روزشمار قيام وال استريت

جعفر بلوري
اشاره:
در اهميت قيامي كه نزديك به 70 روز است دامن آمريكا و غرب راگرفته هيچ ترديدي وجود ندارد. در تاييد اين ادعا همين بس كه رسانه هاي مدعي غرب را مجبور به اتخاذ سكوت مطلق طي چند هفته نخست آن كرد. غربي كه خود را بهشت خبرنگاران معرفي مي كرد، هر چند با جهاني شدن قيام مجبور به انتشار اخبار و تصاوير اين جنبش شده است اما انتشار هر از چند گاه برخي تصاوير از برخوردهاي وحشيانه پليس با معترضان از سوي شبكه ها و رسانه هاي اجتماعي نشان مي دهد، اين سانسور شديد خبري همچنان ادامه دارد. به عبارتي آنچه كه اين رسانه هاي مدعي مجبور به انتشار آن شده اند، تنها گوشه اي كوچك از وقايعي است كه گفته مي شود دير يا زود دودمان نظام كاپيتاليسم و طرفداران آن را به باد خواهد داد. نكته جالب توجه اين كه در همين پوشش سطحي رسانه اي نيز از هيچ گونه تلاشي براي تحريف، تخريب و تمسخر معترضان مضايقه نمي شود.
مطلب پيش رو را كه شبكه خبري پرس تي وي به نقل از رسانه هاي عمدتا محلي، رسانه هاي رسمي كشورهاي غيرغربي و سايت اطلاع رساني جنبش تسخير وال استريت تهيه كرده، به گوشه اي از حوادثي كه طي دو ماه گذشته در آمريكا روي داده مي پردازد. يادآور مي شود برخي قسمت ها نيز از رسانه هاي غربي برگرفته و ترجمه شده است. سرويس خارجي كيهان
17سپتامبر (روز1)
در اين روز نخستين تجمع اعتراضي عملا شكل گرفت. به طور تقريبي نزديك به 1000نفر در اين روز براي نشان دادن اعتراض هاي خود تجمعي را تشكيل دادند. پليس نيويورك با غيرقانوني اعلام كردن تجمع، مانع از برپايي هرگونه چادر شد. گروهي از مردم شروع به راهپيمايي و رفت و آمد در منطقه وال استريت كردند. «روزيربار» هنرپيشه و كمدين معروف آمريكايي در اين روز، شروع به سخنراني براي مردم كرد.
18سپتامبر (روز2)
بازار بورس آمريكا در نيويورك طبق روال همه روزه كار خود را آغاز كرد. «كيت اولبرمن»، نخستين خبرنگاري بود كه از شبكه تلويزيوني محلي «كارنت تي وي»، اقدام به پوشش رسانه اي اعتراض ها كرد. دو روز بعد اولبرمن با انتقاد شديد از رسانه هاي اصلي آمريكا نسبت به پوشش ندادن اخبار جنبش گفت: «چرا هيچ يك از رسانه هاي بزرگ آمريكا اقدام به پوشش تجمعات نمي كنند؟... اگر اعتراض تي پارتي مقابل وال استريت صورت مي گرفت، رسانه ها آن را تبديل به تيتر يك خبري خود كرده بودند.» از آن لحظه به بعد بود كه «اولبرمن» تمام برنامه ها را به اعتراض ها اختصاص داد، وي اقدام به تهيه خبر از رهبران و اعضاي اتحاديه ها و همچنين معترضان كرد.
20سپتامبر (روز4)
پليس آمريكا اقدام به دستگيري شماري از معترضان كرد و در توجيه اين اقدام مدعي شد آنها اقدام به پوشاندن صورت هاي خود كرده بودند. طبق قوانين آمريكا تجمع افراد با ماسك ممنوع است؛ مگر اين كه در رسم و رسومات خاص و سرگرمي هاي سنتي اقدام به پوشاندن صورت هاي خود كرده باشند.
22سپتامبر (روز6)
گزارش شد گروه نسبتا زيادي از مردم غالبا سياهپوست آمريكا كه حدود 2000 نفر بودند از ميدان « وحدت»، واقع در بين خيابان چهاردهم و «برادوي»، در اعتراض به اعدام «تروي ديويس» يك راهپيمايي به سمت منطقه وال استريت برگزار كردند. در جريان اين راهپيمايي اعتراضي، پليس 4نفر را دستگير كرد.
24سپتامبر(روز8)
در جريان يك راهپيمايي آرام، پليس 80نفر از معترضان را دستگير كرد. پليس آمريكا با اسپري فلفل به يك زن معترض و بي دفاع حمله كرد كه فيلم آن به سرعت در شبكه هاي اينترنتي منتشر شد.
26سپتامبر (روز10)
نام افسر پليسي كه در 24 سپتامبر اقدام به ضرب و شتم چند زن جوان معترض كرده بود منتشر شد: «آنتوني بلونگا». جنبش ضدسرمايه داري «وال استريت را اشغال كنيد» تاكيد كرد اين زن به آرامي در حال راهپيمايي بود و پليس آمريكا بدون دليل اقدام به ضرب و شتم وي كرده است. لذا بايد دستگير از كار بركنار و زنداني شود. در اين روز همچنين، «نوام چامسكي» زبان شناس معروف آمريكايي با صدور پيامي از تشكيل جنبش تسخير وال استريت و اعضاي آن دفاع كرد.
27 سپتامبر (روز11)
اين روز نه با تظاهرات در وال استريت بلكه با اعتراض كاركنان اداره پست عليه شرايط سخت كاري پايان يافت. اعتراضي كه به اعتقاد بسياري به اخلال جدي در خدمات پستي منجر شد.
28سپتامبر (روز12)
يك اتحاديه كارگري به جنبش تسخير وال استريت پيوست. مقامات پليس نيويورك اعلام كردند نمي توانند مانع از حضور معترضان در پارك زاكوتي شوند چرا كه اين مكان يك پارك عمومي است و مردم مي توانند 24 ساعته در آن حضور داشته باشند.
