كودكان دروغگو

نبايد كودكانمان را تحريك كنيم تا براي دفاع از خود دروغ بگويند.
وقتي كودكان دروغ مي گويند والدين از خشم برافروخته مي شوند، به خصوص وقتي كه دروغ آشكار است؛ مثلا شنيدن پافشاري كودك در اينكه به رنگ دست نزده است يا شكلات نخورده است، وقتي كه صورت و پيراهنش خلاف گفته اش را مي رساند براي والدين بسيار خشم آور است.
دروغ ها بيان كننده حقايق مربوط به اميدها و دلهره ها هستند، دروغ ها آشكاركننده آن چيزي هستند كه فرد مي خواهد انجام دهد يا باشد. واكنش كامل و پخته نسبت به يك دروغ بيشتر بايستي درك مفهوم آن دروغ را منعكس كند نه انكار مفهوم آن يا محكوميت فرد دروغ گو را.
ما از طريق اطلاعاتي كه از دروغها كسب مي كنيم مي توانيم به كودك كمك كنيم تا واقعيت ها را از افكار پوچ و خيالي تشخيص بدهد. وقتي پسر بچه اي به ما خبر مي دهد كه براي عيد، فيل زنده اي را به عنوان هديه سال نو دريافت كرده، اگر پاسخ دهيم «تو دلت مي خواست اين طور بود يا تو دلت مي خواهد يك فيل داشتي» مفيدتر نخواهد بود تا اينكه دروغگويي او را ثابت كنيم و دست به انكار گفته او بزنيم.
دروغ ها به دو دسته تقسيم مي شوند: دسته اول دروغ هايي هستند كه حقايق را بيان مي كنند، گاهي اوقات كودكان به اين دليل دروغ مي گويند كه اجازه ندارند حقيقت را بر زبان بياورند؛ وقتي كودك به مادرش مي گويد كه از برادرش متنفر است، مادر شايد او را به خاطر اين حقيقت گويي تنبيه كند. اگر همين كودك در آن لحظه برگردد و آشكارا به دروغ اعتراف كند و بگويد كه حالا ديگر برادرش را دوست دارد، مادرش شايد به او پاداش بدهد و او را محكم در آغوش بگيرد و ببوسد. با اين تجربه كودك نتيجه مي گيرد كه انسان را به خاطر حقيقت گويي كتك مي زنند!
دسته دوم دروغ هايي هستند كه محرك داشته باشند، والدين نبايد سؤالاتي از كودكان بكنند كه كودك به منظور دفاع از خود پاسخ دروغ به آنها بدهد. كودكان از اينكه پدر و مادر از آنها سؤال و پرس وجو كنند، متنفرند به خصوص هنگامي كه گمان مي كنند والدينشان از قبل پاسخ ها را مي دانند. كودكان از سؤالاتي كه نقش دام را دارند بيزارند. سؤالاتي كه وادارشان مي كند دروغ بگويند و يا حقيقت را بر زبان بياورند و خجالت بكشند. در اين صورت كودك مي آموزد «پدر درك مي كند. من مي توانم مشكلاتم را به او بگويم».
برخورد با دروغگويي
خط مشي ما در برابر دروغ گويي مشخص است؛ از يك طرف ما نبايد بازپرس بازي در بياوريم و كودك را سؤال پيچ كنيم و موضوع را بزرگ جلوه دهيم، از طرف ديگر بايد حتما و بدون ترديد، رك و پوست كنده با كودك حرف بزنيم.
ما نبايد كودكانمان را تحريك كنيم تا براي دفاع از خود دروغ بگويند و نيز آگاهانه براي كودك فرصت ايجاد نكنيم كه دروغ بگويد. وقتي كودك قطعا دروغ مي گويد، واكنش ما نبايد غيراخلاقي و داراي هيجان شديد بوده بلكه بايد واقعي و دور از احساس باشد چرا كه ما مي خواهيم كودكمان بداند كه نيازي ندارد به ما دروغ بگويد.

خانه تكاني

براي برقراري امنيت در خانه در دوران خانه تكاني حتما به توصيه هاي ذيل عمل كنيد:
- توصيه مي شود كه در زمان نظافت خانه خود و استفاده از نردبان يا چهارپايه از سطح اتكايي با زمين آن كاملا مطمئن شوند و از نردبان دوطرفه استفاده كنند.
