تا ماراتن 92 (يادداشت روز)

ماراتن يك ساله انتخابات با نو شدن دو سوم نمايندگان و راهيابي 196 چهره جديد به مجلس نهم پايان يافت. معمولا پرونده هر انتخابات يك سال پيش از روز اخذ رأي گشوده مي شود و مباحث و مجادلات مربوط به آن دست كم تا يك سال بعد امتداد پيدا مي كند؛ از تحليل هاي عميق جامعه شناسانه بگيريد تا كري خواني رقبا و مصادره به مطلوب نتايج. حالا هم احتمالا بدن رقبا از عرق رقابت اخير خشك نشده، پرونده انتخابات رياست جمهوري خرداد 92 گشوده خواهد شد. اين اتفاق كه تقريبا هر سال رخ مي دهد، منطقا حس دوگانه نشاط/دلزدگي را برمي انگيزد. رقابت سالم در كنار نو شدن صاحبان مناصب با رأي مردم، طبيعتا نشاط برانگيز است همچنان كه آميختن اين رقابت پويا به مجادلات فرساينده و بداخلاقي ها و فرصت سوزي ها، براي مردم ما ملال آور مي شود.
هر چند كه اصل انتخابات در كشور ما جشن مردم سالاري و مانور قدرت ملي است، غلبه حواشي گاه چنان فزوني مي گيرد كه فضاي مجادلات و منازعات سياسي را به حد اشباع مي رساند و به موازات اين اتفاق، گوهر خدمت و آرامش بخشي و الفت كمياب مي شود. اينجاست كه جبهه ها و رجال سياسي نقض غرض مي كنند، زحمت افزاي زيست شهروندان مي شوند و به اصطلاح، روي اعصاب مردم راه مي روند. پرسش مهم اين است كه آيا نمي توان با غربالگري مجادلات و منازعات سياسي، هزينه هاي رقابت را كه نوعا از جيب مردم پرداخت مي شود، سامان داد و هدفمند كرد؟ به عبارت ديگر و به عنوان مثال آيا مي توان در همين يك سال باقي مانده تا انتخابات آتي رياست جمهوري، به نحوي سياست ورزي كرد كه هزينه هاي گزاف چند سال اخير به كشور تحميل نشود و توقعات به حق مردم به حاشيه نيفتد؟
سياست را صرفا «بازي قدرت» پنداشتن و غرق اين بازي «اعتيادآور» و «مصلحت سوز» شدن، بارها باعث شده تا رجال صاحب آوازه در چنين بحر بي كرانه اي از دست بروند هيچ، كه مجموعه اي از مصالح ملي را نيز قرباني كنند. چنين اعتيادهايي بلاي خانماسوز است اما در مقياس ملي بلكه در مقياس جهاني. گاه ريل حركت تاريخ با يك عمل از سر بيداري يا خواب زدگي عوض مي شود و امروز، يكي از بزنگاه هاي كم نظير تاريخ است. اين واقعيت كه مقامات امنيتي و سياسي در رژيم پنهانكار صهيونيستي-پايتخت سيطره طلبي امپراطوري غرب- با صداي بلند به جان هم افتاده اند و يكديگر را سگ هايي خطاب مي كنند كه زيادي پارس مي كنند اما از عهده جمهوري اسلامي ايران برنمي آيند، اتفاق كوچكي نيست. اينكه مقامات رژيم صهيونيستي به عنوان اسطوره قدرت امپراطوري غرب علي الدوام بگويند «اسرائيل بر لبه پرتگاه ايستاده و حاكميت آن كفايتي براي اتخاذ تدابير نجات بخش ندارد»، «ما بر دهانه آتشفشان ايستاده ايم و نابودي در انتظار اسرائيل است»، «تل آويو با زلزله 9 ريشتري مواجه شده»، «انقلاب ايران از عراق و افغانستان تا بحرين و يمن و عربستان و لبنان و مصر و تونس ريشه دوانده است» و... را نبايد دست كم گرفت. از نگاه آنها، بدون چاره جويي براي چالش راهبردي ايران، مرگ اسرائيل و زوال قدرت آمريكا ترديدناپذير است.
اگر از چشم مديران اتاق هاي فكر و عمليات آمريكا و انگليس و اسرائيل به جبهه ايران نگاه كنيم، تنها راه محتمل براي زدن ضربه كاري به ايران يا دست كم، كشيدن ترمز حركت شتابان و الهام بخش آن، بي ثبات سازي داخلي و ضربه از درون به واسطه نيروهاي داخلي است. يا به تعبير شيمون پرز جنگ با ايران، از درون مرزهاي اين كشور آغاز مي شود. منطق هر مبارزه اي مي گويد براي ضربه زدن به حريف مخصوصا اگر قدرتمند باشد، از انرژي خود وي استفاده كنيد و نيروي نهفته در پيكره وي را عليه خود او مديريت نماييد. فتنه 3 سال پيش، ماجراجويي هاي حلقه انحرافي از جيب دولت و بالاخره منازعات درون جبهه اصولگرايي- كم يا بيش- متاثر از همين فرمول «ضربه از درون» پديد آمد همچنان كه عقده ها و نفسانيات يا ضعف بصيرت برخي رجال سياسي نقش مكملي در اين زمينه داشت. دشمن در اين ميان مايل بود اختلاف هاي غالبا غيرموجه و ناشايست در سطح سياستمداران را به حوزه اجتماعي وسعت دهد و توانست هزينه هايي را هم به كشور ما تحميل كند. اما اين پروژه خطرناك سر بزنگاه ها شكست خورد چون دشمنان هرگز نتوانسته اند حساب يك واقعيت مهم را بكنند و آن ايمان مردم و پيوند عميق آنها با نقطه ثقل تعادل نظام يعني ولايت و رهبري است.
پروژه هاي بي ثبات سازي به اعتبار همين پيوند راهنما و راهگشا يكي پس از ديگري ناكام ماند اما دريغ از فرصت هاي مهمي كه خدشه دار شد و هزينه هايي كه داديم و مي شد ندهيم. و شد آنچه نبايد. نخست وزير دوره دفاع مقدس، هم جبهه سلطنت طلبان و سازمان منافقين و انبوه فرقه هاي لامذهبي شد كه به خون مسلمانان و مومنان به انقلاب تشنه بودند. رئيس دولت اصلاح طلب به گفته نزديكترين دوستانش تا پاي خودكشي براي گروهك هاي فاشيستي پيش رفت آن يكي چهره سياسي براي كساني انتحار كرد كه او را- به ناجوانمردي- سردسته قاتلان زنجيره اي معرفي مي كردند و چهارمي فريب جوانكي را خورد كه پس از فرار از ايران معلوم شد مهره استخدام شده فرقه استعماري و ضد اسلامي بهائيت است. پنجمي در حالي كه بر سر ناهار و شام روزانه يا حقوق ماهيانه اش احتياط و وسواس داشت، در تعصب تا آنجا پيش رفت كه سپر بلاي مشتي رند فرصت طلب آلوده به مفاسد كلان اقتصادي شود يا در حوزه نفوذ ششمي، براي اختصاصي سازي! يك دانشگاه غيردولتي 300 هزار ميليارد توماني خيز برداشتند يا در قلمرو مديريت هفتمين رجل سياسي، ميلياردها تومان سكه خريدند و در التهاب كاذب بازار دميدند و از قبل او، انواع سايت ها و روزنامه هايي را راه انداختند كه جز دميدن بر تفرقه و نزاع- با توجيه تبليغات انتخابات رياست جمهوري!