با دشمنان مدارا ، با دوستان خصومت ! (يادداشت روز)

مهمترين تاثير تحولات منطقه عربي- اسلامي، تاثير امنيتي آن بوده است، اين تاثير امنيتي به دو صورت تجلي يافته؛ يك وجه آن فروپاشي ساختارها و نظم امنيتي گذشته و وجه ديگر آن پديدار شدن بستر شكل گيري ساختار و نظم امنيتي جديد است. در اين ميان قدرت هايي كه در گذشته نقش «نگه دارنده» ساختارهاي موجود امنيت منطقه اي را ايفا مي كردند در شرايط خوف و رجا به سر مي برند چرا كه بسته به اين كه ساختار و نظم امنيتي آينده چه نسبت- موافق يا معارض- با آن ها داشته باشد خود را بازنده يا برنده به حساب مي آورند و آن دسته از قدرت هايي كه در گذشته «نقش مخالف» ساختار و نظم امنيت منطقه اي را ايفا مي كردند خود را برنده قطعي تحولات امنيتي منطقه به حساب مي آورند و به واقع هم چنين است منتها در اين بين «حداكثري» كردن منافع امنيتي براي اين دسته از قدرت ها اهميت ويژه اي پيدا كرده و تدارك ويژه اي هم طلب مي كنند.
تحولات امنيتي منطقه كه به فروپاشي ساختار آمريكا ساخته امنيتي منجر شده، ادبيات و جمع بندي غرب- و بخصوص آمريكا و زائده منطقه اي آن يعني رژيم صهيونيستي- را دستخوش تغيير عمده اي نموده است آمريكا و بطور كلي غرب تا پيش از اين تحولات گمان مي كرد زمان زيادي در اختيار دارد و با خيال راحت و با استفاده از ابزارهاي اقتصادي، رسانه اي و ديپلماسي مي تواند به مهار ايران و حتي فروپاشي قدرت سياسي آن فايق آيد ولي فروپاشي نظام سياسي مصر و تزلزل جدي در اركان قدرت منطقه اي عربستان به غرب يادآور شد كه زمان در اختيار و به نفع ايران است.
آمريكا و بطور كلي غرب بعد از فتنه 88 گمان مي كرد كه نظام جمهوري اسلامي از نظر داخلي دچار بحران غيرقابل مهار شده و غرب مي تواند با حمايت از مخالفان و بدون آن كه خود مستقيما وارد عمل شود، ايران را به تغيير رفتار- هدف حداقلي- و حتي واگذاري حكومت- هدف حداكثري- وادار نمايند بر اين اساس طي سال هاي 2009 و 2010 تصويب رسمي بودجه براي كمك به مخالفان مدني و سياسي نظام جمهوري اسلامي با جديت و صراحت بيشتري مطرح گرديد و در كنار آن راه اندازي رسانه هاي ارتباط جمعي جديد و محدوديت هاي شديد تر اقتصادي دنبال شد. اما وقتي تحولات مردمي و اسلامي منطقه عربي شروع شد و نشانه هاي واضحي از ارتباط روحي جوانان مجامع عربي با انقلاب اسلامي و رهبري آن بروز كرد، غرب بار ديگر ناچار به بازنويسي سياست امنيتي خود در قبال ايران گرديد. در سياست امنيتي جديد آمريكا و بطور كلي غرب عناصري از طرح هاي گذشته وجود دارد ولي اين عناصر از «عناصر هدف» به «عناصر كمك كننده» تبديل شده اند و عناصر كانوني طرح هاي گذشته در طراحي جديد سياست امنيتي به عناصر متن تنزل يافته اند و عنصر يا عناصر مهمتري وارد اين طراحي شده اند.
براي اين كه بدانيم چه اتفاقي در طراحي امنيتي غرب عليه ايران رخ داده است با هم نگاهي به يكي از ده ها گزارش، يادداشت و خبري كه در محافل تصميم گيري غرب در اين خصوص نوشته شده است، بيندازيم. «اري شابيت» يكي از چهره هاي مطرح استراتژيست رژيم صهيونيستي است. او در يادداشت جمع بندي خود 8 اصل راهبردي را مطرح مي كند. يادداشت او در روز پنج شنبه هفته قبل در روزنامه «هاآرتص» به چاپ رسيده و بطور قطع يك اظهارنظر شخصي به حساب نمي آيد چرا كه اجزاء مطالب او در گزارش ها و جمعبندي هاي كانون هاي مهم سياسي غرب از جمله در گزارش 3 روز پيش ري تكيه هم ديده مي شود.
شابيت در اين رابطه به دو دسته از اقدامات اشاره مي كند، اقداماتي كه نقش كمكي دارند و در عين حال توأم با چندين ملاحظه هستند و اقداماتي كه نقش محوري دارند و درگير ملاحظات هم نيستند. شابيت مي گويد، موضوع جنگ نظامي موضوع مهار هسته اي و موضوع تحريم فراگير ايران را بايد بطور واقعي كنار بگذاريم و البته از آن حرف بزنيم. - يعني روي آن حساب نكنيم و در عين حال چون حرف نزدن از آن ها بوي عقب نشيني در برابر ايران مي دهد، از آن ها حرف بزنيم- اين استراتژيست اسرائيلي مي گويد تأكيد غرب روي تحريم ها و موضوع هسته اي و صحبت كردن از جنگ حساسيت ايراني ها را عليه غرب بيشتر تحريك مي كند و در عين حال در عالم واقعي هم تحقق آن ها بسيار دشوار و تقريباً غيرممكن است. او مي گويد ميان پذيرش و مقابله با ايران راه سومي وجود دارد كه - به زعم باطل وي- غرب را به نتيجه مي رساند. شابيت اين راه را يك راه داخلي ايران ارزيابي مي كند. او مي گويد مسئله اي كه غرب تاكنون چندان توجهي به آن نكرده «امكان» تضعيف و حتي فروپاشي ايران از طريق اختلافات درون سيستم ايران است. شابيت در اصل هشتم مي نويسد: «آنچه در مورد ايران نگران كننده است آن چيز پنهان- مسئله تسليحات هسته اي- نيست بلكه آن چيز ظاهر- نقش آفريني جدي ايران در منطقه- است و در عين حال آنچه ديده نمي شود امكان به موفقيت رسيدن در توسعه اختلافات درون سيستم ايران است». او مي گويد چرا دستگاههاي جاسوسي اسرائيل و غرب به اهميت اين موضوع توجه كافي نكرده اند.»
