سودان جنوبي اسرائيل دوم در قاره سياه

منبع: خبرگزاري ها
گرد آوري و تنظيم : محمد معرفي
اشاره :
حمايت آمريكا، غرب و اسرائيل از تجزيه سودان و جانبداري آنها از استقلال سودان جنوبي در قاره آفريقا اگر چه از يك سال پيش كه همه پرسي برگزار شد تاكنون بحث و جدل هاي فراواني را موجب شده، اما ابعاد آن به دقت بيان نشده است.
تاسيس سودان جنوبي به عنوان صدو نودوسومين كشور به قيمت تقسيم نهمين كشور پهناور در جهان و بعداز كشته و زخمي شدن ميليون ها تن در ماه ژوئيه سال 2011 ميلادي در اذهان جهانيان ثبت شد.
سودان شمالي و جنوبي 9 ماه پيش از تقسيم اين كشور در مورد برگزاري همه پرسي در مورد سرنوشت خود به توافق رسيده بودند و پس از آن پنجاه و چهارمين كشور عضو اتحاديه آفريقا پابه عرصه وجود گذاشت.
براساس آمارهاي رسمي ارائه شده از سوي سازمان ملل درخلال درگيري هاي داخلي سودان جنوبي و شمالي نزديك به يك ميليون نفر كشته و بيش از چهار ميليون نفر نيز از خانه و كاشانه خود آواره شده بودند.
«عمرالبشير» رئيس جمهور سودان متحد درسال 2004 با هدف پايان دادن به درگيري ها اقدام به امضاي توافقنامه صلح موسوم به «نيواشا» كرد، اما متاسفانه پس از آن در گيري هاي دوطرف ادامه يافت.
تهديد باراك اوباما، رئيس جمهور رنگين پوست آمريكا درسال 2010 براي تحريم كشور سودان، جدايي سودان متحد شتاب بيشتري به خود گرفت.
اين تصميم آمريكا نه بخاطر حل مشكلات مردم سودان، بلكه در راستاي تامين منافع واشنگتن در آفريقا صورت گرفت و موضوع برگزاري همه پرسي مطرح شد.
اين اقدامات در كنار فشارهاي بين المللي آمريكا و اتحاديه اروپا براي بازداشت رئيس جمهور سودان به اتهام جنايت هاي ضدبشري، عمرالبشير را در وضعيت بغرنجي براي تن دادن به تجزيه كشورش قرار داد.
عامل ديگري كه غرب براي نائل آمدن به هدف خود براي تجزيه سودان از آن سود برد، متوسل شدن به كشورهاي آفريقايي همجوار بود و دراين راستا باراك اوباما، از رهبران چاد، مصر، اتيوپي، كنيا، نيجريه، رواندا، اوگاندا و اتحاديه آفريقا براي فشار آوردن به عمرالبشير كمك گرفت.
گذشته از موقعيت استراتژيك جنوب سودان در منطقه، منابع زيرزميني به خصوص نفت كه شش ميليارد بشكه ذخاير زيرزميني را شامل مي شود، در كنار رودنيل مورد طعمه قرار گرفت و كشور جديدي در قاره سياه پابه عرصه وجود گذاشت.
الگوي اسرائيل در قاره آفريقا
رژيم صهيونيستي پس از اعلام استقلال سودان جنوبي به عنوان يكصدو نود و سومين كشور جهان، روابط خود را با اين كشور جديد آفريقايي شتاب فزاينده اي بخشيد و دراين راستا سفير خود را كه براي تامين منافع سياسي و اطلاعاتي در آفريقا فعاليت مي كند به اين كشور گسيل كرد.
رژيم اشغالگر قدس پس از شناسايي جنوب سودان از سوي سازمان ملل و غرب اعلام كرد كه در جهت احترام به روابط ديرينه دو كشور، از هرگونه روابط ديپلماتيك و اقتصادي با دولت جديد التاسيس كوتاهي نخواهد كرد.
«الون ليئيل» مديركل سابق وزارت خارجه رژيم صهيونيستي سال گذشته ميلادي از حكومت تازه تاسيس سودان جنوبي تجليل كرد و گفت: «اسرائيل به دنبال منافع اقتصادي در جنوب سودان نيست اگرچه برخي از شركت هاي اسرائيلي در زمينه كشاورزي و امنيت در آن كشور حضور فعال دارند.»
اين مقام صهيونيستي يك سال پس از استقلال سودان جنوبي فاش كرد: كشور سودان، دشمن ما بود و ما در اين راستا، با حمايت از سودان جنوبي، به تجزيه آن كمك كرديم و امروز نتيجه آن را با حمايت كشور جديد التاسيس از خود مي بينيم.
