E-mail:shayanfar@kayhannews.ir

مروري بر ديدگاه هاي رهبرمعظم انقلاب اسلامي درباره انقلاب اسلامي
رهبر انقلاب : ما از تحريم غرب نمي ترسيم

تهديد مي كنند كه شما را تحريم مي كنيم و محاصره ي اقتصادي مي كنيم! خب، در اين سي سالي كه ملّت ايران را گاهي شديدتر و گاهي ضعيف تر محاصره ي اقتصادي كرديد، چه كسي ضرر كرد؟ ملّت ايران ضرر كرد؟ ابدا! ما از تحريم به نفع پيشرفت خودمان استفاده كرديم. يك روزي بود كه ما احتياج به ابزارهاي نظامي داشتيم؛ ساده ترين ابزار نظامي را به ما نمي فروختند و مي گفتند: تحريم! ما توانستيم از اين تحريم استفاده كنيم؛ امروز ملّت ايران توانائيهايي به دست آورده كه همان تحريم كنندگان ديروز، امروز از اين كه ملّت ايران دارد به قدرت اول نظامي منطقه تبديل مي شود، دارند دست و پا مي زنند! خب، اين بر اثر تحريم شما بود. اين تحريم به ما ضرر نزد؛ ما از اين تهديد توانستيم يك فرصت به وجود بياوريم. امروز هم همين جور است. ما از تحريم غرب نمي ترسيم. ملّت ايران به حول و قوه ي الهي در مقابل هر تحريمي و هر محاصره ي اقتصادي اي آنچنان تلاشي از خود نشان خواهد داد كه پيشرفت او را مضاعف و چند برابر خواهد كرد.
اين جور نگاه كلان به انقلاب - يعني نگاه به انگيزه ها و زمينه ها و عوامل بالادستي انقلاب و تشكيل نظام، و نگاه به عامل محوري انقلاب يعني مردم و ايمان ديني آنها، و نگاه به هزينه ها - موجب مي شود كه ما در هر شأني كه هستيم و در هر جا كه هستيم، به مسائل جزئي و كوچك خيلي اهميت ندهيم؛ به عظمت انقلاب و حركت عمومي انقلاب نگاه كنيم كه بحمدالله در طول اين سي سال، با قدرت و قوّت ادامه داشته است و ملّت ايران هر روز بهتر از گذشته - با اين كه توطئه ها و تلاش دشمن هم بيشتر شده - به پيش حركت كرده است.
بيانات در ديدار با مردم شيراز ـ 11/2/87
چشم انداز ايران مطلوب انقلاب اسلامي
هدف انقلاب عبارت بود از ساختن يك ايراني با اين خصوصياتي كه عرض مي كنم: مستقل، آزاد، برخوردار از ثروت و امنيت، متدين و بهره مند از معنويت و اخلاق، پيشرو در مسابقه ي جامعه ي عظيم بشري در علم و بقيه ي دستاوردها - كه از اول و ازل بين آحاد بشر يك مسابقه است در دستاوردهاي بشري، در علم و در بقيه ي خواسته ها و دستاوردهاي بشري - برخوردار از آزادي با همه ي معاني آزادي. آزادي فقط آزادي اجتماعي نيست - اگرچه آزادي اجتماعي، يكي از مصاديق مهم آزادي است - هم آزادي اجتماعي مورد نظر است، هم آزادي به معناي رها بودن و آسوده بودن و آزاد بودن كشور از دست اندازي بيگانگان و استيلاي آنها - كه گاهي كشور به ظاهر مستقل هم هست، اما زير نفوذ است - و هم آزادي معنوي، كه آن رستگاري انسان و تعالي اخلاقي انسان و عروج معنوي انسان است، كه هدف اعلي ، اين است. همه ي كارها مقدمه براي تكامل انسان و عروج انساني است. اين بايد در جامعه ي اسلامي خود را نشان بدهد.