در چند تحليل مراكز صهيونيستي، آمريكايي و انگليسي اين نكته آمده كه اختلافات جديد دولت و مجلس فرصت تاريخي براي ضربه زدن به جمهوري اسلامي است اين مراكز مي گويند بايد با استناد به اختلافات موجود نشان دهيم كه مسئولان ايراني درگير شديد جنگ قدرت هستند و مردم را با مشكلاتشان فراموش كرده اند همين چند روز پيش تلويزيون بي بي سي پس از پخش تصاوير و تحليلي درباره حادثه ورامين- كه طي آن به چند نفر تجاوز دست جمعي صورت گرفته بود- و ادعاي اينكه ناامني اجتماعي در ايران در حال گسترش است- كه البته براي آن نتوانسته مواردي را ذكر كند- در يكي دو جمله القاء كرده است كه «مسئولين ايراني به دليل اختلافات داخلي فرصتي براي رسيدگي به مشكلات مردم ندارند!» اين اظهارنظر موذيانه را بگذاريد كنار اين واقعيت كه در بحران مالي بين المللي سال 2010 و 2011، ايران كمترين آسيب را ديده و درست در همين شرايط آنقدر استحكام داشته كه طرح هدفمندسازي يارانه ها را به اجرا گذاشته است و باز اين اظهارنظر را بگذاريد كنار اين واقعيت كه تحولات منطقه بيشترين منافع را براي ايران داشته است.
ايجاد بحران داخل سيستم و سپس انتقال آن به بدنه اجتماعي به قصد جداسازي مردم از نظام جز از طريق برجسته سازي اختلافات از يك سو و سياه نمايي درباره وضعيت ايران امكان پذير نيست اين سياه نمايي هم نياز به اسناد داخلي دارد و متأسفانه بايد اذعان كرد كه بعضي از نيروها، گروهها، روزنامه ها و حتي بعضي از نهادهاي داخلي اين اسناد را رايگان در اختيار دشمن قرار مي دهند. سياه نمايي درباره اقتصاد كشور، تاريك نشان دادن آينده طرح هدفمندي يارانه ها، تشكيك چند باره در آمار رسمي كشور امروز بخشي از كاركرد داخلي ها محسوب مي شود. مي توان از نهادهاي رسمي سؤال كرد ولي نبايد درباره درستي آماري كه مي دهند تشكيك كرد. اختلاف افكني و سياه نمايي البته وجوه مختلفي دارد يك وجه آن هم اين است كه در درون دولت، مجلس و... گروههاي كوچك و بي مقداري هستند كه نوعاً اطراف مقامات ارشد را به اشغال در مي آورند و سپس آن مسئول را عليه نهادها و مراكز قانوني ديگر وادار به موضعگيري مي كنند. يكي از همين گروه هاي كوچك در طول 4-3 سال گذشته براي جدا كردن دولت از روحانيت، جدا كردن دولت از هواداران خالص و جدي خود، جدا كردن دولت از مجلس و حتي ايجاد تقابل جدي ميان دولت و... سعي فراوان داشته و در اين راه هزينه هاي فراواني به رئيس جمهور محترم تحميل كرده است. از آن طرف در بيرون دولت هم گروه ها و طيف هايي هستند كه در مواجهه با هر پديده غيرقابل قبول به «آخرين راه حل»- حذف- روي مي آورند و در اين ميان بسياري از راههاي قانوني- اختيارات شوراي نگهبان، اختيارات مجلس و... ناديده گرفته شده و يا كم اهميت تلقي مي شوند اين درحالي است كه ورود افراد به بسياري از جنجال ها كمكي به «حل مسئله» نمي كند و چه كسي ترديد دارد كه گسترش فضاي بي اعتمادي نيروهاي نظام به يكديگر و توسعه مناقشه ميان نهادهاي رسمي نظام بزرگترين خدمت به سازمانهاي جاسوسي غرب است. به اين افراد بايد گفت اگر وقوع يك منكر نيازمند تذكر است كه هست تضعيف نظام و دامن زدن به اختلافاتي كه رهبر معظم انقلاب از آن نهي كرده اند، منكر بزرگتري است. آيا اين روزها آنگونه كه بايد به اين منكر بزرگتر توجه داريم؟! انتقاد از فلان موضع عده اي از نمايندگان مجلس- مثلا در مورد تشكيك در آمار رسمي- نهي از منكر است اما آيا همين كسان با عدم تمكين به قوانين مجلس گرفتار منكر بزرگتري نيستند و در دريافت نهي از منكر از ديگران اولي تر نمي باشند. انتصاب يك عنصر غيرصالح در يك وزارت خانه البته منكر است و بايد با آن برخورد شود كه شد و با كمترين هزينه هم به سرانجام رسيد اما مقابله با اين منكر نبايد حمايت از دولت و مجلس و ساير نهادها كه بايد كارهاي بزرگ كشور را به سامان برسانند، تحت الشعاع قرار دهد.
دشمن در روزگاري كه بهترين روز براي نظام و بدترين روز براي خود اوست و در شرايطي كه محافل مختلف سياسي و اطلاعاتي آن اذعان مي كنند كه زمان به نفع جمهوري اسلامي است وانمود مي كند كه نظام ايران ضعيف شده و با اين تصوير دروغ مي خواهد تحولات منطقه را به سمتي غير از ايران هدايت كند آيا تحرك شديد تركيه و عربستان گواه روشني به اين مسئله نيست. در اين فضا متأسفانه عده اي با اختلاف افكني و ساختارشكني و عده اي با برجسته سازي اختلافات به كمك دشمن شتافته اند. بايد همت خود را مصروف انعكاس تصوير واقعي ايران كه اقتدار نظام آن و محبوبيت شديد ملي رهبر معظم آن و پيشرفت هاي شگرف علمي و عمراني آن و كياست و هوشمندي نظام سياسي آن و موفقيت شگرف آن در عبور از طوفان هاي سهمگين است، نمائيم. اين تصوير واقعي نظام پرنشاط ديني ماست نه آنچه در تمنيات حقير حزبي بعضي از ماها مي گذرد.
سعدالله زارعي