وي با يادآوري اين موضوع كه اسرائيل تلاش هاي زيادي كرده است تا كشور دوست (سودان جنوبي) به استقلال برسد اظهار داشت: هدف اسرائيل نفوذ در قاره سياه و استفاده از اين برگ برنده در روابط با مصر بود كه رود نيل را به عنوان موضوعي استراتژيك براي خود تصور مي كند.
اين افشاگري مقام صهيونيستي درحالي صورت مي گيرد كه پيش از آن اسرائيل قدم هايي را براي ايجاد جاي پاي محكم در قاره آفريقا براي برهم زدن امنيت مصر و اعراب برداشته بود كه كشور اريتره نمونه بازر آن است.
بسياري از صاحبنظران مسائل آفريقا نيز باتوجه به علاقه رژيم صهيونيستي و حمايت از جدايي جنوب سودان از شمال آن بر اين موضوع تأكيد دارند كه اسرائيل، نقشه هاي دور و درازي براي قاره آفريقا در سر مي پروراند.
قاره سياه اگرچه از محروميت مضاعفي رنج مي برد ولي در معادلات نشان داده است كه طي منازعات جهاني با حمايت از آرمان فلسطين، رأي به محكوميت اسرائيل داده است و اين موضوع باعث شده است كه تل آويو هميشه با نگاه عضب آلودي به آن بنگرد و در فكر تغيير شرايط در آن باشد.
متأسفانه در مقابل شتاب فزاينده اسرائيل براي نفوذ در قاره آفريقا و به خصوص كشورهاي عربي و مسلمان آن، اتحاديه عرب و مسلمانان اقدام چندان مهمي را به عمل نياورده و فقط به دنبال كردن موضوع اكتفا كرده اند، كه تجزيه سودان نمونه بارز آن در حال حاضر است.
تجزيه سودان
جدايي جنوب سودان از شمال آن و اعلام برپايي يك كشور جديد به مثابه تعبير خواب ديرينه سران رژيم صهيونيستي بود، چرا كه آنها هميشه در مخيله خود اين موضوع را مي پروراندند كه به وجود آمدن كشورهاي كوچك و متعدد در قاره آفريقا مي تواند در نزاع مستمر آنها با اعراب مفيد باشد. در اين راستا است كه اسرائيل به عنوان اولين دولت اشغالگر در تاريخ معاصر به شدت از تجزيه بزرگترين كشور پهناور اسلامي در آفريقا و استقلال سودان جنوبي حمايت كرد. بدون شك كشور جديدالتأسيس سودان جنوبي با داشتن روابط نزديك با رژيم صهيونيستي، مي تواند يك خطر واقعي براي امنيت اعراب (به خصوص مصر و سودان) در معادلات استراتژيك قاره آفريقا محسوب شود.
ذكر اين موضوع كافي به نظر مي رسد كه چرا رژيم صهيونيستي به جنوب سودان اهميت فوق العاده اي مي دهد و در اين چارچوب پوشش هاي خبري بي سابقه اسرائيل در مورد برگزاري همه پرسي جدايي سودان و اعلام رسمي استقلال آن قابل كتمان نيست و نشان دهنده توجه ويژه سران رژيم صهيونيستي به اين كشور است.
«باك» كارشناس صهيونيست مسائل آفريقا در مقاله اي در روزنامه اسرائيلي «يديعوت آحارونوت» اين موضوع را مدنظر داشته و مي نويسد: «اعلام استقلال كشور سودان جنوبي، دليل خوبي براي پاره پاره شدن جهان عرب و جدايي آن از سودان به شمار مي رود.»
به عقيده وي، واكنش اعراب در مخالفت با استقلال سودان جنوبي نشان دهنده ترس آنها از احتمال نابودي مقوله اتحاديه اعراب است كه اكنون آنها بدون داشتن رهبري قوي، هركدام، در گوشه اي قرار گرفته و به كار خود مشغول شده اند.
نيل و مقوله هاي ديگر
در دهه هاي گذشته اهميت رود نيل و قرار گرفتن بيش از 85درصد آن د رخاك سودان و اتيوپي «موشه دايان» وزير جنگ وقت رژيم صهيونيستي را در سال 1965 وادار به سفر به قاره سياه و مذاكره با سران آن براي ايجاد يك پايگاه نظامي در اتيوپي و تأسيس دو پايگاه ديگر در مرزهاي اريتره و سودان كرد.