29 سپتامبر (روز13)
اين اتحاديه كارگري با استفاده از شبكه هاي اجتماعي از اعضاي خود خواست در يك «تظاهرات و راهپيمايي گسترده» كه روز 5 اكتبر در حمايت از جنبش ضد سرمايه داري وال استريت برگزار مي شود، شركت كنند. گزارش شد در اين روز علاوه بر اتحاديه فوق، 8اتحاديه و انجمن كارگري مهم نيز به معترضان پيوستند. در اين روز گروهي از جوانان سانفرانسيسكو با عنوان «سانفرانسيسكو را اشغال كنيد» اقدام به تسخير بانك هاي «سيتي بانك» و «چيس» كردند. زمزمه هايي مبني بر گسترش جنبش از برخي رسانه ها منتشر شد.
1اكتبر (روز 15)
بيش از 5000نفر روي پل بروكلين و صدها نفر نيز در پياده روها و خيابان هاي اطراف اين پل تظاهرات كردند. خيابان ها مملو از جمعيت شد و پليس براي تسهيل رفت و آمد خودروها جمعيت را به طرفين خيابان ها هدايت كرد. ناگهان پليس بنا به آنچه «خروج معترضان از خطوط تعيين شده» عنوان كرد، به جمعيت حمله ور شد و ضمن ضرب و شتم آنها دستكم 700نفر را دستگير كرد. پليس براي انتقال بازداشتي ها، از ده ها اتوبوس و واگن مخصوص استفاده كرد. معترضان در آخرين ساعات اين روز به پارك زاكوتي، مقر اصلي خود بازگشتند. اين نخستين حركت جدي پليس در بازداشت معترضان بود كه به گفته تحليلگران و رهبران جنبش، باعث خشم و در نتيجه تقويت انگيزه معترضان نسبت به ادامه اعتراض هاي ضدسرمايه داري شد.
3 اكتبر (روز 17)
صدها معترض نيويوركي با پوشيدن لباس هاي خون آشام (زامبي) و رنگ كردن سر و صورت خود به رنگ خون، همچنين با به دست گرفتن دلار و اسكناس در منطقه وال استريت راهپيمايي كردند. معترضان با اين حركت نمادين، يك درصد اقليت و ثروتمند جامعه آمريكا را به هيولاهايي تشبيه كردند كه با خون 99درصد اكثريت مردم امرار معاش مي كنند. از اين روز، معترضان روش هاي گوناگوني براي نشان دادن اعتراض ها عليه نظام سرمايه داري را آغاز كرده بودند.
5 اكتبر (روز 19)
در اين روز با ملحق شدن دانشجويان، اتحاديه هاي كارگري جديد و بيكاران آمريكايي به جنبش، براي نخستين بار شمار معترضان به بيش از 15هزارنفر افزايش يافت. تا پيش از اين بيشترين جمعيتي كه در اعتراض ها شركت داشت حداكثر 5000نفر اعلام شده بود. اين تعداد معترض از مناطق پايين دست «منهتن» و ميدان «فلوي» به سمت پارك زاكوتي راهپيمايي كردند. اين تظاهرات تا شبانگاه به آرامي برگزار شد اما درست زماني كه معترضان با موانع پليس در منطقه وال استريت مواجه شدند، ناگهان راهپيمايي به خشونت كشيده شد. بيش از 200معترض با حمله به موانع سعي در بازكردن راه داشتند كه پليس با اسپري فلفل مانع از اين كار شد. در اين روز تجمعات هر چند كوچك در ساير شهرها و دانشگاه هاي آمريكاي گزارش شد.
6 اكتبر (روز 20)
ده ها هزار نفر از مردم در پورتلند، اورگان، لس آنجلس، سانفرانسيسكو، كاليفرنيا، تامپا، فلوريدا، هوستون، آستين و تگزاس تحت عنوان جنبش تسخير وال استريت تظاهرات كردند. جنبش كاملا گسترش يافته بود.
از باراك اوباما، درباره جنبش «وال استريت را اشغال كنيد» سؤال شد كه وي در پاسخ گفت: «من تصور مي كنم اين اعتراض ها به وضوح نااميدي را نشان مي دهد كه مردم آمريكا آن را احساس مي كنند؛ اين كه با بزرگترين بحران مالي از زمان ركود بزرگ (دهه 1930) مواجهيم. آسيب ثانوي كه سرتاسر كشور را فرا گرفته است... و با اين حال شما برخي از همان مردم را مي بينيد كه با اقدامات غيرمسئولانه در حال جنگيدن با تلاش هايي هستند كه به دنبال متوقف كردن برخي اقدامات سوء بوده اند؛ اقدامات سوئي كه ما را به اين نقطه، يعني جايگاه اول باز گردانده است.»همزمان صدها نفر از فعالان جنبش در ميدان آزادي واشنگتن عليه سياست هاي جنگ طلبانه دولت و ارتباطات عميق آن با شركت هاي بزرگ تظاهرات كردند.
8اكتبر (روز 22)
معترضان در واشنگتن وقتي قصد تصرف موزه ملي «هوا و فضا» را داشتند، از سوي پليس و با اسپري فلفل مورد حمله قرار گرفتند. پليس و رسانه هاي آمريكايي در توجيه علت اين حمله اعلام كردند، معترضان قصد آسيب رساندن به برخي هواپيماهاي بدون سرنشين جنگي را داشتند كه در موزه قرار داشت. پليس با اين توضيحات شماري از معترضان را نيز بازداشت كرد.صدها معترض از پارك زاكوتي به سمت «ميدان پارك» واشنگتن راهپيمايي كردند.
10 اكتبر(روز 24)
«ميشل بلومبرگ»، شهردار نيويورك اعلام كرد از تلاش هايي كه از سوي برخي مقامات براي پراكندن معترضان صورت مي گيرد پيشي نگرفته است. وي در آغاز شصت و هفتمين سالگرد جشن «كلومبوس» به خبرنگاران گفت: منتهي اليه خواسته معترضان اين است كه مي خواهند ابراز وجود كنند؛ آنها تا وقتي كه از قوانين پيروي كنند از برخورد مصون خواهند بود!