اعتصاب (گفت و شنود)

گفت: تازه چه خبر؟!
گفتم: چند روزي است كه شايعه اعتصاب غذاي 12 نفر از زندانيان فتنه به بحث داغ در ميان گروههاي اپوزيسيون تبديل شده است!
گفت: يارو از بي كاري حوصله اش سر رفته بود، محكم زد پس كله خودش و بعد به زنش گفت؛ برو ببين كيه داره در مي زنه؟!
گفتم: يك عده مثل شيرين عبادي مي گويند بايد به اعتصابشان ادامه بدهند و يك عده ديگر مثل آقا رضا ربع پهلوي مي گويند بايد به اعتصاب خاتمه بدهند!
گفت: حالا به نظر تو حرف كدام طرف منطقي تر است؟ اعتصاب را ادامه بدهند يا بشكنند؟!
گفتم: مرد حسابي! كشك چي؟! پشم چي؟! اصلاً اعتصاب غذايي در كار نيست، فقط يكي ادعاي اعتصاب غذا كرده بود كه بعد معلوم شد يواشكي شير و گردو مي خورد و حالا هم در ميان زندانيان به موش كور معروف شده است!
گفت: حالا فهميدم كه چرا يكي از همين گروههاي اپوزيسيون نوشته بود؛ البته، شايد هم اعتصاب غذايي دركار نباشد!
گفتم: يارو مي گفت؛ «سالقورفولقور- اسم گرگي است كه حضرت يوسف(ع) را خورده بود! يكي گفت؛ ولي حضرت يوسف(ع) را گرگ نخورده بود و يارو گفت؛ آره! «سالقورفولقور» اسم همان گرگي است كه حضرت را نخورده بود!

