بازگشت به زندگي طبيعي

كنار آمدن با تنهايي و مشكلاتي كه پس از فوت نزديكانمان رخ مي دهد بسيار آزاردهنده است.
از دست دادن نزديكان يكي از پراسترس ترين وقايع زندگي هر فرد محسوب مي شود.
براساس پژوهش هاي انجام شده در مركز روانشناسي نيوجرسي محققان دريافتند كه هر فردي به شيوه منحصر به فردي با پديده «فقدان» عزيزان و «اندوه» حاصل از آن كنار آمده و مدت زماني كه به طول مي انجامد تا شخص از لحاظ رواني مجدداً به وضع طبيعي بازگردد و به اصطلاح «شفا» يابد، متغير است.
به گفته گري كرامز در واقع همانطور كه اثر انگشت هر كس منحصر به فرد است، رويارويي با اين واقعه هم براي هر كس منحصر به فرد و استثنايي است. اما در نهايت بسيار مهم است كه فرد داغديده، شخصاً خواهان بازگشت به زندگي طبيعي باشد، زيرا سلامت رواني او در آينده به همين شفاي عاطفي بستگي دارد.
زماني كه عزيزي ما را ترك مي كند، تجربه احساسات بسيار عميقي مانند غصه، اندوه و يأس همراه با اشك هايي كه دائم جاري مي شوند كاملا طبيعي و جزئي از روند زندگي است. اين كه حتي گاهي احساس مي كنيم، اوضاع از كنترل خارج شده و تحمل اين وضعيت دشوار است نيز غيرطبيعي نيست.
مدت زماني طول مي كشد تا ذهن و احساس با يكديگر در درك فقدان پيش آمده هماهنگ شوند، اما دقيقاً پس از اين اتفاق است كه بازگشت فرد به وضعيت طبيعي خود امكان پذير مي شود.
نبايد فراموش كرد اندوه، به ما كمك مي كند تا نيرويمان را بازيابي كرده و بر آينده متمركز شويم.
بنابه گفته كرامز مدير اين مركز روانشناسي با اين كه تقريباً هر فرد، به طور جداگانه اندوه را تجربه مي كند، زماني كه شخصي يكي از دوستان نزديك يا عزيزان خود را از دست مي دهد چند مرحله را پشت سر مي گذارد تا مجدداً روال زندگي عادي خود را بازيابد. اين سه مرحله عبارتند از:
شوك يا گيجي كه در اين حالت بلافاصله پس از شنيدن خبر فوت، هر شخص تقريباً دوره اي از احساس شوك را تجربه مي كند. برخي معتقدند ساعت هاي اوليه پس از مواجهه با اين موضوع را اصلا به ياد نمي آورند زيرا قادر به رويارويي با واقعيت نبودند.
معمولا اين دوره تا پاسي از مراسم سوگواري به طول مي انجامد، البته بسته به اين كه پيوند عاطفي وي با فرد از دست رفته تا چه حد نزديك بوده است.
به هم ريختگي و آشفتگي كه در اين حالت به طور طبيعي، كمي پس از مرحله شوك، احساسات فرد بازمي گردند. شخص به مرور برخي علائم فيزيكي مانند احساس تنگي قفسه سينه، نفس هاي بريده بريده، خستگي مفرط و آه كشيدن هاي پياپي را تجربه مي كند. اما علائم احساسي در اين مرحله جدي ترند: عصبانيت از اين كه شخص مورد نظر، خانواده و عزيزانش را ترك كرد، غصه شديد، نياز به گريه، بي ميلي به زندگي و بي اشتهايي و حتي از دست دادن كنترل احساسات، عموماً در اين مرحله تظاهر مي يابند.
نكته مهم در خصوص مرحله آشفتگي اين است كه علي رغم دردناك بودن، وجود آن كاملا طبيعي و ضروري است. اكثر افراد اين مرحله را به سلامت طي مي كنند، اما براساس نوع شخصيت ها، گذران اين دوره، هفته ها، ماه ها و يا حتي چند سال به طول مي انجامد.
با وجود اين كه زخم هاي عميق عاطفي، هرگز كاملا فراموش نمي شوند اما پس از مدتي، درگير شدن با وظايف و فعاليت هاي روزمره همچنين مرور گذشته و زنده كردن خاطرات شيرين فرد در گذشته، موجب مي شود تا از درصد غم و اندوه كاسته شود. در ميان گذاشتن عواطف با دوستان نزديك نيز راهي است براي عبور از مرحله آشفتگي و بازگشت به زندگي طبيعي.
