ابهامات موضع غرب در آستانه مذاكرات ژنو 3 (يادداشت روز)

بيش از چند هفته تا مذاكرات ژنو 3 باقي نمانده است. در دو دور قبلي اين مذاكرات ايران موفق شد يك ادبيات راهبردي براي تشريح موضع خود در مقابل گروه 1+5 ايجاد كند كه چارچوبي براي بحث درباره انبوهي از مسائل كليدي منطقه اي و فرامنطقه اي بوجود آورده است. اين ادبيات در نامه 15 تير (6 ژوئيه) دبير شوراي عالي امنيت ملي ايران به كاترين اشتون رئيس گروه مذاكره كننده 6 كشور، به روشني و ايجاز تشريح شده و قلب آن هم بر اين گزاره استوار است كه اگر غرب به حقوق ايران احترام بگذارد و ظرفيت هاي آن را به رسميت بشناسد، از موهبت «گفت وگو براي همكاري» با ايران برخوردار خواهد شد.
مذاكرات ژنو 1 در تير 1387 به اين دليل نافرجام ماند كه غربي ها نتوانستند از ميان دو گزينه طمع به نتيجه انتخابات ايران و تلاش براي رسيدن به يك راه حل با ايران، گزينه درست را انتخاب كنند.مذاكرات ژنو 2 در مهر88 هم تداوم نيافت به اين علت كه آمريكا درباره وضعيت داخلي ايران دچار يك اشتباه محاسباتي جدي بود و احساس مي كرد حيف است گزينه اي مانند تحريم را كه فكر مي كردند مي تواند فضاي داخلي ايران را كاملا به هم بريزد، از دست بدهد. در آن مقطع، در داخل ايران روشن بود كه آمريكايي ها به هيچ قيمتي از امتحان كردن گزينه تحريم صرف نظر نخواهند كرد، در نتيجه بيانيه تهران نه به عنوان راه چاره اي اضطراري براي گريز از تحريم، بلكه به عنوان ابتكاري براي نشان دادن دورنماي يك راه حل و آشكار كردن بي صداقتي و دروغ گويي غربي ها در مورد تامين سوخت راكتور تهران، مورد توافق قرار گرفت.
اكنون گويي دوباره در خانه اول ايستاده ايم. درست مثل ژوئن 2008، آمريكايي ها همه برگ هاي خود را سوزانده اند و دوباره راهي پيش پاي خود نمي بينند الا اينكه كنار در خانه ايران بايستند و در بزنند، به اين اميد كه اين در بالاخره باز شود.
اظهارات مقام ها و رسانه هاي غربي از روز جمعه به اين طرف كه اشتون پاسخ نامه خود را دريافت كرده، حاوي نكات مهمي است كه هم براي سر درآوردن از آنچه در فكر غربي ها مي گذرد و مايلند آن را به عنوان دستور كار مذاكرات آينده جا بيندازند و هم از باب آشكار شدن حجم انبوه بدفهمي هايي كه همچنان 1+5 نمي تواند خود را از شر آنها خلاص كند، ارزش بررسي دارد. در اينجا فقط به چند نكته مي پردازيم.
1- كاترين اشتون و ديگر مقام هاي غربي -البته بي نام و نشان- كه درباره محتواي مذاكرات آينده اظهارنظر كرده اند، اصرار دارند كه موضوع اصلي مذاكرات آتي مسئله هسته اي خواهد بود و موضوعات ديگر فقط «پس از آن» مي تواند مطرح شود. به اين نكته خواهيم پرداخت كه چرا مذاكرات آينده نمي تواند هسته اي باشد، اما عجالتا مسئله اين است كه غربي ها طوري حرف مي زنند كه گويي في المثل اين ايران است كه متقاضي مذاكرات منطقه اي با آمريكا در مورد افغانستان است! وقتي از مذاكرات راهبردي با 1+5 سخن گفته مي شود، يعني مجموعه اي از دستوركارها در ارتباط و پيوند با يكديگر، در مذاكرات مطرح خواهد شد. ايران دستور كارهاي مدنظر خود را در بسته ژوئن 2008 و نامه ژوئيه 2010 تشريح كرده است. از آن طرف، آمريكايي ها در ماه هاي اخير چندين مرتبه گفته اند كه مايلند باب مذاكراتي منطقه اي با ايران بويژه درباره افغانستان را باز كنند. به هيچ وجه معلوم نيست كه ايران كوچكترين علاقه اي به مذاكره درباره افغانستان با آمريكا داشته باشد (خصوصا كه استراتژي آمريكا در افغانستان اكنون تعامل با طالبان است) اما وقتي آمريكا خود متقاضي مذاكره منطقه اي است، ديگر بي معناست كه شرط بگذارد: اول موضوع هسته اي و بعد...! چرا كه اين، معنايي جز آن ندارد كه آمريكايي ها براي خودشان شرط گذاشته باشند!
2- مذاكره با 1+5 علي الاصول نمي تواند هسته اي باشد چرا كه اين گروه مرجعي صالح براي رسيدگي به اين مسئله نيست. ايران تا امروز بارها گفته به شرط اينكه غرب به تعهد خود طبق مداليته اوت 2007 مبني بر روتين كردن رسيدگي به پرونده در آژانس عمل كند، آماده خواهد بود به هر پرسشي كه از جانب آژانس مطرح شود در چارچوب تعهدات قانوني خود جواب بدهد.كشورهاي ديگر هم مي توانند همه ابهام ها و شبهات خود درباره برنامه هسته اي ايران را از كانال آژانس طرح كنند همچنان كه بر اساس برخي شنيده ها ايران بنا دارد به زودي برخي از پرسش هاي جدي در مورد نقض ان پي تي توسط آمريكا را از همان كانال مطرح نمايد. اصرار 1+5 براي ورود به مذاكره هسته اي با ايران، بيشتر به اين دليل است كه آنها مي خواهند هر طور شده ايران بپذيرد كه مرجع نهايي براي حل و فصل موضوع هسته اي اش، چارچوب سياسي گروه 1+5 است و اين البته اتفاقي است كه هرگز رخ نخواهد داد به اين دليل كه ايران در سال هاي گذشته به خوبي تجربه كرده در چارچوب گروه 1+5 مفاهيمي مانند منطق و راه حل بي معناست و فقط زبان زور است كه به رسميت شناخته مي شود.