گزارش خبري تحليلي كيهان
تعامل ويژه روسيه و ايران درباره آينده تحولات منطقه

سرويس سياسي-
وزارت امور خارجه روسيه با اعزام نماينده اي به تهران «پيام ويژه» سرگئي لاوروف، پيرامون تحولات منطقه را به وزير امور خارجه كشورمان تسليم كرد.
«ورشنين» فرستاده ويژه وزير خارجه و مديركل خاورميانه و خليج فارس روسيه، در سفر به تهران با «محمدرضا رئوف شيباني» معاون وزير امور خارجه كشورمان ديدار و پيام ويژه لاوروف، وزير خارجه روسيه را درباره تحولات منطقه تسليم وي كرد.
ورشنين در اين ديدار با اشاره به تحولات منطقه خاورميانه، تعيين سرنوشت مردم منطقه توسط خود آنها بدون دخالت ديگران را مورد توجه قرار داد و با بيان اين نكته كه گفت وگو ميان جريان هاي مختلف با حاكميت اين كشورها راه حل خروج از بحران كنوني است خواستار توقف عمليات نظامي در كشورهاي درگير بحران از جمله ليبي شد.
شيباني، معاون وزير خارجه كشورمان نيز با انتقاد از برخوردهاي دوگانه غرب با تحولات منطقه خاورميانه و شمال آفريقا، مطالبات مشروع مردم منطقه را در جهت استقلال و حق حاكميت كشورها دانست.
در اين ديدار دو طرف ضمن اظهار رضايت از تشكيل دولت ملي در لبنان، اهميت ثبات و امنيت در اين كشور براي كل منطقه را خاطرنشان كردند و نيز از آشتي ملي در فلسطين استقبال و بر ضرورت تحكيم آن در راستاي استيفاي حقوق كامل مردم فلسطين تاكيد كردند.
پيش از اين نيز چندين مقام روسي با سفرهاي جداگانه به تهران با مقامات كشورمان ديدار و پيرامون تحولات منطقه تبادل نظر كرده بودند.
با گذشت چند ماه از آغاز قيام ملت هاي منطقه و شمال آفريقا و سرنگون شدن برخي رژيم هاي ديكتاتور همپيمان غرب، اختلاف نظرها ميان مقامات آمريكا و روسيه درباره اين تحولات به اوج خود رسيده است.
همين مسئله باعث نزديك شدن بيشتر مسكو به تهران و اتخاذ مواضعي مشترك در قبال دخالت هاي غرب و آمريكا در خصوص تحولات منطقه بويژه در كشور سوريه شده است.
در واقع ارسال پيام ويژه به ايران مي تواند ناشي از دو مسئله مهم باشد:
1- نگراني روسها از به خطر افتادن منافعشان در ليبي و سوريه.
در مسئله ليبي و حمله نظامي ناتو به اين كشور، تفاوت اساسي موضع روسيه با آمريكا، انگليس و فرانسه در اين موضوع بود كه مسكو به ناچار قائل به اقدام نظامي بود ولي در چارچوبي كه تنها محدود به حملات هوايي به مواضع نظاميان باشد در حالي كه اروپايي ها به سمت سقوط قذافي به هر قيمتي حركت كردند. البته در ابتداي حركت هاي اعتراضي مردم ليبي غرب و در رأس آن آمريكا ميان انتخاب همپيماني به نام قذافي و مخالفان وي دچار سردرگمي شده بودند اما با گذشت چند هفته از اين اتفاقات و اطمينان غرب به نزديك شدن به مخالفان اين كشور و ديكته كردن خواسته هاي خود به آنها، سياست سرنگوني قذافي را در پيش گرفتند.
چند روز پيش باراك اوباما رئيس جمهور آمريكا در مصاحبه مشترك با نخست وزير انگليس به صراحت اعلام كرد كه قذافي بايد برود و حملات ناتو تا سرنگوني وي ادامه خواهد داشت.
اما به اين دليل كه در قطعنامه 1973شوراي امنيت به صراحت به اين نكته اشاره شده است كه نبايد مداخله نظامي در ليبي انجام شود، اروپايي ها نيروهايي را به بهانه آموزش و در چارچوب نيروهاي آموزشي به بنغازي اعزام كردند تا نيروهاي مخالفان را آموزش دهند. در حالي كه معلوم بود كه اين نيروها عمليات اطلاعاتي و امنيتي هم خواهند كرد.
در اين شرايط روسيه ديد كه هم اقدام نظامي انجام شده و افرادي به ليبي اعزام شده اند و هم اين كه حمله به مراكز غيرنظامي شدت گرفت. حمله هواپيماهاي بدون سرنشين آمريكايي به باب العزيزيه و منزل و محل كار قذافي موجب نگراني روسيه شد.
بنابراين روسيه اعلام كرد كه اين اقدامات را ناقض قطعنامه 1973 مي داند. به اين دليل كه اهداف جديدي كه توسط ناتو و هواپيماهاي بدون سرنشين آمريكا مورد حمله قرار گرفته است، مراكز نظامي نيست، بلكه مراكز فرماندهي و سياسي ليبي است.
از طرف ديگر، روسيه فكر مي كند، كساني كه در بنغازي هستند و مخالفان آقاي قذافي را تشكيل مي دهند، به فرانسوي ها و ايتاليايي ها و آمريكايي ها نزديك هستند. اين باعث مي شود كه روسيه تصور كند معادلات قبلي كه با ليبي و آقاي قذافي داشته و منافع اين كشور در ليبي در معرض خطر قرار گرفته است.
البته فرانسوي ها و انگليسي ها و ايتاليايي ها هم با قذافي قراردادهاي بزرگ نفتي داشته اند و طي چند ساله گذشته سعي كرده بودند روابط غرب با ليبي را به دليل منافع نفتي بهبود ببخشند. استنباط روسيه اين است كه در اين تغيير و تحولات سر روسيه بي كلاه خواهد ماند و غربي ها هستند كه با دولت جديد زد و بند مي كنند.
به نظر مي رسد اين اعلام نارضايتي ها به اين دليل است كه مي دانند در معادلات جديد اين غربي ها هستند كه معادلات را به سمتي هدايت مي كنند كه اگر قذافي سقوط كرد، فضا به سمت تثبيت موقعيت طرفداران غرب حركت كند و نه كساني كه با روسيه هم همكاري مي كنند.
در خصوص اتفاقات سوريه نيز ميان اين دو كشور اختلاف نظرهاي اساسي وجود دارد.
روسيه طي سال هاي اخير و به خصوص پس از اختلافات اساسي دمشق با غرب و آمريكا روابط گسترده اي با اين كشور برقرار كرده است.
با اوج گيري تحركات ضددولتي در سوريه، مسكو همواره اين مسئله را ناشي از دخالت هاي آمريكا و برخي كشورهاي عربي منطقه دانسته و بارها بر حمايت مسكو از دولت بشار اسد تاكيد كرده است. در همين راستا نماينده روسيه در سازمان ملل با راي منفي به قطعنامه ضدسوري آمريكا در شوراي امنيت سازمان ملل عملا اين قطعنامه را وتو كرد.
در موضوع سوريه ميان ايران و روسيه اشتراك نظر وجود دارد و دو كشور تحولات دمشق را ناشي از دخالت هاي خارجي مي دانند البته مسكو از زاويه منافع ملي و تهران نيز از زاويه حضور اين كشور در جبهه مقاومت به تحولات سوريه نگاه مي كنند.
2- موضوع ديگري كه باعث اوج گيري اختلافات ميان واشنگتن و مسكو شده است، حقايق پشت صحنه «استراتژي خروج آمريكا از افغانستان» است. شوراي امنيت سازمان ملل روز شنبه هفته جاري با صدور قطعنامه اي اعلام كرد كه القاعده گروهي تروريستي است و بايد مشمول تحريم ها قرار گيرد اما طالبان و بويژه آن گروهي كه در حال مذاكره با آمريكا هستند از اين قاعده مستثني شده اند.
در واقع راهبرد آمريكا در افغانستان مذاكره با طالبان است. كاخ سفيد اعلام كرده است كه سربازان آمريكايي تا سال 2014 از اين كشور خارج خواهند شد. اما روس ها هم به اين واقعيت پي برده اند كه «خروجي در كار نيست» و آمريكايي ها قصد دارند با خروج از مناطق جنوبي افغانستان و درگير كردن دولت اين كشور با طالبان و سپس با انعقاد توافقنامه اي امنيتي با دولت كابل اقدام به تاسيس چندين پايگاه نظامي در مناطق شمالي افغانستان نمايد. در واقع هدف اين است كه به اسم عقب نشيني در نزديكي روسيه پايگاه هاي دائمي داير نمايد تا دامنه حضور نظامي اش به آسياي ميانه بيشتر شود. مجموع اين مباحث باعث شده است كه در شرايط كنوني دولت روسيه به رايزني با كشورهاي مخالف سياست هاي آمريكا دست بزند تا محور جديدي در مقابل اين كشور تشكيل شود.

نماز جمعه اين هفته تهران به امامت آيت الله امامي كاشاني برگزار مي شود
آيت الله امامي كاشاني نماز جمعه اين هفته تهران را اقامه مي كند.