در هر صورت نبايد از ياد برد دو پديده مرگ و زندگي، در جدال دائم با هم به سر مي برند و تجربه از دست دادن عزيزان، امري طبيعي روي اين سياره است. با اين وجود مي توان تلاش كرد تا به صورت آگاهانه، تلخي ناشي از فقدان را به سلامت پشت سر گذاشت.

تربيت در دوره اي حساس

براي بسياري از افراد همواره اين سؤال مطرح بوده كه آيا فردي كه شخصيتي ناهنجار دارد يا دچار مشكلات روحي و رواني است و قادر نيست زندگي فردي و اجتماعي متعارف و سالمي داشته باشد، از ابتدا داراي اين مشكلات و مسائل بوده است؟
آيا انسانها به همراه مشكلات روحي و رواني به دنيا مي آيند يا وجود عواملي موجب ايجاد چنين ويژگي ها و تنگناهاي رفتاري در آنها مي شود اگر چنين است آيا مي توان از تأثيرگذاري اين عوامل، يا شكل گيري خصوصيات منفي در فرد جلوگيري كرد.
لوسي پكلت روانشناس دانشگاه آدلايد استراليا دراين باره مي گويد: دوران نوجواني، دوران حساس و مهمي است زيرا اساس و پايه شخصيت انسان در همين دوره شكل مي گيرد، به طوري كه توجه و يا بي توجهي به آن تأثيرات عميق و انكارناپذيري در سال هاي بعدي زندگي فرد بر جاي خواهدگذاشت.
نقش مهم و سرنوشت ساز خانواده
هرچند در گذشته به تربيت نوجوانان توجه زيادي نمي شد اما اگر هم بي توجهي در كار بود، در قالب تنبيه ها و خشونت هاي رفتاري بروز مي يافت كه آثار روحي و جسمي زيانباري به دنبال داشت.
روانشناسان و متخصصان علوم تربيتي دانشگاه آدلايد طي تحقيقات گسترده دريافته اند كه بسياري از معضلات رواني و اخلاقي افراد، ريشه در تربيت نادرست دوران نوجواني آنها دارد. اينجاست كه نقش مهم و سرنوشت ساز خانواده در مورد به كارگيري اصول و روش هاي صحيح تربيتي خود را نمايان مي كند.
به عنوان مثال فرزندي كه در خانواده به شيوه هاي گوناگوني تحقير مي شود در آينده از اعتماد به نفس كافي در انجام فعاليت هاي اجتماعي برخوردار نخواهدبود يا پدر و مادري كه به خواسته هاي نابجاي فرزند خود پاسخ مثبت مي دهند او را فردي پرتوقع بار خواهند آورد. در واقع به طور جدي مي توان گفت كه رفتار پدر و مادر و نوع تربيت آنها، زندگي و آينده كودك را رقم مي زند.
به همين دليل است كه تأكيد و توجه زيادي بر لزوم انتخاب همسر شده است چرا كه همسرتان، پدر يا مادر فرزندتان خواهد شد. پس توجه كنيد چه كسي را براي تربيت و پرورش فرزند خود انتخاب مي كنيد. توجه به انتخاب همسر، سلامت و مشروعيت مالي خانواده، عاطفي بودن محيط خانه و توجه به سلامت جسم و روح مادر در دوران بارداري از جمله صدها نكته اي است كه بايد آنها را مدنظر قرار داد.
عمق تأثيرگذاري نوع تربيت
دكتر «سيلوانوس استال» روانشناس آمريكايي در يكي از كتاب هاي خود مي گويد: «از من پرسيدند از چه زماني تربيت را بايد آغاز كرد و من در پاسخ گفتم از بيست سال قبل از تولد و اگر به نتيجه لازم نرسيديد، معلوم مي شود كه بايد زودتر شروع مي كرديد!»
اين نكته حساس و ظريف نشان دهنده شدت و عمق تأثيرگذاري نوع تربيت و خصوصيات روحي و اخلاقي پدر و مادر بر فرزند است. بنابراين، كودكي كه به دنيا مي آيد و مراحل رشد را به تدريج طي مي كند، در واقع، چكيده اي از ويژگي هاي پدر و مادر و محيط تربيتي خود را آشكار مي سازد.