پليس اعلام كرد بيش از 140 معترض عضو جنبش «بوستون را اشغال كنيد» به دليل بي توجهي به هشدارهاي پليس دستگير و روانه بازداشتگاه ها شدند.
15 اكتبر (روز 29)
هزاران نفر از معترضان از «منهتن» تا ميدان «تايمز» تظاهرات كردند. معترضان در ميدان تايمز با نيروهاي تازه استخدام شده مسلح آمريكا روبه رو شدند كه در اعتراض به سياست هاي جنگي دولت تجمع كرده بودند. معترضان نظامي كه تازه به جنبش تسخير وال استريت پيوسته بودند، خواستار صرف هزينه هاي جنگ براي ايجاد شغل بودند. آنها همچنين خواستار حل بحران بيكاري و مشكلات مربوط به مراقبت هاي بهداشتي- درماني بودند.
در اين روز خبر سرايت جنبش تسخير وال استريت به سرتاسر جهان رسماً منتشر شد. اگرچه بسياري از اين اعتراض ها به صورت راهپيمايي هاي مسالمت آميز برگزار مي شد اما بسياري از معترضان به خصوص در شهرهاي آمريكا بازداشت شدند. در اين روز پليس شماري از مردم را كه مقابل ساختمان دادگاه عالي واشنگتن دي سي تجمع كرده بودند دستگير كرد. معترضان در اين روز به نفوذ شركت هاي بزرگ آمريكا بر مراكز سياسي و قدرت اعتراض كردند. در رم اعتراض ها به خشونت كشيده شد.
شدت درگيري و خشونت ها در ايتاليا به حدي بود كه گزارش شد 4/1ميليون دلار هزينه روي دست دولت گذاشت.
در نيويورك وقتي پليس خود را آماده حمله به معترضاني مي كرد كه در پارك زاكوتي نزديك وال استريت تجمع كرده بودند، خبر رسيد، جمعيت انبوهي از اعضاي جنبش خود را به قلب شهر رسانده اند؛ جايي كه بيش از 10هزار نفر ديگر از مردم به نشانه اعتراض به سياست هاي دولت آمريكا، تجمع كرده و شعار سر مي دادند. پليس حدود 70نفر را بازداشت كرد. 45نفر را در ميدان تايمز و 24نفر را در يكي از شعبات بانك «سيتي بانك»، تجمعات و حوادث مشابهي نيز در سرتاسر آمريكا از جمله بوستون، فيلادلفيا، لس آنجلس، شيكاگو، ميامي، دالاس، چامپين- ايربانا، ممفيس اوكلاهماسيتي و بوفالو روي داد.
16اكتبر (روز 30)
در نخستين ساعات روز يكشنبه پليس آمريكا اعلام كرد، 175 نفر از اعضاي جنبش تسخير شيكاگو را به دليل بي توجهي به هشدارها و دستورات پليس براي تخليه «گرندپارك» دستگير و روانه بازداشتگاه كرد. اين تعداد از معترضان وقتي دستگير شدند كه به همراه شمار زيادي از اعضاي جنبش از مقابل بانك مركزي شيكاگو به سمت پارك راهپيمايي كرده بودند. بيش از 2000 نفر از معترضان با رساندن خود به گرندپارك، در ضلع شرقي بزرگراه «كنگره» و جنوب بزرگراه ميشيگان اقدام به برپايي چادرهاي خود كردند. اين دسته از معترضان كه تجمع شبانه روزي خود را آغاز كرده بودند، با شعار ما 99درصديم، ضمن اعلام همبستگي با جنبش تسخير وال استريت، عليه سوءاستفاده هاي شركت هاي بزرگ آمريكا شعار سر دادند.
«سيندي شيهان»، فعال معروف ضدجنگ به همراه 18نفر ديگر از معترضان آمريكايي در «ساكرامنتو» دستگير شد. از روز پنج شنبه ششم اكتبر تا به اين روز 58نفر فقط در اين منطقه دستگير شده اند.
روزنامه نگار آزاد با نام «كيتلين كوران» به دليل شركت در اعتراض هاي ضدسرمايه داري نيويورك و حمل دست نوشته در ميدان تايمز به تاريخ 15 اكتبر از راديو اخراج شد. وي در آن لحظه همزمان در حال پوشش خبري اعتراض ها نيز بود. در توضيح علت اخراج وي گفته شد، او به دليل نقض استانداردها به شكل شركت در اعتراض ها ديگر مجاز به ادامه فعاليت هاي مطبوعاتي در راديو نيست.
18 اكتبر (روز 32)
باراك اوباما، رئيس جمهور آمريكا شبانه طي پيامي اعلام كرد: «نااميدي معترضان را درك مي كند» اما اين جنبش ازنظر او تفاوت زيادي با اعتراض هايي كه از جنبش تي پارتي مي آيد، ندارد.
سه شنبه بعدازظهر، اعضاي جنبش تسخير سانفرانسيسكو ساختمان شوراي شهر را تسخير كردند. آنها خواستار به رسميت شناخته شدن حقوقشان براي برگزاري اعتراض درميدان «جاستين هرمان» بودند.
معترضان به مدت يك هفته ساختمان را در تصرف خود داشتند كه شهردار «ادلي» از آمادگي اش براي صحبت كردن درباره شرايط خبر داد.
20 اكتبر (روز 34)
«ليزا سيمئون»، خبرنگار آزاد از مسئوليتي كه در راديو عمومي ملي داشت بركنارشد. تخلف وي مشاركت در سازماندهي اعتراض هاي تسخير «واشنگتن» اعلام شد.
21 اكتبر (روز 35)
پليس نيويورك حدود 30 نفر از معترضان نظام سرمايه داري از جمله شماري كهنه سرباز را دستگير كرد. معترضان بازداشت شده ضمن حمايت از جنبش «وال استريت را اشغال كنيد» با شعار ما 99 درصديم، عليه سياست هاي دولتمردان آمريكا شعار مي دادند.