- همچنين از شست وشوي پرده، كف آشپزخانه، حمام و غيره كه آلوده به مواد روغني هستند با مواد سريع الاشتعال (مانند بنزين) جدا خودداري كنند و از قراردادن مواد شوينده مانند وايتكس، جوهرنمك و غيره در روي زمين و در دسترس كودكان جدا خودداري كرده و درحد استاندارد از آنان استفاده كنيد.
- در زمان پاك كردن شيشه و پنجره هاي منزل احتياط لازم را داشته و از رفتن بر روي نرده ها يا قرنيزهاي پنجره جدا خودداري كنيد.
- بايد دقت داشته باشيد كه شستشو لوازم برقي مانند لوستر، چراغ روشنايي و غيره قبل از قطع كامل برق بسيار خطرناك است و احتمال برق گرفتگي افراد را محتمل مي سازد. بنابراين اول برق وسيله برقي را قطع و سپس نسبت به پاكسازي آن اقدام كنيد.
- در زمان جابه جايي لوازم خانگي بالاخص اجاق گاز احتياط لازم را داشته و كليه اتصالات مربوط به گاز اعم از شهري و كپسول را توسط آب و صابون چك كرده تا از عدم نشتي گاز مطمئن شويد ضمنا نسبت به تعويض به موقع شيلنگ هاي رابط گاز فرسوده اقدام كنيد.
- از ريختن مواد قابل اشتعال در چاه هاي فاضلاب، دستشويي، توالت و... جدا خودداري كرده چرا كه در اثر ريزش اين گونه مواد در محيط خانه احتمال انفجار و آتش سوزي بسيار بالا مي رود.
- بايد دقت داشته باشيد كه شارژ به موقع خاموش كننده دستي آتش نشاني موجود در محيط خانه شما مي تواند كمك بسزايي در زمان آتش سوزي احتمالي به شما كند. بنابراين توصيه مي شود نسبت به شارژ و آماده بكار بودن آن اقدام كنيد.
- در هنگام خانه تكاني از جابه جايي لوازم و اثاثيه سنگين منزل به صورت فردي اجتناب كرده و در اين مورد از كارگران حرفه اي يا كار گروهي بهره گيري كنيد تا در ايام خوش نوروي دچار ديسك كمر يا عوارض ناشي از آن نشويد.

مراحل پنجگانه ازدواج

بيشتر كارشناسان براين باورند كه ازدواج داراي مراحل گوناگوني است كه در زير مي آيد:
1- مرحله علاقه عاشقانه يا ماه عسل
در اين مرحله زوج ها هيجان زده هستند و يكديگر را عاشقانه دوست دارند. از نظر آنها وجوه تفاوت اهميت چنداني ندارد (و حتي مي تواند هيجان انگيز باشد). زوجين در اين مرحله بر روي شناخت هم و سهيم شدن در زندگي تمركز مي كنند. اكثر آنها اعتقاد دارند كه اين رابطه با گذشت زمان طراوت خود را حفظ خواهدكرد.
معمولا اين مرحله در اوايل ازدواج ديده مي شود ولي به زودي واقعيات زندگي فرا مي رسد.
2- مرحله واقعيت
زوجين در موقعيت هاي جديد به شناخت بهتري از خود و همسرشان دست مي يابند و ممكن است يافته هاي آنها با پيش فرض ها و انتظارات شان تفاوت داشته و مشاجره آفرين باشد.
پس از ازدواج تفاوت ها بيشتر از زمان نامزدي خود را نشان مي دهند. دراين زمان احساس نااميدي، تنهايي و ساير واكنش ها طبيعي است. به علت طبيعت چالش برانگيز اين مرحله، در دو سال ابتدايي ازدواج بيشترين احتمال طلاق وجود دارد.
بسياري از زوجين اين مرحله گذر را با عدم تفاهم اشتباه مي گيرند و نسبت به درستي انتخاب خود دچار ترديد مي شوند.
آنها نمي دانند كه مي توانند به مديريت مشكلات به ظاهر لاينحل بپردازند در صورتي كه اين مسئله در ازدواج هاي موفق امري طبيعي است.
دراين زمان ازدواج تازگي خود را تاحدي از دست مي دهد و بسياري از زوجين احساس مي كنند ديگر همانند گذشته همسر خود را دوست ندارند و اين يكي ديگر از اشتباهات آنهاست.