لوسي پكلت معتقد است كه پس از توجه به انتخاب همسر، نوبت به دوره حساس بارداري مي رسد. در اين دوره، كوچك ترين حالات و احساسات مادر بر روح و جسم فرزندش مؤثر خواهد بود. غم و شادي، كسالت و نشاط، ميزان توجه مادر به مقوله هاي ديني و معنوي، ترس، اضطراب و رابطه عاطفي او با همسر از جمله مواردي است كه بر كودك هنوز متولد نشده تأثير خواهد گذاشت.
در اين دوران نقش پدر نيز بسيار حساس است، همسويي و هماهنگي شوهر با وضع جديد روحي و جسمي زن، برآوردن نيازها و خواسته هاي او و حمايت روحي وي بر سلامت كودك مؤثر خواهد بود.
اين در حالي است كه تا صحبت از تربيت فرزندان مي شود بسياري از والدين خود را صاحب نظر در اين زمينه مي دانند و تصور مي كنند كه دانسته هايشان براي تربيت فرزند كافي است! اما واقعيت اين نيست.
حساسيت و پيچيدگي هاي اين مسئله آن قدر زياد است كه نمي توان به راحتي از كنار آن عبور كرد. به همين علت خوب است همواره از نكات مفيد تربيتي استفاده كنيم تا پدر ومادر موفق تري براي فرزندان خود باشيم.
تحقيقات ثابت كرده كه نيازهاي تربيتي فرزندان، بيش از نيازهاي جسمي و عاطفي آنان است. والدين در قبال تربيت فرزندان به خصوص در دوره نوجواني و جواني كه دوران حساسي است مسئول هستند و كوتاهي از اين مسئوليت موجب گرفتاري خانواده در آينده مي شود.
اما در بسياري موارد، توجه به ارزش هاي اخلاقي و تربيتي ناديده انگاشته مي شود. گاهي مادر وقتي مي بيند كه فرزندش آداب اجتماعي را رعايت نمي كند و به آنها بي توجه است ناراحت مي شود و آنهارا «ناهنجاري هاي رفتاري» تلقي مي كند اما اگر همين فرزند دروغ بگويد، به امور اخلاقي و معنوي بي اعتنا باشد عكس العملي نشان نمي دهد و آن را ناهنجاري نمي داند.
حساسيت پدر و مادر به ناهنجاري هاي اخلاقي و معنوي و واكنش نشان دادن به آنها نشانه «درك صحيح» آنان از مسائل و خوبي ها و بدي هاي زندگي است.
تربيت تنها محدود به «آداب اجتماعي» نيست بلكه «وجدان و اخلاقيات» را هم شامل مي شود.
نيازهاي جديد و تفكرات جواني
اصول و روش هاي چنين تربيتي بايد به شايستگي ادا شود. افزون بر اين، دامنه تربيت فرزندان و اداي حقوق آنها به سال هاي كودكي منحصر نمي شود بلكه وقتي به سن بلوغ نيز رسيدند و نياز به همسرگزيني داشتند بايد بستري مناسب براي تأمين اين نياز فراهم سازند.
روانشناسان معتقدند پدر و مادري كه به علت گرفتاري هاي كاري، اداري و امور خانه نمي توانند به طور كامل وقت خود را صرف تربيت فرزند خود، رسيدگي به امور درسي، اخلاقي و نظارت بر معاشرت آنها كنند، نبايد انتظار داشتن فرزنداني متخلق به اخلاق حسنه داشته باشند.
پرداختن به مسائل تربيتي فرزندان در قالب هدايت آنها و نظارت بر افكار و رفتارشان، جزو تكاليف والدين نسبت به فرزندان است. بايد توجه داشت كه اين تنها وظيفه معلمان و مربيان نيست كه نوجوان و جوان پاك و متعهد بار آورند بلكه والدين نقشي اساسي در ايجاد روحيه خودباوري در فرزندشان دارند. بنابراين بايد تعاملي بين مربيان و والدين وجود داشته باشد تا تلاش هاي هر كدام بي ثمر و نتيجه نشود.
گذر از دوره كودكي به جواني به سرعت رخ مي دهد و البته با نيازهاي جديد و تفكرات جواني. جواني زمان برداشت محصول تربيت والدين در كودكي و نوجواني است و آن زمان اگر احساس كنيم كه فرزند ما به طور صحيح تربيت نيافته است راهي براي بازگشت وجود ندارد.