ايران با اين خصوصيات، مطلوب انقلاب بود. شما بپرسيد كه از كجاي انقلاب، اين خصوصيات در مي آمد؟ كجا تدوين شد؟ من عرض مي كنم از كلمه ي اسلامي. اسلام اصلاً همين هاست. آن كسي كه غير از اين در مورد اسلام تصور مي كند، اسلام را نشناخته. آن كسي كه تصور مي كند اسلام فقط به جنبه هاي معنوي، آن هم با برداشت و تلقي خاص از جنبه هاي معنوي -عبادت و زهد و ذكر و امثال اينها - مي پردازد، به دنياي مردم، به لذات مردم، به خواسته هاي بشري مردم نمي پردازد، او اسلام را درست نشناخته؛ اسلام اينجوري نيست. همه ي اين چيزهائي كه گفتيم؛ هم آن چيزي كه مربوط به مسائل دنيائي جامعه است - مثل عدالت، مثل امنيت، مثل رفاه، برخورداري از ثروت، برخورداري از آزادي و استقلال - هم آنچه كه مربوط به مسائل اخروي است؛ مثل رستگاري، تقوا، پرهيزگاري، رشد اخلاقي، تكامل معنوي انسان، در كلمه ي اسلامي مندرج است.
بيانات در ديدار اساتيد
و دانشجويان دانشگاههاي شيراز ـ 14/2/87
بركات الهي، پاداش ايمان و تقوا
آيه ي قرآن به ما مي فرمايد كه: «و لو انّ اهل القري امنوا و اتّقوا لفتحنا عليهم بركات من السّماء و الأرض»99؛ ايمان و تقوا كه باشد، بركات آسمان و زمين جاري خواهد شد. بركات آسمان، همان فتوح معنوي است، همان رحمت الهي است، همان تقرب الي الله است، همان استغفار ملائكه ي آسمان و حمله ي عرش براي بندگان خدا در روي زمين است. بركات ارض، يعني همه ي آنچه كه به زندگي زميني انسان ارتباط پيدا مي كند؛ يعني آزادي، يعني رفاه، يعني استقلال، يعني امنيت، يعني سعه ي رزق، سلامت بدن و از اين قبيل. اگر ايمان و تقوا باشد، هم آن بركات و هم اين بركات براي بشر وجود دارد. اين، اسلام است. پس وقتي كه گفتيم انقلاب اسلامي، معنايش اين است كه عرض شد.
خوب، اين چيزي بود كه در انقلاب بود؛ مي خواستيم ايراني بسازيم با اين خصوصيات. اين مطلب يك اضافه اي دارد و آن اين است كه مسئله فقط ايران هم نبود؛ ايران به عنوان يك الگو براي جوامع اسلامي در درجه ي اول، و همه ي جوامع بشري در درجه ي بعد، مورد نظر بود. ما مي خواستيم اين جامعه را با اين خصوصيات بسازيم - ما يعني ملّت ايران، انقلاب ايران، انقلابيون ايران؛ منظور، شخص بنده و چند نفر ديگر نيست - و آن را بگذاريم جلوي چشم آحاد بشر و امت اسلامي؛ بگويند اين است كه هم مطلوب اسلام است، و هم ميسور مردم اين روزگار است. اين جور نباشد كه خيال كنند بله، اين مطلوب هست، اما ميسور نيست؛ كه مي گفتند در دوران مبارزات نهضت اسلامي. بعضي از كساني كه نيتهاي خوبي هم داشتند، مي گفتند آقا بيخود چرا زحمت مي كشيد، فايده اي ندارد؛ بله، اين حرفهاي شما درست است، اما شدني نيست. انقلاب مي خواست به همه ي كساني كه در هر نقطه اي از دنياي اسلام هستند، نشان بدهد كه اين الگو تحقق يافتني و شدني است؛ اين هم نمونه اش. اين آن چيزي بود كه به عنوان هدف انقلاب وجود داشت. اين هدف از اول بود، به شما عرض كنم كه امروز هم همين هدف هست، در آينده هم همين هدف خواهد بود؛ اين هدف ثابت است.