- كار ويژه ديگري نداشتند و... قس علي هذا. ضعف هاي شخصيتي برخي رجال سياسي كه بيرون زد، فضا براي غواصي بدخواهان و مغرضان در انبوه سوژه هايي كه آنان فراهم مي كردند- يا فراهم شدن آن سوژه ها باب طبع اين سياستمداران قرار مي گرفت- مساعد شد. شدند دشمن شادكن و اسباب شماتت ملت و حاكميت. بدين ترتيب بستر انواعي از عفونت ها و مفاسد فراهم گرديد و هر دزد و خائني، زير قباي رجل صاحب وجهه اي پنهان شد. تا كجا بايد از امنيت ملت و اقتضائات برش حساس تاريخي فعلي كم گذاشت و آخرت خود را خرج كيسه دوزي و فسادطلبي انواع حلقه هاي سياسي كرد؟!
سال پيش رو به دلايل مختلف، سال خطير و پراهميتي است. 1- تداوم فروپاشي نظم جهاني فرسوده و تكوين نظم جديد با نشانه هاي اقتدار ايران اسلامي در خاورميانه 2- رسيدن مذاكرات چند ساله هسته اي به نقطه اي تعيين كننده در كنار سنگيني كفه قدرت جمهوري اسلامي 3-نيمه كاره ماندن هدفمندسازي توزيع يارانه به مثابه يك جراحي اقتصادي ضروري و مورد اتفاق همه كارشناسان و طيف هاي سياسي 4- چالش تحريم اقتصادي و فشار «تورم مصنوعي- انتظاري» 5- سال تداركات طيف هاي سياسي براي انتخابات رياست جمهوري كه مي تواند متضمن برخي چالش ها باشد يا نباشد. دشمن زخم خورده در چنين موقعيت خطيري، دو پروژه مهم را به مثابه دو لبه يك قيچي در دست اجرا دارد. 1- ائتلاف و انسجام همه احزاب و طوايف ضدانقلاب با انواع توقعات در نقطه «بازگشت به انتخابات» به عنوان پوششي براي بازسازي فتنه سه سال قبل 2- دامن زدن به اختلاف و تجزيه و تقابل در ميان گروه هاي حامل انقلاب تا مرز انحلال قدرت آنان. به عبارت ديگر دشمن مي كوشد هر چه قدر سطح توقعات گروه هاي اپوزيسيون و نفاق را براي تبديل كليت آنها به يك «جبهه» پايين آورد، به فضاي سوءظن و بدگماني و تقابل در ميان جبهه انقلاب دامن زند. دشمن در آخرين برآورد، به چند مرحله عملياتي مي انديشد. 1- پمپاژ نااميدي در كشور و جنباندن محورهاي اعتراض (تبديل نارضايتي به اعتراض) در دو سطح سياسي و اجتماعي 2- اتصال اين نقاط و محورها به يكديگر و تبديل آن به يك جبهه 3- الحاق دو جبهه فشار خارجي و داخلي به هم و تقاطع دادن اين دو براي عمليات گازانبري 4- پكاندن پيشاپيش انسجام و اقتدار جبهه انقلاب به واسطه تعميق مجادلات و دلخوري ها.
پيشنهادي كه به طيف هاي سياسي وفادار انقلاب مي توان داد، كاستن از فضاي سوءظن و كار كردن روي «اشتراكات» فراوان است نه تمركز- ريز شدن- روي محورهاي اختلاف. طيف هاي سياسي بد مي فهمند اگر خيال مي كنند با متهم كردن يكديگر و انباشتن فضاي سياسي از انبوه اتهامات، نزد افكار عمومي احترام و اعتبار پيدا مي كنند. تا جايي كه به اصول اسلام و انقلاب برنمي گردد، بايد با يكديگر از سر اغماض و مدارا و رفق و الفت رفتار كرد. هم بايد از موضع تهمت اجتناب كرد- غوطه خوردن در مواضع اتهام كه جاي خود دارد! - و هم در قضاوت ها، حسن ظن و سعه صدر بيشتري داشت. اگر نه، مثلاً مقابل هم قرار دادن دولت و مجلس و دستگاه قضايي و مجمع تشخيص يا اوتادي چون آيت الله مصباح يزدي و آيت الله مهدوي كني- حفظهماالله تعالي-، هيچ خير و بركتي عايد جمهوري اسلامي نخواهد كرد. در وسعت تعاملات سياسي، نه لجاجت بر خطا پذيرفته است و نه اصرار به ملامت گري و سرزنش مداوم، نتيجه مثبتي دارد. خودكامگي ها و تعصبات باطل بود كه در فتنه هاي همين چند سال گذشته، هزينه هاي سنگيني را به كشور و به خود طيف ها و رجال سياسي وارد كرد.
مي شود از هزينه هاي ملي در سياست كاست اگر عنايت داشته باشيم كه حيات انگلي برخي رسانه ها و حلقه ها اساساً به بحران سازي و هزينه تراشي و حاشيه پردازي وابسته است. آنها نان اختلاف را مي خورند و براي همين كار ويژه راه افتاده اند. طيف هاي سياسي مي توانند پيش از كليد زدن دور تازه رقابت ها، شجاعانه و عاقلانه عملكرد خود را نقد كنند كه آيا با مشي خود به ميدان مانور قدرت جمهوري اسلامي وسعت داده يا ايجاد مضيقه كرده اند؟ آيا از سر حكمت و درايت و مصلحت سنجي و مآل انديشي رفتار كرده اند يا رفتار آنان معطوف به لجاجت و هيجان بوده است؟ با محافل فسادانگيز فاصله گذاري كرده اند يا آنها را شريك و مؤتلف خود پنداشته اند؟ مردم را شاد كرده اند يا باعث ملال و نگراني آنان شده اند؟ چه قدر به خاطر مصالح بزرگ تر اهل گذشت بوده اند؟ مسئوليت پذير بوده اند يا مسئوليت گريز؟
دست كم بايد اصولگرايان را مورد خطاب قرار داد و تصريح كرد كه دوگانه هايي نظير «جبهه متحد» و «جبهه پايداري» تا آنجا كه معناي تكثر و رقابت سالم را با خود دارد، پذيرفتني است اما اگر اين قبيل تمايزها تبديل به جبهه بندي اصلي شد، نبايد در انحرافي بودن آن ترديد داشت.
محمد ايماني

