اينجا كسي بيطرف نيست (يادداشت روز)

محاسن به خون خضاب... سلام! صورت خاك آلود... سلام! پيكر برهنه و بي پيراهن... سلام! دندان خيزران خورده... سلام!... سرافراز نيزه... سلام! السلام علي الشّيب الخضيب. السلام علي الخدّ التّريب. اگر كشتند چرا آبش ندادند؟ جرمش چه بود مگر؟
رندان تشنه لب را آبي نمي دهد كس
گويي ولي شناسان رفتند از اين ولايت
در زلف چون كمندش اي دل مپيچ كانجا
سرها بريده بيني بي جرم و بي جنايت
گناه اين جان گرامي كه بر دوش پيامبر(ص) جاي داشت چه بود؟ اين سينه كه پيامبر اعظم(ص) بارها بوييده و بوسيده بود، كدام گوهر را در خويش نهفته داشت كه بايد لگدكوب مي شد؟ تن تشنه و سيصد جراحت؟! بگذار مرتضي مطهري كه به خون خدا حسين(ع) اقتدا كرد، از اين معماي شگفت راز بگشايد. «حسين بن علي(عليه السلام) يك روح بزرگ و يك روح مقدس است. اساسا روح كه بزرگ شد، تن به زحمت مي افتد. و روح كه كوچك شد تن آسايش پيدا مي كند. اين خود يك حسابي است. ابن عباس ها بيايند و نهي كنند. مگر روح حسين اجازه مي دهد؟... روح كوچك دنبال لقمه براي بدن مي رود. روح كوچك دنبال پست و مقام مي رود ولو با گرو گذاشتن ناموس... اما روح بزرگ به تن نان جو مي خوراند، بعد هم بلندش مي كند و مي گويد شب زنده داري كن. روح بزرگ وقتي كه كوچك ترين كوتاهي در وظيفه خودش مي بيند، به تن مي گويد اين سر را توي اين تنور ببر تا حرارت آن را حس كني و ديگر در كار يتيمان و بيوه زنان كوتاهي نكن. روح بزرگ آرزو مي كند كه در راه هدف هاي الهي و هدف هاي بزرگ خودش كشته شود. فرقش شكافته مي شود، خدا را شكر مي كند. روح وقتي كه بزرگ شد، خواه ناخواه بايد در روز عاشورا 300 زخم به بدنش وارد شود. آن تني كه زير سم اسب ها لگدمال مي شود، جريمه يك روحيه بزرگ را مي دهد، جريمه يك حماسه را مي دهد، جريمه حق پرستي را مي دهد، جريمه روح شهيد را مي دهد. از شعارهاي روز عاشوراي حسين عليه السلام يكي اين است: الموت اولي من ركوب العار و العار اولي من دخول النار... شب تاسوعا كه براي آخرين بار به او عرضه مي دارند يا كشته شدن يا تسليم، اظهار مي دارد والله لا اعطيكم بيدي اعطاء الذليل و لا افرّ فرار العبيد. به خدا قسم كه من هرگز نه دست ذلت به شما مي دهم و نه مثل بردگان فرار مي كنم» (حماسه حسيني، جلد 1، صفحات 143 و 144).
حسين آمد تا ميزان و موازنه و شاخصي باشد در سنجش نسبت انسان با «جبر و اختيار»، «آزادي و مسئوليت» و «حق و تكليف»...بهل حيرت زدگاني را كه در خود اين شاهين حق به ترديد افتادند كه از سر جبر به كربلا رفت يا به اختيار؟! حسين آمد تا درهم تنيدگي جبر و اختيار، آزادي و مسئوليت، و حق و تكليف را با فديه جان خويش نشان دهد. «و فديناه بذبح عظيم». حسين اين بار به فرمان خداوند، خود بايد فدا مي شد. «رضا بقضائك، تسليما لامرك، لامعبود سواك يا غياث المستغيثين». اين آخرين شعار حضرت سيدالشهدا بود. اما نه از سر بي ارادگي. روح بزرگ او، اين راه پرهزينه را از سر كرامت برگزيده بود كه استدلال كرد «مثل من با مثل يزيد بيعت نمي كند» و «چه قدر دور است از ما ذلت؟ خداوند ابا دارد كه ما و رسولش و مؤمنان و دامن هاي پاكيزه، چنين ذلتي را بپذيريم.» انسان با كرامتي كه به هدفمندي حيات ايمان دارد و سنگيني مسئوليت نهفته در آيه 36 سوره قيامت را باور كرده كه «ايحسب الانسان أن يترك سديً»- آيا انسان گمان كرده كه مهمل و بي هدف رها شده است؟- مگر مي تواند ميان حق و باطل بي تفاوت بماند و بي طرفي و ميانه روي! كند؟ سزاوار بود تراوش اين شعار انساني و فلسفه قيام عاشورا از جان گرامي حسين(ع) كه «از زندگي جز به اندازه ته مانده جرعه آبي و پستي زيستن در چراگاهي كم بها و زيان بخش نمانده است. الا ترون انّ الحق لايعمل به و انّ الباطل لايتناهي عنه. آيا نمي بينيد به حق عمل نمي شود و از باطل بازداشته نمي شود، «بايد» و «سزاوار» است مؤمن آرزوي ملاقات پروردگار كند، كه من مرگ را جز شهادت و زندگي با ستمگران را جز خواري و ذلت نمي بينم».
گفت وگويي درگرفت ميان فرشتگان و حسين(ع) در ميان راه مكه و كربلا. ماجرا را محدث قمي(ره) در منتهي الآمال نقل مي كند كه فرشتگان از امام خواستند به اين سفر پرماجرا و بلا نرود يا از آنان ياري گيرد. دردانه خدا، همو كه فرستاده پروردگار درباره اش فرموده بود «حسين مني و انا من حسين.احبّ الله من احبّ حسيناً»، مي دانيد با كدام استدلال فرشتگان را خاشع كرد كه دست از التماس بشويند و راه بر كاروان كربلا بگشايند؟ فرمود «من اگر بمانم و رهسپار جهاد نشوم، اين مردم را با كه امتحان خواهند كرد و اين گروه تبهكار باچه چيز به آزمون درآيند؟». قيامت برپا شد از آن روز. «و نضع الموازين القسط ليوم القيمه » (آيه 74 سوره انبياء). ميزان استوار شد. خدا بايد گواهان و شاهداني مي گرفت. «وليعلم الله الذين آمنوا و يتخذ منكم شهداء» (آيه 041 سوره آل عمران). و كدام حجت و شاهد، استوارتر از سيدالشهدا حسين؟!
