واگويه اي درباره وحدت (يادداشت روز)

وحدت در جامعه، اساس موجوديت و تعالي آن است و هيچ پيشرفتي - اعم از مادي و معنوي- در آن بدون وحدت و انسجام اجتماعي بدست نمي آيد. سؤال اين است كه چگونه بايد اين وحدت را حفظ كرد در عين حال اين پرسش هم مطرح است كه با فرض عدم تحقق وحدت در حوزه نخبگان و مسئولان آيا حفظ وحدت اجتماعي ميسر است يا نه.
ترديدي نيست كه وقتي از «وحدت» سخن به ميان مي آيد بلافاصله اين سؤال خودنمايي مي كند كه منظور از وحدت چيست. وحدت حوزه عمومي - مردم- يا وحدت حوزه خاص -نخبگان و يا مسئولان- خود اين موضوع نشان مي دهد كه دو نوع وحدت وجود دارد از سوي ديگر واضح است كه وقتي از «وحدت جامع» سخن به ميان آيد، هر دو حوزه را پوشش مي دهد.
در اين روزها شاهد طرح موضوع وحدت از سوي جريانات مختلف هستيم و طبعا هر كدام از ظن و علايق خود سخن مي گويند به همين دليل امروز «وحدت» منشأ تعبيرهاي مختلف شده تا جايي كه بعضي از آشوب گرايان هم از وحدت سخن به ميان مي آورند. در اين خصوص گفتني هايي وجود دارد:
1-ترديدي نيست كه وحدت ميان مردم از وحدت نخبگان اهميت بيشتري دارد و عدم وحدت ميان مردم مخاطرات بسيار سنگين تري- به نسبت عدم وحدت نخبگان- دارد. در عين حال بدون شك وحدت يا تفرقه نخبگان و مسئولان در وحدت يا تفرقه ميان مردم اثرگذار است اما اثر آن نوعا «تامه» نيست. منظور از وحدت هم در اينجا وحدت عقيدتي، سياسي و عملي ميان توده ها و ميان نخبگان و ميان اين دو با يكديگر حول محور نظام سياسي موجود است. بنابراين وقتي مي گوئيم وحدت ميان مردم، مراد وحدت آنان با نظام سياسي است كما اينكه وقتي مي گوئيم عدم وحدت مردم، عدم وحدت حول محور نظام سياسي است، بر اين اساس پذيرش توامان نظام سياسي از سوي توده ها و نخبگان وحدت توده و نخبه را تشكيل مي دهد كه مي توانيم نام آن را «وحدت حداكثري» بناميم.
2- در طول 31 سال گذشته بگومگوهاي فراواني در حوزه نخبگان پيرامون نظام سياسي شاهد بوده ايم در اين ميان بخشي از نخبگان نظام ناپذير بوده اند و شيرين اينكه فراوان پيش آمده كه اين نخبگان نظام ناپذير مناصب رسمي نظام جمهوري اسلامي را - حتي در سطح رئيس يك قوه- اشغال كرده اند! اما در طول اين 31 سال هيچگاه توده هاي مردم در مورد حقانيت نظام و لزوم پيروي از آن ترديد نكرده اند و هيچگاه رفتاري «نظام ناپذير»- چه رسد به نظام ستيز- نداشته اند و لذا وحدت اجتماعي حول محور نظام تداوم پيدا كرده است و از قضا ماندگاري نظام جمهوري اسلامي هم از اين طريق تامين گرديده و از گردنه هاي صعب العبور به سلامت گذشته است. با اين وصف مي توان گفت وحدت توده و نظام از وحدت نخبگان- اعم از نخبگان غيرمسئول و مسئول- با نظام اهميت بيشتري دارد و مي توان عليرغم شكاف ميان سطحي از نخبگان با نظام، وحدت نظام و مردم را حفظ كرد و به راه ادامه داد.
3- در طول 31 سال گذشته شاهد بوده ايم كه آن دسته از نخبگان يا مسئولاني كه رويه اي نظام ناپذير- به عبارت ديگر وحدت ستيز- داشته اند، از گردونه سياسي خارج گرديده اند بدون آنكه به نظام لطمه جدي وارد شود. ما در طول 31 سال گذشته شاهد ستيز بخش هايي از نخبگان مذهبي- نظير سيدكاظم شريعتمداري و حسينعلي منتظري- يا بخش هايي از نخبگان سياسي- نظير ابوالحسن بني صدر، ميرحسين موسوي و سيدمحمد خاتمي- يا بخش هايي از نخبگان فرهنگي يا اجتماعي با نظام سياسي بوده ايم بدون آنكه اين ستيز نظام را تضعيف كند و يا از پيشرفت آن بكاهد. راز آن در اين است كه وحدت توده ها با نظام سياسي اين نقيصه را به خوبي برطرف كرده است. اين به ما مي گويد نظام سياسي بايد وقت خود را صرف دغدغه وحدت توده با نظام كند هرچند اين به معناي بي توجهي به وحدت نخبگان با نظام سياسي نيست. اگر نظري به عهدنامه جاودان مالك اشتر بياندازيم اين رهيافت مهم را در متن وصاياي اميرالمؤمنين-ع- مشاهده مي كنيم.
4- گاهي اوقات لجاجت بعضي از نخبگان كار را به جايي مي رساند كه صرف وقت براي ايجاد وحدت ميان آنان و نظام سياسي نوعي وقت تلف كردن به حساب مي آيد. از اين رو بايد به كساني كه دلسوزانه و مشفقانه از وحدت و همگرايي اين گروه سياسي با آن گروه سياسي حرف مي زنند گفت «سعيكم مشكور» ولي بهتر اين است كه براي افزايش رضامندي مردم از نظام و فهم عميق تر آنان از مصالح و مفاسد نظام گام بردارند كه اين يكي «نقد سهل» است و آن «نسيه دشوار».
5- اما بعضي هم از وحدت دم مي زنند و منظورشان وحدت نظام با كساني است كه طينت نظام ستيز خود را بروز داده اند! بعضي از اين فتنه گران با صدور بيانيه ها و يا پيام ها رسما سفره خود را از نظام جدا كرده اند، بعضي از سران فتنه فرزندان يا برادران و يا احزاب خود را در صف مقدم آشوبگران خياباني نشاندند و تا امروز هم هيچ نشانه اي از پشيماني بروز نداده اند و هر روز هم با توسل به حرفي و حديثي و رويايي تلاش مي كنند تا كانونها و چهره هاي آشوب طلب را در وسط ميدان نگه دارند. كاملا معلوم است كه حرف زدن اينها از وحدت، وحدت حول محور نظام سياسي نيست بلكه وحدت حول محور ادعاهاي ظالمانه سران فتنه است. تكليف اين نوع از وحدت كاملا معلوم است.