3- تولد فرزندان
با تولد فرزندان، ازدواج وارد مرحله جديدي مي شود كه توأم با اضطراب است. تربيت فرزند كاري استرس زا مي باشد كه مي تواند مشكل آفرين باشد.
بسياري از زوجين براي اين مرحله آمادگي ندارند. در واقع با توجه به نياز كودكان به مراقبت، كار بسيار سختي است كه زوجين مراقب وضعيت روابط خود باشند درحالي كه اين كار فردي است.
پس از تولد فرزند دوم اوضاع پيچيده تر مي شود و زوج هايي كه براي اين مرحله آمادگي لازم را ندارند نسبت به هم احساس بيگانگي مي كنند.
بديهي است كه زوجين در مراحل ابتدايي ازدواج خيلي بهتر مي توانند به تقويت رابطه خود بپردازند تا در مراحل بعدي.
متأسفانه بسياري از زوجين تا قبل از حادشدن اوضاع ضرورت اين مسئله را درك نمي كنند.
4- مرحله سازگاري
دراين مرحله زوجين با توجه به نيازها و وجوه اختلاف و زمينه هاي مشاجره به تقويت ارتباط خود مي پردازند.
5- مرحله دگرگوني يا موفقيت
در اين مرحله زوج ها از مزاياي ازدواجي كه نيازهاي شان را برآورده مي كند و حمايت متقابل را دربردارد لذت مي برند.
آنها در اين هنگام تجربيات تلخ و شيرين زيادي در كنار يكديگر داشته اند و احساس صميميت بيشتري مي كنند. تقريبا 16 سال پس از ازدواج يعني با ورود اولين فرزند به مرحله نوجواني، يك برهه حساس ديگر آغاز مي شود.
اهميت زيادي دارد كه شما اين مراحل را بشناسيد و خود را براي رويارويي با چالش ها آماده كنيد.
ازدواجي طولاني مدت و توأم با آرامش داشته باشيد.

چاقي بچه ها را جدي بگيريد

در سال هاي اخير تعداد كودكان چاق در ايالات متحده آمريكا افزايش چشمگيري داشته است. براساس آمار حدود ده درصد از كودكان 5-4 ساله اضافه وزن دارند كه اين رقم نسبت به 20سال پيش دو برابر شده است.
اضافه وزن در ميان دختران بيشتر از پسران و در سنين 5-4 سال بيشتر از سنين 3-2 سال ديده مي شود. چاقي در سنين بالاتر بيشتر به چشم مي خورد. به عنوان مثال حداقل يك پنجم كودكان 6 تا 12 سال اضافه وزن دارند. در دو دهه گذشته اين رقم بيشتر از 50درصد افزايش داشته و تعداد كودكان چاق حدود دو برابر شده است. براي اكثر كودكان اضافه وزن نتيجه الگوي ناسالم تغذيه (مصرف كالري زياد) و فعاليت بدني كم مي باشد. از آنجا كه اين عادات در اوايل دوران كودكي تثبيت مي شود تلاش براي جلوگيري از چاقي را بايد از سنين پايين آغاز كرد.
چه كودكاني چاق محسوب مي شوند؟
والدين نبايد صرفا به خاطر كم كردن وزن، رژيم غذايي مشخصي را به فرزند خود تحميل كنند. هر كدام از كودكان پيش دبستاني داراي ساختار بدني و الگوي رشد خاصي هستند. تعيين چاق بودن كودكان كار دشواري است زيرا در رشد آنها جهش هاي ناگهاني ديده مي شود. اين كار بايد تنها پس از بررسي قد و وزن كودك و توسط متخصصان انجام گيرد.
كمك به كودكان چاق
كاهش وزن راه خوبي براي اكثر كودكان كم سن و سال نيست زيرا بدن آنها در حال رشد مي باشد. بايد براي كودكان تحت نظر متخصص يك رژيم غذايي تعيين كرد. با يك رژيم غذايي سختگيرانه، انرژي و مواد لازم به بدن كودكان نمي رسد. براي بيشتر كودكان كم سن و سال بايد بر روي حفظ وزن كنوني تمركز شود.
مهم ترين استراتژي براي جلوگيري از چاقي رعايت رفتارهاي سالم تغذيه، فعاليت هاي منظم بدني و كاهش فعاليت هاي نشسته (مثل تماشاي تلويزيون و ويدئو و انجام بازي هاي كامپيوتري) مي باشد. اين استراتژي پيشگيرانه بخشي از يك زندگي سالم محسوب مي شود كه بايد در اوايل دوران كودكي در نظر گرفت.