پايان شمارش آراي انتخابات مجلس نهم
جبهه بندي كارساز نبود مردم به ليست خود رأي دادند

سرويس سياسي-
با مشخص شدن 25نامزد انتخاباتي پايتخت در دور دوم انتخابات مجلس نهم، مردم نشان دادند به ليست وحدت راي داده اند.
از ماهها پيش از انتخابات مجلس نهم، گروه ها و جريان هاي سياسي فعاليت هاي خودشان را در حالي شروع كردند كه جريان اصولگرايي سعي داشت با يافتن مكانيسمي عادلانه به وحدت برسد.
اما آنچه كه مردم تا روز انتخابات 12اسفند و بعد از آن در مرحله دوم تا روز 15ارديبهشت شاهد آن بودند عدم وحدت كامل ميان جبهه هاي مختلف جريان اصولگرايي بود.
اين اتفاق تلخ در پهنه جريان اصولگرايي در شرايطي بود كه آحاد مردم خواستار وحدت حداكثري ميان نيروهاي انقلابي و ارزشي بودند.
جبهه هاي مختلف در جريان اصولگرايي هركدام با عنواني در انتخابات مجلس نهم حضور يافتند اما آنچه كه براي اين تشكل ها و گروه هاي سياسي اصولگرا درس آموز شد اين بود كه مردم هيچ كدام از جبهه هاي جريان اصولگرا را بطور دربست نپذيرفتند.
راي مردم در انتخابات مجلس نهم در دور اول در 12اسفند و دور دوم انتخابات در 15ارديبهشت به وضوح نشان داد كه مردم به «جبهه مختلط» راي دادند و در واقع خود، ميان نيروهاي انقلابي و ارزشي دست به وحدت زدند.
با فرارسيدن انتخابات در روز 12اسفند و عملي نشدن وحدت كامل ميان جريان اصولگرايي، مردم بصورت تلفيقي، نامزدهاي انتخاباتي خود را برگزيدند.
البته با توجه به مشاركت بالاي راي دهندگان، در حوزه تهران، اسلام شهر، ري و شميرانات تنها 5 نامزد توانستند به خانه ملت راه پيدا كنند.
خاطرنشان مي شود طبق قانون انتخابات هر نامزد بايد يك چهارم آراي شركت كنندگان را بدست آورد تا بتواند به مجلس راه يابد.
بنابراين در دور اول انتخابات مجلس نهم تنها حداد عادل، مرندي، ابوترابي فرد، آقاتهراني و ميركاظمي توانستند حد نصاب لازم را براي ورود به مجلس كسب نمايند.
از همين روي؛ براي دور دوم انتخابات مجلس در حوزه تهران، اسلام شهر، ري و شميرانات مي بايست 50 نامزد براي 25كرسي باقي مانده به رقابت مي پرداختند.
هرچند گرايش سياسي 5 نامزد راه يافته به مجلس در دور اول و همچنين گرايش نفرات ششم تا پنجاه و پنجم كه براي دور دوم مي بايست رقابت مي كردند نشان داد كه براي مردم شاخص «وحدت» مهم است و به جمعي از نامزدهاي اصولگرا و انقلابي بصورت مختلط راي مي دهند ولي باز هم براي مرحله دوم انتخابات در جريان اصولگرايي بصورت كامل مقوله وحدت به سرانجام نرسيد. اما نگاهي به 25نامزدي كه مردم روز جمعه آنها را به خانه ملت فرستادند ثابت كرد كه كماكان مردم و افكار عمومي بر مسئله وحدت اصرار و پافشاري دارند.
نتيجه رسمي پايان شمارش آرا تهران، ري،شميرانات و اسلامشهر
نتايج رسمي پايان شمارش آرا در تهران، ري،شميرانات و اسلامشهر از سوي ستاد انتخابات كشور اعلام شد.
در اطلاعيه شماره 23 ستاد انتخابات كشور كه عصر ديروز منتشر شد آمده است:
بسمه تعالي
اسامي منتخبان مرحله دوم انتخابات نهمين دوره مجلس شوراي اسلامي در حوزه انتخابيه تهران، ري، شميرانات و اسلام شهر كه در 4 هزار و 162 شعبه و از مجموع تعداد 1126489 آراي صحيح ماخوذه حائز اكثريت نسبي آرا شده اند بدين ترتيب اعلام مي شود.
1- بيژه نوباوه وطن 491799 راي