ستاد برگزاري نماز جمعه اعلام كرد: در مراسم اين هفته كه از ساعت 40/11 در دانشگاه تهران آغاز مي شود قاسم نوده فراهاني، رئيس شوراي اصناف كشور بمناسبت «روز اصناف» گزارشي ارائه مي كند و سپس مهندس مهدي چمران، رئيس شوراي شهر تهران، بمناسبت «سالروز شهادت دكتر مصطفي چمران» مطالبي بيان مي نمايد و سپس حجت الاسلام والمسلمين تقوي، رئيس شوراي سياستگذاري ائمه جمعه كشور، دوازدهمين سري از سلسله مباحث «سيره علوي» را پيش از خطبه ها ايراد خواهد كرد.

احمدي نژاد در مكالمه تلفني با كاسترو: ايران و كوبا به دنبال پيشبرد اهداف ملت هاي مستقل هستند

رئيس جمهور كشورمان، ايران و كوبا را دو كشوري دانست كه با ايجاد روابط پايدار و با اتخاذ مواضع مشترك به دنبال پيشبرد آرمان ها و اهداف ملت هاي مستقل و انقلابي هستند.
محمود احمدي نژاد در مكالمه تلفني با رائول كاسترو رئيس جمهور كوبا با اشاره به روابط دوستانه و ممتاز دو كشور خاطرنشان كرد: جمهوري اسلامي ايران براي گسترش روابط با كشورهاي حوزه آمريكاي لاتين به ويژه كشور انقلابي و بزرگ كوبا اهميت خاصي قائل است و آن را به نفع ملت هاي آزاديخواه و انقلابي جهان مي داند.
وي با اشاره به شرايط كنوني جهان و شكست سياست هاي استكباري گفت: مستكبران در حالي خود را مدافع و پرچمدار حقوق بشر و مبارزه با تروريسم مي دانند كه خودشان پايه گذار، مشوق و مروج نقض حقوق بشر و تروريسم در جهان هستند.
به گزارش پايگاه اطلاع رساني رياست جمهوري، رائول كاسترو رئيس جمهور كوبا نيز در اين گفت وگوي تلفني با اشاره به اينكه ايران از جايگاه ويژه اي در ميان كشورها و ملت هاي انقلابي برخوردار است بر ارتقاي روزافزون سطح مناسبات دو جانبه و منطقه اي تهران - هاوانا در مقابل دنياي سرمايه داري تاكيد كرد.

پله اول چي؟! (خبر ويژه)

مباشر جريان انحرافي در خبرگزاري ايرنا و روزنامه ايران، براي دفاع از يك كارگزار معزول اين جريان به شگرد «حركت از پله دوم» متوسل شد.
علي اكبر جوانفكر به دنبال بركناري محمد شريف ملك زاده از معاونت اداري- مالي وزارت خارجه، ضمن يادداشتي به دادستاني تهران و وزارت اطلاعات حمله كرد كه چرا پرونده تخلفات و سوابق منفي ملك زاده را به وزير امور خارجه متذكر شده و مقدمات بركناري نامبرده را فراهم كرده اند. وي با بيان اينكه «دادستان تهران به وزير خارجه گفته آقاي ملك زاده به اتهامات متعدد مالي و غير مالي در شرف بازداشت قرار دارد»، مي افزايد «اگر نامه وزارت اطلاعات مبني بر عدم صلاحيت آقاي ملك زاده وجود خارجي داشته باشد، طبق روال موجود، يك استعلام محرمانه بوده و سؤال اين است كه چگونه به دست نمايندگان مجلس رسيده است».
يادآور مي شود در ماجراي تحركات جريان انحرافي عليه وزير اطلاعات نيز، جوانفكر خوش خدمتي هاي فراواني نشان داد كه باعث موفقيت كودتاي وي عليه مديريت روزنامه ايران و سپردن مديريت اين روزنامه- همزمان با تصدي مديريت خبرگزاري جمهوري اسلامي- به نامبرده شد. با اين اوصاف سؤال اين است كه اولاً آيا آقاي جوانفكر مأمور تسويه حساب رسانه اي عليه دادستاني و وزارت اطلاعات از سوي جريان انحرافي است؟ و ثانياً ادعاهاي نامبرده بحث ثانوي است و مسئله اول اين است كه چرا فردي داراي انواع پرونده هاي تخلف از نظر قضايي و اطلاعاتي و در معرض بازداشت، براي تصدي معاونت كليدي وزارت خارجه (مالي و اداري) به وزير محترم امور خارجه تحميل شده است، به ويژه اينكه در سوابق ملك زاده، ارتباط وثيق با مراكزي نظير دانشگاه آزاد و برخي عناصر مسئله دار ايراني مقيم خارج ديده مي شود و سؤال اين است كه بين اين افراد معارض با روحيات انقلابي رئيس جمهور و طيف جريان انحرافي متظاهر به حمايت از دكتر احمدي نژاد چه سر و سري وجود دارد؟ به عبارت ديگر اساساً چرا متخلفان و فرصت طلبان و متملقان از سوي حلقه انحرافي يارگيري مي شوند؟!