23 اكتبر (روز 37)
130 نفر از اعضاي جنبش وال استريت تحت عنوان «تسخير شيكاگو» دستگير و روانه بازداشتگاه ها شدند.
25 اكتبر (روز 39)
انقلابيون مصري كه توانسته بودند حسني مبارك ديكتاتور را از قدرت به زير بكشند با صدور پيامي حمايت خود را از جنبش ضدسرمايه داري وال استريت اعلام كردند.در اوكلند و كاليفرنيا صدها نيروي پليس عليه معترضان وارد عمل شدند و با شليك گاز اشك آور، گلوله هاي پلاستيكي و ساير تجهيزات ضدشورش شروع به سركوب و دستگيري معترضان كردند. شمار افرادي كه دراين درگيري ها بازداشت شدند، 85 نفر اعلام شد. ساعاتي پس از اين ناآرامي ها، يك راهپيمايي ديگر عليه اقدامات خشونت بار پليس در برخورد با معترضان برگزارشد. يك كهنه سرباز جوان آمريكايي به نام «اسكات اولسن» در جريان اين راهپيمايي از سوي پليس و از ناحيه سر مورد حمله قرارگرفت و به بيمارستان منتقل شد. حال اين كهنه سرباز بسيار وخيم گزارش شده است.
26 اكتبر (روز 40)
صدها نفر از مردم اوكلند در حمايت از كهنه سرباز مصدومي كه سال ها در عراق خدمت كرده بود، نزديك ميدان «وحدت» تظاهرات كردند.
28 اكتبر (روز 42)
در جريان برگزاري نظاهرات در سان دياگو، پليس آمريكا دستكم 50 نفر را دستگير كرد. در تظاهرات تنسي نيز دستكم 30 نفر بازداشت و روانه بازداشتگاه شدند.
30 اكتبر (روز 44)
پليس ده ها نفر از معترضان پورتلند و اورگان را شبانه به دليل آنچه بي توجهي به اخطارها براي تخليه پارك اعلام شد بازداشت كرد. حدود ساعت 10 شب نيز در آستين، تگزاس 38 نفر از سوي پليس بازداشت شدند. جرم اين 38 نفر نافرماني از دستورات پليس و فاصله نگرفتن آنها از يك ميز غذاخوري عنوان شد! بازداشت شدگان در آستين با اعلام اين كه به ناحق دستگير شده اند اعتراض كردند اما اعتراض آنها ازسوي مسئولان رد شد.
1 نوامبر (روز 46)
يك قاضي روز دوشنبه از مقامات تنسي خواست از تحميل قوانين جديدي براي دستگيري معترضان ضدسرمايه داري نشويل پرهيز كنند. برخي مسئولان ايالتي نگران از گسترش اعتراض ها، اقدام به تصويب قوانين جديد عليه جنبش تسخير مي كنند.
2 نوامبر (روز 47)
تظاهرات در اوكلند و كاليفرنيا همراه با يك اعتصاب سراسري در اين دو شهر برگزار شد. اين حركت بي سابقه در اعتراض به مجروحيت كهنه سربازي صورت گرفت كه در حال دست و پنجه نرم كردن با مرگ بود. معترضان موفق به تسخير و تعطيلي بندر پورتلند شدند. اين منطقه، پنجمين بندر تجاري بزرگ آمريكا محسوب مي شود.
روز چهارشنبه جمعيتي بالغ بر 7 هزار نفر در تسخير بندر پورتلند شركت كردند. معترضان با پارك كردن خودرو، ورودي هاي بندر و خيابان هاي منتهي به اين منطقه را مسدود و با اعلام اعتصاب سراسري، عملا بندر را به تعطيلي كشاندند. اعلام اعتصاب عمومي با راهپيمايي هايي در سرتاسر آمريكا همراه شد.
3 نوامبر (روز 48)
پليس ضدشورش اوكلند، با جمعيت انبوهي از معترضان مواجه شد و براي پراكندن آنها با استفاده از گاز اشك آور و ساير تجهيزات ضدشورش وارد عمل شد. شمار زيادي از معترضان بازداشت شدند. اعضاي جنبش «سياتل را اشغال كنيد» با پليس شهر درگير شدند. اين ناآرامي ها همزمان با سفر «جيمي ديمون»، رئيس بانك چيس منهتن به سياتل صورت گرفت. 5 معترض به اتهام ورود به بانك چيس منهتن از سوي پليس دستگير و دو افسر پليس نيز مجروح شدند.
4 نوامبر (روز 49)
¤ گروهي از اعضاي جنبش تسخير بوستون اواخر روز جمعه به سمت ساختمان كنسولگري اسرائيل در اين شهر حركت و خيلي راحت محوطه لابي اين ساختمان را اشغال كردند. معترضان در محل اشغال شده تحصن و عليه اسرائيل شعار سر دادند. «هي هي هو هو آپارتايد اسرائيلي بايد برود»، «زنده باد انتفاضه! انتفاضه! انتفاضه!»، «ديگر يك سكه 5 سنتي هم به اسرائيل ندهيد، سكه 10 سنتي هم ندهيد، اصلا هيچ پولي براي جنايات اسرائيل پرداخت نكنيد» و «زنده باد فلسطين، زنده باد فلسطين» از جمله شعارهاي معترضان در كنسولگري اسرائيل بود كه رسانه هاي آمريكايي چشم روي آن بستند.
پنجم نوامبر (روز 50)
در آخرين ساعات روز شنبه، پليس آتلانتا 20 نفر از تظاهركنندگان را در خيابان هاي اطراف پارك «ووددراف» دستگير كرد.
عصر روز شنبه در نيويورك، پس از اين كه هزاران نفر از معترضان از پارك زاكوتي تا ميدان فلوي تظاهرات كردند، صدها معترض مقابل ساختمان دادگاه عالي نيويورك با پليس درگير شدند.
شمار زيادي از معترضان در شهرهاي مختلف آمريكا عليه موسسات مالي و بانك هاي بزرگ اين كشور وارد عمل شده، ضمن برپايي تظاهرات، حساب هاي بانكي خود را خالي كردند. بيش از 600 هزار نفر از مردم پس از بستن حساب هاي بانكي شان در بانك هاي بزرگ، اقدام به گشايش حساب در بانك هاي كوچك و محلي كردند.
