القاي استقلال مالي جرسي ها دست به قلم شده و نوشته است: نگارنده نگاه سياستگذاران جرس در خودداري از دريافت كمك خارجي را نمي پسندد و بر اين باورست كه بر خلاف درك سنتي از اين مقوله، استقلال، تابع متغيري از دموكراسي، آزادي و حقوق بشر است و در راه غلبه بر استبداد ديني بايد دست هر دولتي كه در زوال استبداد ديني در ايران با ما منافع مشتركي دارد را فشرد(!)

اپوزيسيون را جمهوري اسلامي مديريت مي كند! (خبر ويژه)

يك پايگاه خبري وابسته به ضد انقلاب معتقد است حصر موسوي و كروبي و سكوت 7ماهه آنها مشكوك است و به نظر مي رسد اين دو خود از حصر استقبال كرده اند.
«ايران گلوبال» با اشاره به انتشار مواضع برخي زندانيان حتي از انفرادي نوشت: حصر و سكوت ادامه دار موسوي و كروبي سؤال برانگيز و مشكوك است و به قول معروف بو مي دهد. حضور اين دو بدون هيچ سابقه مبارزه با جمهوري اسلامي در رأس جنبش سبز محصول شرايط ويژه از جمله غيبت 30 ساله نيروهاي مخالف رژيم و خروج از كشور و فقدان امكانات در داخل بود و اين در حالي بود كه اصلاح طلبان با سازماندهي و امكانات و توان مالي و نفوذ در ساختار قدرت توانستند ديدگاه خود را به گفتمان مسلط در ميان اپوزيسيون تبديل كنند. اين گره خوردگي و پيوند سرنوشت اصلاح طلبان و اپوزيسيون از همان ابتدا ماهيتي مغشوش و مبهم بر جنبش اعتراضي دارد. البته امكانات آنها براي بسط مبارزه مفيد و ضروري بود. اما اصلاح طلبان نمي توانند علنا از افق تغيير رژيم دفاع كنند.
اين پايگاه اينترنتي ادامه مي دهد: به دنبال ماجراي روز عاشورا و همچنين شعار جمهوري ايراني احتمال دستگيري كروبي و موسوي قوت گرفت اما عجيب بود كه براي اولين بار گفته مي شد مقامات نظام دستگيري اين دو را صلاح نمي دانند. مخالفان رژيم فكر كردند رژيم هراس دارد اما از اين امر غافل بودند كه رژيم تشخيص داده بهتر است هدايت مخالفان در چنگال همين دو نفر اسير بماند و راديكال تر نشود.
اين رسانه ضد انقلابي همچنين مدعي شد: پس از حوادث 25 بهمن رژيم احساس كرد اين دو نمي توانند از جنبش حمايت نكنند يا عليه آن موضع بگيرند پس بهتر است با حصر خانگي، به شيوه اي آبرومندانه راه كروبي و موسوي از مخالفان جدا شده و پرونده جنبش به تدريج بسته شود. نهايتا در توافقي بيان نشده با حاكميت، اين دو به حصر خانگي رفتند و جنبش را قرباني و ذبح نمودند. اين دو خسته و فرسوده و عاجز از تداوم مديريت اپوزيسيون كه سوداي سرنگوني داشت، بودند. موسوي و كروبي تن به حصر خانگي سپردند تا بتوانند با بهانه ظاهرا موجه حصر، از اعلام موضع يا دعوت به راهپيمايي و اعتراض معاف شوند.
ايران گلوبال همچنين نوشت: مدت كوتاهي بعد از اين ماجرا و بعد از گرفتن «روزه سكوت» توسط آنان، ارگان بي بو و خاصيتي بنام «شوراي هماهنگي راه سبز» به جاي سران نمادين جنبش به ميدان آمد تا هم از بار رواني سكوت و غيبت موسوي و كروبي بكاهد و هم ديگر تكاپوهاي مخالفان به گونه اي هدايت شود كه ساختارشكنانه نباشد؛ ارگاني كه جز درخواست هايي براي سر دادن شعار «الله اكبر» در تاريكي و يا «راهپيمايي سكوت در پياده رو» چيزي در كارنامه خود ندارد. اميدواريم و آرزو مي كنيم اين تحليل درست نباشد ولي اگر غير از اين است؛ 7 ماه سكوت آقايان موسوي و كروبي چرا؟ بگوييد نمي توانند؛ كه اگر مي خواستند مي توانستند. چند بار هم امكان آن را داشتند كه حرفي و پيامي به مخالفان برسانند ولي اين كار را نكردند. در ضمن مگر رهبران يك جنبش اجتماعي كار ديگري غير از اين كه در شرايط سخت و در بن بست ها راه بگشايند و سنگ ها و موانع پيش روي جنبش را بردارند- برعهده دارند؟ چرا در حالي كه زندانيان سياسي قهرمان در سلول هاي انفرادي در بسته و زير كنترل و شكنجه و فشار مستمر در زندان، با ابتكارات و ريسك هاي بالا سوراخي براي تماس با بيرون پيدا مي كنند و مي توانند با ارسال نامه و پيام، فرياد اعتراض را ندا دهند، ولي موسوي و كروبي با امكانات بيشمار بجا مانده از دوران قدرت و هواداران بيشمار در داخل و حمايت هاي جهاني از آنان نمي توانند روزني و مكانيزمي براي تماس و ارسال پيام بيابند؟ نگوييد نمي توانند.