6- يك نكته مهم ديگر وحدت اصولگرايانه و وحدت اصولگرايان است. وحدت اصولگرايانه تلاش براي حفظ وحدت توده با نظام سياسي است چرا كه اين نوع از وحدت، اساس حفظ نظام جمهوري اسلامي به حساب مي آيد. اين وحدت انقلاب اسلامي به رهبري حضرت امام(ره) را به پيروزي رساند و آن را در طول 31سال حفظ كرده است. هر چيزي كه به اين وحدت خدشه وارد مي كند بايد كنار گذاشته شود. يك نماينده اصولگرا يا يك وزير اصولگرا و يا يك قاضي اصولگرا بايد همه همت خود را مصرف اين وحدت بنمايد. اگر درگيرشدن مجلس و دولت سر يك لايحه و يا قانون و يا يك موضعگيري كه ممكن است اهالي يك قوه آن را ناپسند بدانند، به نگراني مردم منجر شده و در منظر عمومي ناپسند آيد بايد آن را ترك كرده و به اسم دفاع از استقلال و يا هويت يك قوه آن را پيگيري نكنند.
اما وحدت اصولگرايان نخبه- اعم از اشخاص و گروهها- يك ارزش مهم به حساب مي آيد يك جريان اصولگرا- خواه خود را به اين نام بخواند يا نخواند- نمي تواند با تكيه بر برخورداري از حمايت بخشي از توده ها، تعامل با ساير اشخاص و يا طيف هاي اصولگرا را كم اهميت فرض كند چرا كه به هرحال هر جريان يا فرد اصولگرا ترجمان تمايلات بخشي از توده هاي اصولگرا به حساب مي آيد. از سوي ديگر در عمل اداره جامعه در تعامل بين توده و نخبه تحقق مي يابد، استانداران، فرمانداران، بخشداران، نمايندگان مردم در مجالس (خبرگان، شوراي اسلامي و شوراهاي شهرستانها)، قضات، ائمه جمعه، روساي دانشگاهها، مدارس، ادارات، ارباب رسانه ها و... همه از طيف نخبگان هستند بنابراين پشت كردن به نخبگان اصولگرا به نام استظهار به حمايت -بخشي يا اكثر- توده ها منطقي نيست.
7- وحدت جامعه با نظام، وحدت نخبگان با نظام و وحدت جامعه و نخبگان به شاخص احتياج دارد. بعضي گفته اند مهمترين شاخص قانون است و استدلال كرده اند كه اختلافات موجود در بين قوا از عدم تمكين به قانون ناشي مي شود و اگر حاكميت قانون تحقق پيدا كند مشكلات حل مي شود. اين حرف چندان ناصواب نيست ترديدي در اين وجود ندارد كه بخشي از مشكلات از عدم مرجعيت قانون در رفتار برخي از مديران ارشد يا مياني كشور نشأت گرفته است ولي به نظر اين قلم با اينكه بايد بر رعايت قانون پاي فشرد و تخلف از آن را نكوهش كرد ولي از آنجا كه هر قانوني تفسيربردار است و بعضي از اين تفاسير به فلسفه قانون خاص (شأن نزول، حدود، حاكم شدن اصلي بر اصل ديگر، مصالح و...) ارجاع داده مي شود، بايد به راه حل ديگري فكر كرد كه از قضا قانون آن را پيش بيني كرده و آن «ولي فقيه» است.
اگر به رهنمودها و سيره رهبر معظم انقلاب طي 21سال گذشته نظري بياندازيم مي توانيم اصول لازم الرعايه وحدت را در موارد زير بربشمريم: 1- جلوي فضاي اتهام زدن به روساي قوا گرفته شود چرا كه يك مسئول متهم نمي تواند با فراغ بال به انجام وظيفه بپردازد. پرواضح است كه اين به معناي عدم نقد يك مقام ارشد نيست چرا كه رهبري آن را در سخنان مختلف لازم شمرده است. منظور اين است كه نقد مسئول توام با هتك و هجو و ايجاد ترديد درباره درستي آنچه درباره عملكرد دستگاه تحت امر خود مي گويد، نباشد. 2- از اصلي شدن مسايل فرعي و فرعي شدن مسايل اصلي اجتناب شود. در اينجا ممكن است گفته شود، چه مسايل اصلي و چه مسايلي فرعي اند. در پاسخ مي توانيم بگوييم آن دسته از بگومگوهاي سياسي، اقتصادي و... كه رهبري بطور محوري در سخنان و پيام هاي خود به آن مي پردازد اصلي اند و آن دسته از بگومگوها كه رهبري به آن اشاره اي نمي كند و يا بطور محوري در سخن يا مكتوب خود به آن اشاره نمي كند فرعي است. 3-دشمن شناسي را تقويت كنيم اگر روي حركت دشمن مطالعه كنيم مي دانيم كه آنان چه تفسيري از جامعه ما ارائه مي دهند، تفسيري كه ما از وضع داخلي ارائه مي دهيم نبايد با تصوير دشمن منطبق باشد. اگر فلان مقام مسئول در يك كنگره تخصصي- مثلا مجلس خبرگان و يا ائمه جمعه- تصويري از اقتصاد كشور ارائه دهد كه با تفسير دشمنان شناخته شده اي نظير آمريكا و يا با تفسير سران فتنه يكي باشد او به دام دشمن افتاده و وحدت جامعه را- ناخواسته- تضعيف كرده است. 4-ملاحظه كاري و انفعال كنار گذاشته شود. هر كسي بايد در ميدان، وظيفه خود را به خوبي و به هنگام انجام دهد اگر اين اتفاق بيفتد، دشمن با يك ديوار طبيعي مواجه مي گردد. 5-از فضاي كار و فعاليت در كشور مراقبت شود اگر مردم مسئولان مختلف كشور را در وسط ميدان خدمت ببينند به آينده كشور اميد و اطمينان بيشتري پيدا مي كنند و اين به وحدت بيشتر مردم و نظام مي انجامد. 6- از گفتمان هاي اصيل انقلاب مثل عدالت، مبارزه با فقر و تبعيض، مبارزه با استكبار و ظلم ستيزي مراقبت كنيم چرا كه اگر گفتمان انقلاب حاكم باشد جريانهاي انحرافي نمي توانند، مصادر نظام را به نفع خود مصادره كنند، اگر گفتمان انقلاب حفظ شود منحرفين رسوخ يافته به بدنه نظام را دفع مي كند و انقلاب شاداب باقي مي ماند.
سعدالله زارعي