امروز هم به رغم تغيير اوضاع سياسي در قاره آفريقا وقوع برخي ناآرامي هاي داخلي در آن، همچنان موضوع ايجاد يك توافق در مورد رود نيل به عنوان اولويت مهم در اين قاره محسوب مي شود. اين در حالي است كه اختلافات گسترده اي در مورد نحوه استفاده از منابع آبي رود نيل در كشورهايي كه در آنها جريان دارد، موجود است.
با اين تفاصيل ما در آينده شاهد دخالت اسرائيل در توافقات آينده درباره رود نيل خواهيم بود و در اين چارچوب است كه افزايش نفوذ رژيم صهيونيستي در جنوب سودان ارزيابي مي شود، تا براساس آن بتواند، حيطه عمل خود را در بين كشورهاي اسلامي منطقه وسعت بخشد. در واقع رژيم صهيونيستي مي خواهد بر جريان طولاني ترين رود جهان كه از خاك بيش از 20 كشور مي گذرد، اشراف داشته باشد و با ايجاد سدهايي در آن كشورها و حتي تغيير مسير در نيل بر فشارهاي خود بر دو كشور قدرتمند مصر و سودان بيفزايد. مسلماً اين فشارها باعث خواهد شد در كشاورزي و صنايع وابسته به آن در دو كشور مذكور اختلالاتي وارد شود.
از اهداف ديگر رژيم صهيونيستي در جنوب سودان دستيابي به بازارهاي جديد براي فروش محصولات كشاورزي و ديگر صنايع در كشورهاي آفريقايي فاقد زيرساخت هاي صنعتي است.
از سوي ديگر ادامه درگيري ها در منطقه دارفور و مناطق مرزي بين شمال و جنوب سودان (مانند «ابيي و كردفان») در بلندمدت مي تواند به جدايي آنها منجر شود. به صورت كلي مي توان اشاره كرد كه هدف اصلي، تقسيم سودان بزرگ به چند كشور كوچك است كه اولين گام آن با جدايي سودان جنوبي در سال 2011 محقق شد. در سال 2009 خبرگزاري «فلسطين اليوم» به نقل از« ادي ديختر» رئيس وقت تشكيلات امنيتي رژيم صهيونيستي فاش كرد كه هدف اسرائيل تضعيف سودان با ايجاد تقسيمات مختلف در آن است. ديختر در مراسم فارغ التحصيلي دانش جويان «آكادمي پژوهش هاي امنيت ملي اسرائيل» به نقل از «بن گوريون» و ساير صهيونيست هاي بنيانگذار رژيم اشغالگر اذعان كرد كه تضعيف سودان جز با ايجاد اختلاف و تجزيه آن امكان پذير نيست. وي گفت: قدرت هاي جهاني همانند آمريكا بر دخالت در امور سودان براي استقلال جنوب و دارفور تأكيد دارند، همچنانكه «كوزوو» استقلال خود را از صربستان به دست آورد. بنابراين همانند يوگسلاوي سابق كه به شش جمهوري كوچك تجزيه شد، بايد سودان را تجزيه كنيم.
اين درحالي است كه رژيم صهيونيستي براي مقابله با سياست هاي ضدصهيونيستي عمرالبشير، كه نيروهايش دوشادوش اعراب در جنگ سال 1973 برضد اسرائيل شركت كردند، در سال هاي اخير نفوذ خود را در قاره سياه افزايش داده است.
مورد ديگري كه درمورد برنامه ريزي اسرائيل براي تجزيه سودان و حمايت از يك كشور مستقل به نام سودان جنوبي مي توان به آن اشاره كرد، سخنان و تحليل هاي برخي از صاحبظران صهيونيست آن است. در سال 2010 «زيوي بارييل» تحليلگر سياسي روزنامه «هاآرتص» طي مقاله اي از وجود عناصر زيادي از جاسوس هاي اسرائيل در جنوب سودان پرده برداشت كه هدف آنها كمك به تجزيه طلبان بود.
اين صهيونيست درست يك سال پيش از اعلام استقلال سودان جنوبي در مقاله خود عنوان كرد: اسرائيل، اولين كشوري خواهد بود كه سفارت خود را در سودان جنوبي در آينده افتتاح خواهد كرد. «موشي فرجي» يكي از بنيانگذاران سازمان امنيت اسرائيل (موساد) نيز در كتاب خود موسوم به «اسرائيل و جنبش هاي آزاديبخش در جنوب سودان» نوشت: «هدف اصلي صهيونيست ها، مقابله با حضور ماهيت عربي سودان جنوبي و نشان دادن حضور اسرائيل در منطقه است.»