فراري دهنده رجوي چگونه توسط او زجركش شد (خبر ويژه)

يكي از اعضاي جدا شده گروهك منافقين، گوشه اي از رفتار وحشيانه سرگروه اين گروهك حتي با نزديك ترين افراد خود را بازگو كرد.
«محمد رزاقي» در سالگرد خروج مسلحانه منافقين (30 خرداد 1360)، با اشاره به زجركش شدن يكي از سران اين سازمان تروريستي توسط رجوي، در وبلاگ خود نوشت: «همه اعضا و هواداران فرقه رجوي، افتخاري را با 3 نام مي شناختند (مهدي افتخاري؛ ناصر افتخاري؛ فرمانده فتح الله) ناصر افتخاري از اعضاء و كادر مركزي سازمان بود كه از زندانيان سياسي زمان شاه و بعد از پيروزي انقلاب يكي از مسئولين بلندپايه سازمان بود. اما نقش اصلي وي در فراري دادن رجوي از ايران باعث شد كه رجوي به او لقب فرمانده را بدهد و او از سران ارتش سازمان بود اما از سال 70 كه ناصر افتخاري با انقلاب ايدئولوژيك رجوي مخالفت كرد و به اين انحراف ايدئولوژيك و اخلاقي رجوي نه گفت از طرف شخص رجوي خلع رده شد و بعنوان هوادار سازمان در تشكيلات بود؛ در سال 70 در ستاد اشرف به همه ابلاغ شد كه از گفتن فرمانده فتح الله به ناصر افتخاري خودداري كنند.
اين عضو بريده منافقين ادامه مي دهد: سال 1370 كه ناصر افتخاري توسط فرد رجوي خلع رده تشكيلاتي شد در ستاد اشرف وي را در كارهاي پوچ و بدون محتوا مي گذاشتند مثل آموزش دادن كلاشينكف به افراد ستاد كه بارها اين آموزش ها را ديده بودند و همه مي دانستند كه اين كلاسها براي سرگرم كردن ناصر افتخاري هست اما در ستاد اشرف وقتي ديدند ناصر افتخاري با نفرات رابطه ميزند و به نوعي مخالفت خودش را با انقلاب كذايي و سياستهاي رجوي به بعضي افراد بيان مي كند از ستاد اشرف هم به يك ستاد ديگري به نام ستاد تخصصي منتقل كردند كه آنجا بود كه ديگر اجازه نداشت حتي با نفرات صحبت بكند و به افراد ستاد هم گفته بودند هر كس با ناصر افتخاري رابطه بزند و يا صحبت بكند معلوم مي شود كه خود آن نفر هم مشكل دارد و به اين صورت هم نفرات را مي ترساندند و هم اينكه ناصر افتخاري را در يك حالت ايزوله و بايكوت قرار دادند تا اينكه در سال 74، رجوي در بغداد به عيان مشت آهني را به مخالفان نشان داد و گفت از اين به بعد هرگونه مخالفت با انقلاب ايدئولوژيك را با مشت آهنين جواب خواهد داد و از اين به بعد هر كس خواهان جدايي بشود تحويل زندان ابوغريب صدام مي دهند و در همين نشست فرمان قتل منتقدين و جدا شده هايي كه فرقه رجوي را افشا مي كردند را صادر كرد. او گفت براي كشتن منتقدان و جدا شده ها پول و سلاح و پاسپورت از من و چكاندن ماشه و كشتن از شما.
رزاقي مي افزايد: در همين نشست (معروف به نشست حوض يا بهارستان) بود كه ناصر افتخاري به رجوي گفت پس حالا كه راه خروج را بر من مي بنديد، من فقط به عنوان مهمان مجاهدين مي مانم. با اين حرف سران سازمان هر چه مي خواستند به او نسبت دادند و سكه يك پولش كردند. پس از آن افتخاري كلاً از هرگونه فشار تشكيلاتي كنار گذاشته شد و به وي قطعه زميني در جنب امداد اشرف دادند كه مشغول سبزي كاري بود و به لحاظ جسمي هم آنقدر تحليل رفته بود كه هر كس ناصر افتخاري را مي ديد فكر مي كرد 20 سال پيرتر شده اما سران سازمان به خوبي مي دانستند هر كس با ديدن وضعيت «افتخاري» در تشكيلات دچار كلي تناقض مي شد كه آخر عاقبت كسي كه رجوي را فراري داد اين شده واي به حال ما.
عضو جدا شده منافقين همچنين مي نويسد: «رجوي براي نشان دادن كينه شتري خود در هر نشست براي در هم شكستن ناصر افتخاري طرح و برنامه داشت و سعي مي كرد در بين افراد رده پائين هم وي را كم ارزش و كم اهميت نشان بدهد طوري كه در يكي از نشستها وقتي رجوي ناصر افتخاري را صدا كرد تا دوباره خرد و تحقير كند يكي از نفرات مدعي شد كه ناصر افتخاري از صنفي نان و مواد غذايي مي دزيده و در زميني كه كشاورزي مي كند قايم مي كند!! كه رجوي گفت اين كار افتخاري از 2 حالت خارج نيست يا توشه راه جمع مي كند براي فرار و يا از ترس اينكه اتفاقي بيافتد و نان پيدا نشود ناصر اينكار را كرده و او از ترس اين كار را كرده و علناً وي را ترسو به جمع معرفي كرد! رجوي همچنين در سال 80 به همراه مريم قجر سرمست از دلارهاي اهدايي صدام، محاكمه اعضاء ناراضي را شدت بيشتري دادند و ناصر افتخاري را به طعمه و سرطعمه جمهوري اسلامي تشبيه كردند و همان جا يكي از نفرات اين تعبير را پشت بلندگو تكرار كرد. يعني فتح الله فرمانده شد طعمه!».
«رزاقي» در ادامه بيان خاطرات خود نوشت: رجوي در همين نشست درون مايه كثيف خود را بيرون ريخت و با شيادي شروع كرد به گفتن مسائل سكسي! اينكه همسر قبلي ناصر به رجوي نامه نوشته و از مناسبات جنسي ناصر شكايت داشته و نوشته بوده كه ناصر خواهان رابطه جنسي هست كه نرمال نيست! رجوي با بيان اين مسائل و اينكه ناصر افتخاري در طي اين ساليان مخالف مريم بوده و خواهان زن هست، افراد حاضر در نشست را بر عليه ناصر شوراند تا همه خواهان اعدام او شوند كه چرا با انقلاب ايدئولوژيك رجوي مخالفت كرده! با اين فشارها، افتخاري هر روز، به لحاظ روحي بدتر مي شد بطوري كه من خودم شاهد بودم وقتي راه مي رفت با خودش صحبت مي كرد؛ و حالت رواني پيدا كرده بود. اما آنچه باعث تعجب است اينكه سران مرده خوار رجوي، بطور خاص مريم قجر بعد از مرگ ناصر افتخاري اشك تمساح مي ريزند و در وصف او پيام مي دهند كه بايد گفت اين مادر خوانده فرقه حقاً خوب درس شيادي و هزار رويي را از شوهر شيادش ياد گرفته است. بايد از مريم قجر و سران فرقه پرسيد كه آيا ناصر افتخاري يك شبه سرطان گرفت و مرد؟ آنها حاضر نشدند به او اجازه بدهند براي درمان از اسارتگاه اشرف خارج شود تا سر طعمه نشود اما همه مي دانند كه اگر اجازه خروج به او مي دادند اسرار فرقه رو مي شد و به همين خاطر او را در اشرف نگه داشتند تا زجركش شود.