متكي: تحريم هاي جديد عليه ايران نشان دهنده پايان بازي آمريكا در فتنه 88 است

وزير امور خارجه كشورمان با اشاره به موضوع تحريم 8 مقام ايراني از سوي آمريكا تاكيد كرد كه اين تحريم ها نشان دهنده پايان بازي آمريكا در فتنه سال گذشته است.
«منوچهر متكي» در برنامه گفت وگوي ويژه خبري شبكه 2 سيما با اعلام اين مطلب افزود: آمريكائي ها حتي تعقل به خرج ندادند كه زماني كه وزير كشور مسئول امنيت داخلي يك كشور است را تحريم كنند، يعني عملاً اعلام حمايت از ناامني در آن كشور. زماني كه پليس را كه مسئول مبارزه با قاچاقچيان و افراد شرور و دزدان است در بحث تحريم قرار مي دهند، يعني از افرادي كه امنيت اجتماعي را به مخاطره مي اندازند حمايت مي كنند و زماني كه وزير رفاه را تحريم مي كنند، يعني عدم رفاه در جامعه را هدف قرار داده اند.
وزير امور خارجه اين اقدام آنها را اثبات كننده يك نكته ديگر خواند و خاطرنشان كرد: آنها با اين كارشان اعتراف كردند كه بازي هاي آمريكا در فتنه انتخابات 88 به آخر خط رسيده و هيچ كاري نتوانسته اند انجام دهند.
التماس آمريكا براي مبادله سوخت
وزير امور خارجه كشورمان در ادامه اين گفت وگو با اشاره به بداخلاقي هايي كه طي چهار ماه گذشته نسبت به ايران صورت گرفته يادآور شد: آنها التماس كردند كه ايران مبادله سوخت را بپذيرد و لولا رئيس جمهور برزيل و اردوغان نخست وزير تركيه را واسطه كردند.
وي با بيان اينكه اوباما در نامه اي نوشت كه مي داند ايراني ها ترديد دارند به اينكه سوخت 20درصد را تحويل خواهند گرفت يا نه، خاطر نشان كرد: اوباما در آن نامه نوشت كه من به عنوان رئيس جمهور آمريكا تضمين مي كنم آنها سوخت 20درصد را دريافت خواهند كرد.
وزير امور خارجه ادامه داد: لولا و اردوغان به ايران آمدند و توافقات و اعلاميه تهران صادر شد، چند روز بعد اوباما به سوي قطعنامه رفت، قطعنامه اي كه خود اوباما اذعان كرده كه ممكن است تأثيري نداشته باشد.
متكي با طرح اين سؤال كه چرا به سوي قطعنامه رفتند، پاسخ داد: براي اينكه به او ديكته كرده بودند كه در وضع بحراني كنوني كه اوباما در آن گرفتار شده، بايد رويكرد خشونت طلبانه نسبت به ايران اتخاذ كند و اگر اين رويكرد را اتخاذ كند در افكار عمومي آمريكا براي انتخابات آينده راي خواهد داشت.
حق وتو، برآمده از قانون جنگل
متكي در خصوص برنامه وزارت خارجه براي تحقق و عملياتي كردن طرح هاي رئيس جمهور در سازمان ملل، همچون تغيير ساختار سازمان ملل و لغو امتياز وتو و مشاركت در مديريت جهاني گفت: بخشي از اين موارد هم اكنون در دستور كار قرار دارد و هم اكنون چه در جنبش عدم تعهد وچه در سازمان ملل موضوع تجديد ساختار سازمان ملل مطرح است.
وي ادامه داد: يكي از اهدافي هم كه دنبال مي شود اين است كه ساختار سازمان ملل بايد، دموكراتي تر شده و بر دموكراسي مبتني شود و كشورها نقش آفريني بيشتري داشته باشند.
وزير امور خارجه كشورمان اين موضوع را از دهه 90 مطرح خواند و يادآور شد: آن زمان يوگسلاوي كه رئيس جنبش عدم تعهد بود از سوي سازمان ملل پيگير اين بحث شد و از همان زمان اين سؤال مطرح شد كه اگر جعبه جادويي منشور ملل متحد باز شود، تضميني براي عدم تغييرات گسترده در آن وجود ندارد.
متكي با ذكر اين نكته كه به اعتقاد ما اين جعبه بايد باز شود، خاطر نشان كرد: در اين موضوعات نوعي باور عمومي وجود دارد، اما همراهي در آن كم است. مانند حق وتو كه افكار عمومي آن را برآمده از قانون جنگل مي دانند، اما اينكه ساز و كاري براي حق وتو دنبال كنيم همراهان جدي خود را ندارد. اما ما در قالب تجديد ساختار سازمان اين بحث را مي توانيم دنبال كنيم.
متكي با اشاره به فرمايشات مقام معظم رهبري حدود 15 سال پيش در يكي از نطق هاي خود در كنفرانس اسلامي گفت: ايشان فرمودند تا زماني كه اين حق وتو از بين نرفته كشورهاي اسلامي هم داراي حق وتو شوند.
تحريم هاي غيرقانوني جديد آمريكا عليه ايران
به دنبال پيشنهاد احمدي نژاد در سازمان ملل مبني بر تشكيل كميته حقيقت ياب درباره علل حادثه 11 سپتامبر و استقبال محافل و رسانه هاي دنيا از اين موضوع، دولت آمريكا براي انحراف افكار عمومي جهان و انتقام از جمهوري اسلامي، تحريم هاي جديدي عليه برخي مقامات كشورمان به بهانه نقض حقوق بشر اعمال كرد.
به گزارش خبرگزاري فرانسه، دولت آمريكا روز پنج شنبه 8 نفر از مقام هاي ايراني از جمله، فرمانده كل سپاه پاسداران، وزراي اطلاعات، كشور، رفاه، دادستان كل كشور، جانشين فرمانده نيروي انتظامي، معاون اطلاعات سپاه پاسداران و دادستان سابق تهران را مورد تحريم قرار داد كه بر اين اساس سفر خارجي اين مقامات با ممنوعيت و دارائي هاي آنها در خارج از كشور نيز مسدود خواهد شد.