3- يك نكته خوشمزه اين است كه غربي ها مدتي است نفس آغاز مذاكرات با ايران را به عنوان يك پيروزي براي خود تبليغ مي كنند و تاكيد غربي ها بر اينكه آغاز مذاكرات با ايران موفقيتي براي آنهاست، نشان مي دهد كه استراتژي مقاومت و ايستادگي ايران تا چه حد خطوط قرمز غرب و سقف خواسته هاي آن را تعديل كرده است. زماني بود كه غربي ها به كمتر از تعليق غني سازي و بعد از آن نابود شدن كل تاسيسات هسته اي ايران راضي نمي شدند، اما حالا با خوشحالي سر و صدا راه انداخته اند كه ايران پذيرفته با آنها حرف بزند و مي گويند كه اين يك دستاورد بزرگ براي آنهاست! از درخواست تعليق تا درخواست مذاكره، راهي طولاني است كه ايران غرب را وادار به پيمودن آن كرده و حالا روشن است كه اين طي طريق بي حاصل هم نبوده است.
4- موضوع بعدي اين است كه اظهارات مقام هاي غربي بوضوح نشان مي دهد قصد دارند دو مسير ژنو و وين را در مذاكرات آينده تركيب كنند و يكي (وين) را در چارچوب ديگري (ژنو) قرار بدهند. از نظر ايران اين دو مسير كاملا مجزاست.مذاكرات وين، مذاكراتي تجاري است كه در آن ايران قصد دارد با حضور و مشاركت آژانس بر اساس يك سند معتبر يعني بيانيه تهران، براي يك راكتور تحقيقاتي خود سوخت تهيه كند اما مذاكرات ژنو با 1+5 چارچوبي براي پرداختن به مسائل بسيار كلان منطقه اي و فرامنطقه اي است و اختصاصي به بحث هسته اي ندارد. اين چيزي نيست كه غربي ها ندانند اما سوال اين است كه با وجود علم به تفاوت هاي اين دو مسير، چرا دائما اصرار مي كنند كه مذاكرات مبادله بخشي از مذاكرات با 1+5 است؟ در اينجا چند نكته مهم هست.
نخست- غرب درباره مقصودش از ارائه پيشنهاد مبادله به ايران شفاف و صريح نيست.آنچه ظاهرا مي گويد اين است كه مي خواهد بين ايران و سلاح هسته اي فاصله بيندازد اما وقتي بنا نيست كسي در ايران سلاح بسازد و كل فعاليت نطنز 24 ساعته زير نظر آژانس است، اين توجيه پيش پا افتاده نمي تواند بيان كننده حقيقت مسئله باشد.واقعا چه فرقي مي كند كه مواد هسته اي از ايران خارج شود يا اينكه در داخل ايران كاملا زير نظر آژانس باشد؟ آيا ضمانت هاي عدم اشاعه در هر دو حال يكسان نيست؟ حقيقتي كه غربي ها از گفتن آن ابا دارند اين است كه مي خواهند مبادله را به مكانيسم حفظ آبرو براي خود تبديل كنند بويژه در شرايطي كه مي دانند بايد ايران هسته اي را بپذيرند و درخواست هايي مانند تعليق يا عمل به قطعنامه ها هم تا ابد دست نيافتني است.غرب مي داند كه چاره اي جز پذيرش ايران هسته اي ندارد و صرفا در پي آن است كه بتواند ادعا كند در ازاي امتياز بزرگي كه داده چيزي هم از ايران گرفته است.تنها با نگاه از اين منظر به موضوع است كه مي توان فهميد 1+5 چرا اصرار به تركيب دو مسير وين و ژنو دارد.در واقع آمريكايي ها يقين كرده اند براي امكانپذير شدن توافق در ژنو، به مسير وين و مبادله نياز دارند تا آبروي خود را پاك نباخته باشند، حال چه اسم مبادله را face saving بگذارند و چه «اعتمادسازي»!
دوم- پيشنهاد مبادله تا وقتي براي ايران جذابيت داشت كه خود قادر به توليد و تامين سوخت راكتور تهران نبود.ايران اما از فوريه گذشته غني سازي 20 درصد را آغاز و به اندازه كافي در آن مهارت پيدا كرده است و مطابق برنامه اعلام شده تا شهريور ماه آينده قادر به توليد اولين مجتمع هاي سوخت راكتور تهران خواهد بود.در اين صورت غربي ها بايد به اين سوال جواب بدهند كه وقتي ايران خود مي تواند نيازهايش را تامين كند، مبادله سوخت آن هم در شرايطي كه غرب برخلاف حرف هاي گذشته خود ميزان مواد درخواستي را هم افزايش داده، چه جذابيتي براي ايران مي تواند داشته باشد؟!
سوم- و نكته آخر اين است كه تازه امروز است كه با دقيق شدن در اظهارنظرهاي غربي ها مي توان فهميد ايران چقدر هوشمند بود كه پيشنهاد وين را به آن شكلي كه در اكتبر 2009 ارائه شد نپذيرفت.اگر به سخنان و تحليل هاي مقام ها و منابع غربي مراجعه كنيد تنها چيزي كه صبح تا شام از آن حرف مي زنند «گرفتن مواد هسته اي از دست ايران» است و حتي يك بار از باب ظاهرسازي هم كه شده از تامين سوخت راكتور تهران يادي نمي كنند.از اين ادبيات تنها نتيجه اي كه مي توان گرفت اين است كه غرب سال گذشته هم هدفي جز سرقت مواد هسته اي ايران و بعد، گروگان گرفتن سوخت راكتور تهران نداشته است.اكنون و با آشكار شدن نيت حقيقي غرب، تضمين هاي عيني كه ايران براي ورود به مسير مبادله درخواست مي كند قاعدتا بايد بسيار محكم تر از گذشته باشد.
مهدي محمدي