او اضافه مي كند: باتوجه به اين هدف است كه ما فعاليت هاي خود را براي مداخله هرچه بيشتر در جنوب سودان و دارفور براي ايجاد ناآرامي ها افزايش داده ايم.
اين سخنان در كنار محاسبات ژئوپلتيكي اسرائيل براي دستيابي به منابع استراتژيك و داشتن جاي پاي محكمي در قاره آفريقا، قابل توجه به نظر مي رسد. رژيم صهيونيستي براي اينكه سلطه خود را بر گذرگاه هاي دريايي استراتژيك در منطقه (همانند درياي سرخ و تنگه هاي «تيران و باب المندب» در شاخ آفريقا) براي دستيابي به 380 جزيره آن و اشراف بر عبور و مرور نفت داشته باشد، از مدت ها پيش برنامه ريزي كرده بود. در كنار اين موضوع نبايد شعار معروف «از نيل تا فرات» را فراموش كرد كه روياي آن را صهيونيست ها از مدت ها پيش در سر مي پروراندند و امروز در سودان آن را جامه عمل پوشانده اند.
شتاب زدگي اسرائيل
اسرائيل با درك اهميت نقش استراتژيكي كه كشور سودان جنوبي براي آن در قاره آفريقا ايفا خواهدكرد، شتاب فزاينده اي به تلاش هاي خود براي نفوذ در قاره سياه داده است و در اين باره مي توان سه عامل اصلي را در اين كار دخيل دانست. 1- مشغول شدن كشورهاي عربي به انقلاب هاي عربي و به تبع آن به وجود آمدن اضطراب در ميان صهيونيست ها از گسترش اقتدار نيروهاي ضد صهيونيستي در منطقه 2- وجود تعداد زيادي از مهاجران سوداني در اسرائيل و استفاده از آنها به عنوان برگ برنده براي توافق با رهبران كشور جديد التأسيس، از توطئه اي پنهاني خبر مي دهد در جريان جشن هاي اعلام استقلال سودان جنوبي بسياري از اين مهاجران از اسرائيل به عنوان الگويي براي برپايي دولت جديد خود در قاره سياه ياد كردند، تا به گمان خود به رفاه و آسايش مطلوب خود برسند!
3- حمايت نظامي پنهان، تل آويو به شورشيان جنوب در جنگ آنها بر ضددولت سودان عامل ديگري است كه نبايد از نظر دور داشت و اين موضوع نقش مهمي را در بازكردن جاي پاي رژيم صهيونيستي در قاره سياه ايفا كرده است.با توجه به اين مسائل است كه دست اندركاران اقتصادي در سزمين هاي اشغالي، شركت هاي اسرائيلي را به ضرورت تسريع در سرمايه گذاري در جنوب سودان فراخواندند و با انتشار فهرست بلند بالايي كه سازمان ملل مهر تأييد بر آن نهاده بود و 30ميليارد دلار براي زيرساخت هايش اختصاص داد، از آنها خواستند فعاليت هاي خود را سرعت بخشند.البته سازمان ملل هم در اين راستا، علاوه بر كمك هاي مالي از هر گونه كمك حقوقي و سياسي از سرمايه گذاري و فعاليت اسرائيل در سودان جنوبي خودداري نكرد.
تبعات تولد كشور جديد
براي پي بردن به عمق نگاه اسرائيل به كشور جديدالتأسيس سودان جنوبي بد نيست به پژوهش منتشر شده از سوي «تسيض نوائيل» كارشناس مسائل استراتژيك در رژيم صهيونيستي نگاهي داشته باشيم.
اين كارشناس صهيونيست در پژوهش خود كه بر روي سايت رسمي رژيم صهيونيستي منتشر شد، نخستين مانع فراروي دولت جنوب سودان را امضاء نشدن يك توافق نهايي با شمال در مورد استخراج نفت از سرزمين مورد منازعه دو كشور (ابيي) دانست.
نوائيل در تحليل خود متذكر شده است: «بنابراين كشور سودان جنوبي روزهاي سختي را در پيش روي خواهد داشت، به خصوص اينكه 98درصد از واردات آن بر روي درآمدهاي حاصل از توليد و فروش نفت در ابيي استوار شده است و در غير اين صورت رهبران آن نخواهند توانست دست به اقدامات اقتصادي بزنند و در درازمدت سودان جنوبي و شمالي به يك جنگ خونين سوق داده خواهند شد.
اين كارشناس صهيونيست در توضيح مشكلات دولت جديد سودان جنوبي مي گويد: «اما مشكل مهم تري كه اكنون رهبران «جوبا» با آن مواجه هستند، مشخص نشدن مرزهاي رسمي دو كشور است كه در كنار اختلافات بر سر تملك منطقه نفتي ابيي سايه خطر جنگ را بر آسمان آنها افكنده است.