6 نوامبر (روز 51)
«جان بونر»، سخنگوي مجلس نمايندگان آمريكا روز يكشنبه ضمن دفاع از اقليت يك درصدي ثروتمندان اين كشور اعلام كرد، جنبش تسخير عده اي جنگ طلب و ستيزه جو را به استخدام خود درآورده است.
7 نوامبر (روز 52)
عصر روز دوشنبه، حدود 200 دانشجو به همراه والدين خود و همچنين گروهي از مشاوران و معلمان مدارس نيويورك با اعضاي جنبش تسخير وال استريت اعلام همبستگي كردند. اين گروه تازه ملحق شده به جمع معترضان با تجمع مقابل ساختمان اداره آموزش نيويورك در منهتن، شعار «ساختمان اداره آموزش را اشغال كنيد» سر دادند.
5 نفر نزديك پارك آتلانتا از سوي پليس آمريكا دستگير و روانه بازداشتگاه شدند. اين معترضان همچون معترضان در ساير شهرهاي آمريكا اقدام به برپايي چادر در پارك ها با هدف تحصن شبانه روزي كرده بودند. يك روز بعد 19 نفر از تظاهركنندگاني كه در اين شهر بازداشت شده بودند به زندان منتقل شدند.
8 نوامبر (روز 53)
9 معترض در شهر «فرنزو» پس از بي توجهي به دستورات پليس براي تخليه پارك دادگستري فرنزو دستگير شدند.
اعضاي جنبش تسخير وال استريت خود را به منطقه «واشنگتن ولي» رساندند، جايي كه ده ها نفر از مردم در چهار گوشه ميدان به طور شبانه روزي تحصن كرده اند. اين عده در حمايت از معترضان نيويوركي پارك زاكوتي واقع در منطقه «وال استريت» تظاهرات كردند. آنها مي گفتند از اين كه قدرت و ثروت در دستان يك درصد است خشمگين هستند چرا كه اين وضع اصلا عادلانه نيست.
اعضاي جنبش تسخير «تاكسون» با تنظيم شكايتي اعلام كردند، پليس به طور غيرقانوني اقدام به تهديد و ارعاب معترضان و دستگيري گسترده آنها مي كند و بايد جلوي اين وحشي گري گرفته شود.
9 نوامبر (روز 54)
اعضاي جنبش ضدسرمايه داري «وال استريت را اشغال كنيد» راهپيمايي خود به مقصد واشنگتن دي سي را آغاز كردند. تمديد معافيت مالياتي شركت Bush-era و برخي شركت هاي بزرگ ديگر آمريكا دليل برگزاري اين راهپيمايي ضددولتي عنوان شد.
39 نفر از دانشجويان معترض در محوطه دانشكده بركلي كاليفرنيا بازداشت شدند. پليس با خشونت اقدام به سركوب و دستگيري دانشجويان كرد.
بيش از 350 نفر از دانشجويان دانشگاه هاروارد ضمن اعلام همبستگي به جنبش تسخير وال استريت، در محوطه اين دانشگاه تظاهرات كردند.
10 نوامبر (روز 55)
روز پنجشنبه، شهردار پورتلند، اورگان ضمن اعلام يك ضرب الاجل به معترضان نظام سرمايه داري هشدار داد. وي گفت معترضان تا روز يكشنبه بايد چادرهاي خود را جمع كرده به خانه هايشان بازگردند در غير اين صورت پليس اين كار را براي آنها خواهد كرد!
مقامات رسمي در برلينگتون، ورمونت روز پنجشنبه اعلام كردند يك كهنه سرباز 35 ساله كه در اردوي معترضان در پارك حضور داشت، با شليك گلوله به سرش، خودكشي كرده است. پس از انتشار اين خبر مشكوك، پليس آمريكا با دستاويز قرار دادن اين مسئله كه تحصن جان معترضان را به خطر مي اندازد، با شدت بيشتر اقدام به سركوب و دستگيري معترضان كرد!
در كاروليناي جنوبي، معترضان سخنراني «ميچل بچمن»، كانديداي جمهوري خواهان را قطع كردند.
وي در حال سخنراني درباره سياست خارجي بود. معترضان با اعتراض به اين كه «بچمن» با پول شركت هاي آمريكايي سوداي حكومت كردن را در سر مي پروراند، چندين بار سخنراني وي را قطع كردند.
«بيل هالسام»، فرماندار جمهوري خواه تنسي با تهديد معترضان ازآ نها خواست با رها كردن اعتراض ها به تخلفات پايان دهند.
11 نوامبر (روز 56)
معترضان فيلادلفيا تأكيد كردند به رغم تهديدات مقامات، در ساختمان شوراي شهر و خيابان ها همچنان حضور خواهند داشت تا توطئه مقامات شهري براي توقف اعتراض ها خنثي شود.
پليس برلينگتون روز جمعه تصريح كرد اجراي برخي راهكارها براي توقف تجمعات در پارك ها و ميادين آغاز شد. وي كشته شدن يك كهنه سرباز عضو جنبش ضدسرمايه داري به ضرب گلوله در ورمونت را دليل اتخاذ اين تصميم عنوان كرد!
پليس سالت ليك نيز اعلام كرد، جسد يك مرد معترض را داخل يكي از چادرهاي اعضاي جنبش تسخير پيدا كرده است. پليس اعلام كرد، اين مرد به دليل مسموميت با گاز مونواكسيد كربن جان باخته است!
12 نوامبر (روز 57)
«گسام آدامز»، شهردار پورتلند، اورگان اعلام كرد معترضان بايد تا نيمه شب روز شنبه تمام چادرهاي خود را جمع آوري كنند. نيمه شب شنبه پليس با معترضان به شدت درگير شد.
روز شنبه پليس 27 نفر را در سنت لوئيس و ميدان عمومي شهر به اتهام بي توجهي به قانون منع آمد و شد بازداشت كرد.