روز گذشته در نمايشگاه مطبوعات صورت گرفت
بحث هاي داغ روز در گپ وگفت با مدير مسئول كيهان

بعدازظهر ديروز مدير مسئول كيهان با حضور در غرفه روزنامه با جمع انبوهي از بازديدكنندگان به گپ و گفت نشست و به پرسش هاي متفاوت آنان درباره كيهان و برخي از مسائل روز پاسخ گفت؛ در آغاز يكي از حاضران كه خبرنگار مستعفي روزنامه هاي زنجيره اي بود، با بيان اين كه شديدا پشيمان است و به خاطر سن و سال كم، ناآگاهانه وارد اين روزنامه ها شده بود، از روايت خاطرات حضورش در رسانه هاي زنجيره اي خبر داد و از مدير مسئول كيهان خواست به عنوان كسي كه قبل از همه به هويت آنان پي برده است در اين زمينه به وي كمك كند. شريعتمداري در پاسخ به اين جوان گفت: «به شما تبريك مي گويم كه از آن مهلكه نجات يافته ايد. برادران و خواهران ديگري را هم مي شناسم كه اينگونه بوده اند. بايد اين بازگشت را از الطاف خدا بدانيد و قدردان و شاكر باشيد. درباره اين جرياني كه طي يك سال اخير بيشتر از گذشته خود را نشان داد، زواياي پنهان و مطالب ناگفته بسياري وجود دارد و طبعا كساني كه چون شما در متن ماجرا بوده اند با روايت اين قضايا و اطلاع رساني درباره پشت پرده جريان نفاق به مردم خدمت مي كنند. اين تجربه اي كه شما به دست آورده ايد علم است و زكات علم ارائه آن به ديگران است».
برخي از حاضران از قطع بزرگ و چاپ روزنامه انتقاد كردند كه شريعتمداري علت آن را كمبود منابع مالي كيهان عنوان كرد و در توضيح گفت: «مطبوعات موجود در كشور را مي توان به چهار دسته تقسيم كرد. يك دسته مطبوعاتي هستند كه دولتي اند، يعني از دولت بودجه شان تامين مي شود؛ اينها يا مستقيما رديف بودجه دارند مانند روزنامه ايران و يا با واسطه بودجه مي گيرند مانند روزنامه جام جم كه به واسطه سازمان صدا و سيما بودجه دارد. يك دسته روزنامه هاي حزبي هستند كه منابع شان از طريق حزب تأمين مي شود. يك دسته ديگر كه بيشتر شامل هفته نامه ها مي شود، نشريات زردند. اينها سطرسطر نشريه شان را مي فروشند. يك دسته ديگر نه دولتي اند و نه حزبي. من، كيهان و اطلاعات را اينگونه مي دانم. دولت هاي سازندگي و اصلاحات بيشترين كمك ها را به روزنامه اطلاعات داشتند، البته شخص آقاي دعائي انسان پاكدستي هستند و هر چه امتياز گرفته اند صرف تجهيز مؤسسه اطلاعات كرده اند. ولي به هر حال، كيهان به خاطر مواضع خود از همه اين امتيازات محروم بوده است.»مدير مسئول كيهان به مزاح اضافه كرد: «اما كيهان هم در عزا كشته مي شود و هم در عروسي! وقتي به مهاجراني گفتيم به همه وام مي دهيد به ما هم بدهيد گفت با اين مواضعتان انتظار نداشته باشيد برايتان يقه چاك كنيم.»
مدير مسئول كيهان در پاسخ به اين پرسش كه چرا با وجود مواضع و اقدامات آقاي محمد خاتمي كنگره يكي از احزاب اصولگرا از وي دعوت كرده است؟ ضمن تقبيح اين حركت گفت؛ سران فتنه كمترين جرمي كه مرتكب شده اند وطن فروشي است. بنابراين اگر در جايي دعوت شده اند، دعوت كننده كار غلط و خطايي كرده چرا كه اين افراد علنا عليه نظام شمشير كشيده اند. آقاي خاتمي حداقل دوبار با جرج سوروس ديدار داشته. آقاي هابرماس به ايران آمده و با بعضي از اين افراد ديدار كرده است. اگر دقت كنيد هر روز كه مي گذرد تعدادي از فتنه گران به خارج از كشور فرار مي كنند و به آمريكا يا انگليس پناهنده مي شوند. اسناد غيرقابل انكاري از وابستگي سران فتنه به آمريكا و انگليس و اسرائيل در دست است. بنابراين دعوت از آنها، دعوت از دشمن و خطايي بزرگ و نابخشودني است.
شريعتمداري درباره سفر رهبر معظم انقلاب به قم تأكيد كرد: «اين سفر يك رخداد بسيار عظيم تاريخي بود. من با عده اي كه اصرار دارند بگويند با اين سفر پته فتنه گران روي آب ريخت، موافق نيستم. اين سفر در مقياس جهاني قابل تفسير است و در اين مقياس فتنه گران عددي نيستند كه نتيجه اين سفر را به رسوايي آنان محدود كنيم. اين سفر مهم ترين رويداد اين روزها بود و ما بنا به رسالت حرفه اي خود كه تيتر اول خود را بايد به مهم ترين رويداد روز اختصاص مي داديم، در تمامي سفر 10 روزه آقا به قم، تيتر اولمان به بيانات ايشان اختصاص داشت.»
فردي پرسيد چرا اسم برخي از افراد ضد انقلاب را به اختصار مي نويسيد و مدير مسئول كيهان پاسخ داد: «بعضي از اينها مطلب كيهان عليه خودشان را مي برند فاكتور مي كنند و مواجب مي گيرند، بنابراين بدشان نمي آيد ما نامشان را در كيهان ببريم».
شريعتمداري درباره نگراني يكي از حاضران درباره ريزش خواص يادآور شد: «نبايد در اين باره نگران بود. فرق خواص در اين دوره با خواص دوران امام علي(ع) و امام حسن(ع) اين است كه در آن دوره چشم مردم به خواص بود و اگر يكي از خواص مي لغزيد عده اي را با خود منحرف مي كرد. اما در دوره ما چشم مردم به خواص نيست بلكه به رهبري است. به تعبير آقا خواص اگر منحرف شوند، رفوزه خواهند شد. واقعه تاريخي نهم دي، 22 بهمن 88 و استقبال اخير مردم قم از رهبري نشان دهنده اين پيوند عميق ميان امت و امام است. از بابت مردم نبايد نگران بود. ديگران هم بايد خود را با مردم همراه كنند.
پرسش ديگري درباره 6 تن از كساني كه كيهان با عنوان «مافيا» در صنف طلا و جواهر از آنها ياد كرده بود، مطرح شد؛ و مديرمسئول كيهان گفت؛ ما اسامي دقيق اين افراد، آدرس دقيق دفاتر خارج از كشور آنها در شانگهاي، مسكو، دوبي، آمريكا و ايتاليا را در اختيار داريم و حتي درباره رابطين آنها در داخل كشور نيز اطلاع دقيقي داريم كه البته نام و مشخصات آنان را به موقع منتشر خواهيم كرد. مديرمسئول كيهان افزود؛ در ديداري كه با روساي اين صنف در كيهان داشتيم به آنان گفته شد كه نگاه كيهان به مافياي رخنه كرده در اين صنف است و براي اعضاي زحمتكش اين صنف احترام قائليم.
شريعتمداري در پاسخ به سوال ديگري در همين زمينه گفت؛ يكي از اقدامات مافياي مورد اشاره، پولشويي است و اضافه كرد كه اين مافيا در جريان فتنه 88 يكي از منابع تأمين كننده مالي سران فتنه بوده است.
ديگري پرسيد؛ گفته مي شود يكي از خواص قصد دارد به قم رفته و در منزل منتظري اقامت گزيند. آيا اين خبر صحت دارد؟ و شريعتمداري گفت؛ آقاي منتظري خودش هم در قم حضور ندارد!
پرسش كننده اي گفت؛ چرا اصلاح طلبان حاضر به مناظره با شما نيستند؟ كه مديرمسئول كيهان پاسخ داد؛ اين سوال را از خودشان بپرسيد. سوال كننده در ادامه پرسيد؛ آيا شما حاضر به مناظره با آنها هستيد؟ و شريعتمداري در جواب گفت؛ بنده حاضرم در هر مناظره اي البته با حضور ديگران شركت كرده و با ارائه اسناد و مدارك ثابت كنم كه موسوي و كروبي و خاتمي و برخي ديگر از عوامل اصلي فتنه، ستون پنجم دشمن هستند و در تمامي طول فتنه 88، دستور العمل بيگانگان را بي كم و كاست اجرا كرده اند.
حجت الاسلام والمسلمين شجوني دبيركل جامعه وعاظ تهران كه به غرفه و در ميان جمعيت آمده بود بعد از حال و احوال از مديرمسئول كيهان پرسيد؛ چرا بعضي ها اصرار دارند خودشان را بي طرف نشان بدهند و شريعتمداري در پاسخ گفت؛ بعضي ها مي روند آن طرف و مي شوند بي طرف!
اين گپ و گفت بيش از 2 ساعت به طول انجاميد و مديرمسئول كيهان با نزديك شدن وقت نماز غرفه را ترك كرد ولي پرسش ها در طول راه نيز ادامه داشت.