مترجم : عليرضا سزاوار

غذاهاي مانده چه بر سرتان مي آورد؟

برخي خانواده ها غذاي مانده را در فريزر مي گذارند در حالي كه در تمامي منابع علمي اين موضوع آمده كه پس مانده غذا را نبايد فريز كرد و حداكثر تا 48 ساعت مي توان آن را در يخچال نگه داشت. غذاي مانده ارزش غذايي كمتري دارد. به همين دليل لازم است تا جاي ممكن غذاي هر روز در همان روز پخته و تازه مصرف شود.
در بحث بهداشت مواد غذايي واژه اي به نام «Left over» داريم يعني پس مانده يا غذاي باقي مانده. «پس مانده» يعني كسي به عمد يا غيرعمد غذايي را درست و براي وعده هاي بعدي و روزهاي آتي آن را نگهداري كند. در اين مورد، هم بحث ارزش غذايي مطرح مي شود و هم بهداشت غذايي. مسلماً غذاي مانده ارزش غذايي كمتري دارد. به همين دليل لازم است تا جاي ممكن غذاي هر روز در همان روز پخته و تازه مصرف شود. بايد توجه داشت كه بعد از پخت، غذا نبايد بيش از 2 ساعت بيرون از يخچال بماند زيرا نگهداري طولاني مدت غذا در خارج از يخچال، روي اجاق يا سر سفره مي تواند باعث آلودگي آن شود.
توجه داشته باشيد كه مصرف غذاهاي مانده باعث بروز بي حالي و تهوع در افراد مي شود. علاوه بر اين، بررسي پژوهشگران حاكي از آن است كه غذاهاي مانده و كنسرو شده موجب پيري بدن مي شوند. براي هضم و جذب غذاهاي مانده و برخي موادغذايي و ميوه هاي كنسرو شده، بدن بايد انرژي و فرايند بيشتري نسبت به غذاهاي تازه صرف كند. در بدن انسان سالم، موادغذايي تازه قابليت هضم و جذب سريع دارند اما جذب و هضم موادغذايي مانده نيازمند فرايندهايي است كه موجب پيري و از بين رفتن برخي سلول هاي بدن مي شود و اين پيري سلولي مي تواند باعث پيري بدن شود.
مواد غذايي از نظر فسادپذيري به 3 گروه تقسيم مي شوند؛
1- فرآورده هاي دامي مثل گوشت، لبنيات، تخم مرغ كه به دليل مغذي بودن، رطوبت بالا و آب فعال درون آن ها، در معرض فساد بالاتري قرار دارند.
2- برخي ديگر از موادغذايي مثل برنج تا حدي در برابر فساد مقاوم ترند.
3- برخي از مواد غذايي نيز مثل حبوبات خشك يا مغزها و خشكبار نسبت به فسادپذيري مقاومت بالاتري دارند و احتمال فساد آن ها كمتر است.
نحوه نگهداري غذا در يخچال نيز مهم است
اگر غذا با حجم زياد وارد يخچال شود، قسمت هاي مركزي غذا نمي توانند به همان سرعتي كه اطراف غذا سرد مي شود، خنك شوند. گرم ماندن قسمت هاي مركزي در طولاني مدت سبب مي شود شرايط براي تكثير ميكروارگانيسم ها و تغييرات آنزيمي در موادغذايي فراهم شود. البته تغييرات آنزيمي باتوجه به نوع موادغذايي، مختلف و متفاوت است اما به هر حال گرما هم واكنش هاي آنزيمي را تسريع مي كند و هم سبب سريع تر شدن رشد و نمو ميكروب ها مي شود.
نوع ظرف نيز مهم است
نوع ظرفي كه غذا در آن در يخچال نگهداري مي شود نيز از نظر واكنش هاي شيميايي كه بين غذا و ظرف رخ مي دهد، اهميت دارد. به طور مثال، روكش آلومينيومي براي مواد غذايي اسيدي مثل غذاهاي حاوي رب گوجه مناسب نيست.
مصرف غذاهاي مانده باعث بروز بي حالي و تهوع در افراد مي شود. علاوه بر اين، بررسي پژوهشگران حاكي از آن است كه غذاهاي مانده و كنسرو شده موجب پيري بدن مي شوند.