گويا روز سخت احد بود دوباره، كه به شايعه شهادت پيامبر(ص) سپاه از هم گسيخت و گريختند اشباه الرجال. و گويا اين آيات ملامت آميز كه مرز ايمان و كفر را در روز احد آشكار ساخت، آنك در كربلا دوباره نازل مي شد. «ولاتهنوا ولاتحزنوا و انتم الاعلون... سست نشويد و غم مخوريد درحالي كه شما برتر و پيروزيد اگر مؤمن باشيد. اگر جراحت و مصيبتي به شما رسيد، شبيه آن به گروه دشمنان شما رسيد. و اين - فراز و فرود- روزگار را ميان مردم مي گردانيم تا خداوند مؤمنان را معلوم كند و از شما شاهدان و گواهاني بگيرد و خداوند ستمگران را دوست ندارد. و اينكه خداوند كساني را كه ايمان آورده اند جدا و پاكيزه كند و كافران را نابود سازد. آيا گمان مي بريد وارد بهشت مي شويد درحالي كه خداوند هنوز مجاهدان و صابران شما را معلوم نكرده است؟... محمد(ص) نيست مگر فرستاده خداوند كه پيش از او فرستادگاني آمده اند، آيا اگر او كشته شود يا بميرد شما به گذشته جاهلي خود برمي گرديد؟ و هر كس دچار دگرگوني و عقبگرد شود، زياني به خداوند نمي رساند... ]اجابت كنندگان خدا و رسول[ كساني هستند كه به آنها گفتند همانا مردم عليه شما جمع شده اند، پس بترسيد اما- همين ماجرا- بر ايمان آنها افزود و گفتند خدا ما را كافي است و او وكيل نيكويي است... اي پيامبر آنها كه به سوي كفر مي شتابند تو را محزون نكنند، به يقين آنها هيچ زياني به خداوند نمي رسانند و خداوند اراده كرده كه هيچ بهره اي براي آنها در آخرت نگذارد... چنين نبود كه خداوند مؤمنان را در آنچه شما هستيد باقي بگذارد مگر اينكه خبيث از طيب و پاكيزه، متمايز و جدا شود.»
رستاخيز از كربلا برخاست، تا ديگر كسي نتواند گندم نمايي و جوفروشي كند. و قيامت از عاشورا قامت افراشت تا از آن پس كم فروشان و خيانت كنندگان و منافقان رسواي خلق شوند و عمر پسر «سعد ابي وقاص» نتواند چون پدر يكي به نعل و يكي به ميخ زند، چندان كه محمد پسر «اشعث بن قيس» و شمر. كربلا نه سقيفه بود و نه شوراي شش نفره و نه صفين. ماجراي كربلا، زمينه ها و سينه ها را زير و رو كرد تا در پهنه اختيار، اسرار پنهان فاش گردد. «اخرجت الارض اثقالها» شد و «حصّل مافي الصدور». ديگر نماز با علي و نهار با معاويه- بي طرفي و ميانه روي!- و حكميت امكان نداشت. بينديش عمر سعد! شبي به تو مهلت داده ابن زياد. راه ملك ري از كربلا مي گذرد، از خون حسين! انتخاب كن! انسان چه قدر مجنون باشد كه بشنود اين سخن را «تو از گندم ري جز اندكي نمي خوري» و باز ريختن خون حسين را برگزيند! سعد ابي وقاص و عبيدالله بن زيادبن ابيه چه كرديد با «عمر»؟! اما آن سوي ميدان- چندي بعد- شب عاشورا كه مي رسد و امام امضا مي كند كه ياراني باوفاتر از ياران خويش نديده و اجازه مي دهد كه رفتن را اختيار كنند و بروند، باز هم خداوند شاهداني را براي روز قيامت مي گيرد. عصاره كلام آنها اين است؛ اميري حسين و نعم الامير. بي«امام» سر به كدام وادي حيرت بگذاريم؟ و چنين ماندني به چه مي ارزد؟
شاها من ار به عرش رسانم سرير فضل
مملوك اين جنابم و محتاج اين درم
گر بر كنم دل از تو و بردارم از تو مهر
اين مهر بر كه افكنم، آن دل كجا برم
تزول الجبال و لاتزل! جان پدر، از علي(ع) در گوش گير! كوه ها از جا جنبيدند، تو استوار و پابرجا بمان! بمان اي قبله كرامت كرام، اگرچه پايكوب لئامت لئام! فرياد كن تا ابد در گوش بزرگواران و عزتمندان «صبراً يا بني الكرام فما الموت الا قنطره تعبر بكم عن البؤس والضراء الي الجنان الواسعه... شكيبا باشيد اي فرزندان كرامت كه شهادت نيست مگر پلي كه شما را از مشكلات و سختي ها به وسعت بهشت و نعمت جاويد عبور مي دهد.» مرگ كه خوار و مقهور شد، انسان و جامعه انساني «بنيان مرصوص» مي شود، پرصلابت و نفوذناپذير و اين آغاز پيروزي است و گشايش افقي تازه و گسترده پيش چشم ناظران.
ايحسب الانسان ان يترك سدي. آيا انسان گمان مي برد، مهمل و بي هدف رها شده است، آن هم پس از به گواهي گرفته شدن خون خدا حسين؟! مي شود ملتي با روحي بزرگ را ترساند يا فريفت و به گذشته تيره و تار جاهليت برگرداند؟ مي شود با تربيت شدگان مكتب حسين(ع)، گندم نمايي و جوفروشي كرد؟ شدني است با دشمنان حسين آميختن و از يزيديان روزگار مرحبا شنيدن و حرمت شكنان عاشورا را «مردان خداجو» ناميدن و با اين همه كاريكاتوري وارونه از انقلاب و اصلاح و عاشورا ساختن؟! جهان تا اين حد بي حساب و كتاب است؟! هيهات! ملتي وامدار شعار «سلم لمن سالمكم و حرب لمن حاربكم و ولي لمن والاكم و عدو لمن عاداكم» محال است از روح تولا و تبرّا فاصله گيرد. مگر مي شود فلسفه حيات چنين ملتي را مسخ كرد و به مسلخ برد؟ محبتي است حسين(ع) را در دل هاي مؤمنان كه هرگز به سردي نگرايد. ذكر ديروز و پريروز جوانان دانشجوي اين ملت بود كه در رثاي استاد خود- شهيد شاهد، مجيد شهرياري- همنواي مولوي نوحه مي خواندند «كجاييد اي شهيدان خدايي- بلاجويان دشت كربلايي». ترور و تهمت و فتنه و فريب، با اين جوانان ره به كجا تواند برد؟
باز هم كربلاست و باز هم عاشورا. السلام علي الشّيب الخضيب. السلام علي الخّد التريب. السلام علي البدن السّليب... السلام علي الرأس المرفوع... سلام بر سر برافراشته... سلام بر حسين زينب و زهرا(س)...
اين كشتي فتاده به هامون حسين توست
وين صيد دست و پا زده در خون حسين توست
اين غرقه محيط شهادت كه روي دشت
از موج خون شده گلگون حسين توست
اين قالب تپان كه چنين مانده بر زمين
شاه شهيد ناشده مدفون حسين توست
محمد ايماني