آتش نشاني (گفت و شنود)

گفت: يكي از گروههاي ضدانقلاب در سايت اينترنتي «فيس بوك» نوشته است بايد باور كنيم كه با سفر ]آيت الله[ خامنه اي به قم فاتحه جنبش سبز و موسوي و خاتمي و كروبي خوانده شده است.
گفتم: چه غلط هاي زيادي! سفر آقا به قم و استقبال بي نظير مردم و مراجع از ايشان، فاتحه ادعاهاي آمريكا و انگليس و اسرائيل را خوانده است، موسوي و خاتمي و كروبي خيلي حقيرتر از آنند كه در مقابل جمهوري اسلامي عددي حساب شوند.
گفت: يكي ديگر از كاربران در پاسخ او نوشته است؛ جايگاه رهبري در ميان مردم را نمي توان انكار كرد، اما اپوزيسيون بايد به فعاليت خود ادامه بدهد!
گفتم: چه فعاليتي؟! الان چند ماهه كه مثل اسب هاي درشكه در سربالايي از نفس افتاده اند و يكديگر را گاز مي گيرند.
گفت: اتفاقاً همين نفر دومي نوشته است بايد از تكرار كارهايي كه نتيجه نداده پرهيز كنيم.
گفتم: يارو به شماره 333333 زنگ زد و پرسيد؛ آقا! شماره رو درست گرفته ام؟ طرف مقابل جواب داد؛ بله، چه فرمايشي داشتيد؟ و يارو كه از درد مي ناليد گفت؛ آقا! قربون دستت، به آتش نشاني زنگ بزن بگو انگشت من توي شماره 3 گير كرده!