مقامات سالت ليك سيتي براي جمع آوري اردوي معترضان در پارك شهر عمليات گسترده اي را آغاز كردند. به محض تاريك شدن هوا پليس به معترضان حمله و دستكم 15 نفر را بازداشت كرد.
پليس اوكلند، كاليفرنيا كه پيش از اين نيز اقدام به ضرب و شتم معترضان كرده بود با اعلام يك ضرب الاجل، نسبت به عواقب ادامه تحصن به معترضان هشدار داد.
مقامات دنور با خشونت اقدام به پاكسازي پارك ها و ميادين از چادرها و دستگيري 4 نفر از معترضان كردند. پليس برپايي غيرقانوني چادر و بي توجهي به اخطارهاي پليس را علت اعمال خشونت از سوي خود عنوان كرد.
13 نوامبر (روز 58)
پليس پورتلند بيش از 50 نفر از مردم معترض به اوضاع سياسي و اقتصادي حاكم بر آمريكا را بازداشت و چادرهاي آنها را پاره و جمع آوري كرد.
13 نفر نيز به اتهام عبور از خطوط مشخص شده در نيويورك بازداشت شدند. اين حادثه ساعت 11 شب در يك پارك خصوصي روي داد.
25 عضو كماندوهاي مسلح با حمله به ساختماني در شهر چپل هيل، واقع در كاروليناي شمالي 8 معترض آمريكايي را دستگير كردند.
اسكات اولسن كه دو هفته پيش در اوكلند به سختي از سوي پليس مجروح و در اين مدت با مرگ دست و پنجه نرم كرده بود، از بيمارستان مرخص شد.
14 نوامبر (روز 59)
روز دوشنبه پليس به چادرهاي معترضان در اوكلند، كاليفرنيا حمله و 33 نفر از آنها را دستگير كرد. پليس در جريان اين عمليات با جمع آوري 100 چادر مأموريت خود را تكميل كرد.
15 نوامبر (روز 60)
صدها پليس نيويورك با محاصره معترضان نظام سرمايه داري در پارك زاكوتي، اقدام به سركوب و بازداشت آنها كردند. در جريان اين عمليات دستكم 200 نفر بازداشت شدند.
در سياتل و با دخالت پليس تظاهرات معترضان به خشونت كشيده شد. در جريان حمله پليس به معترضان كه طبق روال گذشته از اسپري فلفل استفاده شد، يك زن معترض و باردار 19 ساله و يك پيرمرد معترض 84 ساله مصدوم شدند.خشونت هاي پليس در برخورد با يك معترض ويلچرنشين پورتلندي، گروهي از معترضان را بر آن داشت تا راهپيمايي اين روز خود را عليه خشونت پليس برنامه ريزي و اجرا كنند.
رابرت ريچ، رئيس سابق حزب كارگر آمريكا و استاد دانشگاه كاليفرنيا تأكيد كرد، خشونت هاي پليس در برخورد با جنبش ضد سرمايه داري تسخير وال استريت را كه لحظه به لحظه در حال گسترده ترشدن است، بيش از هر چيز باعث تقويت جنبش شده و باعث توقف آن نخواهدشد.
16 نوامبر (روز 61)
پليس در سانفرانسيسكو بيش از 100 نفر از تظاهركنندگان وال استريت را دستگير كرد. معترضان يك بانك در منطقه مالي اين شهر را اشغال كرده بودند.
پليس آمريكا اعلام كرد، بسياري از بازداشتي ها را دانشجويان دانشگاه سانتاكروز تشكيل مي دهند كه در اعتراض به افزايش شديد شهريه ها و كاهش هزينه ها در بخش خدمات عمومي تجمع كرده بودند.
17 نوامبر (روز 62)
معترضان دومين ماه تولد جنبش ضدسرمايه داري «وال استريت را اشغال كنيد» را جشن گرفتند. اين جنبش كه 17 سپتامبر آغاز شده است، در طول اين دوماه از نيويورك به ساير شهرهاي آمريكا در سرتاسر اين كشور پهناور و حتي جهان كشيده شده است. معترضان دراين روز با حضور گسترده درخيابان هاي اطراف ساختمان بورس آمريكا در نيويورك و منهتن بر ادامه اعتراض ها تأكيد كردند. ساير شهرهاي آمريكا نيز اوضاع مشابهي داشت.
همراه با حضور گسترده و بي سابقه معترضان، پليس آمريكا نيز در شهرهاي مختلف بسيار گسترده حضور پيدا كرد. پليس با تمام توان اقدام به سركوب و دستگيري معترضان كرد. تنها در نيويورك نزديك به 500 نفر بازداشت شدند.
رهبران جنبش اعلام كردند، پليس نيويورك اقدام به شنود مكالمات معترضان مي كند. يك فعال حقوق بشر به شدت نسبت به دستگيري خبرنگاراني كه اقدام به پوشش رسانه اي خشونت هاي پليس مي كنند، واكنش نشان داد. به گفته اين فعال آمريكايي، پليس در نيويورك و ساير شهرهاي آمريكا به راحتي خبرنگاران و عكاسان را دستگير و روانه زندان مي كند.
18 نوامبر (روز 63)
گروهي از دانشجويان دانشكده ديويس دانشگاه كاليفرنيا كه تجمع ضددولتي تشكيل داده بودند، در محوطه دانشكده و ازسوي پليس به شديدترين وجه سركوب شدند. انتشار فيلم ويديويي اين حادثه آن هم با يك هفته تأخير اين رسوايي را براي مقامات آمريكايي رقم زد.
دراين فيلم پليس آمريكا گروهي از دانشجويان را از ناحيه سر و صورت و با اسپري فلفل مورد حمله قرار مي دهد. دانشجويان آمريكايي در حالي كه دست هاي خود را به يكديگر زنجيركرده و نشسته اند، بدون دفاع تنها سرهاي خود را به زير مي اندازند تا كمتر آسيب ببينند. دراين حادثه 9 دانشجو آسيب ديد كه كار دو نفر از آنها به بيمارستان كشيده شد. انتشار اين فيلم يك جنجال خبري تمام عيار را عليه مقامات آمريكايي رقم زد.