شيوه زندگي سالم
والدين و مراقبان مي توانند با تهيه غذاها و تنقلات سالم، فعاليت هاي بدني روزانه و ارائه آموزش هاي لازم مانع از چاقي كودكان شوند. غذاها و تنقلات سالم مواد لازم براي رشد كودكان را فراهم مي كنند و فعاليت هاي بدني از احتمال ابتلا به بيماري ها كاسته و به مديريت وزن كمك مي كنند.
در ضمن با ارائه آموزش هاي لازم، كودكان از عادات غذايي سالم آگاه مي شوند و اين عادات تا پايان عمر به كمك آنها مي آيد.
براي اينكه كودكان براي فراگيري رفتارهاي درست غذايي و انجام فعاليت هاي بدني تشويق شوند توصيه هاي لازم را در نظر بگيريد:
1-بر روي سلامتي كودك تمركز كنيد، نه رسيدن او به وزن خاص. بدون تاكيد بر ميزان وزن، رفتارهاي مثبت غذايي و فعاليت بدني را به كودكان خو د آموزش داده و الگوي خوبي براي آنها باشيد.
2- بر روي خانواده تمركز كنيد. كودكان چاق را طرد نكنيد. بلكه با كمك تمام اعضاي خانواده براي تعيين رفتارهاي غذايي و بيشتر كردن فعاليت بدني تلاش كنيد.
3- براي صرف غذا و تنقلات زمان خاصي را در نظر بگيريد و تا آنجا كه امكان دارد در كنار يكديگر غذا بخوريد. غذاهاي سالم و متنوع تهيه كنيد و به كودكان اجازه دهيد در مورد خوردن آنها تصميم بگيرند.
4- پس از مشورت با متخصصان، در مورد ميزان غذاي كودكان خود تصميم گيري كنيد.
غذاهاي مناسب
غلات كامل
1- يك برش نان
2- نصف فنجان برنج پخته
3- نصف فنجان حبوبات پخته شده
سبزيجات
1- نصف فنجان از سبزيجات خام يا پخته
2- يك فنجان از سبزيجات پربرگ خام
ميوه جات
1- يك برش ميوه
2- 4/3 فنجان آب ميوه
3 - نصف فنجان ميوه كنسروي
4- 4/1 فنجان ميوه خشك شده
لبنيات
1- يك فنجان شير يا ماست كم چرب يا بدون چربي
2- حدود 60 گرم پنير
گوشت
1- بين 60 تا 90 گرم گوشت كم چرب پخته، گوشت ماكيان و يا ماهي
2- نصف فنجان لوبياي خشك يا يك تخم مرغ كه معادل 30 گرم گوشت بدون چربي است و دو قاشق سوپ خوري كره بادام زميني نيز جاي همين مقدار گوشت را مي گيرد.
چربي ها و شيريني جات
سعي كنيد براي تأمين كالري مورد نياز بدن كودك خود كمتر به چربي ها و شيريني ها متكي باشيدو مصرف اين مواد را محدود كنيد.
دستور فوق مربوط به كودكان 6-4 ساله مي باشد و كودكان3-2 ساله بايد مقدار كمتري از مواد ذكر شده را مصرف كنند، البته به جز شير.
رعايت نكات زير نيز ضروري مي باشد:
الف: تا حد امكان هنگام تماشاي تلويزيون غذا يا تنقلات نخوريد. اين كار باعث مي شود توجهي به سيري خود نداشته باشيد و پرخوري كنيد!
ب: غذاهاي كم كالري تهيه كنيد. كودكان بايد بدانند كه نبايد هر روز شيريني و خوراكي هايي چرب مصرف كنند.
كودكان را از مصرف هرازگاهي اين خوراكي ها محروم نكنيد. در غير اين صورت حريص مي شوند!
پ: از زدن برچسب «خوب» و «بد» به غذاها خودداري كنيد.
هر غذايي مي تواند بخشي از يك رژيم غذايي سالم باشد، البته به شرطي كه در مصرف آن اعتدال را رعايت كنيد.
ت: كودكان را در برنامه ريزي، خريد و تهيه غذاها دخالت دهيد تا به اين وسيله به علائق آنها پي ببريد. به كودكان در مورد تغذيه مطالبي بياموزيد و آنها را به مصرف غذاهاي متنوع تشويق كنيد.