واعظ طبسي: بيانات رهبري در جمع حوزويان قم منشوري مهم براي تمام حوزه هاي علميه است

توليت آستان مقدس علي بن موسي الرضا(ع) برنامه ريزي دقيق و عمل به بيانات مقام معظم رهبري در جمع حوزويان قم را ترسيم كننده افق روشني براي حوزه هاي علميه دانست.
به گزارش ايسنا، آيت الله واعظ طبسي در نامه اي به دفتر آيت الله العظمي خامنه اي با اشاره به بركات سفر رهبر معظم انقلاب اسلامي به استان قم و حضور ايشان در جمع طلاب و نخبگان حوزه، خاطرنشان كرد: بيانات ارزشمند و حكيمانه جناب عالي در جمع حوزويان منشوري مهم براي حوزه هاي علميه است كه برنامه ريزي دقيق و عمل براساس آنها مي تواند آينده اي درخشان و افق روشني براي حوزه ها ترسيم نمايد.
متن نامه رئيس حوزه علميه مشهد به اين شرح است: محضر مبارك رهبر معظم انقلاب، حضرت آيت الله العظمي خامنه اي (مد ظله العالي)، با اهداي شايسته ترين سلام ها و تحيات؛ سفر ده روزه حضرتعالي به استان قم، فصلي پربركت و اثرگذار براي آن ديار و به خصوص حوزه هاي علميه تشيع رقم زد.
سفري كه با استقبال پرشور مردم مومن و انقلابي، مراجع معظم، علما و فضلاي آن استان همراه شد، بار ديگر خط پرافتخار و باشكوه امامت و امت را پررنگ تر از هميشه نمايان كرد و البته ديدار گرم و صميمي آن رهبر فرزانه و حضور در جمع هاي مختلف حوزويان، به ويژه علما و مراجع معظم تقليد از لحظات زيبا، شيرين و اميدآفرين اين سفر بود.
بيانات ارزشمند و حكيمانه جنابعالي در جمع حوزويان منشوري مهم براي حوزه هاي علميه است كه برنامه ريزي دقيق و عمل براساس آنها مي تواند آينده اي درخشان و افق روشني براي حوزه ها ترسيم نمايد.
اينجانب ضمن سپاس و قدرداني از بذل عنايات حضرتعالي با استعانت از خداوند متعال، عزم راسخ خود و مجموعه شوراي برنامه ريزي مديريت حوزه علميه خراسان به عنوان دومين حوزه جهان تشيع را در تلاش بيش از پيش و مضاعف براي زمينه سازي و حركت در اين مسير، اعلام مي نمايم.
در جوار مرقد مطهر و مضجع شريف حضرت رضا(عليه آلاف التحيه والثناء)، طول عمر، سلامتي و دوام بركات و تاييدات وجود شريف را از پيشگاه خداوند متعال مسألت مي كنم.
«والسلام عليكم و رحمه الله و بركاته»

گويانيوز: در اخاذي و گدايي از خارجي ها اصلاح طلبان روي دست همه اپوزيسيون زده اند (خبر ويژه)

اصلاح طلبان ضمن هجوم ملخ وار به خارج كشور، بيشترين امكانات مالي را از كشورهاي خارجي در مقايسه با ساير گروه هاي اپوزيسيون دريافت مي كنند اما در عين حال ديگر گروه ها را در رسانه ها حذف مي كنند.
اين خبر را سايت گويانيوز به نقل از «الهه-ب» از عناصر سلطنت طلب جديد دموكرات شده خارج نشين عنوان كرد. اين همكار گويانيوز كه پيش از اين در توصيف هم قطاران شبه روشنفكرش كتاب «ما احشام الاهي!» را منتشر كرده، مي نويسد: هجوم ملخ وار اصلاح طلبان به خارج كشور كه از سال هاي آخر دومين دوره رياست جمهوري حجت الاسلام محمدخاتمي شدت يافت، صحنه سياسي را در ميان ايرانيان اپوزيسيون خارج كشور دگرگون ساخت. اين هجوم كه پس از رويدادهاي سال گذشته رو به اوج گذاشت، نمي توانست خارج نشينان را دچار تلاطم نكند. نكته سزاوار تأمل اين است كه اصلاح طلبان با پشتوانه همين ايرانيان تبعيدي به جامعه خارج كشور پيوستند. آنها در عين حال با پيشينه و تجربه اي كه در زمان همكاري با جمهوري اسلامي اندوخته بودند، از جمله ارتباط با افراد و محافل خارجي، اين امكان را دارند تا از هرگونه امكانات مادي كه جهت به اصطلاح پيشرفت دموكراسي در ايران از سوي كشورهاي خارجي در اختيار «ايرانيان» قرار مي گيرد، بلافاصله زودتر از ديگران برخوردار شوند. اين به عدم شناخت كشورهاي غربي برمي گردد. اين كشورها گاهي ساده لوحانه هر چيزي را كه به آنها گفته شود، مي پذيرند.
وي مي افزايد: در تمام اين سالها، نخست كساني كه از عهد بوق كنفدراسيون در كشورهاي غربي ساكن بودند، نقش پل ارتباطي مخالفان با دولت هاي غربي را بازي كردند، ابتدا به عنوان دانشجو و چپ ناراضي و سپس به عنوان نويسنده و روزنامه نگار و محقق. از آنجا كه غربي ها هر نوع همكاري را از نظر مادي جبران مي كنند، طبيعتاً اين نوع افراد هنوز به دليل سابقه شان بيش از هر كسي شناخته شده اند و دستشان هميشه دراز است (همكاري هاي امنيتي موضوع ديگري است). از 7 ، 8 سال پيش به اين سو، مدافعان «اصلاحات» كه اتفاقاً در بخش قديمي نيز به فراواني ديده مي شوند و خود «اصلاح طلبان»- از جمله كساني كه به زندان افتادند و بعد راهي خارج شدند- اين نقش را برعهده گرفتند.
گويانيوز مي نويسد: با هجوم اصلاح طلبان به خارج از كشور، فضاي اپوزيسيون رنگارنگ شد ليكن الزاماً پر بارتر نشد! بسياري از امكانات آنها عليه ايرانيان تبعيدي به كار گرفته شد. آنها در بسياري از رسانه هاي فارسي زبان خارج كشور لانه كردند و هر جا كه توانستند دست به حذف زدند. فرد را حذف كردند. نظر را حذف كردند. تنها اينترنت در امان مانده تا وقتي كه يك قدرت دولتي پشت حذف نباشد.