حيوونكي ها (گفت و شنود)

گفت: حزب مشاركت و موسوي و منوشه امير و چند سايت وابسته به منافقين و بهايي ها در اقدامي مشترك ده ها فحش ركيك نثار كيهان كرده اند.
گفتم: اينكه خبر تازه اي نيست، طي چند سال گذشته و مخصوصاً بعد از فتنه 88، هميشه و همه روزه كيهان با ناسزاگويي و فحاشي آنها روبرو بوده است.
گفت: فحش هاي آنها دقيقاً و بدون كم و كاست همان ناسزاهايي است كه سلطنت طلب ها، بهايي ها، منافقين، راديو اسرائيل و راديو فردا- وابسته به سازمان سيا- عليه كيهان نشخوار مي كنند.
گفتم: براي كيهان چه افتخاري بزرگ تر و بهتر از آن كه مورد هجوم منوشه امير و بهايي ها و منافقين باشد.
گفت: حيوونكي ها با تكرار طوطي وار فحاشي هاي بهايي ها و منافقين به كيهان، نظر كيهان درباره وابسته بودن آنها به اسرائيل و بهايي ها را تائيد مي كنند.
گفتم: مثل اين است كه كيهان به آنها بگويد؛ «با عجب آدم نفهمي روبرو شده ايم»؟ و آنها در جواب بگويند «خودت با عجب آدم نفهمي روبرو شده اي»؟!

اول چاه و... ! (نكته)