روايت اشپيگل از پريشان حالي فزاينده آل سعود (خبر ويژه)

«عربستان سعودي از جنگ عراق عليه ايران حمايت مي كرد اما پس از سقوط صدام، نقش سياسي رياض در منطقه تضعيف شده است.»
مجله آلماني اشپيگل در تحليل همكاري رژيم سعودي با آمريكا براي ايراد اتهام عليه ايران و همچنين سركوب شيعيان در عربستان و بحرين نوشت: عربستان تحت فشار شديدي قرار دارد. آنها در طول جنگ عراق عليه ايران، از صدام حمايت كردند اما با سقوط صدام، جايگاه ايران در منطقه خاورميانه تقويت و نقش سياسي عربستان تضعيف شده است.
اشپيگل مي افزايد: وحشتناك ترين مسئله براي رياض استفاده تهران از شيعه هاي عربستان براي بي ثبات كردن نظام پادشاهي اين كشور است. اين در حالي است كه اغلب سياستمداران سعودي، مسئول ايجاد چنين مناقشه اي بين خود و شيعيان اين كشور هستند. شيعيان عربستان كه بين 10 تا 15درصد جمعيت را تشكيل مي دهند، از دو طرف تحت فشار هستند، از يك طرف به عنوان شهروندان درجه دو و از طرف ديگر به سبب شيعه بودن.
اين مجله با اشاره به فتواي برخي مفتي هاي عربستان و كافر دانستن شيعيان نوشت: شيعه ها در عربستان با محدوديت هاي زيادي براي انجام اعمال ديني خود مواجه هستند و حتي اجازه برگزاري مراسم عاشورا را هم ندارند. آنها از نظر اجتماعي نيز در مضيقه بوده و به نهادهاي عاليرتبه دولتي دسترسي ندارند.
نشريه آلماني همچنين مي نويسد: عربستان در سركوب شيعيان بحرين در جريان بهار عربي (اسلامي) نقش داشت. از آن زمان فضايي تهاجمي عليه شيعيان در عربستان مشاهده مي شود و رسانه هاي اين كشور نيز جوي خصمانه و تا حدي نژادپرستانه عليه اين اقليت راه انداخته اند كه در نوع خود بي نظير است.
به نوشته اين نشريه «براي نظام پادشاهي عربستان، مناقشه با ايران بهانه خوبي براي خفه كردن مخالفان شيعه در همان نطفه و انحراف روند دمكراسي خواهي درجهان عرب است اما جاي شگفتي است كه سعودي ها با اين كار خود شيعيان را با تبعيض و طرد، به آغوش تهران مي رانند. هديه اي بهتر از اين نمي شود به ايران داد.