در پايان مذاكرات ژنو 3 رسانه هاي خارجي : هيئت ايراني مصمم و مقتدر بود

سرويس سياسي-
با پايان يافتن مذاكرات ژنو 3 ميان ايران و گروه 1+5 به همراه نماينده اتحاديه اروپا، رسانه هاي خارجي از پيروزي تيم مذاكره كننده ايراني گزارش دادند.
روزنامه انگليسي اينديپندنت در اين باره نوشت: پيشرفت هسته اي ايران بر مذاكرات ژنو سايه انداخت.
براساس اين گزارش، دو رخداد بر مذاكرات سه شنبه مقامات ايران و نمايندگان هفت كشور سايه انداخت. اول اينكه جو مذاكرات تحت تأثير فشار ترور هفته گذشته يك دانشمند هسته اي برجسته ايراني قرار گرفت. اين مذاكرات همچنين تحت تأثير اعلام عمدي اين خبر قرار گرفت كه ايران با موفقيت توانسته است از اورانيوم داخلي كيك زرد تهيه كند و به اين ترتيب در اين حوزه خودكفا شده است.
خبرگزاري «فرانس پرس» نيز در اين باره با استناد به ديپلمات هاي غربي گزارش داد: مذاكرات روز دوشنبه «در محيط سازنده اي» برگزار شد.
براساس اين گزارش در نظر بود بحث درباره برنامه هسته اي ايران و راههاي حل اين مسئله مهم ترين موضوع در دستور روز باشد اما تهران براي بحث درباره اين مسئله از خود عجله نشان نمي دهد چون معتقد است پيشبرد برنامه هسته اي صلح آميز حق مسلم جمهوري اسلامي است. «محمود احمدي نژاد» رئيس جمهور ايران پيشتر اعلام كرده بود كه تهران پيشنهاد مي كند در مذاكرات با گروه «1+5» مسائل عمده و مهم بين المللي مورد بررسي و ارزيابي قرار گيرد و نه برنامه هسته اي تهران كه جامعه بين المللي بر آن اصرار مي ورزد. سعيد جليلي سخنان احمدي نژاد را مورد تأييد قرار داده و افزود تهران مذاكرات را فقط به منزله ادامه تعامل و همكاري مي داند اما قصد ندارد حق خود براي اجراي برنامه هسته اي را مورد بحث قرار دهد.
روزنامه فرانسوي فيگارو هم گزارش داد، مذاكرات ايران و گروه 1+5 ثمربخش تر از حد انتظار بود.
در بخشي از اين گزارش با اشاره به زيركي و توانمندي تيم هسته اي ايران آمده است: سعيد جليلي در اتاق كنفرانس هتل اينتركانتينانتال ژنو از بين خبرنگاران و عكاسان عبور كرد و به سوي تريبون رفت، مذاكره كننده ارشد پرونده هسته اي ايران سپس كنار عكسي ايستاد كه روي آن نواري مشكي قرار گرفته بود، اين عكس مجيد شهرياري فيزيكدان هسته اي بود كه در بيست و نهم نوامبر در خيابانهاي تهران به شهادت رسيد. يك روز قبل از آن نيز جليلي همه شركت كنندگان در مذاكرات ژنو را مجبور كرده بود به ياد شهرياري يك دقيقه سكوت كنند و پس از ايجاد احساسات زياد اين جنايت را به آمريكا و اسرائيل نسبت داد.
روزنامه الشرق چاپ قطر نيز در اين باره نوشت: كشورهاي عضو گروه 1+5 در جريان مذاكرات ژنو حقوق هسته اي ايران را به رسميت شناخت.
يك روزنامه سوئيسي هم در مطلبي با تأكيد بر اينكه ايران از برنامه هسته اي خود دست نمي كشد خاطرنشان كرد كه غرب نبايد رشته مذاكرات با تهران را پاره كند.
روزنامه «تاگس انسايگر» در مطلبي نوشت: رشته گفتگوهاي بين ايران و غرب درباره برنامه هسته اي تهران نبايد پاره شود. اين تنها نتيجه اي بود كه از مذاكرات دو روزه بين دو طرف در ژنو كه روز گذشته خاتمه يافت مي توان گرفت.
در ادامه اين مطلب آمده است: مذاكرات ژنو شرايطي براي پيشبرد گفتگوها در آينده به وجود آورد. در ژانويه آينده نيز بنا به گفته وزير خارجه اتحاديه اروپا اين گفتگوها در استانبول ادامه خواهد يافت.
نويسنده در ادامه خاطرنشان كرد: با توجه به اينكه ايران قبل از شروع مذاكرات اعلام كرده بود كه نمي خواهد اجازه دهد برنامه اتمي اش زير سؤال برود، تنها امكان ادامه اين مذاكرات از نظر ديپلماتهاي غربي در ژنو يك موفقيت محسوب مي شود.
خبرگزاري رويترز نيز به نقل از يك مقام آمريكايي مذاكرات ايران و كشورهاي 1+5 در ژنو كه روز سه شنبه پايان يافت را مذاكراتي صريح و دشوار خواند.
براساس اين گزارش، اين مقام آمريكايي كه خواست نامش فاش نشود با دشوار دانستن مذاكره با ايران تأكيد كرد: تهران بايد با اقداماتي عملي نگراني جامعه بين المللي را از بين ببرد.
وي با اشاره به تلاش زياد كشورهاي 1+5 در زمينه وادار ساختن تهران به توقف غني سازي اظهار داشت: اين مسئله با پاسخ رد محكم از سوي «سعيد جليلي» رئيس گروه مذاكره كننده ايران مواجه شد.
استقبال تركيه از ميزباني دور بعدي مذاكرات
تركيه اعلام كرد، دور بعدي مذاكرات مربوط به برنامه هسته اي ايران ژانويه آينده در استانبول برگزار خواهد شد.
به گزارش خبرگزاري كويت، وزارت امور خارجه تركيه در بيانيه اي اعلام كرد، كاترين اشتون- رئيس سياست خارجه اتحاديه اروپا- در تماس تلفني با احمد داوود اوغلو- وزير امور خارجه تركيه- وي را در جريان توافق بر سر برپايي دور بعدي مذاكرات در تركيه قرار داد. اوغلو هم آمادگي تركيه براي ميزباني اين مذاكرات در خاك كشورش را اعلام كرد.
براساس اين بيانيه، اوغلو همچنين آمادگي كشورش را براي ايفاي نقش فعال كشورش در اين راستا و كمك به طرف هاي ذي ربط جهت دستيابي به راه حلي براي مسأله هسته اي ايران اعلام كرد.