ث: از تنقلات بيشترين بهره برداري را بكنيد. مصرف زياد تنقلات به پرخوري منجر مي شود. براي صرف تنقلات سالم ساعات خاصي را در نظر بگيريد. ميوه ها، سبزيجات، غلات كامل، حبوبات، فرآورده هاي لبني و گوشت هاي كم چرب گزينه هاي خوبي هستند. در دادن آب ميوه به كودكان زياده روي نكنيد. آب ميوه ها نسبت به ميوه ها كالري زيادي دارند ولي مواد مغذي آنها كمتر است.
ج: كودكان را به انجام فعاليت هاي بدني تشويق كنيد و آنها را در فعاليت هايي مثل پياده روي و دوچرخه سواري شركت دهيد.
چ: كودكان نبايد روزي بيشتر از يكي دو ساعت به تماشاي تلويزيون بنشينند و يا به بازي هاي ويديويي و كامپيوتري بپردازند در حالي كه كودكان آمريكايي به طور متوسط هفته اي 24 ساعت تلويزيون تماشا مي كنند. يادتان باشد كاستن از فعاليت هاي نشسته، افزايش فعاليت بدني را به همراه دارد.
آذرشايان

مادراني كه به نوزاد خود شير مي دهند

دكتر محمود راوري
از آنجايي كه عمل تغذيه با شير مادر امري طبيعي است، بعضي اوقات مشكلاتي نيز پيش مي آيد كه اگر به اين مشكلات به موقع رسيدگي نشود ممكن است پيشرفت نموده و در توليد شير يا توانايي در تغذيه شيرخوار اختلال ايجاد كند.
به همين دليل در صورتي كه در منزل با مشكلي در مورد شيردهي يا نشانه هاي ذكر شده در ذيل مواجه شديد، بسيار مهم است كه سريعا كمك بگيريد. با مشاور شيردهي و يا پزشك متخصص اطفال آگاه و معتقد در زمينه تغذيه با شيرمادر تماس بگيريد و تا وقتي كه پاسخ مورد نيازتان را دريافت نكرديد به گرفتن تك تك راهنمايي ها ادامه دهيد.
1-نوبت شير خوردن نوزادتان خيلي كوتاه يا خيلي طولاني است. اگر نوبت شيردهي در ماه هاي اول از حدود 10 دقيقه كوتاه تر هستند ممكن است نشانگر اين باشد كه شيرخوارتان به ميزان كافي شير دريافت نمي كند و به اندازه كافي شير از پستان خارج نمي شود كه متعاقبا سبب تحريك توليد شير شود. نوبت هاي شير خوردن كه مرتبا خيلي طولاني تر از 50دقيقه هستند ممكن است نشانگر اين باشد كه شيرخوارتان به علت مكيدن غيرموثر يا توليد شير كم، به ميزان كافي شير دريافت نمي كند.
2-گرسنگي شيرخوار بعد از اكثر شيرخوردن ها. ممكن است شيرخوار به اندازه كافي شير نمي خورد. با مشاور شيردهي يا پزشك اطفال خود مشورت كنيد و سريعا شيرخوارتان را وزن كنيد. همچنين نحوه گرفتن پستان توسط شيرخوار و طرز در آغوش گرفتن شيرخوارتان را كنترل نموده تا سعي كنيد او شير بيشتري دريافت كند.
3-نوزاد به دفعات نوبت هاي شيردهي را از دست مي دهد يا تمام شب را مي خوابد. شيردهي مكرر در شبانه روز بخش مهمي از تغذيه با شير مادر يك شيرخوار مي باشد. كودكتان هر 3-2 ساعت احتياج به تغذيه دارد تا وزن كافي بگيرد و رشد كند. اگر شيرخوارتان (در سن كمتر از سه ماهه) بيشتر از چهار ساعت در شب مي خوابد وي را به آرامي بيدار كرده و به شيرخوردن ترغيب كنيد.
4-صداي قورت دادن شير توسط كودكتان را به طور مكرر بعد از اينكه شيرتان جاري شده يا توليد شيرتان به اندازه كافي است، نمي شنويد. ممكن است شيرخوارتان در ابتداي شيرخوردن گهگاه قورت بدهد به طوري كه با هر 8-6 بار مكيدن، يكبار شير را قورت بدهد وليكن پس از چند ثانيه با هر 2-1 بار مكيدن، شير را قورت مي دهد (در ابتدا با تناوب بيشتر و در انتها با تناوب كمتر). قورت دادن علامت بسيار خوبي است چون شيرخوار واقعا شير مي خورد و در صورت عدم وجود قورت دادن بايد سريعا با مشاور شيردهي و يا پزشك متخصص اطفال آگاه و معتقد در زمينه تغذيه با شير مادر تماس بگيريد (با اين وجود به ياد داشته باشيد هنگامي كه شيرخوارتان در روزهاي اول جرعه هاي كوچك شير مي نوشد ممكن است به دليل جاري نشدن شير صداي قورت دادن وي را نشنويد).