اين در حالي است كه دو كشور طي ماه هاي گذشته نزاع هاي مرزي محدودي با يكديگر داشتند اما كشورهاي آفريقايي و سازمان ملل با دخالت خود مانع از گسترش اختلافات شدند ولي استفاده از سلاح براي حل منازعات به عنوان گزينه اصلي براي سودان جنوبي و شمالي وجود خواهد داشت.
اين كارشناس صهيونيست اختلافات داخلي در كشور سودان را دور از نظر نداشته و معتقد است: «ايالت كردفان» كه پس از استقلال سودان جنوبي به پايگاه اصلي جدايي طلبان سوداني تبديل شده است، مي تواند به عنوان اهرمي براي فشار بر خارطوم مورد استفاده قرارگيرد.»
همچنين وجود تنوع قومي و اختلافات بين آنها در سودان جنوبي عاملي است كه مي تواند ثبات و امنيت آن را بر هم بزند و اين موضوع باعث نگراني رژيم صهيونيستي شده است. در اين راستا، دعوت از سران و رهبران قبايل و گروه هاي مسلح براي سفر به سرزمين هاي اشغالي و تطميع آنها به عنوان گزينه اي براي استمرار ثبات و يكپارچگي كشور جديدالتأسيس از سوي اسرائيل ظاهر شده است. اگر چه برخي از رهبران قبايل داراي روابط ديني و ملي عميقي با كشور سودان شمالي هستند، اما رايزني هاي صهيونيست ها ادامه دارد.
مصر و سودان جنوبي
نوائيل كارشناس صهيونيست در پژوهش خود در مورد واكنش سودان مي گويد: «سودان شمالي به رهبري «حسن عمرالبشير» در آينده با مشكل بزرگي مواجه خواهد شد و آن پذيرش كشور جديدالتأسيس در كنار مرزهاي خود است، كه علي رغم ميل و اراده آن كشور تجزيه شده است.
اين كارشناس اسرائيلي با بررسي ديدگاه هاي سياستمداران مصري در مورد كشور تازه استقلال يافته سودان جنوبي به اين بسنده مي كند كه مصري ها، به دقت حوادثي كه در حال رخ دادن در جوبا است را دنبال مي كنند و بر اين موضوع واقفند كه هر اتفاقي در آن كشور مي تواند، باعث بروز مشكلات و مسائل عديده اي براي آنها شود. در اين راستا، قاهره با شناسايي سودان جنوبي تلاش كرده است، روابطي نزديك و منطقي با رهبران جوبا(پايتخت سودان جنوبي ) داشته باشد.
به عقيده كارشناس صهيونيست، اسرائيل براي سود بردن از ورقه سودان جنوبي در روابط خود بامصر، تلاش هاي خود را از هنگام استقلال آن كشور تاكنون دو چندان كرده است و اسرائيل با زيركي تمام با اعزام كارشناسان كشاورزي و آبياري، درصدد است تا سرشاخه هايي در رود نيل در اراضي سودان جنوبي ايجاد كند و جاي پاي خود را بيش از گذشته محكم تر كند و به مصر نيز فشار وارد آورد.
نوائيل درپايان پژوهش خود به اين نتيجه مي رسد كه كشور سودان جنوبي خواهي نخواهي درآينده با مشكلات و بحران هاي عديده اي مواجه خواهد شد كه ممكن است امنيت آن را با بروز اختلافات داخلي و نزاع هاي سياسي به خطر بيندازد.همچنان كه دركنار اين مسائل، بحران هاي اقتصادي خواهد توانست، اين كشور نوپاي افريقا را با خطر جدي در داخل مرزهايش مواجه كند زيرا اتكاي اصلي خود را بردريافت كمك هاي خارجي استوار كرده است.
اما گذشته از تحليل ها و تراوشات فكري صهيونيست ها درمورد سودان جنوبي ذكر اين نكته ضروري به نظر مي رسد، كه اتخاذ يك استراتژي واحد از سوي كشورهاي اسلامي و عربي براي مقابله با بحران هاي آينده، مي تواند، سد محكمي براي مقابله با نفوذ رژيم صهيونيستي دراين منطقه مهم و استراتژيك از آفريقا باشد.
متاسفانه تاكنون كشورهاي عربي نه تنها يك موضع واحد در مقابل نفوذ اسرائيل در قاره آفريقا اتخاذ نكرده اند، بلكه با انفعال هرچه تمام تر از كنار آن گذشته و مصر و سودان را درمواجهه با بحران تنها گذاشته اند.