پخمه (گفت و شنود)

گفت: تازه چه خبر؟!
گفتم: برخورد قاطع جليلي در نشست ژنو 3 و محاكمه آمريكا به اتهام ترور دانشمندان هسته اي ايران، بدجوري اعصاب 1+5 را به هم ريخته است.
گفت: 5 سناتور آمريكايي با ارسال نامه اي براي رئيس جمهور آمريكا از وي خواسته اند هرگز به ايران اجازه غني سازي اورانيوم ندهد!
گفتم: اگر آمريكا غلطي مي توانست بكند كه طي 31 سال گذشته و 8 سال چالش هسته اي كرده بود و نيازي به توصيه اين 5 سناتور آمريكايي نداشت!
گفت: برخي از رسانه هاي آمريكايي با حالتي تمسخر آميز نوشته اند؛ تحريم ها و فشارها و حمايت از فتنه گران داخلي نتيجه معكوس داده است و به جاي اينكه موضع ايران را تغيير بدهد، آمريكا را به بن بست كشيده است.
گفتم: يارو در ميدان تير، رفته بود كنار «سيبل» نشسته بود. فرمانده ميدان تير سرش داد كشيد و گفت؛ مرد حسابي چرا رفته اي كنار تابلوي هدف نشسته اي؟! خيلي خطرناك است. و يارو در پاسخ گفت؛ با اين تيراندازان پخمه اي كه تو داري، اينجا امن ترين نقطه است.

جليلي با رد ادعاي اشتون پس از پايان مذاكرات: موضوع مذاكرات،يافتن زمينه هاي مشترك براي همكاري بود