2- اسماعيل كوثري 431771 راي
3- احمد توكلي 404595 راي
4- علي مطهري 380653 راي
5- سيد محمود نبويان 379512 راي
6- سيد مهدي هاشمي 369317 راي
7- محمدرضا باهنر 368096 راي
8- علي اصغر زارعي 340999 راي
9- فاطمه رهبر 327958 راي
10- عليرضا زاكاني 327818 راي
11- زهره طبيب زاده نوري 321698 راي
12- روح الله حسينيان 301956 راي
13- حسين مظفر 298629 راي
14- فاطمه آليا 294378 راي
15- مهدي كوچك زاده 291600 راي
16- غلامرضا مصباحي مقدم 286402 راي
17- لاله افتخاري 285285 راي
18- محمد سليماني 284452 راي
19- حميد رسايي 280483 راي
20- مجتبي رحماندوست 279302 راي
21- مهرداد بذرپاش 271771 راي
22- حسين طلا 268272 راي
23- الياس نادران 268133 راي
24- عليرضا محجوب 262375 راي
25- حسين نجابت 254702 راي
گرايش سياسي منتخبان
اكنون گرايش سياسي 25نفر نامزد راه يافته به مجلس از حوزه انتخابيه تهران، اسلام شهر، ري و شميرانات نشان مي دهد 4 نفر بصورت مشترك از جبهه متحد و جبهه پايداري هستند. 2 نفر هم از جبهه صداي ملت و خانه كارگر به بهارستان رفتند. و از 19نفر باقي مانده، 11نفر بصورت اختصاصي متعلق به جبهه متحد و 8 نفر بصورت اختصاصي متعلق به جبهه پايداري هستند.
آنچه در اين ميان گفتني است جا ماندن چهره هاي سرشناسي از هر دو جبهه متحد و جبهه پايداري است.
در جبهه متحد حسين فدايي، پرويز سروري، اسدالله بادامچيان و نبي حبيبي از جمله كساني هستند كه از راه يافتن به خانه ملت بازماندند.
از سوي ديگر؛ در جبهه پايداري نيز روانبخش، سقاي بي ريا، استاد آقا و حميدزاده نتوانستند در 25 نفر سهميه تهران قرار بگيرند.
البته حسن غفوري فرد از اعضاي جريان اصولگرا كه نامش در هيچ كدام از دو ليست جبهه متحد و جبهه پايداري قرار نداشت از حضور در مجلس نهم بازماند.
همچنين سهيلا جلودارزاده نامزد اصلاح طلبان براي دور دوم انتخابات مجلس نتوانست آراي لازم را براي ماندن در ميان 25نفر كسب نمايد.
البته چهره هاي معروف جريان اصلاحات كه در مجلس هشتم حضور داشتند در مجلس نهم از سوي مردم جواز حضور نيافتند.
كواكبيان، داريوش قنبري، قدرت الله عليخاني، محمدرضا خباز و... از جمله اصلاح طلباني هستند كه در حوزه انتخابيه خودشان از ورود به مجلس جا ماندند.

تكرار (گفت و شنود)

گفت: به نوشته روزنامه «اسرائيل اليوم»، ايهود باراك وزير جنگ رژيم صهيونيستي كه از اعتراضات ساير مقامات اين رژيم به شدت عصباني است مي گويد «ديگر درباره حمله به ايران حرفي نمي زنم»!
گفتم: اي بابا؟! چرا چند لقمه خنده را از مردم ايران دريغ مي كند؟!
گفت: مئير داگان رئيس سابق موساد و ايهود اولمرت نخست وزير سابق رژيم صهيونيستي به وي اعتراض كرده اند كه وقتي اسرائيل توان دفاع از خود را در مقابل حزب الله و حماس ندارد، چرا درباره حمله نظامي به ايران حرف مي زني؟!
گفتم: خب! راست ميگن! چرا حرف مفت مي زنه.
گفت: باراك گفته؛ تهديدها مربوط به چند ماه قبل بود و اخيراً تهديدي نكرده است!
گفتم: يارو قول داده بود ديگه قمپز در نكنه، ولي يك روز پيش رفقاش گفت؛ تنهايي با يك شير گلاويز شدم و... دوستانش گفتند؛ مگه قول نداده بودي كه قمپز در نكني؟ و يارو كه به تته پته افتاده بود گفت؛ آره! ولي اين قمپز مال دو ماه قبله و حالا تكرارش رو دارم پخش مي كنم!