منوشه امير: مرد و مردانه بگوييد كه نمي توانيد با جمهوري اسلامي درگير شويد! (خبر ويژه)

راديو رژيم صهيونيستي ضمن پرخاشگري به آمريكا و كشورهاي غربي، تحريم هاي اعمال شده عليه ملت ايران را «آبكي» و «بي اثر» خواند و از آنها خواست مرد باشند و اعلام كنند كه توان درگيري با جمهوري اسلامي را ندارند!
منوشه امير همكار از كار افتاده راديو اسرائيل پس از 30 سال ياوه گويي اكنون مي گويد: تحريم هاي جديد عليه ايران كاري از پيش نبرده است. او مي گويد «درست است كه 4 قطعنامه تاكنون تنظيم شده و 4 سري مجازات به اجرا درآمده ولي كدام تحليلگر و سياستمدار ورزيده اي مي تواند ادعا كند كه اين تحريم ها واقعا كارساز خواهد بود چندان كه فردا رژيم اسلامي به زانو درآيد و برنامه هسته اي را كنار بگذارد؟
او با بيان اين كه «تحريم هاي آمريكا و غرب عليه ليبي بسيار قويتر از تحريم هاي اعمال شده عليه ايران بود اما 10 سال زمان برد» اضافه كرد: آيا با تحريم هاي آبكي كنوني مي توان انتظار عقب نشيني ايران از برنامه هاي هسته اي را داشت؟ سران غرب مرد باشند و بلند شوند و با صداي بلند بگويند كه نه اراده درگيري با حكومت ايران را دارند و نه توان آن را. دست بردارند و استعفا دهند و به سراغ كار خودشان بروند. احساس مي شود كه اروپا خسته شده است.
همزمان با اين تحليل راديو اسرائيل، روزنامه اتريشي وينوسايتونگ در تحليلي نوشت: سياست تحريم ايران به بن بست رسيده است. ايران با مهارت غرب را ناديده مي گيرد.
اين روزنامه اضافه كرد: دو عضو دايمي شوراي امنيت(چين و روسيه) آماده نيستند بر مجازات ايران بيفزايند. چين كه بيشترين بخش سياست خارجي اش را با توجه به منافع اقتصادي خود تعيين مي كند كارد به استخوانش رسيده است. اين كشور مايل نيست بيش از اين به اقتصاد خود با تحريم آسيب بزند. اين مطلب به نوبه خود غرب را مطمئن مي كند كه اين تحريم هاي آخر واقعا آخرين تحريم هايي خواهند ماند كه از شوراي امنيت گذرانده اند. اكنون حتي اسرائيل مي داند كه تحريم هاي اقتصادي كارايي خود را از دست داده اند.

اينديپندنت: آمريكا و انگليس نمي فهمند منطقه با نفوذ ايران ثبات پيدا مي كند (خبر ويژه)