مرحوم شيخ انصاري از مراجع گرانقدر و دانشمندان بلندآوازه جهان اسلام است كه نام و آوازه و آثار آن بزرگوار همچنان بر تارك حوزه هاي علميه مي درخشد. از ايشان درباره آب چاه و اين كه آيا بعد از تماس ظرف نجس با آن، كماكان پاك خواهد بود يا نه؟ فتوا خواستند و آن فقيه بزرگوار و با تقوا، پاسخ را به بعد موكول كرد و در اين فاصله فرمود تا چاه آبي را كه در خانه ايشان بود با خاك پر كنند. وقتي از ايشان، علت را جويا شدند، در پاسخ گفت؛ بيم آن داشتم كه وجود اين چاه در خانه ام، و نفعي كه از آن مي برم، در صدور حكم دخالت كند و نظر فقهي و فتوايم را بي آن كه متوجه باشم به سويي بكشاند كه نفع شخصي خويش را در آن مي بينم!
درباره وقف دانشگاه آزاد و غيرقانوني بودن آن، پيش از اين نوشته هايي داشته ايم كه يادداشت نگارنده با عنوان «زيارت قبول!» در كيهان 4/3/89 از جمله آنهاست. در آن يادداشت به غير قانوني بودن وقف دانشگاه آزاد اسلامي و اهداف آشكار و پنهاني كه از وقف اين سرمايه 250هزارميليارد توماني متعلق به بيت المال دنبال مي شود اشاره داشتيم و نيازي به تكرار آن نيست، مخصوصاً آن كه اين روزها هيئت منتخب رهبرمعظم انقلاب متشكل از فقها و حقوقدانان برجسته، طي گزارشي نظر مستدل فقهي و حقوقي خود را درباره غيرشرعي و غيرقانوني بودن وقف دانشگاه آزاد تهيه كرده و آيت الله آملي لاريجاني رياست محترم قوه قضائيه نيز طي سخناني به آن اشاره داشته اند. آنچه در اين نوشته كوتاه مي آيد، نگاهي به اظهارات اخير آيت الله هاشمي رفسنجاني است كه در مراسم افتتاح يكي از واحدهاي دانشگاه آزاداسلامي در شمال كشور ايراد كرده اند. ايشان در آن مراسم گفته است؛
«فكري كه ما براي دانشگاه آزاد اسلامي داريم، و اين اموال عظيمي كه الان جمع شده و با اين نيروهاي فوق العاده اي كه به وجود آمده و هر سال هم به سرعت دارد اضافه مي شود، فكر كرديم كه ان شاءالله اين را جاويدان كنيم، ما وقف كرديم، با فتواي جمعي از مراجع و شخص رهبرمعظم انقلاب و فتواي خودمان كه چهار نفر مجتهد بوديم، در هيأت موسس بررسي كرديم و همه ما فتوايمان اين بود. اين اموال وقف شد، الان وقف است، صيغه وقف را خوانديم، قبض و اقباض انجام شد. به ثبت هم رسيد و فكر نمي كنم كه خداوند اجازه بدهد هيچكس، بتواند اين وقف را به هم بزند و اگر كسي بتواند به هم بزند، خدا از او قوي تر است و پس مي گيرد يك روزي.»
آقاي هاشمي در معرفي 4 مجتهد مورد اشاره خويش مي گويد؛
«چهار مجتهد عضو هيأت موسس يعني حضرات آيات و حجج الاسلام والمسلمين موسوي اردبيلي، هاشمي رفسنجاني، سيدحسن خميني، قمي و همچنين آيت الله بجنوردي به عنوان ناظر، بر شرعي بودن وقف صحه گذاشتند.»
نگارنده فقيه نيست و مخاطب آقاي هاشمي رفسنجاني نيز فقط «فقها» نبوده اند. بلكه چگونگي وقف دانشگاه آزاد اسلامي را براي افكارعمومي توضيح داده اند، بنابراين نگارنده نيز به عنوان يكي از مخاطبان عمومي ايشان درباره توضيحاتي كه ارائه داده اند گفتني هايي دارد.
الف: با قاطعيت مي توان گفت رهبرمعظم انقلاب، برخلاف آنچه ادعا شده با وقف دانشگاه آزاد موافق نيستند و علاوه بر موانع قانوني كه در اين زمينه وجود دارد، نظر فقهي معظم له نيز با وقف دانشگاه آزاد مغايرت دارد... در اين نكته بيش از اين وارد نمي شويم و فقط بر قطعي بودن مخالفت آقا با وقف ياد شده تاكيد مي ورزيم.
ب: و اما، جناب هاشمي رفسنجاني در معرفي چهار مجتهد ديگر از «حضرات آيات و حجج الاسلام والمسلمين، موسوي اردبيلي، هاشمي رفسنجاني، سيدحسن خميني، قمي و آيت الله بجنوردي به عنوان ناظر بر شرعي بودن وقف» ياد مي كند كه بايد گفت؛ هر 4 مجتهد مورد اشاره عضو هيأت موسس دانشگاه آزاد اسلامي هستند، يعني در يك سوي ماجراي مورد بحث قرار دارند، بنابراين شايسته-و شايد هم- بايسته آن بوده و هست كه مجتهدان ديگري درباره موضوع مورد مناقشه نظر بدهند. چرا كه آقايان ياد شده خود عضو هيأت موسس هستند و ضمن احترام به شخصيت علمي آنها بيم آن مي رود كه تعلق خاطر آقايان به وقف دانشگاه آزاد در صدور فتواي آنان موثر بوده باشد! مخصوصاً آن كه هيأت موسس دانشگاه آزاد- از جمله 4 مجتهد مورد اشاره- قبل از ماجراي وقف و هنگامي كه اصلاح اساسنامه دانشگاه مطرح بود، بر باقي ماندن دانشگاه آزاد تحت مديريت بلامنازع هيأت موسس- اكنون غيرقانوني- تاكيد داشتند و بعد از اطلاع از مصوبه قانوني شوراي عالي انقلاب فرهنگي كه قانونمند شدن اين نهاد متعلق به بيت المال و خروج آن از مديريت كنوني را در پي داشت، به فكر وقف دانشگاه آزاد افتادند! و البته اين نكته نيز گفتني است كه بعيد نيست «صاحب فتوا» بودن حضرات ياد شده نيز، براي صاحب نظران فقهي و حوزوي نياز به توضيح داشته باشد كه دارد!
ج: حضرت آيت الله موسوي بجنوردي كه از وي به عنوان «ناظر بر شرعي بودن وقف» ياد شده نيز، با عرض پوزش و حفظ احترام علمي ايشان، سابقه نه چندان هوشمندانه «دانشگاه جعلي هاوايي» را با خود دارند. آيت الله بجنوردي از دانشگاه جعلي هاوايي، مدرك «دكترا» گرفته بودند و از آنجا كه اين دانشگاه، اساساً جعلي بود، اعطاي مدرك «دكترا» به ايشان نياز به توضيح دارد و كمترين نتيجه آن كه ايشان نيز در اينگونه موارد نمي توانند صاحب نظر باشند .
د: و بالاخره اگرچه دراين باره گفتني هاي بسياري هست ولي اشاره به اين نكته بديهي نيز ضروري است كه مطابق قانون اساسي و فتواي همه مراجع عظام، قرار نيست و شايسته و عاقلانه هم نيست كه عده اي -هرچند مجتهد- نظريه و فتوايي مغاير و در تضاد و تعارض با قوانين جاري كشور صادر كنند و اصرار بر اجراي آن نيز داشته باشند. دانشگاه آزاد اسلامي با سرمايه نجومي 250 هزارميلياردتومان ، بخشي از بيت المال مسلمين است و هيچكس در هيچ مقام و جايگاهي نه فقط حق مصادره آن به نفع خويش را ندارد، بلكه تصميم گيري درباره اين نهاد ملي و سياستگذاري آن مطابق قانون برعهده نظام جمهوري اسلامي ايران است كه «ولي فقيه» مديريت عالي آن را برعهده دارد. به يقين آيت الله هاشمي رفسنجاني تاكيدهاي مكرر و فقهي و حقوقي خويش درگذشته اي نه چندان دور را فراموش نكرده اند كه قوانين جاري در نظام مقدس جمهوري اسلامي و تحت ولايت ولي فقيه را فصل الخطاب مي دانستند.
حسين شريعتمداري