بيانات در ديدار اساتيد
و دانشجويان دانشگاههاي شيراز ـ 14/2/87
پاورقي

چه سياستمداراني اميد آمريكا و انگليس براي سقوط فيزيكال نظام هستند؟
همان عمل گراهاي خوب!

نويسنده: پيام فضلي نژاد 4 ماه پس از بازگشت جان كين سفر يك نظريه پرداز انگليسي ديگر از اول اسفند 1383 و در آستانه رقابت هاي نهمين دوره انتخابات رياست جمهوري به ايران آغاز شد؛ سفر جان هيك، احياگر انديشه «پلوراليسم ديني» در قرن بيستم به دعوت رسمي محمد علي ابطحي، معاون حقوقي- پارلماني رئيس جمهور خاتمي و رئيس موسسه گفت وگوي اديان.266 جان هيك مثل كين هم با عبدالكريم سروش رابطه اي ديرين داشت و هم با سيدحسين نصر تعامل سياسي نزديكي برقرار كرد؛ چنان كه به هر دوي آنان براي ساخت «قرائت كثرت گرا (پلوراليستيك) از اسلام» مشاوره مي داد267 و يكي از الزامات «طرح خاورميانه بزرگ» نيز تغيير نظام سياسي ايران از همين مسير بود.268 در كشاكش همين ملاقات ها، هفته نامه انگليسي نيواستيتسمن روز 25 بهمن 1383 ويژه نامه اي را تحت عنوان «ايران: هرآنچه را مي خواهيد حالا بدانيد »منتشر كرد و گاي دينمور نوشت: «واشنگتن درباره حمله نظامي به ايران دچار سردرگمي شده، اما بهترين راه حل، فروپاشي حكومت جمهوري اسلامي از درون است. كاندوليزا رايس به دنبال يك فرآيند طولاني فرسايش رژيم ايران است كه با حمايت مخالفان رژيم ايران آغاز مي شود.» پرسش اصلي نيواستيتسمن اين بود: چه كساني اميد آمريكا در ايران براي اجراي پروژه «فروپاشي از درون» هستند؟ يك ماه بعد ري تكيه و كنت پولاك از تئوريسين هاي برجسته شوراي روابط خارجي آمريكا با چاپ مقاله اي در فصلنامه سياست خارجي پاسخ اين سوال را دادند. آنان در مقاله«همان عملگراهاي خوب» به پيروي از ريچارد رورتي سرمايه گذاري ايالات متحده روي «سياستمداران پراگماتيست» در ايران را توصيه كردند و در يك كلام نتيجه گرفتند:
عملگراهاي جمهوري اسلامي، همان كساني هستند كه آمريكا را از حمله به ايران بي نياز مي كنند.269
پايان سال 1383 با جنجالي بزرگ رقم خورد. در فضايي كه هر لحظه دولت آمريكا مصوبه هاي جديدي را براي حمايت از اصلاح طلبان با هدف «تغيير حكومت جمهوري اسلامي» از تصويب كنگره و سنا مي گذراند، آقاي اكبر هاشمي رفسنجاني رئيس مجمع تشخيص مصلحت نظام كه او را سمبل «سياستمداران عمل گرا» مي نامند، در مصاحبه اختصاصي با روزنامه يو. اس. اي تودي سفر مقامات بلندپايه ايالات متحده به ايران مانند مسئولان كميته روابط خارجي سناي آمريكا را بلامانع خواند:
آنها مي توانند بيايند. ما مخالفتي نداريم. اگر قرار است ديداري جدي صورت بگيرد، ما انتظار داريم اقدامي كه تاييد كننده حسن نيت آمريكايي ها باشد ببينيم. اين مي تواند نقطه آغاز خوبي باشد.270
واپسين روزهاي خرداد 1384 پيش از برگزاري نهمين انتخابات رياست جمهوري مايكل ايگناتيف، رهبر ليبرال هاي پارلمان كانادا و از دستياران آيزايا برلين با ورود به تهران در مقام يك مشاور سياسي كنار حزب كارگزاران ايران قرار گرفت و با چهره هاي برجسته تكنوكرات و پراگماتيست جناح اصلاح طلب ملاقات هاي مفصلي كرد.271 آخرين فيلسوف امنيتي كه شهريور 1384 پس از شكست اصلاح طلبان در انتخابات رياست جمهوري پا به تهران گذاشت، يكي از همكاران برجسته جان كين و جان هيك يعني پروفسور تيموتي گارتن اش بود؛ يكي ديگر از دستياران آيزايا برلين و نظريه پرداز اينتليجنس سرويس انگلستان.272 گارتن اش در ايران كم حاشيه تر اما پيچيده تر از دو انگليسي ديگر به شمار مي آمد و گرچه در روزهاي مرگ گفتمان اصلاحات آخرين فيلسوفي بود كه وارد تهران شد، اما اولين كسي بود كه اصلاح طلبان پس از دوم خرداد 1376 تاكتيك هايش را به محك آزمون گذاشتند.