دبير شوراي عالي امنيت ملي كشورمان با رد ادعاي اشتون درخصوص مطرح شدن موضوع هسته اي ايران، محور مذاكرات را يافتن زمينه هاي مشترك براي همكاري اعلام كرد.
«متيو چانس» خبرنگار شبكه تلويزيوني سي.ان.ان در ژنو در پايان مذاكرات دو روزه گروه 1+5 و ايران، با سعيد جليلي مصاحبه اي اختصاصي انجام داد.
خبرنگار سي.ان.ان اين سوال را مطرح كرد كه با توجه به نشست اخير ژنو، آيا ايران آمادگي آن را دارد تا به «نگراني هاي جامعه جهاني»! پاسخ داده و اقدام به توقف غني سازي اورانيوم كند.
سعيد جليلي در پاسخ گفت: گفته شما را نمي پذيريم، چرا كه نگراني جامعه جهاني، آن موضوعي نيست كه شما بدان اشاره مي كنيد. نگراني جامعه بين المللي بايد درباره خلع سلاح (اتمي) آمريكا باشد، چرا خلع سلاح آمريكا تاكنون صورت نگرفته است؟
وي افزود: جامعه جهاني همچنين درباره گسترش سلاح هسته اي نگران است.
جليلي در اين بخش به پرسش جامعه جهاني، كه چه كساني تسليحات هسته اي در اختيار رژيم صهيونيستي قرار داده اند، اشاره كرد.
دبير شوراي عالي امنيت ملي ايران در اين مورد گفت: جمهوري اسلامي ايران كنفرانس خلع سلاح اتمي برگزار و آن را سازماندهي كرد و طي آن خواستار خلع سلاح جهاني شد.
خبرنگار سي.ان.ان با قطع صحبت هاي جليلي پرسش خود را تكرار كرد و گفت: با توجه به موضع نشست ژنو، ايران آماده برداشتن چه گام هايي براي از بين بردن نگراني هاي موجود، است؟
جليلي در پاسخ گفت: موضوع گفت وگو به هيچوجه در مورد برنامه هسته اي ايران نبود. آنچه درباره آن به گفت وگو پرداختيم، چگونگي بكارگيري ظرفيت هاي موجود بين كشورهاي عضو گروه 1+5 و جمهوري اسلامي ايران براي همكاري در زمينه هاي مشترك بود.
خبرنگار سي.ان.ان به اين مساله اشاره كرد كه به گفته مقامات آمريكايي حاضر در اين نشست، بيش از 70درصد گفت وگوها پيرامون مساله هسته اي ايران بوده است. آيا اين گفته ها درست نيست؟
جليلي در پاسخ گفت: من به شما گفتم كه موضوع گفتگوها برنامه هسته اي ايران نبود موضوع گفتگوها يافتن زمينه هاي مشترك براي همكاري بود. ما گفتيم نمي پذيريم كه گفتگوها زير سايه فشار باشد آمريكايي ها سوءمحاسبات داشتند.
آنها (آمريكايي ها) اقدامات خاصي را در پيش گرفتند و به بن بست رسيدند. آنها هزينه هاي زيادي را به ملت خود تحميل كردند، هزاران ميليارد دلار در عراق هزينه شد و اكنون دنيا دچار بحران اقتصادي است.
خبرنگار سي.ان.ان با تائيد گفته هاي دبير شوراي عالي امنيت ملي ايران، از انزوا و تحريم هاي بيشتر ايران سخن به ميان آورد.
جليلي گفت: آن چيزي كه شما مي گوئيد مبتني بر اشتباه است.
دبير شوراي عالي امنيت ملي ايران ادامه داد: مي بينيد كه جامعه بين المللي يعني 112 كشور عضو جنبش غيرمتعهدها در بيانيه اي از فعاليتهاي هسته اي ايران حمايت كردند اين اطلاعات نادرست است كه به مردم آمريكا داده مي شود و به آنها گفته مي شود كه جامعه جهاني با موضوع (هسته اي) ايران مشكل دارد.
خبرنگار سي.ان.ان سپس اين سوال را مطرح كرد كه پنج عضو دائم شوراي امنيت سازمان ملل متحد صلح آميز بودن برنامه هسته اي ايران را قبول ندارند چرا كه تاكنون چهار دور از تحريم ها را عليه ايران به تصويب رسانده اند.
سعيد جليلي با به چالش كشيدن اين موضوع به سي.ان.ان گفت: بحثي كه وجود دارد همين سوال است. سوال ما اين است كه اين قطعنامه ها در شوراي امنيت سازمان ملل متحد بر چه مبنايي تصويب شدند، بسيار مايه آبروريزي است كه در قطعنامه هاي سازمان ملل متحد ما شاهد درج نام دانشمندان ايراني هستيم و تروريست ها هم آنها را ترور مي كنند. چه رابطه اي بين اين قطعنامه ها و تروريست ها وجود دارد. لازم است جامعه بين المللي به اين نگراني ها پايان دهد چرا تروريست ها مسئول اجراي اين قطعنامه ها مي شوند.
اظهارات دبير شوراي عالي امنيت ملي ايران در اين زمان از سوي خبرنگار سي.ان.ان قطع شد كه با واكنش آقاي جليلي همراه شد.
وي با بيان اينكه «شما خواهان كامل كردن پرسش خود هستيد، پس اجازه دهيد من پاسخ خود را كامل كنم،» افزود: پس جاي سوال وجود دارد مردم آمريكا امروز بايد از دولت آمريكا بپرسند كه چرا در قطعنامه شوراي امنيت اسامي دانشمنداني قرار مي گيرد و بعد تروريست ها مي آيند و آن افراد را ترور مي كنند.
خبرنگار سي.ان.ان با تائيد مهم بودن اين موضوع از سوي ايران به نكته اي ديگر پرداخت كه ايران از حمايت ديپلماتيك روسيه در شوراي امنيت سازمان ملل برخوردار است و در عين حال اين كشور از عدم پاسخ ايران به جامعه جهاني در موضوع هسته اي، مايوس است.
جليلي گفت: شما خود مي بينيد كه يكي از اشتباهات محاسباتي اين بود كه آنها فكر مي كردند مي توانند به مردم آمريكا القاء كنند كه جامعه بين المللي مخالف ايران است، آنها اميدوار بودند تحريم ها در اين زمينه موثر باشد، اما شما خود مي بينيد كه اقتصاد ايران در حال رونق است در حالي كه مردم اروپا و بقيه دنيا يكي پس از ديگري دچار بحران هاي مالي هستند. ما امروز يكي از بزرگترين اصلاحات اقتصادي خود را در چنين مقطع زماني انجام مي دهيم. اين نشان مي دهدكه ما روابط گسترده اي با اكثريت كشورهاي دنيا داريم.
دبير شوراي عالي امنيت ملي كشورمان همچنين در مصاحبه با يورونيوز، از سياست اعمال تحريم با هدف متوقف كردن برنامه صلح آميز هسته اي ايران انتقاد كرد و گفت: آنچه تحت عنوان راهبرد دو مسيره گفت وگو و فشار بيان مي شود، از نظر ما مورد قبول نيست.
نازنين مشيري خبرنگار شبكه تلويزيوني الجزيره انگليس نيز از جليلي پرسيد: آمريكايي ها گزينه نظامي را منتفي ندانستند، ايران تا چه حد اين تهديد را جدي مي گيرد؟
جليلي در حالي كه چهره اي خندان داشت گفت: در حد همين خنده اي كه كردم، بسيار خنده دار است.