به ياد سردار پاسدار احمد منصوري

پيمانه به پيمان برد
تابستان سال 1356 بود و ماه مبارك رمضان. زندانيان سياسي رژيم شاه به روال همه ساله، شب ها در حياط زندان مي خوابيدند. در سلول هاي بند از كولر و پنكه و اينجور چيزها خبري نبود. آن سال اما، سرهنگ زماني رئيس كل زندان هاي سياسي دستور جديدي صادر كرده بود. زندانيان مسلمان حق ندارند براي سحري خوردن بيدار شوند! غذاي سحر را بايد قبل از ساعت 10 شب- ساعت خاموشي- صرف كنند! زندانياني كه در حياط زندان مي خوابند براي اداي نماز صبح حق ورود به بند را ندارند! آنها مي توانند از آب حوض حياط زندان وضو بگيرند و همانجا نماز بخوانند! اگر احتياج به دستشويي دارند بايد تا ساعت 6 صبح- دميدن آفتاب در تابستان- صبر كنند! بعد از پخش اين بخشنامه از بلندگوي بند، چند نفري كه مسئول جمع- كمون- زندانيان مسلمان بوديم براي تصميم گيري درباره چگونگي برخورد با اين حركت جديد، در پستوي يكي از سلول ها دور هم جمع شديم. دو سال قبل از آن، نماز خواندن افراد زير 40 سال يعني اكثر قريب به اتفاق زندانيان مسلمان ممنوع شده بود و بروبچه ها با تحمل شكنجه هاي طاقت فرسا به خاطر اداي نماز صبح رژيم را وادار به عقب نشيني كرده بودند. بند ما، بند مخصوص محكوميت هاي سنگين
- 10 سال تا ابد- بود و هر حركتي كه در آن صورت مي گرفت بلافاصله از سوي ساير زندانيان مسلمان در بندهاي ديگر دنبال مي شد. بنابراين بچه ها مسئوليت مضاعفي احساس مي كردند. بحث و گفت وگو به درازا نكشيد. همه در اين نقطه اشتراك نظر داشتند كه نبايد تسليم شد. سخن آن روز هنوز در گوش نگارنده طنين انداز است. مي گفت(نقل به مضمون): امروز، روز امتحان الهي است، اگر يك قدم عقب نشيني كنيم، دشمن چند قدم جلوتر مي آيد و بعيد نيست نماز خواندن و روزه گرفتن را هم ممنوع كند... ماه ميهماني خداست شايد خداي مهربان بر سفره روزه داري ما كتك خوردن و شكنجه شدن را به تشنگي و گرسنگي افزوده باشد... از فرداي آن روز- اولين روز ماه مبارك رمضان- هر روز تعدادي از برادران با قرار قبلي، هنگام سحر به درون بند مي رفتند و همانجا وضو گرفته و نماز مي خواندند و... ساعتي بعد آنان را به زير هشت برده و به شدت شكنجه مي كردند و روز بعد تعدادي ديگر و...
كاش «احمد» ما را مي شناختيد، اما چه انتظار بي جايي؟! احمد ما، مقام گمنامي را به هيچ بهايي نمي فروخت، بايد از نزديك با او زندگي مي كردي تا شايد يكي از آن هزاران كه او بود را مي يافتي و انگشت حسرت به دندان مي گزيدي كه كاش، مي توانستي با او همگام باشي.
او دو روز پيش، عهدي را كه با خداي خويش بسته و هرگز نشكسته بود، «ارني»گويان به «ميقات» برد و پيمانه عمر پربركت خود را در حالي كه بر سر پيمان بود به خداي مهربان سپرد. نگارنده، چندين سال پياپي در زندان هاي سياسي رژيم طاغوت با احمد منصوري هم بند بودم و بعد از پيروزي انقلاب هم با او همدم و هم قدم بوده ام. پس از پيروزي انقلاب اسلامي كه آرزوي ديرينه اش بود به سپاه پاسداران انقلاب اسلامي پيوست. بسياري از مسئولان بلندپايه نظام در زندان هاي سياسي رژيم شاه با احمد هم بند بودند و مسئوليت هاي متفاوتي را به وي پيشنهاد مي كردند. احمد، اما ابتدا فرصتي براي ارزيابي مي خواست ولي به تمامي آن پيشنهادها جواب منفي داد. در يكي از آن موارد پرسيدم؛ چرا فلان مسئوليت را نپذيرفتي؟ و اگر از اول جوابت منفي بود، چرا فرصت بررسي خواستي؟ در پاسخ گفت(نقل به مضمون): فرصت ارزيابي خواستم تا مبادا در حكومتي كه بي ترديد متعلق به حضرت صاحب الزمان(عج) است از زير بار مسئوليت شانه خالي كرده باشم و بعد از ارزيابي، افراد فراوان ديگري را يافتم كه براي آن مسئوليت از من شايسته ترند و جواب منفي دادم. برخي از دوستان هم بند از وي براي عضويت در حزب و سازماني كه آن روزها تشكيل شده بود، دعوت كردند ولي احمد ما، بدون كمترين ترديد و بي آن كه در اين باره نيز فرصتي براي ارزيابي بخواهد، ماندن در سپاه را ترجيح داده بود و تا پايان عمر در كسوت سپاهي باقي مانده بود... «آيا شنيده اي كه حضرت امام(ره) فرموده باشند؛ كاش من هم عضو فلان حزب يا فلان سازمان بودم؟! اما، مي فرمايند «كاش من هم يك پاسدار بودم» حالا تو بگو؛ كدام راه به خدا نزديكتر و كدام حلقه به سلسله ولايت چسبيده تر است؟
امروز، خانواده و دوستان احمد و دو برادر ديگرش دكتر جواد و دكتر رضا منصوري كه هر دو به حبس ابد محكوم شده و در زندان سياسي رژيم شاه با او هم بند بودند، پيكر پاك احمد ما را تا بهشت زهرا(س) بر دوش مي كشند و در آنجا، به خاك - كه نه- به خدا مي سپارند... طوبي لهم و حسن مآب...
حسين شريعتمداري