روزنامه انگليسي اينديپندنت سرمايه گذاري ايران در منطقه براي ارتقاي امنيت خود را امري عادي و منطقي توصيف كرد.
اينديپندنت نوشت: كمك ايران به دولت افغانستان و رئيس جمهور آن اصلاً غافلگيركننده نيست. چيزي كه عجيب بود، نحوه واكنش آمريكا به اين خبر بود. كرزاي خنديد و وزارت خارجه آمريكا به سختي اين اقدام را محكوم كرد. بله نگران كننده است كه به كشور صلح طلبي انگ حمايت از تروريسم زده شود و اجازه داده نشود كه بر اوضاع افغانستان تأثير بگذارد، درست مثل عراق. شما از يك كشور مخالف آمريكا، از ايران انتظار داريد كه در مقابل آمريكايي كه در كشورهاي همسايه اش دائماً ايران را به بمباران تهديد مي كند، چه رفتاري داشته باشد؟ ايران ]دولت خاتمي[ با سقوط صدام حسين و طالبان، باخوشحالي و عجله براي همكاري و تبادل نظر با آمريكا شتافت تا مشكلات بعد از حمله به دو كشور همسايه اش را حل كند. اين پيشنهاد همكاري بيشتر براي محدود كردن مداخله آمريكا بود تا كمك به آن، اما مي توانست منجر به كمك ايران براي بازسازي دو كشور جنگ زده بشود. اين پيشنهاد رد شد. از آن پس آمريكا با حمايت انگليس دائماً تكرار كرد كه ايران مخرب است و هر كجا كه دست ايران باشد ترور و تهديد بوجود مي آورد.
روزنامه انگليسي مي افزايد: اين يك ديدگاه مناسب براي ارتش آمريكا بود تا شكست شان در افغانستان و عراق را توجيه كنند. اين نشانه سوء تفاهم كامل با ايران، نقش و تاريخ و مقصود اين كشور است. مسلم است كه ايران به كشورهاي همسايه و آينده شان علاقه مند است. جنگ در افغانستان دو ميليون پناهنده در كنار مرزها باقي گذاشت. حمله به عراق بسياري را به كمپ هايي كه در آنسوي مرزها قرار داشت فرستاد. ايران بيشتر از هر كشوري خواستار ثبات دركشورهاي همسايه اش است. بيشتر از هر كشوري مي خواهد از نفوذش استفاده كند تا اين كشورها به عنوان كشورهاي دوست مطرح شوند اما اين به معناي كنترل آنها از داخل ايران نيست.
اينديپندنت مي افزايد: درست به همين دليل است كه ايرانيان مثل ساير كشورهاي منطقه نيستند كه دوست داشته باشند يا احتياج داشته باشند به اينكه پول و سلاح بيشتري را وارد بازي كنند. دولت ايران، خوب نيست. اما هر تلاش ديپلماتيك بايد از طريق نفوذ و منافع ايران اعمال شود تا به ثبات منجر گردد. اين آن چيزي است كه امير قطر كه براي ديدار به انگلستان آمده، بارها تلاش كرده كه بگويد «انزواكردن ايران بدترين سياست است». جاي تأسف است كه انگلستان اين نكته را درك نمي كند در حالي كه بيشتر از هر كشور ديگري بايد اين نكته را بفهمد. برخلاف آمريكا و ارتش اش و چين با پول نقداش، كه گمان مي كنند مي توانند بدون داشتن دانش محلي، موفق شوند، انگلستان مي داند كه اين كار تنها با كار كردن بر روي ساختار قدرت هاي محلي ممكن است. با اين وجود ما همچنان سياست هاي آمريكارا در مقابل ايران دنبال مي كنيم كه نه هوشمندانه و نه مؤثر است.

بازهم كه دو پهلو حرف مي زنيد! (خبر ويژه)