رئيس ميز رابطه با ايران يا فرمانده 10 پايگاه CIA در منطقه؟! (خبر ويژه)

خبرچين هاي سفارتخانه ها و كنسولگري هاي آمريكا در كشورهاي همسايه ايران به جمع آوري اطلاعات مي پردازند.
نشريه فارين پاليسي اخيرا با اشاره به اسناد ويكي ليكس نوشت: آمريكا به روش هاي غيرمرسوم، اطلاعاتي درباره كشوري به دست آورده است كه تماس مستقيم محدودي با آن دارد. در مركز اين تلاشها «مراكز ديده بان ايران» قرار دارد كه آمريكا در بيش از 10شهر در كشورهاي نزديك ايران و غرب اروپا به راه انداخته است. كاندوليزا رايس، وزير خارجه دولت جورج بوش، اين مراكز جمع آوري اطلاعات از ايران را سال 2006 داير كرد، ميز ايران را در اين وزارتخانه راه انداخت و بر استخدام ديپلمات هاي آمريكايي مسلط به زبان فارسي در وزارتخانه ها و كنسولگري هاي ايران در خارج از اين كشور پافشاري كرد.
فارين پاليسي مي افزايد: اين راهكار جديد آمريكا با دفتر منطقه اي ايران در دوبي شروع شد؛ منطقه اي كه نزديك به استان هرمزگان ايران در حاشيه خليج فارس و در همسايگي تنگه هرمز قرار دارد. دفتر دوبي بزرگترين مركز ديده بان ايران است و آمريكا از طريق اين دفتر از اطلاعات به دست آمده كه حاصل رفت و آمد افراد ميان امارات متحده عربي و ايران است، استفاده مي كند. ديگر ديدبانان آمريكا ماموراني هستند كه در بغداد، باكو، برلين، استانبول، لندن، پاريس و تل آويو مستقر شده اند. جان ليمبرت مسئول پيشين دفترهاي ديده بان ايران و دستيار معاون وزير امور خارجه آمريكا در امور خاور نزديك، گفته است اين مراكز ديده بان در ارائه اطلاعات واقعي درباره تحولات سياسي ايران بسيار مفيد و مهم هستند.
يادآور مي شود جان ليمبرت از جاسوسان سفارت آمريكا در تهران بود كه در ماجراي تسخير سفارت توسط دانشجويان پيرو خط امام مدتي در بازداشت به سر مي برد و سپس آزاد شد. خبر فارين پاليسي نشان مي دهد كه وي حتي در هنگام تصدي ميز ايران- كه تا همين چند ماه پيش ادامه داشت- و ظاهرا تحت عنوان جست وجوي راههاي برقراري و بهبود روابط، باز هم دنبال جاسوسي و يافتن روزنه هاي خرابكاري بوده است!

اصلاح طلبان بي عرضه اند سكولارها از آن ها بي عرضه تر! (خبر ويژه)

«توقف حركت جنبش سبز به خاطر بالا رفتن هزينه هاي اين حركت نيست بلكه دلايل اصلي را بايد در درون اين جريان جست وجو كرد.»
اين تحليل را سايت ضد انقلابي خودنويس منتشر كرد و در توضيح دلايل توقف فتنه سبز نوشت: دليل اول ابهام در اهداف و برنامه هاست. اگر در روزهاي اول، شعار «راي من كجاست» بود اندك اندك شعارها راديكال تر شد، اين در حالي است كه برنامه ها ثابت مانده بود. از آنجا كه عملا در هيچ يك از بيانيه ها و اظهارنظرها هم هدف نهايي معلوم نبود، كم كم ترديد حاكم شد.
اين رسانه ادامه مي دهد: علت ديگر توقف و ركود، نبود ايده هاي جديد و تكرار ايده هاي پيشين به بهانه هر مناسبت مذهبي يا تاريخي بود كه باعث دلسردي شد. در مواجهه با هر مناسبت تنها دو راه پيشنهاد مي شد، الله اكبر شبانه روي بام و حضور در خيابان در روزهاي بعد. نبود راه حل جايگزين مشكل سومي بود كه به ويژه در 22 بهمن خود را به رخ كشيد و باعث يأس بيشتر شد كه اگر چنين نبود آن حجم عميق سرخوردگي به يكباره در اين جريان بروز نمي كرد.
خودنويس اضافه مي كند: عامل ديگر تمركز جنبش بر اصلاح طلبان است، مجموعه اي كه با روزگار 8 ساله حاكميت سرخوردگي بسياري از افراد را منجر شده و نهايتا هم به رياست جمهوري احمدي نژاد ختم گرديد. همچنين بايد پذيرفت كه رسانه هاي اپوزيسيون جذاب نيستند و به جهت عدم تنوع و تكراري بودن مباحث عنوان شده در آنها، عملا نمي توانند تاثير چنداني در بطن جامعه ايجاد نمايند.
اين پايگاه اينترنتي تمركز بر نتايج طرح هدفمندي يارانه ها را نيز نشانه سردرگمي و ابهام و بي آيندگي فتنه گران خواند. «خودنويس» همچنين معتقد است: اشكال از اصلاح طلبان نيست آنها روزنامه هاي خود را منتشر مي كنند، بلكه اشكال از سكولارهاست كه در دنياي مجازي يا خارج كشور و غير آن چند پاره شده اند بي آنكه تعصبي به سكولاريسم داشته باشند. تقريبا همه رسانه هاي ما (سكولارها) در اختيار اصلاح طلبان است. ما خودمان را قانع مي كنيم كه كنار آمدن با آنها «فعلا» تنها راه چاره است! آنها را به خاطر مصلحت جويي شان سرزنش مي كنيم و خودمان مصلحت را در همراهي با آنها مي يابيم. هميشه منتظر مي مانيم تا آنها كاري بكنند كه ما بتوانيم نقدشان كنيم. مگر انفعال و وراجي شاخ و دم دارد؟ جان كلام اينكه، آنان كه شايسته سرزنشند سكولارها هستند نه اصلاح طلب ها. اين ما هستيم كه فرصت سوزيم نه آنها. اين چه انتظار بيهوده اي است كه ما از اصلاح طلب ها داريم چرا سكولارها نمودي در داخل كشور ندارند؟ چرا يكي مثل آقاي كاظميني بروجردي، كه بسيار هم محترم است، بايد نماد سكولاريسم در داخل كشور باشد؟ اگر صداي ديگري را فرياد مي زني، انتظار شنيدن صداي خودت را نداشته باش.