مهمانپرست: هدف تحريم مقامات ايراني منحرف كردن افكار عمومي جهان از تحقيق درباره 11 سپتامبر است

سخنگوي وزارت امور خارجه در واكنش به اقدام اخير دولت آمريكا مبني بر ايجاد محدوديت سفر و انسداد دارايي هاي هشت نفر از مقامات كشورمان اعلام كرد كه اين اقدام در راستاي منحرف كردن افكار عمومي جهان از تحقيق درباره حادثه 11 سپتامبر صورت گرفته است.
رامين مهمانپرست سخنگوي وزارت امور خارجه كشورمان روز پنج شنبه درخصوص اقدام اخير دولت آمريكا مبني بر ايجاد محدوديت سفر و انسداد دارايي هاي هشت نفر از مقامات كشور اظهار داشت: اين اقدام آمريكا در راستاي دخالت هاي 30 سال گذشته اين كشور در امور داخلي ايران است و ثابت مي كند كه آمريكا از قانون شكني ها و ناآرامي ها در داخل كشور حمايت كرده و باعث تحريك و تهييج اينگونه اعمال مي شود.
وي افزود: حركت اخير آمريكا، اين بار آشكار، بي پرده و گستاخانه صورت گرفته و هدف مغرضانه آن تاثيرگذاري بر محيط داخلي ايران و ايجاد تفرقه بين مسئولين و مردم كشور است.
مهمان پرست تصريح كرد: هدف ديگر مقامات آمريكايي منحرف كردن افكار عمومي جهان و مردم آمريكا از سوال منطقي است كه احمدي نژاد در خصوص واقعه 11 سپتامبر مطرح كرد، كه به جاي پاسخ مناسب در مقابل اين سوال، شاهد رفتاري نسنجيده همراه با عصبانيت هستيم.
سخنگوي وزارت امور خارجه افزود: اين عمل مغاير ادعاهاي آمريكا مبني بر داشتن روابط دوستانه با كشورهاي جهان براساس احترام متقابل و عدم مداخله در امور ديگران بوده و نقض آشكار قوانين و مقررات بين المللي و نيز تعهدات اين كشور در قبال جمهوري اسلامي ايران براساس بيانيه الجزاير مي باشد كه ايران از طريق سازمان ملل و ديگر مجامع بين المللي پيگيري خواهد كرد.
وي تاكيد كرد: جمهوري اسلامي ايران به صورت يكپارچه در راه احقاق حقوق حقه خود ايستاده است و همانند گذشته ثابت خواهد شد كه اين روش غلط ناكارآمد بوده و مناسبات پيچيده فعلي را از آنچه هست پيچيده تر مي كند.
مهمان پرست در خاتمه تصريح كرد: اين اقدام آمريكا نشان دهنده رسيدن آنها به آخر خط حمايت از فتنه است.
احضار سفير سوئيس
به وزارت خارجه
در پي اقدام غيرقانوني دولت آمريكا در اعمال تحريم عليه هشت نفر ازمقامات جمهوري اسلامي ايران كه با هدف حمايت از آشوب هاي سال گذشته انجام شد، عصر روز پنج شنبه «لئو آگوستي» سفير سوئيس به عنوان حافظ منافع آمريكا به وزارت امور خارجه احضار و مراتب اعتراض شديد جمهوري اسلامي ايران به وي ابلاغ شد.
مدير كل آمريكاي شمالي وزارت امور خارجه در ملاقات با سفير تاكيد كرد: اقدام دولت آمريكا دخالت آشكار در امور داخلي ايران و نقض صريح بند اول بيانيه الجزاير است.
وي افزود: اين اقدام به معني اخلال در نظم بين المللي است، زيرا هيچ اصلي در حقوق بين الملل چنين اجازه اي را به دولت آمريكا نمي دهد. مدير كل آمريكاي شمالي وزارت امور خارجه همچنين سوءاستفاده سياسي از مفهوم انساني حقوق بشر را به معني تضعيف اين مفهوم مقدس خواند و اظهار داشت: مسئوليت در هر سه مورد متوجه دولت آمريكا خواهد بود.
اين مقام وزارت امور خارجه با اشاره به اينكه در راي گيري روز گذشته شوراي حقوق بشر، دولت آمريكا تنها دولت مخالف گزارش هيئت كارشناسي سازمان ملل درخصوص نقض حقوق بشر توسط رژيم صهيونيستي در حمله به كاروان آزادي بود، افزود: اين امر نشان مي دهد دولت آمريكا به عنوان حامي مهمترين مورد نقض حقوق بشر و دولت ناقض حقوق بشر، نمي تواند مدعي حقوق بشر بوده و از اين مفهوم سوءاستفاده سياسي كند.
سفير سوئيس در اين ملاقات تصريح كرد: پيام اعتراض دولت جمهوري اسلامي ايران را به دولت آمريكا ابلاغ خواهد كرد.

تايم: اوباما براي مصرف داخلي مدعي اثرگذاري تحريم هاست (خبر ويژه)