لاريجاني قانون «نظارت بر نمايندگان» را به احمدي نژاد ابلاغ كرد

رئيس مجلس قانون «نظارت مجلس بر رفتار نمايندگان» را براي اجرا به رئيس جمهور ابلاغ كرد.
«علي لاريجاني» رئيس مجلس شوراي اسلامي قانون «نظارت مجلس بر رفتار نمايندگان» را براي اجرا به محمود احمدي نژاد رئيس جمهوري كشورمان ابلاغ كرد.
طبق ماده يك قانون مدني، مصوبات مجلس شوراي اسلامي و نتيجه همه پرسي پس از طي مراحل قانوني به رئيس جمهور ابلاغ مي شود.
رئيس جمهور بايد ظرف مدت پنج روز آن را امضا و به مجريان ابلاغ كند و دستور انتشار آن را صادر كند و روزنامه رسمي موظف است ظرف مدت 72 ساعت پس از ابلاغ، منتشر نمايد.
براساس تبصره اين ماده، در صورت استنكاف رئيس جمهور از امضا يا ابلاغ در مدت مذكور در اين ماده به دستور رئيس مجلس شوراي اسلامي روزنامه رسمي موظف است ظرف مدت 72 ساعت مصوبه را چاپ و منتشر كند.
همه قوانين پس از تاييد شوراي نگهبان، بايد توسط رئيس مجلس براي اجرا به رئيس جمهور ابلاغ شود.
رئيس جمهور نيز موظف است طبق ماده يك قانون مدني، ظرف 5 روز قانون مذكور براي اجرا ابلاغ كند تا در روزنامه رسمي به چاپ برسد.
همه قوانين دو هفته پس از ابلاغ رئيس جمهور، قابليت اجرايي شدن دارد.

سلطانيه: ايران هيچ توجيهي براي تعطيلي فردو نمي بيند

سفير و نماينده دائم ايران در آژانس بين المللي انرژي اتمي مي گويد كه جمهوري اسلامي هرگز غني سازي اورانيوم را متوقف نمي كند و دليلي براي تعطيلي سايت هسته اي فردو ندارد.
علي اصغر سلطانيه روز جمعه (15 ارديبهشت) گفت كه ايران «هيچ توجيهي» براي تعطيل كردن سايت فردو ندارد و آن را تعطيل نخواهد كرد.
وي تاكيد كرد: «فردو يك محيط امن است. ما هزينه و زمان زيادي صرف آن كرده ايم تا محيط امني شود. وقتي شما يك محيط امن داريد، محيط امني تحت كنترل آژانس، چرا مي گوييد بايد تعطيل شود؟»
فردو، دومين تاسيسات هسته اي غني سازي اورانيوم ايران در جنوب تهران واقع شده است.
به گزارش رويترز، سلطانيه در پاسخ به سوالي درباره احتمال موافقت ايران با متوقف كردن فعاليت غني سازي اورانيوم در مذاكرات پيش رو با 1+5 (چين، روسيه، انگليس، فرانسه،امريكا و آلمان) گفت: «يك چيز مشخص است: غني سازي در ايران هرگز متوقف نخواهد شد.»
وي تاكيد كرد: «نه تحريم ها نه اقدام نظامي، نه ترور دانشمندان ما غني سازي را متوقف نخواهد كرد.»
ايران و گروه 1+5 نخستين دور گفت وگوهاي فراگير را 14 آوريل پس از 15 ماه وقفه در شهر ساحلي استانبول تركيه آغاز و دو طرف نسبت به فضاي كلي مذاكرات ابراز رضايت كردند.
دو طرف توافق كردند كه دور دوم گفت وگوهاي خود را 23 مه (3 خرداد) در بغداد، پايتخت عراق برگزار كنند.
غرب ايران را به دنبال كردن اهداف نظامي تحت پوشش برنامه انرژي هسته اي خود متهم مي كنند و تحريم هاي بين المللي و يكجانبه اي را عليه تهران اعمال كرده اند.
ايران تاكيد مي كند كه عنوان يكي از امضا كنندگان پيمان منع گسترش سلاح هاي هسته اي و عضو آژانس بين المللي انرژي اتمي، حق استفاده صلح آميز از انرژي هسته اي را دارد.

كريستين ساينس مانيتور: حمايت رهبري ايران از مذاكرات احتمال توافق را بالا برده است

يك روزنامه آمريكايي در مطلبي نوشت: حمايت «آيت الله خامنه اي» رهبر انقلاب اسلامي از مذاكرات جاري ميان ايران و 1+5 درباره موضوع هسته اي، احتمال رسيدن به توافق را بالا برده است.
روزنامه كريستين ساينس مانيتور در گزارشي ادعا كرد: اين براي نخستين بار است كه رهبري ايران به صورت واضح و صريح از مذاكرات هسته اي با غربيها حمايت مي كند.
اين روزنامه آمريكايي موضع رهبري ايران را به عنوان يك تحول مهم ارزيابي كرده است كه به مذاكرات جاري مشروعيت و قدرت مي بخشد.
ساينس مانيتور در ادامه حمايت آيت الله خامنه اي را باعث آزادي عمل مذاكره كنندگان ايراني در موضوع هسته اي اين كشور دانسته كه احتمال رسيدن به توافق را در اين موضوع با گروه 1+5 بالا برده است.
خاطر نشان مي شود مذاكره كننده ارشد هسته اي جمهوري اسلامي ايران در پايان نشست استانبول (26 فروردين ماه) با تاكيد بر مواضع مقتدرانه ايران، اظهار داشت: آنچه اهميت دارد لزوم دستيابي ملت ايران به حقوق مشروع خود بر اساس معاهده منع گسترش سلاحهاي هسته اي است.
مذاكرات اخير ايران با گروه 1+5 در استانبول با توافق براي ادامه مذاكرات در بغداد در روز 23 مه (سوم خردادماه) پايان يافت.