5-نوزادتان در سن دوهفتگي وزن كمتر از تولدش را دارد يا هنوز بعد از جاري شدن شيرتان شروع به وزن گيري به ميزان حداقل 150تا 200 گرم در هفته را نداشته است. وزن گيري كمتر از مقادير فوق نشانه مهمي است كه نوزاد، شير به مقدار كافي دريافت نمي كند.
6-يك هفته بعد از تولد، نوزادتان كمتر از شش پوشك مرطوب و كمتر از چهار بار مدفوع در روز دارد، ادرارش زرد تيره يا همراه با لكه نارنجي رنگ است، يا مدفوع وي به جاي اين كه شل و زرد باشد همچنان تيره است. اگر شما يا پزشك كودكتان در مورد دريافت شير نوزادتان نگران هستيد، ممكن است لازم باشد كه تعداد پوشك هاي مرطوب و دفعات مدفوع نوزادتان در چند روز اول را يادداشت كنيد تا مطمئن شويد كه نوزادتان در وضعيت مناسبي قرار دارد.
7-پس از پنج روز از تولد هنوز شيرتان جاري نشده يا در پستان هايتان احساس پري نمي كنيد. اگر اين چنين تصور مي كنيد سريعا نوزادتان را براي وزن كردن به نزد پزشك كودكتان ببريد. اين كار دقيق ترين راهي است كه مي تواند مشخص كند كه نوزادتان به اندازه كافي شير مي خورد يا خير. در اين وضعيت ممكن است معاينه پستان لازم باشد.
8-چنانچه پستان شما دچار احتقان شديد است. پستان سفت و دردناك مي تواند مانع گرفتن صحيح آن توسط شيرخوارتان شود و هر دو از شيردهي و شيرخوردن دلسرد شويد. شايد لازم باشد به صورت دوشيدن با دست يا توسط پمپ الكتريكي شيرتان را بدوشيد تا پستانتان مقداري نرم شود. احتقان شديد و بهبود نيافته پستان مي تواند باعث كاهش توليد شير شود.
9-پري و سفتي پستان هايتان بعد از شيردهي كمتر نمي شود. ممكن است شيرخوارتان به اندازه كافي شير نمي خورد يا مكيدن غيرموثر دارد.
10-درد شديد نوك پستان سبب اختلال در شيردهي شده است. ممكن است شيرخوارتان به طور صحيحي پستان را نمي گيرد. اگر درد شديد يا ترك قابل توجه نوك پستان داريد كه شيردهي را بسيار دردناك مي كند با پزشكتان يا مشاور شيردهي مشورت كنيد. آنها مي توانند ضمن ارزيابي شيردهي وجود عفونت در نوك پستان يا التهاب پستان مثل ماستيت را بررسي كنيد و در مشكلات گرفتن پستان توسط شيرخوار، به شما كمك كنند. شايد لازم باشد در ابتدا، شيردهي را از طرفي كه كمتر آزرده است شروع كنيد يا حتي تا بهبود نوك پستان، از شيردوش الكتريكي براي پستان مبتلا استفاده كنيد. مشاور شيردهي يا مادران داوطلب با تجربه و موفق در شيردهي مي توانند در اين موارد به شما نشان دهند كه چگونه اين كار را انجام دهيد.
11-اگر بعد از يك يا دو هفته احساس بازتاب جهش شير نداشتيد، گرچه اين امر نشانه بروز مشكلي نيست ولي ممكن است گاهي اوقات نشانه توليد كم شير باشد. از پزشك متخصص كودكتان بخواهيد تا شيرخوار را معاينه كرده و روش شيردهي شما را مشاهده كند. مشاور شيردهي يا مادران داوطلب باتجربه و موفق در شيردهي مي توانند در اين شرايط كمك كنند.