نيويورك تايمز: سر در آخور كرده ايم و مدام قدرت آمريكا رو به افول مي رود (خبر ويژه)

قدرت آمريكا رو به افول است و حمايت واشنگتن از متحداني بدنام باعث گسترش خشم مردم خاورميانه شده است.
توماس فريدمن تحليلگر آمريكايي در مقاله اي كه مشتركا در روزنامه هاي نيويورك تايمز و هرالد تريبيون چاپ شد نوشت «بله من هم بدم نمي آيد ايميل هاي بقيه را بخوانم. مرور اسناد ويكي ليكس برايم بسيار جالب بود ولي اين كه در فاصله ميان خطوط اين افشاگري ها چه مي گذرد مبحث ديگري است. ويكي ليكس پيامي دردناك و صريح را در خود جاي داده است: قدرت آمريكا در حال زوال است. شايد بتوان همه چيز را در چند جمله خلاصه كرد؛ عربستان سعودي و ديگر اعراب منطقه از واشنگتن مي خواهند كه تاسيسات هسته اي ايران را منهدم كند تا آنها در خفا پيروزي خود بر ايران را جشن بگيرند. البته مطمئن باشيد كه بعد از حمله ما به ايران، شهروندان عرب به كوچه و خيابان مي ريزند و عروسك هاي عموسام را به آتش مي كشند. اين مساله در نفرت اعراب از ديكتاتورهايي ريشه دارد كه بر جهان عرب حكمراني مي كنند و آمريكا از آنها حمايت مي كند».
تحليلگر آمريكايي ادامه مي دهد: حواستان هست؟ در حالي كه بنابر اسناد ويكي ليكس سعودي ها از آمريكا مي خواهند به برنامه اتمي ايران پايان دهند، همين سعودي ها تامين كننده مالي شبه نظاميان طالبان در پاكستان و افغانستان هستند كه در قالب انجمن خيريه، مدرسه و مسجد به كشتار و ترور مشغول شده اند و آن هم با پول نفتي كه به آمريكا مي فروشند. اما فكر نكنيد آمريكا هيچ متحدي هم ندارد، احمدضيا مسعود، معاون رئيس جمهوري افغانستان در سال هاي 2004 تا 2009 كه حالا در دبي زندگي مي كند و به گفته اين اسناد، يك بار در گمرك با 52 ميليارد دلار پول نقد گير افتاده است. آمريكا مجبور است با پرداخت پول به اين افراد دو چهره، يكي از چهره هاي اين افراد را براي آمريكا، آن هم در محافل خصوصي و عمومي نگه دارد.
وي مي افزايد: هنوز حواستان به من هست كه؟ بله اينها مثلا متحدان ما هستند. كساني كه هيچ رتبه اخلاقي مورد تاييد ندارند. باشد. حالا اين سعودي ها، اعراب خليج فارس و افغانستان و پاكستان به ما مي گويند كه «ما شايد خيلي هم خوب و عالي نباشيم ولي كساني كه شما مي خواهيد جاي ما را با آنها عوض كنيد، از ما خيلي بدترند. طالبان و القاعده يك چهره دارند آنها در محافل عمومي و خصوصي يك چيز مي گويند؛ از آمريكا متنفر هستند.» اگر ما فقط رژيم هاي بد را مورد حمايت قرار دهيم آن هم به دليل اين كه دنباله روي ما هستند، چرا كاري براي اصلاح آنها نمي كنيم؟ همين نكته ما را به پيام خيلي از اين مبادلات ديپلماتيك و فاش شده مي رساند «آمريكا قدرت چانه زني را از دست داده است».
فريدمن تاكيد كرد: پنجاه سال پيش، جهان به راهي ديگر شكل مي گرفت و ارزش ها متفاوت بود چون آمريكا قدرت اين را داشت كه آن ارزش ها را پايه گذاري كند. ما به دليل اعتياد دوگانه خود به نفت خاورميانه و اعتبار مالي چين، به تدريج آن را از دست داديم و اسناد ويكي ليكس نشان مي دهد چگونه فقط سر در آخور كنيم و هيچ كاري از دستمان برنيايد. من از برخي از اين مشكلات باخبرم، مثل اين كه چه سخت است با يك دولت ناكارآمد و حكومت شكست خورده در پاكستان كه از قضا بمب اتمي هم دارد، روبرو شد و قطع اعتياد به نفت و يا بازار اعتباري به حل آنها كمكي نمي كند. اما با اين كار، قدرت چانه زني ما بالا مي رود و اگر اين كار را نكنيم، بيش از پيش خاورميانه از دست مي رود و كاري هم از دست ما بر نخواهد آمد.