فارين پاليسي: مردم آمريكا از نظام سرمايه داري خسته و خشمگين هستند (خبر ويژه)

يك اقتصاددان آمريكايي مي گويد رقم واقعي بيكاري در آمريكا بين 20 تا 30 درصد است و اين وضعيتي اضطراب آور و تنش زاست. روبيني معتقد است اعتراضات وال استريت حاكي از بيماري جهاني نظام سرمايه داري است.
نوريل روبيني (استاد دانشگاه نيويورك و رئيس شركت مشاوره اقتصادي گلوبال اكونوميكز) در گفت وگو با فارين پاليسي اظهار داشت: من به تازگي سري به محل اعتراضات در وال استريت زدم. به نظر من، اين جنبش نشانه اي است از ناخوشي اقتصادي پيش روي ماست. اين بيماري اقتصادي تنها در آمريكا حضور ندارد، بلكه پيش روي تمام جهان است. اين اتفاقات از بهار عربي شروع شد اما حالا مي بينيد كه حتي مردم در اسرائيل به خيابان ها آمده اند. شورش هاي لندن را اخيراً شاهد بوديم؛ مردم در برلين و فرانكفورت مرسدس ها و بي.ام.وهاي افراد پولدار را تخريب مي كنند؛ همه اين ها تجليات متفاوت ناخوشي سرمايه داري جهاني است. سال 2009 باراك اوباما به بانكدارها گفت من تنها كسي هستم كه بين شما و چنگك هاي آخته معترضان قرار گرفته ام. بانكدارها تصويب طرح نجات مالي را از اوباما گرفتند و قرار بود تا اعتبارات و حق رهن ها را گسترش دهند. اما آنها تقريباً هيچ كار نكردند و همان شيوه كاري قبل را پي گرفتند؛ پول درآوردن از طريق خريد و فروش و سوداگري. فكر مي كنم امروز ديگر مردم آمريكا خسته شده و بسيار خشمگين هستند.
وي همچنين مي گويد: نرخ واقعي بيكاري كه شامل كارگران بيكار شده و بيكاران جزئي به حدود 5/16 درصد رسيده و اگر ميليون ها زنداني محبوس در زندان هاي آمريكا را به اين آمار بيفزاييد، آن وقت بيكاري به حدود 20 درصد خواهد رسيد توجه داشته باشيد كه نسبت اين تعداد زنداني به كل جمعيت، چهار برابر همين نسبت در هر كشور متمدن ديگري است و همه اين آمارهايي كه دادم در مورد جمعيت با سطح متوسط است. براي اقليت ها، جوانان يا مردم تحصيل نكرده و فاقد مهارت كه تحصيلات دبيرستاني ندارند، نرخ بيكاري نزديك به 30 درصد است. اين وضعيت تنش زا و اضطراب آوري است. آمريكا هرگز چنين نرخ بالايي از بيكاري را به خود نديده است كه در طول زمان همان قدر بالا بماند. معمولاً وقتي يك دوره ركود را از سر مي گذرانيد، محرك هاي مالي و پولي در كوتاه مدت به بهبود اشتغال منجر مي شوند. اما اين بار معضل بيكاري در حال بدل شدن به معضلي مزمن و طولاني مدت است. يا ايالات متحده شبيه اروپا خواهد شد يا در غير اين صورت شبكه حمايتي و دولت رفاه اجتماعي بسيار بزرگتري خواهيد داشت و حالت سوم اين است كه مردم تان در خيابان دست به شورش بزنند.