اصلاح طلبان پس از شكست هاي پياپي انتخاباتي و براي خروج از «بحران استراتژيك» غير از اين هفت فيلسوف غربي دست به دامن كارگزاران اروپايي «جنگ نرم» نيز شدند تا در كنار پيشبرد برنامه بازسازي معرفتي، پروژه شكست خورده كسب «اقتدار سياسي» و «سرمايه اجتماعي» خود را احياء كنند، چون از نگاه حجاريان «اقتدار معرفتي» و «قدرت سياسي» مكمل يكديگر به شمار مي رفتند. كيان تاجبخش، نماينده بنياد جامعه باز و از كارشناسان جرج سوروس كه با سيدمصطفي تاج زاده رفاقتي نزديك داشت و سرانجام در ميان رابطان آمريكا ركورددار «بازداشت موقت» در ايران شد، اسفند 1383 يوپ ون دنبرگ، رئيس مجلس سنا و رئيس سازمان شهرداري هاي هلند را به تهران آورد.273 او با مشاركت رامين جهانبگلو در ارديبهشت 1384 زمينه سفر آگنش هلر، آدام ميچنيك و الكساندر اسمولار از رهبران سلسله كودتاهاي مخملي اروپاي شرقي را مهيا ساخت.274 (تاجبخش نخستين بار هنگام حوادث 18 تير 1378، يك بار ديگر پس از اعترافات جهانبگلو در 21 ارديبهشت 1386 و سومين بار نيز روز 18 تير 1388 در پي شكست «كودتاي سبز» بازداشت شد.) همزمان با حضور رهبران فروپاشي اروپاي شرقي، فرح كريمي نماينده حزب سبزها در پارلمان هلند روز 9 ارديبهشت به دعوت رسمي دولت اصلاحات و با پوشش ديپلماتيك براي يك رشته از رايزني هاي محرمانه با اصلاح طلبان از آمستردام به ايران آمد.275 كريمي كه در دهه 1360 عضو شاخه نظامي سازمان مجاهدين خلق (منافقين) بود، از ابتداي دهه 1380 با روزنامه ايران ارتباط و همكاري داشت. وي در اين سفر با رجبعلي مزروعي (مشاور اقتصادي رئيس دولت اصلاحات و نماينده مجلس ششم) و ديگر مديران انجمن صنفي روزنامه نگاران ايران ديدار كرد. همچنين به ملاقات طولاني با سعيد حجاريان و رهبران حزب مشاركت ايران رفت. حاصل اين ديدارها، توافقنامه اي براي برگزاري يك كارگاه آموزشي «مبارزه مدني» در آمستردام بود. همه اين رايزني ها براي عبور اصلاح طلبان از بحران با برگزاري انتخابات سوم تير 1384 به شكست كشيد. حالا، كابوس «بازگشت اصول گرايي» يقه خيلي ها از سيدمحمد خاتمي در ايران تا ولي رضا نصر در كاخ سفيد را چسبيده بود.
پاورقي