انواع مرض ها سرتا پاي اپوزيسيون را گرفته است (خبر ويژه)

«ما با معضل اپوزيسيوني مواجه هستيم كه 3دهه است دچار بيماري توهم است و هر تازه وارده را هم آلوده به اين بيماري مي كند».
شبكه صهيونيستي بالاترين با درج اين تحليل درباره اپوزيسيون خارج نشين نوشت: اپوزيسيون خارج نشين يك معضل و مصيبت است چرا كه؛ 1- خود اساسا ديكتاتور است 2- هنوز اندر خم كوچه است و هيچ راهكاري براي خارج شدن از پيله اي كه به دور خود تنيده ندارد و حتي هيچ پيشنهادي را هم براي خارج شدن از بن بست بي برنامگي و بي اعتباري خود، قبول نمي كند. 3- هيچگاه حاضر به قبول اشتباهات خود نبوده و تاب و تحمل شنيدن انتقاد را ندارد و منتقدين خود را ديكتاتوروار مورد حمله ايادي خود قرار داده و او را متهم به دهها و صدها كار نكرده مي كند. 4- بيش از سه دهه است بسياري از بزرگان آن دچار بيماري توهم بوده و اين بيماري و مرض، آنچنان در فضاي اپوزيسيون رخنه كرده كه هر تازه وارد به اپوزيسيون اغلب دچار اين مرض مي شود و چه بسيار بوده و هستند افرادي متوهم كه جز نوك بيني خود هيچ چيز ديگري را نديده و نمي خواهد ببيند. 5- اپوزيسيوني كه بزرگان آن فقط به فكر جايگاه و اعتبار و منافع خود و مطرح شدن در رسانه هايي مثل بي بي سي و صداي آمريكا و... بوده و هستند. 6- اپوزيسيوني است كه وارد شوندگان به آن شهوت شهرت طلبي دارند. 7- افرادي در آن رخنه كرده اند كه مستقيم و غيرمستقيم از حاميان حكومت اسلامي بوده و حتي از منابع مالي حكومت جمهوري اسلامي ايران بهره مند گشته و مي شوند. 8- اپوزيسيوني كه خريدني است و بسياري از مدعيان آن قابل خريدن بوده و هستند. مگر سردار مدحي نفوذي سيستم اطلاعاتي و امنيتي حكومت نبود كه براي برخي از به اصطلاح اشخاص اپوزيسيون الماس چندين ميليون دلاري هديه داده بود9.- اپوزيسيوني كه از سر بدبختي و فلاكت حاضر به نشست با انحصار طلبان به اصطلاح اصلاح طلب حكومتي شده است.
اين شبكه ضد انقلابي در ادامه معرفي اپوزيسيون مي نويسد:10- اپوزيسيون آن قدر خوار و ضعيف شده كه فقط به اميد آمريكا نشسته و فاقد اعتماد به نفس است. 11- دنباله رو نيروهاي دوزيست سياسي است. 12- پر شده از نفوذي هاي رژيم. 13- تزئيني است و بيشتر به بادكنك مي ماند. 14- گاه كسي را راه نمي دهد و گاه چنان بي در و پيكر مي شود كه هر رجال سياسي در آن داخل مي شود. 15- هنوز در بحث هاي تئوريك و آكادميك گير كرده است. 16- تحت كنترل رژيم است17.- اپوزيسيوني كه هر دم از آن، بري مي رسد، و هر دم عده اي كلاش و كلاهبردار فرصت طلب براي خودشان، كنگره ملي، اتحاد ملي و... تشكيل داده و نوچگان خود را در فيس بوك مامور تبليغات براي باند خود كرده و به منتقدين حمله و انگ مي زنند. 18- اپوزيسيوني كه قسمت عمده مبارزات خود را صرف وقت گذاشتن در فيس بوك كرده و تبديل به اپوزيسيون فيس بوكي شده است.

آقاي اوباما خواهش مي كنم از جمهوري اسلامي نترسيد! (خبر ويژه)

يك سياستمدار عراقي حامي اسرائيل، از دوستي عميق دولت عراق با جمهوري اسلامي ايران ابراز نگراني كرد.
به گزارش نشريه فرانكفورتر آلگماينه، مثال الالوسي عضو پارلمان عراق كه به گرايش به اسرائيل مشهور است و 8 سال پيش سفري به تل آويو داشت، مي گويد: دولت نوري مالكي روابط عميقي با ايران دارد و ايران از طريق عراق، از نظام سوريه در برابر اپوزيسيون اين كشور حمايت مي كند.
الالوسي همچنين گفته است: از دسامبر سال گذشته(دي ماه) كه نيروهاي نظامي آمريكا، عراق را ترك كرده اند، نفوذ ايران در عراق گسترده تر شده است.
براساس اين گزارش الالوسي، طرفدار شناخته شده اسرائيل است و در سال 2004- يك سال پس از اشغال عراق- به اسرائيل سفر كرد. وي در سال 2006 به خبرنگاران گفته بود ايران از هر دو جناح در عراق حمايت مي كند. اين نماينده داراي گرايش هاي صهيونيستي مي گويد نفوذ ايران در عراق، مقدمه گسترش نفوذ در خاورميانه است.
الالوسي، با استيصال خطاب به اوباما گفت: آقاي رئيس جمهور! از شما خواهش مي كنم از روحانيون حاكميت ايران نترسيد. اگر كاري نكنيم آنها نزديك و نزديكتر مي شوند. ما داريم عراق را به ايران و حزب الله لبنان تقديم مي كنيم(!) شما آمريكايي ها و ما بهاي سنگيني داده ايم. تنها چيزي كه مي تواند باعث تغيير اين وضعيت شود، اين است كه مقامات كاخ سفيد از خواب بيدار شوند.
انتشار اين اظهارات آميخته با عجز و لابه اين مزدور رژيم صهيونيستي در عراق در حالي است كه به گزارش بي بي سي، دولت آمريكا با وضعيت بغرنجي در افغانستان مواجه است و طبق نظرسنجي مشترك نيويورك تايمز و سي بي اس، بيش از دوسوم مردم آمريكا معتقدند آمريكا نبايد بيش از اين در افغانستان بماند. آنها از جنگ دلزده هستند.
بي بي سي در گزارش خود نوشت: جنگ افغانستان به طولاني ترين جنگ در تاريخ افغانستان تبديل شده و ده سال است سربازان آمريكا كشته مي شوند در حالي كه وضعيت روشني پيش رو ديده نمي شود.