مجله آمريكايي تايم معتقد است تحريم ها محاسبات ايران را به هم نخواهد زد. اين نشريه در عين حال تاكيد كرد آمريكا از دور جديد مذاكرات با ايران توقع دارد كه حتي فعاليت هاي غني سازي معطوف به توليد انرژي هم متوقف شود.
تايم با اشاره به استناد برخي چهره هاي سياسي مخالف دولت در ايران (نظير هاشمي رفسنجاني) به فشارهاي تحريم مي نويسد: تحريم ها آن طور كه دولت آمريكا مايل بوده تاثيرگذار نبوده و اغلب تحليلگران معتقدند بعيد است اين حربه بتواند محاسبات ايران را تغيير دهد. البته سخن گفتن از اثر تحريم به عنوان بخشي از رويكرد دوگانه فشار و گفت وگو، براي اوباما مصرف داخلي دارد.
اين نشريه درباره احتمال از سرگيري مذاكرات ايران و 1+5 نيز نوشت: آنچه براي مذاكرات بعدي پيش بيني مي شود، تمركز روي توافق ميانجي گرانه تركيه و برزيل خواهد بود. البته آن توافق بسيار كمتر از انتظارات قدرت هاي غربي است زيرا به مشكل غني سازي مستمر اورانيوم توسط ايران نپرداخته است. با اين حال، ممكن است به عنوان يك نقطه مناسب براي آغاز بحث، تنها گزينه موجود باشد. اگر توافقي هم بر سر مبادله سوخت به دست آيد، دو طرف بر سر نتايج مورد انتظار از اين مذاكرات دچار اختلافات جدي خواهند بود. حتي اگر بر اين اصل توافق شود كه تهران بايد نيات صلح جويانه خود از برنامه هسته اي را به اثبات برساند، آمريكا و متحدانش بر توقف تمام فعاليتهاي غني سازي حتي با نيت توليد انرژي اصرار دارند. در سوي ديگر، حتي اگر ايراني ها مايل به پذيرش دستورالعمل هاي ايمني جديد عليه نظامي گري هسته اي باشند، ولي هيچ نشاني از دست كشيدن از دستاوردهايشان نشان نمي دهند بنابراين بايد انتظار داشت هرگونه مذاكرات جديدي، دشوار و طولاني مدت بوده و با اظهارات جنجالي گاه و بيگاه همراه باشد.

هجوم مشترك مثلث مشاركت موسوي و منوشه امير صهيونيست به كيهان (خبر ويژه)

افراطيون حزب مشاركت و سازمان مجاهدين به همراهي سايت كلمه (وابسته به موسوي) و سايت صهيونيستي بالاترين، حملات تبليغاتي گسترده اي را عليه روزنامه كيهان و مدير مسئول آن سازماندهي كردند.
جريان سازمان دهنده فتنه كه بشدت از روشنگري هاي مستند كيهان به ويژه در طول 2 سال اخير عصباني است و بخش بزرگي از رسوايي و ناكامي خود در كودتاي مخملي را زير سر ديدباني و هشدار به موقع اين روزنامه مي بيند طبق معمول تلاش كرد با فحاشي و ترور شخصيت مدير مسئول روزنامه كيهان، عقده هاي خود را خالي كند.
به همين منظور سايت وابسته به منوشه امير صهيونيست، صفحه ويژه اي را براي اهانت و فحاشي عليه مديرمسئول كيهان باز كرد كه بهانه آن فحاشي هاي مصطفي تاج زاده -عضو دوزيست مشاركت و مجاهدين- و همسر وي بود. سايت كلمه هم به كمك برخي عناصر مشاركتي تلاش كرد حملات تبليغاتي با چاشني انگ و برچسب و فحاشي را عليه حسين شريعتمداري سامان دهد. همسر تاج زاده در اين بازي فتنه گران مانند يك مهره پياده به بازي گرفته شده تا به اسم همسر خود عليه كيهان عقده گشايي كند و درعين حال بهانه اين كار را دفاع از خانواده شهيدان باكري و همت قرار دهد. اين در حالي است كه تاج زاده به همراه برخي اعضاي مشاركت و مجاهدين، جزو بسترسازان و طراحان «هجمه به فرهنگ جهاد و شهادت و دفاع از انقلاب» در روزگار دولت اصلاحات بود و اكنون هم توضيح نمي دهند با برخي محافل ضد انقلاب نظير بالاترين كه علناً به شهيد و شهادت و ارزشهاي اسلام و اصل دين فحاشي مي كنند چه نسبتي دارند كه همسو و هم جبهه آنها قرار گرفته اند.
سايت كلمه شريعتمداري را «داراي پيشينه مبهم» كه «پيشه اصلي او دفاع از قدرت است» معرفي كرد و نوشت: زبان ستيزه جوي او بر نافذان قدرت هيچ گاه در كام نيست. بسياري از سياسيون و گروه هاي فشار از نوشته هاي او خط مي گيرند و بسياري از رفتارهاي حكومت به خط او توجيه مي شوند. «تك خال»هايي كه گاه رو مي كند و كدهايي كه درنوشته هاي او مي آيند خواندن آنها را قابل تحمل مي كنند... حضور او در زندگي روزمره ايرانيان به روزنامه كيهان محدود نمي شود و آفت فتنه گري و فتنه جويي او بيشتر از يك مدير مسئول روزنامه است...
نوشته دسته جمعي كلمه اگرچه حاوي ده ها اهانت، تهمت و انواع آسمان ريسمان است اما افتخاري براي كيهان و اعضاي آن است. كدام افتخار از اين بالاتر كه عمله هاي شيطان بزرگ، فرد يا مجموعه اي را مغضوب خود معرفي و در عين حال اذعان براثرگذاري او كنند. آنچه در اين ميان بايد متذكر شد اين است كه اگر كيهان از اقتدار جمهوري اسلامي دفاع مي كند و به آن افتخار مي كند، جريان فتنه، ننگ دفاع از قدرت هاي رو به زوال مستكبر و شيطاني را بر پيشاني خود دارد.
اين افتخار كيهان و كيهانيان است كه مبغوض منافقين و محاربين و مستكبران روزگار باشند و در برابر آنها متصلب و استوار و نفوذناپذير برخورد كنند.