به گزارش تبيان، نگهداري مواد غذايي اسيدي و ترش در داخل ظروف روحي يا رويي نيز سبب خورانندگي آن مي شود به عبارتي آلومينيومي كه در اين ظروف وجود دارد وارد مواد غذايي مي شود بنابراين استفاده از اين ظروف براي نگهداري مواد اسيدي مناسب نيست. براساس تحقيقات انجام شده در زمينه ظروف روي كه آلومينيوم در آن ها به كار رفته، مشخص شده است كه مصرف آلومينيوم در بلندمدت سبب ابتلا به آلزايمر مي شود، بنابراين به جز اين مورد، استفاده از ظروف روي اشكال ديگري ندارد. با دقت در ظروف روي كه جهت نگهداري آب ليمو يا ماست استفاده مي شوند، درمي يابيم كه بعد از يك يا دو روز ظرف سياه مي شود چرا كه نگهداري مواد اسيدي مانند آب ليمو و ماست در اين ظروف سبب خورانندگي ظرف مي شود بنابراين استفاده از مواد اسيدي هم ظرف را خراب مي كند و هم آلومينيوم را وارد موادغذايي مي كند.
غذاهاي مانده را فريز نكنيد
برخي خانواده ها غذاي مانده را در فريز مي گذارند در حالي كه در تمامي منابع علمي اين موضوع آمده كه پس مانده غذا را نبايد فريز كرد و حداكثر تا 48 ساعت مي توان آن را در يخچال نگه داشت. حين گرم كردن مجدد نيز بايد حداقل 60 درجه سانتي گراد به آن حرارت داد. متأسفانه اين جزو مشكلاتي است كه در مورد غذاهاي مانده پيش مي آيد زيرا حرارتي كه مجدداً براي گرم كردن شان به آن ها داده مي شود به اين حد نمي رسد و اين امكان وجود دارد كه ميكروب هاي وارد شده در غذا در آن ها باقي مانده و سبب مسموميت فرد شوند.
بنابراين، درست كردن غذا براي 2 وعده و نگهداري آن در يخچال به ويژه براي خانواده هايي كه در آن كودك هست يا خانم باردار يا شيرده يا افراد مسن، بيمار يا كساني كه مشكلات ايمني دارند، مناسب نيست.

مكمل هاي ضدپيري

متخصصان تغذيه همواره تاكيد دارند كه بهترين منابع غذايي حاوي آنتي اكسيدان ها شامل ميوه ها و سبزي هاي داراي فيبر خوراكي زياد، غلات سبوس دار، مغزها و حبوبات، دانه ها و همچنين موادغذايي سرشار از پروتئين هاي ضدپيري هستند.
مصرف موادغذايي غني از آنتي اكسيدان براي سلامت بدن، تقويت سيستم ايمني و همچنين افزايش طول عمر و به تعويق انداختن فرآيند پيري ضروري است. اما نقش دقيق آنتي اكسيدان ها در بدن چيست؟
سايت اينترنتي كامن سنس در مقاله جديدي در اين باره مي گويد: آنتي اكسيدان هاي موجود در غذاها در واقع تاثير مولكول هاي راديكال آزاد را در بدن كاهش مي دهند. وقتي اين مولكول ها در بدن فعال هستند، اعضاي بدن سريع تر فرسوده مي شوند و در نتيجه فرآيند پيري زودتر بروز مي كند. بنابراين آنتي اكسيدانها موجب مي شوند كه بدن جوان تر و شاداب تر بماند و در عين حال علائم پيري را كاهش مي دهند. هر چند آنتي اكسيدان ها براي بدن مفيد هستند اما همه انواع آنها نمي توانند تاثير ضدپيري داشته باشند بلكه برخي از آنها نقش موثرتري در جوان تر ماندن دارند و با حفاظت از شما در برابر بسياري از بيماري هاي دردناك و خطرناك در واقع عمرتان را طولاني تر مي كنند.
بنابراين گزارش، مهمترين آنتي اكسيدان هايي كه خاصيت ضدپيري دارند شامل كاتنوئيدهاي موجود در ميوه ها و سبزي ها، ويتامين C همراه با «بيوفلاوونوئيدها»، ويتامين E در تركيب با «توكوفرول ها» و سلنيوم هستند كه يك آنتي اكسيدان مينرال است.