دوست فرزندت را دوست بدار

عليرضا ضيايي
وقتي كه فرزندان ما به دوران جواني و نوجواني مي رسند، دوست دارند وقت بيشتري را با دوستانشان بگذرانند.
اين مرحله طبيعي و مهم از رشد آنهاست زيرا برقراري ارتباط و دوستي به آنها كمك مي كند تا ياد بگيرند چگونه مشكلات را حل كنند و حس وفاداري، صميميت، مصاحبت و ثبات شخصيتي شان تقويت مي شود.
گاهي دوستان توصيه هايي به هم مي كنند كه مي تواند براي آنها مفيد باشد، زيرا جوانان بيشتر تمايل دارند از دوستان خود ياد بگيرند تا از والدينشان. اين امر مي تواند بر زندگي جوان شما بسيار اثرگذار باشد.
والدين نيز اين مرحله را درك مي كنند اما گاهي اوقات دوستان فرزند خود را دوست ندارند. البته شناخت دوستان يكي از وظايف اصلي والدين است. اما دانش اين موضوع كه كي و چگونه بايد دراين موضوع مداخله كرد و آنها را شناخت، بسيار مشكل است.
از تقابل شخصيتي پرهيز كنيد
دوست نداشتن دوستان فرزندتان گاهي به علت تقابل شخصيتي است، بنابراين سعي كنيد تا حد امكان از آن دور باشيد. نوجوانان حق دارند با هركسي كه دوست دارند و انتخاب مي كنند رابطه دوستي برقرار كنند، بنابراين به اين نكته هم فكر كنيد كه اين دوستان تأثير منفي نخواهند داشت. به خاطر اين كه دوست فرزندتان زياد مؤدب نيست يا رنگ موهايش دلخواه شما نيست، فرزندتان را از دوستي با او منع نكنيد. به نوجوانان خود اين اجازه و حق را بدهيد كه خودش دوستش را بشناسد و اين آزادي عمل را بدهيد كه با كسي كه انتخاب كرده، دوستي كند.
وقتي كه بايد خيلي مؤدبانه دخالت كنيد
اگر احساس كرديد كه رفتار فرزندتان تغييركرده، يا در مسايلي وارد شده كه دلخواه شما نيست، مي توانيد خيلي راحت و با ارائه علت هاي منطقي مداخله كنيد و اين بهترين فرصت است.
اگر متوجه شديد كه فرزندتان در اثر دوستي با گروهي و يا فردي، رفتارهاي ناشايست از خود بروز مي دهد يا دچار تغيير شخصيت و تزلزل شخصيتي شده يا در مدرسه دچار مشكلاتي شده است، آرام آرام وارد عمل شويد. اين عملكرد بايد بسيار زيركانه باشد، زيرا اگر از ابتدا به فرزند خود بگوييد دوست ندارم با اين دوستت معاشرت و رفت و آمد كني، مطمئن باشيد كه بيشتر از گذشته با او رفت و آمد خواهدكرد.
حس استقلال فرزندانتان را تضعيف نكنيد
فرزندان در سن جواني به طور غريزي بسيار خودپرست مي شوند، بنابراين هنگام انتقاد از دوستانشان، با آنها به گونه اي رفتار كنيد كه نشان مي دهد جوان شما اين توانايي را دارد كه شخصيت افراد را شناسايي كند.
با رفتار درست به او ياد بدهيد كه چگونه در مورد انسانها قضاوت كند. اين موضوع حس استقلال را در آنها بيش از پيش تقويت مي كند، زيرا اگر بدون هيچ علت قانع كننده اي بخواهيد از دوستان آنها انتقاد كنيد، آنها به طرفداري از دوست خود، در مقابل شما جبهه خواهند گرفت.
اما اگر حساب شده وارد عمل شويد، فرزند شما به حرف هاي شما گوش خواهد داد و تصميم درستي براي تداوم و ارتباط دوستي يا قطع آن خواهدگرفت. تنها كليد اصلي اين است كه به فرزند خود اجازه دهيد تا با راهنمايي اندكي از جانب شما، خودش به نتيجه برسد. به اين راهكارها توجه كنيد.
- به نوجوان خود بگوييد شاهد تغييراتي در شخصيت، علايق و تكاليف درسي او شده ايد.
- از او بپرسيد، آيا چيزي در محيط خانه يا مدرسه او را تحت فشار گذاشته، يا اذيت مي كند.
- هرگز مستقيما به آنها نگوييد كه علت اين تغييرات دوستانش هستند.