محكوميت منشي «بهايي» شيرين عبادي به 2 سال حبس (خبر ويژه)

منشي «بهايي» گروهك كانون مدافعان حقوق بشر به دو سال حبس از سوي دادگاه انقلاب اسلامي محكوم شد. ژينوس- س پس از فتنه گري اوباش و گروهك ها در عاشوراي حسيني، در تاريخ 13دي 88 به همراه شمار ديگري از عناصر بهايي فعال در فتنه گري روز عاشورا بازداشت شده بود. نامبرده به همراه آرتين- غ (همسر خود) و چند عضو ديگر گروهك استعماري بهائيت دستگير شده بود.
7 تن از سران گروهك بهائيت دو سال پيش به اتهام جاسوسي به نفع رژيم صهيونيستي دستگير و به 10 سال زندان محكوم شدند.
يادآور مي شود گروهك كانون مدافعان حقوق بشر، توسط عناصري نظير عبدالفتاح سلطاني، محمدعلي دادخواه، شيرين عبادي، محمد شريف، محمد سيف زاده، نسرين ستوده و... و با هدايت ديك چني معاون رئيس جمهور سابق آمريكا راه اندازي شد. در اين ميان دولت هاي فرانسه و آلمان پول ها را به عبادي براي هزينه در اين گروهك اختصاص دادند و همچنين از وي خواسته شده بود، بخشي از جايزه پوششي صلح نوبل را در خدمت گروهك مذكور هزينه كند.
بازداشت منشي- همه كاره دفتر- گروهك كانون مدافعان حقوق بشر در بحبوحه فتنه گري و آشوب آن هم فتنه گري روز عاشورا، رسوايي ديگري براي عبادي و هم قطاران وي است و اين در حالي است كه اين سلطنت طلب فراري پيش از اين در جريان دفاع از برخي عناصر بهايي ادعا مي كرد، صرفا وكالت آنها را برعهده دارد. اما اكنون به نظر مي رسد در كنار بهايي بودن برخي اعضاي مركزيت گروهك مذكور، شائبه بهايي بودن اين پيرزن سلطنت طلب هم جدي تر شده است.
ميرحسين موسوي در بحبوحه فتنه 6 دي (روز عاشوراي) سال گذشته اغتشاشگران را مردان خداجو توصيف كرده بود. بعدها حلقه لندن (وابسته به بهاءالله مهاجراني، كديور افندي و برخي عناصر فراري مشاركت و كارگزاران) از همين عناصر بهايي دفاع جانانه كرد. اين در حالي است كه عناصري نظير كديور، سروش، گنجي به اعتبار دين ستيزي و معارضه با مهدويت، متهم به بهايي بودن يا گرايش و همسو با اين جريان هستند.

سناتور ليبرمن: تحريم ها به بن بست رسيده مي ترسيم اوباما به ايران هسته اي تن دهد (خبر ويژه)

محافل سياسي و رسانه هاي غرب از بي سرانجامي تحريم عليه جمهوري اسلامي به ستوه آمده اند.
روزنامه لس آنجلس در اين زمينه نوشت؛ اقدام هاي آمريكا عليه برخي شركت ها براي قطع همكاري با ايران تنها جنبه نمادين و ظاهري دارند. اتخاذ چنين روش هايي به منزله شكست تدابير آمريكا بر عليه ايران است چرا كه شركت هاي بسياري همچنان با ايران داد و ستد دارند. شركت هاي بسياري از چين و روسيه تا تركيه و سوئيس و آلمان به همكاري با ايران ادامه مي دهند و در قول يا فعل با تحريم ها مخالفت مي كنند. اين در حالي است كه اوباما از درگيري با اين كشورها هراس دارد.
خبرگزاري رويتر هم با اشاره به توقف واردات بنزين از سوي ايران نوشت: اين خودكفايي واقعيت دارد و امري بسيار گيج كننده است. اهتمام ايران به توقف صادرات بنزين نشانه اي از شكست تلاش هاي آمريكا براي تحريم و فشار به ايران است. اين در حالي است كه آمريكا مي كوشيد شركت هاي فروشنده بنزين را از صادرات به ايران منع كند اما اكنون ايران نه تنها واردات را متوقف كرده بلكه درصدد صادرات هم هست. يك فعال نفتي به رويتر مي گويد ما صادرات بنزين ايران را بعيد مي دانستيم اما اكنون بايد گفت اين كار، غيرممكن نيست.
سناتور تندرو جوزف ليبرمن هم طي سخناني در شوراي روابط خارجي آمريكا تاكيد كرد: ما نمي توانيم تا ابد در انتظار موثر واقع شدن تحريم ها عليه ايران باشيم. اوباما سه ماه ديگر بايد به ارزيابي شرايط بپردازد. در صورت عدم بررسي گزينه اي ديگر، بيم آن مي رود كه آمريكا نهايتاً به يك ايران هسته اي تن دهد.
سناتور ليبرمن همچنين به تلاش هاي آمريكا براي برقراري صلح در خاورميانه اشاره كرد و گفت: گرچه آمريكا هرگز تا اين حد در تلاشهاي مربوط به استقرار صلح خاورميانه و در پيگيري سياست منع گسترش در منطقه فعال نبوده است اما يك نگراني ملموسي در مورد آينده آمريكا در خاورميانه وجود دارد. ريشه اين نگراني در حضور فعال ايران در خاورميانه است. جمهوري اسلامي كشوري است كه سياست هايش «تركيبي از افراط گرايي و جاه طلبي هاي توسعه طلبانه است.»
وي همچنين تلاش براي تغيير رفتار ايران را بي فايده خواند و مجدداً خواستار براندازي جمهوري اسلامي شد.
نيوت كينگريچ رئيس اسبق كنگره آمريكا هم طي سخناني در «اپراهاوس» كه گزارش آن را روزنامه دنورپست منتشر كرد، اظهار داشت: درهم شكستن ايرانيان و شكست دادن ايران غيرممكن است.
وي با غيرقابل پذير دانستن پيشرفت هسته اي ايران خواستار تحريم كشورهايي مانند چين شد كه به مخالفت با تحريم مي پردازند.
در همين حال و در حالي كه تحريم اقتصادي، به هم ريختن اقتصاد ايران را مدنظر داشت، خبرگزاري رويتر تاكيد مي كند: با وجود تحريم ها، بورس ايران رونق يافته و ارزش سهام، سير صعوي به خود گرفته است.