19 نوامبر (روز 64)
«نيوت گينگريچ» كانديداي جمهوري خواهان در انتخابات با به سخره گرفتن اعضاي جنبش وال استريت گفت آنها پيش از هر چيز نياز به استحمام دارند، بعد از آن بايد يك شغل خوب نيز براي خود پيدا كنند. اين موضع گيري خشم معترضان را برانگيخت.
هم زمان با ادامه تجمعات، خشونت ها و بازداشت هاي پليس نيز ادامه دارد. گفته مي شود تاكنون بيش از 4000 نفر بازداشت شده اند اما از شمار مجروحان آماري منتشر نمي شود.

ليبراليسم در پايان راه

بحران اقتصادي در دنيا بارها اتفاق افتاده به طوري كه در طول 200 سال گذشته هر 30 سال يك بار جهان شاهد يك بحران بوده است. در ميان اين بحران ها مهم ترين و شديدترين بحران ها، بحران بزرگ اقتصادي سال 1930 در آمريكا بود. اين بحران كه نرخ بيكاري را به بالاي 20 درصد رساند، براي چندين سال دنيا را درگير خود كرد و به تحولات جديدي در علم اقتصاد و به عبارت ديگر ليبرال سرمايه داري منجر شد. رفته رفته اوضاع براي جامعه سخت و سخت تر مي شد و موجب به وجود آمدن اعتراض هايي در بين بسياري از مردم شد.
شرايط به گونه اي پيش مي رفت كه كمونيست ها را مطمئن كرد ليبراليسم در حال اضمحلال است، در اين وضعيت سرمايه داري به شدت، دنبال يك منجي بود كه سر و كله يك اقتصاددان انگليسي پيدا شد. جان مينارد كينز با انتشار كتاب «نظريه عمومي اشتغال، پول و بهره» نظريات جديدي در باب چگونگي گذر از اين بحران ارائه كرد.
نظريات كينز كه بيشتر به حوزه اقتصاد كلان ارتباط داشت، علم اقتصاد را با مباحث جديدي آشنا كرد. تا پيش از اين اغلب تئوري ها در حوزه مباحث اقتصاد خرد جاي مي گرفت، اما تئوري هاي كينز توانست بحران اقتصاد سرمايه داري را رفع و به رونق نزديك كند.
پيش از اين تئوري هاي مكتب كلاسيك و نئوكلاسيك بر وجود تعادل در اشتغال كامل تاكيد داشت، براساس اين نظريه در شرايط رقابت كامل همواره اقتصاد در شرايط اشتغال كامل قرار دارد اما كينز با رد اين نظريه مدعي شد اشتغال كامل استثنا به شمار مي آيد و همواره تعادل اقتصاد در اشتغال ناقص است و مداخله نكردن دولت در اقتصاد، موجب ايجاد دوره هاي ركود مي شود. تنها در شرايطي اين ركود رفع خواهد شد كه دولت با ابزارهاي در اختيار خود اقتصاد را هدايت كند. در واقع كينز برخلاف نظر نئوكلاسيك ها معتقد به مداخله در اقتصاد بود. تئوري هاي كينز با ارزيابي شرايط اقتصادي آن روز غرب نگاشته شد. بنگاه ها با پايين ترين قيمت كالاهايشان را به فروش مي رساندند و بخش قابل توجهي از ظرفيت صنايع خالي بود. اين شرايط موجب كاهش شديد دستمزد واقعي شد. كينز با بررسي اين شرايط دريافت كه علت اصلي ايجاد ركود در اقتصاد، كمبود تقاضاي موثر است و اين پديده موجب كاهش تقاضاي نيروي كار توسط كارفرما و گسترش بيكاري و ركود شد.
در اين شرايط كينز برخلاف نظر نئوكلاسيك ها در تحليل خود عرضه كالا و خدمات را به دليل ظرفيت خالي بنگاه ها كشش پذير در نظر گرفت. بر اين اساس علت اصلي ركود، كمبود تقاضاي موثر است و براي ايجاد رونق اقتصادي مهم ترين اقدام بايد تحريك تقاضا باشد. در شرايطي كه بخش خصوصي و خانوارها دچار كمبود منابع هستند تحريك تقاضا با استفاده از سياست هاي مالي و پولي انبساطي پيشنهاد شد.
در واقع راهكار اصلي كينز براي عبور از اين بحران، مداخله دولت در اقتصاد بود كه بر اين اساس عرضه پول با كاهش نرخ بهره و ماليات به افزايش تقاضا انجاميد. به طور طبيعي، با اين اقدام ميزان فروش و تقاضاي نيروي كار توسط بنگاه ها افزايش مي يافت.
به دليل اين كه عرضه كل بدون نياز به سرمايه گذاري در ايجاد خطوط توليد جديد و تنها با به كارگيري نيروي كار افزايش مي يافت و از طرف ديگر به دليل جمعيت بيكار فراوان نرخ دستمزد در حداقل خود قرار داشت، هزينه توليد افزايش چنداني نداشت و اين موجب تثبيت قيمت ها شده بود.
مبحث ديگري كه كينز در اقتصاد باز كرد، وجود اطلاعات ناقص و توهم پولي در اقتصاد بود. طبق اين تئوري افراد در اقتصاد دچار توهم پولي هستند و بر اين اساس نرخ دستمزد اسمي مورد توجه قرار گرفت. به بيان ساده تر اگر نرخ تورم 15 درصد و افزايش دستمزدها در حد 12 درصد باشد علي رغم اين كه قدرت خريد فرد سه درصد كاهش يافته به دليل ناآگاهي از متغيرهاي اقتصادي احساس مي كند كه درآمد واقعي بيشتري نسبت به قبل دارد؛ به اين پديده توهم پولي گفته مي شود كه يكي از پازل هاي تئوري هاي كينز بود.