آكادمي ملي علوم آمريكا، انستيتو ملي سرطان و همچنين بسياري ديگر از سازمانها و مراكز سلامتي توصيه مي كنند كه مصرف روزانه حداقل پنج نوبت از غذاهاي سرشار از آنتي اكسيدان كه مهمترين آنها ميوه ها و سبزي ها هستند، ضروري است. بعلاوه مصرف اين مواد غذايي را مي توان به 9 نوبت در روز افزايش داد اما با اين حال اكثر مردم فقط يك تا دو نوبت در روز از اين خوردني هاي مفيد و سالم استفاده مي كنند.
اين مقاله مي افزايد، مزاياي كاتنوئيدها شامل محافظت از بدن در برابر عفونت ها و آسيب هاي ناشي از مولكول هاي راديكال آزاد است. اين آسيب ها در واقع بر اثر آلودگي، استعمال سيگار، نور زياد خورشيد، تشعشعات راديواكتيو واسترس بروز مي كنند.
به گفته پزشكان، مصرف كارتنوئيدها موجب بهبود قدرت و شفافيت بينايي، سلامت بيشتر پوست، كاهش خطر ابتلا به سرطان ها، پيشگيري از امراض قلبي، جلوگيري از پيري زودرس پوست، كاهش خطر تحليل ماكولار چشم (عارضه چشمي ناشي از پيري) و نيز موجب كاهش خطر بروز آب مرواريد و نابينايي مي شود. سبزي ها حاوي كارتنوئيدها اغلب به رنگهاي زرد، قرمز، نارنجي و يا برگ هاي سبز تيره هستند كه از مهم ترين آنها مي توان به اسفناج، كلم بروكلي، فلفل سبز و قرمز، هويج و سيب زميني شيرين اشاره كرد.
در ادامه اين مقاله آمده است: سه آنتي اكسيدان مفيد ديگر با خاصيت بالاي ضدپيري شامل ويتامين هاي E و C و ماده معدني سلنيوم هستند كه موجب تقويت سيستم ايمني بدن مي شوند و از تحليل رفتن و تضعيف استخوان ها، مفاصل و اعضاي مهم ديگر بدن مثل پوست جلوگيري مي كنند.
مزاياي ويتامين C شامل جلوگيري از چروك خوردن پوست، سالم نگه داشتن استخوان ها و پوست، تقويت سيستم ايمني بدن و نيز جلوگيري از فرآيند اكسيده شدن است كه اين فرآيند در بروز آب مرواريد، آرتريت، بيماري قلبي و سرطان نقش دارد. مهم ترين منابع اين ويتامين همراه با بيوفلاوونوئيدها شامل فلفل سبز و قرمز، كيوي، پرتقال، ليموها، گريپ فروت، توت ها، كلم بروكلي، طالبي و گوجه فرنگي هستند.
مزاياي ويتامين E شامل كاهش خطر بروز بيماري قلبي، سرطان و ساير امراض ناشي از بالا رفتن هستند. ويتامين E تاثير مولكول هاي راديكال آزاد را خنثي مي كند و از تخريب اسيدهاي چرب ضروري كه براي سلامت سلولها ضروري هستند، پيشگيري مي نمايد. مهمترين منابع حاوي ويتامين E همراه با «تيكوفرول ها» و «توكو تريينول ها» شامل مغزها بويژه بادام، دانه ها مخصوصا تخمه آفتابگردان و هم چنين بادام زميني، كره بادام زميني، غلات سبوس دار، اسفناج و آووكادو هستند.
مزاياي سلنيوم نيز شامل تقويت سيستم ايمني بدن كاهش اضطراب و افسردگي و حفظ سلامت موها و ناخن ها است. منابع غذايي اصلي حاوي اين ماده معدني مهم شامل غذاهاي سالم حاوي پروتئين زياد مثل غذاهاي دريايي، تخم مرغ، گوشت مرغ و قرمز، گندم سبوس دار، برنج قهوه اي و ساير غلات سبوس دار هستند.
سلنيوم همراه با ويتامين ها موجب كند شدن روند پيري مي شود، خطر ابتلا به سرطان ها را كاهش مي دهد، از عروق خوني محافظت مي كند و احتمال حمله قلبي و سكته مغزي را كاهش مي دهد.

چگونه فرزنداني مسئوليت پذير داشته باشيم؟

مدير يكي از مدارس مي گفت: «من بارها ديده ام كه مادران خوراكي يا كتاب فرزندشان را كه در خانه جا گذاشته به مدرسه مي آورند. آنها چرا اين كار را مي كنند؟ كودكان بايد متوجه شوند بي مسئوليتي چه عواقبي دارد.»