شازده! اگر عرضه داشتي آل سعود را به اين فلاكت نمي انداختي (خبر ويژه)

رئيس اسبق استخبارات سعودي و سفير پيشين اين رژيم در آمريكا و انگليس ادعا كرد: اگر ايران برنامه خود براي ساخت سلاح هسته اي را ادامه دهد، رياض هم مجبور مي شود مقابله به مثل كند!
به گزارش وال استريت ژورنال، شاهزاده تركي الفيصل كه در مركز نيروي هوايي پادشاهي انگليس سخن مي گفت، اظهار داشت: در صورتي كه ايران برنامه هسته اي خود را ادامه دهد، رياض مي تواند جايگزين صادرات نفت ايران شود.
وي در عين حال توضيح نداد كه اگر رژيم سعودي قدرتي در اختيار دارد، چرا تاكنون نتوانسته غلطي بكند اما وي در عين حال گفته است كه سخنان من موضع دولت سعودي نيست و من تنها به عنوان يك شهروند سعودي صحبت مي كنم.
بلوف اين شاهزاده سعودي در حالي است كه به اعتبار عملكرد ضعيف امثال وي در دستگاه هاي امنيتي و ديپلماتيك رژيم سعودي، حكومت آل سعود به ضعيف ترين وضعيت خود در حوزه داخلي و بين المللي طي 20 سال گذشته افتاده است.
همزمان با انتشار سخنان تركي الفيصل، بي بي سي انگليس به كابوس هاي فعلي رژيم عربستان پرداخت.
در حالي كه رژيم انگليس حامي اطلاعاتي، آموزشي و تسليحاتي رژيم سعودي در سركوب مردم انقلابي در عربستان و بحرين و يمن طي ماه هاي اخير بوده، سايت بي بي سي در تحليل خود اذعان كرد: «جنبش ها و تحولات جاري در جهان عرب به كابوسي براي عربستان بدل شده اند. سران اين كشور شديداً محافظه كار عرب از چند جهت نگران اين تحولات هستند و مي كوشند با همه وسايل و امكانات آنها را مهار و كنترل كنند. پس از سقوط زين العابدين بن علي در تونس در دي ماه امسال، عربستان تنها كشوري بود كه او را پذيرفت و به او پناه داد. اين اقدام براي بسياري اولين نشانه ناخوشايندي رهبران رياض از تحولاتي بود كه در تونس جرقه آن زده شد و اينك اكثر كشورهاي عربي را در برگرفته است.
بي بي سي اضافه كرد: «مصر در دوران مبارك در ارزيابي از روندها و تحولات منطقه، از جمله در ارتباط با لبنان، عراق، فلسطين و ايران و نيز در مناسبات با غرب، ديدگاه و منافع مشتركي با عربستان داشت و سياست تقريباً هماهنگي را با رياض دنبال مي كرد. از همين رو عربستان نگران برافتادن مبارك بود. سياست متعادل تر جانشينان كنوني مبارك كه متأثر از فضا و گرايش جامعه، نه تنها با اسرائيل، بلكه با عربستان نيز روابط فشرده سابق را ندارند، تا حدودي مويد اين نگراني عربستان است. هم اينك عربستان از مسيرهاي مختلفي مي كوشد آب رفته در مصر را به جوي بازگرداند. تقويت آشكار و پنهان نيروهاي سلفي در مصر، كمك به تعيين نامزدي از ميان بقاياي حكومت مبارك كه همچنان سررشته امور را در دست دارند براي انتخابات رياست جمهوري و كمك مالي چندين ميليارد دلاري به شوراي نظامي حاكم همه و همه جنبه هايي از تلاش عربستان تلقي مي شوند.»
بي بي سي مي نويسد: «پشت كردن آمريكا و غرب به حسني مبارك، سران رياض را بيش از پيش در اطمينان بر حمايت آنها از خود و ساير شيخ نشين ها به وقت بحران دچار ترديد كرده است... در بحران يمن نيز پيچيدگي ساختار قبيله اي و مناسبات قدرت در اين كشور به گونه اي است كه كشور بزرگ همسايه هم به رغم نفوذ گسترده اش، لزوماً در پيشبرد نظرات و ايده هاي خود راه آساني در پيش ندارد و حتي تلاش هاي موازي آمريكا نيز همچنان با نتايج ملموسي همراه نيست. دخالت نظامي غرب و كشورهاي عرب منطقه هم بعيد است كه با توجه به ساختار آن كشور و موانع موجود متضمن مقصود باشد، به خصوص كه هم اينك نيروي اين كشورها در بحران ليبي هم درگير هستند و توان و امكانات نامحدودي هم ندارند.»
با اين اوصاف به نظر مي رسد عناصر امنيتي و ديپلماتيك عالي رتبه نظير تركي الفيصل درصددند ضمن به كار بستن بلوف هاي بزرگ عليه ايران، كم كاري هاي ديروز خود را كه باعث كابوس هاي امروز براي آل سعود شده، بپوشانند.