به هر ترتيب، بحران سال 1930 كه يكي از بدترين بحران ها در طول تاريخ اقتصاد جهان بود، با عمل به تئوري هاي كينز پشت سر گذاشته شد و پس از آن بود كه مكتب جديدي در اقتصاد به نام كينزين ها شكل گرفت.
سال ها تئوري هاي كينز در اقتصاد كشورها حرف اول را مي زد؛ گفته مي شود رئيس جمهور آن زمان آمريكا دقيقاً براساس كتاب منتشر شده كينز، سياست هاي اقتصادي را تدوين مي كرد.
در عين حال زمان به نفع كينزين ها پيش نمي رفت تا جايي كه وقوع بحراني ديگر همانند بحران اقتصادي 1930 دور از انتظار نبود؛ زيرا به تدريج اين نظريات كارآيي خود را از دست داد، اين تئوري ها براي دوران ركود ارائه شده بود و گسترش بيش از حد دولت در اقتصاد و كاهش شديد رشد اقتصادي موجب شد كه مشكل ديگري از راه برسد و سرمايه داري را به خود مشغول كند، اما اين بار اين بحران به هيچ وجه در حد و اندازه هاي بحران 1930 نبود.
ليبراليسم بار ديگر دست به دامن اقتصاددان ديگري شد كه اقتصاد سرمايه داري را نجات دهد. ميلتون فريدمن، اقتصادداني بود كه با رويكرد دوباره به نئوكلاسيك، مقررات زدايي و كاهش مداخله دولت در اقتصاد را مهم ترين راهكار براي ثبات اقتصادي اعلام كرد.
تاثير ديدگاه هاي فريدمن به اندازه اي بود كه آمريكا و انگلستان سياست هاي خود را بر مبناي اين تئوري ها تدوين و اجرا كردند. همچنين بسياري از كشورهاي دنيا شروع به كاهش نقش دولت در اقتصاد از طريق واگذاري شركت هاي دولتي و حذف بسياري از مقررات كردند.
در تئوري هاي فريدمن استفاده از سياست هاي مالي كمتر مورد توجه بود و بيشتر سياست هاي پولي براي كنترل اقتصاد پيشنهاد مي شد، به همين دليل به طرفداران اين نظريات پولگرايان گفته مي شود.
اين نظريات در آن زمان براي كشورهاي توسعه يافته راه گشا بود و از خطر ركودي كه در كمين آنها بود، نجات داد. مي توان گفت اين بار هم خطر از بيخ گوش سرمايه داري گذشت. از اين به بعد بود كه پولگرايان يا طرفداران مكتب شيكاگو حرف اول را در اقتصاد مي زدند. اما باز هم نسخه هاي تجويزي در بلندمدت مشكل ساز شد. مقررات زدايي و كاهش افراطي نقش دولت در اقتصاد عاملي براي وقوع يك بحران ديگر شد؛ بحران اقتصادي سال 2008 ميلادي.
اين بحران از عدم بازپرداخت تسهيلات مسكن آغاز شد و همه بخش هاي اقتصاد آمريكا را دربرگرفت. اولين نشانه اين بحران مصادره شدن منازل مسكوني مردم توسط بانك ها بود. به تدريج بنگاه هاي بزرگ اقتصادي از جمله جنرال موتورز با مشكل نقدينگي و سپس فروش مواجه و به همين دليل مجبور به اخراج كارگران شدند. اين مسئله به بحران دامن زد و تاثير خود را بر متغيرهاي كلان اقتصادي مانند رشد اقتصادي و بيكاري نشان داد.
روند افزايش نرخ بيكاري تا آنجا پيش رفت كه هم اكنون نرخ بيكاري آمريكا به بالاي 10 درصد و حتي در برخي ايالات آمريكا به 15 درصد هم رسيده است.
زاغه نشيني بخشي از مردم و استفاده از بن غذا و ايستادن در صف هاي طولاني براي دريافت مايحتاج روزانه ادامه حيات سرمايه داري را با ترديد مواجه كرد.
بدهي هاي آمريكا در حال حاضر به شدت افزايش يافته و طبق برخي برآوردها نسبت آن با توليد ناخالص داخلي اين كشور برابري مي كند؛ اين شرايط عبور از بحران را بسيار سخت كرده است، البته بحران اقتصادي آمريكا در مرزهاي جغرافيايي اين كشور نماند و اكثر كشورها را در برگرفت. در حال حاضر همه قدرت هاي اقتصادي دنيا از بحران اقتصادي رنج مي برند به طوري كه برخي از كشورهاي اروپايي در مرز ورشكستگي قرار گرفته اند.
بسياري از كارشناسان اقتصادي دليل اصلي وقوع اين بحران را حذف بيش از حد قوانين و مقررات عنوان مي كنند و معتقدند عمل به تئوري هاي فريدمن در بلندمدت موجب وقوع اين بحران بزرگ شده است.
هم اكنون چهار سال از آغاز اين بحران مي گذرد اما هيچ تئوري راهگشايي براي عبور از اين شرايط ارائه نشده است.
و اما نجات دهنده اقتصاد در بحران اقتصادي جديد كه از اقتصاد آمريكا شروع شد و به تدريج همه جهان را در برگرفت كيست؟ ميلتون فريدمن، سال 2006 درگذشت و ديگر نمي تواند پاسخگوي اين شرايط باشد و تئوري ديگري براي نجات ليبراليسم ارائه كند.
شايد بتوان گفت پيش بيني هاي برخي متفكران در اين باره كه ليبراليسم با دست خويش خود را نابود خواهد كرد، در حال تحقق باشد. عده اي معتقدند اين تفكر در عرصه نظريه پردازي و تئوري دوران بلوغ خويش را سپري كرده، به ركود خود رسيده و نمي تواند مسئله جديدي را براي بازگشت آرامش به اقتصاد جهان ارائه كند. حركت ها و اعتراض هاي مردمي در آمريكا و به ويژه تظاهرات مردمي در برابر ساختمان وال استريت و اروپا مي تواند دليل اين ادعا باشد كه ليبراليسم به پايان راه خود رسيده است.
خبرگزاري فارس