چاه كن ته چاه افتاد! (خبر ويژه)

يك نهاد امنيتي انگليس گرفتار حمله اينترنتي شد.
به گزارش «خودنويس»، وب سايت آژانس جرايم سازمان يافته سنگين در انگليس (سوكا) در پي يك حمله سايبري، از كار افتاد. سوكا، يا آژانس جرايم سازمان يافته سنگين، يك سازمان وابسته به دولت انگليس است كه زير نظر وزارت كشور بريتانيا فعاليت مي كند. سوكا شش سال پيش تأسيس شده است. «سوكا» ماه گذشته ياري بخش تلاش هايي بود كه دفتر بررسي فدرال آمريكا براي مسدود كردن وب سايت هاي مرتبط با فروش اطلاعات مالي انجام داد.
سوكا اعلام كرد كه دو و نيم ميليون مورد از اطلاعات مورد دستبرد را نجات داده است. اطلاعاتي كه براساس تخمين آن ها در حدود 500 ميليون پوند ارزش داشته است.
اين وب سايت پيش از اين توسط «هكتيويست»هايي مورد حمله قرار گرفته بود. يك سال پيش، آن ها با تكنيك هاي مشابهي موجب شدند اين وب سايت ارتباطش با مخاطبان قطع شود. پس از آن، گروهي هم كه ادعا مي شد مرتبط با اين گروه هكرها بوده اند، در ارتباط با اين حمله دستگير شدند.
يادآور مي شود مقامات امنيتي و سياسي ارشد انگليس سال گذشته در جريان اعتراضات خياباني گسترده، برخي شبكه هاي مجازي و اينترنتي را زمينه ساز هماهنگي ميان معترضان اعلام كرده بود. آنها به همين دليل اقدام به انسداد برخي از اين شبكه ها و دستگيري شماري از فعالان اين عرصه شدند.

باراك شوكه است و مي گويد ديگر حرف نمي زنم! (خبر ويژه)

حملات تند چند مقام ارشد امنيتي و نظامي رژيم صهيونيستي به نخست وزير و وزير دفاع اين كشور باعث شد ايهود باراك وزير دفاع ضمن عقب نشيني بگويد ديگر درباره حمله به ايران اظهارنظر نمي كنم.
به گزارش ديپلماسي، روزنامه صهيونيستي اسرائيل اليوم نوشت: باراك بسيار خشمگين است. او مي گويد من فقط اظهارنظر كرده ام نه بيشتر. وي از مئير داگان رئيس سابق موساد، ديسكين، رئيس سابق شاباك و ايهود اولمرت، نخست وزير سابق كه او را متهم به سياست بازي با سوء استفاده از برنامه هسته اي ايران كرده اند به شدت عصباني است. وي مجبور شد به خبرنگاران بگويد، «ديگر اظهارنظري نمي كنم. لازم است اين موضوع را به دولت منتخب آنها واگذار كنيم. بايد يك بحث عمومي در بگيرد تا مشخص شود تا چه اندازه وظيفه ما است كه از مخاطراتي كه آينده اسرائيل و امنيت آن را تهديد مي كند، دفاع كنيم.البته طبيعي است كه همه در اين زمينه نظرات مختلفي داشته باشند، اتخاذ چنين تصميم هايي كار چندان ساده اي نيست.»
روزنامه صهيونيستي مي افزايد: باراك انتظار داشت همان طور كه بگين تصميم به حمله نظامي به تأسيسات هسته اي عراق در ابتداي دهه هشتاد گرفت در مورد ايران نيز چنين تصميم مشابهي گرفته شود ولي با تعجب مي بيند كه همه عليه او موضع گرفته اند و اختلاف هاي شديدي بر سر حمله به تأسيسات هسته اي ايران در گرفته است. براي همين مي گويد «در مورد جنگ بله درست است، هيچ كس تضميني براي هيچ چيز در اختيار ندارد اما ميان اين كه نزد مردم ترس ايجاد كنيم تا از ترس آنها بهره برداري كنيم با اين كه از عواقب چنين حمله اي بترسيم و بر سر آن اختلاف داشته باشيم، فرق بسياري است».
باراك سپس به دفاع از خود و سابقه اش پرداخت و ضمن انتقاد از ايهود اولمرت، نخست وزير سابق گفت: «اولمرت براي مدتي به خارج رفته و در جريان امور نيست. اظهارات او بيش از هر كسي به ايران خدمت كرد، همه كساني كه اطراف او هستند نيز با اظهاراتشان به ايران خدمت مي كنند.»
باراك گفت: «در منطقه بيست كشور مسلمان يك طرف هستند و اسرائيل طرف ديگر. ايران در اين ميان مي خواهد به كمك تكنولوژي هسته اي جايگاه منطقه اي خود را تقويت كند. چين و روسيه و ايالات متحده آمريكا هر كدام مي توانند به تنهايي از پس هر تهديدي برآيند، اما ما نمي توانيم. اسرائيل، ژاپن نيست كه به دو شهر آن حمله اتمي صورت گرفت، ظرف 15 سال خود را به سرعت بازسازي كرد، برسر ما يك بمب (هسته اي) فرود بيايد بايد شاهد نابودي هميشگي اسرائيل باشيم. بله اگر كشوري به ما حمله كند ما با قدرت به آن پاسخ مي دهيم ولي با 20 كشور مسلمان ديگر منطقه چه كنيم. همگي آنها دشمن اسرائيل هستند و در برابر آن ايستاده اند.»
پيش از اين يو وال ديسكين درباره نتانياهو و ايهود باراك گفته بود آنها بلدند زياد پارس كنند اما نمي توانند گاز بگيرند و كفايت مديريت درگيري نظامي با ايران را ندارند.