خانم «الف» مي گويد: «اولين بار كه فرزندم خوراكي خود را در خانه جا گذاشت به ياد دارم. خانه ما از مدرسه او دور بود، در غير اين صورت حتما خوراكي را برايش مي بردم. بعدها شنيدم كه اگر مادران در چنين مواقعي خودشان دست به كار نشوند كودك مسئوليت پذيري را ياد مي گيرد. در تمام طول روز نگران گرسنگي و عصبانيت فرزندم بودم. وقتي براي آوردن او به مدرسه رفتم جملاتي را كه بايد به او مي گفتم پيش خود مرور مي كردم. انتظار داشتم شاهد عصبانيت او باشم ولي او در عوض با دوستانش درحال گپ زدن بود. وقتي به او گفتم كه از وضعيت پيش آمده متأسفم پاسخ داد: «ناراحت نباش. هيچ مشكلي پيش نيامد. دوستانم غذاي خود را با من تقسيم كردند.» من با تعجب به فرزندم نگاه كردم ولي مطمئن شدم كه كار درستي انجام داده ام. او خودش راهي براي حل مشكل خود پيدا كرده بود.»
همگي ما كم و بيش با مردم بي مسئوليت برخورد داشته ايم. هرگز كارهاي مهم به چنين افرادي واگذار نمي شود. در ضمن آنها همسر، دوست و شريك مناسبي نيستند. درواقع به چنين افرادي نمي شود اعتماد كرد. براي اينكه فرزندان ما آينده خوبي داشته باشند بايد مسئوليت پذيري را به آنها بياموزيم ولي چگونه؟
وجود والدين مسئوليت پذير اهميت زيادي دارد. آيا خود شما در اين زمينه الگوي مناسبي هستيد؟
سؤالات زير را از خودتان بپرسيد:
1- آيا فردي مسامحه كار هستم يا ترجيح مي دهم هر كاري را به موقع انجام دهم؟
2- آيا معمولا سر وقت به قرارهاي خود مي رسم يا تأخير دارم؟
3- آيا به قول خود عمل مي كنم يا اينكه اهل خلف وعده هستم؟
4- آيا با توجه به درآمد خود خرج مي كنم يا ترجيح مي دهم مقروض باشم؟
5- وقتي كاري به من محول مي شود آيا آن را به بهترين نحو انجام مي دهم يا به يك نتيجه متوسط راضي هستم؟
پيشنهادات عملي
اگر ما والدين، مسئوليت پذير باشيم درواقع نيمي از راه را آمده ايم و كافي است از فرزندان مان بخواهيم پا جاي پاي ما بگذارند. به توصيه هاي عملي زير توجه كنيد:
1- به كودكان خود مسئوليت هايي مطابق با سن آنها محول كنيد: به محض اينكه فرزندتان توانست لباس بشويد و يا خودش لباس بپوشد از او بخواهيد اين كارها را انجام دهد.
به تدريج وظايف ديگري به عهده فرزندتان بگذاريد، مثل مرتب كردن تخت خواب، شستن بشقاب خودش و پهن كردن سفره. فرزندتان بايد بداند هر كسي در خانواده وظايف خودش را دارد. براي هر كاري كه فرزندتان مي كند از او تمجيد كنيد.
2- مسئوليت زيادي بر روي دوش فرزندتان نگذاريد: با توجه به توانايي هاي فرزندتان وظايف وي را مشخص كنيد. وقتي او در انجام كاري موفق مي شود و مورد تمجيد قرار مي گيرد انگيزه بيشتري پيدا مي كند. توقع بيش از حد از كودك، ناكامي و دلسردي او را به همراه دارد.
3- از فرزند خود انتظار مسئوليت پذيري داشته باشيد: يادتان باشد انتظاراتي كه از فرزندان خود داريم معمولا برآورده نمي شود. وقتي مسئوليتي را بر دوش فرزند خود مي گذاريد در مورد زماني كه بايد آن كار انجام شود بحث كنيد.
بگذاريد كودك شما به شيوه خود وظيفه اش را انجام دهد. او را زير بال و پر خود نگيريد و مدام در مورد وظيفه اش حرف نزنيد. اگر او نتوانست وظيفه اش را انجام دهد به وي در اين زمينه كمك كنيد.