به هر جهت سودان جنوبي با الگو پذيري از رژيم صهيونيستي درآينده مي تواند مشكلات فراواني براي همسايگان خود در قاره آفريقا ايجاد كند و همان طور كه دريك سال گذشته نشان داد، با حمايت از جدايي طلبان به كانوني از بحران مبدل شده است.

دندان تيز صهيونيسم در آفريقا

علي رغم گذشت شش ماه از تجزيه بزرگ ترين كشور مسلمان آفريقا و تاسيس كشور سودان جنوبي، نه تنها مشكلات اين كشور تازه تاسيس پايان نيافته است، بلكه خود مشكلات زيادي را براي همسايگان خود فراهم آورده است.
كشور جديدالتاسيس سودان جنوبي كه با حمايت همه جانبه آمريكا، غرب و رژيم صهيونيستي توانست به عنوان صد و نود و سومين كشور جهان اعلام موجوديت كند، هم اكنون پس از گذشت شش ماه به كانون توطئه و دسيسه هاي سياسي براي سودان شمالي تبديل شده است. سرمايه گذاري مالي، سياسي و صنعتي رژيم صهيونيستي در اين كشور باعث اعتراضات خارطوم به مسئولان جوبا (پايتخت سودان جنوبي) شده است. اما سران اين كشور تازه تاسيس فارغ از نقشه سياسي منطقه، با دادن امتيازات گسترده به اسرائيل و خطاب كردن آن به عنوان دوست مردم آفريقا، جاي پاي مناسبي براي آن در اين نقطه غني از ذخاير نفتي فراهم كرده اند.
شكل گيري صدونودوسومين كشور جهان علاوه بر تجزيه دهمين كشور وسيع كره زمين، ميليون ها كشته و زخمي و خيل عظيمي از آوارگان و گرسنگان را بر جاي گذاشت و هنوز اين موضوع ادامه دارد.
همه پرسي جدايي جنوب سودان از بخش شمالي به عنوان يكي از بندهاي توافق «نواشا» (امضا شده در دي ماه سال 1383 بين عمرالبشير با شورشيان جنوب اين كشور)؛ در حالي نوزدهم دي ماه پس از يك هفته به انجام رسيد كه دهم بهمن ماه بر اساس اعلام كميسارياي انتخابات؛ بيش از سه ميليون نفر (نزديك به 83 درصد از راي دهندگان) پاي صندوق هاي راي رفتند و 57/99 درصد آنان؛ استقلال جنوب را برگزيدند. با وجود ظاهر دموكراتيك اين روند؛ بسياري از صاحبنظران درباره عواقب اين رويداد حساس شدند. بيست و ششم مهرماه روزنامه سوداني «الانتباهه»؛ نوشت: به زودي موافقت سودان جنوبي با رژيم صهيونيستي براي آغاز همكاري مشترك در طرح هاي متعددي از جمله تاسيس پادگان نظامي و پايگاه هوايي در اين كشور تازه تاسيس نهايي مي شود. اين روزنامه سوداني تاكيد كرد: سودان جنوبي قصد دارد با حمايت مالي اسرائيل در منطقه «نمولي» يك ايستگاه توليد برق نيز تاسيس كند كه تا دو ماه ديگر اين مركز آغاز به كار مي كند. اين روزنامه به نقل از منابع مطلع نوشت: سران نظامي در پايگاه «بلغام» در سودان جنوبي از هم اكنون كار نصب برج هاي مراقبت مرزي كه به دوربين هاي حرارتي مجهز است را شروع كرده اند. به نوشته اين روزنامه؛ مناطق مدنظر اين افراد در «راجا؛ شمال نيل عليا و منطقه مرزي ميان نيل و ولايت الوحده» است. سودان جنوبي از زمان اعلام استقلال از بخش شمالي در هجدهم تيرماه؛ تاكنون فراز و نشيب هاي زيادي را با همسايه شمالي خود داشته است. بيشتر منازعات ميان دو طرف نيز مربوط به مناطق مرزي از جمله كردوفان و ابيي بوده است كه از نظر وجود ذخاير نفتي اهميت زيادي دارد.
از سوي ديگر؛ وجود اين منابع انرژي پاي كشورهاي غربي به ويژه رژيم صهيونيستي را به سودان جنوبي باز كرده است. حتي با توجه به حمايت هاي رژيم صهيونيستي از استقلال سودان جنوبي؛ بسياري از وجود يك برنامه ريزي مدون براي آينده سودان تجزيه شده خبر مي دهند. رژيم صهيونيستي بنا به اعتراف مقام هاي بلندپايه سودان جنوبي در تقويت شورشيان و تجزيه سودان دست داشته است.