شيرجه در اقيانوسي به پهناي يك نعلبكي! (خبر ويژه)

فتنه گران و گروهك هاي اپوزيسيون در پي ناتواني از آشوب آفريني در داخل، ترجيح دادند ميتينگ هاي مبتذلي را در خارج كشور برگزار كنند.
شماري از اين عناصر كه در ميان آنها اغلب، عناصر فرصت طلب و داراي مشكل براي پناهندگي ديده مي شد، مقابل سفارت ايران در آنكارا جمع شدند. براساس تصاوير منتشره در رسانه هاي ضد انقلاب، تعداد پليس بيش از تجمع كنندگان است! و عناصر ضد انقلاب بيشتر از 12-10 نفر را شامل نمي شوند. تجمعاتي از اين دست اگر چه جز آبروريزي، عايدي ديگر براي اپوزيسيون ندارد اما فرصتي است تا عناصر كلاهبردار خود را اپوزيسيون جا زده و براي خود سابقه مبارزه بسازند!
در فرانسه هم نشست مشابهي برگزار شد كه طي آن چند عضو فراري دفتر تحكيم و ادوار تحكيم به همراه كريم بغدادي (وكيل مدافع گروهك منافقين) گردهم آمدند. نشست ديگري نيز با حضور 20 تا 25 نفر از طرفداران نهضت آزادي و گروهك ملي- مذهبي در مالزي برگزار شد. به گزارش گويانيوز كه تصاويري را از پشت سر حضار منتشر كرده، در اين نشست، پيام تصويري ضبط شده عزت سحابي و تقي رحماني پخش شد.
به اعتبار اين اخبار مي توان گفت گروه هاي رنگارنگي كه خود را پرچمدار «رنگين كمان سبز»! در تمام جهان مي دانند، در جلب توجه اكثريت قريب به اتفاق هموطنان مقيم خارج ناكام مانده اند و صرفاً فرصتي فراهم كردند تا برخي عناصر كلاهبردار براي فريب كشورهاي غربي و اخذ پناهندگي خودي نشان دهند. در اين ميان سايت دروغ باف جرس، پيامي را از قول دو تن از عناصر آشوبگر زنداني منتشر كرده مبني بر اينكه «فعالان دانشجويي خارج از كشور، زبان گوياي مطالبات داخل باشند». اين در حالي است كه اساساً دو آشوبگر ياد شده ارتباطي با بيرون بازداشتگاه ندارند. در عين حال اين فضاسازي رسانه اي نشان مي دهد اتاق فكر فتنه سبز در خارج، از داخل كشور نااميد شده و به دنبال ايجاد كاريكاتور جنبش در خارج كشور است.
شعارهاي آشوبگران در سال گذشته عليه اسلام و جمهوري اسلامي، پاره كردن تصوير حضرت امام در 16 آذر 88، شعار دادن به نفع آمريكا و رژيم صهيونيستي در روزهاي قدس و 13 آبان 88، و سرانجام جسارت اوباش و تروريست هاي اجير شده به ساحت امام حسين(ع) در روز عاشورا در يك دوره زماني 3 ماهه، ماهيت واقعي فتنه سبز را آشكار كرد و به همين دليل هم دانشگاه و جريان هاي دانشجويي جزو اولين طيف هايي بودند كه به ابراز برائت و انزجار نسبت به نفاق جديد پرداختند.

تبريك ويژه اسرائيل به كلاهبرداري كه مخ مي تكاند! (خبر ويژه)

وزارت خارجه رژيم صهيونيستي فرا رسيدن عيد حنوكا را به يك كلاهبردارحرفه اي كه در بازداشت به سر مي برد، تبريك گفت.
ارگان رسمي وزارت خارجه اسرائيل، كاظميني بروجردي روحاني نماي كلاهبردار را كه پس از انواع خيانت ها و فريب مردم بازداشت شده، زنداني عقيدتي طرفدار شعار جدايي دين از سياست معرفي كرد و عيد صهيونيستي حنوكا را به وي تبريك گفت. سايت مذكور خطاب به كاظميني بروجردي مي نويسد: ما همواره بر اين باور هستيم كه سياست يهودي ستيزي حكومت ايران در تعارض با آرمان هاي بشردوستانه انبيا قرار دارد. شما سال گذشته از زندان فرا رسيدن عيد حنوكا را تبريك گفته بوديد. ما هم اين عيد را به شما تبريك و شادباش مي گوييم.
شايان ذكر است اين كلاهبردار حرفه اي كه حتي ادعيه و اذكار مذهبي را هم غلط قرائت مي كرد، بارها از برخي افراد ساده دل كلاهبرداري كرده بود و مدعي ارتباط با امام زمان(عج) بود. كاظميني بروجردي همچنين در حالي كه فاقد اندك سواد مذهبي بود، تلاش مي كرد به مدد برخي رسانه هاي خارجي خود را به عنوان چهره اي روحاني و مذهبي معرفي كند. وي پس از دستگيري درباره اين كلاهبرداري ها گفته است: وقتي افراد جاهل به من سواري مي دهند چرا سوار نشوم.
او همچنين اعلام كرده كه بارها نوري زاده با وي تماس گرفته و دعوت به مقاومت مي كرده است. از جمله اينكه «اگر مقاومت كني ناتو به ايران حمله مي كند و تو به مقام و موقعيت مي رسي»!! اين كلاهبردار حرفه اي همچنين درباره روش كار خود يادآور شده بود «من تقويم چاپ مي كردم و عكس مرقد امام كاظم را مي گذاشتم كنار مقبره پدر و پدربزرگم. به عنوان كاظمي بروجردي مي خواستم يك جوري تبليغ كنم بعد آنها را برسونم به اجدادم يا مثلاً فرزند 27 امام سجاد(ع) بودنم را توي تيتراژ وسيعي با عكس هاي خودم چاپ كردم بعد گفتم ببرند توي دهات ها و شهرستان ها. خوب من كه بحث علمي نمي كردم اين اسلام سنتي را اين آخري ها در آوردم. دعا را دكلمه وار ميخوندم. خودم هم شعر مي سرودم. صوت خوبي هم داشتم. خلاصه يك كاري مي كردم بيشتر لات ها و بدحجاب ها جذب مي شدند. كمتر هيأتي ها و مسجدي ها مي آمدند و از بس كه روي اينها روانشناسي كار مي كردم و روي مخشان، اينها ميخكوب مي شدند بلد بودم مخ بتكونم»!!