- هرگز از دوستان آنها انتقاد نكنيد، فقط در مورد رفتارها صحبت كنيد.
به اين ترتيب، فرزند خود را وارد مرحله اي از دانش وآگاهي مي كنيد كه عامل اين تغييرات را شناسايي كند و به اين نكته توجه كند كه شايد رفتار دوستانش در اين موضوع دخالت دارد و آنها رفتارهايي دارند كه درخور شخصيت او نيست. دراين زمان كه شايد هفته ها يا ماهها به طول انجامد جوان شما كم كم خود را از دوستان و مشكلات آنها دور مي كند و رفت و آمد خود را با آنها كم مي كند. با اين روش، شما به فرزند خود اجازه مي دهيد تا خودش تصميم بگيرد و احساس نكند كه شما به او مي گوييد چه بايد بكند.
نشان دادن راه هايي براي انتخاب دوستان بهتر
1- رابطه خوب و صميمي با نوجوان خود داشته باشيد. يعني عشق، احترام و محبت خود را به آنان نشان دهيد. البته در حالي كه ارتباط باز و خوبي با آنها داريد، حد و مرز خاص نيز برايشان ايجاد كنيد.
مطالعات نشان مي دهد، نوجواناني كه رابطه خوبي با والدين خود دارند، گزينه هاي بهتري را براي دوستي انتخاب مي كنند.
2- خود را به فعاليت هاي فرزندتان در هر زمينه اي از جمله ورزش، رايانه و هنر، علاقه مند نشان دهيد.
3- سعي كنيد دوستان و والدين دوستان فرزندتان را بشناسيد و آنها را به برقراري و داشتن يك رابطه خوب و مثبت تشويق كنيد.
4- با فرزند خود در مورد استقلال فكري صحبت كنيد و آنها را تشويق كنيد تا خودشان مستقل از نظر ديگران افرادي را براي دوستي انتخاب كنند، نه اين كه نظراتي مشابه نظر ديگران داشته باشند.

آبياري گياهان آپارتماني در تعطيلات

هر ساله هنگام تعطيلات و مسافرت ها خانواده هايي كه در فضاي داخل خانه شان تعدادي گياه آپارتماني را پرورش مي دهند،
همواره دل نگران آبياري آنها مي شوند. برخي مسئوليت آبياري را به همسايه و يا فاميل خود مي سپارند ولي بعضي ديگر كه چنين امكاني را ندارند، به هنگام برگشتن با گياهان پژمرده رو به رو مي شوند.
در صورتي كه مي توانند با به كارگيري يكي از چند راهكار زير با خيالي آسوده به سفر بروند.
1- گلدان ها را كف حمام يا آشپزخانه بچينيد و سطلي حاوي آب را در كنار هر گلدان و در سطحي بالاتر از آن قرار دهيد. پارچه اي نخي به اندازه يك متر يا بيشتر و به عرض حدود پنج سانتي متر آماده كنيد و يك سر آن را از كنار گلدان به داخل خاك فرو كنيد سرديگر را در سطل پر از آب قراردهيد.
به اين ترتيب دستمال پارچه اي همواره آب را به خود جذب مي كند و آب كم كم به داخل خاك گلدان منتقل مي شود.
2- در داخل وان حمام يا در يك لگن بزرگ، كمي آب بريزيد و چند آجر در كف آن و در داخل آب قرار دهيد. سپس گلدان ها را بر روي آجرها بچينيد. توجه داشته باشيد، گلدان ها به طور مستقيم درون آب قرار نگيرند و در ضمن در كف هر يك از گلدان ها نيز حداقل چند سوراخ وجود داشته باشد.
3- يك تكه حوله يا پتوي كوچك مستعمل را در كف وان يا لگن بزرگ قرار دهيد. داخل وان يا لگن را به ارتفاع دو الي سه سانتي متر آب بريزيد. گلدان ها را بر روي حوله يا پتوي مرطوب قرار دهيد يا آن كه نيمي از يك تكه حوله بزرگ را درون لگن و يا سيني بزرگي قرار داده و گلدان ها را روي آن بچينيد. سر ديگر حوله را در داخل ظرف گود ديگري كه با آب پر شده است بگذاريد. توجه داشته باشيد ظرف دوم بايد در سطحي بالاتر از ظرف اول قرارگيرد. در ضمن اندازه ظروف را با توجه به ابعاد گلدان ها و گياه درونشان انتخاب كنيد.