به نوشته روزنامه لبناني «السفير»، «جوزف لاقو» يكي از ژنرال هاي سودان جنوبي در گفت وگو با روزنامه هاي صهيونيستي همچون «هاآرتص» از نقش اين رژيم در تجزيه سودان پرده برداشت. روزنامه روسي «نزاويسيمايا گازتا» با اشاره به تصميم رئيس جمهور آمريكا مبني بر اعزام 100 نفر نيرو به اوگاندا از زبان تحليلگران مسائل بين المللي نوشت: هدف اصلي دولت آمريكا كمك به ايجاد صلح و ثبات در منطقه با اهداف صلح جويانه نيست؟ بلكه مسئله برسر تأمين امنيت مسير صادرات نفتي در سرزميني است كه به زودي قرار است خط لوله ترانزيت نفت ازسودان جنوبي از آن عبور كند. به نوشته اين روزنامه؛ منابع خبري در سودان جنوبي اعلام كرده اند، دولت جديد اين كشور واشنگتن را متحد اصلي خودش مي داند و حتي حاضر است سرزمين خود را براي ايجاد بزرگ ترين پايگاه نظامي آمريكا در قاره آفريقا در اختيار اين كشور قرار دهد. روزنامه مصري «الاخبار» نوشت: تصميم سازمان اطلاعات اسراييل (موساد) مبني بر گشايش مركز منطقه اي در سودان جنوبي پارلمان سودان رانگران كرده. اين روزنامه افزود: پارلمان سودان نگراني عميق خود را از تصميم موساد به گشايش مركز منطقه اي در سودان جنوبي ابراز كرده و آن را تهديد امنيتي خطرناكي دانست. ازسوي ديگر وجود سرچشمه هاي رود نيل در سودان جنوبي نيز عامل مهمي براي بالابردن جاذبه هاي اين منطقه نزد كشورهاي غربي است. بنابراين به نظر مي رسد درحالي كه كشورهاي غربي به ويژه آمريكا و رژيم صهيونيستي اعتبار ديگري براي حضور در سودان جنوبي باز كرده اند؛ آتش زياده طلبي هاي آنان بر دامن مردم دو كشور همسايه افتاده است. باقي ماندن موارد اختلافي ميان دوطرف پس از جدايي همچون مناطق مرزي نفت خيز؛ بازگشت آوارگان دو كشور، نحوه پرداخت حق ترانزيت نفت از سوي سودان جنوبي و موضوع سدسازي روي سرچشمه هاي رود نيل كه منجر به محدوديت آب در دسترس سرزمين هاي پايين دست مي شود؛ بهانه ها را براي بالاگرفتن مشاجرات به دست مي دهد. در چنين شرايطي؛ حضور نيروهاي بين المللي در نقاط مرزي به بهانه برقراري صلح و همچنين برخي اقدام هاي شركت هاي خارجي در پوشش فعاليت هاي انسان دوستانه براي فراهم كردن نيازهاي اوليه ساكنان و آوارگان دوكشور، نتوانسته است مشكلي را حل كند.
برقراري رابطه آشكار سودان جنوبي با رژيم صهيونيستي كه حتي منجر به گشايش سفارت اين رژيم به عنوان نخستين سفارتخانه در جوبا شد؛ بسياري از مقام هاي همسايه شمالي را نگران كرده است، چرا كه سودان و شخص البشير پيشينه اي طولاني در مبارزه با اين رژيم دارد، بنابراين غيرطبيعي نيست كه رژيم صهيونيستي در نخستين گام، انتقام خود را از اقدام هاي ضدصهيونيستي سودان؛ با تجزيه آن گرفته است. به گزارش خبرگزاري فلسطيني فلسطين «اليوم»، «اوي ديختر» رئيس سابق دستگاه امنيت دولت صهيونيستي (شاباك) و وزير كشور «اولمرت»؛ طي سخناني در جمع دانشجويان «آكادمي تحقيقات امنيت ملي» رژيم صهيونيستي؛ به نقل از «بن گوريون» و ديگر مؤسسان اين رژيم گفته بود: «تضعيف سودان ازطريق پراكندگي تلاش ها و تضعيف نيروي اين كشور بايد انجام شود.»
اين امر؛ تا آنجا مشهود بود كه برخي مقام هاي بلند پايه ديگر كشورها نيز درباره آن هشدار دادند براي نمونه سفير اريتره در قاهره تاكيد كرد: جدايي جنوب سودان از شمال آن، طرح آمريكايي -صهيونيستي بود. «عثمان محمد عمر»گفت: جدايي جنوب سودان براي تكميل مثلث حامي سياست هاي آمريكا و رژيم صهيونيستي اعم از جوبا، اوگاندا و كنيا صورت گرفت.