4- هرگز يك كودك را «مسئوليت ناپذير» خطاب نكنيد: حتي اگر فرزندتان وظيفه خود را انجام نداده به او برچسب بي مسئوليتي نزنيد. به جاي اين كار از او بخواهيد هرچه زودتر وظيفه خود را انجام دهد. ملامت فرزندتان نتيجه اي جز ناراحتي و دلسردي او ندارد.
5- در برنامه ريزي كودك خود به او كمك كنيد. او بايد بياموزد كه انجام هر كدام از تكاليف مدرسه چه مدت طول مي كشد و چگونه برنامه ريزي كند كه علاوه بر انجام اين تكاليف، براي كارهاي ديگر نيز وقت داشته باشد. به فرزند خود ياد دهيد كه گام به گام پيش برود.
آذر شايان

شوينده ها دشمن سلامت شماست

بسياري از شوينده ها به دليل قدرت پاك كنندگي بالا پرطرفدارند اما همين مواد اگر به طور صحيح استفاده نشود، براي سلامت افراد مضر است.
بهترين ادعا برصحت اين مطلب اين است كه در سال هاي اخير با افزايش و تنوع درتوليد و استفاده از مواد شوينده در مكان هاي مختلف، شمار مراجعان به پزشكان پوست كه اكثرا زنان هستند، نيز افزايش يافته است.
بسياري از افراد به ويژه بانوان بدون توجه به عواقب استفاده مكرر از مواد شوينده، از نوع بسيار قوي اين مواد استفاده مي كنند.
اگر چه تبليغات دراين زمينه بسيار تاثيرگذار است ولي بايد بدانيد شوينده هاي قوي مخصوص كاربري هاي صنعتي و براي شست و شوي دكل هاي نفتي و بنادر است.
برخي توليدكنندگان، براي در دست داشتن بازار رقابت و مشتري، از اين مواد قوي درمحصولات توليدي خود استفاده مي كنند.
شوينده ها اغلب داراي مواد اسيدي لكه بر قوي است كه ريختن آنها روي دست باعث خشكي دست وصورت، آسيب هاي پوستي و حساسيت هاي ماندگار مي شود.
در صورت استفاده مكرر از اين شوينده ها بدون استفاده از دستكش، پوست دچار چروك و خشكي و در نهايت پيري زودرس و بيماري هاي شغلي مي شود.
به گفته متخصصان بيماري هاي پوست اغلب مواد شوينده حاوي اسيد است و اين مواد مي تواند چربي پوست را از بين ببرد و استفاده مكرر از آن باعث بروز «اگزما» يا «درماتيك تماسي» در فرد مي شود.
طبق گفته آنان بهترين راه جلوگيري از تحريك و آلرژي پوست، تماس غير مستقيم با مواد شوينده است.
پوشيدن دستكش نخي يا دستكش هاي با لايه نخي كه تا آرنج هستند بهترين راه جلوگيري از بيماري پوستي است.
بهتر است پس از اتمام كار دستها با آب شسته و از كرم مرطوب كننده استفاده شود.
پزشكان به بانواني كه علاقه بسيار به استفاده از شوينده هاي قوي دارند توصيه مي كنند در زمينه بهداشت پوست، اطلاعات كافي را كسب كنند.
دقت در تاريخ مصرف، نوع كاربري، شوينده و قدرت شويندگي بهترين راهنما براي استفاده از مواد شوينده است.
در صورت تماس مستقيم دست با شوينده ها، ساده ترين كار زير آب نگه داشتن دست است و نبايد خودسرانه از پمادها از جمله نوع كورتن دار كه موجب تشديد حساسيت و نازك شدن پوست مي شود، استفاده كنند.
بايد دانست كه استفاده از آب گرم همراه با مواد شوينده حساسيت زايي پوست را بيشتر مي كند. در بسياري موارد مشاهده مي شود كه خانم ها پس از استفاده از مواد شوينده دچار آبريزش بيني، گرفتگي صدا و اختلالات تنفسي ناشي از استنشاق اين مواد مي شوند.
مواد شوينده به دليل بخارهايي كه از خود متصاعد مي كند مي تواند گوش،حلق و بيني افراد را درگير و باعث التهاب مخاط و يا سوختگي هاي شديد شود.
كارشناسان به خانواده ها توصيه مي كنند كه از استفاده بيش از اندازه مواد شوينده قوي خودداري و حتما از دستكش و ماسك مخصوص براي شست و شوهاي خاص بويژه در ايام عيد استفاده كنند.