عجب غلطي كرديم! كولي مفت داديم! (خبر ويژه)

جريان اپوزيسيون و ضد انقلاب نشاندار در آخرين تحليل هاي خود، اصلاح طلبان تندرو را فرصت طلباني كه از فشار اپوزيسيون صرفاً براي چانه زني وحضور در حاكميت استفاده مي كند ارزيابي كرده است.
پايگاه اينترنتي گويانيوز در يكي از ده ها تحليل منتشره با همين مضمون در رسانه هاي ضد انقلاب نوشت: شايد هيچ كس مانند شوراي هماهنگي راه سبز اميد و شخص آقاي اميرارجمند نمي توانست موسوي را كه تلاش مي كرد از جنبش عقب نماند، اين قدر دور از جنبش سبز نشان دهد! هر گفتار و هر عملكرد ايشان به عنوان سخنگوي شوراي هماهنگي راه سبز اميد بخشي از افراد و گروه هاي مردد را نسبت به هدفي كه او و حلقه اين شورا در پيش دارد، آگاه تر ساخته و از سران اصلاح طلب دورتر مي سازد.
گويانيوز با اشاره به برخي زمزمه هاي كساني چون خاتمي و ديگران در زمينه بازگشت به نظام و به فراموشي سپردن حوادث سال 88 نوشت: شوراي سبز و دوستان متحدش همچون مهاجراني و كديور در خارج كشور و خاتمي و رفسنجاني در داخل فراموش كرده اند كه مخالفان دو سال سركوب نشده و تلفات نداده اند كه اين آقايان دنبال بازگشت به دولت و قدرت باشند. بي علت نيست كه آقاي خاتمي، رئيس بنياد باران و آقاي عطاالله مهاجراني مدافع رياست جمهوري مادام العمر رفسنجاني، از الطاف رهبري صحبت كرده و بخشش را پيش مي كشند، چرا كه آنها قول مي دهند تا به محض بخشش، شكنجه ها و تجاوزها و اعدامها را فراموش كنند، گويي اتفاقي نيفتاده است گرچه حاكميت نيز حاضر نيست دوباره در دام آنها بيفتد.

آقاي مدحي شماره 2 لطفاً ما را از سوراخ بيرون نكشيد! (خبر ويژه)

گروه موسوم به شوراي هماهنگي سبز پس از افتضاح «راهپيمايي سكوت در پياده رو»! به تناقض افتاده و خواستار الله اكبر گفتن شد. همين امر اسباب مجادلات تازه را در ميان رسانه هاي اپوزيسيون فراهم كرد.
شبكه بالاترين در واكنش به اين پيشنهاد سردرگم نوشت: فراخوان الله اكبر!! در حالي كه ما دنبال سكولاريسم هستيم بي معناست. دست به دامان قشر مذهبي شدن ديگر خواست ما نيست و اينكه بگوييم شعار الله اكبر بدهيد، روزه بگيريد و نماز بخوانيد، اشتباه است. با اين كارها ما هيچ دگرگوني نمي توانيم انجام دهيم.
بالاترين همچنين با لحني اعتراضي مي نويسد: چرا جنبش سبز به جايي نرسيد؟ خوب معلومه چون سرانش بعد از خيانت حالا آدم شده اند. قابل توجه بچه هاي جنبش سبز! اين قبري كه داريم برايش گريه مي كنيم، داخلش خالي است.
در همين حال پايگاه گروهكي «اخبار روز» وابسته به اپوزيسيون سابقه دار، درباره «چرايي عدم پاسخ مثبت مردم به شوراي هماهنگي سبز» تصريح كرد: در پي ماجراي 25 بهمن در خارج كشور شورايي به نام « شوراي همبستگي راه سبز اميد» بر سر راه جنبش، سبز شد و اعلام موجوديت كرد و مدعي شد كه من بعد هر سه شنبه مردم را به حضور در خيابانها فرا خواهد خواند. اين جمع مجهول الهويه فكر مي كرد قادر خواهد بود مردم را به اعتراضات خياباني دعوت نمايد تا مهر بي هويتي خود را بر جنبش مردم ثبت كند. اما بسياري از مخالفان جمهوري اسلامي مقالات متعددي در مورد بي هويتي اين شورا نوشته اند كه آخرينش مقاله خانم مهرانگيز كار به نام «شما كيستيد» است. او به درستي مي نويسد «آنها مردم را دست كم گرفته اند و خيال مي كنند با مشتي نادان و جاهل در عرصه سياستهاي اعتراضي طرف هستند و خيال مي كنند ايرانيان همه صد سالي كه در راه آزادي خون داده اند چشم به راه مجهولي بوده اند از جنس بي نام و نشان شوراي سبز اميد كه خود را بر بالهاي اينترنت به آنها تحميل مي كنند.»
اخبار روز مي افزايد: شوراي ياد شده در فراخوان هاي خود دست از پا درازتر برگشت. معلوم نيست به چه دليل مردم بايد به مشتي آدم غايب و مجهول الهويه اعتماد كنند؟ اصلا تجربه و توانايي سياسي افراد تشكيل دهنده اين شورا چيست؟ و چقدر مي توان به خرد و عقل آنها اعتماد و اطمينان داشت؟ پيشينه آنان كدام است و عضو كدام دستگاه امنيتي و غيرامنيتي جمهوري اسلامي بوده اند؟ تا مردم خود را به آنان و فراخوان هايشان بسپارند و به خيابانها بيايند. اصلا از كجا معلوم است كه در بين اين شوراي بي هويت افراد با هويتي مثل مدحي فرستاده جمهوري اسلامي براي محدود كردن مبارزات مردم در قلمرو رژيم نباشد؟
برخي رسانه هاي ضدانقلاب پيش از اين به اشتباه مدعي شده اند فراخوان هاي شوراي هماهنگي به نحوي تعريف مي شود تا دستگاه اطلاعاتي جمهوري اسلامي تتمه بقاياي اپوزيسيون را از سوراخ بيرون كشيده و شناسايي و سركوب كند.