افزايش تنش هاي سودان جنوبي و شمالي
تنش ها ميان سودان شمالي و جنوبي همراه با طرح هاي پيشنهادي غرب مبني بر تجزيه بخش هايي از اين كشورها نشان از برنامه هاي سلطه طلبانه براين مناطق دارد. درگيري هاي آبان ماه نيروهاي سودان شمالي و جنوبي دراستان نفت خيز نيل عليا؛ 18كشته و73 زخمي برجا گذاشت. درآن روز خبرگزاري فرانسه؛ به نقل از ارتش آزاديبخش خلق سودان اعلام كرد: انتظار مي رود سودان شمالي كه در صدد تصرف ميادين نفتي سودان جنوبي است؛ به انجام حملات بيشتر مبادرت كند. همان روز يك مقام سودان جنوبي اعلام كرد؛ خارطوم به يك اردوگاه پناهندگان در شهر ييدا حمله كرد كه طي آن 12نفر كشته و 20نفر نيز زخمي شدند. به گزارش خبرگزاري فرانسه، «سالواكر ميارديت» رئيس جمهور سودان جنوبي؛ همتاي سوداني خود را به تلاش براي ايجاد ناآرامي و جنگ در سودان جنوبي متهم كرد. اين اتفاق ها درپي هشدار «عمرالبشير» رئيس جمهور سودان؛ به جوبا درباره هرگونه ماجراجويي ارتش جنوب رخ داد. به نوشته ميدل ايست آنلاين؛ البشير با تاكيد بر اينكه اين اقدام سودان جنوبي خيانت و نيرنگ است؛ تصريح كرد:«اسرائيل» و كشورهاي غربي حمايت كنندگان شورشيان سودان هستند. بشير به سودان جنوبي پيغام داد از گذشته درس بگيرد و در صورت ادامه خيانت از شورشيان؛ با پاسخ محكم خارطوم مواجه خواهد شد. از سوي ديگر؛ پيشنهاد آمريكا درباره تقسيم ايالت كردفان جنوبي با مخالفت مقام هاي سودان مواجه شد. به گزارش «اليوم السابع»؛ «ابراهيم غندور» دبير اطلاع رساني حزب حاكم «كنفرانس ملي» سودان؛ گفت: از چند وقت پيش تاكنون؛ آمريكا از طريق رسانه هاي مختلف اين پيشنهاد را مطرح مي كند اما ما به اين دليل كه اين پيشنهاد هيچ مشكلي را حل نمي كند؛ آن را نمي پـذيريم زيرا اين ايالت و مناطق اطراف آن جزو خاك دولت سودان است. غندور افزود: كردفان يك ايالت آمريكايي نيست كه آمريكايي ها آن را به جنبش ملي بدهند، همه بايد بدانند كردفان جنوبي تقسيم ناپذير است. وي تاكيد كرد: هيچ گونه بررسي درمورد اين پيشنهاد صورت نگرفته است زيرا دولت سودان پس از جدايي سودان جنوبي؛ از يك وجب از خاكش هم كوتاه نمي آيد. درهمين اثنا؛ خارطوم عليه دولت سودان جنوبي براي دومين بار به شوراي امنيت سازمان ملل متحد شكايت كرد. به گزارش خبرگزاري فرانسه؛ سفير سودان درسازمان ملل متحد؛ اطلاعاتي موثق به شوراي امنيت ارايه داد كه نشانگر حمايت دولت سودان جنوبي از شورشيان در منطقه كردفان جنوبي و نيل آبي بود. دولت سودان جنوبي متهم شد پناهگاهي براي تعداد زيادي از شورشياني كه از استان نيل آبي به سمت جنوب فرار كرده اند؛ فراهم كرده و موشك هاي ضد هواپيما؛ تانك؛ مين و مهمات به شورشيان مناطق مرزي داده است.درشرايطي كه تعدادي تجمع اعتراضي به وضع معيشتي مردم در داخل سودان و درشهرهايي همچون «كسلا» برگزار مي شد؛ شورشيان در مناطق جنوبي نيز دست به كشتار و تخريب ها زده بودند.شورش ها در مناطق ديگر سودان همچون منطقه دارفور نيز همچنان يكي از دغدغه هاي دولت مركزي سودان و بهانه كشورهاي غربي براي دخالت در امور داخلي اين كشور است.
منبع: ايرنا