روزنامه «ملت ما» از كساني كه خود را «اصلاح طلب معتدل» مي دانند خواست نسبت خود را با فتنه سال گذشته كه توسط جبهه اصلاحات به راه افتاد مشخص كنند.
اين روزنامه كه از سوي تيم محسن رضايي راه اندازي شده، پنج شنبه هفته گذشته در تيتر اول خود خواستار تعامل با «اصلاح طلبان معتدل» شده بود. در پي اين اقدام سوال برانگيز، روزنامه كيهان با اشاره به نوشته اخير محسن رضايي كه متضمن تمجيد و ستايش از بصيرت و شعور ملت در قبال فتنه گران بود، پرسيده بود: طرح موضوع غيرواقعي «اصلاح طلبان معتدل» و تعامل با آنها در حالي كه طيف ياد شده هرگز نسبت به فتنه گران برائت نجسته بلكه اغلب با فتنه گران هماهنگي و همراهي نشان داده اند چگونه ميسر است؟ آيا مي شود هم به شعور و بصيرت ملت نازيد و هم از عنوان واهي «اصلاح طلبان معتدل» دم زد كه در آن 8 ماهه فتنه و آشوب اساساً يا در كنار فتنه گران بودند و يا از صحنه مفقود. با چنين صورت مسئله اي، آن «اعتدال» چه معنا و محتوايي مي تواند داشته باشد.
به دنبال انتقاد كيهان، روزنامه ملت ما در مقاله اي نوشت: اصلاح طلبان معتدلي كه اين روزها محورهاي اصلي فعاليت خود را تدوين و در قالب بنيادي كه آقاي دكتر عارف در راس آن قرار گرفته است در اختيار نزديكان خود قرار داده اند يا ديگر اصلاح طلبان قائل به چارچوب و ارزش هاي نظام كه تمايل به فعاليت و حضور در فضاي سياسي جامعه دارند، آيا به عملكرد گذشته جريان معروف به اصلاح طلب نقد دارند يا خير؟ اين عده آيا خطا و اشكالي در فعاليت ديگر دوستان اصلاح طلب خود در ايام گذشته و بويژه قضاياي سال قبل كه منجر به فتنه پس از انتخابات شد ديده و به وجود اين خطاها قائل هستند يا خير؟ و ديگر اينكه اين طيف از اصلاح طلبان براي جبران انحرافات و خطاهاي صورت گرفته كه منجر به اميدواري و تحرك دشمنان قسم خورده انقلاب اسلامي در خارج و بعضاً داخل شد، ايده و برنامه هايي دارند يا خير؟ پاسخ اصلاح طلبان علاقه مند به فعاليت دوباره به اين سوال ها خود گوياي اين مهم خواهد بود كه منظور از بازگشت آنها به صحنه، بازگشت به گذشته با همه خطاها و تقابل هاي قبلي خواهد بود يا قصد دارند در فضايي نو و با ايده هايي تازه تر در جهت تلطيف فضاي سياسي و كمك به تحرك و پويايي آن عمل كنند.
روزنامه «ملت ما» در همين حال از مخالفان اصلاح طلبان پرسيده تكليف جذب حداكثري و دفع حداقلي كه توصيه موكد رهبر انقلاب است چه مي شود و مخالفان كليت حضور اصلاح طلبان با اين ايده چه مي كنند؟ پاسخ اين پرسش روشن است. آنها كه طي دهه گذشته به ويژه 16 ماه اخير به كشور و ملت خيانت كرده اند، مستوجب مجازاتند. ديگراني هم كه از آنها جانبداري كرده اند بايد مواخذه شوند و دست كم قابل اعتماد براي حضور در حاكميت در هيچ رده اي نيستند. صرف چسباندن الفاظ بي محتوايي چون «معتدل»، «ميانه رو»، «خردگرا» و...هم نمي تواند اين دو گروه را تبرئه كند. كساني از آن طيف كه به اعتبار حضورشان در جبهه اصلاحات- باني فتنه سال گذشته- مي خواهند حساب خود را جدا كنند، قبل از هر چيز بايد از فتنه گران و سران گروه هاي نفاق مدعي اصلاحات كه نقش آفرينان اصلي فتنه بوده اند اعلام برائت و بيزاري كنند.
اين در حالي است كه اغلب اين مدعيان اعتدال - عناصر ظاهراً خاكستري- كماكان ارتباطات نزديك خود را با فتنه گران حفظ كرده اند و حاضر نيستند از فتنه گران جبهه اصلاحات اعلام برائت و جدايي كنند. بنابراين پرسش را بايد درست و نه مغالطه آميز مطرح كرد؛ در حالي كه طيف مورد نظر هيچ تمايلي ولو اندك به برائت از فتنه گران هم جبهه اي خود ندارند، چگونه مي توان عنوان گول زنك «اعتدال» را -آن هم به قلم «عليرضا-خ» يكي از همكاران نشريات زنجيره اي- تقديم آنها كرد و چگونه مي توان مشتاقانه دم از ائتلاف با آنان زد؟و پرسش اصلي جاي خود باقي است: آيا مي شود هم به بصيرت و شعور مردم در حماسه 9 دي 88 تهران و 27 مهر 89 در قم نازيد و هم از عنوان واهي اصلاح طلبان معتدل دم زد كه در 8ماهه فتنه و آشوب، يا در كنار فتنه گران بودند يا از صحنه مفقود؟!
يادآور مي شود روز گذشته همزمان با تحركات ملت ما- كه برخي همكاران نشريات زنجيره اي را به خدمت گرفته- روزنامه «شرق» هم به مصاحبه با يكي از عناصر تندرو و فتنه گر جبهه اصلاحات پرداخت. شرق براي مصاحبه با يدالله اسلامي -مديرمسئول روزنامه زنجيره اي و توقيف شده «فتح» كه عنوان دبير مجمع نمايندگان ادوار را هم يدك مي كشد- عنوان «حذف اصولگرايان در دستور كار است» را انتخاب كرد و در تيتر اول خود منتشر كرد.
عضو ستاد فتنه 88 در اين مصاحبه نفاق افكنانه بخشي از اصولگراها را به عنوان «اصولگراي واقعي» معرفي كرده و مي گويد: بخشي از اصولگراها كه به مفهوم واقعي اصولگرا هستند و از اصول تبعيت مي كنند به دليل رفتار يك اقليت محدود، بيشتر از اصلاح طلبان آسيب ديده اند و اعتبار اجتماعي شان در معرض آسيب جدي قرار گرفته است. چرخه سياسي كه در حال حاضر در راس امور است حذف آنان را با سرعت بيشتري در دستور كار قرار داده است. آن گفت وگو كه بحث ماست بايد به جريان بيفتد اما نه فقط بين موافقان. اتفاقاً بايد گفت وگو و مذاكره بين مخالفان و موافقان صورت گيرد.
وي همچنين مي گويد: مي گويند توبه كنيد تا با شما وارد گفت وگو شويم. خب اين طرف هم اعتقاد دارد آنها خطا كرده اند و به خطاي آنها معترض است، پس براي چه چيزي توبه كند؟ اين امكان پذير نيست.]قابل توجه تيم آقاي محسن رضايي![
مديرمسئول روزنامه زنجيره اي فتح- روزنامه اي كه يكي از آتش افروزان فتنه تيرماه 78 و آشوب هاي خياباني بود- همچنين مي گويد: اگر به اظهارات اصلاح طلبان توجه نمي كنند مي توان به راهكارهاي آيت الله هاشمي رفسنجاني در نمازجمعه سال گذشته توجه كرد. واقعيت اين است كه اصلاح طلبان به تنهايي نمي توانند بسترهاي گفت وگو را فراهم كنند چرا كه ابزارهاي قدرت را در اختيار ندارند.
وي در عين حال در تناقض با همين حرف هاي خود گفت: ديگر دوره راه حل هاي قبيله اي و قومي و ريش سفيدي گذشته و حكميت هاي فردي جواب نمي دهد.
يدالله اسلامي همچنين درباره پيشنهاد حكيمي پور (از عناصر افراطي جبهه اصلاحات) درباره ملاقات با ناطق نوري گفت: ديدار با ايشان كه اعتراضاتي داشته، كار خوب و همدلي خوبي است اما به كدام برنامه عملي منجر خواهد شد.
درباره پرسش اين فتنه گر مبني بر اينكه «ما هم معتقديم طرف مقابل خطا كرده، پس براي چه چيزي توبه كنيم؟» بايد گفت شما با دروغ تقلب كه حالا حتي از سوي تاج زاده و گنجي و عبدي و رمضان زاده و بهزاد نبوي هم به سخره گرفته مي شود، كشور را مطابق ميل و نقشه آمريكا و اسرائيل و انگليس و در هماهنگي با آنها به كام آشوب و اغتشاش كشانديد و در برابر «جمهوريت» و «اسلاميت» سر به ياغي گري گذاشتيد تا آنجا كه دشمن مأيوس را اميدوار به تشديد دشمني ها كرديد؟ شما به تمام قوانين- اعم از قانون اساسي و عادي- پشت پا زديد و عليه اسلام، انقلاب، خط امام و ولايت فقيه عمل كرديد؟ با اين وجود كدام اصولگراي واقعي كه حداقلي از پايبندي به اصول را داشته باشد حاضر مي شود ننگ مذاكره و معامله با خيانتكاراني ورشكسته و منزوي را به جان بخرد و خود را بي اعتبار كند؟