صورت حساب هنگفت و جيليز و ويليز هيلاري كلينتون (خبر ويژه)

سرهم آوردن پرونده اشغال عراق، به يك معضل دو سر باخت براي سياستمداران آمريكايي تبديل شده است.
همين احساس دو سرباخت و فهم اين كه آمريكا در عراق نه راه پس دارد و نه راه پيش، باعث شد وزير خارجه اين كشور علنا به شبكه ان بي سي بگويد «ما بهاي سنگين و هزينه زيادي را براي عراق پرداخته ايم و اميدوارم ايران يا هر كشور ديگري بعد از خروج ما دچار اشتباه محاسبه نشود.»
اظهارات وي واكنش منفعلانه به بسياري از تحليلگران و سياستمداران در آمريكا و اروپاست كه معتقدند اعلام اوباما مبني بر خروج 30 هزار نظامي آمريكايي از عراق تا دو ماه ديگر، تقديم يك پيروزي بزرگ ديگر به ايران است. هيلاري كلينتون منفعلانه مي گويد: اگر ايران حضور ما در ديگر كشورهاي منطقه را ناديده بگيرد دچار اشتباه در محاسبه شده است. البته ايران، همواره در عراق نفوذ خواهد داشت.
حاصل آمريكا از 9 سال جنگ و اشغال عراق، هلاكت بيش از 4 هزار نظامي اين كشور در كنار بيش از يك هزار ميليارد دلار هزينه و بي اعتباري حيثيتي آمريكا در كنار اسقاط صدام به عنوان يكي از دشمنان ايران در منطقه بوده است.
سناتور جان مك كين از حزب جمهوري خواه در واكنش به تصميم اجباري اوباما گفته است «اين تصميم به عنوان يك پيروزي بزرگ براي دشمنان ما در خاورميانه به ويژه ايران خواهد بود، كشوري كه براي خروج نيروهاي ما در عراق تلاش مي كند. تصميم آمريكا دست ايران را در منطقه بازتر خواهد كرد. ما از افزايش نفوذ اين كشور بسيار نگران هستيم.»
نشريه فرانسوي لوپست نيز در تحليلي نوشت: خروج نيروهاي آمريكايي يكي از خواست هاي مهم حكومت ايران بود و در واقع امكان تهديد نظامي عليه ايران ضعيف تر خواهد شد.
اما خبرگزاري فرانسه در واكنش به اظهارات هيلاري كلينتون كه مي گويد: «هيچ كس به ويژه ايران نبايد از خروج ما دچار محاسبه اشتباه شود» نوشت: خروج نيروهاي آمريكايي از عراق، پيروزي مهم ديگري براي ايران است. ايران و عراق كه تا پيش از سال 2003 اشغال عراق توسط آمريكا، دشمن بودند و جنگي ويرانگر را پشت سر گذاشته بودند، اكنون از روابطي نزديك در حوزه هاي مختلف بهره مند هستند. نفوذ فرهنگي ايران در عراق بسيار عميق است.
روزنامه الحيات نيز با بيان اين كه «تصميم اوباما، پيروزي راهبردي مهمي براي دشمنان آمريكا در خاورميانه به ويژه ايران است»، از قول فردريك كاگان، تحليلگر مركز امريكن اينترپرايز انستيتيو نوشت: «عقب نشيني آمريكا عراق را به آغوش ايران خواهد انداخت. اين عقب نشيني تلاش ها براي منزوي ساختن جمهوري اسلامي را ناكام خواهد كرد چرا كه زمينه تاسيس يك پايگاه آزاد ايراني- عراقي را به وجود مي آورد.»
شبكه خبري آمريكايي «بلومبرگ» هم معتقد است: پايان حضور نيروهاي آمريكايي در عراق، سرآغاز روند سنجش نتايج جنگ طولاني مدتي است كه علاوه بر تحميل هزينه 800 ميليارد دلاري بر مردم آمريكا، جان حدود پنج هزار سرباز آمريكايي را گرفت. خروج نيروهاي آمريكايي از عراق پيامدهاي جدي و عميقي به دنبال خواهد داشت و به منزله هديه اي راهبردي براي جمهوري اسلامي است.